장음표시 사용
551쪽
IN EPIST, IOANNIS PRIMAM C. I. si
ubi permutantur phrases: non peccaui, et nullam com merui poenam. Igitur describuntur hic homines, qui neque dolent de peccatis a se commissis, neque veniam peceatorum .rogant, neque melius vivere sibi proponunt. ἐαυ- τῖο - ἐνήμ, ponimus nobis ψεis, et nunc eat in nobis εtudium veri. Nostro maximo malo nos seducimus. Vel άληθεια pro religione. Non retinemus Ueram religionem./ Sensua igitur huius commatis est: Qui se ex pertea esse culpae putant, ii se ipsos decipiunt; nihil prosiciunt apud Deum, penes quem est talia iudicare. non assequuntur id , quod speraverant excusando se assecuturos, ut Poenas evadant, earumque metum animo penitus expellant, sed serent sentientque damna peccati, quicquid simulaverint et excusaverint. p. 'Κὰν ὁμολογοῦμεν ταρ αμαρτίας i. e. Si saeta nostra , per quae a norma Dei diseelsam esse agnovimus, improbamus sine ulla excusatione, iudice Deo nos dignos esse incommodo non negamus, de reliquo Deum imploramus. ut nobis propitiua sit ete. Res omnis redit ad animi iudicia de malefacto, et sensum integrum atque severum
his iudicii annexum. Uid. Mori additamentum disputationis de homins εubmittente εe Deo p. XV. s. aricis ἐςι- α ιὼς γ Πι τὸ ο, sdelis, qui stat promissis. Δίκαιος, bonuε, lenis. Sic διὰ αιοσυμ ν est bonitas, . benignitaa Ps. CXV, 9. et aliis locis. Ἀδικία, hic, ut saepius, sumitur pro omni malitia et perversitate, ut Luc. XIII. 27. ΚαθαρIζειν, purum declarare, absolυεre. Si confiteamur peccata nostra. De pro εαα υeracitata et benignitate nobis peccata romittit, omnemque cut-
552쪽
aliis verbis, quod supra v. 8. diXerat, ut eo magis a tam linarati animi crimine nobis caveamus. Tales repetitiones multum usitatae sunt huic Λpostolo. ποιῶν ut α- -9J Hubemus eum pro mendaci hoe enim est men', dacem facere. Deus et per naturam, et per revelatio nem deelaravit, quid voluntati suae sit conu rium; declaqravit etiam, quisquis vitiosus sit et peccet, sum hactenus. cbnoxium Deo esse, sontem, veni indiguum. . m, tu, 8-35. Unde qui unus e multis homo est, quorum nemo sine vitio nascitur et vivit, et culpae tamen se expertem putat, is veluti disertis verbia negat. Deum vere Id declarasse, docerique voluisse. κρου ο λ γροῦ τινώι - ἐν Et doctrinae eius non credimus; ψ eqvimur doctrinae , notionem naturamque virtutis et vitii, atque
discrimen utriusque tollimus. 'Ο λόγος τε Θεοῦ religio, quae a Deo revelata est, ut saepe in Evangeliis. CLIO. V, 38. VIII, 37. . CAP. H. - :T- I εκνία - αμαρτητε ) Ταύτα tum quae praecessere, de studio sanctitatis et confitendis Deo peceatis tum quae sequentur. Iνα μιν αμάρτητε, ut upeccatis eo magis caveati3 VObis., Posteaquam Christus semel nobis omnia peccata condonavit, huc op0rtet nos omnibus studiis eniti, ut innocentiam servemus illibatam. υν ἐάν tiaratim ) Καὶ ἐαν τις ἀμαφ. εi ta men quia relapsus fuerit in aliquod peccatum, si pM: adeptam veniam peccaverit imbecillitate, ignorantia, prae cipitantia , se. non est quod desperet de veni a.
