장음표시 사용
231쪽
R. I. Dum ex revelatione peccatis potest innotescere poe-Dilens. tam peccata mortalia, quam venialia cadunt sub sigillo quoad numerum, species et circumstantias: nam et in se et quoad haec omnia sunt materia consessionis, adeoque modo dicto eadunt sub sigillo. Quamvis autem peccata morialia etiam in genere cadant sub sigillo. unde direre
nunquam potest consessarius. iste confessus est graoia peccata: non tamen in genere cadunt sub sigillo peccata venialia inam qui confitetur, necerae est saltem habere peccata venialia. Poterit ergo consessarius sine fractione sigilli dicere de aliquo: confessus est peccata meritatis, nunquam tamen licebit manifestare speciem peccati venialis. quod quis consessus est, neque peccata venialia fuisse plura. id enim esset prodere consessionem i cum ex eo quod aliquis consessus suerit. non possit innotescere de quo peccato veniali in speeie
se accusaverit, neque an unum. Vel plura commiserit. Laym. ca'. I . n. G. I lam. n. 7 6. Salmant. cv. 24. n. 22. cum Suar. et Lug.
n. II. Biam pectata sutura cadunt sub sigillo consessionis. v. g. homicidium. quod poenitens vult perpetrare. natio est, quia dum poenitens non haec dicat ad illudendum consessario, sed animo se confitendi. quamvis eareat proposito abstinendi ab aliquo peccato, adeoque talis consessio non
sit eomplete sacramentum, est tamen inulative sacramentalis. Hinc ex dictis c. r. quaest. a. ex ea oritur sigillum
obligans ad non manifestandum quidquid peceatorum manifestatum fuit in consessione. et quidquid potest esse in
Poenitentis gravamen. adeoque et peccatum suturum in ea manifestatum. Accedit. quod quamvis non manifestetur peccatum suturum, ut materia praesentis consessionis, est tamen obiectum pravi propositi. quod manifestatur, ut materia praesentis consessionis, sigillum autem obligat ad non revelandum quidquid connexum est cum peccato, de quo aliquisse accusat, eum ad ipsum aliquo modo pertineati immo in casu nostro manifestari non posset suturum peccatum, quin simul innueretur pravum propositum . de quo aliquisse accusavit . ut de se patet. Demum peceatum laturum pertinet necessario ad judicium sacramentale, cum in eo saeerdos debeat etiam cognoscere de impedimentis quoad denegendam absolutionem i ipsius ergo revelatio esset manifestare . quod omnino pertinet ad tale forum . adeoque non esset sine fractione sigilli. d. Thom. in c. d. a T. q. 3. ari. q. t. Lugo disp. 23. seet. 3. n. 53. Suar. disp. 33. seci.
232쪽
α34 TRACT. XIX. DE SACRAM. POEMTENTIAE
R. III. Etiam peccata publiea cadunt sub sigillo. Ratio
est, quia omnia ea quae clavibus commissa sunt. cadunt sub sigillo. quamvis alias sint nota. Ita non potest conse sarius loqui cum complice, immo nec cum ipso poenitente
de iis quae audivit in consessione, quamvis illis nil diceret
ipsis ignotum. Nec refert posse talem manifestationem c dere in laudem poenitentis. dum dicatur ipsum consessum esse peccatum . quod alias publicum est i id enim est per accidens. et cum aliunde manifestatio consessionis publici peccati posset aperire viam ad violandum sigillum . itemque ordinarie non fieret sine scandalo, hinc est nunquam esse licitam. d. Thom. in ι. d. a I. q. 3. ari. 3. ad a. Nauar.
in man. c. 8. n. II. Lugo cit. n. 61.
