Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

381쪽

LIB. IV. CAP. XV.

agitatus fuerit Euripides a comicis propter Telephum, quem mendicum ac sortasse Ionticulas sorbitiuncula se obloctantem induxerat. Athenali userba sic eduntur: haec ita recte scribi, ac lego: τραγικον γὰρ ai φακῆ εειν, Αρχάγο θος εφη. γης γε κοW ροφοῦντα 'Oρέςην τῆς νοσου πεπαυαέν , φησὶ Σωφ. Planissima sententia. Integer est senarius, quem ex Sophilo assuri. Timonis Phliasii versum corrupit vox Ζηνωνειον, alieno loco inserta. Pertinebat enim ad praecedentem aut sequentem vorsum hoc modo: Καί γε φακην ἐψειν οὐ m/ φρονίαιυς ριεμ, ηεΖηνωνειον. Cratetis subjecta verba, Mη προ φακῆς λοπαὀ'αυεων εἰς ςπιτιν αμ αε βαλης, non dubito esse desumpta eae encomio lenticulae, quod ab eo fuisse editum, testatur Demetrius Phal. in lib. περὶ ερ α νείας. Est vero Crates poetico loquendi genere usus, quod no doctissimi quidem viri videntur intellexisse. Sic enim vertunt et Erasmus, et alii omnes: Ante lentem ne auge offrui. Atqui erat vertendum: Ne lenticti e praetuleris patinam. λοπάς

est patina, in qua lautiores cibi soliti apponi, ut et dΟ-ctissimus Erasmus ait recte, et notissmum est. Lenticulam apponebant non ἐν λοπάδι, sed ἐν τρυβλίω, in paropside ut plurimum fictili. Diphilus: Φακγῆς κατ' ἄνδρα τρυβλιον μεςογ μέγα. Quid inter λοπάδα et τρυβλιον intorsit, declarat historia Philoxeni l. VI. Philoxenus, ait,

παρακειμένων ελαων, κα μετα ρεικρον προσενεχθείσης λο-

ποιξος ιχ υαν, παταξας το τρυβλίον in quo erant olivae ἁφη ' Mαςιξεν δ' έλάαν. Poeticum verbum est ἀέξειν vel αυεειν, quo utuntur pro studere alicui rei, eamque curato. In Sardanapali epigrammate: Ευ ειθους, οτιτος εφtuo, σον Θυμον αεξε. Id est, genio in te, et cuticulam cura. Apud Homerum et Hesiodum Θάρσος ἀέξειν, et πενθος αεῖειν, et similia multu, pro uti plurimum aliqua re. Sic igitur et apud Cratetem λοπάδα αυῖειν eXpΟ- nemus studere patinis. Plutarchus, ut vim hujus vocis exprimeret, τερβαίνειν Verbo usu S est recte: nam αυεειν προ φακῆς est neglecta lenticula transire ad patinas. Verba magni illius scriptoris sunt in comment. praecepi. sa-

382쪽

parsimonia et rictus tenuitas commendatur. Prior est: νη ποτ ἐλαίαν εσθι ἀκαλαὶ γν bχων χειμωνος αρα. οι habueris urticam, olit am ne edito Deme. Frugi homines carnium et piscium loco olivas esitabant: auctor tamen hujus praecepti etiam ab his monet abstinendum. Urticae, ut scandix et smilia agrestia olera, non pauperum, sed mendicorum mensis conveniunt. Alterum prae CC-

dicum nostrorum arguunt . nisi alieno loco positae sunt: quod verum censeo. Debuere enim subjici hexametro Versui, quo praeceptum hoc continetur , per hiemem