553쪽
IN EPIST IOANNIS PRIMAM. O II. 5 is
κλητοι h. I. est opitulator , deprecator, advocatuε, qui nos metu et malo liberat. Sic apud Philonem de Ios. p. s P. D. Iosephus fratribus suis dicit: ἀμνησαν ἁπάντων πεπραγμενων. μηδενὸς ἐτέρα δεῖσθε παρακλήτου, nullo uobis deprecatore ορ est. Uid. Io. XIV. 16. Si deliquimus, inquit Ioan Oea , et Rcllieiti sumus de nostris peccatis, habemuε DSum, qui nobis opem fert opud Patrem suum. Queniadmodum homo in cimmani vita, si habeat adiutorem , eo fretus tanto confidentius aliquid expectat, sic nos, de v nia peccati solliciti, tanto confidentius veniam expectamus, freti Iesu, qui est ἰλασμὸς περὶ των αμαρυων, U. 2. Δ καιος, innocenS, omnis peccati Plane expers. Haec
enim huius vocis est significatio in iis loeis . ubi Christus deseribitur ut auctor salutis. I Petr. III, ιθ. Hebr. UIl, 26. Eo confidentius Iesu steti speramus veniam, quoniam ipse insons est, ut sibi non opus sit venta , sed ut eam allia praestet. 2. Κη κυτὸς - τοῦ κοσμου 'Ιλα σμος , pro ἰλα- more Hebraeo propitiator, qui veniam peccatorum nobis eonciliat. 'Iλασμος et ἐειλασμος, apud LXX. frequens pro INUI DI, 4acriscium pro reatu , e. g. Egech. XLIV, 27. Ps. XLIX, 8. resertur ad Christianos. Περι ολου του κόσ μου sc. α ρτων. 'ολος δ κόσμος, uniue um genuε humanum.. a. Καὶ ἐν τίτε - τηρωμεν Iam vero ea re, cog-n cimuε, noε tuum recte nOSSe, εi eius praecepta Ob-- auerim . 'Λυτὸν reserendum est ad Iesum Christum
de quo 1versu Praecedente sermo fuerat. et quidem quatenus. Κ k ste
554쪽
1N EPIS T. IOANNIS PRIMA M. C. II. 511
Clem. Cn. Cypr. Augustino, Hier. Fulgentio. Περιπατεῖν, I,n, vitam inδtituere. Quos amamus ob virintutem, eos imitari in eadem virtute debemus. Si Pytha- eorici Pythagoram, Stoici Zenonem, Academici Socratem imitantur, quanto magis Christum Christiani Z - . 'Mamrητοὶ - Dilecti, prae reptionem non incognitam εeribo Nobis, sed Deterem praeceptionem, quam habulatu εemper. 'Aγαπηνοὶ pro ἀδελφοὶ habent multi codices, versiones et Patres. Quid hoe loeo sit ἐντολὴ καιν i, non satis clarum est interpretibus. Equidem cum Hammondo et aliis referro ad id, quo modo v. 6. dixerat Apostolus, ut sensus sit ru, quod modo seriρεhide imitando Christo et fugiendis vitiis, a non est noυum aed υetus illud praecepἀtum, quod statim ab initio religionia christianae tra-
ditum est vobis. Non noυMm, d. e. non incognitum est.
