Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

171쪽

LIB. II. CAP. XVII.

hapala nominati Leges etiam ova assata apud eundem. πηκτα legi apud Aetium: sed πνικτα videtur scripsisse auctor. Simeo Sethi etiam των κοινως λεγομ έ,ων αυγοκκλίκων ' nisi menda est in codice. Eidem φετα dici invenio, quae in aqua calida coquuntur. ρυτα ova nominat Moschion περὶ γυναικ. c. I 26. Sorbilia paene cruda sorbebant, et, ut loquitur DioscorideS, ωμιχ ακρο λίαρα. Scripsimus ωα ημίτομα paulo ante ex Alexide. Latinis

secta ODa. Martialis: Secta coronabunt Urstatos O Da iacer-

ωs. Alexidis locum obscure ibi indicatum reperies p. 6O. Leges et ταρι ηρα ova, muria condita: non piscium, opinor, tantum,' sed etiam avium, teste Platone in sym

Disputatur de vocis προπομοι significatione, et cibis,

qui in gustatione soliti apponi.

Satis compertum est, non alium ordinem servatum ab Athenaeo in explicandis generibus ciborum, quam quo solita ab architriclinis fercula disponi in beatorum coenis. Quod initio epitomes dicebat illius auctor, texturam sermonum istorum esse taliχη χα τῆς τὼ δειπνου πολυτελείας, verissimum est. Hoc ipsum significare voluit, cum scriberet isto loco: Γυοπομα. τουτου φησι περιενεχθέντος ο

rum haec est sententia: Coenartim istarum promus coussi I, Athenaeus, ait, cum circumferretur gustatio, quaesi Ve pianum , au leeeretur apud scriptorem ullum υox προos mea, quae nobis hodie usurpatur, notione. ὀ τῶν δείπνων ταμίας est auctor horum convivialium sermonum : Athenaeus, inquam. Sunt autem verba breviatoris, quae aliter accipiens Dalec. ad Ulpianum retulit, et scripsit τιμη-της' vertit enim coenarum censor. Quam multa quam paucis verbis peccat vir optimus 3 Caeterum ut propositae ab Ulpiano quaestioni satisfaciamus, ita censemus respondendum. προποιιατος nomen bifariam accipi solitum pro arietate et temporum et morum. Propria et antiquiore

significatione προπομα appellatum est potio omulum

172쪽

I5o Ι. CAsAUBONI ANIΜAD v. IN ATHEN. prima et ante omnem cibum hausta. Ita fuit aliquando in oris. De quo scribit Plinius i. XLV. c. 22.: Tiberio Clutidio principe, ante bos annos o. institutum ut jejuni

ktherent, potusque Uini antecede et cibos: cxternis et hoe ortibΠs, ac medicornm placitis, novitate otiqua sine commen-

isti utruw. Clarum ex his . anto Tib. Claudium Romanis Dondum fuisse moris, coenas a potu inchoare: coepisse id fieri eodem tompore etiam apud Graecos, cum esset prius inusitata atque inaudita res, scimus ex Plutarchi symp. I. VIII. c. 9. Quare apud vetustiores rerum et morum C saeciae scriptores προπο μοι vox legi non potest, Cum esset is mos plane incognitus: rerum enim quam Verborum origo anterior. Sed in Plinii verbis ista nobis sunt notanda: externis et hoc artibus. Nam aliis gentibus ino-Ievisse eam consuetudinem 1igni ficat. Inter has saerolii thyni, delicata gens et multiplicis luxus magistra, quod ex his horia scimus. De his scribens Phylarchus, ut refert Athonaeus, et moris istius meminit . et vocem προπομωvel primus vel inter primos usurpavit. Macedonibus quoque non incognitum fuisse jam olim hunc morem, ex Hiinpolochi narratione, quam habes 1. IV. in. , sacimus Coninjecturam. Carani enim lautissimas epulas describens omnium primum hoc ait, singulis convivis, statim postquam accubuerant. phialam sesso datam, quam illi siccaverint. Propior a scribitur l. III., ubi multa de gustatio- . nibus . non procul a fine: Mακεθονεο, φησιν 'Eφντθος

