장음표시 사용
501쪽
salionis forma in caussa rase potuit, cur de autore dubitaretur, - Π a Sententiae profecto eiusmodi in hac epistola inSunt, quae vel nullius Nisi Apostoli Petri, vel hoc certe uno digritie esSe Midcri debeant. Deinde etiam Petro tribuendam esse, inde patet, quod praefixum est eius nomen, ct auctor dicit, se vidisse gloriam Christi, in sancto monte, cap. I, I p. 18. coli. Matth. xUII, '' 1 6. Cf. lli. M lesia elis Introd. in Libros N. T. gia. et qui etiam evincere studet, Gno4ticiε oppositam esse hane epistolam, Praecipue Propter cap. II, Io. II. I 2. Is . Hoe oppido patet, voluisse auctorem prospicere lectoribus sitis. ne a salsis doctoribus inter Christianos latentibus , quorum vita aeque detestabilis erat ac doctrina . abriperentur tum ad llagitia christiano lic mine prorsus indigna, tum ad errores perniciosissimos. Scriptam esse hanc epistolam paullo ante martyrium Petri, patet ex cap. I, I . Gro lius scriptorem eius arbitratur esse Simeonem, sive Simonem episcopum post Iacobi mortem Hierose lymis, eiusdem que Iacobi, cuius epistolam habemus. succetarem et imitatorem. Refutavit eum Henr. Hammondus, sed paullo iniquior Uiro eruditissimo, castigatus a D. Clerico in no . tis a d. IIammondum. Uid. S. R. I ietzschii libellus egregius, cui titulus: Epistola Petri posterior auctori suo inprimis contra Grotium υindicata atque adSerta. Lipsae I 785. P O t tus etiam Uir Ven. quae de huius epistolae auctoritate in utramque partem disputata sunt, diligenter examinavit in Prologomenis.
502쪽
IN EP. PETRI POSTERIOREM. C. L 46
Alii habent Simon pro Simeon. Sed nihil interest hoc an illo modo 1cribas; nam Simeon est Hebraicum, et Simon Hellenisticum. Το ς ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσι iis qui eandem nobiεcum pretiosam religionem acceperunt. 'Ι τοτι ιι ον, ἰσόμοι-ἰσe πεδον , voces sunt ab elegantioribus Graecis acceptae, qualis est etiam λαγχανε ιν pro accipere.
IIIς ις, religio. 'Εν δικαιοσυνν, benescio. Nam ἡ ικαιοσύνη hebr. interdum est benιgnitas. st Xαρις - τοῦ Θεοῦ b Omniε generiε prosperitiaci NOAbis contingat per cognitionem Dei. Optat Apostolus
Christianis eam felicitatem , quae ex recta cognitione Dei et Iesu Christi oritur. Alii ἐν ἐπιγνωσει interPretantur una cum cognitione. t. 'CZς παντα - δεδωρηαιν Quum Deus pro sua potentia D mnia nobi dona Dcrit, quae ad beatam Ni- tam et pietatem pertinent. Exhortatur Petrus Christianos ad uirtutis illadium, V. 3 - 1i. UOtula ias quum alias, tum parricipiis iuncta sic ponitur, ut abundet. Diυinci Dei potentia, i. e. Deus pro divina sua potentia. Δεδωρημένης, ut V. q. δεδώρηται sumitur active, nam in verbis, quae persecto vel alio tempore Mediae vocis earent, loco temporis Medii passivit m adhibetur. Phiha de . Sacr. Ab. et Cain. pag. I 47. Λ. μυρία ἡ φύσιc ἐπιβα δάοντα ανθράπων γένει δ ε δ ώρη r αι. Plurimaa res nobis natura, coriυenientea humano generi clo Lia viii. Versu 3. a. est antecedens, com 5. consequens. δια
