Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

191쪽

LIB. II. CAP. XXIV.

coacti, ut 'icietur existimasse Plinius, abusus est philosophuS IOCO υφαινεσ3M. Impilium orant set Cilicii udo nes, de quibus Mattialis: Νορι hoc lonia isedit, sed olentis barba mariti. Ciuubro poterat piranta interes simι. Sed haec sunt alterius loci. In Uxtremo sermone de bulbis των συμποσίων περιγραῖων βολβους verte e con Diviis usωos cir cumscribens. Et LIεριγραῖειν δεῖ την πολλήν βρω- σιν circumscribere oportest copiam ciborum. Fori Attici Verbum est περιγρά ειν pro adimere, auferre. CreditoreS Cum nomina sua extorquere non poterant, in corpora laeviebant. Prima poepa erat ademptio libertatis eundi, quo vellent. Locum enim circumscribebant, unde illis laS non erat exire ante redditum pecuniam. Heruchius zερίγραφον οι δανει ζοντες τοῖς μυη ρι οδιδουσι το αργυριον περιέγραφον, - όνπερ ινον, ἔρος ' λυτουν. Logo, περ- γροῦ φον τοπον, . κ' υπερεβαινον, εως ἐχρεωλυ V, eum magno Scaligero, qui elegans verbum χρεωλυτεῖν hic feliciter reponebat. Inde igitur περιγροαφειν από τινος diei coepit pro velut linea circiD0 cripta arcere ab aliquo. Ita accipiunt et διαγραφειν. Gregorius Palama: ἀλλ' εμὲ μουν τοιοῦτον ὀν διαγραφει τῆς τοιαυτης ευγενείας, κη οἰ ἄ

νοδον αποκηρυττει,

Turdi ἐλαιοφιλοφάγοι. ιλιας et ιλλῶ. Epicichlides, Homeri poematium. De ficedulis quae A in

stoteles et Alexander MFndius. πυρφας, πιριας.πυρμλαος, συκαλὰ. αγλαίζειν. Sturnis olim non vescebantur. κερχννδες. 'thagoreorum dictum p Iσον τοι, κυαμιους τρωγειν κεφαλας τΘτοκων. Cerebrum feris sensuum. Cerebrum medulla dictum. Naevi scriptorum veterum.

urdorum factam ab Epicharmo mentionem scribit Athenaeus, et illius versum profert: Τας τ ἐλαιοφυλλο- κιχηλας. Ubi scribendum ex melioribus Eustathii Iibris ελαοφιλοφαγους. Amant enim turdi olivis, non χ-MIS Olearum vesci. Integra saepe oliveta sic turdorum

192쪽

17o I. CASAU BONI ANIMADU. IN ATHEN. greges populantur, ut inter agrorum calamitates non postroma ista censeatur. Ausonius: Putilis Pirenae populu-ror turdus olivae Gunes opimat cereas. Speciem unam turdorum ἰλλαξα nominat ex Aristot lo Athon. Hodie in libris Aristotelis ἰHας, non ἰλλας, scriptum est. Jam olim philosophi locus illo ancipitis loctionis fuit. Nam ιλιας tuetur Hesychius, ἰλλας Eustathius. Homeri poematium quoddam Epicloblida, fuisse inscriptum, refert AthenaeuS, quoniam poeta pueris illud canens turdos pra mium ferret. 'Εmmχλίθεο igitur non sunt trodorum auditamenta, ut opinantur, sed carmen caninitim επὶ κίχλαις, pro t&rdis, vel proposita turdorum mercede. επὶ sic accipiendum, ut

in pactis conventis. De hoc poemate vide l. XIV. Me- 3 s. minit etiam Herodotus. De scedulis quas ex Alexandro Myndio narrantur, divorsa sunt omnia a philosophi placitis. Alexander scedulas speciem facit aegi thallorum 1ive parorum. Aristoteli et aegithalli et si odulae sp secies distinctae sunt avium, quase vermibus vescuntur. Myndius duo genera parorum statuit: Stagirita philosophus tria diserte ponit. Jam in nominibus ipsis nihil simile. ἐλαιοῦ nusquam in Aristotele mentior nam ελεος, de quo l. VIII.

