장음표시 사용
241쪽
e. s. 8. nihilominus non est necesse pro reservatis accedere ad habentem iurisdictionem circa eadem . natio est. quia quamvis deinde constet peccatum certo suisse commi sum, nihilominus peccatum per absolutionem iam obtentam
fuit sublatum: reservatio autem est de peccato certo, et quod adhuc perseverat. Lugo d. 28. n. 22., AVers. q. 37. seci. v. ' sed videatur la Croix l. 6. q. a. n x 3. 'Q. VI. An sola peccata externa cadant sub reservatione rei quomodo debeant se habere, ut sint reservata. R. I. Ecclesia reservare posset etiam peccata mere interna: nam eo ipso quod ad illa absolvenda iurisdictio reqniratur, Posset eam non concedere consessario. Passer. q. I 87.
a. I. n. 575. lv. I. c. Benedictus XIV. de syn. Mec. II. 5. c. S. n. 5. '; nihilominus communiter asserunt the logi non reservari nisi peccata externa. Ratio est . quia reservatio ex saepe dictis stricle est interpretanda, adeoque tantum intelligenda de peccatis externis, tum quia, ut ratiocinantur Salmantieenses tr. 6. de sacr. POen. c. I a. P. a. n. II. alienum est a suavi ecclesiae gubernio mere interna reservarei adeoque dicendum est per reservationem solum
Punire velle culpam gravem perceptibilem, adeoque externam . Non effugiunt autem reservationem, si solum sint o culta; nam tunc revera sunt perceptibilia. eo ipso quod Sint externa, quamvis per accidens non innotescant, ut dixi tr. c. cv. 3. q. I. ' La Croix Ioc. cit. num. I6o6. Contin.
R. Il. Ut peccatum externum, quod reservatur, Vere eadat sub riservatione, OImrtet primo ipsam actionem exte nam non solum esse gravem ratione pravi animi. sed etiam quod ex se praeseserat gravitatem. Ratio est, quia cum reo servatio ex dictis respiciat peccatum grave et externum, oportet ipsam actionem externam praeseserre gravitatem, ut locum habeat reservatio. Hinc si e . g. reservatum esset Pec ratum Contra castitatem, quamvis actio externa gravis denominaretur ex intentione graviter mala, non tamen eaderet sub reservatione, si in se levis esset, atque externe talis rePutaretur: ut si quis ex intentione graviter mala proferret verbum turpe ex se leve. vel leviter tangeret manum Meminae etc. De Lug. d. ao. de Poen. n. 35. Ρal. de ρ n. d. Mn. P. 15. g. 3. n. SuareZ t. 4. l. a. c. I 8. n. I 2. Gn-ein. do ρoenit. lib. a. pag. mihi 566. Continuat. Tourn. de Poenit P. 2. cap. 8. n. I9o. Posset autem reservari impudi- citia cum monialibus quocumque modo altentata. adeoque
mortifera in animo, etsi levis in opere . prout iudicavit sae. Diuitiam by Coos e
242쪽
Inquisit. congreg. 36. Ayril. 17M.' Secundo qportet aetis
nem inlernam concordare cum externa in ratione pereati reservati . alias non verificabitur commissum esse peccatum reservatia n. Exemplum sit in eo, qui congreditur cum consanguinea . quam talem esse non cognoseit, vel si cognoscit. non credit esse pereatum diversum congredi eum consanguinea , ac cum alia foemina. Utique actio externa habet materialiter rationem incestust at quia actio, seu malitia interna est solum contra castitatem . nec Peccaminosa est ratione incestus. hine est neque actionem externam, quae ab interna
desua it formalem malitiam, malam esse sormaliter ratione incestus . ideoque nec eadem sub reservatione . quando in-eestus ali reservatus. Mansi ει casib. resem. p. I. quaest. a. n. s. ei communiter. Tertio ad inducendam reservationent oportet aclum esse completum et consummatum in ea
specie, in qua prohibetur. ut dixi etiam trace. ι. a. cv. 3. quaest. I. res'. 3. semper etenim redit illa regula quia odia sunt limitandat adeoque reservatio restringenda venit, ad peccata completa et consummata in ea specie, in qua est reservatio. dummodo tamen legislator non intenderit reservare etiam peccata attentata et non completa. ' Hoc posse fieri s. Inquisitionis congreg. declarasse die x6. r.
