장음표시 사용
331쪽
contraxerant huius epistolae lectores. ἐν πραυτητι - τας 'Εν πραύτητι, animo docili, ab omni contumacia et repugnandi cupiditate alieni. T ον έ μ-φυτον λογον, doctrinam illam, quae Apostolorrum vel aliorum doctorum opera animis vratris inSeritur, vobis proponitur. Doctrina Christi semini comparatur. Luc. VIlI, 4. sqq. Matth. XII l, 3. sqq. IIaee doctrina potest animos vestros σῶσω, liberare a Vitiositate, prava peccandi consuetudine et miseria inde orta; perducere ad veram mentis morumque emendationem , et clam ea coniunctam animi tranquillitatem omnemque huius et futurae vitae felicitatem. υμων, VOS iρSOS. Rom.
Ι, I6. Maluit autem dicere τῖο ψυχάς -ων. quia felicitas, de qua h. l. sermo est, ad animum spectat. 2. Γίνειθε - ἐαυrκή Exprimite autem doctrinam factiS, Neque auribus tantum Percmite, vos Ῥεi de cipientes. In hanc perlocham a versu 22. usque ad cap. II, 26. docta extat Commentatio ven. KN APPII in Scriptis varii argumenti etc. pag. 5II. sqq. λογου, dOctrinae morem gerens, est nova loquendi ratio; classicis enim scriptoribus ποιητὴς νόμου auctor vel lator legis est. Observantibus religionis praecepta opponuntur μόνον ἀκροαται, se. τοῦ λογου. qui christianae religionis praecepta auribus tantum percipere solent, nec iis convenienter vivunt. Non satis. est discere et scire veritatem, sed obsequium etiam accedere debet. Qui enim tantum audiendo verbum Dei, et profitendo se Christianos esse, sine sactis piis servari se polle spera iit , ii παραλογίζονται. αυσκε, semet fallunt. Videntur sibi religiosi, nec vero sunt ex Dei sententia , v. 26. 27. salutem frustra silet Tomua V. Y Pro-
332쪽
promittunt, e. II, I . Videtur Iacobus in animo habuisse sermonem Domini, Matth. VII, 24. sqq. 23. Ἐω- - ἐσόπτρω θ 'Λνδρὶ, i. e. ανθρωπον s.
τινι, hebr. ό nec ad solos uiros est restringendum. Κατανοεῖν hic est conspicere; sorte a speculo in transitu oblatam imaginem conspicari. To προσωπον τῆς γενέσεως, i. e. γνησιον innata, naturalis facies. Facies naturalis opponitur faciei morali. ,24. Κατενοησε - οποῖος Pro: Κατανοῆσας γαρ ἐαυτ ὰν, και απελθων, ἐυ Θέως ἐπιλανθα- νεται ὁποῖος ην. Qui in transitu oblatam a spemio imaginem forte conspexit, is deformitates in facie non animadvertit, adeoque eas purgare omittit. as. 'Ο Ω- παραμώνας Qui autem a3Sidue considerat doctrinam religionis perfectam, Verae libertatis magistram. Παρακύπτειν, proprie significat: incurυare se, inflexo collo et corpore introspicere, ut Ιo. XX. 5. metaphori es, diligenter et accurate comiderare. Παρακυπτ ειν εἰς νόμον, diligenter legeminερicere, tanquam speculum, quod animi morbos plene ob oculos ponit intuentibus. Lucianus Reviviscent. 'Επει- παρέκυψα εις τα υμέτερα, postquam i4ta dogmata NeStra accuratius invexi. . Νομο ς la. l. est doctrina, pn, λογος, V. 18. al. Nομος ἐλευθερίας est ea doctrina, quae nos ab imperio vitiorum et libidinum . liberat, eodem prorsus sensu quo IO. VIII, 3I. 32. Harum: . enim libidinum pravitatem nigiendam iubet Iacobus per universam epistolam, e. c. statim v. 26. II, I. 35. sqq. III. IV.
