장음표시 사용
321쪽
Alii denique haec ad doctores religionis christianae pertinere putant, et ad eam inprimis sapientiam restringunt, qua in defendenda religione christiana coram iudieiis indigebant doctores. Matth. X, 19. 2Ο. ωτείτω - α λωο) E etat eam α Deo , omnibus abunde lariagiente. Post διδόντος non male ex Praecedentibus σα- φιαν suppleas. Poteris et eam Vocem absolute capere, ut Me. XV, I 6. ἐδίδου. Πῆσιν, st. κατα νην αὐ- νῶ δόσιν, dat cuique quantum et opus est accipere, Sirae. I, ro. Ἀπλως, Unigatus: Quenter , vel potius simpliciter, i. e. non ambitiose, iactanter, aut quod plerumque inter homines sit) in obliquum finem, sed mero studio henefaciendi. CL Rom. XII, 8. ἐν ἁπλότητι με. ταδιδονα. Hoc sensu et Marcus Antoninus Lib. XL dixit, ἁπλῶς προσφέρεσθαι τι , et Plutarchua de Λlex. forti ἐπιτολὴν alterius nempe 9 αναγινωσκειν, i. e. α λας, sine consiliis, sine ealliditate. μν μειωψοντος) Neque exprobrante. Nempe, ut solent homines, benefacta sua intempestivis iteratisque praedicationibus iniucunda et onerosa essicientes. Plutarchus de amici et
. Sirae. XX, 1 . sqq. δοσις αφρονος κ λυσιτελήσει σω -
ὀλίγα δασει ημν πο ὶ ὀνειδισει, benescium hominis, at ulti non magnopere te iuυabit - Paxce dabit, et b - nescia exser rabie. Iacobus igitur hoc vult: Deum esse omnium bonorum largitorem henignissimum. Alii ἀνωδί- ζειν accipiunt Pro καταισχυνειω, quod est expectati nem fallare, Ps. XIX, II 6. precanti repulsam darἀ-
V. 18. vi λινσεται αυτω Nimirum si, cquod praeces' st,) petierit eam. Rom. X, 32. Matth. VII, p.
322쪽
6. ωτέιτω - διακρινόμενος β 'Eν eum fiducia impetrandi. διοι κρινομενος, nihil addubitans aut de potentia Dei, aut de voluntate. Sermo est de precibus pro impetrandis bonis ad animi salutem pertinentibus. ο γαρ διακρινομενος - ριπιζομένω Dubitans enim utrum obtenturus sit, quod petit, nee ne, 9 εimilia rat . fluctui maris, qui υentis iactatur et eorum flamine agitatur. sicut marina unda a ventis impellitur, et nunc huc nunc illuc iactatur; ita ipsius animus modo sperat,mO- do spem abiicit; nulla tranquillitate et salute gaudet. Ies. LVIl, sto. In Glossario: κλυθον, aeStuε, gurgeS , uri da. Ibidem Denisis, ρ in sabello. 7. 8. Mii γαρ οἰέδω - ὀδοῖς Hi duo versus uno spiritu sunt legendi sublato puncto post κυρίου, et substituto commate. Sensus est: Talis homo, animo dupla fluctuans in omnibus actionibus suis, non existimet. ae aliquid accepturum esSe a Domino. Λαμβάνειν h. l. est obtinere. qui nec Nolle nec nolle quicquam diu potesb, quemque modo consilii Poeni let, modo poenitentias ipsius, ut Q. Curtius loquitur. ,
G δοὶ, actus, vitae actiones. Qui fide vacillat, is necisse is est actiones edat varias, atque inter se multum discrepantes. P. Καυχαίω -υ φει άντου Laetetur humilis ccon. emtus et pauper) Christianus ob multo maiorem hori rem, quo apud Deum fruitur ; vel ob divitias meliores opibus caducis. D ταπεινὸς, hic, ut alibi, est humilis, x. e. abiectae conditionis, ideoque iniuriis expositus, et hoc . quidem loco, qui fortunarum conversionem expertus est iareligionis caussa, pauper. Nam opponitur v. IO- ο πλῆ- '
323쪽
σιες , dives et honoratus. Is animum non despondeat a laetetur potius. Ἐν σε ἀυτῶ, vel pro ἐν σφὐψώσει αὐτοῦ, nempe iac οντι μεδω, in meditatione itilius temporis, quo aut in hac, aut in ciuem υita a Deo exaItabitur; vel in sublimitate christianae vocati ni, suae; ob honorem in eo positum, quod Dei filius censetur. Ceterum haec admonitio aptissima orat iis, ad quoahane epistolam scriptam esso cum Noessello vid. v. r. 'sumsimus. Credibile est enim, exules Hierosolymia Antiochiam Venientes pauperes fuisse, in his forte aliquos, qui nimia liberalitate in egentes Hieroχlymis bona sua perdidissent, ut Barnabas, Act. IV, 37. c. XI, 22. Commune autem hoc magnarum et divitiis assuentium urbium vitium esse constat, pauperes ibi preos, divites gloriosos et contumeliosos esse. Vid. Noetali I. c. p. 3i7.