asserit Conlin. Tournei. n. I9 'Demum ut peccatum externum sit reservatum, non satest, si sit volitum in sua causa, sed debet esse volitum in se. dum actu committitur. Ita sequitur ex regula limitandi odia, ut scilicet non afficiant pro libita a legislatore, nisi in se formaliine sint . qualiter prohibentur . non vero si talia
tantum sint in sua causa. Hinc non sunt reservatae blasphemiae prolatae ex ignorantia culpabili. nisi tales cogno. scantur, dum Proseruntur. Idem dicendum de blassiemiis prolatis ex consuetudine . vel ebrietate, quamvis qui se in briaverit, cognoverit eas prolaturum. Grais. in prata. I. 1.
Q. VII. An metus gravis excuset a reservatione. R. Theologi , paucis demplis. loquuntur de reservatione. sicut de censuris. ut videre est apud Mazuchel. div. x. c. 5. n. 66. ει 67., cum Proinde dixerim tr. c. q. c. S.
Ouarat. a. metum gravem excusare a censuris, idem dico
de reservatione . Et ratio utrobique est eadem , quia scilicet lex ecclesiae non intendit, ordinarie loquendo. cum gravi incommodo obligaret unde M quis ex metu gravis damni laciat quod ipsa prohibet. non violat legem ecclesiae, quamvis violare possit ius naturale et divinum; adeoque non incurrit
243쪽
QuAEST. TII. CAPUT I. diis poenani. sive odia. quae e lesia imposuit suarum lagum
ransgressoribus: Accedit odia esse nnutanda. adeoque re servationem asscere peccata plene Voluntaria. non vero commissa ex gravi meto. Grassi de eas. rem. I. I. ev. x3. num. 33. Avers. de poenit q. W7. 3μι. 1. ' Potior ratio cur metus gravis eximal a reservatione est . quia eum reserveniatur delicta atrociora et graviora etiam extrinsecus, et metus minuat voluntarium, externam quoque delicti atrocitatem minuit. φRegulae in praxi Obse inandae si eonsessarius non satis sit versatus circa ea . quae peristinent ad casus reservatos . vel nimis facilis erit in concedenda. vel nimis dissicilis in neganda absolutione. Videat ergo in primis, an poenitens mecaverit mortaliter . nam sorte venialiter peccaverit in subita ira blasphemando. in removendo infantulos a capsula , ut suo loco dictum est etc..et ita non haberet locum reservatio nostrae dioecesis in odidine ad hos casus. Videat si saltem dubitari possit. an graviter peccaverit, nec ne i an detur aliqua circumstantia, ut duhitari possit. an inciderit in reservationem i stantibus enim . talibus dubiis semper removetur reservatio. Videat, an talis sit ignorantia peccantis, ut non reputaverit suum peccatum gravius alio , quod sub eodem genere eontinereturi ut si Non reputaverit gravius Paceatum congredi cum consanguinea. vel amne, quam cum alia foeminat quamuis elenim difficiliter dari possit talis ignorantia respectu primi, vel etiam secundi gradus consanguinitalis, non tam difficile est dari in rudibus respectu affinium. seu cognatorum, aut e gnatarum spiritualium . Videat, an peccatum sit tantum v luntarium in sua causat ut si quis blasphemet ex culpabili Consuetudine, non advertendo tamen ad blasphemias. dum proferti vel ratione ebrietatis; quamvis sciat se in ebrietate blasphemare. Videat, an peccatum quod commisit poenitans. sit plene consummatumi nam non raro in materia luxuriae abstinent a eonsummando intra vasi ne foemina impraegnetur, vel etiam ad evadendam reservationem. Videat etiam . an poenitens excusari Possit ratione gravis metus. quod evenire e. g. posset respectu homicidae. qui homicidium perpetraverit ob graves minas Personae polentis. Ex
his omnibus tacite iudicare poterit, quando in particularibus
easibus intervenerit reservatio.
