Animadversionum in Athenaei Deipnosophistas libri quindecim. Accedunt virorum doctorum emendationes adnotationes vel editae vel ineditae

441쪽

IiiD. V. CAP. III.

oi rumpi prorsus seraque hominem perditam. Nam ouilrs moribus bim, .Graecis dicuntur ἐπίτριττω. Sequiturdam critica velitatio super Homeri loco ex IV. Od ubi di stimulare non possium, dissentire me ab Athenaeo, et Aristarchi lectionem, quam ille tanto studio conatur evem

Vr'm y t r*ν non illam alteram, pro qua pugnat legimus hodie, sub princip. IV. ὀ .:

sum mendose editum ab Aristarcho pronuntiat philologas: Seleuci, veteris critici, judieiuni secutus, ita hi 'κ Vς Vr rq λ ζη εομ' ς ἐγ κrνι aera κε αι. Nobis et falsa videtur haec emendatio, et rationes, quibus mox stabilitur, Omnes infirmae. Prima ratio ost 'quod versus tertius se suppollectile intelligi debeat, qua erat instructa domus Menelai, non de omamentis quae pal

ipsam, sed τα εν αυτν, id est, suppellectilem domus, laudet Iolemachus, Seleuci, quam Aristarchi, lectio con-

ista isturas' Ceu vero, servata Aristarchi lectione, non queat eadem servari interpretatio γ Quid enim vetat, per αυλην et Palatium intelligere, et omnia o Alera ratio conti tur his Vorbi ' ES ιγ δ ακολουθογ m Zννος που τοι Τε γ 'Oλυuetria ἔ, δοθεν αυλη, I φερ- ' Oσσα ταθ' ασπετα πολλά--σόλοικονον τω ασυν θει τῆς ἀναγνώσεως. Sensi is est lectionem Aristarchi insolentem esse et soloecam . quia non res

virum doetui et 'μ''. 0 H Videt, argutari nimis

num Homeri imitatorem, Aeseli Vlum n mPrometheo vincto: ὀ ι aio: ob: .h

442쪽

observat auctor, vocem αυλων apud alios quidem scriptores generis ei se masculini, apud poetas vero semper foe-mitani. Pollea addit: ἐκ)εκτέον οῦν καὶ το παρα τα Ἐρατο- σθενει εν τα 'Ερμῆ λυκιος εἰρησθα - Βαθυς duri υειαι αυλων. αντὶ τοῦ βαθέῖα ' καθαπερ λέγεται Θγῆλυς ἐέρς'. Assirmanti, poetas semper foemineo genere dixisse τγηναυλωνα, poterat objici locus ex Eratosthenis Mercurio: - Βαθὼς διαφυεται αυλων. Obviam ergo it auctor, et hoc quoque similiter ait taθεκτεον, ciccipa Gere, non, ut putant interpretes, excipi: quae monstruosa penitus interpretatio et t. Nam quorsum pertineret sequens exemplum, θῆλυ ἐέρση , Non igitur verbum αυλων Alio genere e X- tulit Eratosthenes, quam alii poetae . sed in voce βο υς enseris metalepsin usurpavit poetis familiarem, ut dicebamus l. III. c. 32. Sic θηλυς ςολη apud Euripidem in Troad. , et ςοui Ελλ ν. Sic apud Pindarum in Ol. πυραὶ ἐπιτελεσθέντες pro οπιτελεσὴεισαι. Cave confundas rationes duas diversas allatas paulo post, cur αυKαι 1int appellata magnatum palatia. Prior est, quia solent po- tehium domus loca ampla subdialia in aditu hauere. Deinde sequitur altera: si του παραυλίζεσθα κα παρακοι- μασθαι δορυφόρου : τοῖς βασιλείοικ. Ab eadem cauila apud Latinos appellatum est vestibulum, ut docet A. Gellius. CAPUT QUARTU Μ.Nίρεσις, secta et ratio vitae. Pindari locus emendatur. ευ Θυμια μελων. συνεδριον et βουλευτηριον. λεσχη, Lex Spartae, ut donium a convivio redirent sine lumine. Quoties cibum veteres sumerent. O cia diterra promaecondae et τοῦ