pro summis delitiis habendam osse holhophacen, id est, P.a88. habenti bolbo phacam non alias delitias hieme esse quaerendas. Sequi debent ista: βολβοφακ8υ, βαβαὶ, βαβα lQuae verba sunt cujusdam . qui aut rom aut nomen βολβοφακyc abominabatur. Est autem bolbophace, quam CSAristophane Pollux nominat πολφοφακχ υ. Veteres magistri eripiteant μηρυματα ἐκ ςατος, furinae iubactae inaffam in fila di notam et productam. Ex quo facimus Conjecturam, non ignorasse veteres genus illud edulii, quoslurimum delectantur Provinciales, et eorum vicini Allobroges, quos Delphinates nunc appellant. Probe sub actum φυοοιμια tritici sexcelbentisiimi ducunt tractu in tenuissima fila, ex quibus ceu tela quaedam texitur, aliis falis stamen. aliis subtemen referentibus: deinde, ubi opus consectum est et sole siccatum, in ollam coquendum conjiciunt, sitque plane βρωμα πολτωδες, quod Erotianus ait esse πολφύς. Ipsi a tenuitate et subtilitate si lorum menus vocant. Sed addunt Graeci polphos leguminibus solitos immisceri: unde ratio apparot compositae

nus pulmenti τευτλοφακην Asclepiades appellavit, ut scribit Aurelianus. L. VII. leges in Pherecratis versu λειριοπολφανεμωνην, quia etiam cum herbis quibusdam pol phiparabantur, ut lilio et anemone. In Aristophanis versu, LINσανην διδάσκεις σαυτον Nειν ῆ φακήν, placet judicium scribentium αυτον, sublata litera , quae perperam repetita fuit. In sequenti versu si ὀισου οψου scribit Eustath. , non a v. Ex istis Epicharmi, quase statim sequuntur, Xυτρα δε φακίας si φετο, male intelisectis exsculpserat olim Erasmus proverbium, quod nullum unquam suit, ut recte Graecae linguae peritissimias vir, Henricus Stephanus,

383쪽

LIB. IV. CAP. XV.

admonuit. Magna sane Erasmi incogitantia, cum ξψετο, coitie attir. interpretatus est attigit, ilψατο. Sed habuit docti timus Erasmus occupatam alibi mentem, cum illa

1 clii eret. Non enim CX ignorantia, Verum ἐκ της απροσε-

Elete ortus hic illius error. At Dalecampium, qui neque ii sit hunc errorem, neque recte monentem Stophanum audire Voluit,. nemo negaverit Hesiodeum illud sustulisse. Ol. δέ κε μητ αυτος γοες, μι τ αλλω ακουν. Fabula Anti phanis, quae hic inscribitur χωοιαι, ' ea est, de qua l. XI.:Aυταῖανης εν 'Oμο οις. Alibi citatur idem poeta ἐν 'Ομω- 'οις. Antiphanis verba ita fortasse concipienda: ευγε Ti, brata. y φακην , η με di ἐασκε, των έπιχωρίων τις Be'rc ea babet. At tu Vel untem eoque, DeI, quis Ar1udigenarum, doce me. Nειν de eo dicitur, qui aliquid coquendum curat: ut in apophthegmate Antigoni regis apud Ι'lutaretium γογγρον 5ψειν. Aegyptum lente abundare sti scribit Plinius, et testatur Virgilii versus: Metelnsacae curam a pernobere sentis. Testatur et Cunuscus his verbiis: αλλ υμεῖς γε οἱ ἀπο τῆς καλῆς Ἀλε ρείας, ωρο λουτωρχε, συντροφοί ε τω φακίνω βοώ τι, κή

Αίexsuartae ctUrs, tarche, lente plurimum vescimini: atque adeo tinrversa urbs Vestra plena est φακίνων, Duteorum. Nempe aut aliarum rerum a lentibus denomi-t

natarum. Sed videntur Graeci φακίνους appellasse a cibi hujus utilitate homines a ectos et nihili, hoc est, eos, qui hodieque Italis et Gallis saguiui nominantur. Non enim caret Joco, quod ait Cynulcus, plenam Hsso Alexandriam Similis Iocus in his: οἰν καὶ ρος ὀ Ρακιος πιπροος μέμνηται εν ὀρ-ατι Βακ'. Alibi poetam hunc

fuit enim Paphius alludens ad φακην legumen, et hΟ-mines ut videtur, , φακίνους. Index fabulae Bακίδης me-