histor. , inter aves nocturnas, et ἐλέα, cujus exstat lib. storia l. IX. c. 2I., alius generis est avis. πιρίας incognitum philosopho nomen, ut et πυρρίας, quod docti substituunt pro πιρίας. Aristoteli talen πυρμλα cum ficedula Ot melancorypho inter aves σκωληκυοφαγουῆ recensetur. In Alexandri verbis observamus haec: υφ' ων μεν ἐλαιος καλεῖτα, υπο δέ τινων πιρtac, συκαλὶς ὁ οταν ακαα χη' τα συκα. Si haec vera lectio, eadem avis pro diversis anni temporibus diversa nomina habebit, neque ficedulis suum illud nomen perennabit, sed paucorum tantum erit mensium in anno. Hoc mihi videtur absurdum: propterea suspectam habeo librorum fidem, et deesse verba aliquot reor, ita . nisi fallor, eXplenda: συκαλις, ουάλισκεται, Πταν ακμαζy τα συκα. Pro Κυβκλρς mox scribondum sortasse . ut l. IX. In primo versu ἐνυοαίζετα recte meliores libri omnes, non ονομαζεται.

Etsi constat. Graecorum Amphidromia Romanorum Nominalibus suisse aflinia: proprie 'Auφιδρο ιυα dises est lustricus, quo die nomina imponi solita, ex Suetonii N0rone clarum. In tertio scribi probo, ut sest editum, 'Εα ειν τ'

dicuntur, quae nitent et sunt λαιιπρα, ut oleum et oleo

193쪽

uncta, aut adipata. ελαiae αγλαἱ ζειν, ungere. Ut: nunc, nunc i/peus I rsige, UMIe, puer, catilis. Aristophanes ζ ιγῖ αγλαισύ το παλημα ον, καj μ 4 βίττων καταπίνς. π - γειν quarto Versu , ΓΙνίγειν τε παχέων αρυλυ ςγηλειοι, in terpretor parare certo modo Veteribus usitato. Atque etiam hodie, cum in proprio succo coquuntur carnes intra Ollam aut patinam conclusae, sic, ut nullus QXhalationibus pateat meatus. πνίγειν hoc Graeci: unde πνικτα

κρεα , quae ita sunt coctae. Nostri item coqui paraturae hoc genus fustocationem vocant. τηθηνιον apud Pollucem per η in secunda syllaba. Medium est pectoris. ςηθινιον iii Etymologico. Perperam. At ς μυνια hic per υ. Recte. Pectusculo aduina. Frequens dictio apud septuaginta: ut Levit. c. VII. et VI I. ac X. πιλοῦν vel πιλεῖν, ut alibistribitur, pro edere usurpavit isto versu: ΓLλουν τε πολλας πλεκτανας ἔπι ςρεφῶς. Nam mandendo cogitur cibus: neque inepte, quod mansum est, πίλη αα dixeris. καθαρείως semper meliores codices pro καθαριωo in istis Nico-1trati vel Philetaeri: - φραζε ταρ. μη πολυτελως, 'Aλλἀ καθαρειως. Similis locus Antiphanis sub l. VIII. sin. , et alius item huic simillimus ox Eubuli Nutricibus i. VII. in lupo pisce. In fine postremi versus scribunt membranae p. II 6.

χαίρειν γαρ, Imperfecta sententia. Logo : 'Oρνιθίων τεταν αγρίων τέτων συχνα. χαρίεν γαρ. Sturnos non omniS e taS aut Omnes gentos inter ea, quibus Vescimur, habuerunt. Non enim temere scriptum a deipnosophista: Ἀντιφάνης κM ψαρας ἐν τοῖς βρώμασι γραταλεγει. Galenus pro cibo legitimo describit, itemque caeteri modici. II - των ημας λογον απαιτεις, omnino fuit scribendum, non ημων, Apud Eubulum που 'αρια, οἰον εντραγεῖν , accipio tityos acium tantum quod incipientes apti esse ad edendum.