multa.' χ αν των ἐκγονων εκείνων των ωπὲρ του τοιουτου τε νηκο-

443쪽

mendum sententiam totam tenebris obvolvit. Nam scribendum est cum acutis imo Turnebo ανταειους, et jungendum id verbi cum voce διορθὰμένην. Vertendum: uvis igitur e polis is icio m , qui pro tali Diro mortem oppetie

runt, Hon putet, isse ri, quem ex ohitti patrjs acc crἰt, obunde furis a tum ese errita hac patri, fui recordatione 'translatum est e soro et hominum contractibUS vocabulum. Ibi enim locum habet το θιορθωτικον, ut docemur in V. Nicomacheorum. ὁ δακρυ Ιαντος προς την p 33μ. ημπν, ὀ μἐν ε δεησι. Telemacho ad mentionem patris lachrym inte. Menelous siZet. Respicit verba Homeri , quibus ait, dubitasse Menelaum, animadverso Telemachi fletu . sineretne illum lachrymis indulgero et suavi patris recordationi . an de singulis pergeret illum interrogare. Atque interea facit illum popia ἐφιςάναι, ferinonem ilium

in bifri re. Dalec. Dor, momis sterum inhibet: quia poetam in consilium non adhibuerat. κάν τουτω τ=jς ΕλέMic επει τ- οὀω. κχκ. In epit. ἐπει το θιον. Itaque scribendum arbitror: καν τμτω το της 'Ελένης ἐπεισο ιον. Quid sit kτεα ίθιον in textura fabularum, ex Aristotelis Poet. et aliis vulgo notum. Prius scribebam τῆ 'Ελένης χ' εἴσοὀος. Ιnterea ingreditur Helena ex ipso poeta. οσκοθεν 'ἔχουσα. την τοιαυτην αἴρεσιν, eum domi sui parentis imbuisset honefectum et rationem vi tae. Ita Oxprimit Cicero dictionem αιρεσι , Cum accipitur pro moribus et institutis. Porro alibi monemus, lanificii curam antiquis temporibus semper ad puellas aut matronas pertinuisse, sive illae reginae aut regum filiae es lent, sive cujuscunque conditionis. φίλοc δὲ Miοίσαις ευθυαία τε μελων εἴην, τ. ΕX praece-d ntibus Athenaei verbis, quam ευθυαίαν sibi dari postulet Pindarus. clarum est: vitam nempe intelligit. quae non solum rebus neces artis non d0sciatur, sed etiam iis

abundet, quae ad oblectationem honestam et omnium Curarum requiem desiderantur. Non multo aliter ευθυμίαν accipit l. II. γκ οντο πασης, inquit, ευθυαίας και πληθα σεως το καυχῆσθαι. Alia est illa ευθυιαία sive ευες ω, quae in sapientiam libris decantatur. Longe item alia, quam Vulgata hujus loci scriptura nobis suggerit. Quid enim est

ευθυαία αελων. nisi ea voluptas. quam bonus poeta percipit ex suo poemate, aut certe gloria. quam illi sua poe sis parit 7 Hanc alibi quoque sibi optat Pindarus, ut in I.

fama nominis sui cogitasse poetam. ne suspicari quidem

444쪽

22 1. CASAU BONI ANIΜAD v. IN ATHEN. sic t. Vetant enim clarisime Athenaei verba: καὶ οἴνω

o fin/χρος αἰτεῖται παρα τοῦ Διος. Quid multa γ Legide aio Athenaeum et l0gi quoque debore: φίλος δε Mοίσαις

