장음표시 사용
201쪽
R. l. in praesenti sermo est de consuetudinariis. qui non . ex aliqua externa occasione. ut evenit in occasione proxima, sed ex intrinseco fragilitate et malitia saepe reiiicidunt
ira eadem pateat a. lia se habent illi, qui consuetudinem habent se polluendi: pravis cogitationibus assentiendi etc. it
Ilos autem neutiquato licere semper absolvere, etsi dicant se dolere . et proponere emendationem . constat, quia Innoc. XI. siil, num . ii . hanc damnavit propositionem: Poenitenti habenti consuetudinem peccandi contra legem Dei, naturae. aut ecclesiae . etsi emendationis ves nulla appareat. nec est neganda, nec disserenda ahsolutio. dummodo ora projerat se dolere, et proponere emendationem. Consuetudinario ergo. in quo D ulla sit emendatio. debet consessario denegare ab- sciliatio iterii. primo qualerius iudex est . quia non potest satis iudicare de vera poenitentis dispositione . quoties ob continuam re incideritiam in peccata salis cognoscere iacit, vel dat molivum prudens suspicandi ipsius propositum verum non esse . et resert poenitentem dicere se dolere . et emendationem Proponere: nam huiusmodi verba sunt contraria lactis, quando nulla adest emendatio. adeoque non tenetur consessarius illi credere. Praeterea consessarius qua medicus tenetur etiam futuros relapsus impedire. adeoque qua
talis debebit differre absolutionem poenitenti etiam rite disposito quando iudicet ita necessarium esse ad obtinendam emendationem. Quando ergo putet poenitenti utilem suturam . quamvis non necessariam, absolutionis dilationem .poierit illam qua medicus disseris . atque utilis saltem non
raro esse poterit consuetudinario: dum etenim a sacramentis arceri videat, multoties magis pro emendatione laborahit. Neque dicas poenitentem dispositum ius habere ad absolutionem obtinendam: respondetur etenim ius habere ad eam habendam, sed non statim , si scilicet consessarius iudicet necessariam . vel utilem exse poenitenti illius dilatio
Ut antem tales illeantur suffieit si ter, aut quater ordinarie loquendo in mense in eodem genere preeati delinquant. Non sunt vero eonfundendi habituati et eoasuetuditiarii, qui nimirum majorem habent propensionem ad peecandum quam simplices habituati eum reeidivis: et uim reeidivi ii dicuntur , qui post peractam consessionem in eadem pee-eata cum eadem, vel sere eadem frequentia eadunt. Oeeasionarii denique appellantur illi qui in peeeando obieetum habent extrinsecum cum Perieulo iutrinseco coniunetum Proti abiliter in peecata prolat,endi .
202쪽
n. ll. Innoe. XI. sub n. 58. sequentem damnavit propo- positionem : Non tenemur confessario onterroganti fateri ρeccati alicujus consuetudinem. Cum dixerimus non Posse Cori-sessarium recte tangi munere iudicis et medici, nisi cognoscat an poenitens sit consuetudinarius, statim apparet obligatio consuetudinem manifestandi, cum et poenitens debeat ex parte sua sacere. ut sacramentum rite administretur. In hoc ergo easu adest per accidens obligatio eadem peccata
iterato clavibus subiiciendi i non quidem ut de eis iterum iudicetiar. sed ut rite iudieari possit de praesentibus peccatis . ipsisque eonveniens remedium applicari. n. III. Poenitens. quamvis de eonsuetudine non interr gatus Sit, ut plurimum tenetur ipsam lateri. Ralio mihi est. quia ex ipsa consuetudine quam maxime dignoscitur indispositio poenitentis. unde si poenitens de ea non interrogatus consuetudinem non manifestet . peccabit: quia suo silentio causa erit. quod consessarius non recte iudicet de ipsius dispositione. Neque ordinarie loquendo salis est. si ipse poenitens se sufficienter iudicet dispositum: nam