장음표시 사용
381쪽
tes. Ihgeniosa sane sunt haec, et quae Vir summus da Iudaigantium studiis, ipsum communis religionis consilium evertentibus. ad illustrandam Iacobi epistolam affert. . Possunt tamen plurima hutns Epistolae loea etiam sine hae hypothesi intelligi. Et eiusmodi homines quales hic de-ὸ
scribuntur , ubi vis terrarum reperiaε. φονέυετε - ἐπιτυχεῖν θ Quum constantissime omnes codices, etiam Veterum translationum retineant φον έυετε, sine iusta ratione
Erasmus. Beza et alii eius in locum lassiciunt φθονεῖτε. Verbum φονέυειν h. l. vel proprie est Occidere, fi quis e. g. opum cupiditate alium occidit, aut Veneno emedio tot Iit, vel de animo ad caedes parato potest in
nempe id quod optatis, et studiose quaeritis. Sem- Ierus: A Haec sententia ; non poteεtis adipisci, eius videtur esse magnitudinis, ut res mediocres aut exiles vix cogitare possimus. ςoniunxerim igitur istud propositum . abiiciendae potestatia romanae; quia et Petrus, qui simillimas multas sententias repetit, gi; aviter admonuit de subiectione et obedientia civili magistratui praestanda, I Epist.
et πολεμεῖν etiam de privatis litibus et turbis occurrit apud Homerum, aliosque Scriptores. Ουκ ἔχετε δὲ, se. illud, quod tam vehementer optatis. το μ 1 ὐμας. quod non petitia vera bona a Deo; quod rerum humanarum dominum quasi contemnitis. Itaque iubet Apostolus v. p. Deo ut se et res suis omnino subiiciant, et variam spem et superbiam fugiant. Cf. Μatth. VI, a . sqq. Fons igitur votorum vanorum erat negligentia Dei, et dissolutio animi, in varia deside
382쪽
3. Alrεθε - διαπανήσητε) NeqMe, etiamsi prece mini, aliquid impetratis, quum id malo agatis con- allio, At υoluytatibu4 υωtris c bona expetita impendere po1ritis. Λd alios Oratio convertitur, qui non erant . adeo profani et impii, ac isti alii. precabantur quidem, sed pravo animo, et improbo proposito, non ut habentea necessaria Deum colerent, sed ut haberent, quae in vo eluptatas impenderent. q. -- μοιχαλίδες θ Haec verba nonnulli olim adiunxerunt versui praecedenti, quum sit novi sermonis, initium. Voce adulteri et adulterae hic sunt sumendae in sensu figurato, de iis qui Deo uni non adhaerent, nec ei per omnia parere cupiunt, sed partim Doo, pqrtim mun-4d se accommodant; hi qnim similes sunt iis ςoniugibus, 'qui suo, vel sua coniuge non contenti. eaternos amore admiscent. Designantur haud dulae hominor, qui nee Ch istiani iam nec Iudaei erant, propter quorum infamiam christiana religio in infamiam adducebatur, EPetr Ι1. I. a. Nec tamen est dubitandam , praecipites voluptates hic simul' i tangi. ουκ οἴδατε - τῆ θεοῦ Annon scitia εtudium . praυarum rerum inimicum es*e Deo 8 'O κόσμος h. l. ι / non significat res creatas, ted Perversitatem, malum morale. Huius amor et studium ἐδεν, adversatur Deo, eiusque consiliis, institutis et praescriptis.
