장음표시 사용
91쪽
Pa: cr, oemus, ut generans, imgenitum. relative distimguantur, non essent taliter, e Pisa ruit argumentum, nec in diuinis Aeserationem impedit. Expleta iamprima di=ultate, altera Ἀ- si luitur confideratione digna, quae est: Vtrumpropositis hπ affirmarisa in diuinis sit non neganda , sed sermanda: Deus est Pater, Filius, Spiritus sanElus. Hic procul dubio multa dicenda forent, at ne intelletitum confundam uestrum, cum sacris Theologis illud tangam, videlicet in diuinis iuxtaprςdicationem has propositiones esse distinguendas penes veritatem formalem, in idem icam: ita ut illast formalis, quando prςdicatum si formaliter conuenietFb ecto, aeinde ista identica, cuius 'Micatum insit subiecto propter i nitatem diuinam e dum itaq; quςritur. Virum hςc sit admittenda in diuinis propositio. Pater, Filius, σSpiritu unctussunt υnus Deus: R 'ondetur, quὸ cidentice. L cet formaliter Pater nosiit Filius, nec Filius Spiritu ancisus. Sinailiter hςc vera erit: Deus est Pater: Deus est Filius: Drus
Dili uactio V. ' . Lectio XXV. Rbitror vos expilectaeata distinctione nouise in diuinis
generatione dari: propterea in prsenti non erit inutile speculari. irum essentia distyagene IIonis terminus
92쪽
' nuncupanda. Habdit igitur tres partes hodierna lectio,in quasisse nati ipse distinctio. In.quarum prima mouetur, ac d terminatur una quςβA IUuperindutitur instantiarum obiectio tertio quarundam miseritatum subditqr expositio. Quansum a prima solet quςri, Utrum diuina essentia terminus generationis sit :pro cuius rei intellectu hπp postis ponenda erit o diuina essentia non est generaris .meegenerasa riam hoc verum, audite: ioppositumc cederetur, c vel diuina essenti inrtitisset esentia,
vel eademres genuisse isti viri sti lactis sed voc non
debet concedi: igitur neq; primumalmisti. Minor triplici via
babet probari, σ primo sic. QMd generat relatie dicitur , at essent d na ἀοn iiasi habet, alioquin sitastantiam absolute non significaret; ut Onficat Dein e Pater est duum essenis,sed non conceditur, quoaedianam erit essentiam, fas ipsum genuisset, non-diuina essentia est generata; tertiosis in guitur. Pater per diuinam sientiam dicitur bd eesse :siuitis genuit esentiam, tunc haberet esseper Had.qiad est generiatum asipso, alboeend um quia generatum agenerante habet esse, non generarus a genito; quare, e 3 c. Addit deinde Asagistersient. qisimilimodo videtur ρ are D. Aug. qt Paterno sitsapiens sapientiagenita: sienim Tarer per illam genitam pientiam cset
sapiens, cum ei sit idem sapere, se elle : tun haberet et per illud,
c ab illo quod genuit: atqui Me quid Asurdius f ny igitur, me. Enodata iam prsia parte, alter usiquitur, qαε circa instant tres versetur, quarum prima sit hπ. Pater vel genuit illud, qJ ipsi est, vel non. Surimum concedatur, iunc scalis , quod ipse est, E diuina
93쪽
diui essentia dicitur: igitur diuisuim essentiam geηuit: ι priosuit negatum; ad secundum. Magistrum in textu est re pomulendum, quia Pater genuitu,quod ipse M. ιφ Ilium, ιγ si dem essentialiter cum ipse, non ob idiabet concedi, quod essentia 'genita in diuinis, nec quod ipsas lium genuerit Ued dicetis,sd ad acitiaritates authorum, videlicet D. Aug. Hularij dicen, dum rest, quapria iis obviare videntur, quod esentioli t de clentia Patris ' dicimus, tales ita esse exponendas , oe intelligi
filius, quis essentia, est de Patre, qui est essentia, de
aliis: quare nihil contra nos. Nunc Aperest tertia, vlti pars huius distinctionis, qua υersatur circa quarundam authorθαι raposition originem trahentium ex verbis Magistri dicentis, 'ὀd Filius, o Spiritus sanctio sintproducti, non tamen de ni- filo, sed de allis,licet non de aliquo materitatemHanc ueritate is cognoscatis, authoritates dicentes, Patrem de sua substantia filium genuisse, in hunc modum exponemus, quod Paeter genuerit ratem, qtu est eiusdem naturae cum ipso, si hi non creditis, authoritates positas in textu a Magistro sint. Pso legarii s Ethte de tota distinctione vobis . parebant satis . t
aliquantulum dissest de Paternae generationis ter no ini diuinis examinare: tria ergo vobis possiseor argumeta primὸ A negasi .
