장음표시 사용
101쪽
τοῖς τε κυαμοις καὶ τy κεφαλν του πολυποδος. Laudat Homerus vinum Drιδεχό μενον hιαγγὴν κρασιν, hoc es , quod multam oquam ferre potest Hippocrates οἰνωδερ hoc vinum et πολυφορον solet appellare. κρασις in hoc loquendi genere pro aqua sumitur. Hodie contra in idiotismo Graecorum κρα n est vinum. Interpretes aliud hic dicunt, quam Athenaeus '). παλαιουσθαι de vino dicitur duobus modis, vel cum diu asservatum est, quod κεχρονικος vΟ-cant, vel cum veteris vini qualitatem quoquo modo est assecutum. Galenus de antid. l. I.: Kαλῶς. ν οἰ περὶ ταυταδεινοὶ παλαουσθαι το μιεταβαλλειν ετοίμως εἰς τῆν τοιαυτην ποιοτητα των παλαιουμένων. Vires autem et calorem acquirere vinum senescendo, et scribitur hic, et notissimum est ex libris medicorum. Inde natum est vetus dictum,
atque, ut loquitur GalenuS, ο περιφερομενος λογος, παντα ταλλα γηρα τα χθονω πλην οDου, sive, ut in suos p0des haec verba cogamus, 'Aπαντα γηρα ταλλα πλὴν οDκχρόνω. Quae de gigantum adnotantur ad verba Athenaei de fuga Dionysii, esse ἀπροσδιονυσα, fatebitur, qui meminerit, ex Homero esse haec interpretanda. In sexto autem Iliadis Lycurgus est, non gigantes, qui Liberum patrem cogit praecipitare in pelagus. Vinum nigrum, inquit, φιενει is ταῖς ε ξεσι των πινοντων πλεμον χρονον. Hoc medici dicere solent: πλείονα τω σίυματι dia
ἐωσι τροφην. Est vero εξις isto loco ipsa corporis substantia: ut l. II. προπίνειν δε υδωρ συμμετρον ταχαριν του προαναλτφθηναι τοῦτο εις τη, εξιν : eodem libro dicitur cucurbita υγραντ 7 τῆς ε ξεως, pro quo Aetius, τρούς ην τω σωματι dAMτιν υγραν. Alibi Athenaeus ογκου
pro eodem dixit. Uide l. III. Q. V. Non, quicquid in corpus admittitur, statim iit εξις, sed id tantum, quod
in alimentum cedit et partibus corporis assiimilatur: est enim vera τροφη αυξητικον τῆς ουσίας. Ita ἔξιν accipiunt interdum medici diverso sensu. ηλικίαν καὶ Aso in deleactu militum spectasse Romanos, scribit Polybius: et Se necae quoque epist. XLVi I. bubitus militaris pro statura et exteriore specie. Terentio ac Ciceroni labitauo comporis.' Dalech. vertit aqua temperatηm, quantum sat est.
102쪽
Galeni locus de vino Surrentino. Vini ψαθυροτης et
ιλ οτης. Vesinum vinum. α παρεγχυτος. πλητ' τειν την κεφαλην, et smilia de vino. Potatim mvinum. Sitalcas, regulus Thraciae, Perdiccas, rex Macedoniae, Athenien us et Lacedaemoniis dant
verba. Corcyraei. δίχα Θυμον εχοντες. Pagasae.
