장음표시 사용
311쪽
scribendum per o par 'um, ut semper apud Suidam, non p0r ω, Ut hic. Me Nutcus ejus poetao sabulam laudat hic Athenaeus. Sed apparet ex l. IV., dubitatum esse ab antiquis criticis de ea fabula: ο εἰς χιονίδην άναφερο- IJτωχους πο-σας. Obscuru S plan0 poeta et lucifuga, cujus tamen Heroas invenio laudatos a Polluce l. X. c. S. et Suida in αγνος, CADU Τ TRICESIMUM QUARTUM. Menandri Epitrepontes. αἱ ει Θατμεναι προητ ατ i σθαι περιψ ο α Mos circumferendi cibos. Dicharmi Αγρωςivis. ταριχος τελFι ς. et βρωμωδες. CVenae principium ex quῖbus cibism inus. σκιλλωδ l quae dicantur. Strabonis locas. Sex ita na falsamcnta. π οτιφοριμον τέ ut ιχος. Sal samenta 6υραια. παρασαγγαι καὶ ρίγ- γαροι Voces barbarae.
Non sero aequo animo, haec ita scribi: Mέγανδρος Τρι p a 3t,
πουσιν. Imbutus enim sum persuasione, legi debero 'Em- τρέπι σιν. Equidem poetae hujus sabulam novi nullam, cujus esset index 4 ρέποντες, atque adeo fuisse nullam censeo. 'Επιτρεποντὴς vero Menandri laudatur l. X v. et apud Stobaeum serm. XXX., nec non apud Harpocra tionem Ill since τρυλεῖον et εχι γον. Suntque de ea comoedia haec illius verba: Aναοσθένης χ/ τω κατα 'Aφοβου πρωτου
ναυδρου δρῆαοι 'Επιτρέποντες. Priscianus l. XVIII. citui Menandrum ἐν 'Επιτρίτοις. Legendum suspicor 'Emτρεπουσι vel 'Επιτροποις. Sidonius Apollinar1s l. IV. ep. 12. t Niver ego fliusque coinmunis Terentianae Hecyriae suos ruinminabamus e studenti a se ebrin, naturae meminens et pro- fefouis oblitus. 9uoque obsolutius rh)thinos comicos incitata docilitate sequeretur, ipse etiam fabulam siuilis argumenti,
et est, Epitrepontes Meuandri in manibus habebam Vor. sus Aloxidis de duobus Chaerephili salsanion tarii siliis, Id -τῶν ,πων, δύο σκομβρους ἔφη 'Eν τοὶς
312쪽
29o I. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN.sἶναι , intelligo de equitum transvectione. Huic interorant duo isti adolescentes, equis, sicut alii, vehentes, cum dixit Timocles, duos scombros inter Satyros versari. Cur equites appellet Satyros, quaestionis est. At filios Chaerophili scombros fuisse dictos, ex l. VIII. certum. Antiphanis c Curi de locus tertium v Ursum habot uno pedo claudum. Scribe: - κῖν ουπρο τυχη LIαρων Ευθυνος ἀπολ γίζων αυτοθι, Xρ. Trochaeus in secunda sede jam-bi loco ex liccntia comica: quanquam id upud Graecos rari muniam. Quae alibi toties appellavit pro pomata, pluribus verbis circumloquitur, cum ait ex Heraclida Tarentino: ληπτέον συαμετρον τροφγήν προ του πίνειν, γραι μαλιςοι τας εἰθισμένας προπαρκτίθεσθαι περιφορας. Mediocris cibus, prius quam bibus, fumi debet: ii muxime, qui sole ut ante alia appositi circumferri. Gustationem, inquam, intelligit: quae, ut l. super. dicebamus, nihil est
aliud, nila αἱ εἰθισμένα προπαρατιθεσθ&ι περιφοραί. GU-
stationum υλην duobus ferme libris Athenaeo descriptam duobus verbis complectitur Heraclides, addens: λέγω δῆλαχανων καὶ ταρίχων γένη. Olera enim et res salitae praecipua fuerunt antecaenii materia. Plutarchus docte genus utrumque est compleXus, λεπτα και τομα nominans. Solebant autona in veterum conviviis appositae lances circumferri, ut singulis convivarum carpendi sieret potestas. Epictetus in enchiridio: Mέμνησο, υτι ρυς ἐν συμποσίω δεισε ανατρεφεσθαι. περιφερομενον γέγονέ τι κριτα σε; ἐκτείνας τὴν χεῖρα κοσμίως μεταλαβε. παρέρπε si κατεχε.ίπω is γῆ ς πιβαλλε πορρω τγῆν ορεξιν, αλλα περίμενε, μι εχρις ἄν γενητα κατα σε Praeclare ista explicant cim cum rendi consuetudinem. Infra l. IV. : αλλα δ' ἐσθιειν
