장음표시 사용
101쪽
τι Io PAVLI PALANTERII ' VTRVM PATER FILIUM NATURA A
niam in expositione distinctionis sextae erat simo de
natura . propterea in presentiparte videnduerit, num - Pater in diuinis natura filium genuerit. hodierna itaq; lentiosigmenta tria babebit, in primo,pro parte negatiua gumenta ponentur, in secundo notanda; in tertio argumentorum solutio: Quantum ad primum. T sim quςritur, Utrum Patern tui a filium genuerit , sic arguitur. Pater eo est Pater, genuit, sed Pater non est Pater narura: igitur, ne lium genuit natura. Quae veritas Aug. authoritate de trinitate potest eonfirmari r ibi enim dicit, qJ Patre non est eo Pater , quo Deus, atqui es Deus natura, non igitur dicetur Pater natura. Pi pereas: Matur: in Deo nazuina, voluntas identificatur,vipatuistra,sed Pater per Aug. voluntate filium minime genuite igitur nec natura. Inop tum si habent isti duo rauissimi Viri, videlicet Hilarius deS nodis, D. A L. de Trinitate. xv fatemur enim verbum
per cil di adia,esse Dei filiam natura. Pro determinatione igitur quesionis, quot modis natura ummipossit dicemus,quadoq; enim natura pro essentia capitur, alio modo pro productionis via ,su modo: si natura capiatur primo modo λqustum sic intelligetur, Vtrum Pater genuemit filium natura'; idect, Utrum e sentia' generationisprincipium m relative dicatur Uub quo sensu bis nos non loquimur ,sed benefecundo modo de natura pro modo prod:
102쪽
Rionis tibi in persona 'um prodactione tria videnda erunt,uid licet habitudo virtutis prodacitua ad actum producendie insiopersa post aproducentia: tertio ordoproductoi u, υelpro tu bonum Si co deretur primo modo habitudo tirtutis productivae ad acitustoducendi, in hoc casiu nulla pei sona in diuinis dicetur per modsi voluntatis procedere ,scd quoibet per modum natura ; cuius rei ratio assignatur , quoniam quςlibet persona diuina producitur ex necessitate immutabilitaIli, ex virtutoq; determinata ad unumper modum naturae quare, emc. Deinde si confiderentur supposita producentia, i, hanc modum dicetur per modum voluntatis pro duci Spiritus sanctus, c, filius per modum natura Puero atten-D ur ordoprodactorum,'productionum ,sic filius diceturpe modum intellectus procedere, oe, Spiritus sanctus per modum
voluntatis, quae duasunt emanationes ad intra in modo tamen differentes. Nunc tertio loco regumentasoluenda,m primo primum. Dicitur itaque, stὸd 6 natura aliter,staliter accipitur , cum vicitur, Pater non est Pater natura, 'ater gentiis filium nrutura ; nam primo modo, quando dicitur Taler non est Fater na- ωra , ibi natur umitur pro essentia, oe non pro naturali necessiatate , quo modo Pater est Pater necessitate eugeneratione a liaua: Quare Pater non potest dici Pater formaliter essentia edtantum paternitate, e PDeusformaliter Deitate. nde cam nomen natura in primo arg&mcnto varietur,quia fumitur natura pro essentia, cum debeat accipi pro modo naturalis produAilanis , propterea nihil concludit contra nos. Ad altersim in ordinesecundum argumcntum de natura,c in voluntate, quod in Deosint idem, bre
103쪽
vertim esse realiter cocedi Aso aliter vero minime: gi eniἡ
diuersibum modi s cedendi, nullius p moda narur Spiritis sanctus per modum voluntatis procat. Et se roprsentibatis.