Ευθυαία τε μι λων ε ην. Fingit Pindarus ποιητικως deam Euthymiam, cui optat curae esse, id est . ut honesta voluptate frui possit. ου συνέδριον εςιν, γ βουλεwγήριον, E λέ- σχνη φιλοσοφων. Platonii conDivitim. inquit, non Ut cou- se sus gravium virorum, non senatorum concilium , ns I I i ZIsopho um consti multillo. Videtur statu sero discrimUn inter συνεθριον et βουλευττριον, quod revera nullum est. 1i usum auctorum spectes: si propriam vocum significationem, est aliquod. συνεξριον enim latius patet: βου εr τ ριον ienatorum tantum est consessus. λωχη vero antiquisiimis Graecis dicebatur otiosorum hominum conventus, ut senum et mendicorum . qui ad blaterandum congregari amant. Ita Homerus. ΗΡsiodus, Herodotus. Postende sapientum congressibus id vorbum cepit usurpari. Nam quas media GraΘcorum aetas διατρίας vel επιὸεSεις VO-Cavit, antiquiores di xores λεσχdic. Inde λεσχηνευεσθαι vetus dictio pro συζητειν more philosophantium. VOX est peregrina . , frino. καλως γαρ τιc τα

verit. τὶς, id est. Chamaeleon. Rus locum habes l. XL πίνει τ ἐκ της φιαλγο επιδέξια. Vserba sunt ipsa Platonis. το ἐπιδεεια varie accipi potest . ut dicebamus l. I. C. I 8. φησὶ δε αετα τοῦτο τυς φιεν δυο νυςαζειν. At Plato, e tribus, qui p0rstiterant, duobus somnum obrep1iste, Aristophani et Agathoni. Sod prior obdormiit Aristophanes: post rior et sub diluculum ipsum Agatho. Pone

τελείαν ςιγαγν post ista: ηδn ξε χε κέρας υποφαινγσης 'Aγα-Θcaevae. Doindy scribe: και τον Σωκρατη κατακοιμισα τα omnia ex Platone: quom utinam interpretes consuluil-sent, ut honori suo melius consulerenti παρα ὀὲ τν καLν Σαπφοῖ κ αὶ ὀ 'h ρικῆς οἰνοχοεῖ τοῖς θεοῖς. Debemus lita multa membranis. Sapphus locum exposuimus l. Il. c. a.

τος ουκ οντοc ; Domum redibant sine lumine. Magnum hoe fuerit temperantiae veterum . de qua loquitur, a rgumentum. Lacedaemone ita fuisse moris . accEpimus. Plutarchus narrat in eorum institutis. Alioquin ψωτος G. τις accipiendum cum Dalecum pio pro Sm φατος οντος. Cuc dduriusculum videtur. Latini hoc dicunt de ale. Unctae illa, lavare de die, et convivitiis apparare de aιe. Simile

445쪽

LIB. V. CAP. IV. est, quod dixit modo: καὶ νυν δή1 νόμος ἐκ Θυσιων τινῶν

προ ἐλίου διατμων απιέναι. ὁ τακις δε τροφας ελάμβανον, προειρήκαμεν ηὀλη, οτι δῆ τρεῖς. Quaestionem hanc varie tractatam invenias ab hoc scriptore. Nam quod l. Ι. dicebamus, nimis verum est: recitatorem interdum agit Athenaeus, non Athenaeum . hoc est . solide doctum criticum. Quaestio est. quoties die heroes Homerici cibum sumerent. Dicat igitur clare deipnosophista. quid super hoc sentiat. Enimvsero ex ejus scriptis magis, quid alii de ea quaestione scripserint, quam quid ei probaretur,

