장음표시 사용
71쪽
pterea poetae olim σοφοι et σοφιται dicti. Pindarus Isthm. Ode I .. μελεταν θε σοφιςπις Διος εκατι προσβαλλον σεβιζο- μενοι. Enarrator illius: σοφις ἀς Eo. σοφὰς ελεγον τους -- Irας. . Vide Clement. Alex. Strom. l. I. δα ιβ παρέχει, ηδεῖαν non est, quod putavit Dalec. D, sed oblectare aliquem . . Et saCere, ut hilariter ac jucundo tempus transigat: passim apud strabonem. Plutarchum et alios διατριβὴ pro τερ ic et q/υχαγωγία. Non multo post eodem sentu τα προς ἀναπαυσιν προφερ υ potius, ut in membranis, προ σψ ον. Interdum διατριβὴ ν παρέχειν signi- Dcat, non, ut hoc loco, alium oblectaro, sed risum ilicti Jhis tollere, et dictis urbanorum hominum facere se obnoxium. Plutarchus in Periclo: οὐ ἔλαθεν ὀ AL p.; γ τy λ p παρα κ μή : χρωαενος, ἀλλ' eso μιεγαλοπραγιι υν κα UDλοτυραννος ἐξωστρακωθη κρη παρεσχε τοῖς κ 0αικοῖς οιατριβ γ' in Timoleonte: οἰ ἐν P γίου Καρχη- ο ν φεροντες ἔν τω κατ στρατηγῆσθαι, διατριβχjν
εὐαγγη 1 ιγράγ', no* τοις κολακευουσιν αυτον θιατρὶβρῆν ωρ ρε χεν. A gallis, Corcyraea grammatica, cujus meminit m X Ain Priapus. non aliter nominatur in manu exaratis
Dbris: Suid ae tamon 'Ausγαλλὶς dicitur, ubi mendi suspicionem tollit series litorarum. Fieri potest, ut an a gallidi herbae fuerit cognominis: sicut Cicero ciceri, Piso piso. L ntulus lenti, Thermus Θέριι φ, alii aliis vel herbis vel leguminibus . . Quemadmodum igitur planta haec aliis αγαλλις, aliis αναγαλλις appellabatur, teste H ischio si oot mulier Agallis eadem est Anagullis. Scribendum mox,
no placet magis. Juvenis ille, a quo divelli Chaerephanegaon poterat, cum tamen alloqueretur eum nunquam. im- Iudicus fuit et muliebria pati solitus: nam hoc significat ἀ-yελγης, non petulantiam, ut versum perinepte su Dale ch. J. Immno ea voce deso edam aliquam et παρῶ φωιν Vene-em intellig6 constat satis: etsi, quid proprie sit ἀσέλγεια g di inde stiae consuetudinis ac praeseniso.jd ς 'β-xyxς ixitProbis cogitationibus mentem avertereti Athen. P. III. T. I. 1
72쪽
5o I. CASAU BONI ANIMADU. IN ATHEN varie eXplicant antiqui grammatici: ex quorum libris of Strabonis duodecimo origo vocis nota esst. At sanctissimus pater Basilius miram in iis dictionis olymologiam commentus est. Scribit enim in Ascet. ἐρ υτησει LXVII. :
κατα των ἐνοχλκσων χνον ἴν. Uult dici ασελγῆ quasi ααλγῆ eum, qui prae luxu et mollitio serre nequeat αλγος ασκγητα , id est, labores vitae asceticae, sive corum, qui in stadio pietatis et virtutis su exercent. Miram plano notationem, sed quam praeter consentis auctoritatem nihil tueatur. Huic igitur ασελγεῖ juveni Chaerophan 'S παρηκολήθησεν, hoc est, illum ad sociabatur, quod jure juvenis indignabatur: nam etsi erat impudicus, videri tamen honestus volebat, quod per Chaerephan in illi non lice bat. Ulpianus I. LXX. ad edici. Tenetur hoc edicto de injuriis, se quis eorum quem appetravit adfectatusve est MOX: Adfectatur, qui incitus frequenter sequitur: adsidua enius frequentia qta Z praebet notanti tam infamiam. Pilae lusum
