Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

401쪽

LIB. IV. CAP. XXI

bis idem dictum sit a comico P Qui sortasse stomachabundum aliquem ea loqui faciens, .dedita opera battologiam

γα Athenis. Ephebi nobiles ministri sacrorum.

νοσσαδες ορνεις. Alia non pauca. monio OX Alexidis Lebete, quo et Pollux utitur Inon nulla menda. II. versu. Ἐλλα γa

qui, non sine Causta καυλον σιλφίου. Sed nec sine caussu placeat, quod est editum, καυλο,. σίλφιον. Vide locum Antiphams, quem exponimus l. super. c. 21. In VI. recte libri nostri Κορίαννον αυον , κυμνον, καππαριν. tale apud Ι'ol lucem Κορίαννον αυρον. Quod male em Ondarunt nonnulli Κορίαννον, δαυκον, Corrupto metro: nam Jambicos esse versus testatur diserte Pollux. Deinceps perturbata sunt omnia: Ορίγανον, τητειον, σκοροδιον, Θυμον, σφακον, σίραιον, Σμελι, πινγαγον, πρασον. Restitiis eadem opera et veram lectionem et metri legem: οριγανον , γ τιον, ἄνισον , Θυμον, σφακον , Tοτ di σί ραιον, σεσελι, vel π ι eX Polluce, πηγανον, πρασον. Vocem αγισον restituamus ex Polluce: ubi tamen αυκτον

minus bene editur. Omissum hoc nomen fuerat, quia in V. Versu ανηθον poet' recensuerat: sed aliud oste anethum. aliud ani suin, consulti herbariap rei sciunt. estolaia, hoc cit, ἐλελισφακος. Scribe etiam paulo post: - Της οριγο - Πρωτι νυπολις ευ λοπάδα νεαν ν. Nam et bosi facit versum hypermetrum et eXlegem. λοποῦς νεαν 1 non est olyanoυa. ita ne vir doctuS nullum discrimen agnovit inter pat1nam et ollam o Deinde νεανιμον non est νεον, sed vehe- juVenum. Pro magno accipitur, ut apud Aristotelem I. Histor. ποροι νεανικοί. Sic λοπας νεανικη, patina rugetis, et apud Aristophanem in Pluto κρέας νεανι-

402쪽

P. 3O . τέχνην ἐν δ ιαξιαρχας Ευπολιο ε Φρηκε την Δανθίου τοῦ Σι8η- ρεωc. κ ἐπὶ τῆς εἰ, ονος ἐπιγέγραπτοι ΣIAHPOΦΥΗ Σ. Conser hunc locum Pollucis cum iis, quae scribit Hesych. in σιδηρ Gν τεχνην. Antiphanis versus de structoribus ita emendabis: - ος πλυνεῖ σκευη , λυχνους Θ ετοι-

rint structoris partes, docet Athenaeus, allato Philemonis

loco: si ερι τουπτανεῖον ήγίνε ν ησκεπτιυρια. l ραπεζοποιος ἐπὶ τοῦ διακονεῖν. Hoc est: circa culinam non Uerfatur arsidia s: est enim τροι εζοποιος, structor, ministerio praefectus.

Quam diversa dicunt interpretes 7 Locus Xenophontis non est δευτερω 'Aπομνημ., ut scribitur in omnibus libris, sed in I. De auctore culpae liberum esto cujusque judicium. Menandri verba e Phania in jambici legem facile ita redigas: γειὸ υλος ἰν τε καὶ ανοραςης μέτριος. Cratini Cleobulinae nomen videntur habuisse a Cleobulina, Cleobuli, sapientum unius, filia, quam libris suis Diogenes Laert. prodidit nobis. Solent autem plurali numero inscribi similes comicorum sabulae: ut 'Aρχιλοχοι, Odυσσεις, et sui tilia. Pollux n singulari l. VIL c. II., proferens inde Vocem οπο unde est ἰλουτ'αι, premi. Quo etiam verbo usus Cratinus, inquit, in hic versibus: δωσειο Δοὶ καλην ὀίuην

