장음표시 사용
281쪽
secro, quanta haec virorum eruditorum negligentia δAristophanis Tagem ius nominat scholiustus comici ad Ranas. Alcaeus, cujus laudatur hic sabula Puhiestra, aiola ille nobilis suit lyricus, sed alius comicus. Utrumque saepe laudiit noster, sed lyricum quidem sine ulla carminisini criptione, aut simpliciter, Alcaeus in odis: comicum semper cum indice sabulae, tunde quidque ab eo sumitur. Decem comoedias eum docuisse, auctor Suidas. In his libris nominantur hae quinque: Palaestra, Nuptiae facrae. Sorores si pratin possae vel anu terantes, item Gran)wes es et Uisto. Sextam, En Ginionem, invenio apud Pollucem l . IX. Septimam , Pasipbaen, in ejusdem i. X. Hac ipsa fabula cum Aristophane Plutum suam docente cortasse AJ-
caseum in Attico theatro, veteres critici auctores sunt Tertium Alcaeum nominat Suidas, antiquissimum tragicum. Hujus non meminit, opinor, AthenaeuS. hiarispocration fortas te, cum ait: 'Aλκαιος ἐν τῆ κωμae8οτραγωδιχ ποτας λυχνας αξ ηφαγους εὶ ε Versus ex Eubuli Lacon ibus. 'Eγω ξέ γ εἰαὶ των μελαμ τυγων ἔτι, non recte vulgo accipitur: selluntur enim, qui hepatos pisces dici putant μελα απυγους. Sensus e str Ego vero non holitru bilem hia eo, quod commune est omnibus hominibus, Ied hoc amplius ex Dalidi nimis sum et robusti Zimis. Transi a litium est, molles homines Graecis fuisse dictos πυγαργές sive
bus circumserebatur proverbium: μοὶ τα αελαμ τυ περι
τυχοιc. Corruptissimus eii secundus versuum Eubuli ex Orthana: Ερεῖος οἰ- δει, τηγανων τε συντροφα. L. VI. P.ao,
ita scriptum: Eρῶσα φοιτα, τηγανω τε συντρυφα. Totum locum ita censemus scribendum: - πασα δ' ευα ορφος τυγχ7 Ερωσα φοιτα, τηγανίν τε συντροφα 1 ριβαλλοποπανο-
θρεπτα μειρακυλλια. Videtur descripsisse solennitatem aliquam, cui interfuerint formosissimae qua seque totius urbis foeminae, et quantum erat adolescentulorum mollium efessoeminatorum. Pro φοιτα potest legi etiam πηδα, exsul tui et jacit, ut in VI. versu. Luxuriosi adolescentes dicuntur τηγανω συντροφοι, qui inter sartagines et ultu culinas instrumenta vitam degere ament. Priorem vocem
III. versus syllaba una auctiorem secimus: nam scriptum ubique Τριβαλλοπανοθρεπτα, quod interpretari non possumus. Nostra lectio idem es: ferme, ac β υαολὸχος. Uuo exprobrantur hac voce, studium ganeae et illiberalisae sordidus victus: nam Triballos et Illurios vocabant 1iliberaliter educatos et sordide viventes. In X. recte in-
282쪽
26o I. CAsAUBONI. ANIMADU. IN ATHEM.terpretes ΔγJμητρος κοθη. Scribe etiam cum litera subscripta Est enim pro ἀμσει. non pro αττει. Penultimum non satis assequor. Ulpianus cum ait de Myrtilo, convivarum uno, qui modo de sartagine et frixis insurta ne veterum loca recitavit, 'Ως ευ νεναυαγηκεν Em του
τηγάνκ Ο Θεοῖσιν εχθρος Mυρτίλος. alludit elegantissime ad fabulam de Myrtilo, Oenomai auriga, qui Myrtoo mari nomen dedit. Eidem sordes exprobrat et victum domi illiberalem, cum negat, illum quicquam eorum comedisse a se emptum, de quibus tam multa disputaverat. Edisse quidem Myrtilum tales cibos, non negat Ulpianus , sed in eam rem sumtus unquam fecisse. Non debebant ista secus accipi. Lege mox cum interpretibus
τον Mυρτιλον νεος επεσε, non νεον. Placet mox edita