saepe vidimus ipsos poenitentes decipit et ita si ipsorum iudicio standum esset. non denegare deberemus absolutionem etiam iis . qui in proxima occasione precandi iam a multo tempore versantur. Ulterius unusquisque lienetur adhibere media ad pravam consuetudinem extirpandam , et quamvis poenitens hoc sciat, et paratus sit ea adhibere, nihilominus facillime a proprio amore decipietur, et quae vere efficacia sunt. Omiliet. Ex his ergo in praxi pulo saltem sere semper necessarium esse. ut poenitens non interrogatus consuetudinem peccandi fateatur.' Videbitur fortasse nimis rigida haec Auctoris sententia. quae gravibus piisque theologis non arridet: sed eam tuentur et tenent Suar. de poenit. div. 5. q. 5. ρ. a. g. 3.as. 3. num. 22. Palaus tr. 23. p. 9. n. I. qui omnes licet ordinarie loquendo ab obligatione salendi tonsuetudinem poenitentem eximant, sentiun tamen eam aperiendam. quando opus est ad remedia efficaciora procuranda pro emendatione : iva in ρrvos. Go. ab Innoc. XI. damn. n. I 8. et quando consuetudo novum peccatum est . ut multoties evenire posse ostendit Lug. QU. 36. n. aoc. 'Q. VI. An deneganda sit absolutio mulieribus incedentibus pectore indecenter delecto. R. Ex dictis tr. 6. q. 3. cap. 6. quaes. S. istae mulieres gravis scandali culpabiles sunt. adeoque omnino deneganda est illis absolutio. si nolint emendari. Ibidem diciis addo omnes supponere dari posse in mulieribus ornatum notabi- Duili Corale
203쪽
dio 4 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE liter ad libidinem revocativum, a quo proinde suh lethali
debeant abstinerer si autem talis non sit indecens nudatio pectoris et mammillarum. nescio videre quales mulieres ita incedentes. nullum, quem Possint. ornatum omittant, ut intuentium oculos ad se trahant. De huiusmodi ornatu inieralios agit eruditus Brocchi c. I a. et p. Alberius de Albertis. φQ. VII. An possint absolvi ii, qui vulgo cieisbeji, sive
cieisbeiae appellantur. R. Ut hujusmodi nocentissima pestis repelleretur, non Semel calamum sumpsi . at pluribus demonstravi hunc Do versandi modum semper peccatum mortale continerei ademque a sacramentis omnino arcendos dixi cicisbeios . cicisbeiasque. Iterum an . I7ao. integrum libellum scripsi: contra hunc morem. quo tot animae diabolo manupantur, ac Publici iuris seel. Unico in negabili principio rem totam conseri.
et illud erat negari non posse graviter mecare, qui se gravi peccandi mortaliter periculo exponiti cum convincatur non curare de graviter Deo ossendendo, immo ipsum peccatum amaret adeoque Eccles. 3. dicitur: Qui amat periculam, ρ ribit in illo. In hoe autem periculo semper degere cicisheios
primo demonstravi . quia ratione peccati originalis et actu lium magna est animae nostrae debilitas i et e contra maxima etiam contra ipsos sanctos libidinis vis: adeoque semper maximo periculo se exponeret, qui huius generis tentationes veluti quaereret. cicisbejorum more cum mulieribus degendo. Secundo tale periculum demonstravi, quia etiamsi pares essent vires animae in resistendo. et carnis in aggrediendo: nihilominus cum cieisbeii cami vires addant, se a pietatis exerciliis elongando. molliter suum corpus tractando, at d nique ipsius genio indulgendo. quatenus ita conversantur, consequens est a carne animam subiiciendam. Tertio demonstravi , quia amor ipse sanctus et laudabilis erga sexum diversum in turpem degenerat. nisi a virtute intra suos limites diligentissime contineatur degeneraturum proinde im allibiliter in vitiosum et turpem cicisbeiorum allacium, qui si ab initio inhonestus non sit, undequaque saltem terrenus et sensibilis dicendus est.