333쪽
ΙU. Alii ἐλευθερίαν hanc ad libertatem a legibus cerimoniarum, alii ad liberationem a culpa et poena peccatorum referunt. Sed intelligi libertatem ab imperio vitiorum et libidinum, inde patet, quod Omnis , qui sequitur locus in eommendandis bene factis versatur. Τέλειον, per fectam , universaria , non tantum particulas aliquas. Fortassis etiam ideo vocatur perfecta doctrina christiana, quod
accuratam contineat voluntatis divinae institutionem non mancam et impersectam , qualem lex Mosaica tradidit. μένειν, PerS erare, nempe in meditanda et consideranda doctrina Evangelica, sicut feminae faciunt, quae ad singulos capillos bene ponendos de speculo consit umsumum. ἴτος - ἀυτοῦ ἔσαι Is, quum non obliuiosus auditor, εed rei sector lit, beatus erit facto 4uo. Dum facis, quae praetcribit religio, obtinebit ἐλευθερίαν. quam promittit evangelium, seu μακαριος tim. Ἀκροα- τῆς ἐπιλησ μονῆς . i. e. ἐ πιλησμων, Obliυisaus Ποιητης ἔργου, sector eorum OPerum, quae eUan
gelica lex exigit. Singulare pro plurali. In pronomine ἔτος pulcra est αμφορα. α6. Π τιο - αὐτοῦ Si quis religiosus sibi
Midetur, quanquam υ. c. linguam non refrenet, εed decipiat se, eius religio υaria e1t. Δοκεῖ, nempe ἐαυτω, ut optime intellexit Uulgatus , qui vertit: si quis putat se religiosum, verum Dei cultorem erae. Θρῆσ-κος hic est Θρη σκ εν τυ, religioεuS. M γλωσσαν αὐτg, se. απο καταλαλ ας, vel απὸ του κακοῦ, I Petr. III, Io. Fortassia tamen Iacobus respexit ad nimiam doeendi licentiam et linguae intemperantiam, de qua v. I9-a I. scripserat. Non esse verum Dei cultorem, Y a in-
334쪽
inquit, eum, qai pruritu docendi abreptus, secus doeentes calumnietur. Frequens in hac re comparatio a fraeno desumta. Ceterum exemplo singulari, primis lectoribus cum maxime aecommodato utitur Λpostolus, pro universo ge-- nere christianarum Virtutum ; quasi dixisset si quis sibi religiosus esse videtur, nec tamen verae virtuti studet. Sed
decipiat se, sit μόνον ἀκροατὴς λόγου. σίτου μάταιος ἡ θρησκεία Nihil illi proderit talia imaginaria religio. Mα.
σαιον, quod 'effectu caret, non genuinum et sincerum. k7. Θρησκε&- πατρὶ= Religio Dera et non adulterina, quae Deo, qui et Pater no4ter eat, placet. Similitudo sumta a gemmis, in quibus requiritur, ut et sincerae sint, et non ulceratae. Ἀμίαντος , labe carencri Θεε , iudice Deo. ἐμισκέπτε αν ἀυτῶν Orphanorum et Uiduarum , quum assigantur, curam habere. 'Επισκέπτεσθαι, Vulgato υisitare, id vero est curare, vel providere. Hesychius: ἐπισκέπτει, προνοεῖ Sirac. IV, Io. Γωου ορφανοιι ωσ
Species ponitur pro genere. Nam religio vera fidem quidem et omnis generis virtutes requirit, sed perficitur dua-hus maxime rebus, beneficentia et vitae puritate. ασπιλον - κοσμα ὰ Purum εe- εemare a Ditiis hominum profanorum. Alii per τον κοσμον h. l. intelligunt terram, resque terrena' bona huius vitae et divitias, vel potius rerum terrenarum illecebras et nimium divitiarum amorem. Equidem retinendam esse putaverim vuJgarem κοσμου in N. T. significationem, qua profani homines. Iudaei et Paeani vocantur. Ab his autem purum se servare non est omnem cum iis consuetudinem fugere, sed
335쪽
abstinere a vitiis, quibus dediti sunt, non imitari pravos eorum mores. Cf. I COr. V, 9. sqq. Ergo ex mente Iacobi probatissima est eius, qui aliorum commodis, quantum potest, inservit, et a pravis moribus profanorum hominum abstinet. Is enim lactis ostendit sensus animi reetae Dei cognitioni convenientes, consi liis Dei se accommodat, eumque imitatur, i. e. colit Deum; est in eo religio.
