장음표시 사용
211쪽
peccatorinn speeiei absolutionem ius habeat, non videtve ei vim arida ob nimis excessivam metum suae in maestanda 'fide tonstantiae, et stelaetus doloris et propositi . eum pes iit ipsa. staente praeterna in hae specie in o-eeotia, habere verunt dolorem et propositum de pereatis alterias speciei censessis. Ulterios Visne his de iis occasionibus . quae non videntur in esse. unde potest poenitens iis involutus semel. aut bis absolvi, si eius promissio de easione dimittenda. fidelis ac sincera credatur iuxta doctrinam s. Caroli in instruet. consessae. act. Mediolan. eccias.
p. o. pag. 768. Si igitur statim dimittit iconsessarius, qu
modo agnoseet an in hutnsmodi circumstantiis versetur, in quibus possit absolviy Neque etiam convenit cum vero Iescitaristi spiritu, qui peccatores licet obduratos benigne excipiebat . fortiter, sed suaviter eorum peccata arguebat. Audiat ergo patienter. inretroget diligenter, eorum animae statvm rile petia rutetur, emeatibus adhortationibus, salutaribus monitis adju.el, aeternae salutis periculum . iniu-Hann Dei ι animae perni lem graphice exprimens. meinoedoeteinaa Alexandri Illi in cap. S. de poenit. et remissis
Quod quidam ad confessionem de eriminibus veniunt, et quamois confieri selint. se tamen asserunt abstinere non ρosse roonsultationi tuae taliter revondemus. quod eostum confessi nem rec*ere debes, si eis ad criminibus consilium exhiberer tisa licet non sit Mera huiusmodi menitentia, admittenda est tamen eorum consessio, eι crebris ei salubribus monitis
menitentia indicenda. Denique etiamsi deneganda eis sit abs lutio ob eorum indispositionem , debent consessarii de ea indisium latrat quomodo autem hoc praestabunt. si inauditos dimittunt y
Et eum consuetudinariis et recidivis multa prudentia assistere debet consessario, ut duo illa extrema devitet, quae in hae materia ut plurimum eveniunt. Alii ila miserico dum, et utinam pauci essenti cum iis se gerunt. ut quoties peccata sua flentes exponunt, tolles absolutionem impertiuntur . non bene usurpantes illud oristi: Μatth. 18.ut. Petro interroganti quoties remittere deberet fratri. septies. respondit: non dico tibi septies. sed usque septuagies septies; neque de remediis praescribendis ad pravos
habitus tollendos corant. Quam male suo munere fungantur consessarii isti. experientia bene doce . neqne satis se tueri fidant auctoritate gravium theologorum. Laym. M. 5. tr. 6. cv. c. n. llo. Sarach. lib. I. in decal. ωρ. 32. n. S. quia non minus graves DD. huis opinioni aeruer refragan-Diuiti eo by Coos
212쪽
- duxqST. v CAPUT I v. at 3tur , et sidem Lupi. et Sanchea iis a seriuit, quia venede iis dolere supposuerunt. Alii e conixa missiori senisuae
adhaerentes dimittendum volunt sine absolutio . nisi diu et per longam experientiam emendacionem suam re verini. Media igitur via incendendum est, et e siderandum. an relapsus ex mera humanae mMurae seagilitate et praui habitus violentia post magnum conflictum ortus sit . et hi-terim minorem peccatorum numerum. et alia signa doloris extraordinaria attulerit . quae recensentur a Laym. Lug. Salmant. apud la .ciois M. 6. n. I 8aa. et tunc posse abs Mitradunt supracitati DD. cum sussciens habeatur certitudo de Poenitentis dispositio . ac moralis emendationis spes. Videatur Aucior is uinine per u n uti confera. ρ. c. s. n. a13. etc. 35. n. 355. Saepe tamen proderit dilatio absolutionis similibus poeniteotibus: ex hac enim dilatione maior peccati gravitatis horror coucipitur. Si autem quaeratur. . quanto temporis patio differ da sit absolutio. non potest hac super re certa regula tradi. sed ex eiscumstantiis iacu rentibus pendet. Hosaiis omnibus non videtur disserenda Ailtra oct0. aut decem. vel etiam quindecim dies. prout tradit Auctor supracitatus . cui favet surumus pontifex Benedicius XIV. io encycl. Apostolico g. aa. ινυ. ι. 3. p. 343. '' Possei hic etiam loquiri quid praestandum cumsessario
cum iis poenitentibus. qui saepius ad consessionem accessimi
eum consueto tantum peccatorum venialium numero . in quae
saepe relabuntur ῖ Pro hac dubii solutione advertendum p cata venialia in duplici genere esse; alia plena advertentia et deliberatione patrantur, ut plerumque Mant mendacia. leves detractiones . et his similia: alia. quae incautis, quinet sibi invigilare assuetis et christianae persectioni studentibus pro humana fragilitate irrepunt. Quoad haec secunda minor est dissicultas et licite dari absolutiooem tradit praxis et usus piorum sacerdotum. a concilio Tridentino Mprobata.
