장음표시 사용
351쪽
IN EPISTOLAM IACOBI. G. II. 55
Sara unicum, vinctum imposuit arae , ut fieri mos metimis , paratus etiam eum mactare. si Deus in iusso peraetisset. Cf. Hebr. IX, i 7. Simili canter addit Iacobus, ἐπὶ τὸ Θυσ-ριον, εuper altare, ex Gen. XXI, 9. quasi diceret, ad certam, ut i pie arbitrabatur, mortem, quae victimas ita altari impositas, et in id ligatas solebat sequi.
ae iuge operibus et , i. e. produxisse bona opera. Fides eius adiuvabat facta, ut facili ira et certius fierentii Συνεργaιν, inSerVire, conducere. Philo Lib. de mundo p. II 6s. D. αυγὴ το ἀπο ςείδι όμενον ἐκ-συνηργον οφθαλμοῖς, εἰς τ/ν τῶν ορατων αντίλνφιν, Sytendor est, qui a summa emittitur, oculis in εer υiens ad res vectabiles apprehendendas. In eodem Lib. P. IIII. D. Oυδεν ἐις το φθέιρε α τον κόσμον ῆ πλασ- Θεισα τω λόγω μιωσις τῆς Θαλασσυ συνεργεῖ, ad mundi interitum aSserendum commentitia maris imminutio nihil confert. Sic plane Syrus intellexit verbum,
συνερra ιν, habet enim ny o rima' 'ra fdes eius auxilio fuit Operibus eius. ἐκ - ἐτελειωθη Et ex operibus cognitam fui e sdei perfectionem, et
magnitudinem. Verbum τελειῶ σθαι hie ut alibi est pro persecto agnosci, ut a Cor. XII, 9. ρ γαρ δυναμίς μου ἐν αοενέα τaλεικται, potentia meα in illiS, qui malis obnoxii sunt, Perfectius agnoacitur. Sensus igitur est, Λbrahamum operibus , praecipue vero oblatione filii sui demonstrasse fidei suae veritatem et integritatem.
352쪽
eit Scriptura. Πληρῶσθαι hie est, verum deprehendi; nam innuitur effatum, quod eXtat Gen. XV, 6. Veram fuisse πχιν illam, quae I. c. parenti nostro tributis tur, ex lactis eius, intellectum est, quum V. c. filium arae imponere non dubitaret. Hoc igitur eventu confrma. tum est praeeonium fidei eius. 'Η γραφή, Per Meton. contin. pro contento, tocuS, s. dictum ocripturae, ut Marc. XII, Io. Ιo. XIX, 24. ἐλιγγίδεν ἀυτῆ εἰς Graeιο- συνην. Et faυore diυino dignuε habituε eδt, i. e. Deus hoc ita in bonam partem accepit, ut Abrahamum praemiis assiciendum existimarit. Cf. notata ad Rom. IU, a.
i. e. suit, factus est, locutione hebraea, qua vocari aliquia dicitur mimine, qua miri quam appellatus est, sed quod ipsius statum pulcre exprimit, ut I IO. III, I. et in V. T. saepe. Pertinet hoc ad ea, quae habemus Gen. XXII, 16. seqq. ubi Deus, quod ante non fecerat, iuratum foedus cum Abrahamo iniit, sicut reges cum amicis solent, additurque caussa: quia fecisti hane rem, et non pepercisti filio tuo unigenito propter me. Quo et illud spectat. quod est Ies. XLI, 8. et a Paralip. XX, 7. Cf. Gen. XVIII, tr. Philo de verbis: respuit Noe p. 28 i. Ε. φέλον γαρ τὸ
ρααμ φάσκει, μη ἐπικοιλ Akω ἐγὼ -ο 'Aβρααμ τῶ φίλλου με ; pro quo in Alexandrina Versione loci cit. Gene seos: τῶ μου. At Hebraicum quamquam Alexandrini fere semper per et reat reddunt, tamen Esth. II, 18. pro vertunt pulcre φIλοι. Sunt igitur παῖδες idem qui φίλοι, amici familiareεque regum et principum, qui παῖδες quoque dicuntair Matth. XIV,
353쪽
IN EPISTOLAM IACOBL C. II. 55s
a. Arabes etiam Abrahamum vocant Alchalido, ut notat D. I. H. Michaelis in annot. uber. ad a Parilip. XX, 7. Hactenus Iacobus per εapientis Christiant personam cum vano fidei lactatore coram lectoribus disputavit. Iam rursus lectoreε v. I . compellat, et summam ante dictorum colligit.