commendat auctor maXime propter το κατα τῆς τραχηλι--ους Ραααλεον, id est, cervicis agitationes uphementes et crebras. Proprie artis palaestricae aut gymnasticae verbum est τραχηλιζειν ' inde ad pilao lusum transfertur venuste. Galenus hoc explicat pluribus: οταν γαρ , inquit
τραχηλισι οῖς. Falsa vero et absurda ost vo is phaeninda qua se statim sequitur, notatio. Ita enim scriptum: εκα
λεῖτο δε Oαινίνδα ριπο τχῆς ἀφέσεως των σφαιριζοντο,. Phaeninda, inquit, nomen invenit απο της αιέσεως. Qui
hoc putidius 7 Nam quid simile unica litora ex coptay Se
non ita saluus Athenaeus. ut hoc saltem probabile pulsret: non ita inconsultus, ut in litoras referret. Lego εκαλεῖτο δε εφετDθα ἀπο τοῦ ς αφέσεωc vel My ε De τῶ
κAgcsc quod etsi videtur absurdum , quia tamen nihil tala ratione alienum singi potest, quod auctorem non invinerit. potest scribi: ἐκαλεῖτο dg tαινί α ρῆτο τηρ φενακσε oc. Sequitur: ὀ, τε εὐρετης αυτ λ ως φησιν lόSaec. 'li
lius libri, qui scribunt ii οτι ευετης αυτ. Est enim diver
73쪽
Dominis notatio a superiore. In v rsu Antiphanis scribo QMνίνδα παίζων pει ἐς Φαινεςίου, non νεις, propter metrum: neque h/, sed ες aut εἰς, ut ἐς ditem αλκ φοιτῆν At ponere ήν pro εἰς, Dorum est, non Atticorum. Da-mOXenus, poeta comicus. dum ait mox do Co insula, γαρ φαίνεθ' r; ν; σος φέρειν, videtur deos appellare homines Coos, qui virtute sua coelum sibi aperuerunt. Sic propter Bacchum et Herculem dictae olim Thobae θεους φέρειν, ut est apud Dicaearchum. Con insulam magnos aliquot tulisse viros, testis historia. Cous quippe Hippocrates, qui vir, si quis unquam mortalium. veteri dicto iidem fecit: homo homini deus. Natus ibidem et Ptolemaeus Philadelphus, immortali memoria princeps dignissimus. Mox lego et suppleo, non ex libr s, sed ex
ingenii coniectura: - γηδεδ ευρυθ Gα, Tο τ γῆθος, ξ τsτα ς, νη τε χάρις ο ση τω τι πραττειν ῆ λήγειν εφαἰνετο. Et quae mutamus in odita lectione, et quae de nostro adjicimus, speramus aequis lectoribus probatum iri. Le. linus etiam ΓIFρας ἐςι παλλους, GDες, non Περαc Eτι. Graeci ut sumi nam pulchritudinem aut temperantiam de notent, cρος δεὶ κάλλους aut σωφροσυνης solent dicors: si accipitur hic το πέρας. De Ctesibio, sphaerista insigni. scribit Athenaeus : άαὶ πολλοὶ συναπεθυοντο αυτ', id est, et multi cum eo se exercebant, atque in pilae lusus certamen cum ipso descendebant. Etsi proprie ἀποδύεσθαι id sigilificat, quod expressit Datucampius '), tamen illactambages sunt et inutiles et ineptae: nam a Consequenti αποθυεσθα est eXercere se, συνοισοθυεσθαι τινι, iv aovans cum aliquo descendere. Frequens verbum in ore Atticoarum hominum. CADUT DECI ΜUM TERTIUM.
