장음표시 사용
351쪽
μαραν. Paulo post currum vocat, et temonem ei ac rotus tribuit. Imperitia librariorum ex καμαι ωτων secit κα μxρφ των. Insulse, sicut apud Iosephum l. Xll. Orig. ροα Θω τ'ν κατα μέσον ο μν gemino errore scriptum pro ρο-ωπι γ. Neque aliter in Aristeae narratione. Cana-ilitas Spartanarum virginum respondent Romanorum cia pe/ira et pilenta, quibus ad deorum aedes foeminae veh2antur. Item plebejae arcerae et cura. . de quibus Nonius, , Ilidorus, alii. Obscuritatem habent haec quoque: αἰθ' GP. λ μ AKαις ρμο - έζευγμένων πο rευουσιν. Appellat, opinor , αμιAAας αρμιατων ἐζευγμέν- currus eo modo et ornatu Junctos, quo jungi solent in ludis Circensibus. Aliae virgines, Inquit, pompae intersunt tectis pilentis vectae: aliae curribus deseruntur agonisticis. Transit deinde Didymus ad descriptionem copidum Laconicarum. aCC VCIO palS Inquinata adeo est, ut sine memorabili DCinore eXtricare hine me non queam. Edita scriptaque
γε λωπι ι αρακες πολλα οἱ καρτα καὶ δωδέμαςοι μάλα αδεῖς, tot mendis haec deformantur, ut temeritatis potiuS ΠΟ- tam reformIdare debeam, quod ea restituere aggrediar,
Sic autem scribo: οποταν κοπίδα οἴ,ωμαι ἐν 'Aμυκλαῖον ερον , οπερ αγγελλουσι βαρακες πολλοὶ, καὶ ἄρτοι, καὶ Ζω- P R μος μαλα ρι υς. Hoc est: quando copiaeu feram cae fucrum H/γctaeum, fustae Iatu deuuutiaut bara es multi, et Puues, i Iosculum Dave admodum. Moris erat copides celebraro A'yclaeo templo. Eo igitur conveniebant. et tamaCIIll CH quam Convivii apparatum deserebant. Epit Ucusa oc vocat κοπιδας οἱ σειν εἰς Ἀμυκλαῖον ἰέρόν. Non potui-nus aliud excogitare, quod huic loco magis conveniret. DLeganter vero ait poeta, baraces, qui tota Lacedaemone
quis hodie dicat, liba et id genus alia, quae pridie
trabonem et Pausaniam καταγγέλλειν - ἐορτην dicuntur
ut de more tata indicebant Pro
352쪽
33o I. CAsAUBONI ANIMADV. IN ATHEN.ρακες 'λουσιν, τολυπας, ως φησι δευκοφρω η ταπροσυραματα των μαζων, ως 'Ερατοσθενης. Vocis hu usuarias interpretationes doctorum hominum recitant et Hesychius, et qui Etymologicum Magnum composuit: sed praecipuarum expositionum auctores ex Athenaeo aut potius Didymo novimus. Hesychii verba in vulgatis li-hris corruptissima ita scribe r βαρακες τα προφυραματα τγῆς μαζης. 'Aτταοι ὀὲ βηρακας. δηλοι οε και τολύπην. MOX iterum: βαραε, ἰέραε παρα Aίβυσι ' καὶ φυραμα ςρογγύλον, ἀφ' ζ αἱ μαζαι γίνοντα, και Φίων τοDυπαι. Ex his verbis discimus, quid appellaverit προφυραματα μαζων Eratosthenes: universam nimirum massati . quae in mactra subacta est, priusquam in plures magas dividatur. De to-lypis maetis libro priore diximus c. 29. Sed notanda voxi 'ωυ in Hesychii glossa. Ostendit enim, Lycophronem,
cum βήρακας exponeret τολυπας, non solum de magis to-1ypis sensisse, verum etiam de lanarum glomis. Redeamus ad Epilycum. Est vero caeterorum verborum eme datio plane insignis, καἰ αρτοι, καὶ ζωμος μαλα ἁδυς, EX istis, καρτα καὶ ὀρυδεμαςοι μαλα αδεῖς. In quibus etsi certa latent verae scripturae vestigia, veritatem tamen ex illo puteo Democriteo αγιμῆν et extrahere prope erat nefas,
nisi poetae locum suis verbis expressisset Didymus, incontinenti subjiciens: διαρρη ν λέγων μαζας εν ταις κοπAιπαρατίθεσθαι , τουτο γαρ οι βαραψες λουσιν, τολυπας,
ριττως. Id est: quibus verbis diserte significat Diocus, in copidibus solas apponi maetas, nam istud vox βαρακες significat: non lanarum glomos, ut ait Lycophron: aut primam
messam maetarum , ut Erat ibeues et pauer, ac jus quosdam exquisitae fuavitatis. Ita concipimus Didymi verba in edita lectione pessime affecta, et propter amissas parentheseos notas, et propter mendas, de quibus jam diximus..264. Postretna Didymi luce meridiana clarius probant, non aliter suisse concipiendam Epityci sententiam, quam uti est a nobis factum. Omnes membranae hic nos destituunt, nisi quod αξυς scriptum in illis offendimus: quae vera scriptura, ut probaVimus.