quem argui Deo probatum, non ex fide sola. CL dicta ad V. a I. Hoc ergo dicit Apostolus: Ut, qui iam credidit, Deum habeat amicum et fautorem, non susscere mdem solam, sed, si tempus detur et occasio requiri et bona opera, qualia praestitit Λbrahamus.
s. 'Oμόως --; 9 De hae Rahabe , et de
voce πόρνης vide notata ad Hebri XI, 3 i. Quia multi
etiam alienigenae in eandem cum Iudaeis eredentibus e clesiam coaluerant , alterum Iacobus exemplum addit, Vaude ad eorum rem appositum , seminae et extraneae a sanguine Abrahami, et vitae antea mendosae, quales et plerique ex gentibus suerant. 'Ουκ ἐξ ἔργων ἐδικαιω-n terrogative. Nonne oper:bus id consecuta est, ut fidei praeminm a Deo referret, sola Dei iussu servata, quum omnes eius populares interficerentur, deinde dignataeoniugio viri , eminentis inter suos, Boozi. Fides praecesserat , qua Deum agnoverat unum eoeli terraeque Dominum , Ios. II, I. Hebr. XI, 3I. quod quantum suerit illis eorruptissimis temporibus, ex frequentibus Hebraeorum circa id ipsum lapsibus satis intelligitur. Sed fidelhuic addenda censuit opera. 'Υποδεξαμένη τους ac γ τέλους, quam excepi44et exploratores, Hi enim recte
354쪽
etiam nuntii dicuntur, quia in id mittuntur, ut spectata. renuntient. Hospitio eos excepit , texitque, reverentia unius Dei, quem ab Hebraeis coli, quemque huius beluauctorem esse Hebraeis intellexerat. Καὶ ἡ ταρφἐκβαλοῦσα et tilia Dia dimittens; nam ἐκβαλλοιν non semper est Di eiicere, sed interdum etiam dimittere , ut Matth. IX, as. iacia Dia, quam qua ituri putabantur. Nam et per murum eos demisit, et devia itinera monstravit, ne ab Hierichuntinis deprehenderentur. Haec omnia non factura, si s lutem ex nuda side sperasset.
a6. Ωσπερ - νεκρα ἐςι Corρus εins anima eει mortuum, i. e. functiones hominis convenientes non editi nua ὐμα, Spiritus hominis, animus. Is ubi abiit. relinquitur corpus νεκρον, non edit ex se eos actus, qui humano corpori conveniunt. Sic etiam fides fine operibus mortua est, non producit id, quod producere debebat, continuationem scilicet divini favoris, et conseque ter vitam aeternam. Est sicut corpus sine anima
munua doctoria, i. o. Episcopi eminenter sic dieti. Uidentur fuisse inter Christianos, qui more Iudaeis consueto, se ingererent muneri docenda, et Obtrectarent aliis doctori-hus, de qua re Paulus saepe in Epistolis queritur. Si epistola haec ad Christianos Antioehenos scripta est, facile eaussa huius admonitionis perspicitur. Cf. supra c. I, 19.