. in N,qq, ullam fabulae hujus montio

nem facit Suidas. Censeo scribendum, ut saepΘ alibi, ἐν

stactu a, Eustathio et libris restituimus, fecit . ut a sensu

384쪽

362 L CAs Auno NI ANIΜADV. IN ATHEN. aborrarent interpretes plus quam 19ώρας δρομον. Negat, qui haec loquitur, posse panem comedere, Cum appositam sibi tanta copia lonticulam cornat. Colo sum aereum m num lenticulare u appellat paropsidem, in qua erat lens apposita. Εjus magnitudinem, altitudinem et plenitudinem declarat colossi appellatio. Voluit enim poeta intelligi, eam paropsidem cumulatam atque in altum CX- aggeratam fuisse υπερεκπερισσῆ. Elegans locus proiectoot dignus, qui a nobis non praetermitteretur. . SO patri versus excipiunt Euripidei, quorum primus ab interprete non est animadversus. Hic nempe: Ε ει ἐει βροτοῖσι πλην δυοῖν μονο , De eo, quod subjicitur, Diogenis Cynici dicto adi ad Laertium: nam Dalecam pius, ut pudori suo consideret, sententiam dissimulavit. Locus ex

Euripidis Supplicibus paulo aliter apud poetam legitur. Scribendum moX: Xρυσι raro et D τν εἰσαγωγν τy εχ τηγπερὶ ἀγαθων κ κακων πραγματείαν. Aut inducenda ista εἰ - τί u. Pherecratis est hic versus, stiva;τας ευπατρίξας δεε ε ορα, ut docet lectio, quam ex epitoma reitituimus. Sensus hic est: Nemo unquam vidit pauperem, qui inter nobiles locum suum obtineret. dicuntur bono genere prognati, qui patrem suum ciere queant Posse etiam patricios quamvis nobiles in pau-ἰertatem venire, quis dubitat 7 Ergo erunt quidam ευπατρAxt. Quod negat tamen poeta, quia, Ut ille ait, pauper tibique jacet, neque unquam pro nobili habetur. In sequente ecloga ejusdem Pherecratis scribe 1ic versum ΙΙ. : Κοὐ κυλικα, κχντραγειν, , h&ον πίω. Da poculum, et ad edendum aliquid, ut eo libentius bibam.

Mazae Eretriacae. Eretria λευκαλφιτος.

1ibi legumine, cum nihilominus abstinere ab earum eluconvivas videret, γε, inquit, ποιησον do, M

385쪽

LIB. IV. CAP. XVI.

illum fecit loqui Athenaeus consulto consilio, ut esset occasio dicendi de voce κογχοc, quae deinceps sequitur. Enim vero cur de Athenaeo jure expostulcinus, caussam praebet no is iste locus: ubi cum tam multa de nomine κογχος disputentur, quid tamen hie eo verbo intelliger debeamus, non est ab illo expositum μ' ἐν αἰνιναοι equod aiunt. Certissimum est, falli eruditum interpret mqua in vulgata significatione κόγχον accipiens de generis tantum diilerentia hic agi putavit: quasi aliud nihil fota hac disputatione ageretur, quam ut probet auctor, non solum κογα γ, sed et κογχον dixisse Veteres. Ille vero μὴ de re ne cogitavit quidem isto loco: quod affirmare listotabsque ulla temeritatis suspicione ejus verba saltem ζ0genti. Uuid. nonne suo loco dictum est l. III. . ubi d conchis et Ostreis agebatur, utroque genere solitam eam vocem usurparly Rit. Dιν εὐρεB λεγομένας .' λυκως και αρσενικως. ΝοS arbitramur, caussam non adjectae interpretationis esse, quod in communi usu tum Persaretur UOX ea notione, qua hic accipit Quare hoc tantum docere instituit Athenaeus, etiam an nquos notum habuisse eum cibum, et ita appellasse, ut tum Vul go nominabatur. Quod sit recte divinamus, cibus Juem auctor intelligit appellatione κογχου, faba est non resa, sed integra et cum solliculo, quam Romani h u et coucbam dicebant. Sensus igitur est: petit Cuniit

