장음표시 사용
61쪽
6 o DIATRIBA sors alienari videtur quae repeti non potest, quamdiu pensio, vel reditus, vel usura, ut etiam eam vocari dicit Iustinianus, praestatui Nec prohibet, ne pro alienatione habeantur , quod emptionis redituum nomine hodie vocentur. Docuimus enim supra, si talis opinio G προ θων iuristarum
valeret, etiam emptionem alienationem
censeri debere. Nam qui emit, pretium quod dat pro empto alienat . Ita & qui istos reditus emit, pecuniam quam pro his dat omnimodo alienare censendus. Cur igitur quod sic alienatum a me fuerit, . in bonis meis computo, aliis Vendo, per- muto, in dotem filiae do i Quanto plures eiusmodi reditus acquisiero, tam locupletiorem me factum reputo, & auctiores exco meae facultates ab omnibus creduntur. An quis potest rebus se alienatis, Scnon amplius suis, eo modo uti, quo utitur qui huiusmodi reditus annuos sibi quaesiviti Atqui pecuniam quam dedit, nun- qua potest repetere, de condicere, quamdiu pensio, de reditus annuus sibi ab eo persolvetur qui sortem accepit'. Ad hinredem eius transit,& haeredes haeredum . In mutuo atque usuris veterum nihil tale.
Aut praestituto tempore dari illud solebat, aut sine die. Si hoc, habebat ius cre-
62쪽
ditor repetendi sui quandocunque velle Si illud, ubi dies advenisset, illud repetebar'. Nunc igitur quaero a Copronomo doctore, si hodie testator haeredi suo hane
legem imponeret, ne quid alienaret , an prohiberetur reditus annuos ex pecunia haereditaria sibi parare & constituere Plus adhuc dico, non emptionis appella tione tales reditus insigniendos esse, uir vialgo placet Canonistis, sed venditionis. T alito magis alienationis generibus asscribentur. Locatio est veluti pecuniae, pacta mercede annua, vel reditu, vel usi1-ra. Locatio simi lis venditioni. Immo etiam venditio siepe appellatur,ut locationes praediorum publicorum 1 censoribus factae ita olim dicebantur. Ouod , inquit Festiis, aut Verrius, eluti fructus publicorum locorum Paenisevt. Ita hac pecuniae inta, perpetuum locatione quasi fritistum meae pecuniae vendere censeor, pro quo pretium mihi vel mercedem stipulor annuam id quod convenit, id est, usuram quanti leges permittunt'. In Graecia olim qui pecunia suam hratis alicui utendam daret, diccbatur ea dare Q το καρποῦ', e syAt in his animis reditibus fructus pecuniae locatae quasi venditur, 3c reditus
qui pro ea percipitur , domino, id est, eo qui
63쪽
qui dedit, locum pretii, vel mercedis te net huius sive locationis sive venditionis..Non tamen eam alienationem esse , ,
constat'. Quid tam simile emphyleusiperpetuae,quam istorum redituum constitutior Hoc in Pecunia, quod fere ius cmphyleuticum perpetuum in fundis. Locare fundum suum atque etiam vendere dicitur, qui emphyleusin contrahit, aut iure emphyleutico possidendum illum da . Venditio vocatur & locatio hic contractus. Griecis ληνεκη ἡ μίγα in pedipetua locatio dicitur. In veteri Inscriptione transvenditio appellatur causa locationis.