353쪽
Oρθαγορισκοι et ορθραγορισκοι, βοGαγοὶ ισκια Persaeus et/el Perseus, et Sphaerus, scriptores rerum Λpartae. Didymus Polemonem reprehendi de
Spartani magistratus harmosyni. Lauri folia inter bellaria. Daicia duplicta. χορηγιῶν, παρα χορηγεῖν et εχτιχορηγεῖ,. Cammata et cammatides. Cothon poculum Spartiatarum. 60Hος ικα-
Sequitur: αλλοι μην κδ ορθαγορίσκοι λέγοντα, ως φησι IΠολεμων , . οι γαλαθηνν' χοιροι, αλλ' ορθραγορίσκοι, ἐπεὶ
πρbc τον ορθρον πιπρασκοντοG. Restituimus veram lectio
nem ex antiquae fidei membranis, et optima optimi Hoe- scholii epitoma. In superioribus contradixit Didymus Polemoni minus aperter hic vero aperip et sine circuitione eum reprehendit. Dixit Polemon, ut vidimus antor ΘυκM δε καὶ τουc γαλαθηνους ορθαγορίωκους. Ultimum Verbum reprehendit Didymus, Polemonem errare affirmans, quod non scripserit ορθραγορίσκου esse enim deductum ab ορ ος vocabulum. Utramque dictionis hujus γοαφην suos habuisse auctores, certum est. Absque litera canina scribit cum Polemone etiam Hesychius. ορθαγόρικος, ait, χοιρμιον πικρον. Qui non observant, superius corri endam osse scriptionem vocis hujus in Polemonis verbis. exempta litera ρ, quid invenient, quod in Polemone Didv-mus reprehendat y Sed de ea conjectura dubitari jam non potest. Caeterum neque Polemon neque Didymus vocem Laconicam Laconice eXtulerunt. Nam Lacones dicebant aliter Hesychius: βορθαγορAκια, χοίρεια κρέα. καὶαι-
κροι χοιροι βορθάκεοι. δερικωνες. Ubi vides, illud p, pro quo pugnat Didymus, non habere locum. Additur a Didymo: μορει. Legi in codice bibliothoeae Palatinae ως ΙΠερσχιος Ψορεῖ Ιs est scriptor, qui mox ΙΠερσευς nominatur. Prius scribebam ωσπερ Σφαῖροe is Nam etiam Sphaeri laudantur libri non multo post eius argumenti et tituli. Pergit Didymus: ἔπιο IIouμων, κρει το δειπνον υπο δεα-δα -- Ωκλον Hic aliud in Polemone carpitur.
tens Dorice loquentibus: bis αἰωλον valere idem, ac δεῶ
354쪽
πνον, coena Vel convivium. Hebraeum est eomedit, unde ocei et ocii, cibus: ex eo aetatim, Gallice un repari
Lacedaemoniis ita appellari apophoreta, de quibus diximus eXtr. c. 7. Errare Polemonem, ait Didymus, παρα- p. 26s. πλησίως, inquiens, απαντων Δωριέων κτους αυτο καλουντων. Verte: quum omnes Dores semiliter coenam appellent αἰκλον.