Q. V. An eadant sub sigillo peceata commissa in tali
oppido. civitate, aut religione . si non manifestentur personae. R. Si de hominibus amplae civitatis dicat consessarius cognovisse ex consessione in ea usuras committi . peccata carnaliaetc. nulla intercedit revelatio sigilli. Ratio est, quia supposito de nullo in particulari oriri posse suspicionem. certum est in ampla multitudine semper esse homines usurarios. Iascivos etc. unde nulla oritur civitatis infamia. eo quod ita dicatur a consessario, nec aliquis a consessione retrahitur. Idem dicendum, si ex notitia consessionis dicat consessarius de religiosis amplae religionisi etiam inter eos esse religiosos pravosi compertum est enim in magno religiosorum numero semper aliquos adesse, qui a recta vivendi ratione discedunt. Oportet tamen ita loqui apud personas i quibus scandalum non sit asserendum i nam personae rudes, quae fortasse Putabunt omnes illos religiosos esse probatae virtutis . ex taliloquutione non parum scandalizabuntur. E contra quamvis nulla designetur Persona. non potest consessarius dicere p-cata, quae committuntur in exiguo oppido. samilia. seu religiosorum conventu . Ratio est, quia ita de quibusdam i qui, redundat in infamiam totius exigui oppidi . communitatis etc.. ideoque homines averti possent a consessione. Mila constat intervenire fractionem sigilli. Lugo d. 23. sectis c. n. 6 . Bonac. de poenit. div. s. q. 6. sevit. S. ρ. c. n.
Palao et communi. ut asserit Lug. I. c. nisi sint desectus
qui communiter in omni religiosa familia solent intervenire. Q. III. An absolutio denegata cadat sub figillo. R. Quamvis aliqui negative respondeant. eo quod den gari potest absolutio non solum ex indispositione poenitentis. sed etiam ex desectu materiae, nihilominus ordinarie
233쪽
QUAEST. VI. CAPUT III. x3Sὲmnendo dicendiim est cadere sub sigillo. Ratio est, quia Milegatio absolutionis solet ordinarie indicare indispositionem poenitentis. Solum proinde lideret consessario dicere dene- .gassse absolutionem, quando. ita loquendo. intelligerent audientes talem esse poenitentis probitatem, ut in eo materiam absolutionis non adinvenerit. Lug. n. 8 . Bon. n. 6. Laym. I. 5. tr. 6. c. I . n. 8. 'et poenitentiam impositam . si sit gravis . esse sub sigillo tenendam. qualis esset corona B. M. V.
tradit Dian. p. 5. tr. II. resol. 3I. Avers. q. x7. secl. 6.
Q. IV. An cadant sub sigillo desectus naturales, civiles, vel morales poenitentis. n. Omnes praedicti desectus cadunt sub sigillo, quoties manifestantur a poenitente ad explicandum peccatum, quamvis talis manifestatio non esset necessaria ad illud explicandum . Ratio est, quia si possunt manifestari praedicii desectus, quoties Poenitens illos necessario explicandos putet ad
integri,atem consessionis, consessio redderetur valde odiosa. et ab ea homines retraherentur. Quis etenim non videat. quam odiosa redderetur consessio. si manifestaretur ex. gr. desectus natalium . occulta paupertas, impotentia etc. dum Poenitens explicasset in ordine ad conflenda sua mecala ΤPorro certum est cadere sub sigillo quidquid explicatum est in ordine ad consessionem, eamque reddit odiosam. Lugoae. 23. seci. 3. n. 55. aliique communiter . quos sequitur Diana tr. II. resol. 38. Quoties vero explicentur desectus naturales, civiles etc. non ob manifestandum peccatum, sed incidenter, seu concomitanter ad consessionem, non cadunt sub sigillo, cum istud extendatur solum ad ea, quae manifestantur propter integritatem consessionis . non vero ad desectus, qui licet dicantur in consessione . non tamen explicantur a poenitente in ordine ad consessionem. Suar. d. 33. secl. 3. n. Io. et communiter. Idem dicas de desectibus de quibus poenitens non se accusat sed quos deprehendit sacerdos exactionibus poenitentis; ut si cognoscat esse scrupulosum.
