장음표시 사용
491쪽
18. Κή ἐι Ο Ωκαιος - φανεῖται) Ee si boni uix maris eripiuntur, quid impiis et scoleratis hominibus eniet ' Ex graeca versione Prov. XI. 3I. Moxις ae re, non sine difficultate. Σώζεσθαι. liberari amα- Iis, 'O ἀσεβὴς και αμαρτωλὸς, implua in Deum. ἐmprobus in homine3. Ποῦ φαν arται ubi inuenietur δ moa R, , ut Hebraei dicunt. Certissime peribit. Scriptor de vita et morte Mosa: Quod si itistu retribuit Deus minimum quod faciunt, quanto magis peccatoribus multum quod committunt, xetribuet y I9. MV - αγαθοποιια ὰ qui ma. Ia perpetiuntur Deo εic dispengante, s permittant Deo, tanquam benignialimo creator 1 ineque in Bene agendo defatigentur. Πισος qui stat prii missis, et mala tolerata maximis. bonia repensat. Tας ἐαυτῶν, se totos, quanti quanti sunt. Ἀγαθοποιεῖν. recte et hone4te agere.
Continetur hoc capite hortatio ad Presbyteros vel doet rea, itemque discipulos, auditores, usque ad V. s Sequitur generalis hortatio ad V. I . ac totius Epiri stolae Epilogus.
I. R. αρεσβυτέρους κοινωνος ) Πρεσβυτεροι, et principes coetuum, cdoctorea, P. a.) et ceteri ad regimen eis Delati. Benaoni intelligit seniores aetate, quia Petrua, qui non fuit Episcopus. se nominat σvμπρεσβυτερον, Sed fuit tamen doctor, et in allusionibus saepe eadem vox
duplici signiae tu iura itur. Συμπρεσβυτερος est, qui aliis,
492쪽
in munere presbyterorum constitutis, ossicii dignitate parest. Sic et imperatores Romani milites suco vocant eo m- militones, et senatus partem se esse dicunt. Mαρτυς των τοῦ Xρις ἄ-παθ ματων ,-tudiis eorum quast Chri tus eSt perPGSUS. a. Ποιμανατε - θεῶ) i, e. Docete et regite populum curae veStrac commendatum. Ποιμαίνειν est regere ac docere. Hebraeum in Regibus etiam tribuitur a Sam. V, 3. VII, 7. Tο ἐν υ μιν ποιμνίον του θοῶ, popinum Dei qui rat in locis Uratris, i. e. Cliri. stianos curae vestrae commendatos. ἐπισκοποῦντες - προ Θυμ- θ Ob4erVate non coacte, εed ιρonte, non turpia lucri cauεια, Sed alacri animo. 'Κκ-aῖν . attente et eum cura singulari inspicere, ita ut iis, quorum inspectorea sumas, pro ipsorum conditione simul prospiciamus et bene consulamus. Mai αναν
non quasi onere imposit'. et inviti. Μηδὲ neque turpis lucri gratia. Προθύμως, promte, tudiοεe. Syrus: ex toto corda 3. II r ώο- κληρ-3 Non imperium exercere ira . 'Christianos. Κλῆρος, εου, Ps44MFiO; deinde veroe r i Mna, peculium Dei. Siς olim vocabatur popul
lus Israeliticus, Deut. IV, 2o. IX, 29. Nune autem haec denominatio transfertur ad coetum Christianum et ad singulos Christianorum eoetus; qui enim hic dicuntur ὀικληροι, statim dicuntur το ποιμνίον τε Θεοῦ. Plu-- Tilim numero J utitur Apostolus . ad christiano, rum coetuum, a se invicem distinetorum, diversitatem
indicandam; nam hi eoetus, ut per se erant κλεροι Θεε,
493쪽
ita diveras Presbyteris si per sortem administratin oblitarant. Alii τῶν κλῆρων nomine indicari putarit facul lates, seu haereditates ecclesiarum. Sed quanquam segari non potest, κλῆρον amid Graecos inter cetera, bona, pones.siones, fundum signifieare, hoc tamentitoco d iis cogitare non lieet. Nam ecclesias Apostoli aetate' haereditatibus. seu landis instructas fuisse, non est credit ilet nee verbum ποιμαινειν bonorum ecclesiasticorum adniinistrationi eon venire videtur. In V. T. nominatilis tribus Levitica σκλῆροο dicebatur. Exinde clerus vocatus est ordo ecclesiallicus, i του Sensim vero inolevit Cleri eorum et Laicorum antithesis. Κατακυριευενν, regio more imperare, sui Matth, XX, 25. non liept administro a Deo constituto; Deus enim est huius eoetus Dominus. ἀλα - ποι invis). T οπο ς, exemptar. Ipsi facite ea , quae aliis Praeeipiatis, aliter quam scribae et Pharisaei, Matth. XXII l, 3. 4. Cicero de Senatu: n ordo vitio Dacatos ceteris Uecimen eSto.