traria consilii O, institutis ot praescriptis Dei. s. Η δοκμῖτε - κατωκησεν ἐν ημῖν; Dissicillimus. sane locus, quem Doctissimus Semreruε παραφραζει ita:
383쪽
Nee enim eo vos iam delapsos putarim , ut haec non .igno elis quidem, sed existimetis, inanem esse istam scrip - turae admonitionem, quae de invidia dixit, spiritum quasi aliquem invidiae, qui in vobis domicilium sibi fecerit, suscitare is a terrestria desideria. ,, Κενῶς, ε ine ratione. Quaenam vero sit ξ γραφ i. ad quam Iacobu bie respicit, hoc quidem dissicile est ditau. Loca citantur varia ab interpretibus, ad quorum unum Iacobum putant respexisse, e. g. Gen. UI, 3. s. VIII. a I. EZeth. XXlII, 25. Nium XL 29. Proverb. XXI, Io. Canti c. VIII, 6. Eccles. IV, 4. Alii Iacobi hanc sententiam a librariis iam olim salso descriptam et depravatam fuisse existimant. B. Zacha riae: in libris sacris haec doctrina occurrit, donαdi Dina ευ μα, 9 pugnare adverSus inυidiam etc. ut Gal. V, 37. similis sententia extat; quam explieationem iam Cocceius attulerat. IVetStenius putat ad Sap. VI, II. 23. ρt alia loca reipici, utilique πνεύμα idem esse ae σο- des derandum esse hunc spiritum sapientiae. Sed pla rasis γραφὴ λέγει vix potest componi eum tam dissicili allestatione. Se m I e ruε statuit, Iacobum respicere ad librum apocryμhum, his lectoribus, Iudaeis grae eis, satis notum, quod eo minus mirum, quod et Petrus in secunda Epistola, et Iudas asseri locum ex libro Henochi,
de angelis. Verba igitur πρὸ ο φθόνον iungit Uir doctissimus eum illis: ε γραφὴ λέγει, scriptura dicit deinυidia, describenda teterrimae invidiae caussa. Iam sequitur illud, quot illa scriptura de triuidia dicit: ille spiritus cinvidiae) qui in vobis habitat, impetu perpetuo
fertur. Respici putat ad testamentum Simeonis num. 3.ο-ό νος κ υριε υει π α σδιανοίας τῆ ανθ ρώ- που, nec sinit eum edere, bibere, aut facere aliquidibo
384쪽
num: semper ὐποβαλλει, suggerit) oectam e istam, etsi invidetur- cognovi, δτι λυσιο σοῦ φόβου Θεοῦ γίνεται. Si quis ad Dominum confugiat αποτρέχει πονηρόν πνευ μ α se. τοῦ φθονου ἀπ' αὐτῶ. Ergo in homine invido habitauit hie spiritus. Taceo alia loca similia. Secundum hanc interpretationem pro ἐν ημῖν legendum csset ἐν ὐμῖν, ut non solum i r eit Vulgata, sed et aethiopica . Christiani plerique Iibra rii scripserunt ἐν iμῖν, in nobis, quia intelligebant de 'spiritu εancto, qui in Pauli Epistolis dicitur habitare in, Christi nis, talibus autem hominibus, ae hie Iacobus describit, adulteris ete. putabant non convenire ε iritum εαnctum, tribuerunt ergo Apostolia et sociis. Hactenus Semlerus Ingeniosa omnino est haec interpretatio; sed nee cum praecedentibus, nec cum sequentibus bene cohae- .rret. Non contemnenda Videtur Dan. mimii sententia, . quam miror recentioribus ne mentione quidem dignam visam fuisse. Est nempe φθονος. si illum audimus, idem ad Hebraeorum TMn., et quidem
Κυριου , .sive παροργι σμὸς Κυρίου, ut PC CUI, I 6. ubi pro , quid est προς φθονον εγαγον, in Hebraeo. 'Επιπ o Θειν, pro ἐπιθυμεῖν. sensus igitur esset: an ergo ignoratis. ya3sim a Scriptura dici: gra τὸ π κευμα o ἐν ανθρωποις κατωκη, a, πρὸς Κυρνω ἐπιθυμεῖ; 4piritum hominis, aut qui habitat in homine, b adver4υε Deum, et cum in. dit natione eius, cupiditateε Sua5 exercere' Uen. Pote verba δὲ V. s. coniungit. totumque comma Ita vertit: inυidiae repugnat apiritus diυinus nobis conceSS . ita ut potiua gra- . tiam
385쪽
