Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

391쪽

LIB. IV. CAP. XVIII.

Vocabulum. Atqui non tantum isto loco, sed et

. Vll. , ubi iterum describuntur Archestrati versus, in ea lectione scripti cum editis consentiunt. Quid super eo verbo sit statuendum, judicent acutiores. Interea sunto COriecturae, quas subjietemus, vel ουκ σμπειρίας, vel ευ- nostrae monumentum. Potest scribi κόφην κ ἐομ

rum comicorum fabulae inscriptae. Diphili γναγλοντες. Moi quorundam, tonsori saepius quotidie

rridendi genus est, cum id . quod in aliquo carpere vo-umus, ingliS dietisve n0stris imitamur. Nunquam coracus Graecus tragicorum aut dithyrambicorum rosita

ar. M. Tullius hominem balbum irridens paene fit illo Jus nobis in mentem veniat necesse est . cum te imus

uae reseruntur 1sto loco ds Diodoro, Pythagorie disei imaΘ aemulo, et Stratonico citharoedo, raphieo ta '040 8 iste de numero eorum fuit uuiravitatis aut sanctimonias inde aucupantes dsto di th

392쪽

37o Ι. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN. more ferarum et infotintia. Non hic est stylus assuetus Stratonico. quod declarant multa ejus acute dicta. quae magni scriptores nobis conservarunt: sed induit Strato. nicus φιλοκανίαν orationis et χαυνο τα, ut eadem vitia in factis illius, ad quom scribebat, irrideret. Porro Stratonici verba, quae hic describuntur, videntur esse titulus . atque επιγραφή epistolae, quam Diodoro mittebati Ita cive vere Stratonici sunt tantum haec: I W περι θνρροπεπλκ. et quae sequuntur. Caetera adjecit Timaeus: quem miror equidem seriam historiam professum his nugis chartas suas implevisse. Interpretibus nihil hic lucis a uuluale, resiosa loquitur: nostra interpretatio quam bene us Consentiat quae de Diodoro refert Athenaeu S, nemo us)n videt. Debemus Palatino codici elegantissimam vocem 'pi ι-

uisu quid aliud esse dicas, quam quod exprestimus δHuc pErtinent illa superiora Verba, κομων, ουπω , α - ποδητῶν, et alia in eam sententiam. κο μωγ ere Inhuman1tas et insolentia hominis, qui deiicit a caeterorum morI-hus et institutis: nam in Corporis cultu , ut docet uri O, aliud est homini. aliud humanitati satisfacere. Faulo post ita haec distinguo: ἔτι δ' ὐμεῖς οἱ φιλοσοφοι πενὶ τα δει γωἀεὶ τον νοῦν - δέον υ μας μιφροειν τι πιζησαι, ζ επε- σθιειν τι των κυνικῶν βρωματω ουτε γορ χηριτργλπ77M .

θήπιο ' λον α ων καὶ A. Scio, quid de vocibus

ἐμφαγεB et ἐπεσθίειν mox scribatur: nihIlominus tamen isto Ioco non putem otiosam esse praepositionem. ε τι- σαγεῖν et DrεoAιν interpretor edere post alium, et, ut Ita dicam, arrodere jam rosa. ScripssimuS auctoribuS membranis Εἶδες 'ν Θασίαν αλμην, οἱ ' αττα βα ι, cum esset editum θυσίαν immani errore. L. super. UEram L CCtlΟ-nem exposuimus C. 32. In sequente versu εκ 7738χ . At dictum ταχέως καὶ παραχρημα. Neque mutanda est dIstinetio ut sentiebat Dalec. Tertius versus elegantisitamum proverbium continet, οὐ μέ, τοι παρα- σλλὰ Diκε λαλμαι, de eo, qui maledicenti remaledicenset, ut dicitur Graeco proverbio, τον ξυρντλ G υλν pro be se vindicavit. Aliquanto post sequitur de Cynulco. υπο τῆς ἐμφυτου γλςριμαργω καὶ 8Τυλογιας πολλρους ανα -

