Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

331쪽

rum industriam, qui λοι μιας οργανἡ σχαπρίας πολλας καὶ

ποικιλας εγεργεεις αποτελου τιν, quia astutia unius conversionis multa et Daria pariter administrant. Sic interpretatur

Apulsus. Sed non habent, opinor, Latini propriam

ς ία Hesychio dicitur. Vertibulus tamen Ausonius Lati. ne nominat vel σχαςηριαν vel simile quid in ole antioscillorum descriptione. Harum, inquit, verti;ularum

Da iis coagmentis simulantur fecies milis formarum: eis. phantus bellaa, aut aper bestia: aser Uolans etc. Petro , nius Larvam argenteam attulit ferDur sic aptam, tit articuli ejus vertebraeque in omnem partem secterentur. Est

autem, nisi fallor, σχ-ηρία mechanicis Graecis, quod nostris tin respo/t. Huic enim optime quadrat, quod tribuunt Graeci τῆ crχας ρια , continendi vim et impellendi aut laxandi, hoc est, motus et quietis quasi principium t incentivum. Ergo haec verbal. σχασθέντων των φλραγματων λαθρα κατα μηχανας, hoc significant, tabulata illa fixe pluteos, qui objecti erant fabrefactis candelabris, quac postea apparuerunt, artificio ingenioso et mechanico suisse remotos. φραγματα appellat Hippolochus, quae Philo aptius in non dissimili narratione in . VII. de re

subl. παραφραγ ματα. Erotes, Panes, Diauae et Mercurra sunt lucernae vel candelabra ad similitudinem Cupidinis, Panis, Dianae et Mercurii elaborata. Eis autem, quod hic commemoratur artificium, mirabile admodum nihil habuit: aliis tamen inventis subtilioribus ansam praebuit. Non enim dubium est, quin ub hoc principio ventum sit ad coenationes istas versatiles, quarum Sene- Suetonius si Lampridius meminerunt. Porro autem D 24 . feri solitum Olim , ut in nocturni luminis instrumentis artis suae peritiam Ostenderent mechanici: cujus rei nobile exemplum suppeditat historia coenae illius, quam in Cilicia exh1buit Cleopatra Antonio, ut narrat Plutarchus. Huc etham pertinet machinosa illa lucerna, qua o ipsa sibi oleum ministrabat, teste Sozomeno l. I. Sistillis Cupidinum et Panum, quae ait Hippolochus lucernarum usum praebuine, respondent ii mulacra juvenum heroicis temporibus, rudi adhuc seculo et incognitis lucernis, in angulis coenationum destitui solita, ut facem tenentess lucerent. Homerus de Phaeacibus canis: Xρμό- δ' ἄρα κουροι επὶ βω μων Ἐςασαν, δα δας

τυμ εστι. Lucretius in Osulentae domus descriptione

332쪽

3 Io I. CAsAUBONI ANIΜADV. IN AΤΗΕΝ. poetae locum non tam imitatus est, quam expressit prope verbatim, quod non observant illius interpretes: - δει rea out juvenum simulacra per a deis Lampadas uniferus

manibus retinentiu dextris . Luinina nocti ruis epulis ut Ii7- peditentur. Ait Hippolochus: συαγροι σιγυνοπιις αργυρα μδιαπεπερονηαενοι περιεφεροντο εκάς oo. Nihil interest, ii veσιγυν c scribas, sive σιβυναια, ut in epitoma. Venabulum ita vocant, telum. ιλοτιdηρον, aprorum venationidus aptum. De eo multa in commentario nostro de venatione amphitheatri. Caeterum hic locus superiorem nΟ- stram de convivarum numero conjecturam labefactare

nonnihil videtur. Nam ut cuique convivarum suus aperapponeretur. quod scribitur esse factum, I O. apros in triclinium illatos oportuerit, 1i stat illa nostra emendatio. Loctor igitur eruditus statuat, utrum duorum similius vero debeat videri: aut convivarum cete Dris adeo convivii tantum fuisse paucitatem, aut tantam diprorum copiam potuisse reperiri. De Mandrogene, urbicario