355쪽
IN EPISTOLAM IAc OBI. C. In 361
xios,) i. e. cogitantes, Deum requirere plura a nobis, qui doctores aliorum sumus, quam ab aliis. In prima persona Ioquitur Apostoliis per communicationem. Ipse enim a suo docendi munere nullas poenas, sed praemia expecta bat. Κρίμα, Poenα, ut Matth. XXIII, I . Graviores poenas dabunt doctores, quam alii homines, si munere suo male fungantur. a. Πολα - σπαντες ) Omnes enim εaeyuaime peccamus. Igitur multo maius est errandi periculum , si quis doctoris gerat provinciam. Πολλα, εa iMime, pro κατα τα πολλα -ρν τῶ χρονου. Proverbii instar haeo apud varios Scriptores occurrunt, ut metateniua ostendit. Πταιειν, impingere, Ossendere, peccare, et dictia et factis. σι τις - τέλειος αν ρ ὰ Si quis ne verbo quidem peccaret, is perfectus Mael υir. Eiusmodi vero homines non dari, iam dixerat praecedentibus Verbis. Quomodo rectua usua linguae sit coniunctus cum totius vitae innocentia , declarant verba statim sequentia: μα- τος--το σωμα Qui omne etiam corpua PoteSt refraenare , i. e. omnes ad peccandum illecebras reprimere. GrOtiuε, quem sequitur MoIdenhawer, per τὸ σῶμα intelligit corpus ecclesiae, ut sit sensus: Is demum aptua est ad regendum totum corpus ecclesiae; plerumque enim fit, ut doctoris linguam sequatur plebs. Τὸ σῶμα interis dum esse corpus ecclesiae, negari nequit. Hoc loco autem non accipi posse hae signifieatione, ' patet ex comm. 6. Nee Iacobus in sequentibus de doctoribus solis loquitur, sed universum de recto usu linguae, progrediens a speculi ad generale. Cohaeret nempe, ut mihi quidem videtur sermo Mostoli hoc modo: Nemo se temere ingerat - Z s mu-
356쪽
muneri doeendi; non enim omnes sunt pares. Doetor ee-elesiae cavere debet, ne dicat, quod non compertum habeat. Observe' etiam tempora, quibus quidque aut die, tutum, aut silendum sit. Sed hoc dissicile est, quia omnes saepe labimur, praesertim dictis. Quid igitur h. l. est τὰ Pricaeus: Forte corporis voce intelligendi hic affectus proprii, quos, quia in plurimis eorum mens corpiuis ministerio utitur, Bletonymice σῶμα Vocaveris, quo. modo per metaphoram τὰ χαLvαγωγεῖν Lucianus dixit: vel, missa eiusmodi figura, reliqua omnia sui coror oris membra, cuculos nempe, ne illicitum quodvis inhianter inspiciant; manus, ne quid inqoncessum tangant; pedes ne extra Orbitas iustitiae se moveant, ceterasque quae supersunt partes, in ossicio continebit. Ratio autem videtur esse, quod quum linguae adeo plerumque volubiles improvisique sint impetus, ut vel ipsum mentis . qua nil velocius, y motum praevertant, reliquorum a tem ministeria membrorum saltem locum aliquem arbitrio se rationi concedant; illius rapidos modus qui cohibere
noverit, potestates actusque steterorum sub imperio haud dissiculter habiturus est. 3. υου, τῶν ισπων - μεταγομεν ECCO , equorumori frena immittimuε, ut nobis obsequantur, et sic
totum eorum corPU4 Circumagim . Apposta similitiidine ostendit, saepe exigua esse, quae res magnas moveant. Videntur nempe V. 3. et 4. referri ad v. s. Caryzo Dius vero comma hoc cum praecedentibus ita iungit: Qui iis et linguam suam compescit, is totum corpus guberis nare 1,otest , aeque ut, qui saltem os equi frenat, totum
eorpus equi circumagit. Xαλινον - πιν ἐμβαλλειν liabet
357쪽
IN EPISTOLAM IACOBI. C. III. 353
apte dicitur, ad exprimendam navium magnitudinem. π-πο σκληρῶν ἀνέμων, a υentis Ualidis. Pollux I. 9. S. 17. α νεμος σκληρος. Dissicultatem regimini et hoc addit . quod et fluctibus hue illuc agitantur. 'Oτου αν ἡ ὀρμῆ τοῦ ἐν Θυνοντος βέληται,
quocumque gubernator Voluerit. 'Ορμη hic non est impetus, sed υOluntaε, coriSilium, quo modo Herodianus Lib IV. usus est, et alii Historici. νοντος , i. e κυβερνήτου. Hesychiu οῦ ἐν Θυνει κυβερνῶ, et συθυνος, κυβερνήτης.
