장음표시 사용
51쪽
o DIATRIBA bus Iudaeorum forcnsibus non solum com ductor,sed etiam qui commodato accipit. succedere in locu domini dicitur.Hodieq, qui in coducto habitant, se in suo habitare vulgo dicut,beneficio suae pecuniae. Multa etiam sunt in locatis aedibus, quibus aliter
uti no licet, nisi consumantur aut corrum- . pantur . . Eorum dominium aeque transferri debet ad conductorem, ut in mutuo. Consiampta quippe aut corrupta repara re, & aeque bona ea restituere,lege contra eius tenetur qui conduxit'. Hoc utibile
saltem dominium sit, quod habet conductor. In mutuo datur etiam consumibile, ut ita dica quia no 3 aliter usus consistit nisi
ex consumendis. Dominium transferri in perpetua locatione,quq dicitur, nemo negat . Si ad perpetuum transfer tur dominium in emphyleusi, ad tempus in vulgari locatione transferri liquet. Iustinianus venditionem appellat'. In veteri Inscri ptione , locationis causa transvenditio.
Ipse Iustinianus quibus alienare non licet, ne quidem in emphyleusin dare iis licere vult'. Quasi & alienandi generibus comprehendatur iasis locatio. Non potest haberi pro alienatione nisi transferri dominium censeatu . Nam e contrario tria. multis transfertur dominium quorum nul-
52쪽
D EQ M u T u o. f fit tamen alienatio , ut infra dieturi situs. Ergo si huiusinodi in perpetuum lo-buo alienationis instar habet, certe & ira i dominium transferri verum est. Graeci rem μίμων appellani . Inde perpetuarii pellati conductores praediorum iurisiphyleutici.Non differt fere , vulgari acra locatione, nisi tempor Ergo & ini quadantius dominium tranSferturo. In aliter certe dominus utitur re sua ae usu non consumitur, quam ille cuiri utendam mercede da . Haec enima potestas utendi quasi dominium est,n possessio ad hoc tradatur, nec uti
eat qui conduxit nisi fundum teneat'.
: in antichrestico pignore fundi possese
traditurcreditori,dominiumq; ad eum hoc transfertur,ut strictus colligat.No
nditionem esse alienationem cum do- ait translatione, neminem latet'. Atquinine venditionis etiam appellatam 1porariam locationem publicorum: liorum,quae per singula lustra a cenibus fiebat, ex Festo liquwt: Venditiones et dicebantur censorum locationes , quod velati publicorum locorum vaeninut. Ne misiam de perpetuaria locatione, quaed i est
53쪽
11 DIATRIBA est emphyleusis , sic eam a multis appellatam . Nec alio porro modo utitur sua pecunia is cui propria est, quam ille qui mutuam sumpsit ut utatu . Consumi apud utrumque debet, ut usus constet. Ideo dominium rerum usu consumptibiliu aliter transit ad mutuatarium, quam rerum
quae usu non pereunt ad conductorem. In neutris tamen rebus alienatio fit, etiamsi dominia transferantur , quia in utrisque repetitio competit, & redditio. Quae non consumptae sunt, in eadem specie redduntur: quae sunt abusae, in eodem genere . Ergo cui non licebit alienare res h reditarias, ei nihilominus licere certum est, &mutuam dare pecuniam haereditatis,& locare fundos & aedes , modo ne in Perpe' tuum locet, ex iure Iustinianeo. Etsi enim cmphyleusis alienatio non sit, ei tamet qui lege aliqua vel testamento prohibeatur alienare, non licere ad emphyleusin dare,voluit Iustinianus, nisi contraetiis lege & pactione speciatim haec excepta sit,
vel testator nominatim hanc permiserit.