Σύ , καὶ με ui ραυλα, καὶ ακροτητα κυμβαλα. Quid

an pellat κολάρ Aut omnino quid ea vox lignificatrNobis id verbi alibi nusquam lectum. Quin hic quoq

393쪽

LIB. IV. CAP. XVIII.

illud non agnoscit Eustathias, neque epitornae a laetor Dalec 'm p. vertit mulios. Legit nimirum κολέρ . Quam frigida sciatentia, omnes intelligunt. Spd locus est emendandus literae unius adjectione, scribendumque MVide l. XV. C. IO. μελη παραυλα recte Erasin. exposuit modos ad rabiam uou respon entes. Eustath. : παο ἀ Σοφο-

Iouantiu neque ex arte Wosutata. Ε Contrario κροτητα α

λη apud Sophoclem in Thamyra: οἴχωκε γαρ κροτητα πη-κ e ui Alexidis mox subjecto, OPω τιταλλοτρι εροι ειν ε*ὶ γλυκυ, similis Terentianus: Eu ocimo cibus alienus quiae facit. Additur: καὶ Θεόποιιποο γένοο σει. Julius Poll. l. VII. c. I 6. fabulam hanc Thes- Omp ri V 7 ς numero multitudinis. Quae do

Ulysso h illo ria fabulatas continet, non solum epicis et tragicis multorum poematum argumentum praebuerunt, sed etiam. Comi et S multarum Comoediarum. Citatur Epichar- mr Ulysi es duplex: Aυτομολος et Ναυαγος. Cratini quo

dis Oδυσσευς Athenaeo. Deinceps proponuntur ab Ulpiano quaestrones aliquot super dictionibus nonnullis quibus de industria usus est auctor in superiore velitatione inter Larensem, Cynuleum et Magnum. Primum nua Θ-ritur auctor VOCiS y υλογία, quae praecessit non longo: υπο της εμις σου γ ῆριμ ργίας και ηδυλογίας. Proseri Cu-nulcus Phrynichum comicum o 'Εφιαλτου Cuiuς di q

quia praecessit in Oratione Magni: με γάρ χκριτογλωσσεῖν hinoebdit. 4. ς' in ' V siis e Voce α- τια/, quia practCeult. ζ ως εις ασωτιον μαγειρικα μαθησο νει ura autem mirari poterat aliquis, etiam de culinae instrumento esse deipnosophistas locutos, quasi factum oX-

ις δειπνοις μνyμζς ζξια μήν . Hoc est ' νωνυ ι ρ vasorum nostri convivae

mentrouem non sint de iussit, qui Aren Hur eoon nobis dbra erunt. Intelligit Athenaeus Harmodium Lepreaten,

394쪽

372 I. CAsAUBONI ANIΜADU. IN ATHEN. cujus praecessi locus de Arcadum conviviis, et in eo haec

πλὴν των περὶ τον μαγειρον ευων. Diphili orama, quod hic 'Κναγίζοντες, Parentantes, inscribitur, alibi vocatur 'Εναγίσματα, Piarentatia. Penultimus adductorum itide versuum, Τό μνῆ μα κατ ενιαυτον ενοι λίθον, neque legi imum pedum numerum, neque sententiam implet. Lego:

bum πρίασθ αι. Uolo. ait, legem ferre, quae Ctesipi uias coget monumentum patris tandem persicere: ut quo tunnis unum saltem teneatur laxum emere, ad confiiciendum