'letr αενος ταGρ συαφορας. Atque haec ea sine nunc resero , ut obiter studiosos veterum poetarum moneam, Aristophanem in Equitibus more suo Cratini verbis usum pro suis, mutata solum voce συυρ οραις in εισφορα ic. L. X. ejusdem Pollucis o. 2 . laudatur Cratinus εν Κ Λεο κλω. Et apud scholiasten Aristoph. initio Avium Κρατῖνος ἐν Κλεοβήλοιc. Pendeo animi, sitne eadem fabula, de qua diximus. an alia. Δρωπί e Alexidis Δρῶπιο est in libris Pollucis l. X. c. 26. Utrumutrum sit verum, proprium videtur. Legi in Hesychio Δροπις, τρυγητος. De quo cogitandum. Aristophanis eclogae e Nebulis prioribus expositionem petant tirones e Scholiastae Graeci eruditissi inis commensariis: nam interpretes plus quam toto coelo aberrant a via. πρυτανεια in foro Atheniensium, quod in Romano facramentum. Varro: Ea pecunia, quaε in udicium Denit in litibus, fucramentum a fucro. Pui perabat et qνi insiciabatur, de aliis rebus uterque quingentos aeris ad pontificem deponebant: de aliis rebtis riem certo alio legitiino numero uisitum, uui judicis vicerat, futιH sacra-

403쪽

L . IV. CAP. XXI.

rectum. Ait Philyllius: B8λεσθε di τ, έγω φρασα , τις εἰ a ἐγω ; 'H των προτενθων δορπια καλκαένη. Vultis, dicam, quis ego sim g Dorpia dicor, primus Apaturiorum dies, quo die praegustatorum turba multum est operata. ΕX verbis sequentis senatusconsulti ita exponi d here hunc locum liquet. Sententia ejus senatusconsulti est haec: quo possit senatus, cujus hoc decretum est, se itum Apaturiorum cum caeteris Civibus concelebrare, per tot dies senatoribus remitti necessitatem Veniendi in senatum, p. gos per quot dies reliquae curiae vacent: quinque nimirum dies ab eo, quem praegustatores celebrant. Athenis plures curiae fuere, Quingentorum, Areopagitarum, aliae. In Areopago videtur hoc senatusconsultum este sectum. Initio, quae fuit curiae hujus severitas, pauca erant se ita, quibus legitimus senatus ab Areopagitis non ageretur: mutatione Iacta publicorum morum, paulatim et hoc mutavit. Restitu Inius antiquam lectionem in istis: τμο δὲ

τερον ἐηαιουργουc ἐκαλουν. In editis necessaria voce ποῶντας locus erat mutilatus. Quod si mei urbitrii res fuisset, locum paulo aliter con sepissem. Fuisse enim viros ullos, qui δηιιιουργοὶ appellarentur, quod placentas conficerent,

et, ut loquitur auctor l. I., απο τγης των πεμναάτων dημιουρ- τἰχc, neque probant sequentia Athenaei, neque Verum censeo. Scripserim igitur τας τα πέμιματα, non τους, et ποιουσας, non ποιουντας. Mulierum 7μιιουργων mentio

clara in subjectis testimoniis. Hesychius paulo arctius hanc vocem accipit: λέγεται κρῆ γυνὴ δημιουργος, si ἐν τοις γ αοις πέμματα πωσει. Ita Vult appellari, non publicas pistrices, sed eas mulieres. quibus in nuptiarum solemnibus munus solitum mandari fingendarum placentarum. Pollux explicat l. III. c. de nuptiis. Platoni l. U. de republ. inter muliebria opera recensetur si των ποπανων ραπεία. Proclus interpres refert ad morem Atheniensium.

qui soliti 1int in eisngon dis deorum libis mulierum uti in .dustria. Verba doctissimi viri sunt lita: ' Ευθα κω ἔθος

Conferendus sest cum istis Procli pulcherrimus Theocriti locus in descriptione pompae Ptolemaicae. Ait poeta renensens pompae illius sercula: Tιθατα Θὼ οσσα γυναικω

404쪽

Mos autem, de quo Plato et Proctus, non in omnibus sacris obtinuit Athenis. Nam in Furialibus id ministerium obibant nobiles ephebi: quod docet nos Philo Jud., cujus verba subscrip1i, quin sunt elegantissima. Διο μοι

είαc κάj τιμῆς, οπερ ἐςὶ, τγῆν υπηρεσίαν θέμενοι. tJt ad psensum redeamus, serri diutius non debet monstrum lectionis in IX. versuum Menandri: ὀ μαγειρος γαρ ἐν ΓLo6. χηχέτου ποιεῖ. Nam ex l. XIV. scribendum: ὀ μαγειρος