M6. Κ' φανερωθέντος - ςέφανον Ut, quando apparuerit princeys doctorum, rvortetis praemium decusque eximium, haud periturum. φανερωθέντο στῶ αρ χ rοι μινος, quum GPParuerit Princeps do. etorum. Τὸν sis γα ποιμένα vocat Paulus Hebr. XIII, a6. φανερωθέντος dictum ut Col. III, . Sola Idae- Θαι eleganter de praemio dicitur, ut supra I, 'O τ οδοξης corona VIendida, Δόεα h. l. est 3plendor, ut Sirae. XLIII, M- καλῆ&ος ὐρανοῦ δόξα ατρων, Alluditur ad coronas, quae Victoribus in textaminibus pr emii loco dari solebant. κEleganter autem Petrus hic addit ἀμαρ α ντινον, haud r incracentem; nam
494쪽
IN EPIST. PETRI PRIOREM. C. V. Abs
inter coronas, quae disantur bene meritis apud Graeeos et gentes alias, erant ἀμφράντινοι, ut nos docet Philostratus heroicis. Amariantus purpureus auetore Di oscoride Iri. 7. est ceryλm quoddam norum genua, ita dictum, quod stores eius non marcescant. Plinius de Amaranto Libro XX. summa natura eius in nomine est, appetitato, quoniam non marcescat. Tota hae imagine felicitatem summam , eamque constantem ae perpetuam exprimi, vix est quod moneamus. s. 'Oμο ως - πρεσβυτέροις θ Similiter Uos, audito. res, morem gerite doctoribuS UeStriS. Naωτεροι hienon videntur esse natu minotes; nam Opponunxur doctoribus : sed potius auditores et discipuli, eodem fere sensu, quo Luc. XXII, 26. ὀ et ο νεώτερος sibi opponuntur. πάντες δὲ - ἐγκομβιώσαοεὰ Imo Omnes aliis inDicem cedite et modestiae date operam. Vocem ἐποτασ σεσθαι esse sensus reciproci, saepe iam dictum.
Tet κομβωσ-idem est ae ἐν ὀρσασ, derivatum verbum a nomine ἐγκομβωμα, quod usurpatur non modo de nodis, et Uinculi4 nododia, sed etiam de Destibus, quae nudis et vinculis adstringi solebant, maximequgenere quodam brevis pallii, quod reliquis vestibus superiecerunt non tantum servi, sed etiam mulieres et viri ingenui, quo palliolo amicti sibi vehementer placebant, seque inprimis ornatos putabant. Inde κομβῆοθη et ἐγ- dicuntur ii , qui vel modo aliquid vinculoque connectunt, Vel induunt, ut omnino Vestes, quae nodis et vinculis adstringantur, ita etiam palliola. Sed quemad-mtidum omnia verba induendi, in linguis priscis omnibus eleganter transferuntur ad eos, qui se virtuti alicui de
495쪽
dunt, qui praediti conspiciumur et ornati virtute aliqua, ita etiam Petrus, qui cohortari vellet Christi ancis, ut modestiae studerent, verbo usus est. Ergo verba: τ υ ταπεινοφροσυνην converti debent: modestiam induite. et omisso tropo, modratiam Sequimini, humilitatis animi at udi i Sitia, .ita, ut maximum in ea ornamentum et decus positum censeatis. Vide quae
de huius verbi significatione disseruit Cel. FiscuERos in Proluss: p. Ι38. sqq. ori ὀ Θεος -- Deus enim superbis adueraatur, atque fauet modestis. Ex Graeco Prov. III, 34. 'Aντιτασσεται adversatur eos, ut indignos suo beneficio, deiicit eos, nee dignatur ope sua. Non secundat eorum conatus et incepta. 6. Ταπεινώθητε - ἐν καιρωθ Submittite Dos Deo potenti imo, ut υOε in aummum Iocum fellicitatis et honoris extollat auo tempore. Submittunt se Deo, qui agnoscunt, et semper cogitant, se totos dependere a Deo, se omnia sua debere.Deo, in voluntate eius acquiescunt, mala huius vitae patienter ferunt, providentiae Dei indignando non resistunt; omnia bona a potentia Dei expectant. Κραται αν narri , Exod. III, I9. Se submittere potenti minui, i. e. potentiae divinae, nihil aliud est nisi se submittere Deo potentissimo. 