mimo, adi l. XIV. Iste, inquit Hippolochus,

κατερρηξεν ημιων γελωτας, multa ridicula in nos ludit, vel, multos risus a nobis expressit. Sic melius, quam ut interpres. Ait: συ ἐε μονον si ΑΘ γηναις μενων ρυοαιμονιζεις, τοὶς Θεοφράσου Θεσεις ακκων. Mallem εαυτόν ευ- δαμονιζεις. Tu hsc uno te censes beatum , quod Athenis

manens Theo brassi disputatrones de propositu ibest audias. Mos summorum virorum fuit, Aristo testis et Theophrasti, discipulos exercere proposita ad defendendum aut oppugnandum quaestione aliqua, quae dicebatur e re θεσις.

Constat autem, fuisse in illis disputationibus non minus secundiae certamen, quam acuminis et ευρεσιλογιας. Nihil enim similes erat earum contentiosarum λογομαχιων et . ut appellat Romanus sapiens, circumscriptionum,

quibus hodie ad duritiem frontis infelix juv ntus eruditur. Ideo dicebat Strabo l. XIII., solitos Theophrasti discipulos θέσεις ληκυθίζειν, hoc est. de re proposita Ora

olim inter tenuiorum lautitias, aliquando etiam in beatorum mensus, admissae: ut in Nasidieni coena apud Horatium. ςρεπτοι et ςρέσααατα operis pistorii nomina

sunt, a figura sic dicti, qua singebantur. Eadem nominis ratio est in ea. quam Latini Dirum vocant: cujus fingendae modum habes apud Caton. c. 77.

333쪽

LIB. IV. CAP. III. DCAPUT TERTIU

Mικροτροί εζοι φυλλοτρωγες. Defenditur contra Aristophanem, qui narraverat Athenis, Persas assare boves integros. Tapetes strati μ εχξι αρκτου. Thraces butyrophagi. λα-ι δωδεκακλινοι. MLnsri mensae alte cincti. Sparta ευρυχορος. Pli1ala lepasta. Bulborum σιρος δωδεκα πη cυς. σειροι bulborum, et olerum fasciculi, μοίναι. Siri Thracum. δεσποσυνοι, heriles filii. αγχρος et οὐχρος. δολιχος genus leguminis. Iocus in

ευζυπρωκτον et impudicum. In Antiphanis versibus ex Oenomao scripsimus, auctoribus libris chirographis, μεισκροτραπεζοι φυλλοτρωγες, tenuis mensae, et oleribus foliisque herbarum victitantes. Pro τερας mox scriptum inveni τετταρας, quod non Concoquo. Frustra fuit Aristophanes, cum tantopere eum rideret, qui dixerat, Persarum regibus solitos apponi boves integros in clibano tostos. Ex iis, quae dicentur infra h. l. de victu eorum regum, vera illum parebit loqui, quem pro mendace insignito suggillat comicus. Anaxandridae tetrametri de nuptiis Iphicratis cum filia Cotyis, etsi non sunt perobscuri, quaedam tamen habent, quae nos eXercere possint. Primorum verborum mens pendet eX iis, quae apud poetam praecedebant. Κανταυτα ποινς, ωσπερ φράζω, λαμ προῖς Δεί--: Mχ Scribendum υ , ut in membranis, vel fortasse Si haec feceris, quair dixi tibi, splendido conviDio excipiemur. Daleeampius multa mutavit, ut eam sententiam eliceret, quam probavit. Nobis non lubet, ac ne licet quidem, esse ingeniosis, ubi nihil necesse. Quemadmodum autem ἀραν κη illa dicimus, et coelos tangere ac ferare vertice, quae sunt praealta: sic Anaxandrides, ut significaret ingens illud viae spatium, quod fuerat tapetibus constratum, eos ad ursam usque nertinuisse dixit. Ita haec interpretor: Κατὰ τῆν ἀγορZ μὲν

υπwρωψαι Στρωματα μεγ αλ ργἀ μέχρι τῆς Da- ,ecamp. retulit ad temporis diuturnitatem, quo mansere constrare tapetes.' quam interpretationem non probo.

