장음표시 사용
391쪽
ritas intelligenda venit. Deus nihilominus causeponitur damn tionis esse tiua, quo ad pςnam ordinatam ad culpam; est et causa bubtractionis gloriae eo modo, sιο diximus alias. Et hςcsatis.
VTRVM SIT ALIQUOD MERITUM, G l
Distinctio XX XXI. , t Lectio C XX XII.
M edocti sivrςdestinationis essentiam una cumsis
hias; nune consequenter casse ipsin inquirenda, ubi tria faciemus. Naprimo veritatis sententiam ponemus. Secundo
falsitarem elidemus. Tertiὸ nullam inscitntia Dei fieri mutationo aperiemus. Circa punctum primam, inutile minime erit fateri una cum Magistro feni. prςdestinationem sub merito non cadere, sicut obduratio: sed hic nostiis, quod siub nomine obdurationis non videtur intelli posse, nec debere ipsa diuinaprscientia, qua absterno est, quare nulla balebit causam: non nego tamen, quin pere posmus intelligeresubtractionem, vetat is carentiam, qua suis demerentur peccatores peccatis, qualiter non est de prςdesti. . natione,quae nec, quoad illud quod in eo sternum est, scilicet suinam Aedilonem,nec quo,ad illud, i in ipsa temporale est,scilicet vatiae appositionem mereri pol altem intelligendo,quo ad primam vatiam,quae siub proprio merito non existit ; nulla ergo pressinitionis causa assignari pol, nisi Dei mera bonitas,stmisericordia. Et bςc deprimo pane io. In secundosesitatem reietituri, in hune modum loquemur dicentes, Deapruter nulla merita, vel dem
392쪽
ris utura,sed libere ἁν ςterno elegisse, ν reprobasse, cyboe comtra quorundamsententiam existimantiumperperam, aliquospr pter merita futura prςdestinari, ac reprobari a Deo. Pro com boratione cuius nituntur D. Aug. authoritate dicentis, ci utura fides in Iacob fuit causa suaprMestinationis; at redie intuentip tebit, quo modo deinde si retractauit D. Aug. quare borum ratio nulla. Explanatis iampunctis duobus de tribus a me Hostis, aecedit tertium,stultimum ad videndum, quo modo nulla in Dei scientia mutatio fit ponenda. Quicquid enim Deus sciuit, nunesiis,m nulla mutatio ponenda in Deiscientia est. Insequenti dicta Magistri examinantes,qua digna confideratione erunt non omittemus. Et bςesaris.
Lectio CXXXIII. VT maiorem eorum, quae insuperiori remone dicta uni
a Magistro sint. covisionem habere valeatis, gusta duo in pr6mtiparte examinabimus,Wprimo. Utrullectis dicipossit prςdestinationem prςcedere, an e conuersio. Imsuper, Utru pr destinationissit ossiPoda alia cause a mera Dei voluntate. Circa primum arguunt quidam rationesnjs duobus adprobandum presestinationem prςcedere Aedilonem: nam adius voluntaris circonem eoru,quasunt adfinem prςcedit voluntate,
393쪽
prςdestinatio ergo prςcedit elestionem. Proerea certam est quod electio diuersitate opponit inter illa, inter quae cst electio; at diuersitas, quae in ho=ninibus inuenitar ad Latitudinis consecutione Irςcipue attenditursecundu ζratiam, a prςdestinationis ossicitus est:prςdestinationem itaq;supponit eleZtio. In cotrarium illud se
habet,quod dici solet,sicilicet, quodprςdestinatio est directio Metransi seis rationalis creatura in finem supernaturalem ; ut ergo adprςὰestinationempertinet direEbo, ita ad electionem sex eg tio: quare videtur, quod electivrςdestinationemprςcedat. Prodeterminatione huius quesiti triaperpendemus, mprimo qualiter Deo conueniat electio, insuper quo modo si habeas ad actus inte lectus,stvoluntatis generaliter. Demum, qualitersi baseas in 'ecie adprςdestinationem. Quantum adprimum, in Deo duobus modis dicitur electio, primo quia in ipso est,c ponitur acceptiomnius illorum, quaesiunt ad finem adis reiecto. Secundo ubi consilium, ibi electio, at in Deo consilium est: ergo σ electio. QMη- tum ad sicundum est iendum, quod inter electionem, ς' cςteros alios actus intellectus, ct , voluntatis in Deo non est ast are omdinem prioris, σposterioris penes rem,sed tantumsecundum ritionem, ex his patet tertium,ql eleElio prςcedissecundu rationem ipsam prςdestinationem Nunc diluenda fiunt argumet ormata,
finis deinde erit primi quoiti. Adprimi m ergo pol dici, q/βατ ex prςdictis patet, non est pressinatio de fine, sid de promouen