Loquendo vero de primo venialium genere non bene se gereret consessarius eadem sere semper peccata absque ulla emendatione asserenti absolutionem conserensi de iis enim etiam νῶ saltem eo m aliquibus debet newaraario haberi iuxta communem ibeologorum sententiam Lug. d. do
pom. aut. 8. verus dolor. et sincerum propositum . de qua
dispositione poenitentis debet formare prudens iudicium. st
moralem certitudinem haberet quomodo aurem Potest coo- lassarius istud iudicium formare, et certitudinem habere, .cum lino voegens motivum in contorium habeat. idem -- licet peccatorum numerus, ac frequentia absque ullo emen-
213쪽
dationis indicio' Ut ergo sacramenti validitati et poenitentis utilitati melius consulat, suadeat similibus poenitentibus.
ut una eum istis doleant, et se accusent de peccatis anteactae vitae. vel eorum aliquo. de quo polissimum sibi verum dolorem, sincerumque propositum habere persuadeant. Videantur decisiones Luc. an. 17 7. Pro mense Februar. cos. I. et Continuat. Toum . de poenit. c. 8. n. 8I3. et seqq. ex quibus tota haec praxis hausta. Inveniet consessarius non paucos nee infimae notae theologos a lethali culpa excusantes illas mulieres, quae suae regionis morem sectantes detecto collo, et nudato indecenter pectore incedunt, et sententiam quae ab absolutione arcendas
docet paulo rigidiorem traducentes eo quod quisque ius habeat
se patriae moribus et consuetudinibus conformandi in iis rebus, quae non sunt gravi scandalo proximi, et pectus meritinae non sit pars vehementer libidinem provocans: ita docent Less.
lib. 4. c. num. Ira. Laym lib. 3. tr. 3. caρ. 23. num. s. et alii apud Salmant. de semi. decal. praeo. c. 3. n. 26. Verum si Authoris nostri sententiae adhaereas a Poenitentiae et eucharistiae sacramentis arcere velit eas foeminas quae nudato pectore incedunt, a nimiae severitatis nota se sciat vindicatum multorum aliorum theologorum sententiis. tot episcoporum et synodorum dioecesanarum et provincialium sanctionibus, decreto Innocentii XI. auctoritate emanato pro urbe Roma a clemente XI. approbato die 5. Iul. x7I3. et a Benedicio X l . relato de synod. dioeces. lib. II. cast. 12. in sin. Videatur p. Ηyeronimus a Porticu cv. a. art. I. g. 3. n. ι . et cap. 3. g. I. n. 9. Hoc praecipue luto Praestare poterit cum iis, quae hunc morem in eas regiones. ubi non est, invehere auderenti haec enim et contrariae sententiae DD. facile concedunt: imo multi eorum eam consuetudinem extirpandam . et omnino abrogandam enixe suadent . Less. l. c. Nava tr. cv. 23. n. 19. Grassi lib. I. decia. auream caρ. 76. n. 8. '' Quae de consuetudine nostris temporibus nimium vigente inter alienas foeminas et viros matrimonio iunctos, et passim e nobilium e tu ad non nobiles traducta diserte babet Auctor noster , haec late prosequitur p. Ilieronymus a Poriicu l. sv. eit. cv. 7. Per tot. ubi Per varios Para- graphos ostendit cum magna verborum vi quanta pericula et damna tam spiritalia animabus . quam temporalia familiis ex ea proveniant, et objectiones consuetas solvit auctoritate ductus non solum fg. ΡP. et theologorum, sed etiam aliorum auctorum. Si consessarius attente perlegerit quae Diuiti do by Gorale
214쪽
QUAEST. H. CAPUT I. iis lini et caρ. g. 7. G n. laabentur, et diligenter in ieiunaverit mel itentes huiusmodi consuetudini inservientes.