'T ψοῦν extollere h. l. est honore asticere, felicem redderς, praemiis asscere. Vio. ed Iac. IV. Io. 'Lν καιρῆ, tempore προτι uno. 7. Πασαν - ἐπ αυτὸν) i. e. Omnes anxioε curaε abiicite, et Deo commendate rea υe4traε. Nam vel bum ἐπι ἔρωτειν, reiicere. innuere videtur abiiciendas curas, et reiiciendas in Deum. Ex Ps. LV, 23. Cf. Matili. VI, 2s.
496쪽
IN EpIST PETRI PRIOREM. C. V. 46 i
us, 3o. Hoe periinet ad eam subissionem erga Deuna, de qua v. 6. suerat. Qui enim agnoscit, se totum cum omnibus suis rebus a Deo pendere Ortines vitas etiam res, omnes alios hominea, Omnem rerum naturam subesse Deo, potentissimo, sapientissimo , venianissimo et iustissimo, is non cruciabit animum anxiis curis, sed faciet mmd suum est, omnia alia autem permittet providenti adidiinae. Haec admonitio propter persecutiones tum im- minoites is imis necessaria erat. .
8. 361 a ra-ανε, γρηγορησα τε aemper attenti circumvecti Miste. Citeumspectam Vitae rationem praecipue commendat propter adversarios religionis et perseeutores. Diabolus hic vocatur piori mἀντIδοος , quomodo Matili. XII. 39. 'Πολέαν οὐρ υόμενος, Sicut leo rugieri i. e. esuriene, nocendi cupidua. I Ia ρι ατεῖ, ζηνῶν τίνα κατα ubique circumspicit et quaerit cui risceat , quem a Vera religione et pietate abstrahat, et perdat. Adscribitur dia bolo, quod fecit per ma instrumenta, Ethnicos et Iudae02 diabolico furore repletos , ad vexandos Christianos. D tentationibus diaboli eis in genere non sermonem, sed de eat initatibus, quae animum ad d4 ferendam religiOilem inclinare possunt, et de necessitate muniendi animi ad constantiam, patet ex comm. p. ubi expressis verbis mentio fit των παθημάτων, quibus Christialii tum aliis etiam in locis premebantur. Alii non male, et sere servit eodem λ ο ν intelligunt quemυis conυitiatorem , vel adiecti Vohominem calumniantem , et in vocibus ὀ αντιδικος
υμων διαβολος Enallagen Singularis pro Ρlurali esse statuunt. Sensus itaque esset; Illi aduerιarii Deatri calum
497쪽
rienti et irato, lemper quaerunt Occc iones υobis no .cendi et vos perdendi, vitae vestrae struunt insidias et vexationibus a vera religione merteIe volunt, ut salutem
1 o. 'O δὲ Θεὸς - Θωεue, Deus autem elementissimus, qui Vos inbiimit per doctrinam Christi ad aeternam a Se Partitam selicitatem, is υos per breυθιempus calamitatibus Obnoxios persciat, . confrmet, roboret, fundet in religione. 'O δ' eo ο πασης χαρισού, Devi clementiadimus , omnium bonorum auctor. .. Genitivus caussae essicientis. 'Oλίγον, i. e. κατ' ὀλίγου μέρος τοῦ χρονου, ad breue tempuS. Nam brevis. omnis haec vita aeternitati comparata. Καν αρτίσαι, . etc. omnino legendum. Pro futuro καταρτίσει, σερίδει etc. Καταρτίζειν, Perscere, magis magisque perfectum redderer nempe in religionis cognitione et exercitio. Στνρίζειν, confrmore, in eadem veritate et pietate. νουν, roborare, Ualidum reddera adversus omnes tenta tiones. Θεμaλιον, fundare, velut invictum reddere.