Cognoscas. Major pars doctorum tres τροφας attribuebat heroibus: αριςον sub aurorae exortum, δε ανον Circa meridiem, δορπον sub vesperam. Alii duas tantum: αρμον si ve δεῖπνον, et δορπον. Nam apud poetam συνωνυμειν et ejusdem τροφῆς nomina esse δεῖπνον atque αριςον. Philemo vero quater illos comedisse contendebat, et totidem diversas τροφὰς nominabat: ακρατισμα, αριςον, εσπέρισμα, ὀειπνον. Quid igitur Athenaeus y Mitto, quae l. I.: nam illa fortasse parum integra, parum sana, etsi ex Eust. aliter censeas Isto vero loco sic. Diximus, ait, quot τροφας sumerent heroes Homerici. Quot igitur δ οπι 88 τρεῖς, tres nimirum. Audiamus, quae subjecta sunt in continenti: ὀια το το αυτο ποτε μεν αριτον. ποτε δε δει πνον ονομα εσθαι. Planissime ista verba illorum

sententiam tuentur, qui bis tantum die cibum sumpsisse statuebant. Quippini y Nam horum veram, salsam aliorum sententiam disertim mox pronuntiatur: ίδεὶς δείξει παρα τε ποιητy τρὶς malo τρεις, ut apud Eustathium, τινα λαμβανοντα τροφας. Quomodo igitur illud stabit, ora δη τρεις; Vide hominis instabilitatem. Nisi tamen

scripserat ille οτι Oὲ τρεῖς. Quod equidem verum censeo. Quare optimum scriptorem culpae absolvimus. ἀμαρτανουσι δε καὶ οἱ ἐφεδης τοέντες τήτηe τὰς c. Conjunctim ponuntur hodie in I. Od.: l. autem VII. priores duo soli, tertio praetermisso. δῆλον obe κρεατιον λε ανα τυγχανοντα. Lucem fecerit magnam huic loco, qui ista verba notis parentheseos incluserit. Explicatur his, quid1int εἴδατα apud poetam in II. propositorum versuum. Mens est, sacere inepte eos, qui, postquam dixit poeta duobus primis versibus, apposuisse promamcondam εἴδατα πολλα χαριζομενην παρεοντων, tertium versum subjiciunt, quo dicitur ο δαιτρος multas carnes in lancibus apposuisse. Nam cum ad manum est copia carnium recens coctarum, nemo pridianas reliquias apponit, quas tamen hic trium

446쪽

ψzψ I. CASAU BONI ANIMADV. IN ATHEN. versuum contextus non solum apponi, sid etiam praeponi tacit. Observemus differentium intor minii teria fro- maecondae et structoris, id est, της ταμίης et τοῦ ο ρ - θη- Hic acceptos a coquo cibos mensis inserebat, illatos secabat: illa sublatas de mensa roliquias in penum conde tet promebat. Huee clara Athenaei mens, in cujuS Venatione viri docti meri Tiresias. Eustathius: παρευντα

Ut quae sint opposita corporis portibus. Quid poterat ab henaeo probabilius dici 2 Quid a nobis probabilius eX- cogitari ad restitutionsem topi hujus y Nam doctorum

hominum conatus ex Phavorino emendantium refutationis non indiget. Ubi enim vostigia illius restitutionis in vulguri scriptura γ ἔντεα igitur quasi αυτεα dicta. 8 pro γ, ut βερεθρον pro βαραθρον. Sic saepe α pro ε. ut ASPαβλὶς

Pro αερεβης. οἱ νυν μνωνας και ἀνδρωναc νομίζου M. Lege S: ομαζουσι. Idem error saepius commissus: EXUmplum habes l. II. s τυχοι τ;ῆς πολεως αυτων ἐφαινετο. Eclogarius praetermisit το αυτων. Id mendae ar um2ntum est, ut diximus sa0pe. Scribo ἀλυων έφαί,ετο, vu-ysius cernebatur. ἀλυειν, ut ex Plutarcho novimus. duo signiscat. Prae dolore ianimi sola loca quaerere. Ea notio

ab isto loco alienissima. Item errtire atque huc mare t rri prae ignobilis otii ahundantia. Quomodo hic accipisur. ωήλει. ώ τυχοι. Scripti quidam ο τυχοι, qu miars DV ima de re. Sed perplacet. quod est editum. επικωμα πνμετὰ κεραιαίου και συμφωνίας. Quid hic significet mox κεράμιον, satis constare potest ex adjecta dictione συμφ*9 34Q. νίας et ex prisco more. Semper enim commissatore S tibias Vel alia musica organa secum deferebant. Antiochus ut magis se dejiceret, testas circumferebat tibiarum loco, pauperes in eo imitatus, qui fictilibus crepitaculis et Vasorum figlinorum collisione soliti se oblectare inopia melioris musicae. Aristophanes Ranis: ποῦ χιν η τοῖς