clare eognoscet quam vera Sint mala ibidem expressa. quam lacrimabili experientia probata. quam sutilibus excusationibus nilantur. et quanta ratione a sacramcntis arcendi, si in ea perseverare velint '. v Idem Auctor in Opere citato cap. 5. ari. 3. et cv. uti. g. c. nimis laxas opiniones eorum. qui iuvenibus matrimonio copulari cupientibus . mutuam consuetudinem Permittunt, ei nimis rigidas aliorum, qui nullam se invicem invisendi facultatem concedendam tradunt, devitans, ostendit quam consuetudinem. a quibus cautelis possit consessarius permitiere supradiclis; ibi eas potest consessarius videre. si tuto rem praestare volueritia Ego hic breviter dicam . Non permittendam a consessario mutuam inter eos consuetudinem . nisi tempus advenerii opportunum spons*lia celebrandi, et prudens habeat landamentum, quod matrimonium inter eos iniri de parentum consensu debeat. neque etiam tunc temporis frequentiorem, quam necesse sit . ut puellae ingenium, mores et C. Perscrutetur sponsus, et praemissis
ad Deum precibus, et proposito Deum non essendendi '.
De sigillo confessionis: ad quas personas se extendat: el quae poenitentis licentia requiratur, ut cesseι obligare.
Q. I.. Quid sit sigillum consessionis.
R. Sigillum consessionis ex s. Th. 3. ρ. sum I. art. 3. definitur: Debitum confessionem celandi. Q. lI. Ex quo iure consurgat obligatio ad servandum sigillum consessionis: et ex qua consessione haec obligatio
R. I. Observatio servandi secreti sacramentalis primo Oritur a iure naturali. Observare igitur est, quod licet ius naturale rigorose sumptum non respiciat id, quod supernaturale est, sed solum . quod continetur intra limites purae rationis naturalis, nihilominus si sumatur minus rigorose. Prout distinguitur. a jure positivo , quod non attendit solum exigentiam rei, hoc modo jus naturale divagatur etiam circa su-
215쪽
sacramentum. Ratio constat ex perpetua Praxi et tonsuetudine ecclesiae . qua reputatum est eadem sab sigillo omnia ea quae poenitens manifestavit animo faciendi consessionem atramentalem. quamvis ex desectu doloris, vel alia ex
causa non obtinuerit absolutionem : nemo autem negare poterit hujusmodi perpetuam ecclesiae consuetudinem optimam esse divinae legis interpretem. praeterea si uon caderent sub sigillo sacramentali. nisi peccata. quorum quis obtinuit absolutionem, frustraneus saeillime reddoratur finis a Christo Domino intentus in impositione sigilli, reddere nempe suavem et tantiorem usum consessionisi multi etenim timere possent consessarium, vel ex propria malitia , vel quia .iudiearet indispositos, absolutionem denegaturum . ac proinde peceata celarent. si tune non caderent sub sigillo sae--entali. Hinc oritur obligatio sigilli sacramentalis etiam ra-
ione consessionis factae animo sese fac en aliter accusanini scis sacerdoti . natio est, quia cum poenitens sua per cata is ordine ad claves manifesta verit. reddidit consessio. riem saltem inchoative sacramentalem: at lyroinde revelari mon possunt peccata in ea manifestata sine iniuria sacra-imenti. Lugo de mente. ιῶν. 23. secι. x. n. 4O. Suar. - . 33. asci. a. n. 3. Eo quod autem consurgat obligatio sigilli sacramentalis, dum, quamvis erret poenitens circa mini-Strum . ex se tamen putat et intendit stacere consessionem a Christo institutam, merito dicitur consurgere obligationem sigilli sacramentalis ex consessione lacta laico . in casu , quo. Poenitens putaret esse legitimum poenitentiae ministrum: -ut evenire posset. si quis, absente sacerdote . pularet in extrema necessitate Posse absolutionem a laico obtinere .