VTRVM PATER POTUERIT, VEL VOLVERIT
D, Distinctio VII. sLectio XXXI. t
I tuter paturui bodierna die septimam in ordine huius libri
primi distinctionem, ut moris est mei, pendentiam talis a superiori primo ducebo: insuper Ast onem diuidam. Ex quo ergo Magistersent. deblarauit qualiter Pater filium genu rit , videlicet, quo ad virtutem ,seu potentiam intellectivalem nunc consequenter vult inquirere de eius potentia generandi naturab. γ hςc dependentiastis.Diuiditur modo bςc distincto in segmenta tria: in 'uorum primo inquiritur, num generandi potentias in filio, deinde, quo modo nongenerare in ipsi lio, non dicat impotentiam declarasur. Tertio ponitur conclusio, ita finitur aestinctio. Pro segmentiprimi intelligentia in animum i duxi meum unum esse notandum: videlicet non esse quid simpliaciter, Patrepose, aut uellegenerare Aium,sed ad aliquid. Quo veritatem prosequi uolentes,ma cum Magistro P cmus. Num Pater potuerit, aut uoluerit filium generare. Sisic igitur Pater voluit ,σ potuit aliquid, quod non potuit , necfilius uoluit. Aur
104쪽
ilam, At concedehimet erit, quodsibus sic impotens. Huic versenae ut ina cu Adae stro re pondeamus, ita erit dicendum: dato, qaod Pater in diuinis posit generare,'non filius, cb id non sempitur, φιJu Pater aliqueta possit, quia no lius: nam posse, σι υ gnere pro non dicitur elle quid ea bene ad aliquid: quare non posse, alit non uelle generare, in ipso filio impotens iam minime dicit, ut abuQcbatur in clusioneprςdicta.Ῥro hum rei Ceritate cognsccmM,scire debetis, quὀd quicquid est in Atinis, id est essentia, vel relatio: ideo quicquid Deo conuenit, hoc comvenire di bet, uel ratione essentia,σ tunc est commune tribus personis, uel ratione relationis,m tunc non oportet tale esse commune tribus personis. Cum itaq; posegenerare in diuinis non dicat
id si non θectet ad essentiam, sed dicat ad aliquid, idest pertineat
ad relationem , iccirco nullum erit inconueniens, si filio generare non conueniet, bπ enim relatio, fue proprietas,ut paeternitas filio nequaquam conuenit: quare, σc. Explanata iam prima parte subsequitur altera, in qua Magistersent. intedit docere,quo modo
nullam aleat impotentiam in filio non posse generare, sied potisuhoe esse ascribendum conditioni ac proprietati paternae. g. enim pro euidentia huius loci ait: filium potuisse quid generare, sed non oportuisse, e r ratio assignatur, quia in diuinis Ruperflua, inordinata fuisset generaetio ,si filius genitus Patri nepotem genuisset; ut ergo impotentiam non arguit in Patre, quia n5potest esse filius, ita non est impotentia in filio, qu)d mopotest esse Pater Me de duabus partibus. In tertia, s ultima ponitur b c conia elusio. V, Cr eadem, Er squali potentiageneradi est in Pacre,,
105쪽
cty in filio, nam una enapientia, natur 'potentia. II edicendum, quod potentiagenerandi cum natura, dicat propriet tem: quo ropter referendo intellectu ad proprietatem in filis non esipotentia generandi. Nam sic dicitur aliud esse positaenerare, O positaenerari. At si ad nasura hoc referatur, tunc erunt idem, ut in textu Magistrisent. en videre. Ei bμ satis.
VTRVM IN DIVINIS SIT GENERANDI
2 ' Lectio XXXII. NE qJ vitio nobis dari possit, circa A agistrisent. temium aliquantili re versabimur, primo quπentes. Utrugenerandipotentia in diuinis sit conce enda. Pro parte negativa formari possent nonnulla rationes, quarumprimasese habet. Omnis potentia, uel es activa uel passiua,sed nulla barum ponitur in diuinis e litur, sec.Minor quia si lecta, ideo quo ad utrunq; membrum erit probanda , nam non videtur in Deop tentia passiua admittenΔ, quia tali s est imperfecta, nec activa. quia Moneretur, esset hoc verum dicere ex parte creassumarum,nom c norum: quare, σc. Verum quia assumptum sub dabis relinquitur, ideo ad hoc confirmandum ,-eprobandum, ita erit dicendum, quod talis potentia activast principium tran mutandi aliud, at in diuinis non datur aliud, non itaq; potentia actuam diuinis. Prςterea sic arguitur, potentia ors est restem alicuius
Inisbilis, di in Deo nihil est post lesed totum necessarium, non
106쪽
Ditur in Deor lectu diuinorum est potentiagenerandi. Ex alio latere quia omne generaris generat per aliquam potentiam, in diuinis datur generatio digitur'generandi potentia in Patre. Pro determinatione huius άν taeis scire debetis . potentiae mmen ςquivocum es,Gr hoc re' estu diuinorum, nec non cremiurarsi r Potentia enim generandi in duuinis dicitur principium producendi alium per simplice emanationem, non per transtut tione, at in creazmris potentia est principium transmutandi aliud, equivoce igitur, non univoce nomen potentissumitur. Insipernotandum est, quod potentia re ste iusiiij debet dici potentia generandi, namΝj productio est generatio, rfectu vero Spiritus sancti potentia 'irandi, quoniam eiuspro utilio est piratiopas
sua. Nunc ad argumenta accedo ad primum dico , cli tenet de potentia in humanis creaturis, non in diuinis. Nam in illis est principium transmutandi aliud, at non sic in diuinis. Ad alterum argumentum dicitur, quod possibile in diuinis necessarium non excludit, σ ita argumentum ruit. Insequenti alia considerati ne digna audietis, hςo interim satis.