I. ἐν - της - Poteεtune , fratres , si pam tum studio ducamini, pro Deris cultoribus vlendidissimi Domini nostri Iesu Christi haberi y Voculae cum Uen. Storrio interrogandi vim tribuendam, inara vero pro δυ os, accipiendum esse puto. Eχειν την-Ι. Xρ. est habere religionem Iesu Chriati, cultorem esse Iesu Claristi. Τῆς δο ponitur pro τοῦ , ut a Cor. IV, 9. II ρω σωπολη kIα, persoriae prospectus, illud vitium dicitur, dum in diiudicandia aliis non respicimus ea, quae laude digna sunt , sed res externas, sormae puleritudinem, vestium splendorem, divitias, etc. Vid. not. ad Rom. II, II. Negat lacobus eos, qui Domini Iesu Christi, maiestatis pleni ami eos , sub sordido pallio latentes, despicarui habeant, veros esse tanti Domini cultores. Qui particulam μῆ vertunt non, ii varie locum explicant, Ven. Pote totam formulam sic resolvit: μά ἔχετε ci. e. -τέχετε) τἐν προσωποὶλνφίαν ἐν i. e. ἄ- συν πωει, nolite nunc, quum Christiani saeti estis retinere partium illud studium, cui olim dediti fuistis. Potest etiam ἐ'ν προσαπανφία positum ellia pro . συν προσπιIllud facile perspicitur, Iacobum nunc dehortari
336쪽
Christianos a turpi illo partium studio, quo divites pauperibus .praecipue in synagogis praeferri solebant. a. 'κοιν γαρ - ἐιθῆτιὰ Γαρ, exempli gratia. Συ
' k, coetu3 Iudaeorum, h. l. ad coetum Christianorum, et ad locum, in quem hiaco tua cogebatur, trian5fertur ; quod ex eo patet, quod honoratiora et viliora subsellia commemorantur. Non tantum domos privatas, sed et interdum synagogas Iudaeorum christianis conventibus esse dedicatas, valde probabile est. Vitringa de synag. Vet. I, 3. a. Ἐν ρ, o R, ali- . quis, sive Christianiis, sive Iudaeus vel Ethnicus, ut patet ex v. 6. 7. Licuisse enim etiam aliis ingredi in conventum publicum Christianorum, discimus etiam ex I Cor. XIV,
tis. Xρυσοδακτυλιος vertit Uulgatus taureum annulum habens: mallem cum Pricaeo vi urEOs annulas.