Initio eum ista legerem, Περ) Tταλικων οἴ, ν παρκτουτω τae σοφιςῆ Γαληνος, existimabam, quae de vinis Italiae loquentem Galenum inducit Athenaeus, eadem osse cum iis, quae de illis vinis in Galeni scriptis variis locis leguntur: quod secus se habere, collatione utriusque auctoris postea deprehendi. Pauca enim reperias apud Galonum in nostris hodie libris, quae videri queat huc transtulisse Athenaeus: adeo pleraque omnia illius non solum exposita sunt aliter, sed etiam alia. Surrentinum vinum ait hic Galenus μο πέντε καὶ εἴκοσιν ἐτωναρχεσθα γίνεσθαι πότινον. In l. I. de antid. ista leguntur: ΓΙερὶ δε του Σουρεντινου τί δει καὶ λέγειν; απαντες γαρ
τοῦτ' ἐδη γιγνωσκουσιν, ως σχεὁ ἐν προ κ ετων Erι ἐς νάπεπτος. ἀκμ ει δὲ τοσάτων θων γιγνομενος, ἐπὶ πολυτε παρα αειει ποτι uoc. DiScrepantia est annorum quinque,
imo sere sex propter Vocem σχεὀω nili aliquis dicat, in Galeno fuisse olim scriptum προ κε ετων. De quo judicium esto penes eruditum lectorem. Vinum hoc Surrentinum αναφαρον audaci translatione appellat auctor propter asperam eius naturam et, ut sic di am, intractabilem atque indomitam: cujus gratia reuer um ae e tum a Tiberio, nobilis vappu a C. Caesare vocitari meruit. Proprio
ναφαροτηι sive 'Φαθυρ4 3ς ad qualitates tactiles pertinet, et contraria est τν γλισχροτ η , friubilitas.lentori gluti-Mino. Optimi scriptores transferunt ad liquida. ψαθυρονυδιυρ, ελπιον δε γλίσχρον. et maris aquam ψαθυραν dici in venias ab Aristotele et Theophrasto. Similis metaphora
in voce σκληρος ' nam Vino et aquae tribuitur σκληροτης
suopo in his libris. Theophrastus in VI. de Causis, post
quam fecit mentionem quorundam odorum , quos appel- Iat δριμεις κοψ σκληρους, quasi excusans duritiem verbi. gςι γαρ τις, inquit, cruri περ κά οἰ- κα απλῶς σκληροτης κή ἰσχ' , κάψ οσμῆe. Galenus de disser. puls. l. III.: οἶνον εφη σκληρ ν τις ἐκ μεταφορας ονομαζων,
103쪽
vit Dalecampius, de quo scriptum in Graeco textu: ὀςDγος δέ. Vestini populus Italiae non Ooscurus. Vetti- p. 63num igitur poti hac id vinum dicatur: quamquam Dale- campii conjecturam stabiliunt quidam codd. . in quibus
scriptum ο Ῥυέντερος. At pro Hrαρέγχυτος rescribendum esse ἀπχράχυτος, verum non est. Scio, Galerii dictionem esse απαραχυτος. sed nihil propterea mutandum: nam et παραχ dixerunt, et παρηγχε Θοα. Infra hoc libro:
γλευκει παρεγχεῖται περι τους πεντέκοντα εἰς θαλασσης.
Quod capiti nocet vinum, Graeci eleganter dicunt πληττειν τγην κεφαλην et πλῆεο εχ κη τονον. Hippocrates αψιν φρενων. et απτεσθαι κεφαλης κρη γνα μης, quod explicat Galenus III. Commetat. in l. de rat. Vict. in acui. morb. Athenaeus etiam καθαπτεσθαι τλlo κεφα- λης, et καθικνειηθα item αδικεῖν et παρενοχλείν. iueas lius τυπτειν, duriuscule: συ dὲ κοψ παρα αενεις τε orbae καθ - γῆ χέραν τήν κεφαλην σου τυπτοντι. Inter Italica vina recensetur Mamertinum, de quo scribitur: κ ei γινο αενος εν Σικελίχ. καλεῖται Ιωταλῖνος. Postr mani vocem esse mendosam, nemo dubitat. Empiadurunt drαλκού. Vera lectio I 1ωταλῖνος. Plinius i. XIll. c. VI.: Mamertina vina circa Mesanum in Aicilia genua. Ex iis Pottilana, ab Nuctore dicta. Postreini versus Antiphanis, quibus locorum diversorum μιωαατχ narrantur, Corrupti et mutile scripti, sic a nobis integrantur, quam ευῆοχως, nescio: certe quidem non παρ laootav. Tυρος Σικελ κος, ρακουσίον συες , M'γον Αθγὶνων , ἔγχήλυς I3οιωτιαι.