Sententiam suam probat clare in sequentibus, allato etiam testimonio Alcmanis, poetase domo Laconis. Verba Alcmanis haec sunt, imo, ut dicam melius, ita scribuntur
Emendationis nostrae non obscura vestigia in scripta lectione. Quae postea vocata sunt Spartae phiditia, prius dicebantur ἀνδρεῖα, ut in polit. scribit philosophus. σρο-
ωκλειοις Didymus ipse interpretatur συνδείπνια. Sic, quem alii Graeci vocant αδειανον, Lacedaemonii αναί- κλειον, ut indicio est Hesychius. Sed quod probare instituerat, melius domonstrat alter locus Alcmanis: Aικλον δ' 'Aλκμαων αρμοεατο. Coenam Alcmaeon instruxit, vel id contiit itim rexit Alom. αρμόξατο pro fuit harmus nus, ut saepe αρμοττειν pro esse harmosta, et id genus alia. Harmosyni Spartae praefecturam in mulierum mores obtinebant, quos dubium non est in conviviis praesertim publicis munus suum exercuisse. καμματίδας et γ 3χματα paulo post significationem habere diversam dicuntur. Aliis Criticis ambae voces idem designant: ipla videlicet lauri folia, quibus liba ista involvebantur. Sequitur Athenaei
aut Didymi observatio: ἔθος ην τοις παλα, φυλλα δiχ- φνης τραγηματίζεσθαι. Solitos vereres tauri folia comedere inter bellaria. Opinio fuit antiquorum, laurum ad valei tudinis conservationem conducere, et, ut loquitur auctor GCopon. in XI., υγιείας Πνοα ἐργαςικην. Ex eo mos iste institutus. Sed si aliae erant causae, cur folia laurea manderent, ut ad Theophrastum dicebamus. Martialis: Foetere multo Amrtale foui uiuo: Sed fallat ut nos, folia devorat lauri. Porro moris hujus testimonium assertur a
Didymo ex incerti poetae Cyclopibus, quod ita etiam
membranae nobis exhibent: et υλλα συ δελτνων κ ταλυσεις. η δε καθαπερ σχηματων,-ὸ' εις τα των ἀνδρων φει τιακομιe τι, σκευοπ. etc. Hic primum observandum est, pravam distinctionem in mirum errorem impulisse viros doctos. Putarunt enim superioribus verbis, μὲν γαρ τοῖς πασὶ παρέχουσι, respondere haec, η ὀε κορι ερ σχημ.
Quod tam falsum est, quam absurdum. Ista enim pars
355쪽
sunt supe1ioris testimonii. Apodo1is vero est in secliuenti
paratura duplex est. Alia iit in gratiam puerorum, neque 1 inpensa, neque opera magna. Alia Epaicia constans ut in virorum phiditia deserantur: quorum ratio tota est diversa Deinde videamuS, an ullo smegmate macula0 illae possint elui, quibus infectum est hoc veteris poetae testimonium. Et posse equidem puto. Lego enim: Φύλ- Δα - δειαν- καταλυσεις χid c των τραγηματων; Tune illa tolles folia Davia, quae inter beltaria solent apponi' Co itemus, quorsum spectet, qui hoc recitat testimonium Nempe hoc vult unum probare, solitos veteres φυλλα τραγηματροσθαι. Profectra hoc satis certum argu- P. 266. mentum est, non aliter poetam scripsiste. Quod hic dicitur, epaecla vel, ut constanter alii libri scribunt, επαιο λα) ex certis quibusdam animalibus parari, explicatur aliquanto post, ubi de mattya agit. Nam ibi enume. rantur, quae hic Vocat ωριημένα ζῶα. Ait: παραχορηγουντος αυτα τοις φε Θαις Dος των ευπορηντων. Cum horomptitu iupra legitimas impensas faciat dioitium aliqui ρ. est necessarios sumptus facere, παιαχο ultra modum praescriptum legibus aut moribus aliquidi praestare. Idem 1ignificat ἐπιχ γεῖν. Quare etiam paecla laec Vocantur μιχορηγηματα του ἡυντεταγμένου. h. . t 'λλiseito depraVatus est aut mutilus Nico eligqui subjicitur, locus: Διοικήσας ξε παντων ὀ άφορος, ν τοι- . / , ' G Viκησας ἐρομίωσεν ελα