quod vobis modo scripsi. Videtur hoe opponi falsis Ap stolis qui novas doctrinas spargebant; qui non exemplum Christi, sed sua commenta aliis proponebant. Se autem nihil aliud doeere dicit Ioannes, quam veram, et ab ipso risto traditam disciplinam. 'Εντολῶν hic sumi potest, et fortassis etiam debet collective, pro eomplexu pIurium praeceptorum , Vel praecipuis religionis christianae do. ctrinis, ut a Petr. II, 2I. III, a. Ηebr. VII, I 8. IX, I9. Tum absolute possunt intelligi haec verba, sine respectu ad praeiaeedentia hoc sensu et Religionis doctrinae, quas ego vobis trado, de necessitate peecata fugiendi, et sanete vivendi non sunt novae, sed tam ab initio Evangelii omnibus eoianitae. Plerique interpretes novam hic inehoari doctrinam et totum quod sequitur, ad proximi amorem. referendum esse
555쪽
esse existimant. Hoc praeceptum . ut putant, Detus dixit Apostolus, quia neque Christianis iam initiatis, neque Patribus antiquis novum elle debet; quum diserte Levit. XIX. 18. sci iptum fuerit: 'A γεις τον πλησίον σου σεαυτο v. Idem vero praeceptum dixit noυum, quod tam diu sepultum quasi latuisset, neque aut servatum, aut satis intellectum fuisset. Vide quae annotavimus Io. XllI, 34. Sed de hoc praecepto amoris Ioannes hoc loco nondum diserte locutus erat, et illud quod sequitur. V. Io. nimis remotum esse videtur. Quare hanc explicationem
merito deserendam esse puto. η ἐντολῆ - ἀπ ἀρχῆ Ἐπ' ἀρχῆ e deest in multis; sed quoad sensum retineri
potest, ab initio Christianismi vestri; in elementis reI gionis hoc didicistis. Sensus est: Praecesetio cinqua myoelus est doctrina illa, quam perceyiεtis ab initio, nempς ex me , et reliquis Apostolis, sub auspicium Euan. gelii anfunctati. Hanc doctrinam reiecerant ex rarte falsi
8. Παλιν ἐντολην κ μ ν γράφω υμδ Rursua no-wun praecutionem 3cribo vobis. NoVa praeceptio, opposita v eteri, iam ab initio Evangelii c- αρχῆς cog-pitae, videtur esse praeceptio, quae ab initio religionis non statim cognita, sed postea demum tradita fuit. Quaenam uitem sit haec ἐντολὴ καιν , dissicile dictu est. Possunti e verba εbsolute intelligi, ut Ioannes hoe velit: praeter illas religionis doctrioas veterea, iam ab initio vobis eo-gnitas, alias etiam nunc vobis trado, antea vobis non adeo cognitas, quales fuerant illae e. I, 7. II, i. a. Fortassia Metrinax rima a Ioanne dicitur enunciatum, V. 9. s. dumnandis ritu. Hoc praeceptum no m commemoratur
556쪽
IO. XIII, M. et κατ' εὀρχρν inter Christianos novum dici solebat. Quo sensu sic dicatur, explicavi ad illum Ioannis locum. 'O ἐςιν ἐν άυrs . ἐν quod
quidem υerum eat, scilicet lianc esse novam ἐντολiν. in illo et in nobia, i. e. reἔpectu illiuS et nOεtri. Ite. spectu illius ; ipse enim novo modo nos amavit, dum
pro universo genere humano Vitam suam Profundere voluit; reερectis nodiri, nunc enim alios amamuS eo modo, quo ille nos amavit. Sic MORus explicavit haec verba. Uid. eius praelectionea exeget, in treS IOcinnis epio tota4. Lips. I 796. Alii vertunt: Certo tamen seriau Priacceptum noυum εcribo υObiS. Doctrinam illam. quae vobis quondam nova fuit, quum eam primum audi, vittis, eam per hanc epistolam repeto. Nam. τὸ παλιν non ἐμ νετικὸν modo est, deque eadem re agi docet, sed et ita ponitur, uti contrarium ab eo quod iam dixerat, designet; ut si dicam: ὴ ἐντολήν, πῆ μὲν ἡ καινῆ, πῆ
δε καινή, Praeceytum hoc ex Parte rimum, ex Parte autem noυum Hon ebi, et utatu que caussa reddam.