334쪽

3ra I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN.λους, plane damno. Planissime onim proba ost lectio edita. Thracas poeta facit butyrophagos, cum in Graecia

vix butyri adhuc esset usus cognitus, ut docemus alibi. o. et 49. VetereS cum alicujus cubiculi vellent magnitudinem indicare, dicebant: tot lectos capit. Unde est appellatio

tricliniorum, et οἴκων τετρακiινων, ἐπτακλίνων, atque etiam εικοσακλίναν et τριακοντακλινων. Eo allusit Aria- Nandrides: Τίς λεβητας εἰναι λακκων δωδεκακλίνων. Proprie non λακκοι, sed oeci dicuntur δίυξεκακλινοι, lectos a. capere. Moris erat, ut, qui in conviviis ministrarent, alte cingerentur, quo essent CX- peditiores. Horatius: puer alte canctus acernam Gctu supepΠrpureo mensum perter t. Ideo Anaxandrides : Aυτον τε

Κοτυν περιεζωσθαι, ζωμιον τε φέρειν ἐν χοὶ χρυσν. Seribo deinde τας θ' αρμονίας μεταβάλλειν. Repetendum semper το φασιν. Sensus est: Aiunt, Antigenidam tibicinem, Argam cantorens et Cephisodotum citharam pulsantem ei convivio interfuisse, et cecinisse modo quidem Spartam amplis florentem choreis, modo Thebas septem

portarum, mutato harmoniae genere. Errat Dalec., qui ευρVχορον 'λπάρτην mutat in ευρυχωρον. Quo etiam modo

scriptum invenimus in epitoma Hoescheliana. Perperam. Homericum est ejus urbis epithetum, ut:. Η δ' εχ ευρυ- χορον Ameεδαίαοια Παλλας 'AΘαηνη 'sλιαετο. De ea voce multa poetae interpretes. De Spartanis choreis Plutarchus in Apophth. Apollo fatidicus in oraculo, quod refert Herodotus : 'Υμειν ω Σπαρτης οἰαητορες ευρυχόροιο. Lectio, quam edid mus, est prompta e membranis. Si Iibeat minimum ab ejus vestigiis recedere, scribam: τοταυ ἐπι Θηβας τας αρμονίας μεταβαλλειν. Non censeo du-hitandum, hanc esse veram lectionem. Cum autem et

phiala et lepasta sui generis diversa pocula sint, ut didicimus ex l. XI., probem scribi φιαλην τε καὶ λεπα ν p tius, quam, ut editum est, φιαλην τε λεπαςην. Cum inter alia, quae dotis nomine accipit Iphicrates a rego Thracum. recenset comicus βολβων σιρον δωδεκαπηχυν, non absurde conjiciebamus, scribendum βολβων σειραν. Et Dalec. in mentem venit hujus conjecturae: sed vir Optimus perabsurde vertit bulborum torquem. Nos βολ- βων σειραν interpretamur lineam bulborum: sicut dicitur Jurisconsultis lineu marearitarum. Sic hodie caepas tu forum deserunt ad instar catenae nexas invicem more sertorum, non autem transfixas, ut fit in unionibus. Alia

olera in fasciculum colligata prostabant. Virgilius in

335쪽

Moreto ' Paenales olerum fasceis portabant tu urbem. Hieronymus consol. ad Pammachium: mundunt legumlua, o brum fasciculos in ferventem ollam de9iciunt. Ex istis verbis docemur, non solitos solvi istos fasciculos, sed, ut emebantur in olitorio soro, ita in ollam conjici. Rus rei caussam explicat Galenus, Erasistratum subsannans, quod in curatione cujusdam morbi scripsisset, εDαι ἐέσμια, de cichoreis loquitur) οπως ευμεταθετα v. Galeni verba sunt in l. de secl. venae contra Erasistrateos,

qui erant Romae: αρ επινοεις, ἔτι δυνασθαί τινα Eερον γραψαι τα σ3πικροτατοι του μη8 οτι χρη

dentur Graeci istos fasciculos ἐψανας proprie appellasse. p aso.