De caseo Siculo Aristophanes Uesp.: δ ροφαλιδα τυρου Σικελην κατεθη)οκε. De Syracusarum suibus sive carnibus suillis Hermippus paulo post: Ai 8ε Συρακουσα συς κοή
104쪽
8a 1. cΑsAUBONI ANIMADU. IN ATHEN. τυρον παρέχουM. Facetus nimis Hermippus, cum canit: Κα παρα Σιτα ου ψωρας Aακεθαιμονιοισι. Alludit autem ad expeditionem aliquam Lacedaemoniorum in Thraciam, rogatu Sitalcae reguli susceptam: unde aliud nihil retulerint , quam scabiem et alia valetudinis incommoda. quaeis nasci soloni. Non minus urbane Gictum, quod sequitur: ΚM παρα ΓIερθικκου ψευδεν ναυσὶν παροπολλαῖς. Peloponnesiaci belli temporibus Sitalcas partis Thraciae dynasta fuit, Perdiccas Macedoniae rex. Narrant autem historici. Perdiccam societate junctum fuisse eum Atheniensibus: quorum animos cum erexisset in spem magnam auxilii. in nervum conatus erupit. Eapropter ait poeta. Perdiccam misisse Athenas inaneis auxiliarii militis et mendaciis onustas naves. Ille quidem Athonienses non nominat: sed ita exponendum esse hunc
versiculum, latebitur, qui recens laserit a lectione libri II. Τhucydidis et t. XLI. bibliothecae Diodori. Recte autem observat Eustathius, imitatione Homeri hoc esse dictum
αροιτο. Locus poeta est Iλ. v. Non diffundis elegantiae illud in Nebulis: των 'Ελλήνων εἶναί με λέγειν ἐκχτο ς ὀίοι σιν αριςον. Et in Ranis: μειράκια Κυριαμου πλεῖν iri 64. ςαθίω λαλίςερα. Alexis: κρείττων ἐκεῖνος ἐςm ημέρας ὀρο M. Sequentem versum ita laudat Eustatinus: AI δὲ Συρα ου-
gitemus sane. Sicilia enim Dumenti sertilissima: sed metro levi mutatione consulendum soret. σίτον ήθε τυρον.
Optat deinde Hermippus, ut male pereant Corcyraei Nαυσι, επὶ γλαφυραῖς , οτι δίχx Θυμον ἔχουσι. In furta syllaba scribendum: οτι δή c Θυαον-Jocus est
in pronunciatione vocis ,υμον aut θυμον. Nam Θυαος agrestis caepa . qua Vescebantur pauperes, ut nautae miseri. Antiphanes: οὐ ' de κρεῶν παρουτων εσθίει θυμον.
Potest igitur elici haec sententia. Male pereant Corcyraei, qui caepas illas agresteis. quae in ipsorum insula nascuntur optimae, sibi solis servant, nseque alio tran mittunt, sed in suis ipsi navibus edunt. Potest et ita Oxponi. si pronunties θυαον tono in post 'riorem syllabam translato Male sit Corcyraeis. qui cum caeteris Graecis tempore necessario consentire non sol nat. Alludit ad bellum Xerxis . quo tempore public Graeciae sabis prodita est a corcyraeis: ut ex Herodoto explicat vere Ea-
105쪽
th. 'Oδ. et . olim legabam οπι οἴνδιχα θ υμου quia in factiones divis neque se neque caeteros Graecos quietos esse sinunt. Lege Thucydidem et Diodorum de caustiis conflati belli Peloponnesiaci, quo attritae Opes Graeciae. Scripsimus cx MXS. Αἰ llχγασαι ψύλμς, non Tα- τασαι. Nam ubi gentium visae Tagasae istae 8 At Pagasae oppidum Phthiotidis Thessaliae, Ptolemi eo et aliis. Fuit aliquando urbs era portu nobilis et emporio: iridoque, ut videtur, peti solita mancipia Thracica . frontes iri scripta more gentis et literata. Δος βαλανοι sunt nuces Ponticae, de quibus in excerptis libri II. ριμυγθαλα σιγαλοευτα, awgdala inrigua et admirabicia. Vel compuncta et prirbir fortiminibus distincta. Allusio facta ad Homericum acroteleutium. Sequente autem versu ad ilium 'Od. oe: MOL 1τ' ορχης . τε ' τα γάρ τ άναθζ χατοι δατος.
