장음표시 사용
311쪽
3. Γινωσκεra - ἀπολελυπινον ὰ Scitote fratrem Timotheum esse dimissum. Ἀπολελυμένον, e vin- eulis in libertatem prodiisse. Aliis ἀπολυεσθαι h. I. videtur significare pro ictεci. Hi igitur vertunt: Scitis, Timotheum esse profectum. Uid. Noesseli. Opuse. Fancie. L Pag. 28. sqq. st . Ob απο τεο et λίαο Badici. Sie apud Philo. nem legat. ad Caium οι από sunt Romani; ὀιἀωο τῆς 'Aλε εανδρειας, Assexandrini. Erant non Romae tantum , sed et per omnem Italiam multi iam Christiani.
312쪽
Omn., Apostolorum epistolae. Iacobi nimirum, Petri,
Ioannis et Iudae, exceptis Pauli HS, appellantur cathoiaticae. Unde acceperint hoc nomen, disputarunt doeti, et disputant. Non improbabilis est S. Ven. IXOesselti sen- tentia, cin coniecturis ad historiam catholicae Iacobi epistolae,) principio hoc nomen proprium suisse primae Petri et Ioannis epistolae, quo distinguerentur a ceteris eorum iadem seriptorum epistolia . quae incertae fidei essent; post vero, quum Iacobi etiam et Iudiac epistolae in plurimiseeelesiis publiea lectione fuissent probatae, tunslatum ess nomen ad universas, quas discernere a Pauli epistolis vellent Seriptores veteres. Ita epistola catholica esset legitima, omniumque eonSemu probata . Vulgaria sententia est, catholicaε appellari has epistolas, quia non essent scriptae ad singulas ecclesias, quemadmodum Paulinae epistolae, sed ad Christianos omnes, inprimis vero ad Clidistia nos ex Iudaeis per orbem terrarum dispersos. Leontius
de sectis: καθολικαὶ δε ἐπειδὰν ἡ ραφησαν. σι τοῦ πρὸς
313쪽
αυτα. Ad Obiectionem, quod secunda et tertia Ioannis epistola singulis personis inscriptae sint, respondent, eos, qui Epistolis illis Apostolicis nomen catholicarum primi
imposuerunt, secundam et tertiam Ioannis non recepisse. IIuiusmodi epistolae , ad Christianos in variis regionibus degentes seriptae vocabantur olim encyclicae, quia traditae civitati cuipiam ab ea exscribebantur et ad alias mittebantur, intra certum κυκλον, Circulum Cf. b. Zachariae Introd. in Parapbr. epistolar. cathol. et s. U. Semleri Prolem m. in Paraphr. Ε; istolae Iacobi. De catholicarum eyiStolorum occasione et consilio docte scripta commentatio extat Ven. D. GOTTLOB CHRIsTIANI
ST6RR, Tub. II 89. 8. Suspicatur vir doctissimus cin. primis Petri loco a epist. 1II, I s. s. sed aliis etiam argumentis ductus. Petrum et Iacobum scripsisse ad Christianos extudaeoa minoris iniae, eo consilio ut obviam irent abusui doctrinae Paulinae de fide et legis Mosaicae abrogatione, declararentque suum cum Paulo consensum, nee non ut firmarent animos Christianorum in Asia minore ad-yersus falsos doctores in iis regionibus grassantes. Iudam, arbitratur vir erudit , commotum pravorum doctorum sollicitationibus, aliquanto post editionem alterius epistolae Petri, sive post mortem Apostoli etiamnum durantibus, Christianos minoris itae ad constantiam in vera doetrina tuenda de ruo excitandos putasse: Ioannem denique occurrere voluisse Cerinthi errori, per quem vetus pugna contra pietat a studium inter Asiae minoris Christianos re-eruduerit. Iacobi Apistolam scriptam esse ad nascentem modo Antiochenam eccleεiam, coniectura est S. V.FOEsaELTI. Vid. insta ad c. I, I. annotanda.
