장음표시 사용
91쪽
,b illis solitos irrideri. εμελε δε αυτοῖς, inquit, κοιs τουμοσαίως αναλαμβανειν τήν ἐσθῆτα, τοῦς - τουτο- ωκωπτον. Diogenes Laert. in Zonone Stoico : Zavτε ελεγε τους νέους πασy malim ἐν Oret n) κοσμιοτητι χρῆσθαι, καs πορεία, κρῆ οχηματι, καi περιβολν. In hanc sententiam laudatur ab Athenaeo Platonis elegantissimus locus. In fgnis vero hic securitas interpretum, ne dicam aliquid gravius, hoc est verius. Nam quid de iis aut dicas, aut censeas, qui in divini philosophi verbis Caecutire maluerunt, quam indicatum nominatim ab auctore locum inspicere 7 Plato igitur in Theaeteto comparans inter se hominem liberaliter eductum et eum, qui liberali cultu caruerit, notas, quibus dignosci queant, profert. Ait inter alia, bonum illum bonis prognatum, si ad servilia ministeria adhibeatur, ineptum et nihili suturum : alterius mores esse, τα μεν τοιαυτα παντα δυναμενου τορως τε κου οξέως διακονεῖν, αναβάλλεο θα ουκ ἐπιςαμένου ἐπβαια ελευθέρως ' hominis, qui talia quidem
prompte et celeriter noverit obire ministeria: caeterum quo dextre, et ut liberum decet, vestem componere mymat. Platonis interpretes, viri eruditissim, vocesm αναβαλλεσθα3 aliter acceperunt. Sed potior apud me Athenaei sententia, qui ad amictum refert. Sic enim apud Lucianum de conscrib. histor. primum argumentum hominis non ingenui ab indumentis et cultu sumitur. ωκασιν, ait, οἰκέ-
τ ν ἐσθητα οἶδεν, ως χρη, περιβαλεσ,αι. Quod Luciano περιβαλέσθαι, Platoni ἀναβαλλεσθαι' quod esse αττικωτερον, critici observant. Lucianus de sectis, loquens de veteribus Stoicis: ἐουρων αυτῆς κοσμίως βαδίζοντας αναβεβλημένους ευςαλως. Et mox: αχρις αν ευςαλης 'ανα-
βολη. Errat igitur Suidas, et reprobis usus est Athenaei codicibus, cum legit isto loco αναλαβεσθαι Viso illum in αναλαμβανειν. Pollux veram lectionem agnoscit i. II., cujus verba ex Platone emendabis: et Themistius orat. L, ubi habes integrum sere Platonis locum. ἐπιδέεaα valet δεLooc, ut explicat recte Pindari schol. Olymp. Ode ULMinus recte Platonis et Themistii editiones ἐπὶ At Suidas pessime duobus locis scribit ἐπιδεειελευθέρωc, P s4
secutus codices inemendatos sine dubio: nam et nos in aliquot exemplarihus offendimus ἐπHεειελευθερίως. Piato in eonv.: δοκεῖ γαρ μοι, χρῆναι εκαςον λογον εἰπεῖν ζωαιτο Eρωτορ δε ιδ ικ ωο αν δυνηται καλλιςου. Hic et
tribus aliis hujus Ιibri locis επιθέξια επαινύν dixit Platos
92쪽
7o I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN. quomodo poetae επHέξια οἰνοχοεῖν, quod veterum alii eX- posuerunt dext/e et eleeunter , alii oririne, ducto a dext=iι principio. In quarto de Republ. scribendum: τίς κ ερα-
ριέας κατακλίναντες επιξέεια προς το πυρ. ad ignem in stro iis commode et et antor colyocant s. Contrarium τοῦ ε
dilξια ἀναβαλλεσθαι dicunt επαριτερα περιβεβλῆσθαι, si ui-st e et iudecenser vestim gesta, e. Artemidorus l. III. c. XXII .: επαρχερα περιβεβλῆσθαι, it οπιυς ποτε γε λοιως zotii μὴ κοσucaeu. πῖσι πονηρον. Ita scribi debet iste locus Artemidor i. Aristophanos in Avib.: Oυτος, τί