Emendati aut illustrati aliquot loci ex Homero. GL
. . Athenaei mos in describendis veterum aucto- p. rum locis. Xenodamus et Pindarus: Athenaei
Quaecunque Athenaeus multis hujus libri paginis des moribus et institutis heroum Homerieorum disputat, vi'
74쪽
52 I. CASAU BONI ANIMADU. IN AT II EX.d ntur omnia ex eo Dioscoridis libro desumpta, de quo cap. Vis l. diximuS. Sed quae sultus a primo auctore Crant exposita . in pauca Verba uoster contraXit. Frustra vero ista legat. aut speret possis intelligore. cui notum probe Homeri utrumque poema non fuerit. Quod cum neglectum sit, ut res arguit, ab interpritibus, mirari nemo debui, multa ipsos in hoc argumento et ignorasse et peccasse. Exemplo illa sunto. quae de variis saltationibus apud poetam auctor hic commemorat. Ait initur Athe
το. Viris doctis, qui ista sunt ante nos in torprctati '), nulla in isti verbis menda suboluit. Nobis latere ulcus
videtur: nam cum duorum generum saltatione s Phaseacibus poeta tribuat, cum pila. et sine pilai non dubitamus, aut utri usque saltationis mentionem fecit Θ Athonaeum, aut, si alterius tantum, ejus potius, quae cum pila CXOrcebatur. Nam quid novum aut natium, sutasse Plia pacas
absque pilay Quin tu potius, dicat aliquis. quod et difficilius, et rarius. et auditu jucundius, id narra: pila simul lusisso Phaeacas et saltasse. Quare ita scribimus:
nem confirmant sequentia Verba. qua' ad saltation 'in pertinent τρο αετα σφαίρας Rus descriptione ni liubes apud summum vatem Oξυσσ. 3. Ibi reperios Tαρῖέ' ααειβομένω, quae Verba exponit hoc loco Athena0ug. Ibi Ostoliam vox ληκεῖν, de qua sic nos tor: ἄλλων ε δμωτων καὶ επικροτήντeυν τοῖς λιχανοῖς ἐακτυλοις, ο φησι ληκεῖ hoe est: Astiint istis aliis, et duitia in icibus p uisu incio ligus, quod poestu dicit ληκε M. Homerus: - κοῦροι δ' επὰλ εον
placoni auctori. λχρκεῖν esse κροτεῖν τοῖ Mχανοῖς δακτυλοις, manus a torius indice digito, quom λιχχυον Vocant Gra ci. palmam alteriuS tundere. Π que video equidem causa sana, neque puto Ullam Oste. Nam ληκεῖν Ionicum 'stpro λακάν. Hoc autem manifeste factitium vorbum est, ut κτυπειν, δεπεῖν. ψοzεῖν. σμγρηγεῖν, σίελ&ρυ ειν, φλοῖσβοe. t alia multa. Monstri simile ost, quod do vorbo λχ' siu fingit isto loco eruditis. Dat cum ius ' ). Sub jicit auctor: καὶ si τy οπλοποιάα παιξος κιθαρίζοντος
Apud Homerum Phaeaces absque pilae lusu saltabant. Dalech.J. ) abis adstantibuς et indicibus digitis applaudentibus, quod vocat. Dalach. J
75쪽
σου Athenaeus legit ορχηθυ φ τε) ποσὶ σκHροντες si ποντο. Quis nescit. hanc illius ruapsodiae partem peculiari no- p. mine 'Oπλοποπαν e ro solitam appellari r Tamen interpretes longe aliter eam vocom accepere etiam paulo post, prorsus viris doctis indigno errore. In prioribus oditionibus erat scriptum αλλοι δ' εν ιιχνία, idque probatum interpretibus ' ). Nos ex ipso fonto scripsimus ἄλλοιομαρτν. Miramur tamen. aliter in omnibus MSS. haberi. Sed non dubitamus, verum esse . quod jam nobis venit in mentem. Nam Athenaeum scripsisse censemus εν αρμονία unde illa insana lectio εν αανδε fluXit. posteaquam semel vocis ἀραουία syllaba prima fuit iloperdita ot inter-Cepta. Solet auctor, cum veterum poetarum locos describit, obscuriores voces interdum omittere, aut notioribus commutare. Sic igitur pro Ouαρτν, quam dictionem varie interpretantur veteres magistri, dixit εν αραονια, aut συν άρα. , quo etiam modo explicat το ς μαρτῆ antiquus poeta scholiastos. Turnobi editio pro εσκαιρον legit ευκαίρουν, operum drabant. Non alientior, et Omnino rectum est, quod edidimus: usurpat enim poeta Verba,
ut indicavimus. Hyporchomaticae poeseos et saltationis auctores duos fuisse Athenaseus scribit, Xenodamum et Ρindarum: de utroque plura in l. do mus. Plutarchus, at
κάj ΙΠινῆοιρος. Xenophontis locus prolixe ab auctore descriptus initio sexti Ἐνα 3. legitur: non autem l. VII., quo tamen rejicit nos Athenaeus: nam convivium apud Seutham regem eo libro describitur. Sed de auctoris hujus memoria alio loco plura. Illud v re ab po dictum ab interpretibus pessimae acceptum: poetam in Hopim poeia solemnitati nuptiarum tibias admovere. Sic poe
' Dalech. vertit bellicam saltationem.J alii tanquam insanientes. Dalech.