Alii ο- εντραγειν, quos non sequor. κερχνῆμες aVieulae sunt non semel Aristophani nominatae. κέρχνη Hesychio: nisi est mendum. Latet hexameter plenus in

istis: φασκοντες, τους εγκεφαλων μεταλαμβανοντας DOMAM κυαμους τρωγειν, κεφαλας τε ου τοκχlων μονον, αλλα

Pythagoricae scholae hoc scitum fuit, quo allusit Lucianus, cum Pythagoram facit apud inferos labas edere haec

dieentem: Δος μονον κυαμους' αλλα παρα νεκροῖς δογμα

194쪽

Γ72 Ι. CAsAUBONI ANIMADU. IN ATHEN. Θαδε. Caussam, cur veteres cerebella non gustarent,

hanc affert Athenaeus: διοι το τας αισθησεις ἀπασας σχε/ὀνἐν αυτω εἴναι, quod omnes propemodum sensus insint cerebro. Vollem. ne ex staret in his verbis το σχε/ον. De externo

sensu non loquitur, cujus non est in cerebro sedes, sed de interno, et ea, quam κυρίαν αDθησιν vocat philosophus. Constat vero ex disputationibus praesertim Gale-ini, cerebrum esse συμπασης αἰσθήσεως τε κα/ τῆς κατα προ-ούρεσιν κινήσεως αρχήν, et diserte doc0t Cous Vates in lib. de corn. m. , omnium, quae sensu percipiuntur, cerebrum esse sontem et principium. Quo igitur illud propemodAm' Sed habent prosecto otiam optimi scriptores sua παροράματα suosque naevos. Vel illud, quod proxime subjicitur, cujusmodi est y 'Aπολλοδωροο r i 'Aθηναῖος κδ'

ὀνομχ ειν τινα τρυν παλαιῶν φησιν εγκέφαλον. Nam quid

Apollodoro, huic viro doctissimo, suit in mente, cum negaret. exstare vocem ἐγκέφαλος in veterum scriptis ἶQuid y Hippocrates inter veteres censendus non est y At quoties cerebrum nominatum in ejus scriptis invenias gQuid Homerus 2 Etiamne ille inter veteres locum non reperiet y Sunt haec illius ι. : Τω οἱ ἐγκέφαλος γεδια σπεορ αλλυξις αλ ς Θεινομένου ρο νοιτο προς Αθει. Euripides. ait, eam distinctionem refugit, neque uti voluit.

Quid, si hoc quoque falsum Nam ecce Euripidis versus

ςηρε δευσον G κατω. Exstant in scholiis Aristophanis, sed corrupti. Quod hic Observatur, Sophoclem pro cerebro dixisse tilbam me fusium, idem fere de Plato de licet dicere; 37. qui ut cerebri naturam et substantiam declararet, medullam nominavit. Galenus de usu pari. l. VIII.: την ουσίοιν αυτου cerebri) βουλομενος ὀ Πλατων δηλωσω, ῆν-

περ οἴέται κατ αληθειαν εἶναι μυελον , ονομαζει. Addit

Galenns , si medulla sit cerebrum appellandum, non 1impliciter εγκεφαλον, sed cum adjectione μυελον ἐγκεφαλιτην, medusiam copitulem, dici debere, cum iit et spinae quae dicitur medulla, et aliorum quoque Ossium. Sed negat Hippocrates, recte nos loqui νωτιαῖον μυελον appellantes, quod in spinae vertebris continetur. μουνος γαρ , inquit, μήνιγγας εχε ὀ δε αλλος ουκ εχει. Platonis locus, quem Galonus intelligit, est in Timaeo: Drωνομασε του μυελουταυτην τγὴν μοῖραν ἐγκέφαλον. Ipse Timaeus, unde habet Plato, di erat, αρχαν καj ρ ζαν μυελω εἶμεν ἐγκεφαλον, principaum et ruicem medullae esse cerebrum. E contrario

195쪽

LIB. II. CAP. XXV.

Praxagoras et Philotimus pronuntiarunt, aliud nihil cerebrum esse, nisi υπεραυξη μα τι καὶ βλάςημα νωτιαίου μιυελου, redundant 'aret qrscindam et eo minationem nam hoc est βλαιςηιαα dorsalis me uiliae. Etium Rabbini Hebraeobrum cerebrum appellant ID, me fultam: ut cum homines fatuos nuncupant I TU vacuos medulta, id est,

cerebro.