Non celabo τουρ φιλοπλάτωνας suspicionem mcam in superiore loco ex Theaeteto. Lego enim, δάνεμώση τον ευγὶθει θοκεῖν, καὶ ου θει φ εἶναι, υταν eς λικα ot εσς θιακο uατα, non . ut vulgo, και κῆενὶ εἰναι' quod etsi aliquam prae se fert venustatem, κίβθηλον tamen videtur κα του η ονηροῦ κοιἈιατος. Sequitur: Σαπφω περὶ 'Aνθρομ έθας σαυπτει. Vix Athenaseum sic locutum putem pro 'Aνδρου εδιυ Mιωπτει : sed debemus, opinor, hunc atticismum et his simil0s, quos facile observabit peritus linguae istius lector, horum excerptorum consarcinatori. Sapphus autem verba. τίς άγροιουτις τοι Θελγει νοου: emendata nobis ex membranis et Eustathio. Simi- Iis ejusdem poetriae locus et, ut puto, isti cohaerens, vel hic ipse apud Mpximum Tyr. serm. VIII. in comparatione Socratis et Sapphus. κωμωδεῖ, inquit ille de So- Crate, σχημά που καὶ κατακλισιν σοφιςου' καὶ αυτη , τίς ε αγρο:ωπιν ἔ-εμμένα malim μειαενα, Vel. ἐπα μμ ενα, dorice pro εὐηι αεν ςολγην. Similis item alius locus Sapphonis, ubi σκωπτει τον αγροῖκον, sed aliter apud Demetr. Phal. Rusticitatis genus illud, quod notat Sappho istis verbis, ουκ ἐπιι ααένη τα βράκε ελκεν - των σφυρων, apud Theophrasti characteres eXponebamus, Cap.
περὶ ἀγροικίας. Sequitur: Φιλεταρος st ' Auφιζ. Ubi non tem rariae dubitationi est locus, nam l. VII. laudatur Amphis εν Φιλεταίρω ' quod ad haec verba Turnebus adnotaverat. Alibi citatur ambigue Νισιοςρατος xi λε- ταιρος. Initio hujus testimonii secuti sumus scriptam lo-ctionem, Ἀμφίβαλλε ςέρνοις φάροc. Alii libri: καλλι-
στερνω φαρος ου καθησεις, ταλαν; Turnebo placebat κατω πτερνων Q. , propter sequentia ανω γονατος. Lego deindΘ ως α παιδευτου μεμφεσθαι τὴν 'Aυχειμ δε ξης περιβο- λην, non . Ut editum est, απαιδευτον. Est enim duriusculum περιβολή απαἰῆεντος, cultus ineruditus. Proximi
93쪽
verba, φέροντος τι τῶ τοιουτου καμ προς παιδείας ἐξέτασιν, vertere debes taliquam habeat illa res educationis aliquod Deciuien '). Gετασις ureumentum, Decimen: ut in ApDiotria ApulHi. quAsi ullam specimen morum sit, υ rsibus P. ss.
Iudere. Potes reddere Graece ad verbum: ως φεροντος τι προς ήθων ε&τασιν του ἐρωτιμα ποιεῖν ζπη. Hanc Ath naei mentem esse, attendenti sequentia clarum: simul r1diculum est putare. vestitum aliquid ad parandam disciplinarum cognitionem secere. Alexis poeta inter illiberalisingonii notas incessum immodestum et incompositum primo loco statuit. 'Εν γαρ , inquit, νομίζω ἀκτο των ἀνελευθερων ΕDαι, το βαδίζειν ἀρρυ ως εν ταις οὀοις. Aristophanes in Nebulis de antiqua disciplina verba .faciens: 'Κοει βαδίζειν ἐν ται τιν ὀὀοῖς ευτακτως. Plutarchus et Porphyrius sΠερι ἀποχῆς in duobus constituunt το σεμνον τοῦ κατα ματος, id est, gravitatem illam, quae in gestu spectatur: πορεία ευτακτε κα βλεα τι καθεςηκοτι. incessu modesto et vultu composito. In Rhodiaca Dionis Chrysossi incessus inter non levia graecanicae institutionis indicia, non barbarae. Verba Hus do Rhodiis:
Atqu0 hoc ille appellat τὰ τῆς ἀρετῆς σῶμα. . In epist.