Apud Hygenum de limitibus constituetidis, emere conducere agros hoc modo in
plures annos , & locare atque vendere , pro eodem . Nam mancipibus sepe dabantur in centenos annos agri publici qui eos emebant sive conducebant'. Quo finito tempore, aliis iterum vendebantur, id estilocabantur, ut vectigales. Alii vero, inquit, mancipibus ementibus , idea, conducentibus, dantur in annos centenos . Plures vero Auito illa tempore, iterum venduntar, locantur que, ita ut vectigalibus eis consuetudo. Hos vectigales agros emphyleuticarios Tribonianus in Digestis interpretatur in Titulo, flagre vectigalis, id en, emphyleuticarius,
64쪽
D E Mu Tuo. 63 ur. Si verum est quod scribit Theo- us , nomen emphytcuseos a Zenonule inventum ad hunc contractum lo-onis sive venditionis significandum , ,a illa , id ea , emphyleuticarii, a Tri-iano pro glossa constat adiecta. Siter inleg. D. de rebus eorum qui sub la. Si ius em stenticum , vel embateuti habeat pupillus. Nam veteribus ἐμζοι-im hoc ius appellatum est, a detinene fruendo fundo. E,Cατς quippe:ατέχειν &-χωρμον. Unde . sic locati etiam fractarii dicebantur. ergo illud ἐελζοιτLeti ν Ulpiani exiret Tribonianus, praeposuit ψιφυτή - . Quo nomine tum ius illud appella-
Oris era . In cuius etiam vocabulirpretatione doctissimi Iurisconsulti o plurimum hallucinantu . Ελιφυ- nihil aliud est quam ἐμφυτρο χωρ , culto, & consito fundo frui,& seu
a ex eo capere. At ἐριφυταριν est cole conserere. Sic est fructum ipere, καρπίων foecundare,& Rectini locum ac fructiferum irrigationc '
ari, dc ex arbore caesa ligna carpere Migere, ut in isto Comico Senario, ου πεσοντ', πας άνηρ ξυλευε M. Si ceci
65쪽
6 DIATRIBAdit arbor, qui ue ab ea liguum capit. Ergo ἐμφυτευει dicitur qui fructus ex fundo
culto percipit'. Ex eo ἐμφυτευσμ di istus, qui fundum colendum &fruendum alteri locaret, & ἐριφυτευ PI, qui acciperet fruendum,&conduceret vel emeret. Qui ψαφυτἀπις ira appellatur, ut ῆομειςης αυζηοίς etiam pro debitore Graecis sum tura cum εροφυτὐτὸς etiam dici possit ο αφυτούσας, qui dat εις ἐρι υτο αν. Vectigalis hic ager veteribus Latinis vocabatur, ει fructuarius, ut Graecis ἐριCαταΓκος, ac po' sterioribus εμψοτί nκὰ , &iemphyleuti Carius. Paulus leg. I . D. eodem: viri civi tatum vectigales vocantur qui tu perpetuum locautur, id est, hac lege , ut quamdiu pro his vectigal pendatur, tamdiu neque ipsis qui condux rint, neque bis qui in locum eo; si successerint, auferri eos liceat. In perpetuum locari quidam etiam interpretabantur de his qui incentum annos , quod est maximum ,
vel vitae maxime longaevae humanae spatium, locabantur . Quod alicui ad vitam
datur, ut illud habeat ac possideat δῖs β ου, ut Graeci loquuntur, in perpetuum dariCcnssetur,quamvis id quod reliquum est illi
vitae,non ad multos extendatur annos. Sic
cum praefectus urbis alicui foro aut advocatione interdicebat in pepetuum, de eo
66쪽
D E Mu Tuo. 6s oris spatio intelligebatur, quod ho-
is vitam aequare . Multo magis er- uod in centum annos locabatur, utamque agrorum vectigalium locatio solita , in perpetuum locari existim e . Nam & usus fructus civitati reli- post centum annos extinguebatur, hoc spatio vel homo maxime longae iniretur Eustathius de temporum vallis, perpetuum tempus , πνδηνεκην etiam significare est,quamdiu canon 'ensio pro agro vectigali vel emphy- cario solvatur a conductore. Ο περ-
terminus huic in perpetuum locatio-nphyleuticariae pr finitus, sed quadiu atur a colono perpetuario canon an sive vectigal. An sic ergo in perpetuuem phyleus es videntur accipiendae inice& Novellis Iustinianit Vulgo morat, in centum annos huiusmodi loca- es perpetuarias fieri, ut ex Hyginotat, & veteri Inscriptione Brundusi eque uili licebit, locationis causa in annosm quandoque trun endere. Vere in per um& quosdam coledos datos,apparet: g. V. Cod. de locatione praediorum
67쪽
66 D 1 ATRIBA civilium. An quamdiu canon penderC-.tur, ut Eustathius interpretatur Z Sed quid 'si usq; ad centum annos penderetur Qui- bus locationibus hic terminus erat praestitutus, eo finito iteru locabantur aliis mancipibus , ut ex Hygino constat. Si terminus
Vero centum annorum non esset stat
tus, quamdiu vectigal pro his praestaretur, sine fine ac meta. Vulgares locationes Mgrorum etiam publicorum qui non vestigales vocabantur , in quinquennium ut 'plurimum fieri consueverant, aut in annum Paulus lege qua supra: Hon vectiga les fisiit , qui ita colendi dantur , ut privatim agros nostros colendos dare flemus. Schedar Arcerii apud Hyginum: Aliiper annos, alii vero mancipibus ementibus, id eis, conducentibus, in annos centenos , alii quinos. Saeculus Flaccus de conditionibus agrorum: Alii vectigales proximis quibusve adscripserunt , alii persingula lusera locare solitiper mancipes reditus percipiunt, alii inplures annos, quae ex monumentis publicis cognosci possunt. Ita legendum apud Saeculii r . Vulgo excuditur, Alii vectigalibus proximis quibusique adscripse xyt. De subsicivis agris loquitur,quos. Verctigales , id est, emphyleuticarios,proxi
mis quibusq; possessbribus adscriptos fuisse dicit aColoniaru rebvspublicis, locatos
68쪽
D E Mu T u o. 67 nimirum in perpetuum vel in Centenos annos, quos alii in quinos tantum, ut mos
erat, locabant mancipibus, & sic fructus ex his percipiebant . Hinc Theophilus, quod in Institutis legitur lib. o I. Tit.