tandem patris monumentum, quod diu est cum aliquot lapidum defectu visitur imperfectum. Quia aliquot saxa de tumulo Chubrias vendiderat Clelippus, ut modo dictum est. id opus pro inchoato tantum habebatur ab iis, qui rei veritatem ignorabant. Ideo ait iste, lege adigendum esse Ctesippum. ut operi incepto tandem colophonem imponat; sed quia veritatem norat, qui haec loquitur, pro πρίασθαι dixit πωλμῖν, acerbo joco immanitatem Ctesippi perstringens. Timoclis versus de Ctesippo e X- poni debent convenienter menti auctoris, quod docti non secerunt. Ait poeta: Ουὀ' ὀ Xαδερ ἡ Κτησιππος ευ τρὶς κειρετω, 'Εν ταῖς γυναεὶ λαμπρος, κκ ἐν ἀνδροισι Loqui-p.a98. tur de Ctesippo paupere jam facto, et ait, mutatam ab eo esse vitae rationem, cum prius ter die tonderi soleret. Mollitiem objici certum est: cujus argumentum vult esse,

quod solitus suerit ter quotidie tonsori operam dare. Mos suit θηλυδριων, barbam et pilos capitis diligenter

tondere: et hoc amplius, alas axillarum, et alias Corporis partes summo studio vellere. Id seo vellent nollent tonsoris Opera plurimum cogebantur uti. Apud Theophrastum inter notas hominis, qui nomen Comti et v nΠ-sti assectabat, leges το πλειςακις αποκειρεσθαι. itaque τρις

κείρεται interpretor ter quotidie operam dat tonii , i Sic πεντακις τῆς ἐαέρας in versu Menandri, qui sequitur de eodem Ctesippo. 'Oργην Menandri et Athenaeus alibi, et Pollux laudat l. VI. c. I 7. Locus Demosthenis, ubi Ctesippi meminit, nomen ejus reticens: hic est in ea ad versus Leptinon : αλλῶ, νῖj Δία, του παῖδα του Xαβρίου

πέριιθωμεν ο φαιρεθέντα την ἀτέλειαν; mucorus Menandri

nescio an sit idem drama cum eo, quod aliis interibitur Gubernatores. Pollux: Mένανδρος Κυβερνήταις' Επελκ- θετο αυτον , ἐςις Et Stobaeus serm. XXII.

395쪽

LIB. IV. CAP. XIX.

Pitho Mus Iso ballion. Balliones. Theopompi locus

expositus contra Athenaei mentem. Atheniensium cum Tarentinis comparatio. Tarentinorum de se

ipsis dictum. Otiosi pauperes vocati in jus Athenis. ζῆν εν περιωτίας. Diana τρί ut ορφος. Apicius, de quo Posidonius.

Aion ici comici de Pythodelo asoto vorsiis recitatur hic: 'O Πυθοδηλος κτος Βοβαλλίων. Quo in loco ἰσοβαλλά-α dici existimamus quasi ἔσου Βαλλίωνι, moribus Balnoni η-milem. Balliones in vetere comoedia. etiam Cicerone teste, appellabant impurissimos homines, ut sunt lenones et id genus. Lege Pseudolum Plauti: quem poetam et nomen illud, et caetera omnia, imo plerarumque fabularum integra argumenta de Graecis fabulis in suas

transtulisse, nemo est, quin iciat. Proximus versus. Προσ- ὐχετ' ἐπικαλουμενος οἱ τωτοτατος, transpositione Vocum posteriorum sanandus est, siquidem illum volumus esse sanum: Προσερχετ' ασωτοτατος ἐπικαλουμ ενος. MOX: Ιδο- λυευκτου ὁ 'AνHξανδρι ξης ἐν Tηρεῖ κωμ ιυξῶν' 'Oρνις κεκλῆ-σy, φησί δια τί, προς τῆς 'Eς ας; Non est poetae τοφησὶ , quod versui illius est insertum. Praeterea offendit me insolens usus verbi κωμωδων. Sed nimis jam clarum, aliter scribi debere. Lego igitur et distingue: LIολυευκτον δ Αναξανδριδης εν Τηρεῖ κωμωξῶν, ορνις κεκλήσy, φησί.διχ τι , πρ. etc. Scribo deinde χωρίσαντές εἰσι. Atticum est pro ἐχώρισαν. Theopompi vero subjectum locum quod docti viri non recte ceperint, equidem facile illis condono: manifesto enim sallit nos Athenaeus, nisi falsi sunt omnes riostri codices. Loquens auctor de Eubulo asoto Atheniensi, testem laudat Theopompum, ut qui illius mentionem secerit, et statim verba ista Theopompina subjicit: Καὶ τοσκτου ασωτια και πλεονεεία διενηνοχε p.29