Quarto, quia ex sacrae scripturae, sanctorumque monitis
unicum medium. quo etiam virtute praediti a lapsu se possint praeservare . est . se elongare a personis diversi sexus. maxime dum tener asseclus ad conversandum impellit: cum ergo cieisbeji cicisbeiaeque omni virtute carentes, ac terrena sensibilique assectione se prosequentes, quam fieri potest frequenter simul commorentur, dicendum est non esse in Diuili od by Cooste
204쪽
QUAEST. V. CAPUT IV. ' ao5 levi peccandi periculo. Quinto. quia experientia et ni nita
sanctorum nimis instruunt non esse sine gravi peccandi periculo diversi sexus conversationem. quando est solitaria, at
non pauci ex cicisbe , remotis arbitris. in cubiculis diu
commorantur, nec sine magni assectus et aestimationis mutua
expressione: quid ergo limendum ni saxei sinit Quid timendum si cicisbeio liceret solitarie invisere cicisbeiam, dum adhuc in leeici commoraturi Sexto. quia non est sine gravi peccandi periculo. dum quis ex industria quaerit. ac valde Prosequitur. quod asseri magnum ad libidinem incentivum rita autem accidit cicisbeiis. eo quod cicisbejae . nullo omisso
vano ornatu, soleant etiam deserre pertus indecenter detectum. quod nimis ad libidinem provocat. maxime eos. qui erga ipsas magno amore afficiuntur. Septimo, quia ex s. scriptura. et M. patribus non est sine gravi periculo frequens et diuturnus obtutus inter personas diversi sexus, maxime dum inter eas viget amori id autem continuo intervenit inter
cicis tos et cicisbeias. Demum ingens eicisbeiorum periculum demonstravi. quia iuste timere debent divino auxilio destituendosi cum Deus opituletur non iis . qui periculosas peccandi occasiones quaerunt. sed iis . qui eas sugiunt. Singula, quae hucusque adnotavi, si considerentur ut v stita circumstantiis, qui ias eicis ii insimul degunt. demonstrant huiusmodi conversationes non posse a gravi peccandi Periculo separari. ut late in praelato libro probavi: quidni
ergo dicendum, si simul sumpta considerentur, cum ut plurimum omnia praelata concurrant ad constituendum gravissimum periculum in ciuisbeiorum conversatione t Quod si aliquis ita demens sit, ut huiusmodi perieulum solum speculativum putet . nimis in praxi intervenire ex testimonio eicis jorum probavi; si elenim aliquando detur eis ex Divina misericordia hujusmodi sathanae laqueos disrumpere. gemebundi latentur hujusmodi conversationes causas fuisse
morosarum delectationum, laidorum desideriorum. aliarumque turpitudinum, quas commodum est patrare. Adest ergo in eicisbejorum conversationibus maximum mortaliter peccandi periculum. ergo ex hoc solum cieisbeii et cicisbeiae
sunt in continuo statu peccati mortalisi ergo nullatenus sunt absolvendi, usquedum emendentur.