tibus infinem, quorum ratio sumitur ex eorum conditione, qui Η -
mouendi sunt, e ν electisunt; electio igiturpr sinarionepr redit. Ad secundum argumentum restondetur, ql Eectiopasia
394쪽
Aurestare non supponit in re, sed Lolum in diuina cognitione,unde facit diuersitatem pastae per essectum sequentis pmdesti ionis. S b pro primo bio su D. Z itur deinde. irum presestia
nasionis β ahqua causa hςter 'Dei meram Gluntate. Mibi sanἐvidetur quod ita m ininsitam, immo irrationabile est ς alibus inςqualiter dare: at homines sunt ς Pales,quo adyalia,s gloria si ceptionem, nisi ant mςqualesper ahqua ipsoru opera, vel adio arum: iniustύσν,π irrationabale esset velle gratiam,m gloriam quibusdam conferre,'non alijs, nisi ob operum disserentiam, atqui diuina uoluntas iniusta, irrationabilis esse non pot: Auer . suas ergo operum erit causapriaestin tionis aliquorum,strepresbationis aliorum. Deinde quis videtur pose alteri primam mereri patiam: ergo oes finalem pari ratione, a natem habere gratiam
est ei prςdestinatum: igitur pressinatio cadit ib merito,quare adia causiprner diuina uoluntatem preselliisatisnis ais 'and . Oppositum tamen legitur in textu apud Magistrum,'apud D. Aug. dicentem, quod prςdestinatio est ex gratuita Dei uoluntate , quam nulla merita aduocant: ergo.Pro intellectu huius dis
ciat aris velim fliatis, quod hic non intentio deca se Mestia nationis, ut cognitione dicit in Deo, quia hoc modo petdestinaris sentialiter,informaliter in uno consistit, id est in actu intelliassis,c aliud habet adiunctum, sicilicet propositum conferendi
auxilia. Intentio ergo est de causa adiuncti, si are sicilicet Deus u electis Missimois auxilia conferre. His ita prςm sis, nunerationes sioluendae,m mi vis. Dian ergo inprimo diccbatur M'gumento, quod iniustum esset, me. Re stondetur ad hoc mavor
395쪽
esse veram, ubi aliquid redditur ex di bito, at inrisii is quia exsti liberalitate, ut fit in proposito, tunc nulla estformasa ratio, quare Deo nulla ascribenda erit iniustitia ,s hunc, vel illum non μςdestinet δι enim facere, quod vult, licet. Aliud a mentum flum probat, quod aliquis lectus particularis prςdsimulanos puta prima Vatia, vel abs voi habere causam, sita non totalis Odius; primum ergo iam concessum, sita alterum negatum , non itaq;prςdestinationis alia debet vinari causaprster meram Dei
M snctoruintercessio maxime fit necessaria, ut hinc colligitur pagina, iure merito in prsenti
nostrosermone quπemus. sanctorumprecibus adiuuarin est natio possit. Pro parte negativa quidam insergentes ita fantur. Pr sinatio totaliter a Dei uoluntate dependet, sed diuina uoluntas cuiuscunq;precibus limitari minimepol j in igitur pro prςdestinatis et non pressinatis oratur. Pettere oratio aut pro omnibus et uersaliter funditur, aut pro quibusdam 'ecialter,sinimo modo, fit ara, nec exauditur, quia certum
est, qδ non Oessaluabuntur;si pro qinbusta, vel hoc est indefinite. scilicet ut aliqui saluentur, bo militer fit rustra: nam certum est, quod quida duabantur, aut hoc est detri minate, quod se, i l
396쪽
vel ille, ut Petrus siluetuir, qδ nec conueniens Tidetur, quoniam. hoc rationem non habet , ed admirationem tantum; st stra ergo fiunt orationes, me. Ex alio latere opposi silexitur Iacobi ultimo,
tam dicitur,o teno inuice, ut salvemini, sed nullus saeualitur, . nior estinatus: precibus itaq; sanctoru prςdestinario iuuatur. Pro ueritate covoscenda uelim sciviis, prςdjbniuionem precibus duobusposse iuuari modis. uno modo, qὶ preces iuuent ad boe, ql adicinis non pudestinatus priaestinetur, m hoc minime concedi .halet, alio modo intelligi pol, quod pressinatio iuuetur ad hoc, quod prςdestinatus lectum prςdestinationis consequatura runc distinctione opus erit, vel enim loqui volumus de totali prςde' nationis lectu, oesic dicendum, cuiuscunq;precibus minime imurari, vel pol accipi pressinationis esse ius nonsecundu ut
talitatem,se secundam aliquam sui partem, quod est gratia, uel situs baius, quo pacto sanctorum iuuatur precibus prς sinatio.