I. 34. ' Et si cum Vasq. et Lug. dis'. 23. n. O. contrarium sentire velimus . non negandum tamen gravissimam Naturalis secreti obligatiovem oriri '. E contra sigillum sacramentale non consurgit e consessio--- . quae nec inchoative sit sacramentalisi ut si .fiat nullatenus ex animo se coram Deo accusandi. sed ex solo fine
se conqu-ndi de consessario, illum injuriis lacessendi. ad
malum pertrahendi. vel aliquod secretum commiliendiere. natio est . quia sigillum sacramentiae oritur ex confessione, quae saltem sit sacramentalis ex intentione poenitentis: d.
i Q. II. Quoi peccata committat, qui Dangit sigillum s eramentale ; et quomodo peccet. Disiti Cooste
216쪽
R. I. In violatione sigilli primo intervenit peccatum in erilegii i fit etenim iniuria sacramento, dum per tractionem sigilli redditur perdifficile et odiosum . quod removere V luit Christus Dominus, sigillum praecipiendo . Secundo committitur peccatum detractionis infamando Poenitentem. Tertio peccatur contra fidelitatem, quatenus saltem implicite
intervenit onerosa promissio inter consessarium et poenitentem non manifestandi peccata. Ista autem duo ultima peccata no9 intervenirent. quoties poenitens ius ad famam. vel ad secretum non haberet. ' Μelius sentire videntur Suar.
II. In fractione sigilli sacramentalis intervenire non potest veniale Peccatum ex parvitate materiae. Ratio est. quia quaecumqtie fiat revelatio etiam peccati venialis . reddit valde difficile et odiosum sacramentum poenitentiae: tum quia poenitentes semper timerent ex ignorantia consessarii posse revelari quod in se grave est: tum quia non raro poenitentes aegerrime serrent etiam leve peccatum revelari: tum quia si admittatuv posse cum sola culpa veniali revelari quod leve est . inferri posset multoties solum leviter peceaturum consessarium quaedam gravia revelantem: nam aliqui minus aegre patiuntur aliqua gravia a se perpetrata revelari. quam alii suas culpas veniales. Cum ergo quaelibet fractio sigilli valde odiosum reddere possit sacramentum . sequitur Semper esse peccatum mortalet ' ita Suar. a sq. Lug. et alii apud Bonac. l. c. n. s. 'Q. III. Quae personae sigilli sacramentalis vinculo ligentur. R. omnes illi tenentur ad sigillum sacramentale, qui hahent notitiam peccatorum immediate, vel mediate ex consessione . Ratio est . quia Christus Dominus imposuit aretissimum sigilli praeceptum, quia ita conveniens erat ob reverentiam sacramenti. et ne odiosum redderetur, dum ex
ipsius revelatione infamiam . vel aliud damnum subiret poetiitens: id autem convincit hoc sigillo nedum obstringi sacerdotem , sed quemcumque alium, qui peccatorum notitiam aliquo modo habuerit ex consessione. Non ergo sufficienter reverentiae sacramenti provisum esset . nec satis odium consessionis amotum suisset, est dum deberet tacere sacerdos ratione talis 'sigilli. non prohiberentur loqui. qui occasione consessionis percalorum notitiam habuerunt. Hinc praeter consessarium, qui primo et principaliter sacramentali sigillo adstringitur . eodem sigilli vinculo ligatur interpres, quo mediante fit consessio: d. Th. in c. d. ar. q. 3. Grt. a. q. 3. et ari. a. ad ι. ubi idem docet de consiliario. Diuiti oti by Coral