Ut autem omnem se defendendi cicis iis in dicio libro
praecluderem viam, facio primo salsam suppositionem . nempe ipsorum aliquem nullam libidinis pravam cogitationem, vel sensum experiri; at neque in hoc casu ipsi licitam talem
dico conversationem . Ratio evidens est, quia Semper Pru Diuitiaco by Corale
205쪽
denter timere debet non ita evenire in alia persona inter tot sensualitatis illicia . et id satis est . ut debeat ab ita conve sando abstinere: neque enim potest sine peccato suum Proximum in periculo pectandi constitinere 1 cum nullum ius liabeat ita eonversandi. Facio etiam salsissimam hypothesim, neque Cicis tum scilicet, nec cicisbejam in gravi esse periculo peccandi: nihilominus assero huiusmodi conversationes licitas non esse. natio item evidens est . quia unusquisque tenetur omittere. quod saltem aliis plurium peceatorum origo est: maxime si nullum jus detur ad illud non omittendum. Nullum vero dari jus ad non omittendas conversationes cicisbejorum Pr batur, quia nulla est personarum conditio, cui rationabiliter Competat ita conversare: sicuti mulieri competit decens ornatus iuxta suum statum, quamvis sorte ex eo aliqui sumpturi sint peccandi occasionem . Quod vero conversationescirisbeiorum origo sint plurimorum mecatorum, quamvis in nullo peccandi periculo esse dicerent, probatur ea enumerando. Primo ex eis oriuntur infinitae famulorum ac vicinorum graves detractiones: nam ex tali conversatione et animam et honorem gravissime inquinari dicun1. Secundo ex eis oritur non exiguum familiae scandalum quae ex pravo
exemplo latibus amoribus assuest iis . facillime domus libitidinibus undequaque repletur. Tertio tepescit ex hujusmodi
conversandi incire amor uxoris erga maritum, et e Contra,
sicut experientia ipsa demonstrat. ex quo nemo non scit. quot percala derivent. Quarto matres cicisbeiae negligunt curam sancte educandi familiami et quando id verbis sacerent. totum destruerent exemplo. Ulterius solent esse alienaea concionibus audiendis et ab aliis pietatis exercitiis. vitam devotam solent criminari. ac a laborando quantum possunt abstinent. Quinto ex more moderno conversandi videmus oratoria. et s. iunctiones derelictas: videmus cicisbeios . cicis iasque continuo extra domum vagari: videmus iuvenes scientiarum studium abhorrentes, summa ignorantia laborare.
ac solum ingeniosos in Puellis, mulieribusque seducendis. Cum ergo haec et quam plurima alia damna tam spiritualia. quam temporalia ex cicis torum conversationibus deriverit. nonne ratio statim dictat unumquemque gravem habere obligationem eas eliminandi, quamvis sibi videretur in eis nullum ad peccandum incentivum experiri tΕx his etiam inseras nullatenus esse absolvendum maritum permittentem uxori cicisbejum: nam deficit in gravi obligatione removendi uxorem a gravi culpa. Nec suffragatur Duili Corale
206쪽
QUAEST. V. CAPUT IV. Io illi dicere habere uxorem rixosam, adeoque cicisbeluin permittere. De in continuis iurgiis vivere cogatur. Iloe . inquam.
non suffragatur: nam tanta sunt mala, quae . ex diciis ex permissione cicisbejorum oriuntur, ut ad ea et tot scandala removenda magis expediat non habere uxorem Pacificaui, quam eadem tolerare. Caeterum quando maritus vere vult
esse mulieris eaput, scit et eicisbeium et iurgia removererat infelicissimis hisce temporibus mulier, quae creata fuit socia, laeta est caput, et videntur mariti cum infinito virilis sexus dedecore non praecipere, sed muliebri iussu i su
Q. VIII. An absolvendi sint iuvenes et puellae inutuo amore
R. Certe absolutio non est deneganda iuveni, qui puellam
aliquo tempore invisat animo cum ea matrimonium contrahendi : sicut nec puellae ex tali fine iuvenem loco amasti admittenti. Neuter tenetur ducere personam sibi ignotam, sed potest per aliquod tempus experiri quibus moribus alter sit
praeditus, et an etiam naturaliter Pronus sit ad iram. ad avaritiam, ad prodigalitatem etc. Oportet tamen solitarie non degere, et turpia colloquia non habere. Si vero non animo matrimonium contrahendi iuvenes et Puellae amore mutuo se prosequantur, vel diu talem amorem protrahant sub matrimonii colore. credo omnino incapaces esse absolutionis. Frequentia se invisendi, mutua col. loquia Non raro secreta. et non omnino honesta, solitaria Conversatio, quam nec Parentes etiam vigilantissimi salis removere possunt maxime inter amantes rusticos . Dequentes et morosi obtutus, mutua magni amoris expressio etc. nonne, ut ita dicam , ipsam honestatem, expugnarent ῖ Continua etiam experientia tot stuprorum . tot puellarum praegnantium, et non raro etiam foetuum abortivorum satis manifestat in his
vere dari grave peccandi periculum . Quantum id magis luce
meridiana omnibus pateret, si manifesta sorent peccata mortalia, quae ratione talium amorum ob morosas delectationes,
prava desideria, ac inhonesta colloquia patranturῖ Hi proinde amantes, et quia gravi periculo peccandi lethaliter se exponunt , et quia sevent consuetudinem gignentem tot turpitudines. tot rixas, tot scandala et detractiones, omnino indigni sunt absolutione, si non resipiscant. Multo magis id dicendum est de frequenti et solitaria sponsorum Conversatione, quorum periculum augetur: quia futurum matrimonium illos reddit animosiores ad turpia perpetranda . Alia personarum genera , quibus disserenda . vel neganda est absolutio, recenseam breviter in regulis statim apponendis. Diuiti Cooste
207쪽
so8 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
Regulae in praxi Obsemandae I. Non putet sacerdos se vere esse bonum consessarium.