314쪽
Quaeritur, quisnam, huius epistolae, quae Iacobo tri. huitur, auctor sit habendus' Duo in N. T. commemorantur huius nominis 2 ροόtoli, unus, Zebedaei filius, Ioannis frater, Matth. X, a. qui circa decimum post Christi aseensionem annum interemitu est, Aet. XlI, 2. Glter, Iacobus minor, Alphaei et Mariae filius, Matth. X, 3. Fit etiam mentio Iacobi cuiusdam, qui vocatur frater Iesu
Christi, Matth. XXIll, ss. omnino diversus ab Alphaei
filio. Obstant enim prosecto graves rationes, quo minus fratres Domini, Matth. XIII, ss. Marc. VI, 3. enumeratos, in Apostolis habeamus; ab his enim non uno loco, maxime Aet. I, I 3. seq. Io. VII, s. di fremuntur. Vide S. V. HERBERI Briefe zweener Briader Iesu in unis term Hanon , pag. 3-6. AIRhaei filiuin idem Vir doetissimus contendit ex Alphaeo Maria , matris Iesu sorore, eum vero, qui frater Domini appellatur, a Iosepho et Maria, parentibus Iesu ipsa genitum esse. Quinam vero ex his tribus Iacobis pro auctore huius epistolae sit habendus , difficilis est quaestio. Zebedaei filium, Ioannis fratrem nun esse auctorem, in eo plurimi homines docti hodie consentiunt. Is enim circa a. 43. vel 54. Herode Agrippa regnante , religionis christianae caussa interemtus est, fiet. XII, a. quo tempore religioehristiana Palaestinae fines nondum excesserat. Epistolam nostram autem seriptam esse Christianis extri Palaestinam viventibus, exe. I, 3. Iuculenter apparet. filii et veteres et recentiores Iacobum, Alphaei epistolae nostrae auctorem esse existimant, quem Domino ab alio latere cο- gnatum, eamque ob caussam αδελφὸν τοῦ κυρίου appellatum esse censent. Hic Iacobuε, si veterum narrationi apud
315쪽
Eusebium Plist. eccles. I, II, c. 23. credimus, ob singularem virtutem Δίκαιος dictus , per triginta annorum seriem ecclesiae Hierosolymitanae praesuit, Pauli etiam conis suetudine usus, cΑct. XXI, I 8. non multo ante bellum Iudaicum occisus est. IIerriero vero, cui adstipulatur Ven.
DAv. IULIus POTT in Prolego m. in epistolis catholi- eas germanus Iesu frater , diversus ab Alphaei lilio epistolam hanc scripsisse videtur. Argumenta pro singulis his sententiis examinare non est huius loci. Uid. Illustr. -- chaelis Introduci. in Libroa N. F. S. I99. aco. Ad quos haec epistola scripta fuerit, patet ex c. I, r. Λd tempus,' quod attinet, nihil explorati proferri potest, nisi scriptam eam oportere fuisse, ut ex l. c. patet, γpostquam religio iam extra Palaestinam in aliis regionibus propagata suerat. Perspicuum est Scriptoris consilium, quod eo spectat, ut Christiani munirentur in fide, et confirmarentur in religione adversus persecutiones, quas pallebantur gravissimas. Adhortatur enim Christianos ad constantiam, patientiam, Puritatem , caritatem, ceterasque
De auctoritate canonica huius Epistolae multi dubitarunt. Eu4ebius II. E. Lib. II, 23. in fine: 'Ιτέον δὲ, ὼς νοθέυετρα μῶν, nempe Iacobi Epistola. 9 s ποδάοὶ τῶν
316쪽
secuti sunt A. Althamerus, et Centuriatorra Mogde burgenεes. Lutherus inter alia: Meam tententiam nemini obtrudam I tantum dieam, me Epistolam Iacobi non existimare esse Scriptum Apostolicum, ob hanc rationem, pri, mo quia direete contra Paulum et omnem Scripturam ope
ribus iustificationem tribuit ; denique Iacobus iste ita eon fundit omnia ac permiscet, ut mihi vir bonus aliquis aesimplex fuisse videatur, qui arreptis quibusdam dictis Discipulorum Apostolicorum ea in chartam coniecerit eae. Haec verba sunt Lutheri, non Vettat enit, ut salso existimat Cl. Po it in Prolegom. modo laudatis. Is enim L etstentus hoc Lutheri aliorumque de hac epistola iudicium iniustum falsumque esse, recte pronunciat. Si enim inquit) lacobus Paulo contradiceret, utique non Iacobus, qui id aperte docet, quod lex naturae, quod Scriptura ubique, quod Paulus alibi inculcat, sed illae Pauli episto. Iae, in quibus dogma a reliquis dissidens eontinetetur,