94쪽
hegusivax Sec do notanda. Is torusota senes terti). Circa primu quςritur , I gru patrenaegenerationis terminas sit sentia diuina.Mibi certe videtur, quia no, terminus enim generationis per generationem accepit esse,at diana essentia non accipit esse, igitur. 'perea, o7s produlctionis terminus posteriores produ-itione essemiahemestristis regenisullan ;i tui Deorum essentia communis est generanti, se gerito, quo igitur poterit esse
terminuspater generarionis,cum illud, in quo conueniuntgen
rans, menitum sv su is tum, e D non terminus s In opposi: um se habet, quod omnis Oductissuppositisiustiaetiamtremmatur adfusotiam: quaere, σo Pro determinatione Psionis sicundo loco duo notanda occurrunt,primum fecudum nonnullos, alterum secundum veritatem. Zantum adprimum. Aliqui dixerunt, di .uinae productionis to alem terminum ese suppositum productum, sed nonformalem. Nam secundum rei veritatem essentia dici de . bet formalis terminus generationis activae Patris, quia illud est formalis: terminus alicuius productionis, quod per productionem
primo est in producto sed esentia est ima perfectis silj: igitur,
circ. Prmissis his, ad argumeta oluenda accedamus, adprimum dicentes, quantum ad maiorem , quod terminus totalis in diuinis accipit esse in supposito. Ad e naum dicitur, quod maior intellia genda uenit determino totali in diuinis,no deformali. Ad tertium similiter dicipotest, quod maior sit vera, ubi unumgeneratur ex alio, sicut ex materia transeunte: non autem ubi Mam generatur ex Pio icut m vnioco producente, ibi enim uteri; communis est natura seuoca. Et sec satis. . . .-d N E 1 AN
95쪽
fg IO. P AVLT PALANTERII AN DIVINA ESSENTIA GENERET, ET
TRUM FILIUS SIT DESVB- . . stantia Patris. 1
Ex animisint entia adstat Multa de Ruina essem
tria, nec non de verbo in distinctione quinta tactasunt, Ppterea de more nostro qu ita duo hodie percurremus emam pertinox ad essentiam,alterum ad verbum in iuuinis. uoad pi imum. Θςritur, Utrum essentia diuina generet:prin Aa pectu AJ utandigratia mihi videtur, quodsiit. enisse bacbet essentia ad personam, ita perfn ad issentiam sed attributa essentiaeprςdicantur depersona, ut creare, G huiusmodi: igituriatus persenae poterunt Ucribi sentiae diuina, ita aere orerit, quod essenti, generet. In ver ,si essentia non generaret, sed perfna tantum, tunc per*a,O essent ira non sent idem,sed per Boetium esseruia,Wpersona sunt idem: quare, me. At ingenio pollentes dicetis vos: nonne onme,quo enerat rabet agenito dic μηνὶ 'sed in diuinis essentia a nullo di nuutuis: igitur non via detur, quὸdessentia generet. Pro decisime isaq; huius clusionis meum notetis e actum generandi alicui duobusposse attribui m s. ius: uno modo tanquam ei, cli Fnerat, ut Appositum , alio modo, taη Ριam principio, 'o generando generat; boc magis clarum,m. Mens ut vobis appareat, exempti desumpi, ab igne deviare si Calefacere stri conuenit, ut ecql agit; caeoriver mprincipio.