76쪽
Libationes oper dinguis: ἐπιλείβειν. Eratosthenis
emendatio Homerici loci rejectis. Phaeaces diis chari. Mos inferendi matulas in trichnia, et capitibus illidendi. Plauti et Demophenis loci illusirati.
λακκοπρωκτία. ciba δος ονομα pro αμ L. Veterum αυτ διακονια. Homerus contra magni viri criminationem defensus. δειτα
Homerici heroes, ait Athenaeus, σπενθουσι καj ἐπὶ ταῖς γλωσσας ἐκ των ξεί-νων απιοντες , id est, foliti facere libatrones j per tingtiis, cum e convitato discederent. Linguas intellige, quas Mercurio adolebant veteri instituto. Docti vertunt ') επὶ γλωσσαις ob δε πae commercium: noque enim meminerant versiculi istius maximi vatum: Γλωσσοις δ' Ευ πυρι βάλλον, suiςsu ενοι δ' ἐμέλειβον. Guid est ἐπι- λείβειν, nisi Orgν8ειν ἔπι γλωσσας , Non probo Erato' p. 42. sthenis emendationem paulo post commemoratam Homerici hujus versus: 'H οτοιν ευφροσυνη μεν , κακοτητος ὐτάσης. Probo, ut editum est in nostris libris hodie: 'HOτοιν ευφροσυνη μεν κύατα dii μοχ δ ιντα. Eleganter et Plane ομηρικας pro κατεχν Jῆμον απαντα. Phaeacas diis charos fuisse, ex Nausicrate auctor scribit. Pocta iste fuit comicus, non semel Athenaco nominatus. Sed cur
in hac re alius testimonio potius, quam Homerico utitur Τ Nam in VII. Ulysr gloriatur Alcinous, non solum amicos . sed etiam cognatos diis esse Phaeacas suos: επείσφντιν ἐγγυθεν εἰμεν, inquit ille. In descriptione πεττείας procorum praeserunt libri quidam, non κα κληρου μεν τον λαχ ντα. sed κο - πληρουμένων το, λαχοντα. Alii κη κλ ρω smν του λαχαντα. Utrumque diuunt Graeci . et κληρ set λαγχάνειν κληρέαεγον. Deinde scribe ex Eustathii molioribus libris ἐκκρίσειε προ cu τ υ ψῆφον Πηνελοπ ην. Et statim pro εντευθεν βαλίῖν τὴν ἐτίρραν scripti Vertit Dalechamp. J
77쪽
quidam τὴν ἐαυτοῦ. Turnobi oditio τν Drseo . Deinde iterum er Eustathio scribe et si δ' Ευρυμαχον πλείστας ειληφένα νίκας τοι τy τy παιξια. In editis dosidoratur τὰ νίκας, vox prorsus necessaria. Durum est, quod sequitur, καὶευελ-ν εἶναι τα 'ssaae, pro magna in spe osse, ducturum so Penelopen. Eustathius si c: ευελπιν εἶναι, ἐπίδο'εον οντα λαβειν την βασίλειαν. Fuit ille Graecorum sano quam turpis et des oedus mos, quem tangit auctor hisce Verbis: ως καl τῆς ἀμβας ἀλληλοις περικαταγνυναι. Aderant
illis convivantibus intor alia instrumenta perditi luxus ctiam matulae. Has saepe, ubi incaluisssent, in capita invicem sibi illidebant. Tale illud D Omosthenis: ἐνεουρκν τε es μῖν - τας Γαβας κατερ L γνυον. Ita l gitur hic locus apud Eustathium. Est autem potitus ex Oa summi Oratoris, quae actionem injuriarum continet adversus Cononem. Plautus Captiveis: -- nisi qui colaphos perpeti Potirparo sillis , frangique nritos iu coptit. Propterea dicti alii parasiti apud eundem festivissimum poetam duri copitones: quae tamen verba doctissimi viri exposuerunt longe aliter et plane mirifice. Mos autem in rondi in triclinia matulas a Sybaritis, gonte infami et omnis generis luxus magistra, ortum habuit, narrante Athenaeo l. XII. Aeschyli et Sophoclis descripti versus hoc loco ea sunt inter se fi militudine, ut alterum alterius institisse vcstigiis, natuminorem videlicet grandioris, negari non possit. Quod mirum ei non videbitur, qui apud Clemcnt. et Euseb. τὰ περὶ κλοπῆς veterum Graeciae scriptorum legerit. In primo Sophocleo ἀμφὶ Θυμφ valos suo' εμοὶ, ut eX Comparatione Aeschylei constat. Mihi videbatur σκλ, ρα φράσις, et genio Sophoclis k αγεs 9πα sed non aliter scriptum inveni apud Eustathium 'Od. ρ. Noli vero putare, cum scribit Athenaeus, Ε πολς του πρωτον εἰσηγησάμενοντο τγῆς - ος ο νομα ἐ-': rigi, des nomine ἀμὶς loqui auctorem. et eo, qui primus tu nomon excogitavit pro se νγ . Non de vocabulo, sed de re sensit Eupolis: hoc est de eo, qui primus inter pocula matulam poposcit. Ita p. 43. interpretor in ejus versu: τίς εἶμεν ἀμίδα πάμπρωτος. Sicorit illud verum: IJολλη, γε λακκοπρωκτίαν - μῖγείρει ubi perper'm editum ημ. pro ως Gτο. Sciat, inquit, ille, qui primus morem τοῦ tim ινειν, hoUost , poscendi majoribus poculis finita coona, et in triclinia matulas inferendi exemplum dedit, se invenisso ot εἰς
του βιον invexisse magnam obscoenitatem et turpitudinem.