iam atque humanitatem erga alios nobis commendet. Essatum Prov. III, 3 . hoc commate memoriter, V. 6. autem disertis scripturae sacrae verbis 'ab Apostolo expres- isum esse putat. φθόνον ἐπιποθει, i. e. προς-ονον, contra inuidiam pugnat τὸ πνευμα, Spiritus sanctUS. δίδωσι , i. e. πολυ μῶ Lον δεδίδωσι in agendo et dicendo, . 3. humanitatem. Quanquam vero verba: μείζονα δὲ δίδωσι, recte, ut mihi quidem Videtur, ad U. 5. referuntur, vix tamen χάρις humanitate et in agendo gratia 'h. l. intelligi potest. Repugnat enim totius loci contextus et consilium, inprimis vero cum ma 6. ubi verba: Deus διδωσι longe alium sonium habent. Praefero igitur Storri impositionem: Maiora vero Deus benescia dat, maiora quam quae ὀ κοσμιος Vobis dat beneficia Deus vobis ex
αν arareων. Λddo , Syrum etiam habere: Gratiam autem ampliorem dedit nobis Dominus noster. filiorum interpretum rationes recenset atque diiudicat Putt, .
Excurs. IV. in epist. Iacobi. . 6. Διο λέγει - δίδωσι χαριο Propterea dicit Seriptura: Deus elatis renititur, ε ubmittentibus autem sabene us est. Διὸ λέγει, se. η γραφη. Locus extat Prov. III, 34. Superbos intelligo in universum eos, quos supra ςOm. 4, Iacobus vocaverat φίλους τε et ἐκθρέο
386쪽
νοῦ Θεοῦ, qui voluntati Dei adversantur qui se esserunt, .maei 1 suae opinionis libidinisque impetum seqllentes, quam
vocem et legem Dei in appetitione examinanda relpicientes, nullam legem sibi Ialam ratos , non obtemPerantes. His Deus resistit, eorumque conatus et consilia adeo non 'pio sperar, ut potius irrita reddat, iisqua talem se praebeat,
. quales ipsi se advorsus eum gesserant, resistentibus sibi vicissim resistat. Tαπεινοὶ autem sunt, qui Deo se submittunt, qui a Deo datam sibi normam norunt, eamque non speraunt, sed appetitionis suae impetum et subiiciunt, ad eius decreta coercent, ObedienteS. His igitur benignus et benescias edi Dcud. 7. 'Υποταγητε τω o Passivum pro reciproeo l. e, εubiicite υOε ΦSOε Deo, nempe pio 'obsequio, ut non amplius pr*eferatis favori Dei spιλιαν τοῦ κόσμου. - Bene Morus cin Progr. de homine submittente εe Deo pag. 14. Per δmbages circumlocutionis locum sic exprimit: Subdite Deo vestram de appetendo , et de modis appetita consequendi opinationem, ipsamque cupiditatem; nihil quaerite, quod ille quaeri non vult, nihil eo modo quo ille non vult, nihil ad eam usque mensuram , ad quam usque non provehi non vult. Haec expositio con- . textui videtur esse convenientior ea, quam Semlerus pro indubie vera et aptissima habet. Intelligit nemps Iudaeos et Iudaizantes, qui solebant aversari imperium Romanorum, quos admoneri a Iacobo, Paulo, Petro, Iuda, existimat, opus esse, ut Romanis, et Sic Deo, se subiiciant, abii elantque ista consilia rebellionum continuarum. ἀντAησε - ἀφ' υμων Resistite Diabolo, Dei adversario pessimo, a vera pietate et in Deum Obsequio avertere vca
387쪽
IN EPISTOLAM IACOBL C. IV. 5 s '
tentanti; et aufugiet a Uobig, nihil nocere vobis poterit. Resistere diabolo hic videtur simpliciter signifieare, resistere malo; nam ὀ διάβολος , quid hoc Ioeq est aliud, nisi i φιλάα του κόσμου; v. 4. Nee est alius modus resisten- 'di diabolo, quam qui est reisistendi vitiis et hominibus pravis per preces, doctrinam christianam, attentionem. 8. 'Κγγίσατε - υμῖν J Propius ad Deum accedite, tum siue υobis erit propior, i. e. Deum pio ObSequio colite, et proqitius erit υobis. 'Εγγίζειν Θεω, ana,
. est Deum cOIere, adorare , phrasi desumta a cultu tem pli. Deus contra dicitur ad nos υenire, quum nos adiuvat, et beneficiis efficit. καθαρίσατε χεῖρας αααρτωλοὶ i. e. a εceleribus eι υiliis abstinete. Dicuntur illi pol-ἰue e. manuS, per Hebraismum,) qui dediti sunt impu'ris, in d;gnis, improbis factis, studiis, operibus. Purgant