ταγμένα βαδί)ειν argumentum est castae mulieris. Paulo aliter βαξίζε ν εἰ ρυθμοι apud Chrysostomum in V. caput epistolae ad Galatas. Deinde lego: - κ μ ἡτε πραττεται τέλος, 'Hαας τε μηθεν ἐοντας ἔροιν δε λαβεῖν. Quis, inquit, tanta laevitate morum sit, ut, cujus rei nec merces ulla postulatur, nec praemium unium, sed quam potest
sibi quisque praestare, hoc significat δεῖ λαβεῖν) eam neo ligat, cum sit et honesta ipsi, et aliis grata 7 Sequon-
tom versum ita concipe: Φέρει δε τουτο τοισι χρωμένοισιν ευ, vel Φέρει δε τοῖς ψεν χρωμένοι ν ευ τοδε. tanquam ad doctrinam comparandam id nonnihil conserat
94쪽
Aeschr γ Phr ges ejusdem argumenti cum Ennii Ly-
tiis. Telesis vel Telesies. ἀγαιτον pro αγας ον metus et Arctinos poetae. Sβλιακοὶ χαρα-Mται. χαραξ pro hasta vel stylo ad scribendum. ταλαρος MΘο-. Quasillariae an Cillae. λογο-οιά οήα κυiολογεῖν et similia. Ion fabula Eubuli. ανακ Γιτθm. Athenaei inconsantia. Tanis tali fabula. Θαλλον προσείειν. Multa in Athenaeo emendata et illusrata. Probat auctor, Aeschylam suas docuisse ipsum fabulas, et in scena gestum egit se, quia sic loquentem Aristophanes illum inducat: τους Φρυγας ουα Θεωρων, οτε τω Πρ με συλλυσουεν τον παιδα ηλθον τεθνεατα. πολλα τοιαυτὶ καὶ τοιαυτ ι κω δευρο σχηματίσαντας. Vim argumenti, quo utitur Athenaeus. corrumpit vocis unius depravatio. οἰσ α enim legendum. non οιδα. Quomodo enim dicat
P. s6 Aoschulus spectatos sibi intor spoctatores sedenti saltantes Phrygas, si verum est. ipsum partes histrionis obiisses gΡugnant ista invicem ασπονδον ααχην, spectatorem esse simul. et histrionem agore. Sensus est: Meministi , ait Aeschylus. sp classe in scena Phrygas multiplices gestus agentes. quando Priamum comitati sunt venientem in castra Graecorum. ut filium H ctorem redimerent 7 Docuisse fabulam Phrygas Aeschylum, testimonio multorum veterum scimus. Rus fabulae argum 'ntum paucis hisce verbis complexus est Athenaeus. Historiam ex Homero debuerant nosse interpretes. Hic enim est: ille poeta , qui solitus dramata sua appellare μικρα τεμαχια ἐκ των 'Oαηρικων Ε μνων. Igitur συλλυσοι ενοι valet hic unaeum Priamo λυσο μενοι. Priamus de se 'Iλ. ω.οῦ - του νυνει νεχ laανω νηας 'Aχαιων δευσο αενος παρα σεῖο, φέρω μερεμι αποινα. Tractaverat e Latinis idem argumentum
poeta Ennius ea fabula , quam e re i titra, id est, δευτρα inscripsera Scribendum κοψ Τελεσις δὲ ξ Tελές nam
mutato accentu aliud sonat τελεςης vox, ut diserte notatum Eustathio. Alteram hujus viri appellationem confirmat saltatio Τελεσια , a Telese 1ac dicta, ut scriptum
Thehis. Et ita omnes. Τροιζηνιακαὶ scribit Eustathius.
95쪽
non Τροιζηνικαl. Verius etiam et venustius idem si τρυνσις 'Oμ ηριZων, non των 'Oμηρ. c. In versu ex hymno in ApolL scribitur hodie ἀγατὰν κιθαρίζων. non, ut hic, χαρίεν ' quae videtur esse interpretatio vocis αγατον, pro ἀγας . Ut αδααατοc pro ἀδαααςoc, et similia his, quae alibi recensuimus. Vel scribendum in nostris libris αγανον, quod plane est χαρίi:/. Eumelus et Arctinus, antiquissimi poetarum Graecorum ambo, Corinthii ambo. Clemens Alex. , Eusebius, alii. In Timonis versu Bυβλιακοὶ χαραῶται, non inepte Dalec. Puenantes libris. χαρα- iudibus vel ha a puenare. Ιnde χαρακίτης , velitutor. Sic καμαε. quod proprie idem est ac χαραῖ, pro hasta ponunt poetae. Leonidas: ακλαςοι δ' αἱ κλαδαραὶ καμακ Malim tamen exponere βυβLακοὶ χαραῶται scriptores librarit, sive librorum. χαρα, pro stylo, sicut χαραττειω pro scribere. In epigrammate: λεπτο. ταύραξε ἐοναε. Apud Eustath. Βυβλιακν. Perperam. ταλαρος νουσέων, quo sillus Mnyarum, periphrasis est venusta Musei Alexandrini, ubi fuit doctorum coenobium. Sic Latinis quasillariae per ευτελεισμον dictae, quae in gynaecio Conclusae vitam degerent tenebricosam, pensa facientes. Tibullus: pressumque quo sillo Scortum. Edebatur ante, εως αν τηι, λογοδηρίας ἀπαλλαγωσι. Fecimus λογοὀιαρροίαe eKMSS. codd. et Eustathio, qui nobis saepe pro optimo MSS.