Sunt plures et graves theologi. qui sententiam quaesito quinto positam pretabilem agnoscentes, nihilominus in praxi
244쪽
nullatenus admittendam ducunt. Istorum ratio est, quia cum peccatum dubium factum certum debeat denuo clavibus subjici . licet iam semel consessum, ut etiam ostensum est superius eum communiorii indirecte enim lanium absolutum remansit: ita et dicendum volunt de reservatis dubiis faciis certis post absolutionem. Videantur La Croix l. e. Reiff. trix . dist. 9. addit. 5 Post. n. Io. Glon. lib. a. de sacram. controo. 7. cv. s. n. m. Felix Pinest. lom. I. P. c. cap. S. n. 33xa. Ferrar. N. Resematio n. a. Hoc extendunt etiam
ad peccata reservata inculpabiliter in consessione oblita. vel ex gravi necessitate non delecta. Quidquid vero hac in re Iibeat sentire. certum est sere omnes admittere . quod si quis confiteatur apud consessarium habentem facultatem in reservata ordinariam, ac etiam delegatam i vel iubilaei. vel alio
tempore, quo ab eisdem absolutio permit,itur. sublata tunc sit reservatio peccatorum in ea consessione oblitorum . ita ut possit a quocumque simplici consessario deinceps absolvit quia superior praesumitur velle liberare poenitentem a peccatorum vinculo. a quo Potest . cuius suae voluntatis signum sunt verba adhiberi solita ahsolbo te οῦ in quantum possum, et tu indiges, nec episcopi in suis statutis recedere solent a graviorum theologorum torrente, nisi id exprimant. Ita d cent Sylv. in sumi. q. ao. n. 85. et 89. Sanch. lib. 8.de matrim. Hv. 15. n. II. Palaus ρ. IS. g. 5. n. s. Hol2m. pag. 38 . n. 697. Salm. cv. x3. n. O. Quoad metum gravem nolet consessarius ad hoc . ut a reservatione eximat, debere esse incussum iniuste a causa extrinseca, et ad hoc, ut illud opus ponat sub reservatione
velitum. Mans. de cas. Fero. P. 1. q. 1. n. II. et P. a. q. I. n. 26. Bonac. de Pecc. di P. a. q. 8. p. a. et de cens.
AV. r. q. a. ρ. 3. Golazal. in caρ. Sacris de his quae υἱetc. Conti . Gurn. de ἰου. cap. 5. ρ. c. et de cens. cv. c. Ex his inseret consessarius non fore a reservatione immunem puellam, quae ob metum intamiae, mortis subeundae ici partu. vel adulterii accusationis apud iudicem. laetus animati abortum procuraret, larem qui timens, ne a Franci
sco in furto deprehendatur, illum occidit.
De iis qui incurrunt reservationem
Q. I. An peregrini et vagi subjecti sint reservationii et quid
dicendum de illis, qui cum inciderint in casum reservatum in propria dioe si, exeunt extra illam, ut absolvantur.
245쪽
n. 1. Vel peregrini commiserint Peccatum ex reservatis. dum erant intra dioecesim reservantis, vel illud commiserint in alia dioecesi, ubi non erat reservatum. adhuc reservatione ligantur, dum petunt absolutionem intra dioecesim . in qua est reservatum. Ratio est . quia consessarii talis
dioecesis non habent iurisdictionem quoad illud absolvendum: unde sicut peregrini absolvi non possunt a non habente iurisdietionem. ita nec a reservatis. Salm. Ir. 6. c. 13. n. 26., Mn. docens. q. 3. p. 5. g. a. n. 11. ' et ita declaravit sacra Con. greg. episcop. et regular. dis 17. Nooemb. x6 6. apud Piton. de conferas. n. 6ao.
