Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

111쪽

LIB. I. CAP. XXIII.

quemadmodum a Demarato hoc ipsum ante exegerat: quaecunque autem Demaratus in Perside dono regis prius

postedisset, ea fuisse data omnia Themistocli. Minima

mutatione scribo: ως καὶ Δημαρατίω, τα προτεροναυτα υπαρχοντα. Qui meliore ingenio sunt, proferant, quod sit melius. Inter alia Persarum regia mnnera sueriant et vestes: quas diversae conditionis hominibus diversas pro eo honore. quem cuique delatum vellent, donare

soliti. Sic refert Aelianus, legatis datam vestem, quae proprie ξωροφορικη dicebatur, cujus et Hesychius meminit. Eius generis fuit γαμβριος ςολή, de qua Athenaeus

inter data Themistocli munera: κ ςοH ν γαμ βριον προσθείς. Nam frustra pro mendoso habent quidam hunc locum: qui apud Suidam non aliter scribitur. Lege et moribus di 1 incta erant apud Persas vestimonia: alia suit regi

propria vestis, alia regis cognatis conveniens, alia ejus generis et assinibus. alia amicis et proceribus. Is mos et in aulam Imperatorum Orientis postea translatus: quod ex Codino Curopalata certo scimus, et exponetur a nobis, συν Θεω εἰπεῖν; aliquando pluribus. στολην γαμ βριον igitur interpretare, ut apud Latinos ornamenta consularia, praetoria, uxoria, et apud Lampridium in Alagabalo ornamenta conjugii. Sic et συγγενι κον ἄριςον exponi debere, l. II. docemus c. IX. Cavetantium, quae dicitur fuisse una e septem urbibus Pytharcho donatis, nusquam invenior praeterea sex, non septem, hic nominantur. Numerum impleveris, et mendam codicibus, Opinor, absterseris, si legas δεκα ντ . Τίον. Cujus emendationis partem excogitavit Turnebus, partem nos. Ille scribebat Ἀκαμαν- τιον, auctore Stephano, cujus sunt verba: Ἀκαμαντιον ἐςι πολις τῆς μεγαλης Φρυγίας, Ἀκαμαντος κτισμα τοῦ Θησέως. Nos, ut numerum persiciamus ab auctore desinitum, Ἀκαμάντιον, Τίον. Notae urbis in Paphlagonia nomen Tium vel Tίος. Artypsus, nisi fallor, quae Geograpbis Artymnesus, aut quae Artaca. Stephanus: Ἀρτακη, πολις Φρυγίων, αποικος Mιλησί . Sceptra . quae

illis Scepsis et Palaescepsis. Priapum si ve Priepum cur Lampsaceni instituerint colere. narrat Strabo in XIII. Docognomine Thriambi Varro I. V. de L. L. et Diodorus Sic. I. Scribe etiam Λεπαδουσσαι, et Οἰνοαίων' nam ab οἰνοη gentile formatur Οἰνοαῖος, non οἰνοευς.

112쪽

O τι Μιτυλ ρειοι τον παρ αυτοῖς γλυκυν Γινον πρόθροιιον καλοῦσι χλλοι δου προτροπον η προξροαον. Vacant duae

postremae voces, si quid judico, tollendae. αλΓ αν-

επιτηθειον. Uerba sonant: quidam in τν καθολκ id librinom n) πραανειον in ri unt Di omne vinum, quo hex Dari post β. Herodianum 4 τς κα ολου laudant poetarum interpretes. An de eo sentit Athenaeus 2 An verior loctio,

tri lex hanc scripturam resutat. Scrib. Κοκκυζqi ο ος, aut simplice κ Οἴνος κοκυζει. De caupona loquebatur secundum viam posita. ut fuit moris. Prostars ait in ea vinum optimum: quod visum praetereuntibus iacile eos ad blabendum proritat: αυτος γορ έφελκεται ανδρα σίθηρος. ut ait poeta. κοκκυζειν simpliciter pro ορέως φωνεῖν , ut exponit H sycnius. Si cui hoc durius dictum videatur, probet fortasse is conjecturam nostram, ει aut κο- υει τε scribendum esse. pro 'uis ubertim sive praesto adsest in magna copia. Ita dixit Pherecrates i. U. αυτο αχτους ποταακς κοχυθεῖν. Similia apud poetas alios. 'Εδε- Βιβλίκ μεθηρ εγι ωματι. Corrigendum: Βιβλάνου μεθυος ἐκπωματι. Ribliui temeti pocuso. V serpat supprest pes intoger, si jambicum senarium osse volumus. Sed non dubium cst. veram lectionem esse, 'Eξεξῆτο Βιβλίira

sublata voce αεθυοe. 'ora παρέω Aέσβιον,

χῖον, Παπ ' Θα Πον. Aiunt quidam, reperisse in membranis ΙΠεπαργψιον. Θ. Peparethio vino an sit locus iniser illa, quae hic nominantur, dubi tubam. Num id abomi-