προποαχτων aliquod vestigium. Nam L IV. narrat auctor, apud Laceda semonium Cleomenem hunc fuisse convivii Crdin 'in . ut vini cyathus ante coenam cuique porrigeretur. Haec prima si propria notio propositae ad eXplicandum Vocis θροπο uae' neque aliter illa medici Graeci unquam utuntur, quam ut Certa potionum genera significent. quibus ante legitimas epulas utebantur. Sic et Plutarchus accipit de causs. novo r. morb. ita disputans: μέγα

verbis Plutarchus in tria distinguit sui temporis coenas:

προποματα prae Cedunt; sequuntur τα λεπτα καj τοαα, quali ι leut m perve aut somachum s deinde caetera Omnia.

173쪽

LIB. II. CAP. XVII.

Quae secundo loco posuit, ea sunt, quae ψυχραὶ τρα πε- αι teste eodem Vocabantur. Ostrea erant, echini, cruda olera, aut ex oleo et garo, et his similia. de quibus etiam Galenus l. II. περὶ τροφ. δυν. cap. de sycaminis et moris. Athenaei seculum, quod apparet ex his illius verbis, Ἐν

δὲ των ἐν τοῖς προπομασι παρασκευαζομένων αλλα τε καὶ

δἐ κάὶ ταυτοι, et similibus aliis locis non paucis, προπο- ριατιμ appellatione utraque est complerium, quae κυρίως προποματα et quas frigidas mensas prior aetas dicebat. Latini etiam antecaenii, gustationis vel gustus, aut promu sedis vocibus et propomata et τὰς ψυχρας τραπε ας intellexerunt. Quorum ciborum essent gustationes, totis deinceps libris II. et III. exponit Athenaeus, qui libro

III. circumlocutione usus pro pomata haec vocavit τας εἰΘΩ7μένοις προπαρατίθεσθαι περιφορας, ut dicemus l. illius c. 3ψ. Ad enumerationem τῆς υλης των προπτοιματων acciningit se, cum ait: ' Ην δε τῶν εν τοῖς προπο χασι, φγησὶ, παρασκευαζομενων αλλα τε καὶ κώs ταυτα. Quae ita debebant verti: Athenaeus ait, inter ea, quae ad gustationes parabantur, cum alia, tum ista fuisse. Enumerationem suam orditur a malva: cujus etiam Galenus eo. quem diximus, loco mentionem facit. Simile album in descriptione coenae Metelli, antiquissimi pontificis, apud Macrobium: cujus verba adtexam utiliter, ut cum Athenaei catalogo studiosus lector possit componere. Sic igitur ille l. IiΙ., Coens,

inquit, haec fuit: ante coenam ecbinos, ostreas crudas, quantum vellent, peloridas, Dondylos; turreum, of parvos , sub-sus garinam altilens, parinam ostrearum peloridum , balanos nigror, balanos albos, iterum non sis, gl) meridas ostreorum hoc genus, ut chamae: vide Plin. , tirticam, ficedulas, Iuwbos aprugnos, altilia ex farina in Doluta , murices er purpuras. In Satyrico Petroniano gustationis laterculum est hujusmodi: olivae, elires mede et pupaVere sparsi, tomacula, Briaca pruna, grana punici mali. Mar- p. Iao fialis in epigr. ad Iul. Cerealem: Prima tibi dabitur υentri Iactuca movendo Utilis, et porris sti refecta suis. Mox υertis et tenui in is cor fila lacerto: Sed quam cuin rutae frondibus ova tegant. Altera non deerunt tenvi Der fata favilla, Et Velabrensi massa recocta foco, Et quae Piceni fen- ferunt fretis olivae. Haec fatis in gustu. Isidorus orig.