Omnia perverse agi, quia coquus Opera dulciaria effligat, cum ejus sit munus, CarneS coquere aut pisces, et condimenta condire. E contrario η ὀημιουργο inquit, Loqui aemula partes illius obit, carneS coquit, turdos parat, et alia curat, quae ad Coquorum curam pertinent. Hic sensus est sequentium versuum: 'H δημιουργος ὁ' αντιπαρατεταγμενη Κρεαὀι οπτα etc., Vel, ut in l. XIV. , Kρέα διοπτα. Etsi autem laxa significatione vocis δειανον et antecoenia et missus Omnes cum bellariis continentur: peculiari tamen notione ita vocabant missum meu ium, qui Ox solidioribus cibis constabat. Ideo 1uper. l. ex tr. Jείπνου αρχη e Te dicebatur missus ille, qui gustationem excepit: Ita accipiendum moneo verbum δε πνειν in XIV. et XVI. Menandri versu de coena loquentis, ubi perversa sunt omnia: 'Επειθ' ὀ δεισγων μεν τραγηματsεται, Mυρισα αενος ξε κάj φανωσαμενος παλιν Δειπνει ταμελίπ κτα ταις κίχλας. In postremo versu deest vox una: haud scio, an συναμα. Appellat νοσσαδας ορνεις Se- pucus vel notius Panvasis pulyos gallinarum. Εuitathius:

οεσ, g τῆ παρθένω δωρα At non illis assentior,

eum in Simonideis versiculis, 'Oς δουρὶ παντας M-ε νόος

405쪽

LIB. IV. CAP. XXII.

Διναεντα βαλων Ἀγαυρον υπερ, corrigunt Ναυρον. Vide, quid sit vulgatorum exemplarium 1idem sequi temere. t iam virum doctum, qui ita censuit, in eum impulorunt Stia bonis editiones, quae nostram praecessierunt: in quibus Ναὶ Od hic Thessaliae fluvius nominatur. Perperam, ut olim diximus, et est certum atque indubitatum. CADUae UICE SINU Μ SECUNDUΜ. Deirorum coquorum nomina cavis aut r, Gongylus,

Magadis, Artysilaus, Artysi tragus. Detii cur enara dicti. .. itonis Philopaegmon , et aliae fabulae. κοπίδων συνώνυμος. Daeton et Ceraonii veterum. elu, inquit ex Apollodoro Athenaeus, coquis suis nomina 1ndere solio a ministerio, quod plurimum obibunt. Inde Orrginem nabeut Deliacorum coquorum appellationes, sis et M ureis vel, ut scriptum in excerptis,

ποιναις θι ημέρας τριβοντες παρεια , ῶσπερ H γυνο εὶ γογγυAας μεμ αγα- νας. Sine dubio latot vulnus in huc pericopa . Vult exponere duarum superiorum vocum, Mu-gNVis et Go 3- , το D ιον. Magulidas coquos fui nuncupatos, qui rufacras epulis toros di r modus te event. Hactenus recte. Quid i Ila sibi volunt, ωστερ ἐγ γγ αGὶ γογγυλας αεμαγμενας; Oculis corporis nihil invonio in blattariis membranis, quod in hoc aestu me adiuvet. Ocu- p. bis mentis videtur invenisse veram lectionem: ῶσπερ οἰΓογγυλοι γογγ. Vel etiam, retenta voce γυ si,

ua toni dicit, quod mulieribus cousi erevi quus vocabunt

I. οι μι. τρ παρει coμ γογγυλας. Ita nullum erit discrimen inter Magasidas et GongylOS. Cur sus orioris conlecturae nos poemteat opinor, non est. Quid si tamen ne illa quidem vera 8 Venit enim nobis in m0ntoni obicu)usdam Aristophanei, quem suspicio est ex ora libri in contextum verborum esse admissum inconsulto et cum Veris S kHii Rumi V luti Cinnum consulam. Co

ni versus in Pace sunt: Ην μν παραθῶ τρίψας δι' is

406쪽

Ι. CA AUBONI ANIΜADU. IN ATHEN.ραο ολ ς Γ σπερ γυναικὶ γογγυλ,3ν αεμαγαέυην. Illorum coquorum, quos Delii 'Aρτυσιλαους et Ἀρτυσι αγους voeabant, subobscura est nominis ratio: non aliter tamen li-hri manuales, nisi quod 'Αρτυσίλεου scribit eclogarius. In istis, Πολυκρατων ό Κροωνος 'Pηναίους δίκην γραφί-