fuit. Fruitra autem ista cum superioribus conantur interprete S connectere ): non enim cohaerent, postquam omnem εἰραον sustulit Dreviator. Sunt autem Cynulci verba tam longam 11ne potu orationem aspernantis. Ideo
sequitur: ουτω τουτοις, φ=7σι, κυνολογησασιν πιεῖν.
Mnesthei locum de Bacchi 'Ιατρου cognomine habes libri p. s7. secundi initio. .lbi aliquid nos de isto loco. Non capio
ista verba ita scripta: ἀναγκάζεσθαι σίνειν, ἴνα προ του κυ- νος τον πνευμονα εκλυτον φορῆ. Emendabamus ακλυτον vel ἄκλυςον ου φορν. Id est: ne etiam ante caniculam puAmonem omni humore destitistum haberet. Proba quidem,
sed cassa veritate sententia. Nam apud Plutarchum in VILSympos scriptum εκλυρον, quae vera est lectio. Proprie dicitur ἔκλυρος nervus ad lyram ineptus, quod nimio humore madeat. Poetae generaliter acceperunt de quacunque re humida. Hesychius enim explicat ενιμ ον καὶ υγρον.
Sensus est: solitum Protagoram jubere Calliam bibere, ut saltem ante caniculam et Sirii caumata pulmonem ha-
96쪽
boret humectum. Macrobii libri et nostra etiam antiqua exemplaria εκλυτον, facili errore. In Antiphanis versibus pulchra inest parodia loci hujus ex Antigone Sophoclea:
I. III. συκολογειν pro siqni de scis: l. VII. ἰχθυολογειν Aqrei de hiscibus: et t. XI. κυλικα γορεῖν pro loqui de colycibus aut poculis, et οἰνολογεiu in libri II. fragmentis. Sed puto factam simul allusionem ad cynicorum cognomen: nam ubique de esu et potu sollicitus singitur Cynulcus,
et propter eam causam longorum sermonum Osor atque interpellator. MOX Eι βδεορ ' Σίκων μω Ηεβρεγιιένος ηκω.
Laudatur in his libris saeps Eubuli fabula lon. Quamobrem conseo scribendum Fυβωλος Ιων εγὼ Βεβρεγu. Apud Diphilum castigans aliquis eum. qui dixerat ανεκειαην pro accumbebam, tu Nero ἀνακεισο, inquit. Potest verti estofi pensus, ut in templis donaria: nam id proprie est ανακεῖσθαι. Acuta et plena stomachi vox, ut admonet auctor. In verbis Aristotelis, ανακ εἱαενοι υπο τω αυτω ἰματίω, id est, /pulis occvmώentes in Doto sub enaem υeste stragula. Euripidis et Alexidis vorba alienas sedes invaserunt, suis relictis: pertinent enim ad 2a. quae de verbo ανα - πτειν paulo ante dicuntur. Viderunt hoc interpretes: scripti tamen editis consonant. Scribe απογευονται μογον, non μώνων. Ridiculum est. quod mox dicitur, δαῖτα Θαλειαν, quam vocat Homerus, ςοιχείων μεταθέσει δίωτοιν εἰναι.