503쪽
ἐπιγνοίσεως - αρετῆς) Per cognitionem eiul, qui nostici fellei talem in vila Uit pro sua maieε scite et perfectione, s. pro sua gloriosa benignitate. Satis si ierat dicere δίον τῆς ἐπιγνωσε Ooc ἀυτῶ, nam ο καλέσας si ago est Deus, Pater noster; sed Hebraei, quos imitantur Scriptores N. T. amant nomina ponere vice pronominum. Sen-stis igitur huiu, Versiculi est: Deus pro εua potentia omnia nobis dona Lit, quGc ad beatam υitam et pietatem Pertinent, dum Hos Per cognitionem aut inυitaυit ad felle Ilolem et e. II ac ratione omnibus praesidiis recte agendi nos in strii xit. Δια δόξης καὶ ἀρετῆς, per glorio-εam benignitate in. 'Εν διὰ δυοῖν pro διὰ ἀρου- τηρ εν οξου. 'Αρετῆ, ut I Petr. II, 6. est summa Dei perfectio . in primis vero eius boneficentia , benignitas. Apud Ioseph. Ant. XVII, 5. 6. ἀρετ si τοῦ Θεοῦ est ciu-
. Δἰ ων - οεδώρητM J Qua maxima nobis et pre. tiosa promisga dedit, nempe se licitatis aeternae, quibus promissis nihil maius aut honoratius. Δἰ ων, st. δολοσωκ ἀρετῆς, qua gloriola benignitate. Alii minus commode, ut mihi videtur, referunt ad πάντα, initio comm .
a. I9α διὰ - Ut per ista promissa excitati participes feret is, id est, imitatoreS diuinae indolis. Διατώτων, spectat ad ἐπαγγ ματα. φύσις interdum pleonastice ponitur, e. g. Iae. III, 7. φυσις θηρίων, pro θηρια. Sic κοινωνοὶ θείας essent participes Dei, i. e. beneficiorum Dei, praecipue autem se licitatis aeternae. Sed riatura hic potius esse videtur in doles, ut sensus sit: Faeti eliis Dei εimi Ies, 1 c. in sensu de vero et recto , et in vero studio recti et honi. Hanc interpretationem totus contextus confirmat. Nempe θεμ
504쪽
INEP. PETRI POSTERIOREM. c. I. 469
ας φυσεως κοιμωγὸς ri;dditur, ul Petrus statim addit, y qui pravis cupiditatibus sceleribusque remincia vit, ὀ μο- φυγων - φθορας. Ulitatissimum autem est in sacris libris, eos. dici Dci SimileS redditos ; qui sceleribus renunciaverint, I IO. III, 7. 3. I Petr. I, I s. Deinde etiam Petrus antea Christianos non modo praesidiis recte agendi omnibus instruetos v. 3 i ed etiana exquisiuae felicitatis promissione exhilarat Og v. q. dixerat , iit his de cautis, ὀια ἀσίτων in societatem divinae naturae Uenirent. Ergo Petrus non aliam coniuneti Oilem quam sinitii tudinis et imit tionis i ii relligere potuit. ἀποφυγοντες - φ.θορ Σο Abdi caris ES corrupto S m res, quibus celeri homines dediti aurit, ortOS ex malis cuyidit alibias. Aro: olus et luc et cap. II, I 2.. I9. Vocat mores corruylOS. Haec morum corruptio in mundo eSSe dicitur, quia maxima pars hominum ea lab)rat, i Io. U. I9. et dicitur ἐν ἐπιθυ-μIα, i. e. δια ἐπιθυμtac, quae ex concupiscentia nasci.
tur , Iae. I, IS. 'Aποφ ευ γ ειν potest regere Accusativum propter verbum φεύγειν, ut infra c. II, 2D. Sed . potest et Genitivum regere propter vim praepositionis
ατὀ, quasi seriptum esset φυγοντες ἀπὸ τῆς φθορας.