CAs UT VICE s 1ΜUM QUINTUM.'Eπιτασία. Proverb.r hic vel cerebrum comederit. Caput o x sacrum. Sternopamentum pro deo habitum. Ascerati Hebraeorum. φυλλης , ψ υλ λι , , φυλλια, ' Q υλλις et φυλλιας. Ophelio comicus. Urticae semen medetur cicutae. Graecia nomina in ι desinentia. Oleum Samiacum

acanthinumque. Triptolemus Sophoclis. Alia

multa.

inque Euripidei versus In sermone do cerebro recitati ex illius poetae Troadibus fas et jus fuit iniserpretibus

emendare. Nos fecimus. επιτασία pro olferbatione Graecum non est, quod sciam. Itaque lego: δ' ἐπίςαανη των ποιημάτων τουτί εκδοχ'. Philoclis versum, adjuvante nonnihil Eustathio, ita scribimus: 'Ste Αδ' ει ἐγκεφαλων γ εσθων λ σοι. Dictum παροιιιιωθες ac venustum de homine sceleratissimo aut certe voracissimo: hic Dei ce-νDra sine i ne comeaeerit. Nam vesci cerebris antiquitus pessim1 hominis erat argumentum. Qui aliter interpretantur aut scribunt, sine dubio ασκοποι τοξευουσι. Aristophanis versiculum in Ranis invenies. Caput habitum fuisses a veteribus rem sacram, duplici argumento probat philologus hic: quia per caput jurabant, et capite edita sternutamenta adorabant, ut sacra. Jurasse veteres Hebraeos, Graecos. Romanos per caput suum, translatitium et omnibus notum est. Sternutamentum autem adoratione expiabant, quod non sacrum esse tantum putabant μο- των πταρμων, ut in Historiis scripsit AristoteleS, verum etiam Deum. . Xenophon de exped. Cyri. III. . Τουτο δε λέγοντος αυτοῦ, πτάρνυτο ι τις ' ἀκουσαν

196쪽

17 I. CASAU BONI AMMADU. IN ATHEM. τεο θε οἰ ςρατιωτα παντες scire ορ up προσεκύνοησαν τον Θων 3. Alii morbum aut morbi indicium sternutationem int2rpretabantur. Ideo sternutantibus bene procabantur usitata formula Zεri, σωσον, ut est in Doto omnibus spigrammate Anthologiae: aut Oibe. Olympiodorus in Plat. phaed. ct moris illius meminit, Ot causam φιλοσοφικaerερον explicat. Sunt autem haec illius verba: ι κο- εντω σω χατι οντας καθαρτικως παρ ολον τον βίον ζῆν, ε,-θουσιαςικῶς δε εν ολω τω βίφ ουκ Gicroci, 'io τι th Z

opinio doctores Hebraeos tenuit, in quorum libris IDM ascerab hic morbus dicitur, ct do eo multa Varrantur. Pergit epitomae auctor gustationum υλ. V recensere, et in 11t: οτι εἰς το προπο ια καὶ ταυτΣ Δεβαλλοντο, πεπερι, φυλλγης , σαυργα, κυπειρον, μυρον Aιγυπτιον. caetera plana et nota: sed το φυλληc quid significat 8 aut potius quomodo rescribenda ea VOX, ut aliquid signisi et 8 Dalecum p. malabathrum vertit. ψυλλὶ et φυλλον pro malabathri solio legi scimus in libris in dicorum, sed recentiorum tantum. Quare hujus patellae non est operculum hoc. Nam si φυλλον legi volumus, do silphii semine interpretari malim. ut apud Hippocratem. Sed id quoque alienum et non ejus saeculi. Scribebam φυλλια, memor,' legisse apud Galenum et comici

interpretem, se vocata suille γδυσματα mi rαῖα, olera, iquorum usus in condimentis: Ut origanum, apium. liyssopum, rutam, coriandrum, alia id genus. Piperi