eo quod facillime poenitentes absolvati cum id oriri possit, vel ab ipsius ignorantia, vel ambitione. vel avaritia: Illi, ait
cardinalis Bellarminus cono. 8. g. a. et 3. ad ministros et divensatores non agnoscant, qui quasi non esserit Domino rationem reddituri, summa facilitate Omnibus manus in Onunt. et tam contritos quam non contritos quasi propria ροtestate absolount. Isti sua imperitia et superbia corru unt ρορulas.
SET HODIE TANTA FACII lTAS PECCANDI. Sl NON ESSET TANTA FACILITAS ABSOLVENDI. Sed ναε
νobis, cum Dominus rationem pones cum semis suis. Illi ambiatione. νel pecuniarum cupiditata, vel utraque stimulante, Niris
dioitibus et nobilibus . nec solum Miris, sed etiam foeminis quod nefas est et horrendum9 tumuer adulantur. Pudet ρα- fecto haec referre, sed quid agemus, cum multos non pudeat ista facere, et seipsos et eos, quibus seruiunt, in gehennam perducere IIecensebo modo particularia personarum genera. quibus absolutio deneganda est. vel disserenda. Ultra eos. quos prudenter credere non est vere dolere de suis Peccatis. deneganda, vel disserenda est absolutio iis, qui sequuntur. Ignorantibus non solum mysteria fidei. quae scire debent necessitate medii. sed et quae scire debent necessitate Praecepti. si negligentes sint in iis addiscendis. Ignorantibus ea . quae scire debent pro conditione sui status. qualiter se habent indocii consessarii, iudices, advocati, medici etc. Η bentes inimicitias, qui tenentur restituere, vel samam. vel res alienas . et qui amoribus implicantur, iuxta monita s. Francisci Xaverii l. 5. γ. 9. ordinarie loquendo, non sunt absolvendi. nisi prius adimpleant, quae sacere debent: nam post absolutionem multoties promissis non satisfaciunt. Multo magis id faciendum est. si alias promiserunt. et non adimpleverunt. Idem dicas respectu eorum, qui exercent Prosessionem . vel artem, quam diu experti sunt ab ipsis sine gravi Dei ossensa non exerceri: ut facile evenire potest respectu
militum, mercatorum. advocatorum, Procuratorum, chirurgorum etc. Isti, iuxta monita s. Caroli in instri conseas. ex consilio pii et docti consessarii vel relinquere debent periculosum exercitium, vel illud non exercere absque ipsius licentia, remedia . quae praescribet adhibendo. Marili, vel uxores te-apective. si separatim vivant absque mutuo consensu. vel
auctoritale iudicis competentis, non sunt absolvendi. si simul Disiligod Cooste
208쪽
QUAEST. V. CAPUT IV. a non habitent. Non sunt absoIvendi parentea. qui non praestant quae necesse est, ut filii adducant docuitiam christia-
am. vel ut sancta φducenturi seu etiam necessaria alimenta
familiae non suppeditant: qui solant se inebriare: qui operibus servilibus dies sestos profanare: qui pecuniam dare ad usuras: qui ex iusia causa ab aliis consessariis dimissi sunt sine absolutione, si aliud non suddeat emendatio, sine abs luti ino pariter diuiit tantur. Noo sine Mandalo absolverentur Publici peccatores, qui publicum scandalum dederitat. niai