xo. 'O δὲ--αυτῶ) Homo dives autem, cstit ita velit gιOrietur de Nili 4tatu suo, i. e. de suis divistiis, quast sunt instabiles et caducae. Repete ex versu praecedente Ironice haec dicta esse viden. tur. υ πλήσιος, quilibet dives, qui suis opibus sibi placet. Glorietur de suis divitiis , et honore, qua apud homines fruitur. Non habet caussam gloriandi, quia inhia rebus, si absit vera Pietas, Poti ταπέινωσις est, . 'quam υ, νος. Caussa statim additur: εο παρεμ- τω θ Sicut enim με Perit. Commate ita sequitur ἔσω καὶ ete. Uerba ἀνέτειλα - ἀπώλετο eodem comm. II. parenthes includenda sum: Παρελέυσεται ' Futurum pro Praesenti, more hebraico. X ορτος Heb. taeis est omnia herba. Sem Ieria ε ira hoc comm
324쪽
tiae, sibi ipse graturari debet, quod sit hac mente. ut disitiarum iacιuram, si forte religionis cauεSa facienda 4it, ferre et poti pO it. Ea est enim sors divitiarum, ut non εint glabile4 et diuturnae etc. o. Ἐνέτει - απούλετο Nam εοὶ, ubi ortus est
una cum Euro; arefacit herbam, ita ut sos eius umcidat , et decor formae ctius pereat. Sunt Λoristi pro
praesenti,,ut quovis tempore. Praeterea est etiam Hebrais,mus. Sol oritur et arefacit, pro: SQI, ubi Ortias eat, sero facit ete. Σὐν τε κάοσων Uulgatus Cum ardorei vertit. Rectius autem intelligitur Uentus urenε, solis ortum comitari solitus, Ionae IV, 8. et Gen. XLI, 27. quem Samum vocant Orientales. Hieronymus in Epistola ad Laetam: Cito fore. pereunt, cito υiolo et crocum pe-ati lena aura corrumpit; ubi Peatilem aura est, quaerule. κἀν σων. Is autem quandoque Eurus, saepius tamen Αusser, vel Notus. Est igitur καυσωνος proprium ράι- νε ιν, arefacere, Ezech. XVII, Io. et Hor. XIII, is. Uid. de vento Sam itinerariorum scriptores, Shain et Niobuhr. N ἐυπρέπεια τοῦ προσωπου αυτου, decor, Pulcritudo eiuri more Hebraeorum. qui cuiusvis rei, quod in adspectum venit, Vocant Hesyclitus ἔ ἐυπρέπεια, ἐυμορφία. ἔσω κρου - μαρανθησετ Sic etiam dises cum consiliis suis tabe quoi cona umetur, i. e. ipse facile e vita tollitur, et omnia eius consilia sunt irrita. Iu erb. Μρανθήσεται est Enallage suturi pro potentiali. Pro πορείαις grami πορίαις legentis coniectura merito reii citur. Πορε ας Iacobus vocat consili , in quibus, tan.