ista jungi appositissime, nemo ibit inficias. Ne id quidem placet, et φυλλις scribo eX l. III., ubi dicitur salubre osse, si in gustationibus apponatur φυλλὶς, aut φυλλιας. iiii in Levinii codice. Etiam auctore Hesychio φυλλιας

est υποτρι αμια τι εκ λαχανων σκευα ραενον. Leviter tamen

obstat huic emendationi, quod non videatur satis vere Congruere υποτριμμ α, quod est genus factitii sedulii, ut si dicas intritum clun pipere; myrrha et cypero. Docti igitur cogitent. Antiphanes comicus versibus istis: Auith/ αρα πεπερί τις φερῖ πριαμενος, Στρεβλουν γραψουσι τουτον Ους κατασκοπον. In sycophantas Athonienses, nisi salior.

invehebatur: qui suis callidictimis calumniis urbis illius nomen reddebant exolum. Nam qui Athenas piper aliasque

197쪽

L1B. II. CAP. XXV.

in rces peregrina S in Asiae emporiis semptas importabant, per calumniam in periculum capitis soliti vocari tanquam regis Persarum 1peculatores, non morcatores. Sic apUd Aristophanem mitelli Megarenses et Loeoti, qui res suas vaenum Athenas deserebant, tanquam insidiatores deseruntur veXanturque. In altero Eubuli versuum dici παττε τ/ν οδον, Uliam con perge, rectius, quam διο -τει.

Ophelionis comici etiam alibi fit mentio, et Suidas in illius elogio locum istum respicit. In versu Nicandri scribunt

scripturam poetae illius scholiastes tignoscit. Thoophrasti

librum laudat περι πνιγαου, cujus etiam. Laertius facit mentionem. Puto, locutum philosophum eo loco, unde hic quaedam describuntur, de cicutae veneno, quod suffocatione necem inferre scimus. Aperte hoc docent praecedentia: hα καs προς το κρυνειον βοη8εῖ ταυτα Quare falluntur, qui pro κγί ς παρπω τριφθεισης volunt scribi Rui dico κοκκω. Non veniebat illis in meritem, praecipuum medicae artis auctorem, Podacium Dios loridem. inter cicutae remedia piper et urticae semen junctim nominare. Nicander quoque in Alexiph.: πέπ ρι κνίδης τε μετροστεθμεια λενναις Νει μειας. Canon de vocibus Graecis nunquam in ι desinentibus, ut versio est Dalec., frustratio mera est et falsum ingens. Quot nominum casuS, quot Verborum perinae, quot adverbia vocalem illam ultimam habent, ut alius generis vocabula Graeca omittam Sed hoc potius dicitur, nullum nomen Graecum generis neutrius in ι desinere praeter αέλι. Adde ex Eu-1tatmo κα ο τί. Atque de plenis nominibus capos nam τροφι, Asti, αλφι, ἔρι, et 1i qua alia hoc genus inveniantur 'sunt Scribe deinde Σααιρικοῦ ελαίμ ανημονευει Aντατ et iterum in versu Antiphanis : nam et metrum et MSS aspernantur. Inter genera Oleorum recensetur et in Carmania solitum confici. au- . Ctole Ctesia. Carman1am Oleae feracem non esse, scribit Strabor ut nec se illis fuerit, novum hoc genus olei eX- cogitare. Satis autem Constat, et generaliter omnem G CP ακανθαν diei, et peculiare genus quoddam

' vel ακανθίου sibi vindicasse. Pliniust. XIV. c. I 2.: Huic similis est finia ilia, quam Graecia anthron Vocant. Praeterea spinarum cognomina multa et

acutas: Aegyptiae, Arabicae. Oleum 'li AR O spiiλ genere confecerint Carmani, eertum milii, quam illud est certum, falli eos, qui