CAPUT VICESIΜUΜ SECUNDUM. ire. canes et alia animalia βαλ-
rariarum et rotae Agubnar. κρραμια Cnidia. Chal bonium vinum. υποβρεχειν, subbibere. εγγρα 'φειν την ουσιαν. γευμα, set e gastus rei vendendae. Senecae locus. Psithium vinum. Canos vocat Pindarus υπετο , quasi dicas animal βαδιςικου'nam ερπειν apud antiquissimos Graecos is e significat: quae 1ignificatio vocis hujus remansit apud Doras, ut Theocritum. qui ita semper accipit: et Homerus quoque ἐρ τετρα protinim asia posuit 'OJ. d. Etiam hominum genus ερ τίτον dici, adnotatum Hesychio. De Lacaenis canibus omnes s Graeci: de capris Scyriis Strabo. In tortio Critiae versu scriptum
inveni κρατιςοc, non κρατιςη. seu re sic fortasse corrupti Csima lectio est emendanda: Eἶτα δ' ἴχος Σικελος, κάλλει
δαπάνy τε κράτιςος, proesiaΠs, et rutione formae. et ratione P. 65 imp nsiae. Aliter emendare non possum. Conjecturas quorundam παρακεκινδυνευαέγρεις Cili sempor. Sellae Thes
106쪽
λογον, quibus titimur in fermonem: vel , θι ων ἀποσοβει- ται τὰ πλείω λέγειν, quarum ope longiorum Iermonum hi compendium: haec quidem mira interpretatio est. Non deterius est, quod fingebamus nos: Vocari literas αλεπι-
λογους propter vim orationis in sanandis animi perturbationibus. Notum illud: νοσουσης εis, ἰατροὶ λογ' Vel quia per literas absentiae malis medemur: ep11rolis
enim, ut eleganter ait Gregorius Theologus, σκιαγρα- σου αεν την τῶν ἀπόντων παρουσίαν. Cares poeta vocat ἀλος ταμιας, veterem illorum θαλαττοκρατίαν spectans, non mercaturae habita ratione: quae eam gentem, quod sciam, nobilem secit nunquam. Maris imperium populi Graeciae atque Asiae alius alio tempore obtinuerunt, ut scimus ex Strabone et historicis. Cares, quo tempore Romam a sec Inditam regebat Romulus, principes maris mediterranei
fuisse, Eusebius scriptum reliquit in Chronico. φορτyγων
sive onerariarum inventionem attribuit Plinius Hippo Tyrio. Rotae sigialinae inventores dicuntur Critia mine Athenienseis postremis hujus ρῆσεως versibus. Sed fallunt nos depravati codices. Nam sine controversia scribendum: TA 8ε τροχου non autem τροχοι) γαίης τε καμ Dκ τ εκ- γονον ευρε. Non dicit Critias, rotam figulorum ab Atheniensibus esse inventam: verum artem ipsam fingendi opera figlina, quae eleganter appellantur a poeta soboles,
id est. opus rotae, terroe et camini. Sic in aenigmato, de duo L X. c. XVII., olla dieitur τροχορυμασίτευκτον κυτος,
πλαςὀν ἐκ γαίης. Et similia alibi. Vide l. II. c. XXIII. Plinius i. VII. c. LV.: Figlinas Coraebvs Atheniensis in Denit. κεράμια in Eubuli versu non sunt vasa figulina ' simpliciter, sed eorum species. Peculiari nomine sic dicta ) Sic vertit Dalach.J
107쪽
erant dolia minora certae mensurae, transferendo Vino