manus, qui ab his abstinent. αγνίσατε καρδίας,
χο ιγ mentis puritati date operam, qui adhuc duplici fuistis animo, inter Iudaeos et Christianos quasi medii. vel sunt ii, qui iam nec Iudaei, nec veri Christi alii erant, vel in univςrsum ii, qui supra v. 4. audiebant μοιχοὶ , qui quamvis religiosi videri vellent, Dei tamen amicitiae non sincere se devoverant, sed cupiditatum ille e ebris unice capiebantur.
9. Ταλπιπωρ σητε - κλαυσατε) Μi4erOS υοε ag noscite, lugete et plorate, Pluribus phrasi ba utitur Iacobus, ad poenitentiam et tristitiam de peccatis eo studiosius commendandam. Haec enim animi Nectio speetatur ut caput rei. Luctus et ploratus tanquam adiuncta resipis rentiae sunt consideranda, nec tam haec externa, quam
388쪽
potius interni sensus urgentur. Tαλαιπωρησα τε, Ggri oscite Destram miSeriam. Cogitate, quam Vana et ea.duca sit illa felicitas, qua adhuc gavisi estis, atque vestram in mediis fortunis humilitatem et miseriam: cum prosundo doloris sensu agnoscite. ὁ γέλασς - κατηφειαν) 'Rigus urater in luctum Nertatur, et gaudium iri moerorem. Poeniteat et pudeat vos pravorum s studiorum et stagitio-riim , quibus hactenus deleatati estis. Quantum antea ris stis, et gavis ellis, ubi ultionem vobis da inimicis sumere, res eorum rapere, et cupiditatibus Vestris indit Igere licuit, tantum nunc suscipite dolorem ac moestitiam. Κατήφεια talis est tristitia ac moestitia, quae vultu deis ni isso se prodit. Io. Ταπεινώθη ra - υ ikωσει δμαζ) Agnoscite tenuitatem vestram coram Domino, et Deus sui favoris vos reddet participes. Cf. supra v. 7. Humiliari chram Deo est agnoseere , te inferiorem esse Deo , te totum a Deo pendere, obstrictum esse eius obsequio, et propter denegatum obsequium rei im esse poenae. Haec agnitio tantuncta esse debet cum animi proposito, vitam et studia emendandi. Hos tales Deus exaltat, eoa suo favore. digno habet, et felices reddit. II. Mν καταλαλεῖτε αλ λον λ Ne rodite υns inυicem, fratres Καταλαλεῖ'ν, criminari; obtrectare, acclerum aliquem reum PQStularct. Doctores illi impii, de quibus supra c. III, 9. s. dictum est, cum asseclis, fine dubio lacerabant meliores Christianos. Fortassis etiam ludaizantes aliis Christianis , legum Mosaicarum auctoritatem non amplius agnosce litibus datrahebant, eosque crinii
389쪽
' IN EPISTOLAM IAC OBI. c. IV. 39i
nabantur. ὀ καταλαλων - νοόιον Qui nitarum obtrectat et damnat, nempe ob eas res, quas Christus in Evangelio non damna , qualia sunt observationes dierum, ciborum et similia, ille υitiiseertit et clamnat lysiam te .gem nobis mirioliarias proρrium , religionem Christianam, quam ut imperfectam spernit. Κατα α λενο μου,
R. ήμων, aut του Xpispis Est enim intelligendus ιιμα τέλειος τῆς ἐλευθερίας, c. I, 25. Κρίνειν τον νόμον cliri iti est doctrinam Christi pro imperfecta declarare, Iudaismum porro necessarium iudicare. atque ideo eontradicere aliis doctoribus. Sed pote it etiam per νόμου h. l. iistelligi lex illa principalis , 'de qua c. lI, 8. In hac enim
lege continetur etiam interdictum obtrectationum, i ΙΤe tr. II, 1. 2 Cor. XII, 2 o. Damnat vero illam legem, quis tu simpune sibi licere putat, ut in alterum 'maledicta conserat. aἰ δὲ νομον - κριrης 9 Sin autem doctrinam ChriSizdamnas ut imperfectam iudicium tibi sumis in Ie gem, cui obseqrιi debueraS. Es iudex legis, i. e. cci naris, assectia 5 CSse iudex legis , de sancitate et nee eistate eius tuo aIbitratu statuens.