lectio: 'Ο τρι' ιακαρίτης εἰσφέρειν. Nola τρισμακαριςος, vel τρισαακαριτος, ut in HSS. Jocus est in voce μακαρίτης, quae homini Vivo non magis convenit, quam Latinorum divos. Sic aliquanto pos : μακαρί- ουν αυτους, μῶλλον μακαριτας εἴνοιά φημι.CApuae V1cESIMUM SEXTUM.Artus rex Messapiorum. Coliatio panis scharitae Rhodiorum cum forensi Atheniensium. οβελίω veterum et nostri hodie. συνιeυλια. ἀνανηφειν. I ab arites panis et Achainas. Arsophanis fabula I 'οις. Panis εγκρυφίοις. Laganum et a panthracis. Atia
Thucydidis de Arto rege locus exstat historia tertiar
sed Artam, non Artum, nominant ejus codices. καὶ τῆ Αρτα ἀνανεωσα αενοί τινα παλαιαν φιλίαν. Athenaeus legit Αοτω. Apud Suidam in voce Mεσσαπίων mendas multas emcndabit, qui non gravabitur cum Athenaeo conferre. Distutiniendum paulo post: - τοῖς αρτοια οσας 'Iςασ τανίδας οἱ ταλαί-ωροι βροτοι. Lyncei Samii locus, quo pa-,og nes escharitae Rhodiorum contenduntur cum agoraeis Atheniensium, et corrupte scriptus est, et partim inconcinne, partim contra auctoris mentem versus est. Totum initur subjicere visum ex emendatione nostra, et Lyncei
mente. Iam mm vva Albenien in pretio se ut panes,
283쪽
vi vocantur ἀγοραῖοι, his nihilo deferiores prima mediaque coena Rhodii mensis appouunt: se sis Oeκo et satiatis contai-Dis, Davissimam obiectariovem noυam inferunt, panem illum optimum dictuin εσχοιρίτην, qui dulcibus et mossitie sic
semperatus est, eamque habet. dum ius, ingitur ne veluti friutur, cum pass/ couvenientia in excitandi orexin, ni plane mira res si te atque ut ictepe jam ebrium cernas tanquam Iobrium et recentein pocula repetore: sic prae voluptate, qui eschariten panem come lit, famem renovat. Panis ἀγοραῖος
est, qui vae num in foro exponitur. Hunc fuisse Athenis eximium, Archestratus indicat his verbis: - τοὶ δ' εις
ἀγοραν ποιευμενον αρτον Αἱ κλειναι παρεχοι βροτοῖς καλ-λιςου 'Aθῆναι. At ἐσχαριτης Rhodius, alius enim est vulgaris de quo loquitur Philistion insta) non
simplex panis suit, sed μεθοριος αρτυ και πλαγίοῦντος, ut eleganter Pollux scribit. Erat enim conditus μειλίγμασιν, hoc est, melle aliisque rebus dulcibus. Nomen invenitaex eo. quod in soco nudo torreretur, non, ut εγκρυφίας, cineribus tectus, vel, ut doctis quibusdam vitum, quod craticulae coquendus imponeretur. Hunc Lynceus vocat διαχρηςον insolenti voce, id est, omnino bontim. Solebat autem hic panis ita comedi, ut hodie estur, qui in Gallis vocatur oblies a Graeca voce οβελίας. Sub finem Coenae panem hunc mensis calentem adhuc inserebant, et e X passo edebant, ut apparet ex versibus Antidoti, quos juvat hic apponere, ut intelligatur convenientia panis hujus cum nostro, quem diximus. Sic ille: δεαβόντα Θερμῆς εσχαρίτας, πως γάρ ου; Τουτους ἀνειλιττοντα βαπτειν ἐς γλυκυν. Quod ait, eschariten calidum apponi solitum, et in vinum dulce intingi, et quidem evolutum eXpan. sumque, Omnia obeliis nostris sic conveniunt, nihil ut queat magis, maxime quidem de evolutione quod scribit. Nam quia tenuis est hic panis, vi caloris gyrat sese atque in orbem volvit: Graecus quidem, dum in soco torreretur; at noster. qui alio modo sit, dum igni admovetur mensae imponendus. Etiam vox ἐνθρυπτομενος, qua usus Lynceus hoc loco, ab obeliis aliena non est. Comminuuntur enim sacile, ac quasi stiantur, dum pocul O induntur: magis, si prius, quam intingantur, ori admoveas. Mendas autem, quibus obsidetur iste locus, ita
tollendas censemus: καὶ τοιαυτην ἐνθρυπτομενος ι προς τον γλυκυν συναυλίαν, ομοῦ προσβιαζομενος, ως Θαυμαῆοντι συντελεῖ καὶ καθαπερ ἀναν. Ah surdo scriptum est in Vulgatis συναυHασμον , unde secimus συναυλίαν,