Magis, quod sequitur: το δ' ἀπο του δαισασθαι λέγειν, βι- ωοτερον Eςι. Quae ista est, Deus bone, grammatica δSod jam didici, nihil in hoc genere mirari. Inconstantliam notasse sit satis: nam cum supra scripsisset. χ' τροφηδαὶς επι τω ὁ χίεσθαι λέγεται : nunc religio nova hominem incessit, et ait, esse illud βιαιοτερον, id est, durius vel eoactius. Dalecampius contrariam sententiam elicit ex Athsnaei verbis '): incogitantia nescio dicam, an consulto consilio, ut parceret alieno nomini sui phodigus Scribe ἐπὶ κυνηγέσια ἐειασιν, non κυνηγεσία ' sequitur enim καὶ ἐπι Θηρας πασοίας. Illa, ιυς οτε πυργηδον σφέας αυτους ἀρτυνουσιν, Homeri sunt, non, ut putarunt fDalech.J, α. s8. Athenaei. 'Iλ. μ.: 'SZς δ' οταν ἔν τε κυνεσσι καὶ ἀνδρασι
θηρευτν τι Κάπριος ξε λέων ςρέφεται σθένεῖ βλεμεαίνων, οι
Ο Vertit: Est tamen probabilius, ἀπὸ τω δαίσου id est, a dio peruendo δαῖτα vocatam fuisse.J
97쪽
μη δερανθέντος τῆ υθατος pro θανθέντος. Perspicue . vere: consule medicorum libros. Rei rusticae illam partem, quae impenditur hortis et λαχανε is sive cultui olorum, notam fuisse heroi cis temporibus, δῆλον, inquit Athe
est, paret ex illis elega riter digestis areis, quae fuisse dicuntur secundum ordinem ultimum vineae Alcinoi. Juem vocat τετράγυον ορχατον, dividit in tres partes, τη, θεν- δροφορον, rγην αλύυἐν sive αμ πελοφυτον, et την λαχανηφορον. De parte Oleribus destinata canit: 'Ενθα δὲ κοσμηταὶ πραειαὶ παρα νείατον υρπιν IΠαντοῖαι πεφυα N. Doctinsmus Dale campius κοσμητας πρασιας et πρασα κεφαλωτα,
quorum mentio apud Dioscoridem, putavit idem esse. Adeo verum est, quod ait ille, ανθρωπε φυντι sδεν απώμοτον. Ut doceat auctor, esum fructuum, quae ακρο- ὀρυα Graecis ) ante Troica tempora fuisse mortalibus cognitum. affert in medium, quae de Tantali apud inferos supplicio finxerunt poetae, postquam veritas eorum, quae initio conditi mundi acciderunt. Dei beneficio et δια χειρων Mosis hodio nobis cognita) obscurata est inter momtales, ac tantum non obruta penitus. Puto namque, si gmentum illud popnae Tantali, ut quidem ab Homero Exponitur, nam Pindarus, Euripides. Alcaeus aliique poetae aliter narrant.) vestigium esse fugientis memoriae lapsus protoplasti hominis et expulsionis ejus e paradiso. De Adamo certe appositissime dixeris, quod Lyricus do
Tantalo: καταπέψαι μέγαν ολβον ὐκ ἐδυνασθη, κορωελεν αταν υπεροπλον. Luit ergo miser poenas, et tibi, Tantale, nudae Deprenduntur aquae . quaeque immiuet. effveis arbor. Homerus tormentum intendit, plurimas se ctiferarum arborum enumerans, quae βρίθουσαι καρποῖς illius capiti immineant. excitandae tantum Orexi: Δενδρεα δ' υ ιπετηλα κατακρῆθεν χέε καρπον, 'Oχναι, καὶ ροιαὶ, και μηλέαι αγλαοκαρποι, Συκαῖ τε γλυκεραὶ, καὶ ελαῖαι τηλεθ m. Horsum respiciens auctor. Τανταλος ἔν , ait, ἀδε Θανων ατηλλάττετε της τήτων ἐπιθυμιας ' εἴπερ o κολαζων αυτον θεος, προ Πων, καθαπερ οἱ τα αλογα ταντοῖο θαλλοῖς αγοντες, τοῖς τοι υτοιις καρποῖς, δε χρέεται αυτον της απολαυσεας , οτε τῆe ἐλπίδος ἐγγυς Θοι. Protulimus locum inisegrum, quia opis nostrae eget:
laborat enim ab interpunctione, a lectione, ab laterPrin
98쪽
76 I. CAsAUBONI ANIΜADV. IN AΤHEN.tatione. Legendum et distinguendum est: εἴπερ ο κολα- αυτον θεος, προσείων, καθαπερ οἱ τα αλογα τῶν ζιxxv τοῖς θαλλοῖς αγοντες in τὴς τοιουτους καρπους, αποκρ. etc. Uer tendum autem hoc modo: siquidem is, qui poenas ab eo exigit, deus, tules ei fructus objiciens, et ante ipsum Iactans, ut qui pecudes ducunt ostensis virentibus frondibus) ne hirfruatur, impedit. Omnino scribendum est προσειων, non s9. προσιων' quanquam idem error apud Platonem eo. quem Athenaeus imitatur, loco. Ita enim Plato: in7περ οἰ ταπεινωντα Θρέαιιατα θαλλον ξ τινα καρπον προσειοντες αγουσι. Sic legendum hic quoque, non προσιοντες. θαλλον Vertunt hac tira ): errore insenum magno: non enim de pastorali pedo hic agitur, sed de fronde. quam pastor manu
tenens ac subinde commovens sequenti pecori ostentat: qua ratione cupidum gregem minat ille, quo lubet cunque. Gestus pecudes minantis pastoris pulcherrime eXPrimitur voce προσείων, ante et V oculis pecoris quutiens.