Sumpta videntur haec de Didymo, cujus ista refert Athenaeus l. XIV. : Δίθυμού φησιν, εἰωθέναι τινὰς άντι τῆς λυρας

τελεῖν τοῖς ορχουμένοις. καθαπερ καὶ Ἐριςοφανη εν Βατρα-

χοις φάναι. Hermippus comicus: Aεπαὀαις δε πετρωναποκοπτοντες, κρεμ παλίζουσι. Lepadas faxis abjcinden es

447쪽

LIB. V. CAP. IV.

crepitant. Juvenalis: - audiat illi Testarum erepitus. Videntur autem vetustiores soliti in hanc rem acetabulis uti, quae fictilia erant, et bacillo percussa suavem quendam sonum edebant. Haec est, quam Graeci vocant οξυβαψαν sus κην ἀρμονίαν, cujus inventorem facit Suidas Dioclem poetam comicum Atheniensem aut Phliasium. σὶν, ait, Διοκλέα τον 'Aθηναῖον ευρεῖν την ἐν τοῖς ορυβα- φοι- άρμονLν, οςρακινοις αγγείοιις, απερ ἔκρουσεν ευHφιου. Postea ceperunt fabricari in uium illum acetabula ex variis metallis. Isidorus Orig. l. III.: Tertia est dioisio rh-rhmica pertinens Ad verυos et pulsus: cui dantur species citharartim urversarum, tympanum, et Ombalum, et sistrum, acetiabula aen eu et argentea, vel ulia , quae metallico rigore percussa re dunt cum IustUitate tinnitum, et coetera hujusmodi. Sed et Suidas auctor est, quo magis sonora essent ista vascula, solita fuisse conssci ex pluribus metallis in

dorus i. IV. in erudita epistola ad Symm .: uuia acetiabu- Artiis tinnitus' Ouid dulcissimi fovi referum Daria percussione modulamen Z Atque haec sunt, quae vocantur in musicorum organorum divisione ενηχα, fonoro. ψοφου μονον παρασκευαςικα, inquit auctor l. XIV. Fallitur enim Dalec. eo loco, Confundens enecha cum pneumaticis:

vertit enim quoe ad fonum insuntur ipiritu. Magno certe errore. Dio Chrys. auctor est, Phoenices atquo in his potissimum Aradios hujusmodi mulaca plurimum usos. qui propterea vocat 'Aραξίων φησικῆν et Φοινίκων κρουματα. ido illum in Tarsi c. I. Hujus etiam generis fuerunt et sabidi . de quibus ad IV. Suetonii dicebamus, et κρω- βαλα, quae sine ulla operosiore harmonia ipso delectabant sono: ut hodie, quae vocantur carcat eaux in Galliis. Quanquam his jam ars est adhibita. Inde κρεγαβαλ αδειν1d est, Hesychio inter prete, κογχυλα καὶ ὀιςα ἄμα συγ

etiam amnis illa κρεμβαλιασμῆ speetes, quam Vulgo pauperes et mendici in nova Roma ad divitum oblectationem p.urot stipem eliciendam usurpabant, ut refert Chrvsostomu qin priorem ad Thessalon. κύλικας, ait, καὶ κισσυβια, καὶ

ποτηρια τοις δακτυλο ς ἐνείρων και περιτιθεὶe κυαβαλ 'si

Postrema censeo corrupta, scriboque υθμόν τι, α Γαποτελειν τυ ορχουμθους. Nitimur iis, quae auctor scribit