498쪽
. . IN EPIST PETRI PRIOREM. c. V. 403
ut mihi certi ime per4uadeo. De Silυano vide i ThesI I. I. Δι ολίτων se. ρ ματων, Vel λόγων, breυiter paucis. 'ac λογ'ίζομαι, non sunt Verba dubitantis, sed eius, qui firmissime de aliqua re est persuasus, ut VIII, i 8. Λlli cum Crotio interpretantur: Si recce me mini. Apostolus dicat, ae Mn nunc Primum iis scribere, iel et scripsisse anteliae, quanquam breviter, et id,
quantum me mittit ) per Siἰυ anum , sive Silam. Sed
repugnat e petet. III, 1. παρακαλῶν - ἐς κατε b confir- maris insuper υeram eam eSSe Dei religionem, in qua adhuc Perε exatiS. Xαρις benescium, h. l. est' ipsa religio, doctrina, profecta ex summa Dei honitate. Ειο frequens nostris Enallage. 'Ες κατε, Prae te itum pro Praesenti fuerat autem utile, Christianus, inter quos fuisse videntur, qui a Saulo erant conversi, ni, Petri auctoritate firmari. 33. 'A ra ζεται συνεκλεκτρο - Συνεκλεκτή videtur nonnullis esse mulier quaedam christiana, vel etiam Petri uxor. Alii intelligunt ἐκκλησIαν, quod nomen Syrus. Arabs, Latinus et Oecumenius addunt. Quam una nobiseum Deus sibi dilegit. De Babylone dissident veteres et novi interpretes ἰ Nam Babylon multo ante vastata fuerat, et Petri tempore eo loco fuit urbs Seleucia. Uea
terea Romam interpretantur; recentiorum sententias teoeenset III. Michaelis in Introduci. in Libb. N. Τ. g. et . Videtur intelligi urbs Babylon ad Euphratem sta, quae olim quidem vastata fuit, sed non penitus, κρου Μαρκος
ο υιος μου γ Marcum Petri filium proprie dici nonnulli existimant. Sed potest etiam intelligi is, qui Evangelium
499쪽
eonscripsit , a Petro ad religionem christia ha ni Nam solabant Apostoli eos, quos ipsi .instituerami, filios vocare, e. g. I Cor. III, II. I Tim. I, 2. Gm. I, a. 14. ἀγάπητὰ Orientia eonsuetudo erat ..ut mutula osculis se salutarent, quod inprimis Persae si- eiebant, sed et Hebraei , a quibus hie mos manavit ad Christianos, nam primi Christiani erant Iudaei. η Origines r os ecclediis, . ut Pon Orationes osculo ae inuicem auseipiarit fratreε. Id osculum sanctum dicebatur; . quocirea ἐν άγίω lemni codices nonnulli, Artav polygi. et Latinus ipterpres. Idem sensus . . nam ostulas; charitatis, et oscul Nn sanetum se mutuo exi
plicant. Saliuendet amnem prosperi. talem omnibus Nobis, qui ratis Christiani. Mos salu- . tandi Hebraiens, αλ α), . In chriato esse di n-
tur; qui sunt in eius ecclesia.
500쪽
ς ολη, Hierori ymia S Catal. Scriptor. Mel. Simon Petrus - εcri ρsit duas epistolaS, quae catholicae nominantur, quarum Secunda a Pleriεque elua eSse ne- gestur, propter aliti cum priore dissonantiam. Haec tamen imi diversitas nonnisi cap. Π. deprehenditur. Cα- merarius ad a Petr. llI, 16. heno annotat: Ut autem