κκοπρωκτιαν, sacta ad Laconum nomen abusione, diAit
78쪽
pro ευρυπρωκτίαν. Quod notum quid fit, et quibus competat proprie: hic non aliud. quam quod diximus, si ni- scat. Ut redeam, unde sum digressus, hoc ita Verum, si Eupoli is reprehensiόnom sic aceipiamus, ut ante diximus. At illi, qui nomen tantum ἀμιδος invenit primus, quae potest jure exprobrari ει ρυπρωκτία; Igitur insuperioribus Athos aci verbis το τῆς Γαμος υνομα more Atticorum positum pro τω ν άαAα ' sicut το Θηβαί- ονορια apud Ae hinem pro Thobani: Romanum nomen apud Livium pro Romani, et his similia. Morem assidendi mensae, non accumbendi, ab Alexandro Magno fuiste aliqu3ndo usurpatum, roseri Athenaeus, et historium addit:
vio , super ar reut i, fedi libu ς fodere eos fecit. Eustathius numerum hic positum mire amplificat: λέγεται , άς κά Ἀλεξανδρός ποτε ές ἐξακιοχιλί. ς ί γε αόνας εκάθισεν μὶ οί- φριον ἀργυρων. Pro quadringentis ait sex millia. Invenimus etiam nos in quibusdam MSS loco vocis ἐςιων sic, εἰο hoc ost, i xie, wide Et septem. Demiror, unde haec tanta librorum diversitas: nam mutatione magna Opus, ut duae istae lectionses concilientur. Porro verissi- mitin est. quod observas mox Athenaeus, vel potius Diog-Corides, priscos mortales sibi ipsos ministrasse, et, ut hic dicitur et gantissime, αυτο ιακονίαν ἀσκήσα. Vellem
istius venisset in montona summo illi et judicio meo incomparabili viro, qui in Homeri criminatione hoc quoque inter alia ei objicit, quod Achillem inducat servilia
saepe munera obeuntem. Enimvero si crimen hic ullum ad misΙum. seculi, non poetae, crimen est: sunt enim
vixi fles tum homines, set sacrae testantur literae, et vetus τύου historia comprobaL De Achille vero hoc eo minus debet mirum videri, quia Thessalus fuit, quam gentem antiquae simplicitatis tenacem fuisso, et supra cae- tortis adamasse exercuisseque την αυτοδί-ο αν , docent scriptores. Auctor anonymus, cujus eXstant de moribus sermones quidam Dorici: Θεσσαλοῖσι γκαλον, τως roraec ἐκ τας ἀτέλας λαβοντι . αυτ ὰρ ὁ α μασα, καὶ τίς ορέας. βως τε λαβόντι , αυτας σφαYαι, καἰ εκῆεῖραι, Σα γ ατακ ψαι ' δευούσχρον, καὶ ὀάλουν ἔργοι. Apud Thesti 'os bone pum est, si quis equos vel mulos ex armento capiat, et domet
ipse: itemque si boves capiat aliquis, et inactet it se, atque cortet, Iccc ΤΠe tu frusta: quod facere turpe in Sicilia ba.