. XVII.: Contra Denena radices, nuces, lupini, citr ium, optum profunt: sed contra futurum. uou contra uoceptum venes Num. Unde et apud Deteres ante alias eptitas ham folebant meη sisl opponere. Sunt autem haec verba non Isidori, sed Ser-

174쪽

Ι. CAsAUBONI ANIΜADV. IN AΤHEN. vii in II. Georg., ut postea observavi. Pleraque eorum, quae superioribus laterculis sunt commemorata, interbollaria facile inveniant locum: id o venu 1te Plutarchus seriem hanc et Σκολουθlαν των δείπνων, ut loquitur AthenaeuS, μετακόσμησιν appellat et trassuetionem απ' ίρας επὶςομα ' quod etiam in sequentibus convivator noster declarabit

CAPUT DECIMUM OCTAVUM. Met μολοχη. Mamae fement πλα ους.πὶς in operibus pistorum. Balteus. Alimus veterum. σικυωνία, CUCurbita. Indicae cucurbitaeo αρτυται κατείθοι. Philosophi comicis irri= κνίσσα, et τροφή ά ισσος. ciborum apparatus μιετα κνίσσης et ανευ Patinas 2ρων ο σοι. πολος, caelum. ωουν ημιτ μα. Alia quaedam. Nisi alienum locum ista occupant, τοῦτο 'Aττικως, in iis, quae de malva scribit Athen. , μαλάχη dixerunt Attici, non μολόχη. Ita sentit et prior interpres: posterior quam rationem suae sententiae et emendatae scripturae habuerit. scire non laboro. In Epicharmi acroteleutio Προτερος legit Eustathius: sed illius codices et mutili sunt

huc parte et emendandi. I. in Od. comm. Malvae inrερ- μιχτιμον τυπον appellavit Phanias. quod Plinius feme Dioscorides του καρπον. Alii placentam, ait Phanias. Ie syehius quoque: πλακους ὀ σπερματικος τυπος τῆς

et μάρας μαλαχης. Caussam hujus appellationis explicat. quod orbiculus ille pectinatim sit incisus, ut solent incidi placentarum erepidines: το γάρ κτενωδερ ανα λογον, καμbo περ η τοῦ πλακῶντος κρηπlc. Etiam hodie pleraque eorum operum, quae pistores et dulciarii faciunt, limbo donticulato instar pepli aut cymatii ornari solent. κρη'ἰς eleganter ea lorica dicitur cum suo ornamento. Cato bulleum nominat saepius. Sed videtur haec crepido, ceu emblema, operi jam absoluto fuisse adjecta, aut, ut melius dicam, bpus persectum in ipsam fuisse injectum.

Scribitur enim t. XIV. in descriptione cujusdam placen-

175쪽

tae: πυρινος αρτος κοῖλος κρέ συμιμετρος , ομοιος ταις λε- p. γομένως κρηπισιν , εχ ας ἐντίθενται τα διοι του πυροῦ σκευα-

ζο αενα πλακέντια. Hesychius non substernit, sed imponit crepidinem placentis. κρηπὶς, ait, λέγεται καs τοὸποεμ α των ἔγχυτων πλακουντων. Reperio et apud Suidam crepidinis hujusce mentionem in voce διακονιον.

Polluci κροηπὶς proprium placentae genus, descriptum ipsi l. VI. c. II. Malvam sylvestrem praefert Diphilus hortensi: Dioscoridis judicio hortensis est ἐδωδιμωτέρα μαλλον τγῆς χερσοάας. Ex Hermippo refert deipnosophista, vetustissimos homines, cum celeberrimam illam

alimum componerent, indidisse etiam malvam. αλιμον, intellige τυοεσιν. Remedium quoddam id fuit contra samem et sitim: unde nomen utrumque αλιμου et ἀθμου.

Supientis illos priscos hoc pharmaco usos legimus pro cibo et potu. De alimo multi: locus autem Hermippi est sumptus ex illius i. de septem sapisentibus. Proclus in

ῆν δ' εε ασφοδέλου καὶ μαλαχηο' οπερ αυτον αλιμον κα αὀWφον εποίει. Aliam compositionem alimi refert TZetzes e cujus loco petulantiam in Proclum nemo mentis compos aequo serat animo. Mirum vero, quare dicatur moX, Megalopolitas appellasse cucurbitam σικυωνίαν. Nam ea vox non Megalopolitarum Arcadum propria, sed multorum Graeciae populorum communis fuit. Hesychius: σικυωνία. κολοκυντη. Hippocrates quoque non semel σικυωνην appellat την κολοκυνθίδα, interpretibus Galeno et Erotiano. Proxima verba faciunt mihi negotium: Θεοφραςος δε των κολοκυντων ἐκ εἶναί φησιν εν μερος ἰδεας.