apta, aut in usum Orcaxum ad salsamenta. Cnidia j aeuceramia amphoras licet appelles: nam κεράμιον et Ucpο- ρευς tantundem capiebant) laudat Eubulus, non quamvis Cnidiam testam. Chalybonium vinum Strabo, Hesychius, Eustathius nasci in Syria scribunt: Athonaeus, s constat sides nostris libris, κἀν Δαμασκῆ της Συρίας, et tum Da- p. 66. mo ei in Bria. Qua si esset illius vini regii prior alia patria, quam Damascus: cujus urbis uvas hodieque in doliciis esse tota Europa sciunt omnes. Eustathius legit ἐν Δαu., non κἀy. Eum sequerer, nisi alio traherent sequentia verba In Suidae Collectaneis Καλυδώνιος per Perperam. Distinguendi Alexidis senarii: - Θασίοις κηρεσβίοις οἰναρίοις Τῆς ημέρας το λοιπον υποβρέχειρος, Καὶ νωγαλίζει Elegans verbum υποβρα ιν pro
υποπίνειν, pitigare, et, ut Neronis verbum usurpem , iub- hibere: nam βρέχειν pro bibere ponebant, ut ante dictum. Longus Pastor. l. II.: κμ οἰον δη γεροντες υποβεβρεγμένοι προς αλληλους πολλα ἡ λεγον. Fingebat Alexis in quodam dramate, exiisse Bacchi edictum, ne quis Lesbiorum alio quam Athenas vinum deserret vaenum: qui secus faxit. illius bona universa Baccho sacra sunto. Sententiam hanc non invenias apud interpretes '), sed non animadverterunt, in primo versu δε εο vitio scribi, cum poeta sine ullo dubio scripsisset: ο Βρυμιος, τγην ατέλειαν
δεεσβίοις IJοιων, τον οἶνον εἰσαγουσιν ἐνθαδε. Bene, inquit, de nobis meretur Bacchns, qui immunitatem Lesbiis pollicetur, vinum Atheuas deferentibus. εἰσαγουσι verbum non
est . sed participium. εγγραφειν sori Atheniensium vox pro mulctare vel deferre mulcetandum: hic praegnans vox est, ut loquuntur grammatici, pro κελευειν
' γράφειν. Nam proprie auct'r legis non γράφει, sed dat delatori potestatem του ἐγγραφειν την ὐσίαν ἱεραν ' hoCest, denuntiandi jus fisco acquisitum in ejus bona, qui legem migravit. Eubuli sunt versus: οἶνον γαρ με 'Fυθιον γευσας ηὀυν ακρατον, Δι ψωντα λαβων οἴει παίει προς
τοἰ -θση. Quorum est sensus: cum mihi vini Psythii gustum praebuisset, postea acetum dedit . quod stomachum graviter laesit. γευειν τινα est rei vendendae alicui praebere γευμοι. Seneca in epistolis gusitam dare. Idem alibi vo
') ΓΑ. Propitius illic Bacchus est, cum Lesbium Vilissimo paretur. B. Ad nos advehunt. Vel cyathum in aliud oppidum si quis ferat, Mox deprehensi bona sacrata publico. Dalach
108쪽
i6 I. CAsAUBONI ANIMADV. IN ATII EN.cat exemplar. ut Graeci θεδεμ α. Sins causa sollicitant quidam ista ejusdem initio primi do Clementia: Principulus tuus ad gustum. qvem dedi II, ex Itur. Rerum vaPNalium solet proponi aut circumserri exomplar. Sed si ori saepe videas, ut alius gustus praseboatur. doinde alia merces tradatur. Id nunc conqueritur iste sibi apud cauponem contigisse : datum enim Psythium vinum quam Optimum gustandum . deinde vero ο2oc, id est, crucium vinum sitienti esse propinatum. Ψυθιον vinum. ssive . Ut Plinius mavult, passum, unde ita dictum, alias quaere