Sed priorem interpretationem praeser . Pro υμῖν habet Codex alexandrinus, cum codicibus latinis et graecis nonnullis, atque Hieronymo. οτι η σκοτια - φαίνει θIXam ignorantia rerum diUiniarum decresiit, et intelligentia melior luculentius elucracia, vel etiam: ignotantia decrescere et melior cognitio magis elucescere debet. Σκοτία hic est tempud tenebrarum. αγνοίας ιος. ut Aet. XVII, 3O. Cf. etiam Eph. V, 8. Rom. XIII, 12. Παραγεreu, Praesens pro praeteriis. Το-το αληθινὸν, Iux illa.magna, nempe melioris doctrinae. Quod in re quaque eminet, solet αληθινον diei, ut IO. I, 9. Ea etiam vobis scribo, quae ab initio non omnibua cognita
557쪽
erant, quia non subsistendum est in primis resim, vis nailiarmentis, sed crescendum est in cognitione. Tales doctrinae, quae tum temporis non omnibus Christianis notae εrant, sed ab iis tamen, ad quos Ioannes seribebat, pro veris agnoscebantur, vel agnosci debebant, videntur misissiae, quae V. 9. T commemorantur. U,
gnitione praeditum e e. nec tamen proximum ditiis git, is adhuc in ignorantia et vitiis υersatur, non hahet veram religionis cognitionem. Haec doctrina omnino nova videri poterat nonnullis. Post ὁ λέγων supple εα e. u. In luce veraari, i. e. recta e nitione veritatis praeditum esse. Ἀδελφὸς, Amrimu ε . sive sidaeus, sivo
alienigena. Omnes enim homines propter Christium diliseere debemus, Matth U, seqq. 'Εν σάοτί ἐτινεως ἀρτι, is etiam nunc, Postquam tanta lux apparuit, manet in imorantiae tenebris, si non erassioribus illis' p ganorum, certe Iudaici β. Odium humani generis obieetum fuisse. Iudaeis, notum est.: a Io. φωH--aκ μιν 'Εν ν φ φωνὶ μένει. . e. eo ipso declarat et ostendit. - constantem esse in aecepta scientia et virtute. Καν σκανδαλομ ἐν ἀ-φέκ μιν, et in animo eius non eat Occaaio labendi Me eandique. 'Eν άυG, in eius animo et pectora. Λει- eius nostri, cupiditates sunt offendieula virtutis; sed in anima eius , qui alios vere amat, et vere Christianos est. non est invidia, iracundia; non est implarabilis, durus et inhumanus. Σκάνδαλον ἐν άντ φ έα ες ιν, in eo
nullum μεtaculum: virtutis , nihil eει, quod
558쪽
IN IST IOANNIS PRIMAM C. II. 5ab
atim impediat, quo minus nempe in cogniti'net Veri, et. virtutia studio crescere possit.
Ir. 'O Wσῶν αὐτῆ 3 Sensus est: vi. lis homo εaepe et multam delinquit; non enim singula
sunt urgenda. 'Εν τν ιοτία ἐτι, in maxima Te - rum diDinarum ignorantia Ueraatur. 'Εν τ ii σκοτία περιπατει , vita et moribus ostendit, se destitu. tum esse luce veritatis. Καὶ ίκ οιθε ποῦ υ πάγaι, nequei naυit, quo tendiat, ex omni parte errat et peccat, iudicando, appetendo, agendo; est similis coelis, qui non cernit rectam viam. - ι
mi; nam remi εα εurit Vobis Plecqta eius caussa. Seninius huius loci melius patescet, si cum Carya ovi O su. mimus, propositionem et thesilai primariam contineri versu s. μιν ωγα τε τὸν κοσμον, μηδὲ τα ἐν κόσμω. Certo , verba illa aliquoties repetita, γράφω. ἔγραψα. item nomina illa aliquoties repetita, τεκνία. πατέρες, νεανίσκοι POrro repetitae eaedem caussae impellentes: haec et alia, tali serie collocata, plane indicant Orationem continuari, nec nisi post verba ἐν κοσμιν interstinctionem maiorem apponendam esse. Ex MORI sententia in omni hoc loco Yράφω est: cogitais, quare ego hoc vobis εcribam ;ειρα να,, tenete quiarao, quod acr*3erim; estque repetitio, qua inculcatur id, quod sempierat antea. Iaeuleatur autem ideo, ut possit v. Is . exinde concludi: ergo nolite iperversitati operam dare. Sed non multum interest, an τραφω ad superiora , an Vero ad V. I s. referatur; nam sensu manet idum. -Tεκνία, i. e. disiectissimi. Hae
559쪽
compellatione generaliori Omnes Chri Manos eompreet1ώtur Ioannes, ut supra V. I. Verba: οπι ἀφέων roia υμῖν ἀυτοῦ , rationem continere Videntur, quare Christiani non debeant Deo praeserre mundum, V. I s. nam venia peccatorum semper esse debet argumentum sanctitatis. Alii sit econnectunt: γρήφω υμιν, in memoriam ιobis remo coper hanc EpiStolam, gratulans nempe felicitati vestrae.
