장음표시 사용
91쪽
vero vel annuat consessario legenti sua peccata. vel ponquas legit. dicat de omnibus illis. se accusare. iam verba poeni lentis continent peceatorem Meusationem i eo quod enim iam innotescant consessario, non completur accusatio per scripturam postea legendam, sed completur per verba ipsius pomnitentis . Lugo a num. 32. Regulae in praeti obseruandae Si consessarius per oblivionem. seu inadvertentiam omiserit absolvere poenitentem, quando non posset sine adstantium admiratione illum revocare. poterit illum absolvere, si solummodo tantum distet, ut posset consessarium communi voce. vel etiam aliquatenus altiore loqtientem audire: tunc etenim intelligeretur adhue moraliter Praesens, quae Praesentia moralis exposcitur ad administrandum hoc sat ramentum per modun, iudicii institutum. Aliqui id extendunt ad majorem distantiam . quibus tamen non videtur assentiendum: qui etenim non possent audire consessarium nisi voce valde alta loquentem, non illi praesentes. sed absentes dicuntur. Quod si nihilominus absolvendus sit moribundus in aliqua distantia existens. et dubitetur. an moraliter praesens sit necne. ut si consessarius e senestra aliquanto altiore absolvere deberet vulneratum in via. lunc absolvendus esset sub conditione . ' Non desunt certe DD. qui tradunt ob nimiam verecundiam peccata sita oret enus aperire non valentes. posse puellas scripto consessionem sacere, tradendo sacerdiat i chariam legendam. et post lectam dicendo de his peccatis me accuso: ita cum Suar. Vasq. Lug. Laymari. superius citatus. At nihilominus non iam tacite in praxi admittenda ista opinio. eum eam reprobare videatur concilium Florentinum in docret. unionis, ubi pro parte sacramenti poenitentiae conse sionem oris requiriti nec ab ea sit culibet consessario dispensandi facultas. neque vereeundia possit tam facile excusare , ne os loquatur Deo ad veniam . quod locutum est diabolo ad culpam, subdit Sylv. I. c. Et hoc tam raro at-cidit, ut e ducentis quae lapsae sunt puellis. vix una aut altera sit. cui hoc modo confiteri contingat.
C A P U T V. Da confessione inualidae et quomodo rvetenda.
Q. I. Quando consessio sit invalida ex parte consessarii. R. Ex parte consessarii redditur nulla consessio. primosi careat jurisdictione, vel e. g. quia non fuit approbatuS. Duiligod oste
92쪽
vel quia est exeomn unicatus vitandus, uti dies tract. c. c. vn. quaesit. 8. Quid vero ditendum. si adsit error communis, vel titulus coloratus dixi tr. 13. q. a. c. 1. q. I. et 3. . et iterum explicabo, dum agam de Imnistro poenitentiae. Secundo potesti esse nulla desectu seientiae, qua de re ubi sermo erit de scientia consessarii. Tertio potest esse nulla. si per surditatem, vel somnum peccata non audiverit . Quamvis autem et seret invalida ex parte poenitentis, si mala fide consteretur consessario semidormienti, vel distracto: nihilominus valida est, quando id faciat bona s- de . et coiisessarius aliqua peccata intellexeriti nam valida est etiam sine materiali integritate. Laym. ι. 5. t. 6. c. s. n. 5. Si tamen poenitens postea advertens consessarium aliqua gravia peceata non intellexisse . nesciat quae peccata particularia non intellexerit. puto contra aliquos, etsi consessio longa sutura sit. Omnia iterum confiteri debere; nam de nullo in particulari certus est illud in consessione manifestasse.' Sylv. l. c. a. a. q. 6. Si vero sciat aliqua tantum Non intellexisse. ea solum repetenda. ' Demum ex parte consessarii consessio potest esse nulla, vel quia non habuerit intentionem absolvendi. vel quia non pronuntiaverit debitam formam absolutionis. Q. Il. Ad quid teneatur consessarius, ex cujus desectu consessio suit invalida. R. Si consessarius graviter deliquerit in suo munere, et exinde grave damnum immineat poenitenti, tenetur illud cum suo gravi incommodo reparare: utpote quia fuit eausa graviter culpabilis talis damni. Exemplum sit. si nulliter ex sua gravi culpa absolvit poenitentem, qui consessus est Peccata mortalia . et est in limine aggrediendi longum iter