fuissent abiiciendae. Λt, si rem recte consideremus, nulla inter Iacobum et Paulum est pugna ; quum Iacobus Io- quatur de lege naturae et de lege Christi, Paulua vero dolege et oeconomia Mosis. Haec νγ et stentus. Ab Eu εebi O αντιλεγομένοις annumeratam esse hanc epistolam modo diximus. QVm autem a Clemente Al. ori gene, aliisque Veterum citetur tanquam Epistola Apostolica, et Syrus interpres Mm transtulerit, de eius auctoritata inon dubitandum esse videtur. Cf. Ill. Michaesiε, et b. Zachariae l. c. se
317쪽
CAP. L,. C .a - --Θεοῦ και κυρίου I. X. δοῦλος,
est qui Deo et Domino Iesu Christo inservit, puta in praedicando Evangelio. Ergo omnes religionis christianae doctores vocari possunt ministri Dei et Iesu Christi, non solummodo Apostolis ut adeo ex his verbis firmiter concludi non possit, Iacobum, epistolae huius auetorem ex numero duodecim Apostolorum sitisse. Uicissim ex eo, quod Iacobus se δῆλον, nec item ριποςολον I. X. vocat non potest colligi, eum omnino non fuisse Apostolum Ταῖς δωδεκα φυλαις sic dicitur, quomodo το δωδεκα δεφν , Actor. XXVI, 7. et intelliguntur gente Ista iulitae. Christianos ex Iudaeia significari, ex z. II, I. perspicuum est. Sunt igitur duodecim tribus in dispersione uiuentes Israelitae, h. e. Christiani ex Iudaeis extra Palaesinam in variis regionibus habitantes, vel per vim e P Iaestina eiecti. Quum autem exseritiles etiam Christiani ad populum Dei Verum, Vel Israelitas pertineant, Aet. XV, 33. 34. 37. epist*la haec ad illarum regionum christia. nos universe scripta esse posset. Vid. Uen. D GOti Iob Christiani Storr, Theologi Tubingenss dias. -- getica in epistoIam Iacobi solide scripta. 'Εν σν διασκορῆ se. ἶσι. diεPerdis. Vide annotata ad IO. VII, 3 Cf. I Petri I, 3. Haud improbabios est NOEssELTI coniectura , Iacobum hane epistolam scripssse ad nascentem
modo Antiochenam ecclesiam , ex iis quae extra Palaestinam ortae sunt, primam. Si hoc sumitur, primum caussa perspicitur, cur Iacobus eam dispersis Iudaeis inscripserit: erant enim, qui coiistituissent novam ecclesiam, inde a Stephani morte dispers, Λct. VIII, I. sqq. et XI, 19. sqq.
318쪽
in Iudaeam et Samariam; deinceps per Phoenicen et Cyprum pervenerunt Antiochiam, ubi tum Nellenistas docuerunt. Tenemus porro caussam, cur dissensionum et controversiarum inter Christianos e Iudaeis et ceteros nihil in liac epytola commemoretur. Neque enim tum temporis erant ortae, nec extiters prius, quam eo alii e Iudaea venissent, qui Antiochenos salutem negarent consequi sine cireumcisione posse. Deniquβ et illud per hanc coniecturam aperiretur, cur Iacobus non tam initia doctrinae christianae, aut eius potiora capita, sed huiusinodi res tractet, quae ad singularem lectorum conditionem necessitatemque referri videantur. Vid. NOEssELTI Coniecturae ad hί- , storiam catholicae Iacobi viololae. opusc. Fastic. II. P. 29xi . sqq. lc. Satutem dicit. Mos salutandi, fiet. XV, 23. XXIII, 26. a Ioan. com. II. 2. Πῖσαν - ποικιχ ις) II ἄσαν summum gaudium, i. e. rem vel materiam summi ga dii. Nam et caussa pro effectu nominari solet, et πῶσα
diei pro eo, quod summum est, ut i Tim. I, Is. Phil. II, 2st. Luc. II, io. Cicero XII, 'I3. ad Atticum, de Bruti litteris quibusdam: Multas mihi lacrymaS attulerunt, i. e.
multarum lacri inartim materiam. o ταν πειρασμοὰ περιπέ-σ ra ποικίλοις, Ubi in UGrisS iricideritis calamitates. , ΓIειρασμοὶ, tentiationeε, dicuntur calamitates religionis eaussa praeferendae , quibus conitantia Christianorum ex- . . ploratur. Uidetur Iacobus inprimis respicere adversa ea, quae a paupertate Venirent, qua premebantur Christiani qui tanquam exules Venissent Antiochiam. Nam a loco de adversis Iacobus statim delabitur ad alterum de pauperum contem tu et opulentorum cirrogaritia, ri 9. sqq. II, I.