R. II. Qui habet casum revereatum in propria dioecesi,
et ad aliam accedat, ubi non est reservatus, potest ibidem absolvi, dummodo eo non processerit in fraudem reservati nis. Ratio est, quia usus et praxis invaluit in ecclesia, ut
poenitentes ei iam quoad peccata alibi commissa judicentur iuxta leges loci, ubi petunt absolvi. Lugo div. ao. n. 7o.
Suar. div. 3o. acnt. I. u. c. Cabassut, lib. 3. cap. I a. n. a. quam praxi in et tacitum episcoporum consensum appro.
havit Eugenius IV. in suo decreto. Prout testantur Cajet. in sum M. Absolutio et Lug. div. ao. n. 71. ' Non poterunt vero absolvi, si eo processerunt in fraudem reseo
tionis. unde illos non posse absolvi declaravit Clemens X. in bulla inem. Superna ete. q. Regularis. Quamvis autem ibi Pontifex de consessariis regularibus loquatur, nihilominus cum id prohibuerit . quia nulli licet in fraudem legis
operari cum sinus et dolus nemini debeant suffragari, consequens est nec Posse absolvi a consessariis saecularibus. ut patet ei iam ex declaratione s. Congregat. apud Dian. t. I. tr. 5. resol. ιγ Tunc autem dicerem alio progredi in fraudem reservationis. quando nullum aliud esset motivum , vel principale progrediendi motivum esset obtinere absolutionem a reservatis . natio est, quia fraus intervenire dicitur, ubi per indirectum ei cautelam lex redditur elusoria . ut ex Bare iom. Ioa. n. 4. facillime autem cautela esset pro illudenda
lege reservante. Si quis posset alibi, absolvi dum principale motivum eo progrediendi aliud non esset nisi petere absoluti nem . Accedit in dubiis opinionibus illam esse amplectendam . per quam fraudes impediantur. Barb. ibid. n. 5. Solet autem esse lis inter DD. an aliquis extra dioecesim eundo possit ibi absolvi a censura in propria dioecesi resedivata, si ibi non sit reservata. Quamvis autem Passerinust. a. q. 187. n. ι7 et alii dicant posse valide absolvi. si non adsit fraus, respondendum tamen est negative. Ratio est
246쪽
quia tota facultas simplicis consessarii a rensuris absolvendi
habetur eae cap. NUer do se ni. comm. ex eo autem habetur simplicem consessarium absolvere non posse a censu ris. quando sunt reservatae. Suar. da cena dis. 7. Rece. I. n. 22., Bonac. d. cens. q. 3. P. a. n. s.
Q. II. An habentes in alia dioecesi facultatem absolvendia reservatis, possint absolvere illos. qui eum inmmiserint casum etiam in propria dioecesi reservatum . illuc procedunt in fraudem reservationis. R. Casus exemplificari potest in eo. qui commisset in dioecesi Lucana e. g. homicidium voluntarium. et in Daudem reservationis accederet ad aliam dioecesim . ubi etiam esset reservatum . sed adiret pro absolutione habentem i risdictionem in reservata. At dicendum est non posse ibi absolvi etiam ab habente iurisdictionem in reservata. si eo vadat in fraudem reservationis proprie dioecesis. Et ratio est quia potestas absolvendi a reservatis subditos alterius episcopi.