96쪽
nisgae. mrima est. Usentia non generat, ut quod . Altera est mentia generat ut quo. Nunc ad argumenta soluenda, ut accIdamus adprimum,dicemus: negandam esse propositionem In is Himili depromptam,m ratio negationis Uignaripotest, quoniam pariter habet persona ad essentiam,m aliter esentia adpemna, includit enim persona essentiam, at essentia in uolgnificato, vel nomine,personam nullo modo includit;propterea, attributa, qua persyna conueniuntsecundum illud, quo Ormaliter est persona, essentia diuina conuenire minime posuent, V. g. vigenerare 'irare. Ad alteram ratione ormatam dicitur, ql perfna, mesentia idem sunt re ,sed formaliter, m ex natura rei nime:
quare argumentum primo modo captum bonum, at sicundo modo,
non conaudit. Explanata iam prima dis ultate, alterasiuccedit,dὸm quςritur. tra in diuinis filius dici debeat esse de substantia Patris ; pro parte negatiuasic insto: in diuinis nulla pol assignari materia, nec quasi materia ,sed θ de se antia materiam dicit: non ergositus est de substantia Patris. Minor ut dubia,sic exponitur , nam quod subjcitur, loco materiae si habet, at , de scse habet, minor igitur pater. iro intelle tu huius quoti, duplicem dari generarionem velim vos ire: naturalem videlicet, Flernaturalem; in naturalis, istaspernaturabs univoce minia
me dicuntur; Insuper naturalissemper imperfctionem habet amnexam,at aeuina mota ab omni imperfectione quia perffigi
est. Prςterea illa naturalis, cum creaturarum inferiorum fit, materiam exigit, at diuina nequaquam. His addi debet Theoria de
illa particula desubstantia Patris, nam propter eius multiplicem
97쪽
sensium potesse cause erroris: quandoq; enim materiam dendia , aliquando causam agentem, tertio ordinem, π originem ,sub quo sensiu in proposito debct capi, videlicet pro originatione: Unde dum dicitur e bus e t desubstantia Parris oensius est: bus oritiginatum a Patre,'est eiusdem substantia cum Patre, caer ita argumentum adda tum his paucis tollitur verbis.
Ersaturi hodierna ille circa sextam huius lib. primi A
pinfitioncm nexum in primis una cum intentionepr mittemus, infucr ad d/stinctionis diuison propera bimus, tertio singulas partes diuises enodabimus; de nexu ue coia tinuatione, g m dicturus, audite. Ex suo enim Magister ent. docuit diuinam essentiam terminum generationis in diuinis, eornou posse: consequenter aggreditur verba facere de generantis potentia. Habito nexu ,siue continuatione, una cum intentione, distin tio modo in pundia tria partiri habet. In quorsi primo Ma xister docet: Patre, nec voluntate, nec necessitasegenuis lium. In oper objcit. Tertio, ad principale intentum post digressione reuemtur. Circa prim , hoc lemma ponentam. Catholio; nous tencndum: Deum Patrem, necessitate cogente, mi voluntat σὲ antec dente filium genuisse , alioquin siluerentur hςc ab iit da I i Deum
98쪽
Deum esse miserum, aut mutabilem, in seper Dei filium no esse naturalem filium. At hςc non concedenda, neq; primum admittendum quod Pater genuerit filium necessitate cogente, aut voluntatet licedente; minor propositio, quias 'erita videtur , propterea in hune modum manifestetur . , Deus est Fumme liber, at si in eo talis necessitas poneretur, tunssumma libertatepriuaretur: hoc non est concedendam, neq; cli necestate genuerit filium, nec voluntate antecedente, ita ut prius voluerit iam generare,quamgenuerit; qui ante in eius libera voluntate, acpotestasegeneradisivellet, non generandi , si nollet: tunc mutabilitas in Deum caderet, quὸdolao sinconueniens, no ergosentiendum est, Deum