198쪽

176 Ι. CAsAUBONI ANIMADV. IN ATHEN. emendant Ctesiae locum hunc, et scribunt οἰνανθινον. Εu-1hathius de pretiosis oleis loquens: ἄν πολυεβαν Ovri , ἐγίνετο τι καj ακανθης , ιυς δηλοῖ ο γραψας το ' εν Καρμανιορ li ορεῖ Κτγησίας , ἔλαιον γίνεσθω ακανθινον, χρῆσθου τον βασιλεα. Restituimus ex scripta lectione: Φερεκρατης 'Oδ' ανεμολυνθη τήν υπηρνην του γάρ,. Σοφοκλῆς Τριπτολεμω ' Του ταριχηρκ γάρου. Pherecrates: har ba alii

raro est coinquinata. Sophocles Triptolemo meminit) rari falsamentorum. Triptolemus Sophoclis fabulae nomen est, non Pherecratis. Vide l. VII. Uersum illum, qui mutilus ab Athenaeo profertur, integrum reperimus in I. VI. Pollucis: οὐδ' η τα Οεινα Αἶσα ταριχηρου γαρου misera, quae ne falsamentorum quidem liquamen dare sustinuit. In eod. L Pollucis Cratini versus, qui paulo ante recitatus est, ita scribitur: 'Ο ταλαρος υνιν διαπλεως

Acetum dictum εἶδος Atticis, atque etiam ἀδος et αδος, fortasse otiam Fihil . Aegyptium acetum

p. 4O. et Cleonaeum. παξ, pax. οξυς et οξυγαζον. Abyrtaca ex herba VIrente. Acotum condimentorum omnium esse suavissimum, diiscebat modo Naucratita convivator, idemque sermonem

do aceto ita orditur: τοῦτο μονον 'Aττιγιοι των ηδυσματων εἶθος καλοῦσι ' totam e condimentis acetum vorant εἰδος Attia

ei. Potuitne scriptor eruditisi . planius, quod vellet, eloqui 2 Tamen hic tenebrae sunt Cimmeriae interpretibuq. Sod non adducti sunt viri docti, ut putarent, acetum esse ει ος, praesertim quia nullum adjicitur testimonium. Id igitur probemus. Julius Poll. : το-οξος κρῆ εἶδος εκκ- λουν. Antiphanes in Coryco apud Athenaeum init. L IX.: ἐπὶ δε τουτοις πίνομεν οἰναριον, εἰδού νη Δία. Post haee villum bibimus, acetum merum. Ubi iterum graviter peccant interpretes. Ergo εἶδος acetum est Atticis. Sed cogite. mus etiam et etiam, num omnibus hisce in locis ηδος potius sit scribendum, non εἶδος. Mihi quidem, nisi obsta. ret tot librorum consensus, hoc perplaceret, acetum

199쪽

LIB. II. CAP. XXV s.

syehio. Apponam illius verba, sicut legi debent: nam in vulgatis exemplaribus corrupta sunt multis modis Hθοο, a 4 οφελος, κη όεος οἱ δὲ λGH - , θἀμυσαρι απὸ του πινὲς δὲ fistγῆν, καὶ Osee. Sic ista debent continuari. In editionibus Perperam in s rhno sciri'

δε ἔτους. Non solum autem ξθος pro aceto Attici. sec etiam αδος alii, mutato aeolice spiritu, dixerunt. Hosς-chius: 'Aδος, παρα Δεινολόχω οεος. Omitto, quae alii grammatici. Ex superioribus verbis Hesychii colli asotiam ηδογῆν, quae vox idem significat atque ἡ δος, usuria passo quosdam pro aceto. Vix credidissem, nisi ventia sent in mentem verba hujus τραπεζορητορος l. VIII. . ubgdo piscium condituris loquens pisces saxatiles ontimoneta seribit τν ηδοή σκευασΘDτας, hoc Ost, ut nos inter pretamur. H liciter cum aceto p ratos. Ex variis locis Gastronomiab Archestrati liquido constat, hanc esse pisci iam απλῆν οιευασίαν. Leetionem mutare. quod fecere interpretes , hoc vero iniquum et indignum est facinus Aegyptii aceti mentio apud Iuvenalem: Si vero pater esteowedam, inquit, flebile uati Sisci ut elixi Pharioque --