79쪽
betur, et ministerium fervio. ἐν δειτας dixit auctor, Ii- sbrum nonum Iliadis designans, cui nomen Αιτα . Interpretes tam fuere peregrini in literis, ut id nescirent
Postremum Antiphanis versuum ita scribo: O- -s ri
θερμον εσθ' υξ . CAPUT DECI ΜUM QUINTUM. Plantae Venereae. SandrocottUS. τυτια ριὶ Mocum. Contrarii essectus ejusdem plantae. ορνεις, gallinae. Salacitas ejus avis. καλλος, unguentum. Coronarum Homerus non meminit. 'Ι και ' Zρεῖται. Stepham aliquot loci emendantur. --α ,
praesistratores, et quasis fuerat ψηφοπαδίω antri
Narrat Theophrastus, ait auctor, ἴτω τινας ὀχευ e
eremio foreudi, ut septuageno coitu duret libido. 'D Q mpmericu eviet. Sed Veneream hemqua sentiebat Theophrastus, quis vocet medica- meutum ' quanquam φαρμακον recte dixeris. Ita enim
ratio. Sic dixit Chrysippus l. V. de honesto et volupta- βρ ' η' η' CV ς- . Proprio θύμαις ost facultas alicui rei militar in his et similibus locis res Ipsae vocantur δε ς. Polybius i. VIII.: κμ γἀο ζγ ἡδυγα Gς κ των Vrαρ αυτον - καιρὸν μολλι- . Scribit vero Theophrastus, eam herbam, Cujias neque nomeΠ
m si lili virtute praeditarum historiam reportas cu
uptum m prioribus editionibus: quarum mendam Nar Dalech. vertit supplicationes publicas.J
80쪽
1. CAsAUBONI ANIΜADV. IN ATΠEN. talis recte correxerat. Scribo autem αποστελει τινας Ζυνάμεις στυτικας, non, ut hodie logitur in omnibus. πτικας Quo enim ista adstringentiu8 An quia τουωτικα
sunt. quae adstringendi vim hab0nt, ideo existimandum, ad Venerum proniores iis homines siori y Nugae nugacisii nauel Nam dubium non est, scripsisse Athenaeum δυνα.
τού οἶ ορ alibi in his libris. Sic Theophrastus miraculo, sum illam herbam doscribit, vim illi tribuens, η ἔφραῖαν
τί αι οἰον τείνεσθαι, id est, στυ nD 9. Appellat auctor, ut diximus, ουνα αεις res δυναρ ει praeditas. Sic virtus apud
medicos Latinos. Aurelianus Tard. l. IV. r. Si quisquom
hasum Virtutum reco et erit 1 f sm. Hus, de quibus loquitur Athsennous, virtutes nos herbas sui lia vel plantarum partes, puta radices, cen semus. Ergo uit, hasce a Sandrocotto e X India mis1as h/γριαειζ οἱς ἴμεν οραας εμποιεἰν ορνιθων δικην, δε κατοι χυειν, in aliis appotentiam Veneris excitasse, quσ- Iis e n σatris gallinaceis, in aliis Venerem inhibuisse. ενερ- contrariarum caussam in utendi modo puto sume positam. Nam et vinum modice sumptum animum e Xhilarat . Omnesque Vires corporis reficit: immodice potum amentiam inducit. et corporis robur eXhaurit. ορν IZγ ὀίκην
Dalec. vertit passercitiori in more. Velim scire, quis omnium Graecorum ορνειc appellarit απλως quos vellet passieres intelligi y At de genere gallinaceo eam vocem peculiari notione usurpari. Omnes sciunt. Sod salacitatem passerum respicienS vir eruditus ita vertendum censuit: ceu vero non et gallinaceorum gallorum par esset salacitas cuius rei testis quotidiana exportentia, et Aristoteles etiam. qui in primo Histor. ἀφρς σιας viae κριτ εξοχην antimalia appellat τρ τῶν περδίκων tam ἀλεχ τρυον ν γενος. Un-stu utis illitum Parin ab Homero induci, probat auctor allato ejus versu ex Il. γ. Sic enim poeta de Alexandro: Κεινος ο γ ἐν Θαλ μω παὶ ὀι τοῖσι λάχεσσι , Καλ-λΑἱ τά qίλβων κ ειμασι. Athenaeus Σαλλος hic putat unguentum significare: . et alium affert locum poetae, ubi
dicitur de Venere, καλλει τα προσωπα καθαίρει, h. P. DH-
Adi Eustathium. Coronarum poeta nusquam secit ulla in montionem: neque in ullo ejus vorsu utriusque poematis ἔρανος pro corona, aut sεφήνουν in propria lignificatione