per regiones infidelium, unde nescitur, quandonam iterum poterit confiteri. Hic certe subit grave incommodum. si tanto tempore perseverare debeat in peccato: omnia etenim bona opera quae faciet, erunt sine merito et satisfactione. et ulterius peccatum in anima perseverans ad alia trahit. Quamvis ergo non appareat mortis periculum, tanta sunt incommoda istius poenitentis, ut videatur consessarius, qui ipsorum fuit causa culpabilis. debere eis occurrere etiam cum suo gravi incommodo. Bonac. de sacr. menit. d. s. q. 7. ρ. 5. n. c. ' Reiff. tr. x . d. 8. addit. a. post n. 6. tum de Lug. d. x a. n. 59. ' . Si vero consessarius inculpabiliter nul-llier absolvit poenitentem, tunc obligandus est ad reparandum damnum exinde obventurum poenitenti juxta leges eli rilatis. Illuc tenebitur semper reparare damnum Poeniten-Diuili eo by Cooste
93쪽
sέ TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
lis, si possit si qe suo incommodo, vel valde levi: sicut etiam teneri potest cum gravissimo incommodo iuxta diversas necessitates poenitentis. et iuxta diversam conditionem conse sarii; nam alio modo lenetur parochus. alio modo simplexeonsessarius, de quibus omnibus egi tr. I . quaest. Unic. cv. s. quoesu. 3. Q. III. Quando ex parte smenitentis sit invalida consessio ratione ipsius ignorantiae: et quando ex hoc capite sit iteranda. R. I. Si ignorantia suerit quoad necessarium dolorem et Propositum, tunc certe ignorantia. etsi velimus eam supponere in vincibilem, reddit nullam consessionem; nam sine materia proxima hujus sacramenti nullatenus illud dari potest . Hinc certum est consessiones saetas sine dolore et prinposito omnino esse repetendas. Si vero sermo sit de ignorantia mysteriorum fidei, eaque grauiter fuerit culpabilis. nullas pariter .reddit consessiones facias cum tali ignorantia. utpote factas in statu percali mortalis. quapropter nemo re- Ietendas negabit. Videatur propositio 6 . ex damnatis abnnoe. X l. Supposito autem ignorani iam non fuisse graviter culpabilem, vel quia poenitens ita rudis fuerit . ut ad suam ignorantiam non adverterit, vel de ea nunquam fuerit admonitus, tunc distinguendum est: si inculpabiliter ignoraverit mysteria fidei. quae in omnium sententia sunt de necessitate medii, qualia sunt Deum esse, et esse rem uuer torem. tunc ulique omnes praehabitae consessiones non potuerunt gratiam causarei neque etenim datur iustificatio cum ignorantia mysteriorum, quae omnes dicunt necessario scienda Necessitate medii. Si vero ignoraverit ignorantia inculpabili mysteria, quae controveriti ur, an necesse sit ea scire necessitate medii. qualia sunt mysteria Trinitalis et Incarnainlionis, tunc cum probabile sit illas consessiones potuisse iustificare. non est necesse eas repetere. ut etiam dixi tr. 6. q. I. c. a. reg. 3. ' et docent plures apud Mym. lib. a. tr. 1.cv. 8. n. s. ' si . Q. IV. Quando consessiones sint invalidae, quia Poenitens non curat inquirere consessarium doctum: seu etiam quia inquirit consessarium nimis facilem. R. I. Omnes conveniunt graviter peccare Poeni lentem, Si consessarium ignorantem adeat; non solum quia ipse est
D Licet haee opinio speeulative loquendo sua probabilitate gaudeat,
attameri in praxi haud eam esse adducendam ipsa ratio clare admodum uam det, et communior DD. pars assirmat; agitur enim de sacrametati valore, et de aeterna animarum 1alute .