ardiloquum, habetis ingenii etc. Ratio est . quia sigillum
cadit solum super ea, quae dicuntur tanquam materia consessionis, vel tanquam quid pertinens ad materiam . non
vero super desectus, de quibus poenitens non se accusat, sed cognoscuntur a consessario ex . actionibus poenitentis. Lugo d. 23. seci. 3. n. 6O. Avers. q. 18. seci. c. Fagund. in a. dec. ρraec. I. 6. c. s. n. 37. ' Huic sententiae conia
tradicunt Palaus ρ. I9. g. 3. n. 9. Spor. .n. 8M: Tambur. meth. con . c. 3. n. 18. et alii, quia cum etiam desectus illi sint odiosi, et consessario innotescant ratione consessionis.
234쪽
eum poenitens peccata explicabat. eorum delectio redderet aliquo inodo odiosam. Tantum Posset habere locum sen- . tentia contraria. quando nullum omnino gravamen Poetii
Q. V. An virtutes . aliaque dona supernaturalia cadant sub sigillo, si manifestentur in consessione. R. Dicendum est praedicta cadere sub sigillo, quoties manifestentur in ordine ad declaranda peccata: ut si quis talia dona manifestaret ad propriam erga Deum ingratitudinem manifestandam. Cum tunc igitur sint maleria consessionis saltem in obliquo. quia manifestantur ut connexa cum peccato. consequens est cadere sub sigillo. Lugo a. α 3. seci. 3. n. 58. Remanet ergo non cadere sub sigillo sacramentali, quoties manifestentur non ut connexa Cum peccatis . sed ad detegendum patri spirituali statum propriae cori.
scientiae etc. et tunc cadunt solum sub sigillo naturalit' Viva quaest. Io. art. a. n n. a. la Croix lib. 6. yag. u.
Regulae in praxi Obseroandae I. Quamvis non frangat sigillum consessionis sacerdos. qui ita loquitur de auditis in consessione, ut non possit innotescere quis talia peccata commiserit. nihilominus coriis lassarius semper abstinere deberet a narrando audita in consessione . Si id bene perpendat vi dabit non raro aliter sa ciendo rudium scandatam oriri. quamvis poenitens non innotescat . Addo non semel accidisse ex quibusdam combi nationibus vel tunc. vel postea saetis ab audientibus, innotuisse
eos, quorum peccatum consessarius narravit. Putat Fagnanus in ev. inscii de poenit. et remias. esse contra sS. Cariones narrare peccata audita in consessione, quamvis nullatenus
exprimatur persona. Concludit demum, quod loqui de pec-
Alii demum media ineedentes vIa, dicunt defeetus naturales postremi
superius expositi generis non eadere sub sigillo quando Passim sunt noti, et e eontrario sub sigillo eos eadere quando tales non sunt; et iis commonia Di . sententia . 2 Consessarii saeramentalia consessionis sigillum violantea poenia sub jaeent gravissimis serendae tamen sententiae . Etenim in caP. sacerdos 2. distine. 6. de mente. impositis erat eis depositio ab osseio sacerdotali , et perpetua ignominiosa peregrinatio . Verum haec poena fuit postea in pedipetitam detrusionem in arctum monasterium eonversa poena depositionis ab ossieto sacerdotali firma adhue permanente , Cv. omnis utriusque sexus 32. Attamen etiam posterior haec poena in carcerem perpetuum suit eommutata. Reissen. l. 3. decret. tit. 37. n. 4. Caeterum hujus delieti rei raniquam de haeresi suspeeti haud reputantur a theoIogis bene multis .
235쪽
tatis auditis in consessione . quamvis occultus omnino remaneat poenitens, raro faciendum est a νim grastissimo, m-rius a νiro graoi, rarissime a νim leol.