Nunc ad argumenta sitienda accedamus,steri nis. Adprimuergo dici put, et 'prςdestinatum totaliter a Dei uoluntate depem dere, oesic prςdestinatio non iuuatur, cu non sit causam risignaretrς stinationis, nec essectus se ius ex parte nostra pendentis. Si verosionatur aliquis particularis effectus,ut aliqualiter pendet ab
aliquo exparte nostra, tunc concedendum erit, quodproprijs imuetur, m alienis precibus. nde Pado oramus, hoc nonfuimus, ut Dei uoluntas mutetur, sed bene ut diuinu volitumper oratio nes nostras, vel alienas, ut per causis medias impleatur.Ad altersi in ordine secundum argumentum restondetur luὸdsuefiant ore
dones pro omnibus uniuersaliter ,siue pro quibosdam ingen ali
397쪽
Hi certas non descendendo personas Irustra non fieri enam curo omnibus generaliter oramus intelligendum est P illis, quorum n mina in libro vita sic riptasunt, licu pro comperio habeamus, quod istisaduabuntur, eorum tamen salus ordinata euenire dic;tur mediantibus orationibus. Hoc idem ponunciari poterii, quando oratio fiet AE quibusdam in genere non desicendendo ad certas personas , in his ergo oιbus,in quibus non ea causam a gnare lectus presestinationis mera Dei voluntas dicetur, at in particidaribus mulus esectibus a P ipoterit cano, mediante qua impleantiar. Eihςinatis.
quo salis alunde de silentia Dei verba fec insupe
rius ex voto Magist, sint. nune de potentia eius loquedum , ubi tria perpendenda: nam primo inquirendum. Nu Deus omnipotenssit. Insiper, meritas gusti determinanda . Postremo confirmanda. Circa primu olet quςri. Vtrum Deus fit omnipotens, ubiuideturposse dici, quod non, quia tales actus βδi nequeunt attribui, ut mentiri,stmale velle, ut metuere, σdolere, ut comedere, c dormire, ut facere major se. Insiperfacere aliquidsimul esse,cm non esse, vespmteritum effuturum, non ergo Deus omnipotens,quia simpliciter otapossit; nec uidetur diciposeoipotens eo, quia Oiapossit, qua vult, quoniam hoc modo
398쪽
sancti in crio omnipotentes esent, csi Dibbet emu possit, quicquid
vult: non igitur prima via fusciens videtur, neq; secunda ad Dei omnipotentiam detegenda n. Ei bςc de primo puncto. In adtero ut veritas detegatur, ita dicendum, quia Deus adeo sit inpotens, quia diasu uapotentia adli facitibilia quae cadunt,posscinadargumenta in oppositam partem adductare 'ondere distilemianime erit: nam huiusmodi non caduntsub nomine illius potentiae, sedpotius infirmitatissunt, Deus itaq; orant, quaesiunipotentiae, non quae infirmitatis. Insuper Den competitperfectum posse, non imperfectum: ex his unum velim colligatis in diuinis, solum Pitrem dici omnipotentem ast filium vero ,-Spiritu sanctum ab abo, nec ob id tres omnipotentes sed unus omnipotens substantiae, licet adiective queant nuncupara omnipotentes. In siquenti magis, quo ad tertium ferentum, distinctione confirma bitum veritas de omnipotentia Dei. Hςe in tantum dictasint.