Hesychius: ε φαναι, αἱ ταν λαχάνων δέσμαι. Ita eXponemus σειρῶν βολβων, si cui placeat emendatio. Sic minores aves vendebant in lineam digestas. Hesych.: τίλλοντες τα ορνεα κρῆ τιθέντες ἐπὶ πίνακος ἐπωλκν, τα λεπτα opuαθίζοντες. Nobis nunc perplacet, quod est editum et in omnibus codd. scriptum, σιρον. σιρος est fovea in usum granarii vel apothecae cavata. Hesych. etiam πιθον interpretatur, quia in doliis praeter vinum etiam alia servabant. M os vocant auctores rei rusticae, Varro et

Columella. Varro hoc amplius sirorum in Thracia plurimum fuisso usum scribit. Cur igitur hic mutemus, ubi de rege I hraciae sermo est y At istud fortasse mutandum: τουτων Γ Dαι πολυ σεμνοτερον κάὶ λαμπροτερον. Praecedit γααού. Itaque scribendum σεμνοτερος et λαμπροτερος. Nisi malumus προς το σημαινομενου reserre:

nempe δε,νον. Quod verum censeo. 8 πο-οι sunt heriles fisi, non heri. Scio, grammaticos veteres δεοπτοσυνης et δεσποτίους interpretari vernas. Sed pro herili filio accipi, non obscuro testimonio docemus. Appianus I. IV. bell. civit.: ετερος απελευθερος ταφον δεσποτου ψλυ-λασσων τον δεσποσυνον προγραφέντα εφυλασσεν ἐν τἀταφε, ἴχετα του πατρος. Additur: ἡ σμυρνης και Συρίας οδμαι. Scribe cum epit. σμυρνης Συρίας. In eadem mox κολλίκων pro χολικων. Et πολυποδι , non πολυποδείων,

quod aliud sit, et sententiam faciat imperfectam. Scribe :λαθύρων, ωχρων, δολίχων, μ τος. Leguminum nomina sunt ἄχρος et ὀοώχος. At ιυχρὰ aliud significat. Idem libor Θυ-ἰδες ἐφθαὶ scribit pro οπταί. In extremo timus eclogae inest jocus comicus, cum ait poeta: γήρα-

336쪽

3i Ι. CASAU BONI ANIMADV. IN AΤHEN.τκ ουρωκτου καὶ των πλευρωκ διακοψειε το μέτωπον. JOeus, inquam, est in hominem muliebris patientiast. Graeci impudicos Vocabant ευρυπρώ)κτους vel λακκοπρώκτους. HOC

vult, gruem illam adeo longum habuisse rostrum, ut, si per anum immittatur impudici illius, quem digito indicabat histrio, qui ista pronuntiabat, ad latera usque penetrare, et frontem ipsam tundendo perforare queat. Insigniter

Mετιων ἡ Ζωμίον. Aristophanis fabula Ἀναγυρος,

κηεσθαι τα λευκα, et de baucidibus quaedam. τυ αδοραν εἰσορων. Theodectes adjutor Euriapidis. In iis versibus, qui ex Lyncei Samii Centauro asseruntur, non capio ista: - αηθία ταρ ἐςιν Aτmmi, TZσπερ Ξενικη. Scribo, ut intelligam: 'sLς παρ ξένοις γε. Victur asta Atticus, inquit, non placet, nobis Ditem peregrinis. In responso Hegesandri scribit eclogarius τῆς ἐν γςει ια- σκευῆς. Malo tamen παρασκευῆς. Ea voce intelligitur, quicquid in coenam solitum apponi ab Atheniensibus. Quartum versum ex Apol*ufa Diphili ita corrige: -- τί ὀs Τοῦτ ἔ ι προς σε τον μαγειρον; τῆς τέχνης 'Ηγεμονία τίς μιν αυτη γ, ω πατερ, Το των ἐθομένων τα ςοματα προεμέναι. Eadem sententia apud Martialem: Non fatis est ars fota cocor fervire paratum Nolor coctis domini debet .abere gulam. Posidippus: Κή τοι το τοι γίνωσκε των κεκλημένων. Ωσπερ γαρ εἰς τἀσι-ορια, τῆς τεχνης πέρας Τοῦτ ἔςm, αν ευ προδρα Myς προς το ςομα. XII. versum ita eoncipe: Ἀφνειφ δευσον, οσα γ αν παρατ, α

337쪽

Lin. IV. CAP. IV.