μισIοφορων διατετέλεκε. Quis non jure arbitretur. de Eubulo accipienda esse Verba Theopompi, cum id clare adeo Athenaeus significet 7 At si, misso Athena0i isestimonio, ipsa historici Verba consideremus, clara luce clarius est, non de cive aliquo hic loqui Theopompum. sed de universo Atheniensium populo, cujus comparationem

396쪽

37 I. CASAU BONI ANIΜADV. IN ATHEN. instituit cum populo Tarentino. Longe, inquit, superavit luxu et a Da ilia populum Tarentinum: nam hic qtiidem epulis tantum v tria modum deditus erat, Athenio sitim Oero putilus etiam pubίicos urbis reditus in mercentem sibi dici est. Ita accipio το κατα αισθοφορεῖic nam sententia interpretum

aliena est a Theopompi sententia, qui, ut vides, ista voce Atheniensium πλεονεξίαν taxare voluit. Quae autem avaritia est, publica pocunia peregrinum militem alere flScimus autem ex Demosthene insaniam ejus populi, qui aera militum sibi solitus dividere ad ludos spectandos. In quo uno duo inerant complicata vitia: τρυ . et amor voluptatum, cum spectacula anteponerent publicae salutis Curae; avaritia et Orλεονεξία, cum in eam rem dari 1ibi de aerario pecuniam postularent, suae parci, publicae prodigi. Quod paulo post dicitur, Tarentinos omnes fere dies in conviviis transegisse, facile credat, qui Stra. bonis verba legerit de Tarentinis. Illum consule l. VII. Tarentini, inquit Athenaeus, soliti dicere, τους σαεν αλHις

ἀνθρωπους δια το φιλοπονει θαι και περι τας ἐργασίας διατρίβειν παρασκευαζεσθαι ζῆν, αυτους ὀὲ δια τας συνουσίας

και τας ηθονας ου μιέλλειν, ἀλλ' HAl β ναι. Acutum scitumque dictum, et dignum, quod auctorem alium habeat, quam voluptarium populum. Is esto Manilius, poeta insignis, cujus sunt verba luculentissima: uuid tam Hilicitis

Uriam consumimus annis, Torquemurque metu caecaqtie cti

pidine rerum, Aeternisque suos curis, Aum quaerimus aeUum, Perdimus, et nulla υotorum fine beati Victuros adimus fewper, nec vivimus unquam ' Quod in Graeco est παρασκευάζεσθαι ζον et μέλλειν ζpu, dixit Manilius Uicturos agere. De Philippo, Alexandri patre, et ejus sodalibus quae

deinceps narrantur, similia iis, quae l. VI. de iisdem. Rex Cypri, quem libri editi Posi prum appellant, eXCEr-pta Po cuppum. At Aethiops ille Corinthius, qui mox dicitur fuisse Archiae comes conditori Syracusarum, in omnibus libris idem nomen servat. De Archia multa Strabo aliique. .Scribo τοῖς δε ΙΠανα γαιοις rπιταρχος ων ἰκρ., non autem υπαρχος. Primum ita habent excerpta nostra: deinde sic legendum esse arguit perspicue Xenophontis Hipparchicus. Olim , inquit Athenaeus, asoto S. et qui. bus non suppeditabat, unde se alerent, ἐκαλουν τε οἱ 'Aρεοπαγῖται καὶ ἐκολαζον. Scripta lectio ανεκαλουντο οἱ 'Aρ., id; eo. est, vocabant ud se tu Areopagiticam curaam. Sic usus est