περιεφέρετο πολλα. Et statim: συαγρος κατὰ πινακων περιεφερετο εκα sae. Quanquam isto loco περιφέρεσθαι potius significat in circuitu cuiqνe apponere. Paulo post ob- ., ae . scuratum praVa distinetione locum illustra et scribe: ἀνοῖο εςι και το σμαρον καλήμενον, si μνημονευει Σπίχαρμος
tinuandus catalogus ab auctore institutus rerum, qua simul laxant et stomachum juvant. Dioclis auctoritas pertindi ad siser, non ad sequentia. Eundem locum Dioclis habuit ante oculos Plinius, scribens t. XX. c. 5.: Si fer erraticum sitivo simile est et effectur stomacbum excitat. fis 'idium absterget. Ex aceto laserpitiato fumtum, aut ex pipere et mn o, vel ex garo urinam ciet, ut inbion credit,
313쪽
LIB. III. CAi . XXXIV. 29 Iot Venerem tu earum flent utia e V et Dio . De sativo
vide ei d. l. XIX. c. 5. Epicharmi rosi uis lati. uat Helycinus in i ολαφος. Syracusan e dialecti est vo-cubulum αγρω σος pro κυφλφοῦ, rusticus. Ἀγροικον autem inulti comiui docuerunt, ut Alitiphanes, Philemon. Ana-XandrideS, alii. Scribe Cum antiquis καθεκτικωγ αν ἐκ Eodem num i O p ulo ante ττἀς ἐκκρίσεις π υντων Quid appellatur τάρπις τέλειος καὶ ο ς; buc umentu perfecta interpretor probe madorata iria durata et siceata. Talia evadunt, quae rite salita sunt Contra, quae non satis diu in muria servaveris, virosa sunt, et suci e corrumpuntur. βρομα A riptum in membranis pro 'ς. Sic alibi pro i aera c. Quam
scripturam etiam inclibris Dioscoridis invenias saepe φυζMθα quid mox appellet, diximuS l. super. C. 2C. Corruntaurit, quae subjiciuntur: ἔπι ταριχος, εἰς τας
'iu inti ni. ulli . sidiculis elicias: sine dubio do ost ali
quid Attende diligenter auctoris m0nti: videbis, non aliud eum velle, quam hoc: utile esse, 1i coenae princi prum ducatur a parum nutrientibus, qualia sunt, qua G
isti ut alus miως ο ς Negotium sacessunt nobis, et quae istis adhaerent: τας θε ἀθραους D
Quid senim est - τον; Enim plane hic a lita hasret entiebar doctis legentibus δυσ-ςον γο τ p ri να rSed excerpta assensum meum sumaminant, in quibus scriptum. ξυσκλητοι γαρ nempe αἰ πο εις εἰς ν πλείονα
de ex iisdem Ο ἐε σκομβρος κοῦφος potius, quam
λεσκαλωδεςερος. Nam scribendum ex epitoma et membranis σκιλλωθευρος, ut ex conjectura olim mendabat
yeuare solent O Hωθη, quae volunt intellio i nain m
314쪽
292 I. CASAU BONI ANIΜADU. IN ATHEN. rum orata, saepe etiam noXia. Lucumonis illius acumen,
iii negat, Strabonis subjectum deinceps locum extrare hodio in Strabonis codicibus, pridom retudimus. Nam si totid0m literis eadem non scribuntur in nostris libris,
mirum non est. Quoties diximus, hunc esse morem veterum criticorum et grammaticorum. Di in laudandis
priorum scriptis parum sint religioli 7 Non enim verba ut plurimum, sed sensum spectant solum. Exempla rius rei in Athenaeo quam plurima: in Eustathio et id gonus aliis prope infinita. Porro S itana salsamenta, vel, quod ost idem, 'Εξίτανα, illa ipsa videntur esse, quae apud