Ipsum primo loquendi genus suspicionem movet: κκ εἴναι εν μέρος ἰδέας ' quomodo putem vix locutum Theophrastum. Sententia deinde manifesto salsa : nam plures esse cucurbitae species diserte negat philosophus. σικυου, ait, κρή κολοκυντης, τοῦ μεν εἶναί φασι γένη , της δε ουκεἶναι, καθαπερ τῆς ραφανίδος καὶ τῆς γογγυλίδος, αλλ' si τω αυτω γενει τας μὲν βελτίους, ταις δὲ χείρους. Athenaei fortassis Otiam hic memoriam licet accusare, aut librariorum perfidiam: nisi credere malumus, attentionem

176쪽

154 Ι. CASAU BONI ANIMADV. IN AΤHEN. illi desuisse, qui haec excerpebat. Legi malim: αχρι δὲ

νυν λεγεσθαι παρα Κνιδίοις τας κολοκυντας σι υας Jνδικας. Vel sic potius: τινας κολοκυντας 'Iνδικας. Nam sine distinctione omnes cucurbitas fuisse dictas Cnidiis Indicas, falsum censeo. Tamen ut ista lectio sonat, Cnidiis 'Iνδικῆtantundem valuit, atque κολοκυντη. Cucurbita αρτυτ' condiebatur hyllopo, Origano aliisque herbis condimentariis. Aelius I. I.: χαίρει Γ εἰκοτως ὀριγαυρο αρτυμιενηδια την εν αυτy υδατωδη ποιότητα. Nesidem cucurbitam Da-leCamp. vocavit, quae in prioribus editionibus καθευδος. a. Nos fecimus ex scriptis manu ευεκκριτωτέρα η κατεσθος, vel, ut est in aliis, καθεφθος, subscribente otiam Natalis codice. κατεφθος, ut απεφθος, υalde cocta vel elixa. Paulo post: δεῖ δε αυτα λα φαβανειν εὐθα ααλλον. Hermippi versum ita potius scribam: Tὴν κεφαλήν οσην εχει; οση κολοκυντη. Puam mognum caput habet ' quanta est cucurbita. Non οσγην κολ. , quantum baboe cucurbita caput.

Comicos Atticos nihil secisse libentius, quam ut philosophorum disciplinas et institutionem in scena traducerent, et populo ridendam propinarent, ex Aristophanis dramatibus, Diogenis Laertii historia et hisce commentariis nemo ignorat. Athenaeus hoc loco Epicratis plusculos versus descripsit, quibus Platonis schola ridetur salsissime. Inducebatur medicus quidam Siculus discipulis Platonis Oppedens, subtilibus atque, ut existimabat, inanibus illorum disputationibus et divisionibus osssensus: Dendunt juvenes dentibus, et tantam contumeliam parant ulcisci, secissentque adeo, nisi eorum motus auctoritas praesentis magistri compescuisset. Ait poeta: Τὸ γαρ εν λέσχαικτοιαῖσδε ταυτα ποιεῖν Κυπρεπὲς , κ r εμιέλησε τοῖς μειρακίοις. Posterior versus corrigendus omnino est. Scriber'Aπρεπες, κδ' ηαέλ, σε τ. Ita. Ingentem iram concepisse ado- Iescentes, indicat illo versu: δεινως ωργμθησαν, χλευα-