Verba ipsa legis hic adscribam, quia vel
maxime ex his probari potest atque evinci, mutuum Iustiniano non esse habitu alie nationis genus, cum etiam lege sua alia memoret quae inter alienandi genera non
54쪽
n E M u T ii O. sa constat, & tamen voluit comprehciHinterdictione alienationis, ubi eam lexhibuerit, vel linator , vel pacti conven-
. Sic igitur habet lex Iustiuiani ultia, Cod. De rebus alienis non alienan-ς: Sancimus, ve lex alienationem inhibue itie testator hoc fecerit, sive pactio contrahenm hoc admiserit, nonsolius dominii aliena nem vel mancipiorum manκ- iovem esse bibendam , sed etiam usus sim dationem,' hypothecam, vel pignoris nex m,penitus pro-eri. Similique modoservitutes minime im-ri, nec emphlyteuseos contractum, nisi in his itummodo cassibus tu quibus coiistitutionum Yoritas, vel testatoris voluntas, pel pactionum ori qui alienatione interdixit, ali id tale sie-jermiserit. Quaeram hic I Coprio iurista, rΙustinianus omiserit in hac lege mu-i dationem, quae vera est alienatio magio discipuloque. Ecce testator haeredem tituit, e i conditione, ne quid ex rebus 'reditariis alienare . Quaestionis est,re,quid possit aut non possit haeres alier . Lex aliqua vetat alienationem. Et et quaerendum, quibus in rebus haec alietionis interdictio valea . Idem est sictione contrahentium cautum sit, ne li-:ret alterutri res de quibus in contractumsenserunt , alienare. Iustinianus hac
55쪽
s Dr ATRIBA lege statuit,quid comprehendi debeat prohibitione alienationis, vel lege aliqua fa-
ctra,vel testamento , vel pactione contra' hentium is Non solum veram.alienati
nem dominii ea interdictione alienationis contineri sancit, sed etiam alias dominii translationes quae non sunt alienationes. Rousolum, inquit, dominii alienationem , vel mancipiorum manumissionem, esse prohibend , sed etiam usus fructus dationem ei bpothecam, vesti oris nexum,pehitus prohiberi sancimus. Hac sanctione Iustinianus novum ius introduxit,ut non solum lege aliqua vetitus alienare, , vera dominii alienatione prohiberetur,sed etiam ab aliis quς non essent inter alienationis species numeranda. Istis fructus datio no est proprietatis alienatio. Sed nec hypotheca, nec pignoris nexus, nec etiam emphyleusis. Et tamen alienare intelligitur qui dat usturi fructum ,
dc qui pignori obligat, vel qui servitutem
imponit, aut qui dat in emphyleusim. Ita quidem secundum ius Iustinianeum no vum ex hac sanctione. Sed aliter prisco iure obtinuit, cum verborum proprietati bus subtilitatibus maior apud iurispru' dentes esset locus. Ne ipse quidem Iustinianus in hac lege alienationis nomine venixe ista omnia voluit, immo ab alien
56쪽
one dominii nc proprie dicta dilcrevit. u filum, inquit, dominii alienationem, HI ancipionir mamumi fionem, esse prohibendam,
i etiam Uinfructus dationem , Hl spothem, vel pignoris nexum,pensem prohiberi anciau. Idem in Institutis satis ostendit, quod gnori, vel hypothecae datur, non aliena- lib. II, Tit. Vm, quibus alienare li- t. Ubi docet, quotmodo qui dominus rein est eam tamen possit alienare. Hamiator, inquit, A ms ex pactione,quamvis eius res no sit, alienare potest. Ergo pignoristio non est alienatio. Sed hoc etiam
am non esse alienatione , veteribus pla it . Nam & dominum rei in emphy-isin datae manere qui eam ea lege loca-,indicat Zenon Imperator. Iustinianus sphyleuseos contractui nec locu etiam
S vult, sit quando prohibeatur alienatio, i in his casibus, in quibus constitutionunt Zoritas, vel restitoris voluntas, velpactionumor, aliquid tale fleri permiserit. Ergo testa qui haeredem suum obligaverit ad ni alienandum, si ei permiserit nominai in emphyleusin dare , ea valebit per-ssio, & poterit haeres eo genere praedia
reditaria locare. Sin autem alienare sm haeredem testamento cum prohi-
57쪽
16 DIATRIBAbuisset, exciperet tame de pignoris datio, ne,aut hypothecae obligatione,vel manu- mulione servorum,nihil hora forte hς rediliceret, quia Iustinianus penitus ea prohiberi sanxit. Haec videtur illius legis Iustinianeae sententia. Ipse sane etiam Ecclesiis. C onstantinopolitanae urbis sub certa Coi ditione emphyleus eos contractus facere concessit, reliquis provincialibus Ecclesiis liberam facultatem praestitit, non solum tempor lem emphyleusii faciendi immobilium rerum ad ipsam pertinentium, sed etiam perpetuo eas iure C phyleutico volentibus dandi. Vide Novellam cxx. Olim quem lex aliqua aut 'pactio, aut testamentum, inhiberet alienare, nihil horum vetabatur facere,nisi quod alienationis nomine sic proprie appellatae