Prius cηm M- diationa Niωε miaefacta publica benefactis x aiarciavi. ait s. C rolus in instruci. confoss. Arceantur item a sacramento poenitentiae . nisi prius emendentur. Praebentes aliis occasiones peccandi, quales sunt tenentes forum alea-iorium, in quo mullae impietates, blasphemiqe ei c. committuntur: extudentes. aut vendentes libros, vel seripla contra sidem, aut bonos mores: facientes. aut vendenter imagines . et picturas lascivus. vel eas in propria domo expositas retin oles: mulieres aere alieno nimis gravantes ma- Titos, ne ullo ornatu careant: mulieres incedentes pectore indecenter delecto: versantes in proxima peccandi occasione: cicis ii et cicis iae: juvenes et puellae . qude amoribus implicantur: sponsi sponsaeque solitarie, vel nimis sa- miliariter degentes. Demum deneganda est absolutio quibuscumque consessariis. vel ex ignorantia, vel ex alia causa non denegantibus . vel non disserentibus absolutionem quam do id praestare deberent.
II. Non iam facile credere debet consessarius verum adesse dolorem . ac sincerum adesse propositum in consuetudinario. Prava voluntas ex longa contracta consuetudine non facile deponitur. ut de seipso testatur s. Augustinus l. 8.consess. c. 7. Anteactae etiam consessiones sine ulla emendat ione, in quibus consuetudinarius ei iam protesialus fuerat suorum peccatorum sincere poenitere. dant prudens fundamentum de sufficienti suspicandi ditpositionei ex sacrameniis elenim rile peraclis aliqua videtur consurgere debere emendatio. Addendum repentinas magni peccatoris conversiones esse contra cursum ordinarium providentiae. ut notat s. Thomas I. a. q. II 3. art. o. adeoque, ordinarie loquendo.
bene dicitur dimittendum esse consuetudinarium ut melius ad oblinendum auxilium eiacax se disponat. Item . etsi pulet vere dolere, videat conses artus. an adhuc conveniens sit disserre absolutionem. ut ex dilatae absolutionis
memoria magis deinceps cautus sit in cavendo a relapsurconfessarios monitas νOlumu4. ut donec emandationem per-
209쪽
dito TRACT. XIX. DE SACR. POENITENTIAE
umerint, absolutionem iis ροonitentibus procrastinent, quos merosimile est ad peceata iterum lapsuros, quantumuis poli cerantur, ac spondeant ea se dimissuros, ait s. Carolus.
III. Aliquando indocti consessarii impertiuntur absolutionem versantibus in occasione proxima peccati , aut consuetudinariis: quia timent illis infamiam imminere, si non
accedant ad eucharistiam. At unusquisque vel mediocriter sciens agnoscit hos consessarios pessime operari. Cum nunquam liceat absolvere . quem prudenter credere est non esse sufficienter dispositum : nam tunc deest materia proxima sacramenti. Potius ergo sinant hos sibi consulere per actum contri ionis. si sint in necessitate eucharistiam percipiendi. Neque dicendum esse capaces absolutionis. si supponatur posse Verum actum contritionis elicere, nam ad concedendam absolutionem non satis est credere, absolute loquendo. posse actum contritionis elicere . sed ulterius debet eonsessarius posse iudicare hic et nunc externa signa doloris verum. internum ac supernaturalem dolorem indiciare. Id autem ex dictis difficile est iudicare de constitutis in occasione proxima voluntaria peccandi, ac ut plurimum etiam de consuetudinariis, maxime dum accedunt ad consessionem ex timore infamiae etc. alias de ea non curaturi. IV. Non raro poenitentes. dum sibi denegari audiunt absolutionem, consessario mortis Periculum exponunt. adeΟ-que aegre serre sine absolutione dimitti . At haec nullatenus movere debent consessarium . quoties prudenter judicet vel negandam . vel disserendam absolutionem. Consideret igitur tunc solum mortis timorem anteponere, quando a tali timore non exterriti fortasse jam a pluribus annis in gravia peccata prolabi consueverunt. Repraesentet deinde absoluti