Galen. in III. de facult. alim. Σαεατινα, apud Martialem faxitana nominantur. Epicharmi Fugitivum Uossem adducit in testimonium et Pollux l. IX. In ejus verbis malim Ποτιφοριαον το τέμαχος ην. Id est, e fui optum. Nam ποτιφέρεσθαι Dores, quod alii προσφέρω οι , cibum tu-niere. Alioquin Hesychius φοριμον e X ponti λυσιτελες, titile. Pro quo dicunt Dores ποταζορος, ut in Nemeonicis Pindari: ποταζορος θ' αγαθοισι μισθος ουτος. Scio: minie viros doctissimos, qui scriberent non longe infra τοιτων ἰχθυουν και των ταρίχων ωραῖα παντα . Sed placet nimis edita scriptura ρόα παντα, quam et Epitoma tuetur,
et omnes M,S. Horaea piscium nusquam legi: sed ωραῖα sol cim ταριχη. Ubi de saporibus recitantur Mnesithe1 Atheniensis placita, lego cum Viris doctiS οι δε ςρυ οιτας ἐκκρίσεις laχου M. Acerbos succos adfirmgere, adeo verum est, ut ςρυφνον quasi ςυς νον constet appellatum a verbo In verbis Xenophontis legunt veteres h κα-κης και μεν. Sane quidem το afuerit melius. Paulo post epitome: πεπτειν υμῶν τοιουτους λογους ου δυναμενος. Elegantius, quam, ut editum est, φέρειν τοιουτ. Pro exemplo Vocum alienigenarum, quibus olim u11 Graeciae scriptores, assert τους παρασάγγας, κωτους ἀςαθους. Ser1bendum vero ἀγγαρους, Vel τους αςανδας' quod tamen probo minus. Utraque VOX Persilea: utraque optimis auctoribus Graecis usurpata. Multa Eustathius ad Od. τ. de barbaris hisce vocabulis.
315쪽
ρειον υ δωρ. Sophoclis fabula Mγευς. 'Υοεις fons.
An cal diam veteres Graeci bib rint. σπλαγχνοι τι συγγίνεσθαι. Anuli st fici. περ/βοητον ποιεῖν. βάψαι αρυταιναν. Ser serum vetus jusjuran--m e su ii ποτε πιοιμι υδωρ ελευθεριον. Comicorum ferme omnium scena Athenis. Minum ελευ- Θε ιον apud Xenarchum comicum. Auctor fabulae
Aliptria. Jure merito Cephisodorus, Isocratis discipulus, ut ait
nother, inter veterum dicta improba Archilochi istud ponit: παντα ανδρα sero ολυπτειν. Eit enim illi Neronis p.aaq. simile, quod refert Suetonius. Eae nonnubis, inquit, comperi, persuasissimum habuisse eum, neminem hominem
pudicum aut usia corporis parte prirtim esse. σκολυπτειν otαποσκολυπτειν obscoenissimae impuritatis genus signis- Care, ex Harpocratione et Polluces liquet. Aliis verbis eandem ἀσχημοσυνην, ut voce utar divi Pauli, nequissimus poetarum expressit init. Equitum. Quod autem ex Theodoro, nescio quo, affertur, πλεον μεν ἔχειν, ἐπορι- νει ν Zε το ἴσον, ante illum dixerat Hesiodus: Νῆ' ὀλίγγην ρύνειν, μεγαλy 8' ἔνι φορτια Θεσθα. Qui versiculus a Plutarcho exponitur in lib. de aud. poet. Theodori verba ita concipiebat Scaliger: πλειον μεν εχειν, το δε ἴσον επα- νειν. Sed utrum hic auctor prorsa Oratione scripserit, an VOrsa, nescimus. Prima verba ex Antiphanis Alcestide ita malim scribi: - επὶ το κανουργεῖν φερς; Ουτους εκει- νος. τοῦτο γ. Tibi nova inDenta placent ' Etitim illi: qui quidem est persuasus etc. Restitue postmodum prava distinctione depravatum locum, ac scribe: ἀλλἀ προπίνω σοι,
εκ ΙΠυθαγοριζουσης. De se dixit Cyri ulcus λααάν, non de Ulpiano, ut male arbitratur Dalecampius. Ssensus est: quandoquidem tenet te non vini, sed verborum 1itis, prOpino tibi in testimonium amicitiae locum hunc Alexidis, in Ulo decoctae fit mentio: quod tu avebas scire. Ita
aeeipitur verbum ἀντιαροπίνειν in. l. IV . Decoctam Vetuitis temporibus suis te cognitam, probat deipnosophista
316쪽