217쪽
QUA EST. VI CAPUT I. a si ui sacerdos gyatia petendi consilii consessionem revelaverit. Juamvis autem aliqui dicant non ligari vinculo sacramen in talis sigilli eonsiliarium . si consessarius ipsum consuluit de consensu poenitentis, communior tamen opinio tali vinculo etiam tune ligari dicit. Ratio est, quia consensus merittentis de tali consilio petendo, non facit quod consiliarius non habeat talem nolitiam ratione consessionis . at quodammodo participet actum clavium cognoscendo causam poenitentis, et coadjuvando sacerdotem in ordine ad consummationem sacramenti: cum proinde notitia, quam habeteonsiliarius proveniat ratione sacramenti iam inchoati. et ad illius complementum ordinetur . non potest non cadere sub sigillo sacramentali . Suar. div. 33. aece. c. n. 6.
18. Bonac. disρ. 5. q. 6. seet. 5. ρ. 3. n. 4. Quod dictum est de consiliario. a sortiori verificatur de praelato. superiore. cui sacerdos isserior de consensu poenitentis consessionem revelat ad saeuitatem obtinendam absolvendi a reservatis . Immo non inconsequenter loquuntur illi, qui dicunt superiorem teneri etiam sigillo sacramentali, quando ipse poenitens per se exposcit ab eo sacultatem, ut a reservatis absolvatur. Ratio est, quia tunc manifestat sua peccata in odine ad consessionem: et praelatus gerit se ut judicem superiorem peccatorum . influitque in absolutionem delegando facultatem absolvendi. Videtur ergo notitia. quam accipit superior a poenitente . esse quodammodo sacramentalis, adeoque cadere sub sigillo. Nauar. in caρ. Sacerdos
. ' Addit Sylv. in sure. q. II. ari. 3. teneri sigillo sacramentali eum. qui cum non sit sacerdos, pro lati tamense gerit, et ita poenitentem decipit, quia 'eccatum innotescit illi per confessionem eae prudenti poenitentis intentione sacramentalem, licet talis non sit errore facti. Ex eadem ratione pariter sentit et docet Liag. I. c. n. G. sigilli lege
obstrictum sacerdotem nolentem alicujus consessionem exciperei et propterea fugientem, nihilominus unum, aut alterum Peccatum audientem.
Tenetur pariter sigillo sacramentali, qui casu. vel ex necessitale, vel malitiose alicuius audivit consessionem : itemque ille, cui sacerdos vel ex inaduerientia, vel inique alicuius precata revelasset. Cum in his casibus notitia peccati
ex consessione oriatur, consequens est cadere sub sigillo . Lugo n. 39. Dian. t. r. tr. 8. resol. 37. et sere communi
ter . Non pauci tenent haud ligari sigillo sacramentali illum,
218쪽
qui chartam invem . in qua peccata alicuius scrima legἱt.