Matur Hermippus, et hostibus dari optat. Sed contra

113쪽

jungit. At doctissimus vir, Henricus Stephanus, Compendium veteris codicis. quem Romae diligenter contulit cum editis, σαπρον significare existimabat. Esset generosum illud vinum, Hermippo σαπρία c dictum, de quo superiore capite. In Turnebi editione absque ulla mutili codicis nota scriptum: οτι παρώηω Aέσβιον, χῖον, Π

σχπρον, Θασιν, B. Atque illo existimabat, πασσαπρον,

quasi torum putre, id vinum dici, quod alii σαπρLν nominant. εν αυθὶς Tισαρην καὶ οισυμην προσαγορευθῆναι. Prima verba apud doctos ingenue mendum profitentur.

Lego: γῆν Ἀντισαρην η Τισαρην. Urbs fuit Thraciae, quam alii Tisaram, alii Antisaram dicebant. 'Aντισαρη καὶ αυτηπόλια, Datenorum videlicet, qui erant Thraces.) τινες Τισαρα γραφε τι. Verba sunt Stephani de urb. oesyma etiam Geographis inter Thraciae oppida. Νῆες Γ ta Aηναν. Homeri est Ἱλ. η. Notus versus vel in scholis Iurisconsultorum. καλήμενος Πολλιού. Alii vocant ΓJολλαῖον. Julius Poll. l. VI. c. II.: καί π9 καὶ γλυκυς καὶ LIολλαος,

αεν δει Συρακκσων, ΙΠολοις δ' αυτον ὀ 'Αργεῖος πρατον scrib. πρωτος c τεσκευασεν, ἀφ' ου κρή τουνομα ' η αποτου Συρακουσιων βασιλέως Πο θος, ως Ἐριςοτελης λέγει. p. Haec Pollux. II οἶνον τρυγιαν. Explicationem oraculi hujus lege apud Plutarchum in imom. XIX. quaest. Graecan. οἶνον δ' Οἰνουντιαδην, η Δένθιν, η IΠαρυςιον, η ονογλιν, η Σθαθμ αν, καὶ τον ἐκ Καρυςου, oc μι πλησίον Ἀροαδίας. Multa nobis animadvertenda in his Alcmanis verbis. Οἰνουν αδης οἶνος recte, qui natus Oenunte , ut explicat auctor. Sed Δένθιν qua ratione τον ἔκ

Δενθιάδων, ut modo dixit 7 Analogia scribendum arguit Δενθιλείτην, siquidem recte Athenaeus censet, de eo vino locutum Alcmanem. ΗΘsychio auctore δένθις Laeonicae linguae vox est, quae vinum significat. Quare nihil mutemus: sed amplius cogitemus. Parystium vinum neque explicatur Athenaeo, neque ego possum de illo vel mu Lucilianum: sed locum censeo corruptum, et Κα- ιον legendum esse pro certo habeo. Amnes literae κet π in MSS. Quod autem sequitur, κα= τον ἐκ Καρυςου etC., non sunt illa Alcmanis. sed Athenaei verba. Quia poterat non admonitus lector existimare, Carystium vinum. cujus hic meminit Alcman. a Carysto, claro Euboeae loco, scductum, prudenter Athenaeus, descriptis Alcmanis verbis, hanc admonitionem subjungit. Itaque ponenda τελε-

post nomen Στο is , quod est postremum verbR'