448쪽

426 I. CAsAUno NI ANIMADV. IN ATHEN. libro jam indiculo. Caeterum κεραμιον in hoc Polybii loco nihil votat de acetabulis interprotari: nam illa fictilia olim fuerunt. Antiphan.: ὀξυβαφλιων κεραμίαν επίνο αεν. Et auctor ipse l. XI. alti suisse εἴὀος κυλικος μικροῖς

Placet ἀνις'αένους, ut alii libri habent. Ita potius loqui

amant scriptores. Paulo ante scribe χρυσοχοείοις, ut αργυροκοπείοις, per ει. CAPUΤ QUINTUM.

Tali dorcadet. αἱ προς τοις πολεις θυσίαι καὶ προς τους sεὴς τιμιαί. Olympii Jovis templum Athenis. Aemilii Pauli ἀγῶνες. πρεσβεύων et Θεωρῶν disterentia. Nisaei equi. Θεωρίδες vel Θυμ:iδες. ri ρις pro 'Dις , et similia. ρλκια. Insanarum Antiochi Illustris largitionum hoc primum

exemplum commemoratur: ἐδίδου γαρ τοῖς μεν αεραγαλους δοοκαοείους. τοῖς δε φοινιγιοβαλ πις, ἄλλοις δε χρυσίον. Tuli dorcadet illi sunt, de quibus nos multa ad Theophrastum olim. Lusorios enim talos debemus intelligere, non αἰκ-ς. ut existimarunt eruditi homines. Citat hunc locum Eustath. ad Ιi. His autem inaequalibus mu-noribus similes erant illae rerum inaequalium sortes, quas solitum Augustum amicis dividere narrat Suetonius. Addit: ἐν δε ταῖς προς-πολεις θυσιας και ταις προς τους Θεμς τι ααλ. Mirifice loquitur. Nam potius dicendum

videatur: εν ταῖς προ c τας πολεις τιμ αῖς καὶ ταῖς προς τίς

Θεθυσιαιο. An igitur ita restitui scriptura debet 8 Non arbitror. Est enim si gurate di um H προς τας πολεις θυ-σδει και προρ τους θεους τιμοὼ pro H πεαπόμ εναι προς ταύπολειc ΘυσΔι εἰc το τιμαν τλ θεους. Fi uram vocant ενὁά, ὀυο ιυ. Moris autem suit Graecorum, non propria tantum suae urbis quemque festa agitare, sed etiam aliarum missis victimis et pretiosis donariis ornare ac conce-lobrare. HaΡ sunt . quas appellat auctor τας προς τας πολεια θυσίαζ. Cibrius Theophrastus in notatione αυθα- δρίας προς τμ εορταc πέαπειν. quod ibi sumus interpretati.

Ita deber0 ista accipi. s quentia probant. Ait enim, munificentiam Antiochi circa peregrinos deos variarum ur-

449쪽

LIu. V. CAP. V.

bium posse colligi ἐκ του παρ' Ἀθηναίοις 'ολυφriglκ, ωοompit 'Iovis templo, quod eν ut Hibonis. De hoc templo Strabo. Livius, Pausanias, alii. Sed quod tacent alii, clare docet hic Athenaeus, sumptus magnos fecisse Antiochum in exstructione hujus templi a Perseo jam inchoati. Fecere idem et alii plures viri principes, donec tandem Adrianus Imper. tentatum a multis opus et ab aliquot retro seculis manens impersectum perfecit ac dedicavit. Sic interpretamur hunc locum, ad proditam historiam loctionem Omnium librorum accommodantes: nam Dalecampii emendationem non necessariam non probamus. Quod sequitur, planum est, και των περὶ τον ευ Δηλω βωμον ανδριαντο , et statvrs. quos in De o circa arava