γus cibis, sed vilioribus: puta, ait, lenticulam, de sua vim multa Jam dicta sunt vel quam vocant conchon Ro nam, GraeCI Veteres κογχον. Memineris, Romae ho germones haberi. Itaque τοι καλήμενον debemus ex no

' - Memineris etiam, Cynuleum osti' '

386쪽

χοe id significat, quod Romase conchis. Illius sunt hi

περισσοτρυφητοις οιζυς. Hoc vult Timo, ut inclicat mox Cynulcus, sibi homini frugi et parco κογχον magis placere, quam maZam ἐκταίην aut Lydiam Carycam. oed expendenda sunt nobis verba Timonis: nam et hic est, quod nos exerceat. ἔκταίην ααζαν interpretantur ante sextum diem factam. Quae expositio si admittatur, cauda nulla est, cur miremur, non probari Timoni mazam δειτα iv. Quae enim voluptas, aut maZam aut panem sex diebus servatum comedere 7 Viderint docti, quam hoc qua arare putent Timonis menti. Ego absurdum censeo. Probabilius sit, interpretari Dταίην grandem. Ut grundis poleaeta apud Persium: In Nigilat illiquis et grandi pasta polenta

Proprie est maZa, quae sex hominibus alendis 1 uniciat. Sic panes Dταως interpretatur Hesychius τους ἐκ χοινικων Choenix autem, ut scribit Diogenes Laerti, victus erat hominis diurnus. Ita possumus exponere editam lectionem, ἔκτα η At neque in manu exar'tIs Athenaei codd. , neque in epitoma invenimus ἐκται λὶ ICrIptum, leui vel sτε, vel ἐκτέω. Legendum existimo ἐκ Tmi, extra iversum quidem: in versu autem 1l Tr , vel 4 M . Nam sutramque rectum, ut docet in 'Εθνικοῖς Stephanus. Favent conjecturae sequentia Cynulei verba, quibus com parat has magas cum Eretriacis: quaisi Innueret, utrumque genus a loco, unde afferretur, nomen invenisse. Quare sensus erit. non placere Timoni cibos longe accersitos, cujusmodi est maga Tota aut Lydia caryca sed pro omnibus delitiis, in quibus parandis tantum alia laboris ponant, abunde sufficere vIlem et sordidam cou. cham usitatum Graecorum omnium cibum. De carycal

Ludorum satis L XII. et alibi. κόγχος αυςλλοὶ Per contem tum dicitur, ut scobissim far Persio. Pro πεπτρυφητος exstat in MSS. 6ροποτε re OG Quod non probo.

Placet ερισσοτρti priτος οῖος eo sensu, quem exprUssimI . Quod diximus, in sama fuisse Eretriacas maZRS, Id t y nulcus probat astato hoc versu Sopatri: Κρέ ρε- ωρs εν εἰς irον. Venimus Eretraam, ubi alba Iari' a. Ouia Sopater Eretriam vocat λευκαλππον, putat γnπι- cuς satis hoc argumonti osse ad probandam. maZas ex-ecilentes fieri solitas Eretriae. Non male argumentatur.