ζεσθαί τ έβόησαν. Ergo illi factum medici judicarunt,

sicut erat, απρεπες' et ουκ ἐμέλησεν αυτοις, non neglexerunt factam sibi injuriam. Locum integrum ita concipiebat o μακαρίτης Scaliger: Το γαρ ἐν λέσχαις τοιαῖσδε ταυτα vel τοιαδε) ποιεῖν απρεπες, ουθ' ημέλησε τοῖς μειρακίοιέ. οἱ δ' αυ δεινως ωργμ σαν Xλευαζεσθαἰ τ εβοησαν. Sequitur: 'Aλεξις ο χαρίεις προπομια ολον παρατιθεται τοῖς διακρίνειν δυναμένοις. Hoc est: Alexis integram gustationem lectoribus oppouit, si quis cum judicio sequentes idius versus legat. πρόπομα ολον, genera omnia ciborum, qui iu

rusu soliti apponi. De hoc satis capite superiore. In

177쪽

LΙΗ. II. CAP. XVIII. versu primo Alexidis: I το πραγμι εβουλετο, quo res posti

labat, quo me accedere meta intererat. In secundo: τὴν τραπεζαν ηκ εχων. Scribe τὶς V. Versu quarto appositum sibi negat quicquam eorum, quae nidoris plus eXhalent, quam habeant suavitatis: οὐδὲ παρειμσω κυμσανη Gν πλείονα Uαροψίδες κω ληρος, videlicet παρετέθη. Videtur pro parum lautis epulis habere illas, quae constent cibis , unde multus erumpat nidor. Contra apud Plui. in symp. et t. υγιειν. παραγγ. τροφὴj ακπισσος est victus simplexae tenuis, ac frugi hominum. Quis nescit, κνίσσαν et nidorem coenam opiparam semper indicare y Hoc quidem verillimum est: sed de gustationis cibis poeta loquitur, cui non pinguia adeo et nidorosa conveniunt, verum tenues cibi et non tam alere apti, quam famem irritare. Plui. vocabat τα λεπτὰ καὶ τομα. Duplex suit apud veteres parandi cibos modus: alterum simplicem vocabant et

ἄνευ γιν cIσης, alterum μιετα κwσσης. Simplicem modum

coquendi atque etiam assandi carnes describit Galen. his verbis eo commentariolo, quem scripsit in gratiam ἐπι- p. 23.

dinis dea o praesi des habebantur. Illis tribuebant, qui quid in suo genere pulcherrimum esse volebant intelligi. Cum ait in septimo To του πολου του παντος ἐμισφαίριον, polum appellat, non quod astrologi, sed ipsum coelum.

Plato in Epin nide pro orbe accepit: ἐν J χρονιρ ὀιεξέρ

χεται τον αυτου πόλον, suum percurrat polum. In decimo ait. Υππιφαινεν ωον η τοριον τους αυρας, dimidiata oυa speciem siegatam prueferebant. Editum erat: ππ. suis, Nams v. Fecimus αἰον η' ίτομον ex MSS., quanquam alii codd. melius, servata eadem sententia, οἰῶν ημιτομα. Athenaeus paulo ante: 'δελεῖς ηιαωομα που EJῶν λεγει. i Eleganter illud in ultimo versu: ορυττων αποθέξειχα κο- σκινον. Sic apud Lucianum ri ἐσθης κοσκινηθον τετρυπημέγχθl Aeschylus paulo aliter: τέτρωτα δικτυου πλόω λέγειν.

178쪽

Aristas comicus. οέιν. Aristotelis liber de proverbiis. Cephisodotus Isocrateus obtrectator Ari- sotelis. Antiphanis fabula Παροιμίαι. Fungi γηγενεῖς' item artificio producti. Fungi adfici radices. Eclogarii quaerela de corruptis Athenaei codicibus. Amanitae fungi. εφευειν vel α ζευειν. Mortui ex fungorum eo. Nota venenatorum fungorum. πεζις. Discrimen petitarum et fungorum. Theophrastus Austratur. Deipnosophistae verba: MΥ ΚΑΙ. Ἐριώας Mυκαι τι δ'ορέχ,ει το λαῖνον πέὀον. FUΝGI. Aristias: Fungis illitis, refouabat lapideum solum. Aristias ille dramatum poeta parum mihi cognitus. L. XI. Aresias quidam nominatur, qui non est, opinor, alius: sed de illo loco ibi viderimus. 'Αριςίας hic etiam Eustathius agnoscit. Non placet illorum conjectura, qui emendant hic ορέγει et το λαιμαργον παιδίον. Verum est ορεχθει et λαινον πέδον, ut in Omnibus libris, vel δαπεδον, ut apud Eustathium 'Iλ. ραψ. o. Constabit senarius, si scribas ouρέχθει. Id verbum de sono rei in solum projectae dici, norunt eruditi. Cephisodotus , Isocratis distipulus, in iis libris, quos contra Aristotelem scripsΘrat, ἐπιτιμα τα φιλοσόφλω, ινς ου