Apud Hippocratem saepius leges εμέει σίαλα κ λάπην. Pro βλιχανMεις, quod vexbum est non nauci, Dalecampi iis 1 cribebat βληχωδεας, repugnantae modulo versu S. Nos secimus ιχGεις per jota, memores, Veterem Criticum Epiclem exponere apud Hippocratem βλιχωδες το

ob iistim cum viscoso btimore et impuro. Hic vero Diphilus ita vocat homines pituitu laborantes, eamque ob causam, oe οσμους. Rara enim ciborum appetentia, quibus est pituita molesta. Idcirco addit μεςοι λαπης. Nam et λαπη genus pituitae. Menandri versus subjiciuntur, quorum nonus expleri potest hoc modo: Ἐκ τῆς ορεινῆς, Ἐρκαδικα, τουναντιον Ἐθαλασσος. In XI. Ἱωνικὸς πλουταἐ υπο-ςασεΩς ποιῶν. Quid sit υποςασειὸς ποιεῖν, dubitavi diu: nam viri docti interpretatio, ut est, sic visa semper absurda. Referebam aliquando ad mollem incestum et motus Ionicos cum staticulis. Sed veram interpretationem docuit me Julius Poli., cujus sunt verba l. VI. c. 9.: αἱ περιτταὶ

Haec Pollux, respiciens absque ullo dubio hunc ipsum Menandri locum. Sunt igitur υποςασεις condimenta, ita dicta, quod in imo subsiidant. Locum Menandri tangit Socrates Histor. III. cap. 8., ubi disserit de voci-hus ουσία et cir ις. Sic ille: παρα Mενανδρα= σημαίνει

τειθω του οDου τρύγα υπόστασιν. Vocem πλίταi sumpsit Venander ab Eupolide: nam ut illius propria adnotaturi veteribus criticis. Pollux l. IlI.: ὁ δ' Ευ ἡολις πλόταετέπαικε. υποβι τιῶν est Venerem appetere. Inde ὐπο-3ινητιωντα βρω τα Menandro, cibi ad Venerem stimulanes. Clemens Alex. Menandrum imitatus πασω τιωνταιppellavit in II. Paedagogi: πορρω γάρ μι των πασχητιω ων Eγεσμα uV η τραπεζα, τῆς ἀληθειας. Recte Dalecam-γius τα εἰς αναςομωσιν βρ κατα interpretatur, quae valent

id restituendam orexin amissam. Martialis hoc dicit sicere nauseam. Proprie ἀνα - τις est oris obturati,aelius Aurel. tard. pass. I. II. C. Io. inculatiouem vertit, pl 't αγαςοφιῆν osculari. Nam τα τομα venarum et arteria

Qui dicuntur oscula. Passim apud medicos ἀνα--ις

μΛεβων vel των ἀγγειων appellatur venarum apertio. Alva significatione non recedit, cum pro restituto ciboum uppetitu usurpatur. Fere enim contingit fastidium aborum, cum . os ventriculi alienis humoribus est ob-

338쪽

316 I. CAsAUBONI ANIMADU. IN AΤHEN sessum: cui malo ut medicina fiat, aperiendi sunt occlusi meatus. Fit autem hoc vel cibis succi subtilis, cujus modi sunt illa, quae Plutarcho appellari λεπτα καὶ τομα

dicebamus l. II. c. Ι7. , vel pharmacis ejusdem lacultatis. Lege Galenum de com p. medic. κατα τοπους l. VIII. Laudatur deinceps Philemo comicus ἐν Mεπιοντι η Ζωμίω. Non displiceat nobis, quod doctis quibusdam placet, Mε- Θυοντι. Aliter tamen etiam l. VIII. Cicadas veteribus fuisse ositatas, et observat hic Athenaeus, et nos proba-Vimus l. LI. c. I 6. In eam rem citatur deipnosophistae 'Αρμοφανης Αναγυρω. Observare licet, veterum comicorum plerasque fabulas ab Atticis populis esse denominatas. Idem de hac comoedia videtur sentiendum: nam