Λrrianus in Epiet. I, aa. μάν ρ ποMὀς, χρυσgς δακ- τηλικς εχων πολύς. Seneca Natur. quaest. VII, 3 I. Exornamus annulis digitOS, in omni articulo gemma di-εponitur. Voluit dicere sumus δακν ύλιοι. Recte autem, et ex consuetudine ditiorum , annulis lauta
vestis iungitur, ἐν ἐσθῆτι λαμπρ g, υ te splendida. Sic λαμπρὰν ἐκσυρων est apud Posidonium. Πτωχος, homo pauper, sed Christianus, v. s. vel etiam; nondum Christianus, sed vir bonus , eo consilio ingressus in synagogam Christianorum, ut disceret, qualis esset cuI-tus Christianorum, V. 3. 'Εν φο παρῆ veste
337쪽
advertilis. TIaeophrastus in charact. morum ex adulatoria persona: - ως ἀποβλεπεσιν εἰς σε οἰ άνθρωποι Hoeleutae vestes ciuitusque splendidus eniciunt, praesertimcipud imperitiores. ωδε καλῶς, Vulgatus: Sede hic bene, i. e. commode; vel inconSpicuo loco isto, unde apud Aelian. Var. Hist. II, ia. ἐν τοῦ θεάτρου Iertullianus Apologetico: Praesident probati qui lue Seniores, honorem iStum non pretio, Sed tratimonio adepti. Fuisse videntur in urbibus quibusdam homines , medii quasi inter Iudaeos et Christianos, dubitantes et fluctuantes, an consultius esset Iudaismum deserere, et ad citristianam religionem accedere , nec nes Credibile est, ministros ecclesiarum sedulis studiis proseeutos fuisse omnes divites, et splandide vestiistos, si venirent in consessum publicum, ut eo sacilius eos in societatem suam pertraherent, pauperes vero neglexisse, nec de eorum salute sollicitos fuisse. Uen. Potio veni entes in coetum sunt fratres advenae. Diaconos aliosve in ecclesiis adfuisse existimat, qui his fratribus loca assignarent, et quidem Priora, eaque honestiora divitibus, inseriora vero pauperibus. Uen. Storr cum Hammondo et
eeleb. Herdero Christianos intelligit, inter quos lites factae fuerant, ecclesiae arbitrio dirimendae. Matth. XVIII, 17. 1 Cor. VI, I. sqq. Sed haec omnia sunt incerta. Possunt stiam intelligi eidem adscripti ecclesiae, qui, quum sedilia
ab aliis, qui ante venerant, iam essent occupata, Iocum ubi sederent, non statim invenerunt.
338쪽
do legit Syrus, sicut hebr. R, et ponitur pro
Verbum διακρ Iν εσ Θαι h. l. varie reddunt interprete . Videtur praeserenda esse eorum sententia, qui active re dunt per discernere, sed discrimine iniuato et illegitimo, alterum alteri praeserre. 'Εν ἐαυτοῖς, i. e. ἐν τῆ καρδάφ υμῶν, Marc. xI, 23. Sensus est: Pro arbitrio υ atro alterum alteri posthabetis. Κριταὶ hic dicuntur ii, qui discernunt υel aeStimant. Genitivua διαλογισμων πονηρῶν hie non est obiecti, sed attributi. Iudicatis secundum malas cogitationes; estis iudiees male ratiocinantes; ex Vestitu nimirum ad animum. Nam διαλα-sjμοι πονηροὶ sunt mala principia, vel pravae cogitationes et ratiocinia salsa eorum, qui dignitatem vel vilitatem aliorum externo cultu, vestitu aliisque rebus externis metiuntur. Ven. Storr ita vertit: Mnne υero ipsi Nobis sententiam dixistia , iudicea υOS erae, mala ratiocinantes' Alterum καὶ, quemadmodum Vari in Sen. XLVII, so reddit quod. ΔιεκρIΘ τε vero 'sn eandem
fere partem accipit,. atque eodea Corbeiensis, qui habet. ἰdiiudieati estis. Denique ἐν ἐαυτοῖς interpretatur a ibis ipsis. Si, quod multi iaciunt, omittitur καὶ a, tune sensus est: Hac ratione inter υos Schisma ortum iniet faeti estis iudicea duarum partium; alii aIiis probrant praυα conSilia, ut significetur diυisiones sie ortas esse his in urbibus. Equidem non dubito, nune . ,-: rum accedere sententiae, qui hoc csmma sine interrogatione legi volunt. Et horum quidem expeditissima ratio ea est, o quam CARPZovIos iniit, cin progr. , quo epistola Iacobi illustratur Helmst. I78a. censens, geminatum κρου h. l. ita sibi respondere, ut Latinorum et- et, tum - tum, hoc
339쪽
IN EPISTOLAM IACOBI C. II. S.,
sensu: tum non diiudicavlatia s. reputastis rem illam supplendum enim est τοῦτο. vel τοῦ α tum praυOa iudices Dos praebuistis. Nee obstat passiva verbi forma.cδια diiudicati eatis, quippe quae et in hoc ver-ho et in aliis, activam saepe significationem habet, ut Rom.