dentis aceto. De Cleonaeo aceto scribuntur haec: ανηαο-

σι φορκ' Ευ δου Κλεωναεις ὀξυτιδές εισι. Lego: 'Εν δε κω Κλεωναπι όξμες vel nam utroque modo scriptum invenio apud Aristophanem et Pollucem. Describebat poeta convivii apparatum: inter alia adesse aiebat et Cloonaea acetabula, de aceto Cleonaeo intelligens, ut interpretatur Athenaeus. D pro ἔνι, ut saepe. Diphili versiculos ita concipe: AG msi τε καταδυς, πAα' τε κοτυληγ. παῖ τί πα ε; - αεγον Xωρει τοσουτο - Κλ. - . Loquebatur poeta de quodam non lauti quidem, sed multi cibi. Eum abdidisso soait in gurgustiolum suum, quales sunt pauperum habitationes , saepe subterraneae: ibi coenam sumsisses Laconi cam: potus loco fuisse ageti congium. Cum ostenderet. qui audiebat, mirari se Credere, quid miraris 7 ait Aceti Cleonaei mensuram, quantam diXi, Capit iste. πας mirantis et interpellantis adverbium Graecis set Latinis: de eo alibi. Heraclidis Tarentini verba de aceto exponimus

berent per De voce ὀξυ non loqui. elusum, Ae

Athen. P. IlI. T. I. M

200쪽

17s I. CASAM BONI ANIMAL U. I N ATHEN. tramur, locutum de voce οἴὐο, quae et ιξὰ invenitur scripta. Vas est, quo continetur το οευ, id est acetum. Osυς ergo scribendum, non οείς. Eadem ratio compositorum nominum igυμελ , οξυβαφον, ἐςυρόδινον. Doctist simus Levinius scribebat: Aεκτρον δε οευγαρον δια τοῦ GAcute et, ut arbitror, vere. Ait: δευσιας ἐν τα κατα Θεο-ποριπον αἰκία c εἴρηκε. Luias dixit in ea oratione, quu Theopompum occusat injuriiaruis. Ita scribendum et exponendum. Theopompi historici quae sequuntur verba, EX ea parte historiae illius desumta surit, qua Xerxis in Aegyptum expeditio narrabatur. Habes integrum illum locum atque in eo verba hic recitata apud Longinum in elegantissimo περὶ libello. Cratini vorsus subjicitur: ουπρος παντος εςin ἀρτυσοει καλως. Est quidem elegans hic usus της προς, ut apud Sophoclem: κ προς ἰατρου σοφοῦ.

Sed aliud metri lex suadet. Scribo: οὐ παντος ανῆρος ἐςιν ἀρτ. κ. Imitatur notissmum proverbium: οὐ παντος ἀνδρος ia Κορινθον ἔσθ' ὀ πλὰς. Fortasse aliquis malet: ουπρος γε παντ. Antiphanis locus, quo res condimentarit generis enumerantur, exstabat in Leucado illius fabula. teste Polluce l. VI. c. Io., cuius lectio cum Athenaica conserenda. Ε' ς ἄν, inquit, εκ των η8υσμάτων κρή λίτρον. 'Aντιφάνης ἐν δε ευκάδ Ση ταακ, λ πρου, κυφνου. μέλιτος, οριγάνου, desunt hae duae voces in Athenaei codicibus)- scribendum ex Athenaeo iῖο- τανιων, OE., aut βατάνιον οἴκς pro S c non placet) ελαίου. εις ἀβυρτάκην χλξης. Postrema verba in Athenaei codd. a distinctione laborant. Nam ita scribendum: ελαῖ , εις

αβυρτακην χλοης. Olivartim, et herbae Direntis ad ah,rtor cam. ἀβυρτακη genus condimenti, quod e succo viren tium herbarum conficiebant. CAPUT UICESIΜUΜ SEPTIMUM.

Cucumis spermatias. Sic opepon spermatias et eunuchias. Platonis comici Laius. λάχανα ἔψανα καὶ ε νητα. γήτειον, γηΘυον,, τητιον et γῆθυ. φυσιγγες. Locus Theophrasti

emendatus. εχταερατικοι et ἐπικερασαι. Anaxandridae comici allata verba duos heXametros Conment, quod genus metri in comoedia rarius occurrit

라틴어 텍스트