Anagyrus appellabatur tribus Erechtheidis pagus quidam. Quanquam non Ἀναγυρος, sed Ἀναγυρῆς fuit illi ὀ,imp

erum nomen, ut dicebamus l. II. c. I. Memini tamen

reperire alibi scriptum 'Aναργυρω, cui scripturae favet locus Pollucis l. IX. , ubi scriptum corrupte Ἐριςοφαγης ἔν τῶ ἐν 'Αργυρω pro εν τω 'Aναργυρφ. Alibi apud eundem Pollucem illo ipso libro citatur Aristophanes D 'Aγυρω. Certum est, locum esse corruptum. Sed quomodo emendabimus 3 An ἐν 'AVαγυρω, ut aliquot locis scriptum in Athenaei codd. 8 An εν 'Aγχ' , ut in l. XIV. y Verum est Ἀναγυρίου, nisi fallor: nam et apud Pollucem ita scribitur l. X. c. 12. et C. 13. bis, item C. 2I. et C. 25. Obscurus poeta est Epitycus, cujus fabulam Κωραλίσκον laudat mox auctor. Κοραλιωσκον vocat Suidas per o parvum. Κωραλίσκος est nisi lescentusis, ut interpretatur Hesychius. Similis inscriptio earum fabularum, quibus Παιδίον fuit indeX, ut dicebamus l. super. Ε Nicandri subjectis versibus tertium melioribus ingeniis sanandum relinquimus. Libri omnes corruptissimi, in quibus

pro καυκοσον scriptum θαυκωνον vel α ηυκαῖον. Ne in sequentibus quidem versibus omnia prasstabo integra. In ultimo sautem οἴρυσα scribendum, non χιιυσαι. Hauri e vasculo,

quod σταμνίον modo appellavit. Destituunt nos libri etiam in sequentibus versibus Diphili vel Sosippi. Alexidis GDentini nominantur et Polluci L X. C. I 3. παραμα- συντης in ejus versibus eXponitur de parasito. L. VI. παραμασητγης scriptum ex eodem poeta: quod videtur αναλογώτερον, nam ριχσασθαι dicimus. Sed utrumquo dixerunt Graeci. Hesychius: μασυντης, παρασιτος. Penulistimus versus ita scribitur: Καυκιζομενον τα λευκα, τον

ἀβαλλον θ' ααα. Scio, καυκὶς reperiri pro βαυκί hie tamen Bαυκίζομενον scribi malim. Hesychius, ubi docuit,

339쪽

L1B. IV. CAP. IV.

βαυκίζεσθαι usurpari pro Θρυπτεσθαι, subjicit haec: βαυ- p.2s3.mζομενον, τρυφεθον καi ιυραιςην. Videtur optimus ille grammaticus hunc ipsum Alexidis locum ante oculos habuisse, cum haec scriberet. Est igitur βαυκIζεσθαι ταλευκα per lasciviam ostentare baucidas id calceamenti genus albas. Baucides fere crocei coloris erant, ut scribit Pollux. Hic ostentator ineptus albas gestabat, easque inter saltandum subinde ostentabat. Homo stultus multis nominibus t Nam in totum ineptae ad saltandum erant baucides, non minus quam illae, quae hodie nobis a subere, id est οἰπο του φελλου, appellantur pantosellae. Baucidibus solitum suber suppingi, vel quia hibernum erat hoc calceamenti genus, vel quia a mulierculis gestabatur, quae mendacio staturam irent adjutum.) declarat incerti

poetae versiculus apud veteres magistros: 'O φελλος ταῖς καυκωιν ἐγκεκάττυται. Verum haec alio loco melius et uberius. Posterius hemistichium ad incitas redegit nos saepe. Membranae nos destituunt. Breviator hunc versum circumscripsit, reliquos omnes describens. Causam diximus jam multoties. Scribo το ναβλον θ' ἁμοι. Videtur ineptulus hic inter saltandum calceos ostentasse et nablum, quod manibus tenebat. Paene praetermiseram admonere de gravissimis mendis, quae versum IV. et U. deformant. Sic enim legitur: συ αφοραν λέγεις, αρ ῶν -- νης αν, εις συμποσιον εισελθων αφνω. Quis ista intelligit νNemo, hercule, nemo. Lego planissima et certissima sententia: συμzοραν σε γ εισρραν Φαιης αν εἰς συμισοσιον εἰσελ- Θωυ αφνω. Eleganter συμφοραν οραν de re molesta, et