ποιησαντι λογκ αξιον το παροιμίας αθροῖσα, obtrectat philosopho, quoi operae pretium non fecerit, eum proDerbia c6yegit. In Aristoteleorum librorum indice reperies apud lDiogenem ΓΙαροιμίαι α. Praeterea ex Graecorum paroe- P. 324. miographorum et scholiastarum scriptis constat liquido, ejus argumenti librum sub Aristotelis nomine in studiosorum manibus olim esse versatum. Ea opera summum

virum bene esse meritum de studiis literarum, quis tam impudens, qui neget 7 Tamen reperti sunt, ut hinc diseLmus, vitiligatores, homines non nauci, qui eum philosophi laborem secius interpretarentur. Tantum potuit in horum animis aemulatio ex ἔρις ήκ ἀγαθη. Notum Aristotelis dictum: Αἰσχρου σιωπῶν, Ἱσοκράτη ὀ' ἐῖν λέγειν. Hinc illae Cephisodoti, Isocratis discipuli, lacrymae. Antiphanis versus scribendi sic: Ἐγαὶ γὰρ αν τῶν υμετέρων. φάγοιμί τι, Μυκητας ob κους αν φαγεῖν ἐμοὶ δοκω, Κ τρυφνἀ kῆλα, κ εἰ ἀποπνlγοι βρωμά τι. Eam fabulam Antiphanis nostri codd. LIαροιμίαν inscribunt. In MSS. me-

179쪽

LIB. II. CAP. XIX.

sius Παροιμίαι. Quod ait, nasci langos γηγενεῖς, intellige, sponte et nulla cultura, sed αυτοματους, sicut loquitur Florentinus. Et Athenaeus quoque mOX, ταυδνα γίνεσθαι αυτο ματα απο γῆς. Ridicula alioquin videatur observatio, cum Omnia, quae terra nascuntur, γη

γενη possint dici. . Sed et artificio provenire sungos nemo nescit: ut ex decocto fungorum in terram projecto, aut si, resecta populo juxta truncum, aquam sparseris, in qua fermentum dissolveris. Populeos istos vocant, de quibus in Geopon. l. XII. c. ult. Mitto alia similia inventa. In versu Nicandri de noxa fungorum συγκολλα scribunt docti pro συκολλα, quod nihil significat. Etiam Galenus fungis naturam tribuit παχυτέραν καj γλισχροτέραν. Quae fuerit doctissimi illius poetae sententia do fungis ad fici radices natis, declarant, qui sequuntur, versus. Plinius videtur illos optimos pronunciare. Fungis, inquit, aberit veneni argumentum, quo puratior fuerit arborum mi.

Nicander saltem innoxios: - συκέηc οποτg ςέλεχος βαθυκοπρω Κακκρυψαις , υδατεσσί τ αειναεεσσι ποτίζοις, Φύονται πυθαεσσιν ἀκηριοι, si arboris sci trunctim Ohrtias laetamine . et aqua riges, fungi ad radices ua centrir innoxii. Sequentia verba contrarium dicere videntur: ων συ μιυκγητα Θρεπτικα μητι χαμαιζηλης απο προταιχοιο. Videntur, inquam: nam iis mendis haec sunt obsita, ut de sententia parum liqu0at nobis. Quid mirum y Ipse horum excerptorum descriptor vitium suorum codicum non dissimulat, caeteros versus ideo sibi omissos 1atens, quod legere non potuerit. τα αλλα, inquit, γκ ην αναγνῶναι. Similes querelas de corruptis jam tum Athenaei codicibus in integra, quam habemus, epitoma multas invenimus. Caeterum aliud sensisse Nicandrum, docent nos codices meliores, ex quorum side scribimus: - ύν συμυκητα Θρεπτον μητι χαμηλον απαι ρίζης προταριοιο. ΕΟS