contineretu . In Veteribus monumen
torum quibus ea consecrabantur legibus, titulo cavebatur consecrationis , si de familia ea exire nollet qui condiderat, ne
venderentur, aut donarentur,aut alio quo vas gmnere alienarentu . Non tamen pignori dari prohibebantur, neque locari in
perpetuum, nisi si nominatim de eo ca tum esset . Unde & in multis titulis sepulcrorum hoc etiam cautum & sincituni reperituri, ne haeredibus liceat monumen-
58쪽
na Mu Tu O. 17 la tum fg nori ρbligare, velfiduciare. In quibus u dam etiam invenitur,nepotestissi in centum in annos lotatiouis causa trani endere. Quod est, iure emphyleutico locare vel Vendere .i Nihil eorum tamen antiquo iure, S quodi ante Iustinianum valuit, alienationis appellatione comprehensum liquet. Non line ratione tamen videtur iste princeps
alienandi generibus illa omnia superius memorata adscripsisse dc accensuist . Quantulum enim distat ab alienatione pignoris datio , vel hypothecae obligatio 3 Neutrum quidem alienatio est proprie loquendo, sed facilis inde ad alienationem transitus & prona via. Nam debitor non solvente licebat creditori pignora de hypothecas distrahere . Adeo quidem ut ii hil ageret debitor, si testamento suo caeret praedia I se non venumdari, 'etiam si cena addidisset, ut fisci fierent. Non enim npediri lex dicit hac scriptura testamenti Ditorem praedia sibi obligata vendere,
Essent qui emere vellent . Tametsi au-m Cmphyleus eos perpetuae contractus er ali nationes 1 veteribus non repona-qUia tamen non potest abstrahere sua Vesta a Golono perpetuario, quamdiuisioncm pactam ab eo recipiet, domi - qiai cleriit, vix videtur dominus eius
59쪽
rei de qua pro suo arbritatu minime qui disponere. Certe & alienationis nomine etiam contineri emphyleuseos perpetuum contractum, scribit Iulianus Antecesso
Const. VI I , ubi dicit quae contineantuita isto verbo alienandi. Aleuationis, inquit, verbum continet penditionem, donationem, peremutatiouem , in Emphyte eos perpetuum cou- tractum. Si eo arvo vixisset Coprias antecessor, &scribenti haec Iuliano adfuisset, sine dubio auctor etiam illi fuisset, ut &mutui dationem inter ea quae alienationis verbo continentur, adiiceret. Multo magis,si eo loco apudIustinianum fuisset quo Tribonianus fuit, mutuum etia inseruisset illi sanctioni qua Iustinianus enumeravit quaecunque comprehendi & intelligi voluit nomine alienationis, si quando ea vel lege, vel pactione, vel testamento inhib
retu . Fortassean tamen Coprianus . minii alienatione contendet intellexisse Iustinianum etiam mutui dationem. Ita sane debet , si tueri ac tenere, perget eam sententiam qua mutuum veram esse alienationem definivit'. Ergo testator,
qui haeredem suum prohibuerit aliquid ex 'bonis haereditatis alienare, non poterit'. pecuniam, foenori dare t Hoc illi conco damus, dum ipse vicissim nobis det, nec
60쪽
i, E Mu TUO. posse ab illa conditione & lege haeredem creditoribus testatoris quod illis debetu persolvere. Nam & solutio ex iuris ii terpretatione quam sequuntur Copriae,
etiam dominii alienatio , quia per Cam dominium etiam transfertu . At si t
stator, qui venumdari praedia haereditaria testamento prohibuit, etiamsi sub poena id caverit, ut ad fiscum pertineanti non potest impedire ne pignori obligata Venumdentur, multo minus eius testatoris Voluntatem impleri ius permitteret, qui ali natione rerum suarum prohibita, expres' sis quoque verbis vetuisset solutionem fieri creditoxibus suis. Quanto minu4 si non expresse hoc ipsum cavisset,sed intelligeretur ab eo inhibitum sub interdictione alienationis dominii Z Si renim creditarum solutio non potest comprehendi
alienatione testamento aut pacto prohibi- ta, sine nec mutui datio', eo nomine erit 'comprehendenda, quia non minus domi nil transatio fit in solutione debiti, quam in contractione. Si ex sententia umbraticorum, & larvalium doctorum, alienatio est mutui datio, quomodo apud veterra in usu ac more fuit, multo magis reditus