s. ΚR αυτο - παρεισενέγκαντες ob id intum omnem operam adhibeatis. Connectitur cum V. 3. et
505쪽
ρηγειν, exhibere. 'Εν, una cum. Secundum alios ἐπιχορηγειν est adiicere, et ἐ ν abundat. Sie ἐπι- apud Athenaeum coenae accessio. Describitur nexlta et catena virtutum plurium. Non satis est, ut unam aut alteram virtutum habeas, sed omnes virtutes exercendae sunt homini Christiano. 'Apari sorsan hie accipitur sensu speetatiori pro fortitudine in fide, vel in re,
ligionis professione ue sequuntur enim multa virtutum no mina, ἐγκρατεια, ὐπομονὴ eti . Γνασιο, PTMderi tia, prudens vitae ratio, Bedachisamheit. ut non tantum recte et fortiter, sed et considerate et prudenter agas. 6. 'Εν δὲ τῆ - ἐυσέβειαν ) 'Eγκρατεια, δευeronb omnibus υοὶuptatibus ti balinentia. 'Υπqμονὴ , constantia in adυersis. 'Ευσέβεια, in Deum pie taF, e. g. precer, cultus publicus, privatus ete. . p. Τὴν φιλαδελφίαν - ἀγαπην ὰ φιλαδελφIα, dilectio Christianorum. 'Aγαπη, dilectio erga homi-' nes omnes, etiam non Christianoε.
8. Ταντα γαρ υμῖν ὐπαρχοντα καὶ πλao. ναζοντα, ubi enim haec omnia υobis non aderunt tantum, εed et accrescent in dies. 'Oυκ ἀργέο - ἐπίγνωσιν, distent υοε tanquam hominet, quorum, cognitio Domini nostri Iesu Christi non eat otiosa, aut infructu ola, , i. e. cognosoetur ex his virtutibus, vestram religionis cognitionem non esse inanem et inutilem. Σι ς την ἐπίγνωσ ιν, pro ἐν ἐπιγνωσει.
p. 'a γαρ - ανιαρτιῶν Cui enim desunt haec υim tutos, ta coecuS eat, nihil cernena, non memor ipsum ci
506쪽
peccatis vitae pristinae eSSe Purgatum,' i. e. nihil ei prodest, in baptismo valedixisse omnibus seeleribus et peccatis, et remissionem eorum accepisse. Τυφλος de coe- citate mentis hic intelligitur. M υ ωπ α-ν. coecutire, non procul cernere. Aristoteles: αυωπάζειν λέγον- , ται, οι τοι μεν ἐγγυς βλέποντες, τα δὲ-ωποςασεως ἐρῶνrsς. Hur zsichtig. Quantumvis sapiens sibi videatur, qui destitutus est his et aliis virtutibus, misere oberrat, et procul abest a recta et genuina religionis scientia. 'Ο καθαρισμος των παλαι α μαρτιῶν, vel ut alii legunt αμαρτηματων bayti m US, per quem si purgatio a peccatis. Λ Θην λαβεῖν, obliυisci, sed hoc loco et alias dicitur pro negligers, contem ricre, adeo inque perdere et admittere. Sic Philo de Execrat. pag. 936. C. ait, quosdam legum contentui et plurium numinum religionibus se dare, τῆς συγγενοῦς πατρὶκδιδασκαλώς, per neglectum uomeSticae et patriae disciplinae. Sensus igitur loci noitri eli: Eiu modi homo parvi facit beneficium baptismi, et pro religionis eontem tore est habendur, , Io. Διο μοῦλον - ποιειχθω ) Potiuε ergo date operiam , ut magis magiaque certiores fatis felicitatis aeternae, CuiuS SPc4 per ρrofeSSionem religionis chri-atianae υobis eat fucta. Hunc horum verborum sensum esse puto. H καὶ ἐκλογή est illud henesicium ingens, quo Deus providentia sua ad religionem christia nam nos adduxit, fecit nos pqpulum suum, nobisque promisit aeternam felicitatem, si et nos laciamus, quod nostri est. Βέβαιον γίνεσθαι, sive βεβαιωσθαι est ratum fieri, ut Rom. IV, I 6. Rata facimus autem promissa G g