284쪽
262 Ι. CASAU BONI AN 1ΜAD v. IN ATHEN. Praecedens vox τοιαυτσην satis probas, scribendum esse συναυλίαν. Id verbi proprie tibicinum simul tibias intlantium
concentum significat: doindo ad alia vonuste tranSsertur, p.ro9. iit hoc loco, et i a pe apud seriptores. Post vocem προσ βιαζομενος ipserimus Uc, et καὶ ante καθάπεP. Quarum mendarum eadem origo est, de qua saepe di imus. αγα- νηφ ιν et ἁγρι εινῆν pluribus cxprimere Coacti sumus, tum propter penuriam Latinase linguap. tum ut lucem aderremus huic loco interprotibus nimis tenebricolo. L. IV.
hmis hominibus similos febrimi , . Ubi iterum errant interpretes. Epitonae, quam his scriptis inspeximuS, non minus, quam vulgati CO dices. corrupta, VOCOm tamEn συναυλίαν integram retinuit. In eadem καθάπερ γαρ. Tab
rites panis in ecloge diuit ad T βυρΘης. Errant, qui a Tubis , oppido Cilicia se vel Lydiae, ut placet Stephano, pani huic nomen volunt inditum: nam i vel δα βαί io suisset dicondum. Parvum suisse et qui ore capi posset, declarat versus Sopatri: a αβαρί ης ο αρτος θνατλησίγναθος. Eclogarius tamen, quasi interpretan S VO-Cem πλησιγναθος, de suo adjecerat: μ έγAς αρτος. Sed fallitur. Achminus panis a loco nomen habuit: Οppido nempe illo, nisi salior. unde Achainos cervos poetae appellarunt. Acclamatio usitata in Megalartiorum festo: 'Aχαιυσην ςέατος xαπλεου τραγον. Haud dubie COI- ruptam doctis sanandam relinquimus. . Nam mediciΠa, quam facit iniic loco Datucam pius, τρωγουσα solum emendata S pro τραγον. pri stinum illi, si quid judico, sanitatem
αρτον, favente nonnihil, quod scribit sex hoc loco Eulta thius, solitum αρτον επιλέγεσθαι. Aristophanis fabula Γῆρας, Seutrem, diversa est ab alia ejusdem, passim nominata in his libris. Ι ρυταδη c. Quo nomine etiam Antiphan0s fabulam docia crat, nisi saliunt nos Athenaei coadicos. Senii argumentum declarant, quae supersunt, sta- m nta. De senectutis incommodis egisse comicum, Con-hat sex petitis inde versibus. qui apud Pollucem la IV. c. I S. Postea inducebantur senos quidam recocti ac priori uoluti relli tuti. qui fortuna sua abutentes serebant cuncta passim atque agebant. Indicio sunt verba Athenaei hoc
285쪽
risco exposita ab interpretibus. Sod γηρας Pro βαλλειν eit senectutem exuere. Hujus dramatis saepe meminit Julius Pollux. At l. X. c. 2O. ita scribe hunc ex eo verium: Ἐφ' Vδρίαν δανείζειν πενταπιν γῆ αεαονα. Idem alibi:
Corrigo: Συ δ' : γῆ μου μδ'ολίγας γημερας; Panis subcineritii 1ive encopbiae etiam Hippocrates facit montionem popular. morb. l. Vit.: αρτος ς ημιχοινικος εγκρυφίης. De dipyro sive nautico pane assoriantur tostimonia Eubuli o Ganymede et Alcaei, item e Ganymede. Sed aut intercidit penitus Eubuli locus , aut illius sunt ista solum: Δισυρους τε Θερμους. Sequentia, οἱ ὀίλυροι δ' εἰσὶ τ νες; Aρτοι τρυφωντες, velint nolint docti viri, Alcaeo P M asserimus nos. Pollux l. VII. c. IO.: 'ADeαος ἐν Γανυ-μηξει ὀπτυρους αρτους εἰ πε γ' O ἰ δε ὁ λυροι αρτει τινές εἰσι τρυφωντες. De Alcaei comici fabulis super. c. diximus. Eubulum quoque Ganymedem docuisse, testis Athenaeus
I. VI. Loganum et upanthracis inter placentas vulgo CeΠ-sentur: neque video caussam, cur hic inter panum species eorum fiat mentio. ανθρακυίδα e Graeci vocarunt, ait enarrator Aristophanis, Omnes cibos super pruna tostos. CAPUΥ VICES 1ΜΠΜ SEPTIMUM.