Θος, qucre decoctae Out btis. Recte hoc quidem Atti e naeus ἰ Oaeterum decoctam Neroni unum, cujus erat illis temporibus promiscuus usus, antiquioribus Graecis fuisse incognitam non dubitamus. Vulgaris dococtae meminit Hippocrates popular. l. VI. : υὀωρ ἀφεψηθεν το ριεν, occ
Ad propositam quaestionem, ubi exstaret in scri
πρεσσα xαλεῖται. Tolle laceri codicis indicium, et scribe εν Αἰγεῖ fraus fabulae argum ritum divinare licet ex Plutarchi Theseo. Conjecturam autem secimus ex Verbis Hesychii, cujus locum turpissime deformatum adscribam, Ut emendem. Uulgo editum: δ αυρειον πομαα, ἀπο ALτειτῆορου- Σοφοικλῆς τροι νυχ ταρα καὶ πτυνη υοεσσα. Lego: Ταυρειον πομα, Σοφοκλῆς ἐν Αἰγεῖ, ἀπο Ταυρουποτάγας περι Τροιζῆνα, π&ρ' s και κρηυγη 'Tοεσσα. Ab S-que dubio ex eodem fonte suos rivos dori variant Athen. et Hesych. Itaque cadem ambiguitas sententiae apud utrumque. παρ δ enim vel ad Sophoclem potest referri, in cujus 'ubulis etiam fmoeis fons non auritur: vel ad Taurum fluvium, prope quem fons etiam est Imoeis live Imoh s. Totidem literis haec les os apud Eustathium 'IL. 1. Ancalidam et veteres hiberint in conviviis. de quo hic aliquid Athenaeus disputat multis Julius Poll. l. IX. E polidis vesius ita digero et scribe: -- τομαινέ is ἄν, καὶ θυη πεπτειν πινῶ Kέλευ ῖνα rλαγ χ νοισι συγγενώμεθα. Calefiscito nobis miliarium , et Dictimas curacoqVendas, ut ex Disceribus una simus et epulemur. Moserat Veterum, invitare amicos ad sacrificiorum epulas.
Lunccus Samius: lu αγειρ' ὀ θυωυ ὀ δειανίζων τ' ἔμε. Accipe σπλάγχνα, ut in Suetonio viscus, de victimae parte . quae non adolebatur, sed convivis apponebatur. Sie illo de Vitellio : Ne in sacri cio quidem urit itinere ut liemperavit, q&iu inter ollaria ibidem si itim υiscus et farra paene rapta e foco wnuderet. Proprio intestina sic voca, bant: sed et carnos, et generaliter quicquid de victima edebatur, et Ucus dixerunt, ut notat Sorvius. Unde est viserotio pro κρεανομιία ' neque enim solis intestinis vesce-haptur in sacrorum epulis. Ita autem dictum corλάγχνοι λευγγίνε, 'oci, ut apud Aristophanem σπλάγχνοισι παραγίνεσθα, interesse convivio sacro. leon in quit. ait:
317쪽
Hic ευγγινεσθαι id potius est. quod Latinis i/ua es. Ju-
enalis. Te=tra ne et cicuo cessuret culcita feci', Una sinus,at. De istis, το χαλn ιον Θέρμ αινέ τε , praetermittonda non surit, quae scribit Pollux: Eγαλ ὁὲ το ταῖς Θεοφαὶ 'αζουσαις Αριςοφαγους ε ργημενον, το χαλκίον θερ μαινεται,
κω ταυτον δε τοῦτο καὶ ἐν τοις Εὐπολ θος AO οις μιν εἰρημένον. Vide, qua o sequuntur. Errant, qui Antiphanis hune versum. Παρα Ρερτατου δακτυλιος λί μοι ἐρρωχi ς, putant emendationis egere. Anulum intelligit dogenere eorum, quos physicos vocabant. His putabant insesse vim sanandi aut potius avertendi morbi. Aristoph. r -φορω γαρ πριαμενος 1 ον δακτυλιον τουοὶ παρ' Ευ ο μου δραχμῆς. Nota sunt, quae de hujusmodi anulis docti pridem adnotarunt. Multa Marcellus Empiricus de iis: pud quem Q. 9. ad ileon vel colum praescribitur auulus
de amo, texta tunica exussa, qui habeat in ambitu rotDuae ratis utriusque, id es, exterius et interius, Graecis literis D Ulmu: Θεος κελευει M.' κυειν κολον πο,ους. In iis tr