Arisophanis T hesmophoriar ae priores et posteriores. Thasim vinum Arso ani notum. contra quam fentit ejus scholiastes. Proverbium OAει τρία ἰ
Vi stis Persarum dωξο ζορικη rtem γαμβριος ς λη. Camantium Artypsus, Sceptra. Emendara et illustrata non pauca. COaepe olim sectum, ut plures sabulas sub eodem nomine docerent comici iidem: saepe enim, quod argumentumnogligentius vel infelicius primo tractaverant, sub incudem revocabant. et nova diligontia quas recoctam atquo emendatam veterem pro nova fabulam proferebant. δια- σκευοις et ἐπιδιεσκευασμένα δρααατα proprie is ius fabulas
vocabant, ut accurate docemus l. III. c. XXVI. Indonata ost illa distinctio fabularum ejusdem et auctoris et nominis in priores et posteriores. Sic Eupolidis προτερον δευτολυκον et δευτερον Aυτολυκον passim invenias laudatum: Aristophanis priores et posteriores Nebulas: priores et posteriores Θεσμοφορια κορee. Priorum meminit Clemens Strom. l. VI. et Aul Gellius i. XV. c. X., ex quo scimus. sabulam, quae hodie inter Aristophaneas exstat, inscripta Τh0smophora aZusae. priorem esse, non posteriorem.
Sed de appellatione harum fabularum diversum ab aliis sentiebat Demetrius Troezenius, qui drama prius
109쪽
reοοια ουσαι, festum Cereris celebrantes, posterius Θε ο σοριασασαι, quae festum C reris celobrarunt, voluit ΠΙ- seribi. Videtur hic criticus existimasse, quam vulgo pO- steriores ThesmophoriaZusas vocabant, novam plane s bulam fuisse, non prioris emendationem. Haec ideo diximus. quia male docti illa verba breviatoris ceperunt: 'Oτι 'Aριςοφανκς τας δε ερας Θεσμοφοριαζ σας Δ τριος ο Τροιζηνιος Θεσαοφοριασασας ῆ γραφει, id est, Ars phanis fabula posteriores I besmophoriar ιe in cribitur a Deme-reio I roereuio Thesmopso iusi fae. Allatus ex illa fabula Iocus claram mentionem habet vini Thasii: neque est aliter interpretari poetae verba. quod notandum adversus doctissimum ejus scholiasten, qui ad istum ex Acharnensibus versum, οἱ δε Θασιαν ανακυκλωσι λιπα-ρααπυκα, negat, de Thasio vino posse intelligi. quia nondum ea aetate in pretio esset Athenis vinum illud: quod salsum esse, hinc liquido constat, et ex alio ejusdem poetae versiculo. Mηλοσφαγουσαι Θασιον οἴνου ςαμνίον. Etiam in Concionantibus ait idem poeta: - πολυ ὁ υπερπέπαικεν ο a Tκrων απάντων τα Θασι αμφορείδια. In secundo versu Archestrati scribe meo periculo - πολιον σφοδρα κρατα Oο- ρουντοι, non, ut habent libri omnes , κρατοφοροτα. Poetica licentia vetus vinum ait πολιον κρατα φορεῖν, cupux cunum eestare. XIV. versum sic facile perfeceris. οὐ
προσέχω του νοῦν αυτοῖς τάδε μυθευουσι. vel ας τις ταπυαεδεγle. Ephippi comici versiculos ita scribe: Καρυα,