μενος , g Δηλίους αυτους ονομάζει, αλλα το κοινον των ἐλεοδυτων ε ryτιασατο, restituimus priscam scripturam 'Pηναιους, quae improbo scelere fuerat mutata in 'Hρηναίους. Polycrato, ait, Gilbonis f., dicam Rhenueis aliquando impexit: quos tamen Delios anesiuvit nunquam, sed actionem juam in foripsit: Adversus το κοινον των ελεοξυτων, commune coquorum. Rhenaei sunt incolae Rhenae, vel, ut

alii vocant, Rheneae, parvae insulae ad Delum, quatuor tantum stadiorum intervallo dissitae. Hanc Polycrates Samius olim Delio Apollini consecravit. αλυσει ὁ σας προς τὸ υ Δῆλον, Delo annexam catenis, ait Thucydides. Quare et Rhenaei ex eo Delii dicti. Imo vero omnes Delii Rhenaei erant: quia enim neque nasci neque denasci in Delo fas erat, et primum et ultimum vitae diem in ea

insula omnes agebant. Puto tamen, excidisse hinc vocem ita restituendam: 'Pηναιους δίκην γραφοαενος, ῶ 'Pηναίους ουθε Δηλώς αυτους ονοααζει, in actione contra Rhenaeos, neque Rheucteos, neque Delios eos Docaυit. Non facile dixerim, qui sit factum, ut in nostra editione scribatur: Κρίτων ς ο κωριεξοποιὰς ἐν Φιλοπαίγμονι. Nam prius edebatur Φιλοπραγμονι, quo nomine etiam Timocles comoediam docuerat. Ego non memini, quando hunc scriptorem cum MSS. contuli, et ex iis emendavi, usquam ita scriptum reperire: nisi sorte in Palatino codice, qui nunc ad manum non est. Caeterum Critonis hujus drama Aetolos laudat Pollux l. IX. et Messeniam l. X. c. 7. Illum

versum, Ναυκληρον εν τρο λιαένι ποι, σας απλουν, interpretor . cum in portu naviculatorem constitui et hominem navigationis expertem. ΙΙΙ. versus est: Καὶ φοριειωσαι ναυς

ἀναγκασας δυο. Equidem ista non intelligo, nisi hoc similive modo corrigamus: Καὶ ἀφορμισασθαι ναυς άναγκάσας δυο. Cum coegisset naves duas liationem deserere, id est, navigare. VI. versu, ουτος τρία μιονον ἀγαθα κε- κτησθαι δοκει, scribendum est μονος. Solus hic locus tria p. 3ο8. habet parasitis admodum utilia et bona. Quod sequitur

testimonium ex Achaeo, Tις υποκεκρυμιαένος μένει σαραβάκων κοπιδων συνοαουνυμε, corruptissimum est, neque interpretari prius, quam emendaveris, licet. Alius aliam asseret medicinam, nobis haec non displicebat: TI Γ υπο-

407쪽

LIB. IV. CAP. XXIII, 385

λακων proprie quis dicatur , notum ex Aristotele et ilicophrasto. Hic simpliciter accipio pro improbo aut nequam

homine. Vocat autem κοπιδων ομωνυμον quasi dicas victimamum vel caruitim ad minutatia incisorem. κοπίοας

in coquorum instrumento recensent veteres. Ariston in epigrammate de coqui supellectile: Σπογγον υπο ςιβαρῆκεκλιμένον α οπιδι. Ex eo κοπίδας appellarunt Delphi eos, qui in culinis copidas tractarenti Athenaei quae sequuntur verba, hanc interpretationem non obscure confirmant. Ait: ἐπιωι πτm γαρ οἰ Σατυρειοι του. Δελιζοῦς ως περὶ κο--θο ας διατριβοντα . , Doctis viris οι Σατυρειοι lant Dorici poetae. Minime vero. Non meminerant, satyram totam esto Romanorum: et si tramicorum erant quaedam satyrica dramata, at ipsi ex eo nunquam satyrici poetae dicti. Scribo οι Σατυροι. et intelligo Satyros, quos in Alcmaeonem suam introduxerat AchaeusEX praecodentibus ita exponendus est hic locus. Quae de ridiculis veterum Graecorum numinibus, Daetone, Celaone et caeteris, paulo post narrantur, totidem serebi' ris. Fud Eustathium leguntur in Od. comment. Non diuimilia apud veteres Romanos deorum mendicabula. de quibus s. Augustinus et alii patres. CAPUT UICESIΜUΜ ΤERTIUΜ.

dantur.

tio fuit, ut, postquam Corpora dapibus satiassent, oculos auresquo varie oblectarent. Ideo finitis epulis acroamata, tibicinae, saltatriceS. et qui dicebantur Bacchi artinees , In coenationes introdueebantur. Haec est cauta, cur Athenaeus XIV. demum l. de musica et musicis in- Athen. P. III. T. I. B b