387쪽

LIB. IV. CAP. XUL

nam αλφιτα Graeci vocabant serinam, ex qua fiebant ma-Zae. Itaque λευκαλφιτος valet hoc loco matas habens candidas. De Straitidis Phoenissis alio loco diximus. Sopatri argumentum habuit ex Homeri Necyia Ox λ. Ait Larensis, Id. Varronem in Latinis scriptis suis secisse mentionem Graeci proverbii το μὶ φακῆ μυρον. Id verum p.292. esse, testis A. Gelb l. XIII. c. 27. Videte, inquit, ne

exim metis, temper atque in omni Ioco mortuisS mtilios pro multis hominibus esse dicendiam: ne plane fiat Graecum icta ide Varronis Dora proverbium , το - φακῆ μυρον. Grae- eum proverbium explicat Martialis epigr. l. III., cujus initium: Unguentum, fiateor, bonum aeuisti Conviciis , here, sed nihιI hidim. Habet proverbii speciem, quod ait Larensis: συ dc μιοι δοκως, ω K ουλκε, τουτae γαρ χαίρειέ rb ογοματι, ου λέγων, ο ἐκ γενετῆς σε si μνήτηρ κέκληκε

rnus, qui hoc nescias. Fatuos vocabant longos et magnos, at apud Graecos Latinosque poetas passim. Versus est Homeri Iλ. φ.: Oυχ οραας, οἱού καγω καλος τε μέγας S. Tnmen non ex Homero, verum ex Timonis Sillisumit Larensis. Sed aliter fortasse distinguenduin , pro- lucta parenthesi usque ad εἶναι . Ut sit sensus, Theodo um Cynicum in hoc Timoni similem esse, quod gaudeat nagis Cynulcus dici ascititio nomine, quam eo, quod anatre fuerat inditum , sicut Timo lub0ntius audiebat Mι- ανθρωπος, quηm dimo. Caeterum hanc conjecturamnfirmant, quae dicimus de Timone seqv. c. In Antiphanis eris κογχίον Auκρον est pauca concha, hoo est, parum con-hiS. κογχιον , ut apud Latinos lenticula. Sextus vexsuum ἰopatri sic editus a nobis, ut habetur in membranis. Le-:o Προς πυρ καπνίζων. Sensus est: Volo de vobis, ohilosophi, sumere experimentum, utrum vere an salso e malorum tolerantia vos jactetis. Ego vos ad ignemdmotos fumo cruciabo: deinde si quem vestrum crus reticere videro, dum torrebimini, addicam illum hero Ze-onio immisericordi, ea lege, ut extra fines deportear, qui quidem sapientiam ementiatur, et falso nomen ,hilosophi sibi vindicet. Haec mens poetae r qua cognia, obscuri nihil in illius verbis. In septimo cave assen- ris Date camp., qui ου σπασαντα scribit pro συυrασαν

iclemens et misereri nescius, Erat enim Zenouis dogm

388쪽

τον σοφον ουκ ἐλεηθη σεσθαι, nou cadere in f pientem mise/ i- cordium. Lege Ciceronem pro Mur. παραθησεται κυρ γῆ ἐῖαγωγν, ut editum est, negamus esse Graecam Ora tionem. At πραθῆναι επ' ἐεαγωγῆ frequens apud Oratores et Graecos jurisconsultos. Poenae servilis genu S Urat, hac lege atque omine vendi, ut extra sines deportetur servus nequam. Aelianus in epistolis: τήν ὀε νυμ cpr ναποθωσομαι κακεDην ω εεαγωγj, ἐαγ μη τι καὶ αυτηjτων εργων τῆ Φρυγία τε καὶ τy Θραττy συναπολαμβ p. Proximos Antiph. verius ita scribo: Tων ΙΠυθαγορικcA ὁ τυχον αθλιοί τινες, 'Εν τy χαραδρα τρωγοντες αλιμα, σιαὶ κακα Tοιαυτα συλλέγοντες. De alimo ante diximus. CAPUT DECI ΜUΜ SEPTINIUM.