quam in via, dives ambulat. In his, dum dives placet sibi, εt nescio, quae ingentia molituri improviso ut storia de
325쪽
cor mareestit, i. e. vel paupertate deprimi poterit, vel morte penitus e medio auferri, paucis , forte et nullis eorum, quae in animo habuerat, ad exitum perductis. N. αράινεσθαι proprie sores dicuntur; quod verbum Iacobus, ut coeptam similitudinem continuaret, iad opulentos hie transtulit. Ia. - τοις ἀγαπωσιν ἀυτἰνὰ Μα-κα ριος Ps. I. Felix ille. in
υπομένει πειρασμόν, cui adue a meniunt; qui calamitatea perpetitur; nam πειρασμιό ς saepe denotat omnis generis calamitates, quia iis explorantur homines, quales sint. Cf. Matth. V, io. II. et υπομενέιν est Perpeti, sustinere. Hebr. XII, 7. Non pro miseria habendos esses dicit Iacobus eos, quibus adversa eveniant i sed pro
beatis, quia calamitates sint occasio et ineltamentum exercendae virtutis. Rom. V, 3. Δοκιμος γενομενος, i. e. quum rapparuerit Probus, sive constans. Τον τέφανον τῆς ες, praemium vitas cfelicitatis aeternae; nam τέφανος, corona, saepe PO nitur pro quolibet praemio, et ζωi est vita s. felicitas aeterna. Homini constanti praemium felicitatis aeternae propositum est. Licet ei ipsam etiam mortem, si reIigionis exussa obeunda sit, laetabilem habere, quum immatura vitae amisso praematura et beata resurrectione sarciatur. Tars ἀγαπῶσιν - τον, i. e. cultoribuε Sui
sollicita vir, putet ae solliciιari a Deo. Πειραζε θ αι iupra quidem v. a. I a. valebat explorari; hoc autem Ioco in malam partem accipitur; ut is πειραζε dicatur, Disiti reo ost
326쪽
IN EPISTOLAM IACOBI. C. I. 55i
eatur, qui ad peccatum incitatur. Multi, ut videtur, tum erant, qui peccata sua , inprimis defectionem a religione christiana , excusabant magnis perieulis, fidei caussa ingruentibus , et ad necessitatem , quasi ad asyluna confugiebant. Contra hos monet Iaeobus, non ideo adversa nobis immitti a Deo, ut nos peiores faciat, sed ut meliores. ο πάρ- ἀδέναὰ Deus enim nec ipse in mala impelli potest, nec in male facta, υel etiam pravas cogitationes aIios impellit. Qualis ipse est, tales ut sint homines, optar. 'Aπιιρατος, paSpiυam signi sit rationem habet, eainque pro varia τῶ πειρασμοῦ notione variam. Nostro Ioco non tentatus est is, qui non sollicitatur peeeatis. Deus igitur . qu: ipse peccatis non sollicitatur, is nec ullum hominem sollicitat ad peccata. Vid. Sirae. XU, II. seqq.
I . - δελ- μενος 2 Quilibet in peccatum
impellitur, sua ipsius cupiditate abreptus et allectus. E. π praDa concupiscentia, cupiditaε rerum quae appeti non debent, vel appetuntur sic, ut appeti non debent. Quando igitur ad peccata perpetranda seducimur, non Deus in mussa est . ted quod bona huius vitae, viis tamque hanc ipsam plus amamus, quam seri oportet. Cu , eero in Pisonem : Sua quemque fraus, auum Jacinus,luum εcelus - de acinitate ac mente deturbae. υπo της ἐπιθυμIας elegantiae graeis eae est locutio. Polybius: υπο τῆς καχεξίασἐλπομενού. Λmanus in Epictetum: ὐπο της φαντασίας κε m. Notissimum est ex Latino Poeta: i Trahit sua quemquct voluptas. Δελεαζειν, ine4care. metaph. allicere. Simile desumtum a meretrice.