114쪽

rum Alcmanis. Deinde legendum: Καρυπιον λεγει τον εκ Καρυςγ, ia εςι τοπος πλ σ. Etsi per se clarum attendenti, sic constituenduin esse hunc locum: proseremus tamen locum Strabonis, qui neminem sinat de eo dubitare. Verba illius sunt l. X. : Καρυςος δέ εςι κο φεν τῆ δεακωνικντοπος τῆς Αἴγυος πρὸς 'Αρκαθίαν, αφ αρυτιον οἰνογἈλκμαν εἴρηκε. Legendum etiam 'Oνογλ ταν, non Ουο- γλιν. Ut a Stathmis Σταλείταο, ita 'ονογλιτας ab Ono gli S. ΙΠολυζηλορ ὁε οἶνον αυτίτγην καλει εν Pὀὁ v. . Non doCet nos, quod vini genus Rhodii αυτίτην vocarint. Critici antiqui eam vocem exposuerunt multis modis: fortasse pro diversorum populorum vel scriptorum ulu. Galenus

apud Hippocratem vinum hornum interpretatur. αυτίτχν, uit, τον αυτοετιτην, τον ἐκ του ἐνες υτος ετκς. Alii τ'αυτου γεγενημένον, induenam. Alii τον Hrαραχυτον, cui

nihil in usum aquae, ab ea significatione vocis αυτος, qua sonitur pro μονος, ut Latinis ipse pro solus: qua ratione Aristoteles, ut ait Demetrius Phal. , αυτίτην nove dixit τον

pnias, si vocem spectes, fumosum est Latinis vinum: ut, Nunc mihi tumosos veteris proferte Falernos Confulis. Sed longe alia Graecae appellationis ratio: nam capiatas vitis genus, cujus praeter Graecos etiam Plin. meminit. α σις δὲ οἶνος. De hac voco suspicionem nostram, si lubet, lege l. III. c. XXL ο ὐάλ, ν τρίμμα. Hesychias: τρωμα, ὀ αρωματίζων. Πέμμα εν γαμοις γενομενον, κ' ενΘεατρικοις αγωσιν. Deest una vox: scribe ὀ ἀρωαατζων οDος. Reliquae interpretationes nihil ad hunc locum. τας δε γυναῖκας τεκνουσας ποιεῖ. Non prono lectionem, quam reperi, e libris, ut aiunt, veteribus promptam,

Ta. τας δε γυναῖκας κυουσας ποιει εeαμβλωσαι. Hanc pro Iounice, quam habent meliores libri omneS, τεκνγτας.

Ita olim legisse Plinium constat, qui vertit se cunditatem foeminis importat. Neque Athenaei, sed Thρophrasti potius emendandi codices, contra quam docti homines cen- suserunt: nam quae in ejus libris obtinet lectio, plane ἀνερματιςος et nullius auctoritatis pondere firmata est.

περι τους πεντληκοντα εἰς θαλασσης. Malim παρ χ. Deest mensurae nomen, ut saepe apud G aocos. Sic etiam apud Dionem Chrysost.: του οἰνοφλHγα ευ Θασιον κ χτε-πλ σε, vino deditum unus Dini Thasii haustus liberalior replet erit. Alibi leges τρία κρέα pro tribus carnium frastis. et similia multa. 'Eαν τις κερασy: Repetendum exsuperioribus Theophrasti verbis, τον οἴνον γLεσθα

115쪽

LIB. I. CAP. XXV.

tites vinum ex Dioscoride, Plinio et aliis notum. μυGLν explicat Hesychius vinum, cui unguentum insilium. Sed videtur Posidippus nove hoc lΟCO mVrteum vinum, hoc est, τον αυρτίτην vel αυρσινιτην, appellas te μυγγί 1ν. Verum neque exstat hodie Potidippi fabula. nequo satis de lectione constat, unde nihil possumus affirmare. Mumrinia Romanorum et o εσμυρνισμυήιος οἶνος apud Marcum Evangel. aliud sunt. CAPUT VICESIMUM QUINTUM. Ερμῆς, ultimum poculum. ποτοι et 3σις. Cnidium vinum. απριος aqua. Mareo licum vinum. Alexandria pro territorio Alexandriae. Plinthina Aerapti. αἱ α μεθυποι. bra cac' ebrietatis remedium. βαλανεῖον. λῆρος N on video, quorsum pertineant in tractatione de vino. rum generibus et natura verba ista: Kαὶ 'Ερμῆο da Αἴδοος σεως παρα Στραττιδι. Verum est, non solum a Stratii

de poeta, sed vulgo Olim a priscis Graecis 'Ερμῆ, sui

appellatam τὸ ν τελευτοιίαν ποσιν, ut docet nos Pollux.