507쪽
illa divina pet fidem, et studium operum honorum. Qua-
. re post σπουδασα τε non male addunt: ινα δια των καλῶν υμῶν ἔργων etc. cod. Λlex. cum recentioribus nonnullis et versionibus. ταυτα- ποτε) Si hoc D-ciatis, non unquam SPe excidetis; nunquam spes vestra, frustrabitur. Πταίειν, sc. ἐλπίθος, Spe excidere. Quum autem πταιειν plerumqUe sit peccare, potest etiam sensus esse : Nunquam peccabitiS, dunquam delinquetis . , Qui enim felicitatem aeternam sperant, ii cavent ite vitiis et sceleribus eam amittant. I 3. πιυτω - Sic enim benignissime Dobis concedetur introitus in regnum aeternum Domini nostri et e. i. e. pro singulari Dei benignitate participes
eritis felicitatis illius aeternae Iesu Christi cultoribus promissae. πλουσίας, benigniSSime, nam bonitatis divinae saepe divitiae laudantur, Eph. II, 4. et aliis locis. 'Επι- ' χορηγεῖν hie est concedere, ut a Cor. IX, Io. Σισο οσἐχ την βασιλειαν I. Xρ. est facultas fruendi beneficiis in regno Christi olim obtinendis.
Ia. Διὸ ίκ-αληθεία Proinde nunquam dosinam, vos de his admoneres, quamuis bene An ros, et in praesenti doctrina confirmatos. Διο, quum haec res tanti si momenti. Hortatur Λpostolus Christianos ab hoc commate i8. ad cap. III, 13. ne a seductoribus decipi sepa- tiantur, praemissa brevi admonitione cv. II -Is. quitis cauilis permotus necessuium duxerit, ut ad retinen- . dam firmiter eam doctrinae purioris partem, quae a salsis doctoribus non depravabatur 'tantum, sed deridebatur etiam, eos iterum iterumque incenderet. Καίπερ ἐιδο- Diuitiaco by Cooste
508쪽
IN EP. PE TRI P OSTERI OREM. c. I. 4 3
σαο etc. Hoc non ad omnes, 3ed ad mesorem, certe meliorem eorum, quibus scribit, partem pertinet. 'Εν τῆ
π α , In ea Veritate, quam huc usque profitemini, nempe evangeliea. f - .
I3. Δ&αιον δὲ - υπομονησει Rectum tamen .esSctexistimo, quamdiu adhuc in his terris Diuo, excitare vos commonefaciendo. tentorium, b. I. esse corPUS, nemo non Videt.i Uid.. 2 Cor. V, l. ΔιE-γείρειν υμας ἐν υπομνήσει, excιtare υOS, ad Offetum saepe commonefaciendo. . t I4. Σιδως - σκηνωματος μου 'Aποδίθεσθαι, deponere, proprie de vestibus dicitur,. ut Λctor. VII, 52. Per similitudinem quandam de tent-iO ,4 aut de corpore velut tentorio, quomodo et γυμνοὶ dicuntur , qui exintra corpus sunt, a Cor. V, 3. Καθως - ἐδη σέ μοι Ergo Petro mors propediem instans peculiari . modo reve ' lata est, eodem modo, quo Paulus Act. XX. dicit se se per Spiritum S. admoneri, se mox esse moriturum.
x s. Σπουδώω - ποιεΩθοα Igitur operam dabo, ut semper possitis horum memini3se post mortem meam. Δὲ, igitur. Uerbum Dcειν h. l. fgnificat posse, ut Matth. XVIII, as . Luci VII, 41. Marc. xlv, 8. Εὀοξοα, st. τοῦ βίου, exitus ex hαc Uita, morβ. Cf. Sap. VII, 6. Eo eonsilio D ad eos scribere dicit, ut epistolas eius legentes etiam post eius discessum e Vita Iecolere possent me.