- ααδες exponuntur hoz loco, α 'κύπτουσι τα e . Sed voci κοι τουσι nullus hic potest esse locus. Hoc di- eunt alii rini Quomodo hie scribendum: aut κααττουμι, quod pro εντυώττειν erit positum . ut dictum est lsuper c 2ψ Ac videtur Νicocles voluisse, καμματί
rba, dicta esse a verbo καπτω, absorbes, avide come Gr
uoues in P Stud Cunctatione mendastu arguimus, et scribimus valde: ετοιω ἔ
356쪽
33 I. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN. Θυμος , εκάς ae κωθώ παροικε ριενος Apponitur tinicuique Irtum poculum, ut, cum libuerit, bibat. κωθων propriam esse Spartanorum poculum, ac proinde optime huic sententiae convenire, liquido constat ex l. XI. Mox scribo ενίοτε-8 r οτιοῦν πλην. Nam edita scriptura, ενίοτε ὀέ τι μιονον πλ., capi non potest. Quod sequitur, πλωνοψον τι μιαρον, εχον ςαθμιον ας τέταρτον μαλιςα, Clamat vitium. Deest enim ponderis nomen. Scribo ρυς τέταρτον μνας μαHςα. Ut sciaS, quanta sit haec parcimonia, cum pro obsonio daretur cuique carnis tam exiguus modus, qui librae quadrantem non excederet . fac veniat
in mentem ejus, quod Pollux scribit, qui multi cibi, aut etiam, si vis, plurimi erant, Octo minas carnium uno die comedisse. Cujus demensi pars tricesima secunda solum est, quae istis phiditis exhibebatur. Plura hac de rescripsimus ad Julium Capiti in Maximino. Mire usus est
πειν. Id significat deducere aliqtiem et comitari. Ita levatur itineris molestia: facundus enim comes pro vehiculo est. Inde translatum vocabulum de eo dicitur venuste,
quod, alii rei adjunctum, eam reddit gratiorem. Sensus p. 267, igitur est, tanta copia jus apponi, ut suificiat vel solum ad levandam omnibus sicci panis molestiam: libentius enim ex jure panis estur, quam solus et siccus. Scribe
deinceps: οσον εἰς αυτ, 7ν αρκεῖν την συνουσίαν νο ζονται το γάρ πλείονα των ἱκανων παραγκευαζειν, περιττον εἶ αι,μη μiλλοντα γε προσφερεσθαι. 9uuutum ad conviυitiux istud putent siescere: nam plura oppurare, quam quae sint fatis, supervacuum esse, quando illa non sis come furtis. In
voce προσφέρεσθα frequenter lapsi interpretes. Scribo etiam: Mετα το δειπνον εἴωθεν ἀεὶ παρα τινος κομίζεσθαι, έυίοτε δὲ καὶ παρα πλειονων παρ' αυτοῖς κατ' οἰκον γῆρ- τυμενη μιαττυχ', ὁ καλουσιν επαικλον. Plana sententia, quae in edita lectione non procedit.
357쪽
Σκωάδες et umbrae. Carnea festum, μι μη rix τῆ αγωγῆς. φρατρεία. ἐνωρίςεζον,ενώρα, mature, de die, convivia tempestiva. βυς ακες quid Spartanis. Lex illortim de non alenda Parba in superiore labio. Alia multa.
κιαδες, quarum ex Demetrio scepsio auctor meminit, quas veteres Latini timbras vocabant, ut 1cribit Festus: de quibus dicemus plura l. U. C. 7. Carnea, Lacedaemoniorum seitum, vocat Demetrius αβ αρι πατιατικῆς 'γωγῆς. Habuit igitur ea solemnitas convenientiam aliquam cum Juda co festo, quod XU. fisci celebrabant, et in Opian vocabant: LXX. εορτην σκηνω alli scriptoreS 1acri σκ'νο r γ χν. Quaeri potest, quid appellaverit φρατρείαν hic scriptor, cum ait: ωνει' η ita seribendum, Don Moa) φρατρεlας τρεῖς. Ualecamp. legi voluit εκ φρατρειων τριων τρεῖς, audace et immani conjectura. Constat, tribuum partes φρατρείας esse nuncupatas in re p. Atheniensium. An et in Spartana eadem' suerit Hus vocis significatio, non facile