408쪽

386 I. CAsAUBONI ANIMADV. IN ATHEN. strumentis serio tractet. Nam qui fuit ordo conviviorum, id om est horum librorum, ut saepe diximus. Mirari igitur licet, quo consilio vir eruditissimus huc inferserit sermonem de organis musicis, qui deinceps hoc in libro habetur: est enim alieno loco politus, cum ad i. XIV., ut diximus, pertineat. Sed videtur Athenaeus nihil eorum voluisse praetermittere, quae in eo convivio dicta essent, cui apud Larensem interfuerat. Quare etsi alius erat ab illo assignatus locus huic tractationi: quia tamen intero. 3o9. epulas de musicis quibusdam instrumentis sermo ex occasione inciderat, noluit auctor committere, ut ea pars των ε r. τραπεζίαν λογιων in hoc opere desideraretur. Uerum hac de re plura nobis alio loco erunt dicenda. Nunc Athenaei verba percurramus. Ait: κ' το υδραυDκον ΟΙ οργανον δοκεῖ κλεψυδρας ε aia. In excerptis κώψυθρα ει - ναι. Quo modo legere interpretes. Membrauae. κλεψυ- δρας. Sine dubio scribendum cum Eustathio καταδραν. Absurdum est dicere, Ddraulica organa esse clep

dra1ne verissimum est, clepiod ais ea referre. Ait: ἐιικνκιμένων ἀεογων δια τοῦ οργανου. Haec videtur citra controvcrissiam recta scriptura, ut vidit etiam Dalecam pius. Nam et Vitruvius clxes ex to o jubuctor in nydraulicorum descriptione habet. Omnes tamen manu eXarati codd. ἀεινων retinent. Ait: σοιαε-το οργανον βωμάρ ςρογγυλω. Hero comparat βαυρι κω, Vitruvius urae et arritae, ut emendavit Turnobus. Addit: καί φασι τοῦτο ευρῆσθαι υπο Kτησιβίμ κουρέωe ενταυθα οἰκουντος ἐν τῆ Ἀσπενδία. Legenis dum ἐν τῆ Ἀλεῖανδρεια. Ctesibius enim A screnus, ut

vocatur a Veteribus , res pneumaticas excogitavit

Alexandriae in taberna sui patris tonsoris, ut disertissimis verbis narratur a Vitruvio l. IX. c. 9. Falsissimum Ost, quod putarunt docti homines, de Aspendo, Pamphy-

liae civitate, haec posse accipi: nam omnino locus emendationis eget, nisi dicere lubeat, fuisse aliquam urbis ejus partem, quae sie Vocaretur, in qua habitaverit Ctesibii pater. De eo statuant eruditi: ego enim nullam habeo cognitam Aspendiam in urbe Alexandria, neque in ius vicinia. Tryphone auctore de hydrauli Ctesibius mechanicus librum ediderat. Hoc postquam dixit. Athenaeus. subjicit continuo: εγω ὀὲ ουκ οἶξα, ελερ το ονομα σφαλλεται. Melius MSS.: εἰ περὶ το ον. σφ. Exo vero nescio, nimi in no inine sit error. Quis ille error in nomine. quem Tryphoni ob icit y An quia mechanicum appel- Iaverat Ctesibium hydraulicorum inventorem y Nam hy.

409쪽

draulicorum ratiocinationes a tractatu de machinis Vitruvlus quoque Videtur separare. An in eo potius est errω quod auctorem hydrauleos non Ctesibium appellaverat Trypno, sed vel Chrysippum, vel nescio quo alio simili nomine hodie in nostris libris depravato Y Sequitur de tibiis Ι'hoenicum: γιγραίνωσι γαρ οἰ Φοίνικες, se ὁ

Euitathio, qui hunc locum describit ad ρα p. Il. cr. Xenophontis locum quaerant studiosii: mihi enim in mentem nunc non venit, quin, si memini satis . nulla hodie inmus libris gingrinarum tibiarum mentio. Porro has tibiag tradit Athenaeus ita dictas, quod eas innare moris esset in Adoniis: nam Adonim, inquit, vocant Phoenices