hil hic ex conjectura aut ingenio motavimus, verum ex aliis ipsius Athenaei locis et Eustathio rectam lectionem restitutinus. Pro Καρυα legit Βοτρυο Eustathius: sed vide p. 6zl. II. . ubi haec alii poetae tribuuntur. Scribo dρinde: ἴλοινικικοῦ β&sc τις υπανειργνυτο. Vide l. XὶV. Distingue in Cratini versu: Orα ως απαλος καs λευκος. αρ οι σεισρία; Soliti Graeci multa aqua dilutum vinum bibere. Multa auctor l. X. de variis κρ εων generibus. Ut plurumum ita temperabant . ut crateri ter tantum aquae insanderent . quantum vini. Propterea de parum generoso vi no se quens erat in ore potatorum, αρ ο&ει τρία; Contra vinum generosum ita laudatur in Equit. Aristophanis:
' ristophanis subulam, cujus tituluq est secundae Cerealia cel brantes Demetrius TroeZenius inscribendam putat secunda quae Celesia celebrarunt. Dolech. J
110쪽
88 I. CAsAUBONI ANIMADV. IN AΤHEN. The ηθυς, ὰ Ζευ, κM τα τρ α φέρων καλως. Quod cum in vino locum habeat proprie, videtur ad alia esse
νων, το δε τέταρτον esἴνου. Hodio scriptum in Hesychii codiCibus αρκα τρIα. Neque hoc tantum: sed praecedit etiam, αρους, τα λιβαθια. Nobis haec 'αυuατα videntur. Cratini versum ita d b re accipi, ostendit praecedens vox Οἰνωπιος. Non recte sentiunt, qui οι μοι laetantis vocem hic essΘ adnotant: est enim mirantis potius et indignantis. Aps Ullar απαλον Vinum . quod non est οινωθες, ut Ioquitur Hippocrates, sed υδαρὲς, languidum et elumbe. Vocat etiam se κου, non tam ut colorem indicet, quam, ut vires ejus elevot: quia vina alba plus aquei habent qNam rubra, et sunt ολιγοφορωτερα. In primo Hermippi versu seronda non est emendatio interpretum, quae senistentiam poetae facit longe aliam. Mενδα uta ἐνουρουσιν
καί τοι Θεοι αυτοὶ Στρωαασιν ἐν μαλακοῖς. Scribunt Mεr/δνῖον, Pt deos fingunt Mendaeum vinum mHere. Quam haec ali sena a poetae mentel ευκρειν μενξαίω interpretamur vinum Mendaeum tamdiu bibero. donec illud mHero cogaris. Quis nescit, strenuis potoribus hoc esse familia-rey Idoo matulas in convivia intulerunt, ut diximus ante. Quid poterat dici λαργέςερον ad declarandam vini hujus praestantiam 7 Nam ipso nectare, qui deorum est potus,mPlius osse. non obscure declarat poeta. Septimo versui
πρὸς τω τέλει, inquiunt grammatici, vinum, quod inibi est . ut desinat, paulatim exhausto dolio: in nostro idiotiseno vin has. Chrvsostomus οἶνον σεσηποτα in Comment.
epist. ad Rom. r έδε γαρ ὀ νι Θυων οἰδε, ποση του σεσηπότορ οἴνου η βδελυγγαια. Hermippus contra sic nominari sit vetus vinum et . ut scribit Eustathius, του ανθοσαίαν. Eum lego 'OL β. Mira in hac voce ἀκυρολογία et antiphrasis. Factum vinum ex uvis elaterio aspersis ait auctor fieri μαλακο'. Scribendum μαλακτικον cum viris doctis: nam aliud est vinum molle, quod Opponitur duro, τω σκληρω ' aliud, quod ςυπτικορ est contrarium, et alvum mollit ac liquat. Percota Straboni, Plutarcho, et in scho- Iiis comici, quae hic cum π Percopia: utrumque recte.
Adi Stephanum. Ubi sit D marati mentio, locus est vitii manisostus, et sententia subobscura. Videtur dicere, p. 69. exegisse Persam a Themistocle, ut veste uteretur Persica,