94쪽
QUAEST. III. CAPUT V. . 9Soetasio peccati. quod committit talis consessarius, dum Edministrat sacramentum: sed etiam quia tion curat de rite conficiendo sacramento, cum ad hoc necessarius sit judex, qui
rapax sit de causa poenitentis .ufficienter iudicare. Porro qui dicendi sint consessarii ignorantes. explicabo dum agam de scientia consessarii. Solum hic adverto, quod licet aliquis consessarius sufficiens dici possit respectu alicujus generis
personarum. talis respectu aliarum non est. Hinc si Poenitens multis implicetur negotiis, et multa gerat, quae bene fieri non possint sine cognitione pontificiarum constitutionum. particularium privilegiorum etc. non satisfacit suae conscientiae . si eligat consessarium aliqualiter susscientem: nam si negocia, si ossicia, si munera quae debet adimplere, consessariu in vere doctum exposcant. et ipse consessarium vere doctum debet eligere. alias, ut de se patet, non satisfacit suae eonscientiae. Patet etiam nullas esse, adeoque repetendas consessiones iactas consessario vel absolute. vel respective ignoranti. ' Salmant. c. 9. de poenit. n. 26. et 29.
R. I l. Quamvis culpandus non sit, qui nimis rigidum consessarium vitat, certe omni reprehensione dignus est poenitens, qui consessarium nimis facilem, seu laxum et palponem eligit. Talis judicandus, qui opiniones non salis probabiles, quia faventes libertati poenitentium amplectitur: qui
parum interrogare solet poenitentes. maxime de consuetudine . de periculo et occasione peccandi: qui valde cavet a reprehendendy suos poenitentes: qui incongruas poenitentias
imponit et c. Utique qui huiusmodi conlabsarium eligit. invalide confitetur: et quia ipsius peccato communicat, et quia carere demonstrat vero dolore et proposito emendationis si etenim vere doleret, quaereret consessarium . qui Urio illum de statu animae suae admoneret. et qui poenitentiis maxime medicinalibus illum arceret a peccando. Consessiones igitur hujusmodi consessario factae quia invalidae utique sunt repetendae :' Cont. Tourn. t. 6. yar. a. n. 887. et Λ A. ec. 'Q. V. An nulla sit consessio, si in ea poenitens mentiatur. R. I. Mentiri in consessione circa res non pertinentes ad confessionem. puta in narratione alicujus rei per accidens factae in consessione . de se non reddit invalidam consessio. nem . utpote quia non est mendacium circa ipsius consessionis materiam: ademne si poenitens de peccatis. quae narravit, vere doleat. poterit absolvi. Non est tamen negandum ipsius mendacium esse quidem veniale . sed quod nihilominus sit magis grave ex hoc quod fuerit prolatum in Diqiligis by Cooste
95쪽
μ . TRACT. XIX DE SACRAM POENITENTIAE
consessionei importat enim aliquam de dinationem tontra reverentiam sacramenti. Item non obstat validitati conse sionis peccatum veniale. utpote quia non cadit supra materiam necessariam: adeoque. et quia non d-ipitur conse sarius in re necessaria. et quia cum hoc mendacio stare potest verus dolor de aliis peccatis. bene cum Ductu . non obstante hoe levi mendacio, potest poenitens recipere abs luitonem. Idem dicendum contra aliquos. si mentiatur quis affirmando commisisse peccatum veniale . quod re vera non commiserit. Ratio est . quia tale mendacium quamvis gravius. ut paulo ante dixi. quia prolatum in consessione, nihilominus attentis omnibus de se cadit supra rem levem. neque reddit nullum sacramentum . quoties poenitens habeat alia peccata. de quibus vere doleat . adeoque possit cum fructu recipere absolutionem. Solum ergo daretur peccatum