cum talis scriptura per accidens ad consessionem ordi tur potest elenim quis sine scriptura peccata confiteri: ' Mar. ρ. 33. seet. ι. Lug. c. n. ι7. La m. cv. c. n. s. 'Verum opinioni contrariae adhaereo i sicut ei enim ligatur sigillo sacramentali. qui audit poenitentem sua peccata con sessario manifestantem, ita et qui legit chartam . . in qua sua peccata scripsit in ordine ad consessionemi revera etenim eadem scripsit. ut ita consessario manifestaret. Nec refert huiusmodi scipturam non ita proxime referri ad consessionem . sicut ipsa actualia manifestatini nam quamvis Ba proxime non reseratur . non amen negari potest ex intentione scribentis acripturam non assumi. ut medium ad manifestanda peccata in consessione, adeoque ad ipsam manifestationem relate ad consessionem pertineret et ita dicendum est huiusmodi notitiam habitam ex scriptura cadere sub sigillo: Anicii . a Spir. S. p. a. tr. 5. disρ. 19. secl. 3. n. 2535. et plures alii. quos sequitur Bassaeus ν. confinion. xo. ' Maider. Fagund. Ν . Vivald. apud Dian. rom. a. tr. c. resol. II a. ' Quod dictum est multo magis verificatur, si peccata legantur in scriptura in ipsa actuali con- asione. vel si scriptura reperiatur in consessionario post consessionem i vel si scripta suerit a mulo . qui aliter non potest sua peccata manifestare. vel si scriptura facta sit a poe- nitente. ut expostulet a superiore saeuitatem pro reservatis.
Q. IV. An consessarius de licentia poenitentis prodere possit quae audivit in consessionei et quid si concedat Iicentiam etiam manifestandi peccatum complicis. R. I. Consessarius de licentia mentientis loqui potest dei auditis in consessione. Ralio est, quia eum sigillum impcrii tum fuerit in lavorem poenitentis, iuxta ipsius voluntatem
se vandum est. Id autem magis roboratur, quia dum poenitens impertitur licentiam consessario, intendit dare notitiam extra sacramentalem: siculi si de talibus peccatis cum eo loquutus suisset extra consessionem. adeoque consessarius nullatenus fractor est sigilli ea revelando : d. Th. ui c. d. xa. 3. a. a. , quem communiter theologi sequuntur. Quorumdam contraria opinio in eo fundatur, quod sacerdos tenetur
ad sigillum saeramentale ex jure naturali et divino, in quo jure non potest poenitens dispensaret ' ita plerique ex antiquioribus. et praesertim Scol. in ι. dist. ai. q. a. ' At hoc sundamentum ruit, dum intelligitur poenitens, tribuendo licentiam consessario de auditis in consessione loquendi. .dare illi etiam nolitiam extra sacramentalem pec torum . quae proinde, cum ex hac ulteriori notitia extrahάntur ab
219쪽
QUAEST. VI. CAPUT. I obligatione sigilli, liberum omnino erit ea propalare . si ita
concedat poenitensi vel solum iuxta licentiam poenitentis de iisdem limitate loqui. Advertere tamen est, quod si poe- intens concedat eonsessario loqui de suis premiis in ordine tamen ad eonsessionem i ut si concederet licentiam manifestandi praelato suum pereatum ab obtinendam taenitatem absolvendi a reservatis, vel viro prudenti ad aecipiendum consilium. isti ex dietis supra sigilli vinculo obs ringerentur.