Explicatur, quaenam fabulae dicantur aliarum cευαι et επιδιεσκευασμhα δραματα. Item, quae priores et Zosteriores. διι κευα ιν , interFolare
Athonaei verba sunt: Σπίχαρμος γαμου καν Mου-
hic sit διασκευή, intererat sidet interpretum quaerere diligentius, vel eo saltem nomine, quod non pauci in hoo auctore similes sunt loci, quos eadem opera omnes EX- posueris. Putarunt docti viri. διασκευην appellari sibulam, quae alteri velut praeluderet, essetque posterioris apparatus et disposito, ut illi vertunt. Nos contra l. I.
e. 23. διασκευας et οιεσκευασμένα Vel ἐπιδιεσκευασφιενα δραματα solita appellari dicebamus sabulas semel jam scriptas editasque, sed, quia non steterant, nova lima et impensiore diligentia correctas et interpolatas MOrem hunc
286쪽
26 Ι. CASA Uno NI AN 1ΜADV. IN ATHEN. suisse veteribus comicis. ut idem argumentum saepius tractarent. et emendatas fabulas pro noxi in scenam deser-ront, testis comici scholiastes ad Nebulas scribens: Δο
αυτα εἰσαγειν ὁρααατα. Has sabulas proprie appellarunt ὀιεσκευασμένα δραματα, ut loquitur Athonao as l. XU. , vel ἐπιδιεσκευασαῆνα. Galenus docest clare in Hippocr. de salubri diaeta. ἐπιδιεσκευασθαι. ait. λεγεται βιβλίον επι
teres in argumento Nebularum Aristophanis: 'Αρις οφάννης
μετεσχηματι ι. Perspicuum ex his est, quid Athenaeus p. at r. intelligat, quoties aliquam sabulam alterius appellat δια - σκευ . Quod verbum divesrio sensu usurpant interdum critici: ut, cum scribunt, discrimen fuisse inter veterem
Ct novam comoediam et ratione υλης, mu oriae, et ratione διασκευης. formae et texturiae. εν μεν γαρ τy τῆς
νεας διοι ευν, inquiunt, χορμ έκ εξε ἐν ἐκείνη δ' Εξε Sed aliud est, διασκευὴ υ attribuere fabulae, aliud, ipsam sabulam appellare θιασκευ γ ν alterius. Athonaeus i. IX. μετασκευάζειν verbo appositissimo usus, de istiusmodi sabularum emendatione loquens. Anaxandrides, inquit,
μεῖν , καὶ ου μετεσκευαζεν, ἄσπερ οἱ πολλοί. Ouoties trictoriam non referebat, fabulam in munus fumium tradebat discerpendam ad thuris cuculus, neque, ut plerique solent, ea in corruebat. Porro ista recentata dramata interdum
non pia diversum habuerunt a priore, cujus rei e Xemplum est i sto loco. Nam prior Epicharmi fabula nomen habuit Hebes nuptisse, posterior Musae. Sic l. l . nutation Antiphanis dicitur fuisse διασκευη των 'Aγροίκων ενος, interpylatio unius agrestum: quae verba ibi eXpendemus. L. XI.