Antiphamis fabula Kυριος Κωρυκος. μελαγχρος. λε'

σιλαβηταί. ζηταρετησιοι δαι. Zenonis libri futiales. Mos circumferendi horologia. Viatoria pensilia. Timon φιλορ ρος. τελεβωδης. Non ausim praestare sinceritatem hujus lectionis: κἀντω Κυρίου Κωρυκιρ δ' ἐπιγραφομένω φησί. Nam alibi simpliciter haec fabula Antiphanis inscribitur Κωρυκος. Quanquam non hoc tam me movet, quam quod divinstre nequeam, quid sit Κυριος Κωρυκος. Dalec. fortasse non male οέαν τω Κυρίου Κωρυκίρ. Domini pera , aut ρnuarium, Vel

cipiamus. Lege: - τῆς δε πλελης του ολου Mαζης μελαγχρῆ μερίδα λαμβανων λέπει. Mazae, ctibus summum pDetium sit obolus, crustam nigricantem fumit ac decorticat. Significat, maZae male curatae et semiustulatae crustis istum vesti. μελαγχρης pro μελαγχροές, ut apud Menandrum μελαγχρες μειρακιον. Auctor Eustath. λέπειν hic magae crustam auferre, ut arbori librum. In V. versuo Tarentinis Alexidis scribe αποκτείνας μεν ουν. Cum ait, οι δι ημέρας Δεισγουσι πεμπτης αλφμων κοτυλην μίαν, non hoe dicit, quinque diebus eum cotylam hordeaceae sarinae unam absumere, sed quinto quoque die tolum ede

389쪽

LIB. IV. CAP. XVII.

re, est nihil edere, nisi mazam saetam ex hemina sarinae hordeaceae Erat autem cotyla Octava pars choenicis, qui conlebatur legitimus modus diurni alimenti personae unius. Colloca τελείαν ςιγ μην post ista, νη Δί'. Aρεῖον μεν ν, 'Oποιονοῦν vel 'Oποιον αν) καλλιςον , Π βελυς, σχν. Dixerat alter, existimare se, convivium amici Pythagorici, a quo erat invitatus, futurum ex instituto disciplinae Pythagoricae 1ine carnibus, sed pro illis datum iri caricas, uvas passas, caseum et timilia. Respondet hic,

longe aliter futurum: nam convivatorem victimam esse mactaturum omnium, quas haberet, maXime opimam. Δροισεταγωγος, fabulae unius Antiph. nomen, OO interpretor, qui fugitivum retraXit. Mox Θορι βυκίcυν LO-men e li alius cujusdam sanulae eius poetae. Ouod

quid sit, non scio: nisi forte proprium viri. Alibi citatur

Antiph. D Ηοαβυλίφ. Sed cogitemus amplius. Luccea, quam describit poeta, parva erat ἐκ του προσθεν, id est,

ex umeriore purie, et qua poterat con ici. συλλαβονευσι-

λαβηται in epigrammam contra philosophos sunt, qui ipinte= rogauiso filiabas captant. Respicii dialecticorum interrogationes et sophistarum elenchos. Non placet. quod in epitoma inveni, συλλαβοπευαλαλ, ηταί. Si cui aliter

videatur, per me licet interpretitur de iis, qui nihil nisi

1 llogismos et sorites loquuntur, quique minutis interrogatiunculis obvios cruciant. ζηταρετησι αδριι 1unt, QUOS Latmi vocant aretalogos, de quibus plura ad Suetonium. Scripturam excerptorum etsi non probo, adscribam tamen

fidei meae c*ussa: ζηταρετηασίθηN. Epigramma istud debebant sequi versus Archestrati de Diodoro Aspendio sed longissimo hyperbato obscuravit avetor seriem sermoni S. P.294 Principium hiperbati est in his verbis: 'Aοχέ τω τε ὁ Ιελαρος έγ τν 1 αςρολογία, εν μον ν υμεῖς Cic. Finis vero