grave, quando illud Peccatum veniale, quod salso quis diceret
commisisse. esset materia totalis sacramenti: nam tune illius valorem impediret . cum sine vera materia suluistere nequeat . Lugo de poen. div. 26. num. 98. lv. in sunt. q. s. ari. 4. q. Laym. Bon. ap. Rein. I. c. Ast. n. 7. x8. Dices quod sicut mortale est inter hostias triticeas cons crandas unam non triticeam con ecrare . ita mortale erit inter alia peccata. super quae eadere debet absolutio. peccatum non commissum admiscere, quia super illud absolutio cadere non potest. Gntra tamen est . quia qui admiscet ex industria hostiam non triticeam inter alias consecrandas. convincitur omnino velle super ipsam etiam proferri verba consecrationis . adeoque decipit sacerdotem in re gravi. sicut et communicantes in hostia non consecrata. At qui Pr seri ex aliquo alio fine leve mendarium in consessione. --cusando leve peccatum, quod non secit. puta si dicat aliquando irasci ob suam paupertatem, ut ipsius consessarius misereatur, iam non intendit subjicere suum peccatum absolutioni. Cum igitur in primo casu admiscere ex industria hostiam non triticeam inter alias consecrandas . alio fine fieri non possit, quam ut subjiciatur verbis consecrationis. atque ulterius ex hoc sequatur gravis deceptio respectu communicanlium etc. id nunquam erit sine gravi culpa. Qui vero accusat leve mendacium. quod non fecit, alium ficiem. ac illum . quod ipsius obtineat absolutionem, habere potesti ac proinde immunis erit a gravi irreverentia respectu sacramenti. R. II. Si quis mentiatur in consessione. vel negando Peccatum moriale quod fecit, vel se accusando de culpa gravi. Di iliaco by Corali
96쪽
QUAEST. m. CANT V. -- non secit. peccat mortaliter ia . Et quidem idum n. Ut peccatum mortale quod fecit . elarum est i quia omittit in materia gravi et necessaria, quod pertinet ad integrit
rem,consessionis. Dum vero accusat peccatum mortale, quod non secit . exinde probatur, quia tale mendacium non est de re levi, sed de culpa gravi. quamvis re vera non comis missat mendacium autem de re gravi. utpote respiciens m teriam gravem uigrave erit. Praeterea ex tali deceptione. graviter decipitur consessarius, qui in sacramento paenitentiae igerit ossicium iudicis. praecipue de rebus gravibus cognoscentisi ac proinde non potest esse sine gravi culpa inducente nullitatem sacramenti. Nauar. in mian. c. II. n. 17. Suar. de poenit. d. aa. seci. Io. Lugo d. 16. aec t. a. n. IOo.
u. VI. Quando consessio reddatur invalida ratione excommunicationis. qua innodatur Poenitens. R. Certum est. quod si poenitens in excommunicatione recipiat absolutionem, peccat mortaliter . adeoque nulla est consessio. Si tamen ignoraverit invincibiliter excommunie aionem. vel prius obtinendam esse absolutionem a censuris quam a peccatis. et hona fide ad consessionem accesserit. consessio non erit nullai excommunicatus elenim non est incapax absolutionis. sed solum illicite absolvitur a pec ratis. antequam a censuris absolvatur. Bonac. de poenit. disp. s. 5. 3eci. a. ρ. 3. n. 5. Sylv. in sunt. a I. ara. c. Missar. 13. diri. a. num. 19. '. Idem dicendum . si consessarius
Prius absolvat a peccatis. quam a censuris. Nauar. in man. c. s. n. 3. Layin. lib. 5. tr. 6. c. II. n. II. Diau. tom. a.