confeso a it. Etsi hujus quoque historiae aliud testimonium in scriptis veterum . quod sciam. non invenias. Dele το

ludicris, Aemilii Pauli certaminibus accipio: nam oditos in Macedonia ludos fuisse ab Imperatore Aemilio Paulo, neque Livius dicit, neque Plutarchus. neque alius quisquam veterum, et omnino 1imile veri non est Hos igitur Pauli αγωνας cum audiret Antiochus, βουλωενος μυεγαλοεργία δωρεχ t γεραραι τον Rαυλον. Ita omnes codices. Ab epit. abest vox δωρεα, quam equidem suspectam habeo: nam ut oratio stet. inserenda saltem particula και, vel scribendum τy μεγαλο/ωρεα. Sane verbum

μεγαλοεργέ, parum Antiocho quadrat Ita onim ostr

Aemilii την μεγαλοεργίαν et maximas res gestas superare nitebatur Syrus δωρεα, id est, opum largitione et in ludos prosusione. Quos ut mature denuntiaret. ψεν, ait, και θεωρους εk τας πολεις. Misit πρέσβεις si e legatos, ut rex et more hominum. θεωρους auistem, tanquam de re sacra. Ludos Daphnicos fuisse se cros, quis dubitat y Agitabantur enim in Apollinis et Dianae honorem. Quin etiam certum est, et ludos plerosque omnes, et lautiores etiam epulas Σταρα τοῖς αρ- χαιοις την ωτίαν εις Θεον ανενέγκαι, sicut paulo ante diacium. Quid disserant πρωφις et Θεωροὶ, declarat Plutarchi locus in Demetrio. Vide s. IX. c. I 3. Interpro

tum inanem περ: γίαν nemo eruditorum serat patienter Ait vero convivator in descriptione pompae, quam duxit Antiochus: τμτων κατοπιν ων limrεῖς Γισαιοι μὲν πολιτικοι δε πιαχιλιοι. Vocat ἰππεῖς equos cum suis ieL

450쪽

28 I. CAsAUBONI ANIΜADU. IN ATHEN.soribus, sicut arguunt sequentia duo vocabula, πο- σάλαοοι και χο τψία οι' nam hoc viris, Inud equis convenit. Sed quinam sunt liti Pisani equi γ Ego vero Polubium seripsit, autumo Νν αιοι. Εqui Nisa. t In MQ-dia nascebantur, et in usus rogum Persidis servabantur, aut ad reges alios mittebantur. Ideo videntur auctores

πάντεσσι πέλει πανυπείροχρος I, ππιος Ν παιος, τον αγουσιν ρι-

alibi Strabo. scribons. viginti horum millia quotannis mitti solita ad regem Persarum: τρις-aItMι - , hoc est . ut nos interpretamur, sub illud tem- ou duo f stum Mithrae, Persarum deo, sacrum Celebrabatur. Quis usus iliorum tot equorum esset ad risos, p. 343. ex hac Polybii narratione licet colligas. nam inde

praeci tum pompae ornamentum erat. NIIaeis opponuntur hic οἱ πολ τικοὶ, plebist et reonir ustr. 1 ran, Lecta sunt in Antiochi pompa. sicut narratur mox, etiam'8α-

' se bo' hhim sex destigiis lectionis Hoeschelianae

ae,. Monsus auarum in sacris usus, vociabant θ

Poli ' Dio num Laert. et TZetZem. Apage, qrii poposvertant errant enim Crasse. Cogitemus de numero m ωοντεc Num enim absurdum, regios pueros traduci Enni in 1nc cum modo dixerit, Dionysium, qui erat regi ab epistolis, misisse usque ad C l . Sed propter VO-: Por di s o. spectacula varii generis edunt riticio.

' o Umnasium venirent lotum, a rege copia. Ι'rHIUS diobus uuin qu datum crocinum, cinnamominum et nar-

pro λίκνον, similiaque sexcenta in antiquis libris Helycbii,

라틴어 텍스트