327쪽
quum eam in animis nostris fovemus, eaque delectamur. Tum enim sequitur peccatum et ipsum scelus, quemadmodum conceptionem partus sequitur. PIillo de Sacris. Abel. et Caini p. I 47. E. Ωσπερ ταῖς σιν οἰκειοτατον μέρος η φυσις -κε μ τραν, στω πρὸς Ψένεπιν πραγματων ἄρισεν ἐν δυναμιν, G φορεῖ, ωθίνει, κν αποτίκτει πελα ε ὀιανοια Ἀμαρτία, h. l. non est tantum desectio a religione christiana, sed in universum euiusque generis peccatum. 8 d.
putate, Deum esse auctorem malorum, vel homines ab eo impelli in peccatum. II. Πασι δοτις ἀνωθέν μι) Μera bona cuiuaDia generis non inutilia aut noxia, aut sollicitationes ad peccata γ a Deo prosciscuntur.' Πῶσα Amo me. rum donum bonum. Sic πας saepe aecipi, docuit RAPHELius in annotationibus ex Polyh. ad h. l. Δόπις αγα- et δώρημα τήλειον sunt Synonyma, qtubus utitur Scriptor, ut significet, cuiusvis generia bona proficisci a Deo. Ἀνωθεν, coelitus. de coelo, i. e. a Deo, utIo. III, 3 r. Πασα μις - τέλει v. est Hexameter fortuito e sua, ut scimus accidisse multis Seriptoribus. καταβαι ν -
328쪽
auctor luminum, siderum tam splendidorum et utilium.1aepissime poni pro auctore, notissimum est. Ταέλῶνα nonnulli interpretantur dyirituε, et dona viritualia ; alii prosperitatem et laetitiam; alii aliter. Nos eum aliis intelligimus sidera, quae saepius tanquam divinas maiestatis argumentum propωnuntur, e. e. Ies. XL, 26. PLCXLVII, 4. s. Sir. XLII, 36 - XLIII, Ia. ἐφώris est huius uniυerat creator. Sed Iacobus siderunt
tantummodo mensionem fecit, quoniam paullo ante dixerat ανωθεν , i. e. ἡρανόθεν. Λh auctore tam splendido rem et utilium siderum, optimo, maximo, nonnisi bona et perfecta munera expectari possunt. Is igitur nunquam in peccata et exitium nos coniiciet. παρ - - ἀποσι σμα λμ quo mutatio nulla ne minima quidem est, ut in
Sole, qui etsi πατὴ ρ dicatur, est tamen ipse pro
exaltationis sive declinationis positu, et facie. et operatione varius. παραλαγλ τροπὴ, et α' π οσκίασμα sunt voces Astronomicae, ut ab Eruditis animadversum. Nam παρα ri Astronomis est conυeraio Solia a a tentrione .d meridiem et υice ueraci τροπη, 4Olytutum, vel ea solis conversio, quae ab ortu ad occasu in fieri Videtur.