R. II. Non frangitur sigillum, si de litentia poenitentis
reveletur peccatum eompiliis, sive hoe fiat ob publicum honum . sive ad ipsius correetionem. Ratio est . quia quamvis etiam peccatum complieis sub sigillo remaneat, non tameneadit sub sigillo . quatenus est ipsius peceatum, sed quatenus spectat ad consessionem poenitentis. qui illud detegendum putavit, ut proprium eonfiteretur Peccatu mi unde sunficit sola licentia poenitentis, ut possit revelari. Addatur complicem nec secretum commisisse, nec illi odiosam reddi consessionem ex tali revelatione; nam non proinde evenit aliquando manifestanda. peccata, quae ipse in consessionε revelaverit: d. Antoniri. p. 3. tit. 3ι. c. 39. q. I. . Ιaugo ἀπ3. secl. 5. n. I 38. . Suar. a. 3 . secl. 3. et c. aliisque
quos sequitur Diana p. s. tr. I. res I. a
Q. V. Qualis licentia poenitentis requiratur, ut consessarius loqui possit de auditis in consessione. B. Hujusmodi licentia debet esse expressa, libera et non revocata: d. Th. in c. q. 3. a. a. Et quidem si sunsceret praesumpta. facile accidere posset censessarium in
pluribus casibus eam praesumere . et tacite concessam a credere , absque eo quod revera ita esset i ac proinde poenitentes a consessione retraherentur ex timore quod consessarius ipsorum peccata ob talem praesumptam licentiam revelaret. Idἐm sequeretur si sufficeret licentia extorta per dolum. metum et preees importunas i nam multi me. nitentes, videndo saltem per metum reverentialem non negaturos petenti consessario licentiam manifestandi peccata, vel consessionem omitterent. vel tacerent peccata, quae crederent eonsessarium petiturum. ut sibi concederetur posse manifestare. Oportet ergo hujusmodi licentiam non solum esse expressam, sed undequaque liberam . Regulae in praxi Obseroandae
I. Quaedam reperiet consessarius in antecedenti eapite. quae multi theologi asserunt non inducere sigillum sacramentale, quod nihilominus obligare ego affirmavi. At puto Diuitigod by Corale
220쪽
inites debere meae adhaerere opinioni ex hac ratione reflexa: eo quod scilicet. cum sigillum sacramentale inducium sit ad removendum odium a sacramento, et ad alliciendos homines ad manifestanda peccata, quo rationabiliter fieri potest. est extendendum. Cum ergo quaecumque asserui inducere sigillum consessionis, et quaecumque sub eo cadere asseram, et validis rationibus et classicorum doctorum sunsragio ita esse comprobetur. hinc est non eximenda a vici- eulo sigilli sacramentalis. Hac eadeam ratione evidens si cadere sub sigillo quae consessarius dubitat, an sciverit notitia sacramentali, vel alia via, sicuti quae dubitat . an poenitens explicaverit ex intentione constendi, vel alio siue inam nisi etiam ad hos. et similes casus sigillum sacramentata extendatur, odiosum et difficilius reddi potest sacramentum . II. Certum omnino est non cadere sub sigillo sacramenlati, quae personae indoctae manifestant sacerdoti . ut dicere solent, in confessione, quamvis revera sine ullo ordine ad sacramentum : cum neque sint in consessionario. vel si ibi sint . voluntatem non habeant sacramentaliter constendi.
Idem dicendum de iis . quae dicuntur quandoquidem a poenitentibus. maxime mulieribus . non intentione consilendi. sed potius vel redarguendi consessarium. Vel proprium animum alleviandi. At nihilominus cautus valde sit consessariu in iis manifestandis: alias veluti sigilli transgressor traducetur. Quod si magna necessitas illum cogat uti tali notitia. ad removendum scandalum doceat hujusmodi non cadere sub sigillo consessionis. sed sub naturali secreto, quod in quibusdam casibus non solum Possumus, sed et tenemur violare
III. Quamvis tutam eredam illam opinionem, qua dicitur de licenita poenitentis manifestari posse peccatum complicis. id tamen nullatenus faciendum est. Disi ita suadeat. vel bonum ipsius poenitentis. vel complicis, vel necessitas gravis damni avertendi. Usus istius notitia8 raro est sine scandalo . maxime apud rudes passim dicentes consessarium notitia habita in consessione abuti . Quando igitur ex gravi causa putet consessarius uli debere Praefata licentia, opportunum iudicarem , ut induceret mentientem ad illi manifestandum peccatum eomplicis peracta consessione: ita enim facile removere posset omne scandalum, dicendo tale Petratum extra consessionem scivisse, ac proinde de eo loqui.' Licet de poenitentis licentia manifestari peccatum Complicis ob bonum poenitentis, vel ipsius complicis possit, ut superius auctoritate plurium DD. dictum esti perpendat
tamen consessarius quam districte summus Pontifex Bene-Diuitiam by Corale