peccata eiuS caussa. Meininistis , id vobis' die tum thbaptismo. Sed pri0rem rationem nune praefero.
cognoscitu aeternum, vel ut Mon Us exponit: Cogita tute quae4o, Series, quare haec υObis seribam; quo. niam scilicet cognouiStis aeternum, cillium Dei. J Coni iamnis sere interpretum sententia est, hae e discrimina Chri .stianorum, 4cnum, P Uerorum, adoleScentum, non sea eundum aetatem, sed secundum gradus diveri os eius profectus, qui in Christo est, intelligi debere. Vide 1 Cor, sIt,
a. Hebr. R I 3. Εph. IU, I 3. Sed recte possumus etiam intelligere senes, adolescentes et pueros aetate; nam verba haec nude ponuntur, nec additur quidquam ratione intellectus aut proscctuum. Sunt autem haec dicta oratorie. Solent nempe qui ad alios verba faciunt saepe sin gulorum ordinum , singularumque aetatum homines allo. qui, non quod haec vel illa admonitio ad unius eonditionis homines pertineat, sed ut declarent, se omnibus ae sneulis aliquid dicere posse. 'O τι ἐγνώκατε τον ἀπ αρχης, nam e gnoscitis aeternum, Iesum Christum, salii tis auctorem, qui non solum longaevus est, verum etiam semper fuit apud patrem. Ergo nori decet vos i r ie-serre
560쪽
IN EPST IOANNIS PRIMAM. c. II. 43
ferre huic aeterno, qui vobis aeternam salutem.largiri potest, et largiri vult, res caducas . si cito perituras, V. II. 'Ο άε αρχης videtur esse Pater; nam disette ab eo disternitur. Formula valet idem , quod verba notissima Io. I. I. ἐν αρκῆ ὀ λόγος. Naαν Ισκοι di-euntur ii, qui militaris sunt aetatis. 'o πονηρος, malign- , κατ-Vocatur Satanas. Hic au em intelliguntur mali affectus, et peccatorum . illecebrae. Satanam habentes auctorem. Adoleaeentibus, et viris sortibus ae rohustis tribuitur victoria supra fortissimum et robustissimum. Ceterum hoc iuvenibus non ita erat proprium.
ut non posset ad patres etiam transferri; nam hi idem secerant ; sicuti et iuvenes et patres quoque cognoscebant patrem, id quod παιὀίοις tribuit. I . Ευα ρα - - άρUcy' Tenete, quaeεO, senes. quod scripserim, υοδ cognoui3εe Iraum, flium Dei. Tenete quarao, iuυenes etc. Repetit Apostolus, quod
dixerat, monens senes et iuvenes, ut recordentur, quibus
medias pervenerint ad eam felicitatem, semperque eni tantur ad persectiora. Quod omittit pueror, manifesto est indicio, haec non ita reserenda esse ad aetates singulas, ut aliae aetates excludantur. Illud priua καὶ post ἰσχυροί ἐς a. fortassis h. l. valet quia . quales usurpationes Par ticulae copulativae stequentes Hebraeis. Et videtur esse metathesis. pro o τι ἰσχυροι ἐς a νενικηκα τε σὸν πονηρῆν . καὶ ο λογος τῶ Θεοῦ υ μῖν μένει. Sensus est: Quod vos, genes, cogno4citis aeternum et vos, iuυenra, Aatis robuεti ratas, ad Dincendum Satanam, ut modo εcrip4i, id debetis institutioni in doctrina diυina: quam retinetis. Sequitur v. is. th. sia primaria. Vobis haec scribo, inquam.