de locatione & conductioni , mortuo conductore intra tempora conductionis haeres etai eodem rure in conductione succedit, tempora conductionis de quinquennio exponit , ,----Παν ρυα ω- πνι ἀγρόν. Vide . dcleg. IX.&XXIV. D.locati. In quibus fit
mentio quinquennii locationis, quasi solennis ac legitimi temporis. Nihil notiusquam per ungula lustra locationes loco- rum publicorum , censoribus fieri 2litas. Vix igitur differebat emphyleuseos Contractus quo vectigales agri vel emphyleuticarii locabantur, ab ea locatione qua non vectigales conduci solebant, nisi ratione temporis. Illi in perpetuum vel in centenos annos, isti in quinos, vel annua
etiam conductione locabantuE .. Non tamen propter tempus centum annorum
men etiam venditionis nacta est. Nam ut'
ante notamuS, communes etiam locati
nes, ad quinquennium fieri solitae a censoribus , venditiones olim appellabantur. Quae non erant alienationes. Sed nec illae
69쪽
68 Dr ATRIBA quae in perpetuum Vel in centum annos
conducebantur , vel ea conditione ut adhaeredem transiren . Non enim alienatum poterat putari, quia locationis erat 'contractus, & pro conductione pensionem locatori debebat condite hoeta. Vidi-
mus ex loco Hygini, utroque nominzappellari, venditioni& & locationis, ex parte dantis: & emptionis & conductionis,ex parte mancipis qui conducebat. I stinianus in libro Institutionum capite de locatione ait, de tali contractu inter Veteres dubitatum esse, & a quibusdam locationem , a quibusdam venditionem existimatum. Immo utrumque, ut ex Hygis
no constat. Et Inscriptio Brundusina eu-ditionem vocat locationis causa. Locatio est propter legem contractus, & propositum animumque contrahentium, quo nec dominus re suam alienare se intelligit, nec emphyleuta ea conditione accipit, ut suam faciat, sed ut ea fruatur, dc pro fructu pensionem domino quotannis solvat '. Venditio autem potius quam locatio videretur, propter temporis spatium quod excedit tempus locationibus communibus vulgo praefiniri solitum. , Quae tamen
appellatio, ut iam dixi, etiam per singula lustra fieri si litis locationibus antiquit
70쪽
DE Mu Tiro. 69, competebat apud censores. Quamvis ven- ditio quadamtenus habeatur ex similit . dine locationis cum venditionc , non po- test tamen esse alienatio, quia verae loca- tionis hoc habet, ut pensionem pro ea a
conductore ac mercedem annuam percipiat dominus qui locavit. Quod in nulla . vera venditione dc aliena ione locum habet' Nemo enim mercedem aut pensio-
L nem pensitat pro suo , sed pro ali eno .
Nec ergo alienatum est quod alienum semper manet ei qui conduxit, quamvis emere dicatur quia in perpetuum accepit,& nunquam domino restituendum quamdiu pensionem pactam praestabit'. At Zeno lege lata statuit, emphy teus eos contra itiis propriam esse naturam, neque ad locationem, neque ad venditionem inclinantem, sed suis pactionibus fulciendam, ut in Institutis Iustiniani legitu . Antimquis utrumque habebatur ob eas quas dixi rationes, & venditio & locatio, vel . locationis causa venditio. N m qui dat aliquid,non utiq, donat,sed qui donationis causa dat. At non donat civitas, quae vectigales agros in perpetuum sub conditione vectigalis solvendi vendit, seu locat, vel locationis causa vendit, ut loquitur Inscriptio Brundusina. Fuit ergo' e 3 Iocatio