II. Quamvis non cadant sub sigillo desectus naturales. qui non fuerunt a poenitente manifestati in ordine ad ex-Plicanda peccata. nillilominus suadeo consessario nunquam etiam de iis loqui, praesertim coram rudioribus et simplicioribus, qui scandalum acciperent. audiendo non tam sancte occultari, quae in consessione manifestantur. Caveat Proinde a dicendo aliquem poenitentem hebetem esse. Scrupulosum etc. aegerrime etenim serunt poenitentes huiusmodi de se etari. eo quod tales illos cognoverit consessarius DC- Casione consessionis. Praeterea consessarii. qui tam faciliter Conqueruntur de scrupulosi late suorum poenitentium. advertere debent scrupulos, qui a poenitente tanquam Per tamanifestantur, vel in ordine ad declarandum peccatum . Vere cadere sub sigillo: unde si alia ratione non innotescit seru-Pulosilas poenitentis . nullatenus est manifestanda. Quae dixi de desectibus naturalibus. applicanda sunt manifestationi virtutum etc. ipsius poenitentis. III. Non raro accidit eonsessariu in interrogari. an aliquem consessus fuerit; unde in responsione cautus esse debet, ne frangat sigillum. Quamvis igitur, per se loquendo. non sit violare sigillum dicere aliquem consessum esset icuamen Posset evenire. Si darentur circumstantiae, in quibus sateri aliquem consessum esse, ingereret Suspicionem gravis Peccati ipsius poenitentis. Exemplum sit. dum aliquis. relicto Proprio consessario. furtive alteri confiteaturi in hoc casu si consessarius dicat ipsius consessionem audisse. saeillime Proprius consessarius . parentes, herus etc. de hoc interrogantes ipsum gravi culpa inquinatum suspicabuntur. Nec interrogatus ergo. nee sponte manifestet illius consessionem audisse. Idem dicendum, dum ratione consessarii. quem accersivit, suspicari Posset poeniterilem casibus reservatis fuisse innodatum . Cautus pariter sit consessarius in non manifestanda satisfactione imposita poenitenti. quoties ex ea suspicari posset vel de gravi culpa. vel de multiplicitate venialium. IV. Forte parochi pagorum, seu oppidorum non sufficienter cauti sunt in loquendo de iis, quae audierunt in consessione. Dum igitur de hujusmodi loquuntur, vel contionando reprehendunt ut in tali loeo perpetratai ordinarie scandalum sequitur in audientibus i qui investigant de qua persona in parvo oppido loquutus fuerit parochus, seu eOΠ-cionator, dum asseruit ab aliquibus ex incolis commili
236쪽
α38 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
usuras. quosdam ex iuventute inhonesta perpetrare ete. Ameedit quod si praesens sit ille . qui talia peccata consessus est. rubore suffundetur, et sibi veluti exprobrari sua crimina iudicabit. Quondam ego ipse audivi duos incautos
Parochos asserentes in suis pagis paucas esse . quae virginitatem usque ad matrimonium servarent. Ita dicendo, sacrum consessionis sigillam violari ab ipsis cognovi , itemque lacrymabili ignorantia laborare . ac ex iis esse, qui
zelo non ardent animarum i nam si suo exemplo et erec
cibus exhortatiociibus ad dirigendas in via Domini suas oves incubuissent. majori honestate oppidi iuventus fuisset ornata. V. Si consessarios interrogetur, an aliquem absolverit. ego suaderem illi respondere: hujusmodi interrogationes non ad faciendas confessariis, neque conveniens ipsis esse manifestare. quando aliquem absolverint, ne si aliquando dicere non possint aliquem absolvisse, ex hoc colligatur indispositio poenitentis. Et quidem si consessarius, ut multi dicunt, respondeat: Functus sum munere meo. facillime aliqui, max, me si rudes sint, suspicabuntur de indispositione poenitentis. Idem iudicabunt. si respondeat: Non absoloi, quia in eo non ino i materiam absolutionis, intelligendo peccata non esse materiam absolutionis. dum poenitens de iis vere non doleat. Quis etenim credet non esse in poenitente materiam