in istis longo post intervallo: Ἀρχέπατος ὀὲ, A Kυνκλκε,

ον αντι Ομγ ρου et seqq. Facit auctor nisentionem librorum Stilponis, qui dialogos IX. ediderat non magnae rei. vel Diogene Laertio teste: item Zenonis Stoici commentariorum, librum, Opinor, intelligeus ab eo editumTia ς, δε arte amaudi. Sed et de rΡpublica libri turpiculi erant, saepe ut illorum discipulos i psius nuderet. Inter eXempla vanissimarum quaestionum a Zenone tractatarum hanc assert Athenaeus: πως ἔπι γυ- 87 . χροιή , quoWodo truris Vinariis sit utendum. Hoc lignificat epichysis: qua voce etiam Varro utitur. Hac vinum hauriebant e cratera, quae mensae erat apposita

390쪽

368 1. CAsAUBONI ANIMADU. IN ATHEN. Dicitur et οἰνηρυσις. Scribe paulo post: ιυς ὰ σοφὰς παν- τως αν εἴη καj ςρατηγος αγαθος μονος. Quod foltis omnino sapiens etiam bonus ductor exercitus si futurtis. Quod ait,

quaesitum esse a Ctesibio, quid utilitatis ex studiis philosophiae retulisset, de eodem interrogatus Artitoteles quid responderit, apud Diogenem licet legere. Simile quid etiam apud Eun apium in Aedessio. Dillidentia fere comes. est sordium et avaritiae, quae in hominibus angusti animi eam generat. Hoc vitium philosophorum mendicabulis objicit Bato comicus hisce versibus elegantissimis: d , θgωθεν περιαγεις τῆν λ κυθον Καταμανθανων του λαον, sςε περιφhρειν 'sZρολογιον ξοξει τις, vii λήκυθον. Tanta, inquit, te dissidentia tenet, tit totum diem a maiae jummo circti referos a Nilum, diligenter considerans subinde, quod intus es oleum: ut jure aliquis pistet, non ampultam te bucisiue gemire, sed horologium. Qui ex dissidentia metuunt aliculus rei jacturam, solunt ei incubare, et subinde illam subjicere oculis suis, quibus ipsis miseri vix credunt Thsophrastus in ejus vitii descriptione: και φερων αυτος

το αργυριον, καὶ κατα ςxδιον αριθμεῖν, πόσον έςίν. Quae

verba pluribus ibi exposuimus. καταμανθανειν est diligenter aliquid explorare. An autem in ampulla oleum insit, necne, motitatione aut pondere cognosci poterat: nam ampullae, ut alibi dicebamus, scorteae fuerunt, aut fictiles, aut ex aere. Notabis antiquissimum morem circumferendi horologia: cujus nullum aliud testimonium puto in litoris antiquis exstare, nisi quod Vitruvius horum meminit i. iX. c. 9. appellatque viatoria pensilia. Hodie multiplicis formae horologia fiunt elegantissima, quae jam non utilitatis, sed ornamenti gratia etiam proletariorum mulieres sibi appendunt: adeo publicorum morum disciplina est corrupta aut potius nulla. Scribendum deinde

σαυρωτερον έδὲν , o I illi: ν σῆ φησί m . De Epicuro dixit Timon in Sillis: Γαςρὶ χαριζομιενος, της is λαμυρώτερονωδέν. Ex reliquiis poematum Timonis apparet, quam diligens in Hona. lectione suerit. Multa n. illius usurpatros. Pro , Vel απαραλλακτως, Vel leviter immutans, ut hic. Versus enim Homeri est: οὐ γαρ τοι ςυγερν ἐπὶ γατέριπιυντερον αλλο. Fatuos et corrupti judicii homines, quihus nihil palatum sapit, sic describit Archestratus: Ουὀ'

ἔσθειν εθελουσ, οσσοι κύφην τελεβω3η ψυχὴν κέκτηνται θνη- των. Quibus non erit major linguae Graecae uius, quam

nobis, aegre illis persuadebitur, το τελεβωSal Graecum

라틴어 텍스트