Nam cum Mercurio postrema seret libatio, etiam poculum illud, quod agmen cogebat, Mercurium vocabant. Postea mos ille mutavit . et Jupiter τέλειος in Mercurii lo cum ascitus, auctore Athenaeo paulo ante. Atque hace quidem ita habuere: verum alienissimo loco haec posita hic, ut multa saepe in isto opere. Non adscribitur autem hie locus Straitidis: quem reperies t. XI. in voce καdισκος. Vide Animadv. ejus libri c. VI. In sequontis ditastichi versa altero scripsimus: 'Aλλά τι καὶ es υο οἴ uu ἐθέλει. Non follim, inquit, aqua temperari vinum debet, seu et om joeunda confabul'tione condienda compotatio est. Vulgo λευχης quam nihili vocem mutatam inveteribus varie offendimus. Ineptum est. quod placuit nonnullis, ευχγῆς aut λευκὶ ς' nam λεσχης omnino scribendum. Eadem sententia apud Hesiodum in Melampo-

116쪽

ha Ι. CAs Auno NI ANIΜADV. IN AT IIEN.dia: 'H3ὐ ταρ γἀ' εν δατὶ καὶ Κλα Ap τεθαλυίν Γέρ τε Θαι73. μυθοι τι. Scribendum etiam: ου γαρ orarόβλητον Διογ:- σιον, ἐδε γίγαρτον. mirum Bacchi vitiuus, sive uulga Πυae pars est aspe obuis, ne Dinacea qui m. Homerum imitatur poeta Ceus. Poetae enim versus est: οὐ γαρ ἀποβλητ' ἐπὶ Θεων ερικυδέα δωρα. Vinum Rhodium insulanum, sive in ipsa insula genitum, non in Opposita continentC, scribit auctor et compotationibus esse aptum, et quotidiano usui. Distinguit ποτους et τοήν καθυιεριγηγ χρη γ aliud enim ποτος, id est, compotatio. cujus sinis volustas: aliud usus vini ordinarius, cujus sinis utilitas et valetudinis bonae conservatio. Etsi ne hic quidem voluptate caret: falluntur tamen, neque auctoris mentem Capiunt, qui haec confundunt. Cnidium vinum appellarunt Vetexes non illud solum, quod in Cnidioram vinetis gignebatur, cujus auctor meminit, sed etiam illud, quod Cnidit mercatores ex Aegypto petere et in alias regiones transferre soliti. Olympiodorus in I. MeteoroL: 488 ουν, η 1υῖς ποιεῖ θερμασία άλλα μιην και τέναντίον ἐν Αἰγυπτω τῆ ουτω θμοταry 3 υχρος οἰνος ο Κνίδιος καλήμενος, διατάjν αντιπερχα-. Ait clare, vinum. quod in Aegypto gignitur. vulgo Graecis appellatum fuisse Cnidium. Alexander Aphrodis variis locis eam quaestionem tractans

Aegyptium semper vocat. Scribendum moX: πλγησμος, διὰ το πολυς εινα τy δ αιρει, non πο . Eruditi agnoscent atticismum in voce πολυς. In simili mox loco, εις το διαπνευσα το πολυ τῆς ξυναμεως αυτῶν , quaedam membranae scribunt το παχυ τῆς d. Sane παχυτητα κυμ τολι καρον tribuunt vino Galenus. Athenaeus, alii. Contra paulo post τἀ απιοτατα των υ ατων ευθετει in prioribus ealtionibus et scriptis quibusdam : ubi edidimus nos αποιοτατα ex membranis. Optimam aquam constat intelligi: cui proprium ratione qualitatis το αποιον et, ut loquitur Diosco rides, το λιέτοχον οιας ειποοῦν ποιοτητος. Cujusmodi sunt aqua, saliva hominis sani, oleum, Cera. τα αχυρα

nam haec quoque αποια dicuntur Alexandro Aphrodiseo. Invonio in lib. Rabbinorum το ἄποιον vocari rir: quanquam ea voce ut plurimum saliva illis significatur. Alioquin απιοτατον υδαρ possis tueri. et de purissima aqua interpretari, maXimeque, ut sie dicam. desaecata. Ut ad vina redeamus, placebat Turnebo, ευυπνος scribi. non abo9e, cum ait auctor: ὀ δε 'Aδριανος καλουμενος ευπικς. Non displicet quidem magni viri conjectura: nam inter boni vini laudes et το μυπνον censetur Ct το ευο θον, ut

117쪽

LIB. I. CAp. XXV.