verbo ανακαλεῖσθαι paulo ante: ἀνακαλεσαμένων αυτον των

Ἀρεοπαγιτων. Commode accipe, quod ait, poenas luisse

397쪽

σους μιη ἐκ περιουσιας ζωντας, eos, qui pauperes Vibere Ii, Hoc Graeca verba sonant. Saevos judices, si paupertatem verterunt crimini, et pro maleficio vindicarunt: sed Iaxiorem sententiam ad eos restringe, qui simul pauperes et otiosi erant. Quin etiam ita fortasse scriptum fuerat: ιῆ εκ περιουσιας ἀργους ζώοντας, eos, qui tu munis opi-hus non constituti otiose Niverent. Lege antiqua Athenieni sium otiosi homines rationem vitae suae Areopagitis reddere tenebantur. Diogenes Laert. in Solon Ρ. Scribo

aliquanto post εἶλεν εἰς ταυτα ανοῦ φλωκεναι, non ειπων, nam

praecedit αναγνύς. In versu Amphidis. ΠDκσ' ἐκάςγης hu έ- ρας δύ' ημέρας, conjecturam meam consensui librorum lubens praetulerim, δι ημψac, bibunt sinetitis diebus totos dies. Dianam et poetae et pictores olim faciebant τρίμορφον καὶ τριαροσωπον. Cleomedes l. II.: ο'Eν και τρι- προσωπον την 'Αρτεμ.ιν ποιεῖν ἐςίν. Eo respexit Diphilus, cum diceret, a tos, qui dies totos vino sesse ingurgitant, κε φαλας εχειν - ουσπερ 'Αρτεμιίσιον, tria capita babere, tanquam aliquod Dionae sima Iacrtim. συνα-

ναςρέφεσθα τοῖς νέοις mox scribunt meliores libri, ubi caeteri συναναςρέφειν. Posidonius, auctor historiae, quam commemorat noster super Apicio asoto, is est, qui historiam των αετα ΓΙοHυβιον libris duobus et quinquaginta descripserat. Satis compertum est, vixisse illum ante eversam Rempublicam. Quamobrem Apicius iste, Cujus mentionem facit Athenaeus ox Posidonio, alius omnino est ab illo ganeone praenobili. qui imperante Tiberio vivebat. Pater illius fortasse suerit. aut avus. Nam a damnatione Rutilii Rufi, cujus dicitur iste Apicius sexstitisse caussa, ad tempora Tiberii et posterioris Apicii anni minimum centum intercedunt. De Apiciis plura l. I. c. 6. ἐπιθοσεων morem exponebamus ad Theophrastum in charactere illiberalitatis, ubi etiam sequentem de Phoco locum explicuimuS.

398쪽

σιττυβος. Alia quaedam. Proposuerat Ulpianus paulo ante duas quaestiones, alteram de Vogo ασωτιον, alteram de coquinae instrumento deinde aliorum responsionem antevertens de altis, quae legerat apud veteres, recitavit. Nunc ut orationi suae finem imponat, redit ad propositus quaestiones, et ait: περι δε των αλλων, es υ φθανα προβεβληκας, ει τι λέ