Quare ita scribi debere utroque loco vero verius. Hesy-
γάρ θαλλους σειοντες, ἀπεδίὸ M. Lucianus verbo προδει--υειν in ea re usus: κεὲν κωλυσει σε της ρινος ελκεσθαι υφ' ἔκας- , ἡ Θαλλω προδειχθέντι ακολουθεῖν inrπερ τα προβατα. Pecudes et boves etiam θαλλω ali. id est, fronde virente, adeo commune est, ut non dubitaverit Hesychius Θαλλον exponere βοος τροφην. 1ive, ο ἐσθίουσιν οἱ βοεc. pabulum boum. Sed et pecudum, ut caprarum,1 XIII.: θαλλον χιααίρα προσφέρον νεοσπαδα. Sic esse scribendum hunc versum . ibi docemus. Athenaeus eo in libro Θαλλω χαλουσιν αἱ αἴγες ' διοπερ Ac ' εἰ) ακροτο-
καi αλλήλοις συνηδεσθε κορυβαντιωντες. Longus in Pastoralibus suis φυλλαδα Θαλλουσαν pro Θαλλον solet dicere. Sequitur statim: 'Oτι ὀὲ και ἰχθυς Dθιον, Σαρπηδων δῆλον ποιεῖ ὀαριων τἀiv αλωειν παναγρου δικτυκ θαρρα. MSS. sunt. qui legant την ἄλωνα. Inepte. Locus Homeri est in quinto ΙL. ubi Sarpedon ad Hectorem: Mηπως ως αψῖσιλιυκ αλοντε παναγρου. Imponam huic capiti finem, si hoc unum dixero, Eubuli locum, qui paulo post auertur, ita osse digerendum: sunt enim senarii integri tres: 'Aτοπου γε, τον μεν οἶνον ευὀοκιμειν αεὶ Παρα ταῖς ἐταίραις του ') s Vertit Dalech. J
99쪽
παλαιον, ἄνδρα δὲ Mj τον παλαιον , αλλα τὸν νεωτερον. Quod si verum est, hos Eubuli versus ab Alexide απαραλ-λακτως pro suis esse usurpatos, possumus hoc exemplum iis adjicere, quae de surtis Graecorum scriptorum observantur Clementi Strom. l. VI. et Eusebio i ροπαρασκευῆς l. X. Paulo ante scribe, δυοκλης' Xῖοι πολύ αριςοι ανευ- ρηκασιν οψαρτ., id est, citi, mortalium longe optimi, artim condiendi cibos invenerunt. CAPUT VICESIΜUM.