dicebamus anto c. XX. Sed ali ram lectionem constanter omnes libri retinent. non isto solum loco, verum et aliis aliquam multis . ubi similiter ε: λουν. id est, ivaDiter Diratis, vinum dicitur. Sequitur: ὀ δε απο Κιλα- 'Aβα-

τηρ καλουμενος κοιλίας ἐςὶ μαλακτικού. De hoc vino Galenus in commentariolo de bonis malisve suceis: αυςηρος δε οἶνος αμα καὶ γλυκυς ὀ Κιλιμιος, ὀ 'Aβατης, αποπωρίου την προσηγοριαν εχ . Male in IV. do simplic. medic. facult. 'Aλβάτη c. Alibi etiam deterius. De aquis Athenarum vide l. seqv. c. V. Sophoclis locum proserebat is, qui sermonem de vinis Aegyptiis inchoabat. Quis ill0 suerit e convivis, hodie sciri nequit ex his reliquiis. Aegyptium fuisse liquet. Fortasse Athenaeus ipse, vel Plutarchus. qui Alexandria oriundus. Sic igitur orditur quasi

stomachabundus, quod Aegyptiorum vinorum nulla hactenus facta esset mentio. In primo versu scribe: Φευ lγλωσσα Mγ. . non Κυ γλ. Mareoticum vinum dictum refert Athenaeus απο τῆς ἐν Αλεξανὀρεία κρήνης Mαρείας, κοι τῆς παρ αυτ ην πολεως ὀμωνυμου, ρ πρότερον μεν ην με- τίςη, φν δε κωμ η' παρείληφε μέντοι τλῆν προσηγορίαν

λαβουσα α ο Mαρωνος. Quid haec sibi velint ita 1cripta, non intelligo. Nam quid illud δ παρείλης ε λαβουσα. Scri

nore mutatione sanari poterat foede corruptus locus, qui nunc planissimam sententiam continet. Praeivit nobis ad hanc emendationem Eustathius 'O8. ι. Inde hausimus vocem περιελείφθη, in qua totius conjecturae nostrae cardinem ponimus. Nam doctissimis viris non astentimur, qui, ut huic loco medicinam facerent, delendam censuerunt vocem παρείληφε , Eustathio reclamante, et quantum est manu scriptorum. Mariam fontem Athenaeus nominat, lacum alii, si satis memini, Omnes praeter Euit thium, qui Athenaei verbis loquitur. De eo lacu et Mareotico vino consule Strabonem. Hoc amplius tirones observent, AlΡxandriae nomine auctorem hic intolli ore, non urbem ipsam, sed ejus urbis territorium. Aliter illa verba εν 'Aλεῖανὀρεία nunquam caI ias recte. Sic loqui amat hic scriptor. Vide l. II. c. U. In narrationes e Theopompo scribe χαλκους λέβητας τρεῖς, non χαλκεῖς. 1 Gut tuae. oppidi Aegyptii nomen in libris chirographis scriptum diverse invenimus: lJλιθίνη et liAινθυνη, ut apud Eustathium quoque. Rectam est liλινθίνη. Stephanus:

118쪽

I. CAsAUBONI ANIΜADV. IN ATHEN.ΓΓλινθίνα πολις τῆς Αἰγυπτίας, ἀπο τῆς Σαααρείας. Lego: πολὶς τις Αἰγυπτία, ἀπο τῆς εν Σαμαρεία, id esst, Ptinthine Vocatur urbs quaedam Aegurii. nomen habOns ab illa. quae est in finibus Samariae. Putavit StephanuS,

Plinthinem Aegyptiam nomen habuisse ab urbe Libna,

cujus sacra historia meminit Jos. c. X. et alibi. Sane est πλυθι νη, qua 11 dicas Lateritia. Vinolentiae Aegyptiorum argumentum est, inquit auctor: το παρα

χρι του δευροπαρασκευάζεσθαι, id est, mor, quem sol i ferviant, comedendi ante altos omnes cibos brassicias coctas, quae

etiam bodie parari solent. Minus recte ista interpretes '):

quemadmodum et sequentia, κη πολλοὶ εἰς τὰς κατασκευα- ζο αμας ἀμέθυεους προσλαμβανουσι το τγῆς κράμβης σπέρμα

Afulti, inquit, cum remedia illa consciunt, quibus impeuiri Arietas foui, inferunt brassicae Iemou '' . αuεθυ- intellige συνθεσεις, ut saepe apud Galenum. Vulgo ἀμέ- Θυς χ vocabant. Basilius μέθης φάρριακα. οἰ δε, ait, κάj7s. μέθης συντιθέοι τι φάραακα. ὐχὶ τῶ μγῆ παθειν τι δεινον ἀπο του oris , ἀλλὰ τὼ μη διαλ πεῖν, μηρχαγωμενοι. Brassicam in amethystorum compositione locum habere, non mirum est, cum ipsa pcr se sit pro ebrietatis remedio.