quam videas ingratiis. Paulo aliter apud Sophoclem Θανατος ταδ' ακδειν, et similia. A libris est το pro Φαινης. Caetera ab ingenio. De Theodecte versus est Antiphanis. O τα κεφαλαια συγγροφων Ευρισιδη. Hoc est, qui Euripidi fabulas suas componere aggressuro summa capita describiti et primam faciem tragoediae delinea Loeum ex Alexidis I sio so ita concipe: Ἐπο συμβολωνεπινον, ορχει σθαι μονον Βλεποντες. αλλο δ' No ονοματα Καὶ σιτίων εχοντες, οτον Καραβος, Και Κωῆος, καὶ Σεμ αλις. Interpres pro Βλέποντες legit Θέλοντες Non video, cur necesssum sit mutare. At οἱον in tertio versu pro οψον necessario rescripsimus.

340쪽

CAPUT QUINTUM. Percurritur elegans parodia Matronis. βορεασμάι et βορεαςαi apud Athenienses. Γρανος οπτανιαων. o σμυλοι et cur κυλια. χονδροφυης. παλαμ ζ επc Aqua rosacen veteribus incognita. Multa alia obiter observantur: multa emendantur. Multum Athenaeo debemus, qui Matronis parodiam nobis conservavit descriptam isto loco. Carmen est et ingeniosum et leporis ac venustatis plenissimum. Merebatur profecto ejus venustas, ut plus paulo operae in illius interpretatione viri docti sumerent. Tirones, quibus est otium, si me audient, singula hujus parodiae cum Ηο-merico fonte. Unde sunt derivata, contendent. Suave erit ac jucundum considerare, qua dexteritate sententias poetas in diversissimum sensum Matro hic. detorserit. Multa item eruditissimi Dalecampii παρερμηνευα ατα nullo

negotio et animadvertent et corrigent. Utriusque eXemplum esto hoc, a nobis raptim et properanter editum: se-stinamus enim ad alia, neque recentes nunc sumus ab Homeri lectione, in quo tamen totius negotii hujus cardo versatur. Primus Versus, Δειοπνα μοι ἔννεπε, Mῆσα, πολυτροφα καὶ uαλα πολλα, quod nemo non videt, ex isto factus est, Ἀν8ρα μοι εννεπε, Mουσα, πολυτροπον, Ocμαλα πολλα. Proximus, 'A Δενοκλῆς ρητωρ ἐν 'Aθηναις δείπνιμεν ἐμας, totus est Matronis, nisi quod Homericum verbum δείπνισεν usurpavit. Sequens, Ηλθον γαρ κακεῖσε, πολυς δέ αοι εσπετο λιμιος, totus est poetarum principis, unica voce eXcepta: 'Hλθον γαρ κακεῖσε, πολυς δέ μοι ετ τετο λαος. Etiam quartus , Ου δ,8 καλλίςους ἴδον αρτὰ οἱ δε μεγίςους, sine dubio Homeri est, etsi non memini nunc. quomodo apud illum scribatur. Similis versus in VI. Il.: 'ος καλλιςος εχ ν ποικίλμιασιν ῆδὲ μεγιςος. Quinis tum cum leges, Αευκοτερους χιονος, ἔσθειν δ' αμ υλοισιν ομο ς, veniat in mentem necesse est istius de Rhesi sequis,Aευκοτεροι χιόνος, Θειειν δ' ανέμοι τιν ομοῖοι. Similis alia ejusdem poetae parodia: Aευκοαέρας χιονος ἰδέειον, αμυ

tum memini, apud poetam legitur paulo aliter de equa. bus Dardani. quas Boreas adamavit. Alicubi sub Il. sin. recordor legere hunc versum: Ταων καὶ Βορέης ηρασσατο

라틴어 텍스트