287쪽
Diphili Miser appellatur διασκευῆ τοῦ Αἱρηατευκς, sabulae
prius ab eo editae. Interdum commune fuit utrique fabulae idem nomen, sed prioris et posterioris cognomine invicem distinguebantur. Sic προτέρας et δευτέρας Θεσμο- σας interpretabamur l. I. Sic ejusdem comici ταας et δευτέραις Νειελας, et priorem ac posteriorem Pacem , neC non Plutum priorem et Miterum laudatum invenias. Eupolidis Autolycum πρωτον καὶ δευτερον Galenus. Pollux aliique citant. Archippi priorem et posteriorem Amphitryon m. Neque solum comici hac dili. gentia usi. verum et tragici quoque nonnunquam. EXemplum esto in Euripidis Hippolyto, de qua tragoedia scri
νος ' το γάρ ἀπρεπὲς καὶ κατηγοριας ἄξιον ἐν τουτω ξιωρθωται τα ὁράαατι. Phrixum etiam poetae ejusdem priorem et posteriorem laudat Aristophanis scholiastes. Non semper autem utraque fabula producta est, sed tantum altera : qua de re plura erunt dicenda l. VI. c. 6. Ab hac notione verbi διασκευαζειν manavit affinis alia, cum pro librum corrumpere accipitur. Galenus de dogm. Hippocr. et Plat. l. VI.: τά δ' ἀπο τῆς κεφαλγης καταφέρεσθαι λεγο μεγα τετταρα Ουγη φλεβων ἐμιβεβλῆσθαι τέ μοι ὀρ- κεῖ τοῖς ἐπιγραφοαένοις Ἱπποκρατους συγγράμμιασι, καὶ ὐε σκευάσθαι φανερω c. Ut lentur inibi inferta esse libris iis, qui iub Hippocratis nomine exstant, et manifesto adjecta e se verbis auctoris . L. VIII.: γεγραμμένου δὲ τω 'Imrοκράτνβιβλίου περὶ φυσεως ἀνθρωπι , προστεθεντος θ' αυτω καμτῆ περὶ ὀιπιτης μεικρου βιβλιθω, καί τινος παρεντεθείσης ἀνατομῆς φλεβων, ἡν ό διασκευάσας δοκεῖ μιοι προσθεῖναιτω περὶ φυσεως ἀνθρωπου και τω περὶ διατης. Diogenes Laert. in Democrito: τά δ' αλλα, ο τα τινες ἀναφέρουσιν
λογουμένως ἐςιν ἀλλοτρια. Aliquando etiam pro libri depravatione διασκευή ponitur. Aristeas, scriptor antiquissi- p. 2Ia.
mus: επεὶ καλως καὶ υσίως δαιμονευεται, καὶ κατά πανηκριβωμένως καλως ἔχον ἐςὶν, ῖνα ὀιαugνη ταυτα ἴτως χροντα , καὶ μη γένητα μη8εμlα διασκευή. Mox: ἐκέλευσε διαράσασθαι , ε ις διασκευάσει, προστιθεὶς si μεταφέρων τιτο συνολον των γεγραμ μ ένων, ξ ποιμμενος ἀφαίρεσιν. Ex
his intelligimus, quam late pateat vox διαjκευὴj apud criticos . Galenus paulo aliter l. II. de Hippocr. scit. et Plat. ἔ
288쪽
τασκευῆς. Ausi funt quidam dicere, nudas esse hujusmodi membranas, sed ab Erasistraro esse falso adjectas studio δε- fendendi fui dogmatis. Apud eundem magnum scriptorem
saepius legas νοθον καὶ διεσκευασμένον, tanquam εκ παραλ-
λ λου posita vocabula, in Hippocraticis commentariis. Porro autem, quas vocabant dramatici poetae διασκευας, alii auctores νεας vel δευτέρας εκθοσεις, Saepe enim accidit, ut scriptores accurati editos a se libros sub incudem revocarent, serio castigatos denuo ederent, et, ut de in ait Tertullianus, properatum opus pleniore scriptione rescinderent. Unde eveniebat aliquando, ut in doctorum manibus suripti ejusdem duae diversissimae editiones ver. serentur. Quo ex fonte errores multos manasse non dubitamus, observatos saepe nobis etiam in antiquissimis veterum auctorum manuscriptis. Rusmodi est, quod de Eunapio scribit Photius, cujus verba non gravabimur adscribere: Δυο π ραγμιατείας τήν αυτ/ν περιεχ, σας kορίαν
ἐν δὲ τη Zευτέρα, εν καὶ νέαν εκδοσιν ἐπιγράφει, τ/ν μεχπολHν υβριν καὶ α σέλγει is , hν κατοι τῆς ευσεβείας ἐσκέ- δαζεν, υποτεμνεται. Lege, quae sequuntur. Similiter
et Zosimus, alter Christiani nominis hostis, historias prius publicatae νέαν ἔκ οσιν postea edidit, auctore eodem Photio.