319쪽
sqq. IV, I. sqq. V, i. sqq. Sed et alias eredibile
Christianos hos, tanquam Iudaeos , Λntiochiae magno reliquorum odio viaisse. Vid. Noenit, I. c. p. 3I7. Uo, περιπίπτ v apud Graecos discrimina et dissicultates
notat, ut συμφοραῖς περιπίπτει apud Isocratem et Plutarchum; περιπεσ εῖν πόνοις, πονηροις ἀν- ω π ο apud Λrtemidorum.
3. I ινωσκοντες - υπομονῆν ) momores . Idem De.' . tram calamitatibua exploratam effici conatantiorem. Coniunge: το δοκίμιον υμῶν τῆς πίςεως, explorata fdes vestra, i. e. quando fides vestra exploratur , nempe calamitatibus. Sicuti auri exprimentum c δοκίμον ignis est,ita' ehristianam fidem explorat, quicquid ei materiam prae hel ad experimenta sui danda; quo pertinent calamitates. Fides autem se explorata essicit conStantiam, υπομον ν. Si enim periculum prospere cedat, vires ad bonum ipso usu augentur et confirmantur. Ultio tamen hominum saepe accidit, ut rea adversae exitum habeant perniciosum. Vide instR V. I s.
. 'Η dg υπομον - ἐχέτω θ Constantia autem factum pergectum contineat, s. factia 4e Plani ime, alit in omnibus, Probet. Facta enim ubique commendat Iacobus, et τέλειν, ut recte Noesset tua monet, ipse expli- eat per ea quae sequuntur, ut perfecti τέλειοι) et integri sitis, qu ibua nihil omnino desit. Λlii vertunt: Perdiaret aut cm con3tantia ad inem usque. Tum ἔργον τέλειν esset OPUS Perfectum, αποτέλεσμα, et alludere videretur Iacobus ad cursores in stadio, qui, ut vinces ent, conficere cursum, et brabei consequendi desiderio
320쪽
IN EPISTOLAM IAC OBI C. I. Ix S
omnem certaminis laborem laeti et alaeres perserre debe-hant.. Ita etiam Christiani opus suum consummare, et ad finem perseverare debent in fide a Tim. IV. p. suae ἡτε λει-όμενοι Construe: ινοι ἐν λεν r o μεν οι , ητε τέλειοι καὶ ο λόκληροι, in in nulla re inferiores aliis, vel nulla laude carentes sitis perfecti est integri comnibus numeris absoluti, b i. e. ut perfecte tα-les sitis, quales Christiani esse debent. Tales autem fiunt, quorum constantia se planissime factis probat. Qui alteram expositionem praeferunt, ii vocabulum λείπε , e veterum certaminibus ductum esse putant. Uid. Krebsus ad h. l. Tum τέλειοι sunt, qui superiores e certamine dis- . ieedunt. et huic verbo additur, quo perfectior vietoria significetur. Christiani igitur debent opus sirum . ita consum m re . ut Praemium propositum unice intueantur, et eius cupiditate ineensi ipsa etiam virtutis tentamina pro laetabilibus putent. Sed prior interpretatio mihi facilior esse videtur. 'Εν μηδενὶ, st. πράγματι, LG. Vox una modo per τέλοιον, modo per ὀλό- κληρον vertitur. Possunt alioqui haec duo distingui, ut σέλειον fit, quod labe caret, et o λοκληρον, quod omnes suas partes habet. Transferuntur hae Vocra a corpo- .re ad animum.
s. ΕΙ δὲ - Quodsi cuἱ υeεtrum desit a pientia. Si sentiat, se non satis habere prudhntiae ad dii dicandum , quid in singulis circumstantiis agendum sit. IIanc enim σοφιαν Iacobus h. l. intelligere videtur ; quod nexus cum antecedentibus suadet. Alii σοφίαν sumunt
sensu latiori de sapientia in universum , alii sapientiam christianam, eamque saetis conspicuam crisv intelliguo