absolutionis, nisi sorte probatissimae sit virtuti si Item facile audientes judicabunt , indispositione poenitentis . Si confessarius dicat: Non absolui, quia nimis adhaeret suae sententia . quam ego illicitam puto. Videat etiam consessarius quod licet ipse poenitens dicat non fuisse absolutum. non potest id ipsum dicere consessarius . nec etiam addendo: lase dicit, quod eum non absolui; nam ita loquendo videtur approbare veritatem denegatae absolutionis.' Non peccata tantum sed et pravum peceandi propositum et lentationes ad peccatum alto tegendae silentio a consessarior quam aegre enim serent manifestari, quod contra pudicitiam crebro tententur foeminae prudentes. Circumstantiae etiam non mutantes solum speciem peccati, But aggravantes. sed quae minuunt. Ex quo non licebit consessario dicere Petrum e. g. a Paulo oecisum in ebrietate inculpabili; sic enim revelabitur Paulus ut homicidia. et consessario sa-cilius habebitur fides de homicidio, quam de ebrietate . quae ut excusationis praesumptio reputabitur. Item Peccatorum obiecta sigilli materia sunt i et hinc si quis confiteatur se odisse matrem . Sororem . coniugem . quia turpiter congredientes invenerit; detraxisse Titio, quia avaro, non Solum Diqiligoo by Corale
237쪽
QUAEST. U. CAPUT I. ars peccatum odii et detractionis premendum silentio. sed etiam avaritia et turpes congressus cadunt sub sigillo i ita sentiunt
iV. q. 1Ο. a. a. n. 3. cum Lug. et Reiff. I. c. n. 25. '
DE c Afra Us RESERUAT ISC A P U T I. De reseruations ejusque natura et effectibus: sicut et do ρω- catis. sver quae cadere solet reser alio.
u. I. Quid sit reservatio: et an sit restringenda. R. I. Reservatio ita potest definiri: Prohibitio facta a I
sitimo su riore aliquois peccatum abs ODendi. Poterit ergo Pontifex ita aliquos casus sibi reservare, ut non solum omnes consessarii , sed nec ipsi episcopi ab eis valeant absolvere. cum ipsi etenim sint inferiores . poterit illorum potestatem limitare. Hoc ipsum sacere possunt episcopi respectu omnium consessariorum sibi subditorum. Non deluerunt qui hanc potestatem reservandi casus Proconsessariis secum laborantibus. et eos adjuvantibus adstruerent parochis. ut inter alios placuit Sylvio in supplem. q. a .
G. 1. quaer. 2. Beean. de Sacram. c. co. q. a. n. I. Verum
reservatio haec nulla erit. cum abrogata luerit a contraria consuetudine. Videatur Benedictus XIV. de syn. dioeces. I. 5. c. c. n. a. ' Eo quod vero ratione reservationis Polentas absolvendi auferatur. multur simplicem consessarium a reservatis absolventem nedum illicite . sed invalide etiam absolvere: ' et probat Fagrian. in c. Omnis de poenis. et remiss. n. 78. et seq. ' Non peccaret autem, dum inculpabiliter ob ignoratam reservationem absolverit, sed nihilominus invalide id facereti quia revera caret iurisdictione
n. II. Reservatio non est amplianda, sed restringenda. Ratio est, quia si consideretur, qualenus saltem de secundario habet rationem poenae respectu poenitentis, utique odiosa est. Item est odiosa, si consideretur, quatenuS eStlimitativa auctoritatis: nam tollit quod est de iure communi, et quod limitat. quod est de jura communi, odiosum est: Porro ex notis regulis odia sunt restringenda: Sanch. in δε-
238쪽
αέo TRA T. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
J. II. Quando cesset casuum reservatio. n. Si reservatio lata fuit in synodo per statutum synodale. Non cessat morte episcopi; quia tunc habet rationem legis.
de cujus natura est esse perpetua. Passer. Gra. I. q. I 87. n. 59o. et communiter. Et ob hanc rationem Benedictus XIV. I. c. n. 3. Omnes episcopos . ut in synodis potius, quam extra casus reservent. monitos voluit, et ita quaestiones Omnes, quae inter theologos vigent, praecaventur; non enim omnes opinantur eum nostro Auctore, defuncto episcopo cessare reservationem . sed adhuc durare, donec a successore vel expresse. vel lacite revocetur, ut cum Capeavit. de ca . res. ρ I. c. 5. tenent nonnulli ' Si vero laia fuit Per edictum, non cessat morte episcopi respectu illorum.