VTRVM IN DEO SIT PONENDA POTENTIA.
DE more nostro percurrere volentes distinctionem prae
declarata, ne probro asci posse videamur, duo hoὰiemna die confideratione digna cotemplabimur, σprimo. Utrum in Deo: concedenda potentia. Insiper, Utrum si emtendat ad baa. si tum ad primum, duplici via probari habet pro parte negativa, qt in Deo minimefit potentia, m primosita Si in Deo eo et ad uentapoletia, tunc talis, vel actui foret condiunita,
399쪽
iuncta, vel non. Nulltim horum dicipes: igitur in Deopotentiano admitte L.Minor visius ecta declaratur sic, quo ad utrumq;membi u siactui talispotentia nos psit unita, cupotentia pactu Uciatur, tunc Dei potetia foret imperfecta, at hoc est absum duri ergo istu ex quo hocsequitur. Si eis p actui coniundia su ,sequeretur,qδ si ςterno creaturae fuisset,at hoc similiter estim
conueniens: quare,clyc. Pr terea authore Arist. nono Metapim
fices, in bonis actus es potetia melior, ae Deo, o est melius ascribendu venit, actus ergo, oeno potentiain Deo erit In oppositus. habet illud Lucae primo, Fecit mihi magna, qui potens es s in Deo ergo potentia. Ad euidentiam itaq; huius quotionis scire debetis, potentiam Arist.b v. diuinae Philosopbiae in activam,mpas Lunecari, a tira vero potentia principium est transmutandi alita, secudum quod aliud Passiua est transeundinincipium ab abo,ρ-cundum quod aliud. Vnde activa potentia ad aliqώid in uentlam alteri ordinatum, mpasua ad ahquid in se recipiendum, non influendum alteri quid. Insiper est sciendum, has duas inter se mutrum dio epotentias una en scilicet activa pei festa est,altera
imperferita, ut passiva. Quibus f positis, nunc talis conclusio
ponitur a nobis. In Deo est potentia activa. Ad argumenta mode ut accedamus, ad primit primo dicemus, quod Dei potentia essentialiter accepta, ad excludendu potentiam Ephrandi,'gener di,de quibus hic non loquimur,actui semper coniuncta no dicitur, alioquin sequeretur, quod res ab pernosuissent siemper. Insuper, dum dicitur, quod potentia actui non coniuncta est imperfecta,
debet hoc intelligi de passi potentia, qua alta nata est ad aliquid
400쪽
la se recipiendum, ut paret de materia re pectu formarum. Ad secundum argumentum paret,quid ad Philosophumst dicentam: nam loco citaro tolluebatur de potentia passiua, quae est in potentia a d actum ecipiensim,quis in Deo minime collocamus sed acti-pam. primo duis. Post quo olet quςri fecundo irsi Dei potentiast ad ola extendat,quae alijspossibilia unt. Mihi, clino, apparet,i, primo hac ratione utorinere V noruni periti sequitur esse, at Deus non est, id alia si te igitur nec poterit, quakjpossunt. Deinde, Deus nec cieri, nec mora pol, SP tamen cre
Dra taliapossunte igitur Deus non pol,quicquid alia possunt. Sed contra,oιs potentia derivatur a diuina,quiequid ergo est in
verius, o, perfectius habet in causa concedi, quare quicquidporciuscunq;potentia creata, illud verius, perfecti ue diuinapotelia poterit. Pro dilucidatione itaq; quςstionis proentis duo confide .
da occurrunt, primum est, qualiter Deuspost ea, qua naetura
sibilia sunt. Alterum est, qualiter ea possit, quae natura impossibilia. Quo ad primum penes potentiam activam in Deo erit tacendum, quod Deus quicquid activam resticis potentiam, tantum possis. si vero potentiampassivam resticiunt, perfectioneres sonant, in Deo minime sunt. I g. ambulare, similia facere. Quantum ad secundum, num Deus, quae nisura impossibilias si facere possit,dum hoc νςritur, istutione distinctione erit opus. Datur ergo duplex possibile,unum secundum potentiam activam, alterum penes passivam, I .g dum dicimus possibile esse ignem cilefacere mamum, nec non possibile ese manui, ut ab igne cabsiar, ubi in uno est potentia activa, . in altero passiva. Per oppositum