D. c. resol. 38. D. I. c. Suar. rem. d. aa. secl. 7. 'Caeterii in advertendum, quod si poenitens per oblivi nem, vel ignorantiam censuras non manifestet. remanet ad,solutus ab iisdem censuris per illam absolutionem generalem a censuris. quam limpertitur consessarius. antequam a peccatis absolvati neque etenim intelligeretur recte gerere officium suum. si antequam absolvat a pecTatis . non intelligeretur velle absolvere a censuris, quibus sorte poenitens esset innodatus. Dian. fom. 5. tr. a. resol. I 88. Bonac. docens. div. I. q. 3. ρ. 6. n. 3. Id tamen non est intelligendum quoad censuras reservatas, si consessarius non habebat iacultatem ab eis absolvendit unde quoad has deberet postea petere absolutionem . Idem dicendum de censuris. quas consessarius non poterat absolvere, nisi prius satisfacta parte,
Tain eontra religi omn quam eontra veracitatem, prout docet a. Lis. m. 496. etsi alii eum L . et Croix l. s. p. n. 3097 id negeu
97쪽
M TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
vel aliqua adimpleta eonditione: cum etenim illicita abso
veret . si nondum parti satisfactum esset eic. non potest praesumi habuisse intentionem absolvendi. Bonac. num. Tambur. I. a. c. Io. g. 3. n. 56. Non desunt tamen inelinantes in contrariam opinionem: sicut enim. dicunt, non illicita in praedicto casu absolvit consessarius a censuris. quando impossibilis est satisfactio partis et tonditionis adimpletio, ita licite absolvet consessarius ab iisdem censuris. quoties illarum poenitens omnino oblitus sit, vel eas omnino ignoreti nam tunc reddita est impossibilis partis satisfactio et conditionis implementum. Dian. f. S. D. I. resol. I M. Quando nullae sint consessiones ratiorie desectus examinis, doloris . propositi, integritatis consessionis, satis constat ex dictis, dum de iis omnibus aetum est. Q. VII. Quomodo consessio invalida sit iteranda. R. Primo notet consessarius. quod si quis post consessi nem nulli ter laetam . illius oblitus bona fide fecit alias consessiones nil omittendo de iis, quae necessaria sunt ad valorem sacramenti. nullatenus necesse est istas repetere, ut de se patet . ac satis est repetere consessionem sacrilegam. In iterandis autem consessionibus invalidis primo explicandi sunt desectus in hujusmodi consessionibus commissi. Dei de si iterentur consessiones cum altero consessario. explicanda sunt omnia peccata in iis jam detecta quoad speciem. numerum, et circumstantias; nam ita se hasent, ac si non actae fuissent. Si vero consessiones cum eodem consessa-sio iterentur . non opus est iterum repetere peccata. sed L tis est. si poenitens iterum generaliter se accuset de peccatis jam consessis: quia iam videtur satisfecisse praecepto divino de exponendis singulis peccatis . oportet tamen consessarium aliquo modo saltem in confuso recordari stat illius poenitentis, alias non posset iudicium sufficiens de eoenbrmare. Illius autem status quamdam sufficientem notitiam relinebit, quoties recordetur in confuso peccatorum ipsius, vel saltem iniunctae poenitentiae: s. Ant. ν. 3. ti . x . cv. 19. g. c. Bonac. div. s. q. 5. 3eci. I. P. 3. n. IS.' Laym. Iib. S. tr. 6. cap. 9. Palaus tr. Σ3. div. Unic. P. ra. n. 4. Salmant. t. c. n. 32. Contin. Tourn. de poeniι. cap. 8. n. 779. 'Regulae in praxi Obsamandae I. Dum consessarius reperit personas rudes multa ignorare . quae tenebantur scire. si velit dignoscere. an ipsarum ignorantia suerit graviter culpabilis, adeoque an ipsarum Duilirco by Cooste
98쪽
consessiones fuerint semper nullae . interroget, an aliquando vere timuerint. non satis scire . Si nunquam ipsarum reclamavit conscientia. nec crediderint se non suisse sufficienter instructas, ipsarum ignorantia non censenda graviter cubpabilis: cum nunquam animadverterint se habere obligationem magis addiscendi. Dum propterea sciverit quae necessaria sunt ad valorem sacramenti, et quae in omnium seu lentia necessario sunt credenda necessitate medii, ex hoc capite tales personae non sunt cogendae ad repetendas consessiones .. Advertere tamen est non esse absolvendas, si prius