λέγετε, επι ητω γαρ. και Mαγνος εἴρηκε το ἐμεσθίειν και ἐπιφαγειν. Legendum aio: ἐπιζητω γαρ, κ o Ma- 3 3 γνού ειρηκε, τ. Jam, inquit, sermonis vices suscipite: quaero enim a vobis non illa tantum, quae dixi ante, Verum hoc amplius, ubi legantur voces επεσθίειν et επιφαγεῖν, quibus modo usus est Magnus. Lege superiora cum vel mediocri attentione, nseque dubitabis, ita scribendum et exponendum. Multa hic secius interpretes, maxime cum non animadvertunt, Aemiliano grammatico dari parteS respondendi et quaesitis satisfaciendi. άσάώτιον est eunea, dictum, ut μαγείριον et similia. Culinae vasa recententur ex Anaxippi Citharoedo: cujus fabulae Pollux meminit t. X. ζω ρυσις proprie est trulla ais hauriendum It culum: ut οἰνηρυσις truda Uinaria. Sed coqui varie abutebantur: ut in tollenda ex olla spuma.. Philippus in epigrammate: Zeun ρυσίν τε τfν λίπους αφρηλογον. UOcat τυροκνηςιν παιξιαγην , nisi aliter scribendum) quia libenter radulam tractant pueri: vel quia plurimum ea utebantur in parandis infantium aut puerorum Cibis. στελεον non puto esse radulae manubrium, sed per se accipi debere de quodam ligno manubrium securis similitudine quadam reserente: cujus potuit esse in culinis multipleX usus. σκαφtino sunt alveoli, vasa inter maxime necessaria coquinae. Errant, qui pelvem esse, putant. Usus alveolorum multus. Antiphanes: Κ θη-μιοργοὶ /ιέλιτος αἰτῆσαι σκαφας. Ariston in epigrammate de coqui supellectile: ΚM ταν λωαοτο μον σκαφίδα. Significat, alveolis solitum excipi sanguinem mactatorum

399쪽

LIB. IV. CAP. XX.

animalium. Iterum in eodem: Κη ταν κρειοδοκον Tκαφιδα. Quia, ut puto, in alveolis carnes coquendas lavabant. Sub finem in quibusdam haeret nobis aqua ob mendas codicis. κυβίλ γ scribunt excerptar melius κυβηλ , ut m Hesychio, qui hane vorem diligenter exposuit Sequitur: τ=ήν χ ραν δ' Ἐριςοψλάγης si Σκηναῖς Κατ&λχα- Πανουσαις. Etiam alibi sic scriptum invenimus, ut l. VII.

et semel in Hesychio, semel item, ni fallor, in scholiis Aristophanis, apud Pollucem vero saepissime. Nihilominus tamen mendi hanc scripturam arguere non dubitamus. Credimus enim, verum fabulae hujus indicem esie Σκηνας Καταλ μβανουσαι , Mulieres locum ad tento, in maoccupantes. Καταλααβανουσαι nihil potest Graecis signincare. At σκηνας καταλαμβανε ιν dicuntur, qui in foro et viis publicis locum occupant, ubi sua umbracula costituant. Ita soliti iacere mercatores, quoties celebrabatur aliqua panegyris. Vetus Theocriti interpres: ἐντα ς - υρεD D linc ε-ουν οἰ πωλοῦντες. Sic autem loquitur idem poeta in Paco: d αυrὼ τὼ π ι καταλαμβανω. Videtur Aristophanos descripsisse eo dramate mulierum tentoria sua commodis locis silere cupientium Jurgia et Non desuere, qui hanc fabuἰam l 'latoni adscriberent. Athenaeus l. XIU 'Aοι- Π --ταῖς Σκηναῖς. Solent auctores titulos dramatum hoc modo contrahere, ut cum Sopatri ΗακχHος MIς ρας appellant Baccbidem, do Quo g. Q.: cum Sophoclis Αχαιων Συνξεανον simpliciter Σύνδειανον serabit Hesychius; cum Archippi Oνου σκιαν, cujus menti O i, 3oam scholiis Aristoph. , tantum ' ονον. Harpocration: Ab 'δ'' ἴροπτος Oνω τραχ' ειή, 'Prx κο - τοτείοις εἰλασιν -υγονκ. Εmen d mus: Ἀρχιππος 'Oνω' Tραχηλίαις TA. κα τοπείοις ιῆασιμ - ανευ πονου. Ergo etiam Σκην cum legis, intelligere debes hanc fabulam. Hesuchius τριτοςα ς , Αρ φο ην ς ἐν Σκροπις, τριτυς, τρι ς. In teger titulus fuit, ut diximus, Σκηνῶς Κατα ιμβάνουσα Sic enim rescribendum ubique est, et in hoc, et in aliis

scriptoribus. Ut apud Hesychium in ου νῶρ ἄκαυθαι 'VerbIO. Apud Pollucem l. VII.: α