on caret hic locus. Scribe μικρα σπιυ ριενεχθεῖσι POMNχ in παρεσκευ ετο. Recte Dalec. dicis caul a. Vocem συμπεριενεχ εατιγ OXplicamus infra c. 26. Sequens periodus imper clam sententiam continet, nisi repetas ex praecedentibus verbum παρεσκευαζοντο. Imo vero ciuime audiet, distinctus sententias culpa librariorum in unam conjunget ac scribet: οταν ὀὲ κοι παραγέγοάντο, -ρῶ συμ- περιενεχθεισι 'μου χαριν παρεσκευχοτο καὶ κλλα αυτο-,ςρωμναι τε το ς μ. Quae ita vertet sermonis Graeci peritus: qutus quundo ad phialtiu convenirent, postquam dicis causa patimium uua fuisse . mox purabantur eis cum
; - του γ -π. Nihil tamen mutandum Cen-
358쪽
336 I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN.seo. Sequitur deinde ratio xivendi, qua usus Cleomenes, rex Spartae. Qua in narratione primum illud occurrit
nobis animadvertendum: πολλων ψε πρεσβειαν παραγινομένων προς αυτον , κξέποτε ἐνωριςερον τμ κατειθιπμενου συνηγε κπιρῆ. Quia ωραῖα Graecis appellantur, quae elegantia sunt. Dalec. vertit ἐνωρίςερον elegantius. At enim proXima verba, κατειθισμενου καιρου, virum doctum sui erroris admonere debuersnt. Igitur ε ρίςερον vel Dωρέ-
τερον positum pro ἐνωροτερον. Quod significat μαλῆλον ενωρα. Graeci dicunt εν ουρα- quod in idiotismo nostro
ουτως εν ωρα ξυνελεγη. Theocritus id. XXII.: ἐπει δει- πνευντες ἐν ωρα, Εἰ μέμνy , τρις γαςρος εὐειδομεθα. Philostratus in vita Apoll. l. II. ' ωπερ οι παρ ημυιν Εκ ποτου νυκτωρ τε κα ὐκ ἐν ἄρα αναλυοντες. Latini varie eXprimunt. M. Tullius mature. De convivio Uerris apud Rubrium: mature veniunt discumbittir. Alii de tempore.
Hirtius vel Oppius de bello Hisp.: Ipse de tempore coena-vat. Plautus tempori: Captetveis: Numquid Dis 8 Heg.
Venias tempori. Inde elegans vox facta temporius. Glollae veteres: Temporius, ἐνωροτερον. Quas coenas tempestivas Cicero appellat, quaeque alii convivra tempestaa, λ- lita de die inchoari contra majorum disciplinam, ea sunt Graecis δε ροτερα δεῖπνα, et tempe=υe coenare ὀειμνειν ἐνωρχ, vel συναγειν. Addit postea: - τε τω τριποδι ψυ-κτ ρχα ουe ἐπέκειτο, κάi κώος, κρῆ σκαφίον ἀργυρο θυο κοτυλας χωρουν, καi κυαθος. Plutarchus haec paulo aliter. Craterem vocat, quem Athenaeus ψυκτῆρα. . In tripode autem fuisse ait Ouάλας αργυρας διγιοτυλους δυο. Cado VI-
num Continebatur. Muphia inter potoria vasa etiam Latini nominant, Plautus et Tullius. Pro κυαθος malim κύαθοι. Plutarchus: καὶ ποτηρια ολίγα. . Retrahe mo
fustiti vas literas in suum locum. πιεῖν ξε ί προσεψερετο, εἰ uή τις αἰτήσει. ἐνεξίδοτο δὲ etc. Scribendum: εἰ - τις αἰτησειεν. ἐδίδοτο δε κ. Non intelligo, quae sequuntur:
ήτουν κρή οἱ λοιποί. Si modo vani conjectores non sumus. hoc vult auctor, in Cleomenis conviviis servari solitum hoc institutum, ut nemini vinum funderetur nili petenti. Istud cum jam dixerit, nunc addit, ut plurimum Cleomenem omnium primum suisse, qui vinum posceret: deinde . ubi datum esset ab illo signum, ita poposcine et reliquos convivas. Ita stribo: το πολυ πρωτον αυτος
359쪽
OL . Mendum subolent etiam i ita: τὰ δὲ παοχro ενα rι μεν τραπεζιου θν του τυχόντος' τα δὲ λοDrae. un τε λε πειν. Quid appellat τα λοί τοί; 'Nam et Albb. eam scripturam agnoscunt. Sonsus postulat tale