loneta. Panes Cicilii et collabi. Eusathii erroriphonichi fabula PO astriae. Mulieres ποας ιαι.
μιηνοι. μακωνίδες. PapaPer et feramum. ἐνθαλαμιοι. Chrysocolla. Semen lini inter esculenta, itemque cannabinum. Olen. ἐτνίτας ἄρτος, λεκιθί- τας, et πανος laesuS scriptor. νατος. Epieharmus in ea sabula, de qua proximo capite diximus,
panum haec enumerat gedera: κιριβανίτην, ομορον, -τί-
289쪽
τ ην, εγκρι ὀα, ἀλειφατι την, γημειαρπιον. Quid appellat panem ομορο , Auctore Hesychio, ὀμοῦρα vel ο μοροι dixerunt 1iini luginem cum melle et sesamo coctam. Inde et p. paneS quoSdam ομορίτας appellarunt, quorum meminit id om Hesychius. Non dubito . de his sentire Epicharmum, et mOX quoque Sophronem. ς τίταῖς in excerptis et quibusdam MSS. ςατιτης dicitur. Et Hesychius, nisi est mendum: πατεις, αρτου εὶ ὀος. Euitathius legit, ut nos, ςαιτιτὶ c. In Llosis Hesychii ςεατίτης placentae coia gnomen. ημιαρτιος panis a figura dimidiati circuli nomon invenit. Hesych.: γ μιαρτιον, εἶδος αρυ ξαι κυκλωθες. In sine verborum Sophronis lacunam explebam, et scribebam: καὶ 8αιαρτιον καὶ ςαιτίταν. Nam eorundem secisse illum mentionem, ait Athenaeus. quorum modo Epicharmus meminit. Sed reperi postea in Huraidino codice eam vocem, cujus in libris aliis tenues solum exstant reliquiae. Ita igitur scribe: καὶ 8μιαρτιον ἐκτ*εται. Sequi
tem, ut tollatur lacuna. Platonis comici fabula, cujus index erat Nox lonea, laudatur et Polluci l. VI. c. 33. Videtur non dissimilis suisse argumento Amphitruoni Plauti. Nox enim longa fuit illa, qua satus Hercules. In ea fabula PIato τους μεγαλους αρτους καὶ ρυπαρὰς Κιλιαιους ογο- inquit Athenaeus. Oppraes pretium sit, Eustathii verba adscribere de cvitabis et Ciliciis panibus disputantis: Eν τοῖς του δειμνοσοφιςου φέρεται, o τι ὀοκουσιν οι Κίλικες , ισως μεν οι Oμηρικοὶ, Τ σως δε ετεροι, ουκ αγαθοις αρ- τοις χρῆσθα ' διο καὶ οἱ Κιλλοι αρτοι μκ επαινον εἰ πον, οἱ ρευτοι τοις κολλαβοις ὀντες. Et mox superiora Athenaei verba respiciens, ὀροι το μεγαλους. inquit, o κωλυεισκους τους κολλαβους νοειν. Sed errat se ustathius, cum panes Cilicios et collabos eosdem putat. Imposuit illi suus codex Athenaei, in quo sequentia aliquanto post Athenaei
verba, τῶν κολHκίων δ' αρτων, οἱ αυτοὶ δ' εἰσὶ τοῖς κολλαβοιο, ita invenit scripta: των Κιλικίων δ' αρτων. Magno eri Ore. Sequitur, non longe: Φρυνιχοο δ' ἐν ΙΠοαπρίαις. Hanc ipsam fabulam et t. X. puto intelligi. scriboque etiamihi Γ1οαςριαις, non sJαιςρίαις. Nam Phrunichi Poastrias nominant Pollux l. VII. c. IO. l. X. c. 36. et Harpocration in aέλσηζ.. Reperio, et Aristophanesin eodem titulo fabulam docuisse: nam auctor commentariorum in AVUSLIοαςρἰαρ Ari trophanoas laudat. ΓJοαςριαι sunt mulieres sarritrize S, quae herbas nocivas de hortis tollunt 'el sege-