qui suerunt ab ipso approbati : cum approbati fuerint sine
iurisdictione ad ea, quae erant reservata; nam edicta episcopi cum ipso expirant. Quart. de cas. resem. Sec . a. c. c. n. c. ' Pax Jord. de sacram. ρOenit. l. 3. t. 4. n. 25. Haec autem vora sunt, si episcopus reservationem non secit Per modum statuti, ut arguitur ex e. Nemini de of legat. 'Q. III. Quae possit, et debeat episcopus sibi reservare . R. I. Suppono quod licet Pontifex peccaret. indiscrete et
irrationabiliter plura reservando. adhue tamen valida esset reservatio: quia omnium inferiorum jurisdictio a summo Pontifice dependet. Suar. de poen. div. a. seci l . num. 6.AVers q. 37. seci. I. Item .suppono graviter peccare superiorem indiscrete reservationem extendentem i quia Potestate . quam habet, uti debet in aedificationem et utilitatem sub- dilorum, non vero in destruelionem et damnum. si ut eu Diret ratione indiscretae reservationis. Difficultas ergo reducitur ad hoc, an valida foret talis reservatio. Et inter diversas theologorum opiniones ita pulo respondendum. Indi.
se reta reservatio omnino valida est respectu consessarioru in .
quibus voluntarie iurisdietio delegatur: haec etenim undequaque pendet a voluntate delegantis. Bonac. desacr. Poeni . div. s. q. 7. ρ. 5. g. a. aliique quam plures, quos sequitur Leander d. x a. q. I9. ' La Croix lib. s. ρ. I. num. 1685. Passeri n. q. I 87. o. r. n: 585. . Si vero reservatio comprehendat etiam parochos, et ita sit indiscreta, ut quasi exercere non possint suum officium. invalidam repularem quoad eam partem, quae illos nimis a suo ossicio exercendo prohiberet. Et ratio est, quia supradicla reservatio haberet rationem remotionis parochi a suo Officio. quod episcopus sacere non potest, nisi ob suam ineptilii dinem , vel iri P Dam . Propter contrariam rationem valida esset etiam quoad Diuitiam by Gorale
239쪽
parochos reservatio. quae solum aliquantulum excederet. Iougo de Men. d. a . secl. 3. Mera. q. 37. a ML a. et ita
sentire videtur Benedictus XIV. tic. eis. R. II. Peccata, quae episcopi reservant, debent esse ex atrocibus et gravioribus i ita etenim praescribit Tride linum aras. 34. do minit. e. 7. Ubi tamen advertere est CGncilium non coarctasse episcoporum Potestatem, sed solum indicassa quid agere debeant. ordinarie loquendo debent tantum ea peccata reserv i, quae mortalia sunt , et atrociora et graviora iuxta concilii Tridentini monitumi possunt tamen reservatione coerceri ea, quorum materia, licet in se spectata levis et indisserens videatur . ex circumstantiis tamen et periculo viam quamplurimis criminibus aperiat, gravis esse appareat. Ita notavit Gibalin. de censuri discopi. a. g. I. conserici. 7. Habert cv. 7. q. 3. apud Contici. Tourn. I. e. n. et M. et Postremo vinedictus XIV. de synod. dioeces. lib. Io. ev. 3. ubi plurima ex conciliorum canonibus exempla profert '. u. t V. An cadant sub reservatione peccata. si desectu
Plenae advertenuae sint venialia i si sint dubiai vel si diei
non possint atrocia. quamvis sint mortalia.