Αδωνιν καλει, καs του πω ο αυλος Aliis placet, a fictilia voce γιγγρι nominatas eta tibias gingrinas Festus deducit a verbo grvrire, quod de anseribus proprie usurpatur Etiam Graeci. γ ιγ de tibia canentibus di- p.3io. xerunt, ut scribitur in XIV. Hebraeorum 'liau quidam exposuerunt μ erem, inde γίγγρος et γιγγρίπν. τὰ umutatum in γ, sicut in aliis multis. Amphidis quintum

Versum leviter emenda et scribe: Eu bEt in jne: OG -ντα πραγ τ' ἀνατριαι- πρ τοπ. Elegantissimum verbum ἀνα μνῶν, Perturbare miscere omnia Nabium esse Phoenicum vel Hebraeorum Inventum, ipstim nomen Indicio est, ut ad Strabonem dicebamus. De nablo ait Sopater: - ἄμε τοῦ

'wπιγων --τυπος. Hoc est: neaue corrustrari. λαρυγγοφωνος τι ,ος periphrasis estndium, per quas intentas sonus editur uefer guttur VOS Prodit. ἐκχυθουσθαι, ur ἐξαμειψαι Unde dicuntur γλωτται ἐξ υλημέναι et παρελυλ μωαι Sequens Sopatri locus est corruptissimus, inscriptio et amfabulae obscura, ut diximus l. super. Pro παγω scribo

sectus, hoc similive modo sarciendus: Ναβλαν τινὶ δ εδ

phoclis e Thamyra testimonium nihilo empndatius legitur in membrantS, quarum haec lectio, δε- μοναυ res

410쪽

388 Ι. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN. scripserat de spectaculis in suburbano Antiochiae Syriacae, Daphne dicto, celebrari solitis: Παντος δε οργανου

μοναυλω τας γ ὀχας άρμονίας άγοι GDυρIζει. Mendas esse in prioribus verbis multas, nemo est, quin fateatur. Date- campii emendationes an genium habeant, alii judicent. Nobis sic vidotur es se scribendum: sΠαντος ὀὲ οργανου καταμίτον πτα , uecti κροτάλων, iidυφωνου τε πανδορου. Periariam habet omnis organi Mibus confli autis, et crepitaculorum , et pandori limaviter canentis. ηπτω sic accipiendum, ut apud AristoteL saepe ηπτα: φιλοσοφίας, animum appulit. Et in Metaphysicis: τῆτο φανερον τοῖς κοή μετρίως ηαμένοις. Vel mediocriter vereatis in ea frientia. οργαυρικατα μίτον periphrasis est elegans eorum musicorum instru mentorum, quae ἐντατῶ et καθαπτὰ nominantur. Aut legendum quod erit idem atque εντατοῦ. Jam pro υπο φανοῦ, quod a sententia hujus loci est alionissimum, facimus ηηυφωνου, quo nihil convenientius. Subjicit auctor elegantem Iocum Posidonii de ridicula expeditiones Apamensium contra Larissaeos. Describitur eorum Ornatus, cum in procinctu essent: qui potius comessabundis adolescentibus conveniat, quam Veram pugnam pugnaturis. In ea historia sunt haec verba: πεταπὰ δ' ἐπι

σθω δ' ου κωλυοντα τὰς τραχse . Etsi nihil variant codd.MSS., tamen scribendum omnino πετάσους. Nisi cui probetur metaplasmus generis in hac voce. πετα Myς vel πέ-ν.3 I. τοι τα ζπιτεθειμιένοι Valet petu fati, petasos habentes capitibus impositos. Sic apud Pausaniam: μιτοεαενη γυμ αςου σχῆμα. Ulitatius est το περιαεῖ σθαι in hoc loquendi genere. προσωπια non aliud sunt, quam parvae personae, vel seciei tegumenta, ex tenui et subtili materia facta. Has perlonas ait Posidonius ita fuisse aptatas, ut faciem quidam inumbrarent, at vento non obsisterent, Quo minus cervices assiaret. Apage larvas Dalecampii. Censen' vero, delicatulos istos vel ipsum nomen larvae pationtibus auribus, et ut non ter in sinum despuerent, fuisse audituros 7 Quid autem cogitabat vir Optimus, cum

negationem ante κωλυουτοι tolleret y Sequitur: ονους εἶ ελ- κομιενοι γεμοντας οἴνου κω βρωματων ποντοθοισαν. Non

nescio, γέμεν recte posse verti aliquando es onust in sed tunc, cum onus recipitur intus. et fit πληρωμα τῶ βα-ςάζοντος. Sic navis γέμειν dicitur, onusta esse: plena videlicet γομου. Asinos γέμοντας orνου non dixit Posidonius

라틴어 텍스트