quid : τα δ ην τοιαδε vel τοσαὐ , Aut sic: eae θὲ λοπάδια, με. At Dalecam p. non amentior transferenti in alienum locum haec verba, ως εἰς Vc δαπανων vertentique Dinptur ut nu=res fiat. Periodum hanc ita verte: ueque ru fur ita contendenaeum in boo e se, ut sine usis utilitate sumptus facias, excedeus moderatum istinendi modum. δαπαναν εἰς το μηθεν et frustra impensas sacero dicit, qui plura apponit, quam possint a convivis comedibimilem sententiam luper. C. DX ponebamus. Distinitiise sici primum versum ex Antiphane: - ἐγ Αακε aruia Γ γονας; εκειν- των νομιον μεθεκτέον 'ΕςA. Dimiello diem
est, quid intelligat hic poeta, cum inter Laeonida instia
tuta etiam hoc ponti, το φορειν τοῦς βυςακας. Erudit; viri consentiunt, βυςακας hic digi τὰς μυςακαρ, harbue pia sis, qui trium superaur Uemunt. Sed obstat huic inter pretationi lex Lacedaemoniorum, qua erat Cautum, ne cui ias esset τον μυστακα τρέφε . Auctor Plutarchus in Agide Et de sera num. vind. Non debemus autem Existimare, elegantissimum poetam in tanta ignoratione Ι ais conicae disciplinae esse versatum, ut rem ignoraret omnibuS notam, qui oculorum saltem sensum haborent. sych. βυσταγα ac fortasse δυστακα scripserat exponit πωγωνα. Si Volumus ita hie accipere, jam nulla dimetitas i,arbam enim Lagedaemonios aluisse. nsm G dubitat Sed cur di Ceret τους βυστακας potius uuis ob '' ' '
Praoterea etsi Hesychio plurimum tri 6 Is C his
suspecta haec illius interpretatio. vobis in munistin VJusmodi lectio et interpretatio veniebat: ψο-si V θύσ- My καταφρονει. Ne ita inures Spartae re per Dis
ut GDdeus tu superiore labro pilo, is μὰ est, ut Servius loquitur, pras mans ' λήν, Prae coutemptu audere au)οια ' i'
360쪽
xaclides Cumaeus, auctor ΙΠαρασκευαςικῶν. Heraclides alios, scriptor libri LIρρι σκευασίας κα
albati. ἐδέατρος. παρη τῆσπαι. Rex Persarum semeI anno caput νουμενος. In iis, quae de Cretensium conviviis recitantur, pauca
sunt, quae morari lectorem queant. Ait: εἰσὶ ὀε παυτα- κατα τοῦὶν Κρητην οἶκοι ἐυο ταις συσσιτιαις. CodeX Huraidinus καrα τγην πολιν, sensu nihil variante: nam παν-
significat in singulis Cretae urbibus. Malo, quod est editum, consentientibus Italicis codd. et epit. Ait. σου ὀὲ ἄλλον, ἐν ιδ τες ξένους Liber idem κομί-
quod verbum huic loco quam convenientissimum est. Significat enim κομίζειν curare aliquem, et res necessarias ei ministrare. Inde κοριιθsi ea cura, quae de hospitibus habetur. Crebra apud poetam et alios scriptores vocabula. Sed p. avo, repugnant huic lectioni subjecta statim verba, κοιροτηριον προσαγορευουσι. Nam κομιιστηριον fuerat dicendum: quod verbi in nullo invenimus e Xemplarium. Ait: ειτα οτy- ριον ἐν εκαsy τραπεζy παρατίθεται κεκραμένον υδαρους. Malim υ θαρm, etsi consensum librorum non aspernor. ἀβαμβακευςα recte ex Hesychio docti interpretati sunt cibos ανευ μαγγανευριατος paratos, et sine ullo exquisito co- quorum artificio. Sed originem vocis non omnes habent cognitam. Est autem a βάμβα, quod pro βαμμα usurparunt Dores. Hesych. auctor est . ita appellasse Syracusanos colorem et alia quaedam: nam βαπτειν est livere. Inde est βαμβακευειν de mangonizatione ciborum. Mox et
κῶ τραπεζα τρίτη δε- εἰ Ποντομ εχ τα ανδρεῖα. Melius is δεξιοῖς, vel εν δεξια. Quae ex Herodoto et Xecnophonte describuntur, conserant studiosi cum ipsis auctoribus. Postea narrat eX Theopompo, Thyn, regem
Paphlagoniae, ἐκατον παντα παρατίθεσθαι δεισνουντα επὶ την τραπεζαν. Quod Dalec. : fercula omnia centum mensae apposui e. Imo vero omnia centenu. Puta, Centum boves, Centum apros, centum oves, et ita de caeteris,
uuae inter edulia locum habent. Sic dixit Strabo πανταθυειν ἐάατον, ut olim exposuimus. Parthenius Ει τ