nem nil sorte ipsis profuturam propter ipsorum indispositi nem, seque suo. muneri graviter defuturum concedendo absolutionem, vel dum credit indispositos. vel dum existimat disserendam ad emendationem obtinendam. Suadeat exercilium actuum contritionis. fidendo Deum non permissurum in peccato mortali decessuros. quoties humiliter sibi negari. vel disserri absolutionem patiantur: ac interim magis eurent se disponere ad eam assequendam.' Εκ doctrina quaesit. a. in sn. allata inferre potest consessarius famulam ad peccandum ah hero graviter tentatam teneri ab eo discedere. et si renuat sine absolutione dimittendam : quia qui vult libere in eo versari flatu . in quo tam periculose ad peccatum allicitur. irrationabiliter ea. -- ordinaria divinae gratiae auxilia sibi pri mittii. 'Duiligod by Cooste
210쪽
QUAEST. V. C PUT IV. . a Non negandum posse quandiniue evenire easus. in quibus nequeat statim poenitens occasionem removere peccandi sine gravi scandalo, obmurmurationibus, aut valde notabili temporali damno, puta si frater cum sorore peccet, aut si .liussamilias cum ancilla. quam noci potest elicere, aut famulus cum hero. ad cuius obsequium obstrictus est Per contractum: aut medicus, vel chirurgus ariem suam exercens.
In iis casibus magna opus habet prudentia consessarius. siquidem casiones istas, quae vel declinari vix possunt. vel dum declinari volunt. gravissima pariant incominoda. sitare non tenetur illico poenitens. et interim multorum peccatorum subest periculum. Antequam, igitur absolvat, adigat poenitentem, ut sibi quam primum oblata opportunitate occasionem relicturum, et interi in illa Omnia remedia es suaciora. orationum. jejuniorum, V. g. colloquia secreta, aliasque peccati illecebras vilaturum promittat. Sed neque cum omnibus. Deque semper adhibenda ista agendi via sed serio animadvertat. ne salso necessitatis praetextu decipiaturi solent enim multoties istis occasionibus obstricti difficultates exaggerare et ut impossibile traducere . quod a sola quandoque voluntate dependeret. Salius tamen esset in iis etiam casibus absolutionem differre per aliquod tempus. Huius solertiae exemplum assert p. Segneri confess. instr. et auctor. formon. misci
' Verissimum est, et nimis experientia probatum iuvenes. ac puellas profanis amoribus inservientes in proxima peccandi occasione versari. ac proinde sine absolutione dimit-itendas. Sicut autem suo muneri deficerent confessarii. si absolutionis beneficio donarent liuiusmodi iuvenes multis peccatis irretitos ob amores. antequam huiusmodi consuetudinem prorsus obleuncent, et nimiam eorum promissionibus fidem haberen . cum ordinarie loquendo posti absolutionem sidem datam implere negliganti ita nimii rigoris esset illos. aut illas inabsolutas. ac inauditas asperis verbis dimittere, ponamus e. g. puellam a brevi tempore amatoriae consuetudini inieniam adhuc ab omni labe immunem ex hac consuetudine oriri solita. et iuvenem dimissuram sincere promittentem 1 huic abs tutio potest tuto et statim impertiri. praesertim si huius obligationis monita non fuerit. Aliter agens consessarius in hoc casu. neque cum scientia, neque cum spiritu Christi convenit. Non cum scientia; quia ex una parte eius innocentia ei bona fides sufficiens prae revidetur molivum suae promissioni aequiesciendi, praesertim si periculum agnovisse demonstret; ex altera eum ad Diuiti ed by Cooste