saltem non instruantur de articulis Trinitatis et Incarnationis . ut constat ex propositione 6 . damnata ab Innoc. XI. iae insuper debent promittere se curaturas addiscere alia quae tenentur scire, dum ea ignorent. Quod si iuste dubitaveri ut
Plura nescire. ac saepius audierint conscientiam reclamantem . quia e. g. parochus, vel consessarius ipsas admonuita pluribus ignorari ea, quae sub gravi tenentur scire. ut sunt articuli symboli apostolorum . praecepta decalogi etc..tunc si nullam secerunt diligentiam ad expellendam suam ignorantiam. haec graviter culpabilis reputari potest . utpote qui sufficientem cognitionem habuerunt de obligatione il- Iam expellendi. et nullatenus curarunt illam expellere . Ex his videat eonsessarius. quod iudicium lacere debeat de confessionibus hujusmodi personarum. Ad occurrendum huic
malo. quo tot et tot laborant, optimum esset. si consessarii in sacramentalem satisfactionem saepe iniungerent pluries audire doctrinam christianam iuxta cuiuscumque indigentiam. II. Ad dignoscendum. an mentiens malitiose consessarium indoctum, vel nimis facilem elegerit, interrogandus est, an ideo talem consessarium adiverit, quia timebat ad lo consessario diligentius examinandam iustitiam suorum negociorum: adeoque sine absolutione dimittendum, si aliquos
contractus non rescinderet. si aliquod lucrum non restitueret, si solveret mercibus . non vero pecunia numerata et
iuxta pretium legale . vel ex aliquo alio capite. circa quod
illius conscientia non cesset reclamare. Item interrogandus, an talem adiverit consessarium, quia non multum videtur
curare de consuetudine peccandi. de frequentanda aliqua domo, de non removendo a nimia cum mulieribus familiaritate. de vestium nimio ornatu et indecentia, de admittendis ci-eisbeis. ac de turpissima hac consuetudine eliminanda etc.. adeoque sere nunquam ab ipso negari, vel differri absolutionem. Si ex his motivis electus sit consessarius. quis non videat non fuisse in poenitente necessariam dispositionem ad
99쪽
too TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
reeipiendum eum fructu poenitentiae sacramentum t Neque eredendum dissicile evenire ob aliquod ex his motreis con-lasgarium a pluribus eligi. Ego semper vidi ad hos consessarios indoctos et Palpones eatervatim confluere poenitentes. quos scitur non Christiane vivere: qua ergo ratione ad illos tam libenter accedunt 8 Ad maiorem autem animarum perniciem curat aliquando daemon . ut non solum sufficienter docti. sed etiam pii a non paucis habeantur. III. Quamvis mentiri leviter in consessione de se non reddat illam invalidam . nihilominus potest id esse indicium defeetus doloris . vel etiam doloris praehabui retractatio, iuxta ea quae dixi supra ρ. a. c. a. Spectat proinde ad Prudentem consessarium id examinare. Deinde animadvertat consessarius, quod licet mentiri in consessione circa materiam gravem reddat illam invalidam, nihilominus aliqui excusari possunt ratione ignorantiae et honae fidei, ut dum
rustici et scrupulosi nimis augent numerum suorum peccatorum ex timore non satis illorum numerum explicandi.
oportet tamen a consessario redigi ad dicendam, quantum fieri potest . veritatem .' Superior doctrina de peccato veniali, quod committunt mentientes in consessione in materia levi, exiendi quoque potest ad eum, qui negaret se admisisse peccatum aliquod mortale, quod ceteroquin iam rite consessus est, vel quod hic et nunc confiteri ob aliquod rationabile motivum non enetur. Sylv. et Reiff. II. G. Sed hoc intelligendum est.