ID, VEL AD ALI Q VID, ET Virum in filio concedenda. . .
Vsiones duas pro madori intellectu eorum, quae Acta sunt a Magistro fini. hodierna die examinare statui, ' ruprima erit degenerandi potentia in diuinis,
107쪽
num dicat quid, vel ad aliquid. Altera de potentia generans. re 'edi iij. An sciliere infibo debeat concessi. Circa primam sane dicendum venit, quod generandipotentia in parre sit ad MLquid, m non dicat quid : nam D.Aumast, cit eo Pater est Parer, quo est ei fibus ,sed CPaternitare Pater est e litur Paternitate generat,is sic gmer apotentia in Patre dicetur ad aliquid, non quid. At video hic vos ingenio pollentes totum oppositum sentire, nam genitum gignenti,ut puta Patri, in nruina in itiri dicitur ,-non in proprietate, sed natura dicis quid, non itaque generandipotentia in patre erit ad aliquid, sed dicet quid Pro de terminatione huius aesticultatis notare debetis ,pro ut nostro nune inseruit Pposito epotentiam duobus accipiposse modis r uno modo sermaliter , alio modo Iundamentaliter. Stante hac distinctione, duobus formatis iam argumentis non erit dissscile resspondere. Ad illud ergo Aug. dicentis , eo Pater est Pater, quo est risibus o
maliter hoc esse verum concedimus e negamus tamen, quod fit eo fundamentaliterit Gennadipatentia in Patre erit ad aliquid formaliter, licet nonfundamentaliter , quo modo argumentummcundam currisscut, Aia, qua conuina banc verasarem possent
adduci. Completa iam prima clusime de dualus , alter obseser itur,dum qu ritur. trum generandi otentia in iose conco-2enda a pro parte afirmativa A incta in rimago perfecta, illud quoq;perfecte debet Altari, cuius imago est ,sed filius in diuinis dicitur esse vera, atq;perfecta Tatris imago rigitur 'sim baset
imisari,sed, sitneramdipotentiam non baberet,perfecise eam non imitareetur, delet ergo infliogener adipotentiacoceia Pr erea,
108쪽
nullastientisponitur in Patre,quae non fit in filio, nullasimiliter potentia, qua non fit in filio, at generandi potentia est in UPatre: ergo, m in filio. In ver authoritate Iinlari, de Trinit.suadeo vobis in filio generandi potentiam no esse denegandam: Vir enim iste ait, quoa talisgenerandi potentia perfectine infinitam dicit:
igitur communis tribus personis erit: quare, c. Ad hanc ergo inscultatem dirimendam, velim vos scire, potentiam duobus a
ripi posse modis: uno modo absolute, idest proforma aboluta, qua dicitur principium AEductivam,sive fundamentalis er; alio modo, pro forma sub Aro re 'ectu cum onus ad generandum requisitis. Siprimo modo fumatur, tunc erit fatendum, ciuod tribus si communis talis potentia personi cudum Anselmum, quae nihil adiudest, cita n memori cunda. Arsi secundo modo capiatur, Patritansum potentiagenerandi,suesbumpro tacendi aptabitur. His uaci postis, nunc ad argumentumprimum est dicendum, quod in disinis imitatio penti sentiam, non penes generandi potentiam,
siue relationem attenditur: quare nullum ex modo considerandi diuerse est argumentum. Ad alte Mnegatur modus arguendi: nam
non esismile desilentia, oe degenerandi potentia in Patre, quia scientia est mere absolutum, propterea comunis est tribas personis, at generandi potentia intrinsecus relatione includit, raIione cuius. onus tribus personis conuenise non potest; alij alio modo volentes proposita clusionissatisfacere, θ ene gerundium, tripliciter accliposse dicunt: active, passae, vel impersonaliter. Si primo modo, generandi potentiam in Patre tantumponunt. Si secundo modo , insilio conceditur generandi potentia, idest ut gcneretur.