., m alios l. X. C. 5. et C. I9., nec non c 2a et 2ς

liter depravatum in Δ17μαρχος. Atque huic nostrae emen-

400쪽

378 I. CASAUno NI ANIMADV. IN ATHEN. dationi suffragatur amplissimi Mossaei codex MSS., non isto quidem loco, sed in alio gemino huic, quem eX COnjectura emendamus l. VII. c. 19. Nam diserte codex ille praefert eo loco 'Aριςοφαυης Σκηνας Καταλαμβανέταις.

Quod ait Aemilianus, comicum in ista fabula κακοὐχ dixisse, quam alii non omnium hoc fuit judicium. Pollux enim eo loco κοακαβην interpretatur patinam. καὶ κακαβην , inquit, την λοπαδα ερεις, ειπcντος Ἀριςοφανους ἐν Σκηνας Καταλαμβανουσαις. In versu Antiphanis recte Dalec. 1γχελυς Βοιωτια, non Βοαοτίας. . Ne que aliter epit. Addit noster: βατανειον δ' εἴρηκεν Αντι-

νίοισιν εφθος. Athenaeus legit hic per β βαταν. Imo etiam Pollux ipse. Ex sa fabula recitatur hic versus ab

Harpocratione: Ἐγὼ ξενιτευομενος εςρατευοπινν. Ρer It Athenaeus: 'Aλεξις εν Ἐσκ σηπιοκλείδν. Idem et Pollia X, sed leviter mutato dramatis nomine: γλεεις δ εν Ac κλη- πιαδη πατανια εἴρηκε. Praeterea in versibus, quos describit inde Athenaeus, πατανια Pollux legit per 'r. Athenaeus cum secunda litera β. Secundus versus adjectione articuli fulciendus: ΙΠερὶ την Σικελ. Mox scribe: -- αλ-λος επι τουτω μέγας Η ει τιc ἰσοτραπεζος. Ita meliores Codd. , non Κρει. Paulo post, cum ait poeta. - ἐμοι H

μα ουσιν, εἴτε Mττυβου; Apud Pollucem scriptum Xαιρ ιγονοιια ειν, apud Eustathium et in epitoma simpliciter ονο- μαζουσιν. Omnes. retento sensu, verborum elegantiam et metri legem ne toxerunt. Est enim venustatis Atticae

χαίροντες ονοιχα κσι pro uominant vel nominare solent. Sed

non assentior Eustathio, qui poctae verba sic accipit, quasi κακκαβος, λοπας et σίrτυβος idem sint. Nobis plane videtur contrarium. Ait enim, qui ista loquitur, non curare se verborum proprietatem. neque videri sibi quic-ao3. quam interesse . quo nomine vas illud appellet, sive κακκαβον, sive λοπαδα, sive σίττυβον. Haec iste quidem: at caeteris omnibus Graece loquentibus aliud est κακκαβος, aliud λοπας, et toto gen0re ab his diversum 'ίττυβος. Hesychius δεραατίυηυ eολη, interpretatur. Eubuli ex Ione locum affert Athenaeus. ut probet, non semper esse idem

βατανειον et παταγεἰον. Eundem recitat Pollux ut ex incat, non plane esse idem πατανειον et λοπάξ. Neuter

firmo admodum argumento nititur. Nam quid mirum, s

라틴어 텍스트