Sanguinis color naturalis. ἐνερευθης et ερευθης ut differant, et similia. Vinum vetus praestare υπνους
αταρριχους. κρασις pro aqua. κρασι, vinum. παλαῖσΘm de vino. εθς. Nemo dubitat, vinum bonum sanguinem bonum generare. et, ut loqui amat Galenus, χρηςου αι,ατος εἶναιθευνητικον. Hoc ipsum significare voluit Athenaeus, cum vini veteris naturam his verbis eXplicaret: δυναμυιν τοῖς
σωαασιν ἐμποιεῖ, το α μα τε ἐνερευθες καὶ ευαναδοτον κατασκευαζει, καὶ τους ἴπνους αταραχους παρέχει. JUirum po-
tost videri, cur dicatur vinum vetustum sanguinem generare ἐνερευθῆ, id est, rubrum, ut vertunt docti ). An non enim, quicunque sanguis in corpore generatur, is ruboty aut det mihi aliquis colorem alium sanguini convenientem κατα φυσιν εχοντι. Sciendum est, aliud Graecis esse , aliud δεερευθης. Athenaeus sanguinemo vino vetere fieri ait non ἐρευθη, id est, rubrum, sed ἔνερευθῆ, id est, rubenti innem sive e favo rubrtim. Remissam rubedinem auctor intelligit; quem esse colorem optimi sanguinis, sunt e medicis, qui scribant, ut Actuarius i. de urin. c. IV. Celsus contra sanguinem semper laudat, qui rubet et peliucet. Aristoteles in sano corpores ἐρυθρὸν, Avicenna rubetam esse pronuntiant. At ille m dicus, unde haec descripta auctori nostro, cum Actuario sensit: id senim clarius meridiana luce ex istius vocis recta interpretatione. Porro verum esse, quod diximus de disserentia vocum ἐρευθ ἐς et ἐνερευθὴς, neque aliter ista ex-. 6o ' Vertit Dalech. J
100쪽
78 I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN. poni d0bere, vel unus hic Dioscoridis locus evincat scribentis l. VII. de Veneno araneorum: O , ait, ενερευ- Θήο φαίνεται quod statim ipse interpretatur αετριως υπερυ- Θροζ. Ut valde dilutam rubedinem necesse habeamus intelligere, quae non sit ερυθρα, sed υπερυθρα, et id quoque μετριως. Ideo ait Νicander vix in cute pat're vulnus aranei: Tου δὲ καὶ κτησαντος ανουτητω ἰκελος χρος Miμγειομως. Ita semper accipere debses apud Dioscoridem, Galenum, et omnino ubicunque occurrit VOX ενερευθής' quanquam pauci Observarunt, quam vim particula ευ habeat in hac dictione et similibus; non enim otiosa est, neque, ut multi putant, significationem intendit. sed minuit potius, et id significat, quod diximus. In secundo Ga
leni Θεραπευτικῆς Mεθοδου ceu amnes colores ponuntur ενερευθής et λευκος ακριβως. Ex Theone gymnasta scribitidem 'Υγιεινων l. II.: την ολίγην τρ ιν ενερευθῆ προς ὀλιγον
χρονον τήν ἐπιφανειαν ποιειν, modicam frictionem modice rubentem ad br et e tempus cutem reddere. ενερευθῆ, hoe est, ερευθος τι επησαν, ut loquitur Galenus alibi de re eadem. Dioscorides l. I.: Eςι δε καλHςον το καιομμενον λυπιον το κατα την σβεειν τον αφρον ενερευθῆ ἔχον, εξωθεν
μέλαν, διαιρεθὲν ἐε κιρρον- L. III. de onosmate: ριζίθδε υπεςιν υποι χηκες, ασθενti, λεπτον, εγερευθες συχ . L. IV. sideritidis solia dicuntur υπολευκα, ενερευθῆ, lloe est, medii coloris inter album et rubrum. Cicero Attico: Angebar, quod TFro ενερευθεςερον te sibi esse υifum diaxerat. Sic accipe particulam hanc in omnibus sinitibus vocibus, ut ἔγγειρρος, ' ἐιι ὀρφυρος, εγχ αρος, item πικρος, ἔγχνοος, et similibus apud Dioscoridem. In Theophrasti libello de color. εαπυρον et λευκοπυρρον ejusdem coloris appellationes esse invenias, ut scripsimus in nostro de coloribus commentario. Quod ait, vinum vetus praestare υπνους αταραχους, fomnos impertua batos, referen- p. 61. dum ad insomnia: ut contrarium ejus intelligatur, quod uino novo attribuunt medici: nam του vhον οἶνον esse δυσο- νειρον, auctor UiOSeorid CS. Inter morbi signa recenset Hippocrates το ξυσκοιτέειν καὶ evmrγιαζεσθαι τεταραγαέ-
uti καὶ θορυβωδεα, in libro de vet. med. Accidit hoc cum aliis sex caussis, tum etiam interdum CX natura vini. quod bib0ris. ut patet ex superioribus. Eadem et ciborum quo duo ratio: nam et illorum alii quietem vere quietam us serunt, alii insomniis et diris visis perturbant. Plutarchus VIII. Sympos: 'OD Zε εςι των βρωματων Dια θυσο ειρα και ταρακτικά των naΥ ὐπνον N. - , μαρτυρίοις ἐχραντο