nisi subsit iusta causa non negandi, nempe si interrogetur ad detegendam circumstantiam aliquam necessariam Pro iniungenda e . g. restitutione, vel pro praescribendis contra relapsus remediis i tunc enim negans utique mortaliter pe
earet . ut omnes conveniunt. φ' Posse quoque extendi videtur ad eum . qui negaret se admisisse peccatum aliquod veniale, quod revera commisit ob eamdem rationis paritatem, ut tradunt Α A. ec. sed limitanda venit in hoc casu. Sit e. g. puella peccato alicui veniali v. g. mendacio levi, erga parentes irreverentiae ita addicta, ut, ab iis deterrendi causa. interdicta ideo a comsessario suerit frequens sacra communio, ut fieri posse, imo
et debere docet Contin. Tourn. de euch. cap. 7. seci. c. ex prudentioribus animarum directoribus Praecipue ex s. Francisco Salesio. Joanne Avila et Aloysio Granata. Haec si negaverit admisisse. communionis recipiendae facultatem se ries a consessario extorquebit. Sed quam id periculosum sit, liquet ex iis, quae ibi tradit supralaudatus theologus: idcirco ejusmodi consessiones utpote dubias iterandas suadet. '
100쪽
Quid autem praestare debet consessarius cum Poenitente peccatum aliquod mortale negante, quod tamen ipse scit admisisse. Hoc autem scit vel per consessionem complicis . et tunc potest caule et solerter circa quaedam sinitima Pe cata interrogare, et sic gradatim ad illud devenire. et hoditari , ut integram consessionem peragat. caule tamen et sine multis interrogationibus. Si negare pergat, et absolutio caule disseret nequeat, danda est: quia non licet uti scientia per alterius consessionem acquisita. Vel hoc audivit ab aliis: et in hoc casu magis credere debet poenitentis . quam aliorum
dictis, raro certis, saepe salsis, nisi tam graves essent testes, ut moraliter certum redderent consessarium. et ex alia Parie sciret alteri non esse consessum . nec oblitum; tunc enim non esset absolvendus. Vel demum vidit ipse peccatilem. Hic autem divisi sunt theologi . alii enim volunt absolvendum . utpote cui tam Pro se, quam contra se loquenti credendum sit. Suar. div. 32. seet. 3. alii denegandam absolutionem , utpote indisposito, tradunt Laym. lib. 5. tr. 6. cap. n. 25. Lug. QU. a a. n. II., et alii Passim, quos
in praxi sequerer, nisi adesset prudens dubium alteri fuisse
Consessum, vel iustam tacendi rationem habere. 'IV. Cum consessarius non raro timeat de valore anteactarum consessionum sui poenitentis, necesse est ipsum scire. quando debeat cogere poenitentem ad faciendam consessionem generalem, et quando solummodo id debeat suadere . Certum igitur est iterandas esse omnes consessiones, quas Poenitens
cognovit invalide fecisse. vel quia tacuit aliquod grave peccatum: vel quia cognovit graviter defeeisse in examine suae eonscientiae: vel quia nec dolorem , nec propositum habere emendationis non ignoravit. Item, cum ex dictis in hae
quaestione c. I. q. 6. non detur consessio valida et informis. dum graviter aliquis defecit in examine, cogendus est poenitens ad repetendas consessiones, quas consessarius cognovit male fecisse desectu examinis. Dum vero consessiones suerunt informes desectu. doloris, ut dictum est lac. cit. si P Direns bona fide consessus est, non est iterum cogendus ad repetendas tales consessiones. utpote quia probabile est suisse validas, quamvis informes . Solus secl. 8. do sacri poenit. . Diari. t. I. tr. 3. resol. III. etc. Id notare debet prudenseonsessarius. quia potest illi advenire casus, ut rationabiliter Putet poenitentem in praeteritis consessionibus dolorem sufficientem non habuisse, qui tamen, quamvis hic et nunc dis silus, nolit, vel non possit facem consessionem generalem. Diuitiaco by Corale