109쪽
Si tertio modo, tunc talis generandipotentia in tribus diui sperasonis esse dicetur, π ita ad instantias adductas, G ad addacem das, quid it dicendum, exsuppositispater. . ,
DE VERITATE, ET PROPRIETATE, ET
Distinitio VIII. Lectio XXXIIII. Pa id tenendum su de veritatet entis, hactenus d
terminatum est: Nunc loquendum de natura per am- generationis communicata. Pr ens mitur distinctis partiri habet in partes tres: in quarum prima fit firmo de diuinae essentiae veritare: in sicunda de eiusdem immisi utilitate: in tertia de Deisimplicitate. .ntum astimet ad ' imum,proprie Deo dicitur essentiae veritatem habere absit; alicuius non actualitatis admixtione, nam ςtemus est lae prperito, atq;futuro tempore,c quod huiusimodi est esentiae, v eritatem fine ulla admixtione habet: quare, me. Pro commatione huius vestatis crae paginae testimonio utemur: legitur enim, Ego sium, uisum. Disiper, si est, misit me ad vos. Prperea extat illud Hieron. ad Damasium ita scribentis: Deusolus, set exordium non habet, vere essentia nomen tenet; cuius esentia esse nostu comparatum no est ver ese, qHasumus mutabiles, at Deus non sic se habet: quaere, σοῦ. Sed dicetis: cum Deus non careat tempore prsenti , pr terito, atqzefuturo: igitur eius ese variabile Num de ipso tales formari solcot pari itiones, Deus est, Deus uit, Deus erit. Ad hanc difficultarem
110쪽
A. tem re stondere dissicile non erit, pioniam tempora hςc, ad duo possent referri , vel ad ostendendam Dei perpetuitatem , vel
variatIonem; primo modo,prsens tempus prςleritum, atq; futurum de Deo P nunciantur, at secundo modo, nequaquam. Deci rata iam prima parte, sequitur altera, ubi eis sermo de permanentia, alfirma stabilitate Dei qui est uam eseprimum oram ese,c ςternum: igitur immutabilis si non haberet verum esse,procul dubio mutametur; at hoc a De natura valde remotum est: igitur, σc. Pro corroboratione huius Apostolus primo loquens de Deo dicebat, risius habet immori ti*tem: igitur σ immutabiliatatem . Insuper Iacobus: Apud quem non ea transmutatio, nec vicissitudinis obumbratio .c David,Mutabis ea,m mutabutur, tuasit idem ipsi es. Frςterea D. Aug.*per Genesim dicit, quod Deus nec per loca, nec per tempora mouetur, creatura vero perloc intempora. Hoc idem habetur apud Pphetam ex Deipem sena dicentem: Ego Deus, Ir non mutor olus ergo Deus tam rabilis, cuius ese ςternum, ideo verum. Explanatis adhuc duabus partibus nostri sermonis, accedit tertia, Ο Ultima depromenda,
ibi clare manifestatur fimplicitas diuinae essentia AD; vlla com-
. positione, nam Deus est materiae, cir forma naturalis expers, o earens diuersarum partium composivione, in quo nullum accidens
cum Abiecito habet concedi; siumme simplex igitur,quantum ad effientiam, Deus habet dici. Sed dubitabitis in hunc modum: Deis est bonus, est iustas, cy'e. Non igitur umme simplex. Ad hoc D. Aug.r 'ondet dicendo: D. u quidem es implice multipliciterramen dici, non propter diuestatem partium, vel accidentium,