vium quiddm e3t membrum, εed magna praeStare ρο- teat parvum est membrum lingua, ratione habita corporis humani Μεγαλαυχεῖν, magna iactare , hie autem magna PraeStare. vel bona, vel mala, pro recto vel malo usu Iinguae. Erasmus: pusillum est membrum, sed turgidum et iactabundum, lateque miscens exitium, et ingentes excitans tumultus, ni freno animi cohibeatur: haec totos populos, tota regna committit. Ποῦ, ὀλίγον - ανα- νει Vox υλης, pro lignis, strue, omninoque omnibus, quibus ignis nutritur, commode accipi potest. Maior in
men, si de silua acciyias, sententia est. In Glossis; υλη ἐν τοIς ὀρεσι, silva, nem .
358쪽
gua eat ignia, cumulua impietatis, i. e. similis est igni, caussa innumerorum malorum. Syrus aliter luisse videtur; vertit enitn: Et Iingua ignia rat, et munduε ρω- eati Deluti auυα rat. Optime quidem, si spectetur tot eontextus. Forsan scripsit Iacobus: Κή η γλωσσα πύρ, o κοσμος τῆς ἀδικίας υλν, nam propter sequem στωιfacile υλν potuit omitti, sicuti contra στως praeter Syrum omittunt Cod. Alex. et 27. ap. Wetst. Uulo corb. Antioch. Damasc. Issidor. Pelus. Sensus itaque esset: Lingua armilla rat igni, malus mundu4 similis est εilυae, ut mali homines ponerentur vice materiae, quam ignis facile accendit. 'Ο κόσμο ς τῆς α δικίας cumuluε mα-1orum, Caussa innumerorum malorum. Sic mihi intelligenda esse haec verba videntur. Temerarii nempe improvisique sermone/, vel mendacia etiam et convicia suscitant incendia odiorum, dissidiorum, seditionum , bellorum etc.. Sie Latini dicere solent: Oceanua malorum. Semler σον κοσμον exPlicat ornatum, ut I Petri IlI, 3. Sirac. VI, 3o. ut sit sensua: κοσμει τὴν ἀδικίαν , res male
gratas aut Pe imas 1tudiosissime dejendit atque -- Ornat. Alii Aliter. κτως ν γλασσα - -λεσιν Sic inter membra ri tra lingua ae habet. Haud raro idem est in membris nostris, quod ignia in silvam immissus. Κα- 'Iςαται, etc. Lingua in membris nostria Ulud est, quod igni multa vastanti rectissime comparatur. Particulam ἄνω ca nonnullis omitti, modo notatum. Mihi vero omnino retinenda Videtur, praesertim si forte vox ἐ; ιν in praecedenti 'membri, sit omissa, vel repetenda. Vulgo haec verba ve tunt: Lingua conStituta eat inter membra nostra. Sed quid opua Gal. Monere lectorea de re pueris notat Be i viva.