Ia. EM: ἐειν - απολέσα Post νομοθέτηι addunt καὶ κριτή e Cod. Al. et plerique iuniores codices, Syp.
uir. Erp. Copt. Λeth. Vulg. corb. floriae. Cyr. Anti cli. Euthal. Cassi odor. Sensus est: Nos enim Christiani unum tantum auctorem legis nostrae agnoscimus , Deum; huius unius tanta est auctoritas, ut pronuntiandi potestatem tui beat de hominum salute atque interitu. ἐς ιν ρ νομοθέτυ, DeuS, vel ChriStuS; nam ad rem et seniun.i nihil interest. Δυναμ. νος hic tua poteStatemque signi-ucat, ut Act. IV, IO. a Cor. XIV, 8. Christus iudex 'inniti Iu
390쪽
omnium a Deo datus, ius potestatemque habet et servandi nos et perdendi. illi igitur integrum relinquendum essiudicium de rebus dubiis. . σὐ τίς ει - εrερον; J Quem 'te facis: nonne homo es ' neque legis auctor, nempe iudex animorum a Deo constitutus y Rom. XIV, 4. 13. 'Ma νυν - κερέσομεν ) Codices quidam exhi Mnt πορευ σω μεθα - ποι σω μεν - ἐμπορευ- καὶ κερδησιν με ν, quum alii tantum indicatiue legant. Sensus fere est idem; indieativus tamen videtur praeferendus. Transit Iacobus ad aliud argumen. tum, quod variis parentii elibus interruptum , pertexitur tandem e. U, I. sqq. Reprehendit nempe studium immodicum rebus humanis gerendis impensum, quo mercatotes et negotiorum gestores feruntur, tanquam satis certi devitae suae longo adhuc itinere, nec se et omnia sua a Deo pendere cogitant; nam tales etiam in elassem eorum referendi sunt, qui Deo se non submittunt, v. 6. 7. Ἀγενυν, particula adhortandi, referenda est ad O. U, I. sqq. ubi eadem repetitur. Verbis, qui dicitis, hodie aut cras prosciscamur etc. In est severa reprehensio, et amara quasi irrisio , qua Iacobus vanos iactatores dehortatur, ne gloriari et contra Deum se efferre v. 6. pergant inter Iudaeos conversos, ad quos Iacobus scripsit, in emporiis celebrioribus dissipaths, erant negotiatores opulenti, prae- 'sumtuosi et fastuosi, qui Tyrum, Alexandriam, Ephesum, Romam mercabantur. SemIero Apostolus videtur reprehendere contemtum quasi publicum christianae doctrinae,
quae sensim hae illa in urbe solebat propagari. Hi, quos Iacobus iam alloquitur Christiani, ex Uiri docti sententia nec Iudaizantibu3, nec probioribus doctoribus dabant ope