290쪽
268 I. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN.tibus. Archippus comicus: Σκαφευσι, κηπουροῖσι, τοῖς τὀνηλαταις, Κο ὶ ταῖς γυναιξὶ προσέτι ταῖς ποαπίαις. Hesychius scribit, omnes in universum mulieres, quae Opus ruri faciant mercede conductae . sic fuisse vocitatas. Et Pollux docet, ποριςριον veteres appellasse sarculum aut aliud sarritionis instrumentum, quod ejus aetate Vo Cabatur χορτοκοπιον. Pergit auctor: ορνμου ἄρτου μέμνηται
Σοφοκλῆς. Scribendum ορίνδου, auctoribus Hesychio et Polluce. Locum Aristophanis e Tagenistis emendavimus jam ante c. I 6. Philyllium in Aυγν laudat iterum l. IX. P a 4. et tertium l. XI. magno librorum consensu. In Suidas collectaneis legas: 'Aναλφιτον, Φιλυλλιος Αἰγεῖ Scribo Aυγν. Probatur, fieri collabos e recente tritico, quia dixit Philyllius: Aυτος φερων παρειμιι πυρων ἐκγονους τρι
μήνων , γαλακτοχρωτας κολλαβους θερμους. Cave, confundas πυρους τριφνους, id est, triticum ante menses tres Collectum, cum trimestri tritico, de quo Plinius i. XVIII. c. 7. μακωνίὀες panes papavere sparsos fuisse, ipsum nomen arguit. Ideo Virgilius dixit Cereale papaver, quia, inquit Servius, panis ipso adspergatur. Inter condimentarias herbas papaver et sesamum non postremum locum tenebant. Multa de vario esu papaveris Galenus l. VII. de lacult. simpl. medic. Ideo cum aliquid studiose politum significare vellent, σησα; ιοεβὲς et papavere ac feratuo sparsum dicebant. Petronius : audiunt mellitos Verborum
globulos, et omnia dictu factaque quasi papavere et se mohama. Maconidibus Alcmanis non erant disti miles, quae alii Graeci ῖνθαλαμια vocabant, et ipsa papavere ac sesamo condita. Hesychius: ενθαλααια, πλασματα εκ μῆ-γιωνος και σησαμης. In testiinonio Alcmanis scripsimus, επιςεφεῖς σελίνου τε, σησαμορ τε, ex MSS. et epitoma.
Vulgo επις ῖοισαι λίω. Mendose. Etsi linum potest locum hic habere, ut statim: χρυσοκολλα ἐςὶ βρωματιον διαμελιτος καὶ λίνου. Hesychius chrysocollam ait parari εκ λινοσπέρριου και μέDτος. Sic semper λινον de lini semine interpretandum, quando inter illa censetur, quibus vescimur. Indebant cibis semen lini, ut acrimoniam illis conciliarent. Ideo Artemidorus l. I. C. 7O. inter acria nominat junctim ceu cognata sesamum, lini semen et sinapi.
Galenus l. V. de seculi. simpl. pharm. lini semen inter illa habet, quae et alimenti et pharmaci usum praestent. L. autem VII. docet idem, solitum semen lini et Dictum et non frictum mensis praeparari. Plutarchus in l. de Iside inter lini laudes ponit, quod καρπον εὀαξιμον ἀναθίξωσι.