359쪽
IN EPISTOLAM IACOBI. C. III. 36b
rilus: aeud in nostris membris mimeris habet lingua, quod ignis in materiam immi us. Sem Ierus'. si is militer η γλῶσσα, ως καΘIςαται- acilicet isto hominum υitio: non conεtituta est, εed tamquam ignis in membris noAtria gra atur. η σπιλῶσαολον το Quae inscit totum comus, sicut ignis totam silvam aecendit, v. s. Σπιλοῦν non tantum est mα- eulare, sed interdum etiam inscere. Quemadmodum qui ἐν λαγω s πταίει, potesto λον τd σωμα, V. 2. sic contra, qui abutitur lingua, non potest refrenara reliquum corpus, vel corporis membra, quo minua in maiora peccata incidat. Sic e. c. lingua maledica iniuriosum hominem iurgiis implicat, in quibus, si non ad verbera et vibices venitur, ita certe totius corporis faciem dehonestat, interdum etiam morbis deformantibus assicit. Sio reete Uen. Storr. φλογίζουσα. τοw τρόχον της τενέσεως θ Et infammat lotum υitae decursum. δε- eirando nimirum odiorum, dissidiorum, seditionum incendia, i. e. vitam nostram miserrimam reddit. Τροχον pronuntiandum esse . non τροχον, multi iam Observarunt. Γένεσις est natura, ut supra c. I, 23. Curaus nat ira autem est, vitae. Sic Iudith XII, i 8. Sap. VII, s. Haud raro fieri solet, ut homo maledicus, Vel es aenis lingua totam secuturam vitam suam reddat tristem et infelicem. Impurae Veneris, quae sine Cerere et Baccho friget. eonsuetudinem et exitium intelligit Ven. Seml eruo. Lingua talium doctorum, qui promittunt Voluptatum Omnium libertatem, inflammat omnem cursum γενέσεως, ria turae, quae inest humario corpori, ut nullum amplius modum observet, sed praeceps in omnes voluptates ruat. Sie dixit apud Neistenium Plutarchus της γενέσεως ποτα-
360쪽
μον generationem ex avis, patribus ete. κέ φλογιομένηιπο τῆς γεέννης 9 Grotius: Praetens pro futuro, nisi seribendum'λογ ισομέν η , quomodo legiri videtur Syrus. si eut ipsa incendit; ita et ipsa, nempe cum corpore incendium seret gehennae. Lingua, quae tot iras aceendit, eteorpus hominis vitamque depasta est, post haee omnia denuo ardebit, instammata et discruciata a gehenna. Sensus
idem qui Matth. V, za. Vide et inith. XUIll, 9. Mare. IX, 7. Iacobus sine dubio respexit ad vulgarem Iudaeorum opinionem , eam corporis partem, qua homo in hae vita inprimis peccasset, in inferno inprimis puniri, sive igne cruciari. Sapient. VI, 17. ει τις ἁμαρτάνει, δασύτων κολάζετου. imagine demta, sensus est: linguae G. usus hominem in altera etiam vita infelicem reddit. Prod πο τῆς γaέννης Syrus haber, Arabsi: e. ab igne. Alii per gehennam intelligunt pravaa eu piditates et coneupiscentias, quibus accenditur quasi lingua. Uarias variorum interpretationes breviter enarrat at
que diiudicat Ven. Poti, Excurs. III. 7. Πασα γὰρ ) Omnia anima.ria, Oolatilia, reptilia et marina doma ri possunt, et domita sunt opa humana. φύσις idem est aeanimalia. Sic Plato de Leg. IX. παρέδει vis uissu icrarum τὸν πατέρα ν μητέρα τἀσ εἰς φας ris ἐκ a I9s φυσιν ceum αγαγόντας. Vide Io. Conr. Schwa gii Commentar. Linguae Gr. voce φύσις, ubi plura in venies exempla. i Sic etiam η φύσις ανδρωπίνη est, homo. Iamblietas viti Pythag. e. 3. μειβν τι ν πα-τα ανθρωπίνην φύσιν ἐνιδόντες τῆ τε παιδος ἐυκου s. Dieit autem Iacobus δαμώζεται και δεδάμας αι, ut ostem