chaicis, qui asseruntur ex Alexidis Aleiptria si vo Uuctrice. interpretes nihil viderunt. Sensus est: Si ossi inani no stram infamaveritis, hauriens serventem aquam de medio lebete maximam trullarum in vos offundam. Distinctiones aliquot alienis locis positas ita restituas: 'Καν ὀὲ τὐγας, ριον ποιῆτε περιβον γ , κατασκεδῶ. ν, j την φλ1ν Δη- d-ρη, π μεγMV-ο μμου βάμαακ τοῦ Πηυς In malam partem debet accipi τὰ περι- βροτον ποιεέ . Haec dicebat ancilla aliptae, adolescentium, qui comessabundi sores pulsabant, petu lantiam castigans propriae infamiae metu. ἀρύτα γ quid sit, ad Theophrastum satis exposuimus. Junge Hlῶγ cum
ελευθεριον. Id est uis id fecero, ue sum unquam libertatis cymos. Etsi verum est, quod dixit Pi autus: boe
urbe Graeciae. Videtur id 1actum ab eo poeta, cujus
318쪽
296 I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN.hasc sunt. Allusit enim istis verbis ad morem Argis servatum, ut manumissi haustum biberent aquae e sonte Cynadra. Eustathius: ἰυ A si Κυναἐρα ὀξ ης επινον
οἱ ἐλευθερήμενοι. οθευ το Κυναξρα ελρυθέριον μωρ παρολι- Mazaec επι τῆς κατ' ἐλείθερίαν Liberae aquae meminit et Pausanias in Corinth. Sed fulis e videntur inter servos et servas ulitata olim genera loquendi. ει Θετο ἐλευθέριον υθωρ, et contra, μη ὀέποτε πιοιαι Uδωρ ἐλευθέριον, uisi hoc aut illud secero. Alludebat horsum mulier illa, quam Xunarchus poeta faciebat jurare τον φρικτο - τατον υρκον, ut narrat auctor l. X.: - εαοὶ γλοιτο σοῦ ζα-σγης , τεκνον , Ἐλεύθερον πιοῦσαν οἰνον αποθανειν. Serva erat, quae loquebatur. Voluit dicere: utinam, priusquam moriar, libertatem possim consequi. Sed prae amore vini temulenta anus vinum ελευθέριον dixit, cum aquam deberet. Caeterum de fabulae istius, cui index Ἐλεωτρια, auctore ne veteribus quidem constabat. Athenaeus vel Antiphanem ait esse, vel Alexidem. Julius
soli. Amphidi attribuit. Sic ille scribit l. Vi I. c. 3. : I ς
Ratio frigefaciendae aquae. υδωρ χνυχροτερον γραρο '
MAlta emendantur et illorantur. Vel Athenaei error est memorialis, vel librariorum, qui ista scripsseruuir ΙΠλατων ἐ' έν ητριά ros ΓJολιτείας. Nam locus est l. IV. Non semel observavimus, α et 8 sedes invicem permutasse in manu e ratis libris. Abundat vox una in istis: φησὶ ψυχεια ita melius membranae) κατεσκευάσθα θέρους ορυκτα, ἔνθα χλιθου sic pasilin MSS. et
319쪽
τος induci debet, atque ita volebam edi. κομήοντα est Fuerunt uomum non hauriunt. Observandum est, quod ait, aquam injici in haec frigidaria, quae sit tepens. PΟ-test intelligi, quae propter anni tempus intepuerit : potest etiam accipi de quaesito tempore admota ad ignem aqua. Nam ut quam frigidissima stat aqua, calcfacienda prius est, quam in specum demittatur aut puteum. Caustsam explicat Alexander eo problemate, cujus initium: τί το Θερ μαινομενον καὶ εἰς φρέαρ χαλώμιενον ψυχρο-
τατον ποιε.ται. Similis ratio frigefaciendae aquae est, quam ex Protagorida mox describit auctor: solo enim prius calefaciebant. Nae male de nobis meriti sunt, qui 1lludi Alexidis e Parasito testimonium primi sic scripserunt: Lαι γαρ βέλομο ι Υὀριτος σε γευσα. πρῖγμα δ' ἔ ι μιοι με-
τα Φρέατος ἔνdον ψυχρότερον αραροτού. Quid signiscant postrema verba 8 Aut quid est φρέαρ άραρος; Lege Φυ-