IV, 2Ο. a Petr. I, 3. q. Hebr. XII, 26. Huie sententiae KN APpius etiam accessit l, c. pag. 553. s. s. 'Aώσατε - ἀγαπωσιν αντον) HeuS υero. carissimi fratres, annon Deus Probat rerum mundanarum egenoε, abundantes fide. et participes felicitatis, quam cultoribua gula promisit' 'Aκήσατε, i. e. animum attendite. Σκλέεα ι est diligere, probare, hehr. m. Π τωχους τῶ κόσμου, qui mundo videntur pauperra dixit, ut melius inferret αντίθετον quod sequi. tur; vel etiam pauperra, quod attinet ad res terrenas. Hos Deus probat et prae ceteris diligit, si sint πλάσιοι πώσει, abundantea fide. Alienus ab omni partium studio pauperes et humilis conditionis homines probat et beneficiis ornat. Primum igitur argumentum, quo confirmatur, perperam illos iudicare, qui divites praeserant propter so-Ias divitias, petitum est ex divinae rationis dissimilitudine; Deum nempe pauperes adeo non indignos habere suo favore ut potius eos prae aliis diligat et probet, atque participes felicitatis aeternae faciat. Maximam partem Christianorum pauperes fuisse satis constat. 6. ' ala δὲ - πτωχον Aoristus pro quovis temPore, ut et supra v. 4. I τιμα σατ a despicatui ha-
340쪽
dendum esse docet Iacobus: Si quid hae praeiudieati am-rendum esset, iudicio ex solemnibus divitum moribui facto, divitem potius in antecessum fuisse postponendum. Καταδυνας νειν, OAprimere, inique alicui imperares, Divitum mos est imperiose agere adversum pauperes; operam eorum parvi ducere. Καὶ ἀυτοὶ ελωουσιν εἰς κριτήρια , ad tribunalia. Videtur de Iudaeis incredulis esse sermo ; hi enim, praesertim ditiores, opprimebant pauperes Christianos, et accusabant eox apud magistratus, ut ex Apostolorum fictis notum est. 7. 'Ουκ αυrοἱ- ἐφ' υμας; 9 Nonne leti conυiciis proscindunt honorandam itiam perSOnam , ex qMα accepistis nomen Z ονομα pro perεOna saepius iam habuimus; et Christum intelligendum esse, lacile apparet. a Petr. IV, 16. Καλόν, honorandum. Το ἐπικλη- θεν ἐύφλ' ὐμας i. e. . ἐπι καλεισθε, vel ἐπίκλησιν ἔχετε. Christum tanquam impostorem reiiciunt, maledictisque lacessunt divites Iudaei et Pagani. Possunt etiam haec verba ita exponi: Nonne lati conuiciiantur Praeclarum nomen quo υOs GPyellamini 2 Intelligitur nomen Christianorum, quod primi susceperunt Antiocheni. Act. XI, 26. Το ἐπικλνειν ἐφ υμας, quo appellamini, more Hebraeorum, qui nomen eius , a quo denominamui, uper nos Docari dicunt. Vid. Gen. XLVIII, 16. x Reg. VIII, I6. Ies. IU, I. Invisum suisse nomen Christianorum profanis, satis constat. Sed probabilior est prior explic clo : a quo vos denominati et apyellati e3tis. Ita enim Verba το ἐπι-1ειν ἐφ' υμας ex usu loquendi Hebraeo- m reddenda sunt. Vid. Gen. XLVIII, 16. Ies. IV, I. Ieri