et αποσκιασμα ea umbra, quam terra proiicit sole sub ea condito. Sed haec nimii, artificiose excLgitata esse videntur. Est potiuε παραλλαγὴ quaevia per vices mutatio, τροπή mutatio est merum Synonymum, ' τροπῆεάποσκίασμα, mutationis umbra. υel Species. Τρο- Hesychius explicat per αλοιωσιν. Suidas: τροπής ἀποσκίασμα. Ἀντι τοῦ μεταβολῆς σχνοσὀμόωμα φαντασίας. Sensus est, in Deo nullam, naquidem minimam mutationem; Deum semper esse bo. num, et semper mera bona tribuere. ari
329쪽
t8. ειληθεὶς - ἀληθείας θ MIens sponte, benignitate motus Chriatianos nos fecit per doctrinam υeram. Βουληθεὶς , quum ita υellet, decremisεet, quum hoc conεilium eius raset, κατα σὴν ἐυδοκίαν Θ λ ματος ἀυτῶ, Eph. I, 5. saepe est delectari aliquo, c a Sam. XVIII. as. eiquc cupere. XX, 11. Apud Lysiam: θέλοντες ἀποδέχεσθε ,
Iubenter et cum Soluntate admittitia. Ἀποκυaιν, proprie de feminis et partu naturali dicitur. At hic, quia da partu morali est sermo, vox ea Deo, tanquam hominI aptatur. Hinc et commode Uulgatus Interpres NOE genuit vertit. 'Aποκύειν igitur h. l. idem valet quod αναγεννῶν, a Iudaismo et, Paganismo ad Chriatianismum per ducere, et αναγέννηπιο h. I. idem est, quod interdum επι - , transitus a Iudaismo et paganismo ad christianam religionem, ut Asit. XIV, Is. XV, 3. XXUI, I 8. Possis etiam αποκύειν hoc quidem loco Vertere: creare, Hebraeorum more. Ps. XC, a. Deut. XXXiI, 18. Ier. II, 27. Creator siderum etiam in nobis ipsis talem se exhibuit, qui in istam suspicionem v. t 3.) vocari nullo modo possit. Λογοσdoctrina υera, i. e. Evangelium, I Petr. I. a 3. Elavo ειναι - κτισμIτων Ut Simuε primi ac praecipui Omnium mortalium. 'Aπαρ χi irimitiae, deinde etiam in qualibet re praecipuum et optimum Seholiastes vetus ad hunc locum in Medic. bibliotheca: Ἀπαρχήν, i τουτμι πρώτους rati τιμιωτέρους, κτ ισ ματα δὲ την των ὀρωμνων κτισιν Convenit etiam haec significatio hebraicae loquendi consuetudini. Nam primitiae tanquam medulla mactuum Deo ex lege Μosaica consecrabantur, Num. XVIII, Ia. et primogenitus quoque praecipuum in familia locum obtinebat. Deat. XXI, 17. Gen. XLIX, 3.
330쪽
Meundum alios ἀπαρα di euntur, qui ante alios ut eati sunt, Christiani ex Iudaeis, et κτίσματα intelligenda sunt καινα, ut κτ ινματων sint ii, qui primi omnium facti sunt Christiani. Noessellus liune locum ad Λnti octienum Christianorum coetum refert, qui primus extra Palaestinam extitit, primus certe qui assumsit novum nomen Christianorum, ut EPaenetus Rom. XU, s. A
Achaim Christum Secutus εit. Tum η απαρχν των κτισματων τῶ Θεῆ essent Christiani Primi tempore. Dubito autem an τα κτίσματα sine Christiani.
earissimi promtuε cito quisque ad du&ndiam . tiarisdus ad docendum, tardua ad iram. Ωςa, quae quum iaci aint , quum per doctrinam Veram tales effetamur, qui sint in praestantissimis creaturis Dei, v. 18. y hanc tam 1a- Iutarem doctrinam lubenter et alacriter discere, et quidem ita discere debemus, ut emendemur, et meliores reddamur. Atque hoc ipsum, quod evangeliuin non tantum disci, sed . et observari debeat, copiosa deinceps oratione persequitur Apostolus, inde ab hoc nostro versiculo ad cap. II. finem, ut bene observat Ven. STOR , omnino hic coli sulendus. Ες ω πας αν θ ρωπος τ αχες ε ἰς τα ακοῦσαι, quilibet Deatrum libenter audiat, nempe doctrinam 'salutarem. Ita Sirae. V. II. γινου ταχυς ἐν ἀκροασι. 'Aκουσαι se. τον λόγον της αληθείας, est re- Iigionem christianam diacere; λαλῆσαι autem tra ciere, docere, ut saepius. ιις ὀργην, tardus ad iram, vel etiam fervorem immoderatum in docen o.
Videntur nempe inter Christianos fuisse, qui immoderato studio