χροτερου Αραροτος. k olo, ait, aquam tibi propinare Mihi aute/ res est curi putes, id est, puteum habeo, frididior G λ mole Arat OS poeta comicus non inter primos, ac ne secundos quidem. Inde occasio vonustissimi joci. uniuime Gnathaena Diphilum poetam risit, cum Coenanti apud se et iligidam laudanti, nou mirum, inquit: ero enim aqua Vr Iraetacio tui rotis in lacum tuarum comoe-ι IaλΠm 'O. s. Vido l. XIls. De Ararotes dictum nobis c 9. HOm,num genu S Vocat φυτο, poeta Alexis, cum ait. Ειτ ου περοεργον δειν ἄνθρωπος φυτόν. Platonis vox est ανΘραπrος φυτον κρα-ν, gκ ἔγγειον. VI. versus ita
scribitur: AηIς ροφὴν δὲ της ῆμέραν. Mendoso. Neque ad rem sacit, quod α τῆ apud Homorum de farinaicitur. Seribe : τοῦ ς τροφῆς ξε τῆς καθ' 1i μέραν. Vel:
cujus etiam M. Tullius meminit. Sed mirum, juri nigro aluid potius Opponi quam jus album. Nam de maga item sequens verilculus est exponendus, nisi roserre volun ad oculorum υπογραO nigro enim inficiebant sibi amrim , ct e formosae volebant videri. Notabis, δευσο-
, ut erat in membranis: To r ἐῶν
320쪽
a 98 Ι. CASAUBONI ANIΜADV. IN ATHEN. ὀιασυρομεν. Obsonium nisi calidum apponatur, Uitreperamus. Sic etiam in epitome. Vulgo Το δ' ολον. Unde fecit Dalec. Tον ὰῖλον. Non inepta quidem conjectura, sed quae veritati non debeat facere praejudicium. Quantopere ferventes cibos expetierint veteres, admonuimuS l. I. C. 6. Si ο φον velis piscem interpretari, non pugnabo. XIII.: 'Eπὶ ταῖς αβυρτο κασι δ' εκβακχευο αεν. Abyrtaca Persici inventi cibus erat, quem acrimonia Commendabat. Theopompus: 'Hξει ξε Mίθων γαῖαν, ενθα καρξαλχων Ιἰλε Γίον ποιεῖτα καὶ πρασων αβυρτακη. Huic affinis fuit alius 38. Cibus, quem νεοθαρτην vocabant. Hesychius scribit, esse Eθεσμα τι αβυρταγίωξες. Nec αβυρτακη solum legas, sed etiam ἀβυρτοικος, ut apud Polyaenum l. IV. δεαβακχευειν ἐπὶ ταις αβυρτακας dixit comicus pro ἐπι μαίνεσθαι ταῖς α 3. , quod usitatius est. Perdite amare et cum furore expetere. Contrarium est in superiore versu εκπιτίζομεν, quod mutant male in κ ππίζομεν. δειπαίζομεν est lente
et cum sastidio bibimus quaii pitissantes, vel degustare
experiundi gratia vix sustinemus. Hoc enim est pilissare, ut notum ex Terentio. Sequitur: Ευθυ ἐς δ' ἐν Ἀσωτωη 'Ε πολῆ. Ita scribi recte, probat Suidas, qui loci hujus meminit. Paucissimas ediderat fabulas: unicam invenio praeter istam. Laudatur enim in Atlanta a paroemiographis in proverbio εβδομος. Apud Pollucem l. VI. c. 37. fortasse scribendum: καὶ ηιιαακου ξε Ευθυ-σκλης λέγει και Σοφοκλῆα. Nam quis ille Euclides, quem nominat vulgata ejus loci lectio 2 Asotum vel Asotos plures Graeci comici docuerant: etiam e Latinis Ennius atque Caecilius. Cujus poetae itemque Afranii Epistolam quoque laudant Felius, Priscianus, Nonius. mox scribi jusseram, non ψυχρον. Operarum error est
et quod sequitur: - δευσιππος εν Βακχοις. pro HAZχαις.
Lysippi Bacchas ex Athenaei l. III. et VIII. nominat Suiadas. Pollux quoque meminit l. VII. c. 17. C. autem
11. Hus d. l. scribe sic istum Lysippi versum: 'Emγναψας
καὶ θειωσας ταις αλλοτριας ἐπινοίας. Non, ut editum est,
Θειασας. Nam Pollu X hoc testimonio probare voluit, sulphuris aliquem suisse usum in officinis fullonum. A θεῖον vero, quod sulphur significat, non dicitur Θεια ειν, sed Θειουν. Elegantissime autem Lysippus eum. qui aliena inventa interpolet ceu vestem obsoletam, fulloni comparat. Corrupti sunt et Hesychii codices in mentione