R. I. Quidquid sit, an apiscopus reservare sibi P sit peccata venialia, aliis affirmantibus, aliis vero negantibus, certum est peccata venialia non intelligi reservata, unde si in aliqua dioecesi homicidium ex gr. sit reservatum. et in eo Patrando aliquis solummodo leviter peccaverit vel desectu advertentiae, vel quia solum leviter excessit se defendendo, homicidium non erit reservatum , ut communiter docent DD. ' Contin. Tournel. de poenit. ωρ. 8. n. 185. tr. 1 dist. 9. num. 4. 'R. II. Si quis dubitet, an peccaverit mortaliter nec ne,
immunis est a reservatione. Item immunis est a reservatione , qui scit se peccasse mortaliter . sed dubius est, an suum peccatum comprehendatur in lege reservante. Sive ergo dubium sit sacti, vel iuris, semper excludenda est reservatio. nisi in lege clare comprehendantur etiam peecata dubia. Et ratio est, quia ut ab initio innui, et docet etiam
servatio est strictae interpretationis . adeoque intelligenda est solum de peccatis certo reservatis, non vero de peccatis dubie reservatis. ' Hanc sententiam praeter Tamburia d
cent communiter Suar. de censuri disp. O. secι. 6. n. 5. Lug. d. aci. n. 28. Sanch. in decal. l. r. c. Io. n. 23. Missi L c. n. c. Contin. Tourn. c. 8. a n. I98. ad aM. '
240쪽
Sunt qui asserant casus dubie contentos in bulla eoenae non posse a simplici consessario absolvi. ex quodam decreto auctoritate Clementis VlIl. emanato, ubi id expre se sancitur . Verum cum idem Pontifex aliud postea ediderit decretum prioris moderatorium . quo explicans casus Papae reservat . non dicit etiam ei reservari casus dubie contemtos in bulla coenae, unde videtur horum casuum reservationem ad terminos iuris communis reduxisse: et secundam
tale ius, ex dictis, affirmari potest non esse reservatos, dum sint dubii. vel dubium sit iuris, an scilicet casus in bulla contineatur . vel dubium sit facti, si dubitetur scilicet, an delictum suerit patratum. Dian. ωOM. t. I. tr. 5. resOI. G. iva in 3. prv. ex damn. ab Aleae. VII. n. s. ' Videri possunt decreta ista apud Tambur. do jam albat. Rim. a.
div. 13. q. 13. num. a. et 3. et apud Passer. quaest. I87. H. I. n. 373. et seq. 'R. III. Si quis peccet mortaliter . et nihilominus ita peccet, ut ipsius peccatum recenseri non possit inter atrocia et graviora. tale peceatum non erit reservatum. Ratio est. quia cum dicat Tridentinum sera. 14. de poenit. cv. 7. sola peccata atrocia et graoiora esse reservanda. Praes mendum est episcopos sese illi consormare voluisse. Notandum proinde quaedam peccata atrocia et graviora semper dici debere, nisi obstet desectus plenae advertentiae, quia iuxta suam speciem semper sunt talia: puta homicidium v luntarium, blasphemia. maleficium etc. Alia vero talia sunt. ut dici non possint atroeia et graviora, nisi intra suam speciem sint valde graviora. Ita non quodcumque surtum. quod sit peccatum mortale, dicitur peccatum gravius et atrox, sed solum si sit in notabili quantitate, vel si fiat cum eircumstantiis valde aggravantibus. Item non quaecumque retentio, pertingens ad Peccatum mortale. quae fiat ex iis quae debentur ecclesiae. est delictum gravius et atrox, sed solum si gravitas sit valde considerabilis. Ex his constat. quando huiusmodi peccata caderent sub reservatione. si in aliqua dioecesi essent reservata . Tambur. de poenit.
tri de cas. resem. I. S. c. 6. g. a. n. 3.
Q. V. An qui absolutus suit a simplici consessario a casibus reservatis, quia dubii erant, debeat iterum absolvi ab
habante iurisdictionem si certo constet peccatum reservatum commisisse.
R. Tuio dici potest . quod licet iterum in consessione illud peccatum ut certum sit explicandum ex dictis quaest. 3.