Patre, necessitate cogente, aut voluntate antecedente filium genuisse. Ex lanata iamprima parte accediscunda quae prika aduersiri vLdetur : hςretici enim quidam fili, diaboli, pes imitatione cra- tiocinantur: in diuinis natura,'moluntas nonne siunt idem 'igitur si Pater genuistium natura, ut habetur apud Aug. lib. xv. ae Trinitate, videtur et, quὸd genuerit voluntate. Ad hanc inremorationem factam ab ho elicis eontra Magistrum, catholidi -r 'Ondere volentes, ita dicerent haruram,stvoluntatem in aetaininis esse idem , duobus posse. derari modis: duplex enim datur dentitas,una fluta, altera mero formalis.Primo modo natura, lautas in diuinis sunt idem, identitate absoluta,sed nonfomunali, nam aliquid naistrae conuenire potest, quod no/ι conuenire voluntati, nullum ergo erit inconueniens dicere, quodsituran di- inmisset natura voluntate. 'Potest hoc idem a simili conia
si mari, nam voluntas Dei, myentia eius set idem, sed ratis
99쪽
άisserunt,quoniam sicientia connotari aliquid esse in Deo, quoIn voluntas , me contra: ratione enim scientia suae, Deo conuenit scire,inmalum cognoscere, at non ob id ratione voluntatis siqeonuenit sibi velle, m malum . propriare: quare, oec. Expositu duobussi mrisiam de tribuspropositis tertium relinquitur, principale intentum reicite dicitur ergo, Gid Pater genuit filium nece tatesιa immutabilitatis, non necessitate coactionis ; insuper, quod Deus Pater genuit filium. Voluntate concommitate, no antecedente,nea; esciente, ita ut prius voluerit esse volens,quam
generans, quodpatuit esse falsum ex declaratis. Et Me de tot distinctionestis.
Lectio XXIX. Ι moram si rumifer circapr aratam distinctione,
primo inquira. Num Pater necestate filium genuerit: circa quod tria perpendam. Argumenta videlicet in primis: tandasecuiae Agmmentorumsoluetiones tertio: simium adpriamum. Ricardus de Trinit. negative arguit, nam i vatis datur, non est ex necestate ,sed Pater quicquid dat Ais, vel Sphisi sancto, disecundum gratuitum amorem: non igitur Pater filium siecessariogenuit. Deinde QPituis authoritate Aug. ad Orosium,aicetis : nec necessitate, nec voluntate Pater filium genuit: quare, . In oppositumst et Damascenus, quioquit, qJ genera
100쪽
onitus natura .sed natura naturali agit necessitate , intor Pater filium genuit necessario. Pro determinatione huius qu6hon sta res Bonaventurae,Anificata necessitatis diuerse: notanaei et ut insuper argumetasoluenda. Solet itaq; necessarium g nunc tribus4onsiderami modis: videlicet pro necessario coactonis, vel suppo-stionis, vel immutabilitatis. Prima necessitas. ab alijs violentiae vocatur , c est, V.g. quando lapisursum projcitur : tunc enim Acitur ad sursum necessitari. Altera necessitas suppositionis est. quado ex suppositisnonis, nobis dicitur equus eundi Romam n aesarius: vel ultra mare nec seria nauis. Tertia necessitas immutabilitaris es, qua summa,Wprima in Deo ponitur, os de qua uespumpropositum intelli tur. Nune tertio loco, ut argumenta soluamus, ta Ricardi authoritate dicemus: duo in amore gratuito eo derandasere: primum res icit me liberalitatem, oe quam tum ad hoc, amor Vatuitus in filij generatione non ponitur ,sed tantum asiluta necessitas immutis litatis. Alterum vero est , qδή, 'e retributione, ν quantum ad hoc , infli' generatione con- rediturvatuitus amor, sub quo ense Ricardus de trinitate inte ligendus venit: vater enim per generationem dat filio σὴihil aeripit ab ipsi. Ad icd in ordinesecundi D. L . Aug. excludentis necessitatem a generatione dii, adstipotest, quod ipsius intentis