Cato de r. r. c. CLVI.: Si voles in contaivio malium bibere, caenureque libenter, ante coenam esto crudam, quantum boles, ex acetor et item tibi coenaveris, comesso ciliqua V. folia:

reddent te, quin nibil ederis, bibet is queo bibesque, quav-tum υoles Eadem Varro ex Catone. Caussam quaerit philosophus istius occultae facultatis Probi. tmem. III. quaest. XVIII. Etiam in Geoponicorum l. VII. caput Oxstat des istis amethystis: ubi non est praetermissa brassica. Ex his licet intelligere quid appelletauctor κατασκευαζο-uέναοίαεθυςους. In Nicocharis verbis Nεῖν βαλανειον non concoquo. Noli dubitare. librariorum imperitiam monstrum illud lectionis edidisse. Scribendum adstipulantibus libris manualibus: Nησομεν Βαλανιον. Quam vim habeant adversus crapulam glandes, non facile dixerim: habere aliquam, existimavit, qui ista loquebatur. Sed ri-

Vinolentos Aegyptios fuisse, hoc ostendit, quod 'apud eos

tantum in coenis statutum est, ante omnem cibum bratticam eligam comesse, et ad compotationes ita sese Praeparare. Dalec, J . '

Multi sane, ut ab ebrietate vindicentur, praelumunt bralneae semen. Dalech. J

119쪽

LIB. I. c AP. XXV.

dieuli sumus, si omnium, quae apud comicos dicuntur, speramus caussam posse reddere. In Extromo libro Amphidis comici verba sic scribuntur: - ἐλλαυνει γαρδρα Aηρης, ωςε τας ραφανους στω δοκειν. Et versus et sententia claudunti Lego et distin O: - ἐἴελαυνει γαροφοθρα. 'LZς λῆψον εἶναι τας ραφανους ουτως δοκεῖν, vel οντως. Graecorum proverbium est, cum duorum alterum alteri longe anteponunt: ποτιδεα φαίνοιτο αν εἶναι, vos Sic accipiendum est hoc loco. Tantum, ait, juvat tristis casus aliquis ad arcendam ebrietatem, ut prae eo brassicae videri queant nugae merae.

Asten. P. III. T. λ

120쪽

ISAACI CASAUBONI

ATHENAEI DEIPNOSOPHISTAS

LIBER SECUNDUS.

Orestheus Deucalionis filius. Cy

priorum auctor. Stasinus. ευρειτης οινος. αδα

μος. Bacchi simulacrorum facies. Vini usus in ulcerum curationibus. Bacchus 'Tγιατης. Expositig libro superiore vini generibus, initio II. de

primo vini auctore et Graeco nomine οἶνος tractatur ab Athenaeo. Sed meminerit lector ejus, quod jam ante admonuimus: non res solum αξιομνημονευτους et dignas .bservata, verum etiam locutiones interdum elegantiores excerptas esse ab epitomae hujus alictore. Rusmodionim est in ipso libri hujus principio verbum προσεπιμωρεῖν. Delectatus siquidem hic grammaticus vocis ejus elegantia, adnotavit hanc phrasin, το πολυ της ημέρας προσεπιμετρεῖν τω υπνω' et interpretatum adjecit, υπναρδβουαι σχολην. Sic non longe post ἀνατίθεόθαι pro difffere in aliud tempus et excerpsit et exposuit: ορα, in. quit, το α τιθεμένων πάντων τῆν ζητησιν ἐτοι αναβαλ-Mμέ-ν. Levia haec, sed vel eo nomine non practtereunda, quia eruditos viros fefellerunt. Orestheum nostri codicos iaciunt Deucalionis filium: quem, nili fallor, Pausanias et Stephanus Lycaonis. Suspecta igitur nobis librorum fides. Praeterea quid est μι βασιλέα; Ait enm:' εσθευς ο Δευκαλιωνος ηαθεν εἰς Αἰτωλίαν ἐπι βασιλέω

라틴어 텍스트