I 6. 'Oν γαρ - παρουσίαν) Non enim fabulis argute callisteque excogitatis usi edocuim- ωοε Ae Domi u
509쪽
nostri L Ch. potentia el Praeεeritia adventu i. e. Dominum noatrum Iesum ChriStum magnu ingentibusque factis in his itercis sonspicuum fuiεε . Exponit Auctor rationes, ob quas coitia persuasi esse possint lectores, Veram esse doctrinam ab Apostolis traditam. Σο- inter Ain malo sensu sumitur pro cuIlide decipere, ut apud Ioseph. de B. Iud. I, a. 3. λοιίτοιο έσο-
imperitam muItitudinem decipiendam aptae. Ιολ- phus ' in Prooemidi Antiquiti. S. .. ubi Mosis sapientiam cum LegislatorumIgentilium stultitia confert: οι μὲν τἀρ ἄλλο r νομοθέ τα s. τοῖς μυθοις ἐεακολουθήσαντες ε te. : Δυνα εις ωαὶ : παρουσία per Hendyadin pro δυ- ρωσια, Dau Christi in his terris praesentia cum minis miraculia coniuncta quibus εe esse n. tium Dei, demo tr-it. Hanc expositionem seqqens oratio postulati . Sensu igitur est: Iesum Christum vixisse in his terris, et multis insignibus modis demonstrasse, se esse filium Dei; hoc uossita non persuasimus, sietia iis narrationibus etfabulis quales adhibere solent Legislatores gentilium, vel alii astuti homines. Videtur etia' Petrus sim lirespexisse adi maiestatem in reditu Christi. manifestandam, ob adversarios, qui amperium, eius negabant, de sua Te vide notanda 1d c. II, . I. Uen. Grieεbachiu in Progr. de
tum intelligit de reditu Christi ad celebrandum extremum iudieium, induetus pluribus rationibus, hac inprimis, quod in tota hac epistola occupatus sit Apostolua in inculcanda vhidieandaque doctrina de adventu Christi ultimo. Sed hoc
510쪽
INRP. PETRI POSTERIOREM. C L 4 5
diligentius examinare instiniti nostri ratio non patitur. ἐπόπτω - μεγαλειότρους θ Sed iρεi maiestatem eius spectabimus. 'Ε π ο π τ αι, - vectatores ἔ apud profanos Iadmissi ad secretiora mylteria. Qualis illa suerit maiestas, quam Petrus conspexit, patet ex sequentibus. 37. Λαβων ναρ δομιν) maximo enim honore omnatu rat. Λαβων: sc. εν, pro ἔλαβε. Factum est hoc. quum vultus illius solis instar luceret, ac vestimenta nivis candorem superarent in tantum, ut humanus obtutus non ferret coeleste spectaculum. Matth. XVII, s. Sed accessit etiam patris honorifieentissimum testimonium , culus statim meminit Petrus. Deltita ad eum υoce a
magnifica mairata te patriS. Mεγαλοπρεπὴς magnisca maiestaε, est Deus ipse, ad Eodem
sensu habes μεγαλοπρέπει, τῆς Ps. CXLV, 3. At sequetitia cf. dicta ad Matth. XVII, s. sqq. I9. ἐχομεν λόγον Et nunc magis confr-niata est veritas doctrinae propheticae. Λόγος, doctrina; inprimis vero h. l. intelliguntur praedictiones Pr phetaram de Messa. Sermones Prophetarum habuerunt quidem semper apud nos auctoritatem ; at nune multo ma torem habent, ex quo videmus, eventus tam pulcre congruere dictis de Messa. Βεβαιοῦν respondet hebraico pri. Cf. Ge. Ch rinappii Prolus. in h. I. in Scriptis
Carii argumenti p. I. sqq. Verba haec ita resolvenda esse arbitratur: βεβαιοτερος εμῖν ἐςιν ο προφ. λογοι; luculentiora ac firmiora, quam ante, iam nunc ea nobis sunt. quae vatum oraculis de Μessia continentur, nempe postquam Iesum in terra versantem , huiusque auctoritatem ab