solos fungos pronunciat innoxios, qui in aggesto fimo propius truncum nati sint, non illos, qui in Oxtremis imisque radicibus. Amanitas quoque probat Nicander,

ut 11 a declarant. και τε μυκητας Aμανιτας τοτ' ἐφευσαις.

Galeno auctore omnium αβλαβέςατοι sunt βολιται, deinde Amanitae. Perperam Natalis libri δε εφευσαις. Da- p.ras lec. quid legerit, non scio. ἐφευειν est igne parare, torrere, vel coquere. Eustathius legi observat etiam ἀφευσαιὶς, noc est, inquit, φωραις, φλογίσαις, οπτησαις. Sequitur tristis historia de exstincta matre cum tribus liberis esu

180쪽

358 Ι. CASAII BONI ANIMADV. IN ATHEPC. langorum. Ego memini audire puer ab optimo parer te, Cum referret Casum non minus tristem umici cujusdam et, si bene recordor, hospitis tum sui apud Santones, qui uno die septem, quas solas habebat, silias extulit, cum mane in villa pernitialeis fungos avidius comedissent. Homeri locus a Ptolemaeo rege emendatus exitat'O3. ε. , ubi multa in Ptolemaei sententium Eustathius. Sed alienum occupavit locum historia sit, herbae palustris, nam ad institutum d 9 sungis sermonem statim reditur. E notis venenatorum mnaorum una est haec: οἱ μετα το Nnψῆναι καὶ τεθηναι m)σσο μενοι, qtii cocti et Ino

sti duriores sunt. Plinius: Noxii erunt suugi, qui tu coquendo duriores erunt. Datecamp.: qui picis cosire nigre-icuui. Putavit, legendum πισσουμενοι. Quid, obsecro, virum doctum impulit ad infelicem adeo conjecturam δΡeZicas fungorum gonere contineri, scribit Plinius. Ex Theophrasto separat noster: καθαπερ ους καIῶσί τινος πή-d- α χοι τοῖς μυκησι γινοαένους. Ita scripti, non πε κας 'etsi peeticos aut peritus Plinii codices, sed Athenaeo mox rectum est πεζις. Pegias set fungi hoc disserunt: auctore Τheophrasto, quod, cum 1int ambo nullis radicibus, fungi tamen tenue quoddam radicum habent rudimentum :Caule enim sunt pro minuto, unde fibrillae et capillamenta pendent. quibus terrae cohaerent, et alimentum capiunt. Vorba Theophrasti ita deseripta sunt hodie in nostris codicibus: αρριζοι γαρ κρή αυτοι τυγχανουοιν. ὀ δὲ μυκ ης ἔχει προσφυσεως ἀρχην , τον καυλον εἰς μῆχος, καὶ α πο- τείνουσιν απ.αυτου ρια . Deest aliquid omnino. Lego et

κοῆ τρέφεται τοῖς - αυτου ρ. Proprie ρ τες sunt vimina et Οἱ τῆς οἰ ας λυγοι. Duriuscule hic, si modo ita scripsit Theophr. , pro fibris radicalibus: quas etiam λεπτας κρέμιικρας ριζας idem alibi appellat. Harum congerie sunt radices θυσανοειθεῖς et fimbriatae. προσφυσεως αρχῶ ν vΟ-cat inchoata et imperfecta adhaesionis organa: quia caulis sungi radicem non habet, quae esset vera προσφυσις 'atqui vocatur caulis in lango, pediculus potius videtur ac μίσχος. Propterea Theophrastus caulem fungos habere modo negat: ut in 1. histor. : ουτε γάρ ρίζαν παντ

라틴어 텍스트