sundatur in tacito consensu praelatorum scientium. et non improbantium Praxim, ut proprii subditi etiam extra dioeresim
absolvanturi haec autem praxis non toleratur . semper eum pergant ad alienam di insim in fraudem reservationis Propriae dioecesis, ut constat ex constitutione Clem. X. ' Videam tur Fagund. lib. 8. da secund. maec. eccI. c. 8. Lug. I. c. Meus esset. si transferret domicilium extra dioecesim episcopi reservantis. Id imum docet P. Mansi de cas. resem. P. 1. q. T. n. 29. de eo qui in fraudem reservationis exiret extra dioecesim ad committendum peccatum reservatum . et ad obtinendam postea ibi absolutionem: etenim eadem fraus committitur committendo peccatum intra dioecesim. et quaerendo extra eam a solutionem. ac eo fine exire a dio est. ut alibi pereatum eommittatur , ibique absolutio obtineatur. Si proinde jura nolunt alicui suffragari fraudem, qua maxime directe et ex industria proprii superioris eludatur . nec suffragari videtur praes in ea intentione peccanti extra dioecesim . ut eludat legem superioris. ' Cassian . a s. Elia m. Absolutio n. Sy. Q. III. An proprius paroctus absolvere possit parochia-niim in aliena dioecesi peregrinantem, si commiserit in propria dioecesi peccatum reservatum. R. Quamvis parochus etiam extra dioecesim excipere possit confossionem proprii parochianir arg. sext. in ev. Λ' ὐu da os Ieg. et habetur ex declaratione S. C. C. die 3.
Decemb. I7o7. apud Monaceil. eom. c. 26. n. 17 a. ' ni-rilominus non potest euin a casibus reservatis absolvere. Duiliaco by Corale
247쪽
Iutta est . quia parochus extra dioecesim non aliam habet iurisdictionem . quam eam, quae habet in pmpria dioeeest.
eum ergo ibi absolvere non possit a reservatis . neque poterit extra eam absolvere. ' Videatur Mans. de eas. resem.
Q. IV. An reservatio afficiat eam ignorantes: R. Non desunt, qui asserant ignorantiam reservationis ab eadem excusare. quibus novissime accessit Viva L 3. ρ. 6. v. s. ari. 3. n. 3. Isti considerant reservationem. quasi sit solusi poena: et sicuti quia censura est poena non ligat igno. xantes, idem dicendum putant de reservatione. Verum com , munior sententia asserit ignorantiam reservationis, quamvis de secundario sit poena. Primo tamen et per se est limitatio iurisdictionis in consessario et e contra vero censura Primo et per se est poena, quamvis annexam habere possit privati Dem iurisdictionis ex parte consessarii, quando est reservata. Quia censura prima et per se est poena, ut suo loco dixi, non ligat inculpabiliter eam ignorantea, quia non possunt
dici eontumaces contra legem. quam ignoranti si vero non incurratur censura. Cessat etiam reservatio. quae est illi accessoria . Quia vero reservatio primo et per se non est poena,
sed habet limitare iurisdictionem in consessario. non cessat ratione ignorantiae ipsius poenitentisi neque etenim ipsius ignorantia habet sacere in consessario esse iurisdictionem.
quae illi non suit collata. Passeri t. I. q. 187. art. I. num. ι74. Tambur. de cas. resera. c. a. n. a. ' Videri possunt
Λ Λ. inserius cit. ' Secus dicendum esset, si legislator intendisset aliquid reservare in solam poenam i at observat Tamburinus n. 4. semper credendum esse reservationem de
se primo respicere limitationem iurisdictionis ob publicum
bonum . nec credendam meram poenam, si id expresse ex lenore legis non habeatur. I is tamen non obstantibus nescio videre, quomodo saltem non dici debeat pmbabilis ea opinio, qua asseritur reisoationem non assicere ignorantes saltem inculpabiliter reservationem, quam opinionem. aliis citatis. propugnant Salmatit. tr. x8. λ c. c. a n. s. Cum autem id magis communiter admitti videatur quoad reservationem, quam constaret solummodo habere rationem poenae . remanet id probare quoad reservationem . quae per se primo respiciat limitationem iurisdictionis. ut ipsius timore homines retrahantur a commiti tendis peccatis, quae superiori reservantur. Id autem probatur, quia duin ignoratur quod lex si aluit ad retrahendum a peccato, ignorantia excusat a quacumque re imposita con-Diuitigos by Coos e
248쪽
tra transgressores talis legis. Et ratio est, quia tunc omnino cessat finis intentus a legislatore. Pompescendi nempe peccantes. qui tamen nullatenus refraenantur. quoties ignorent talem legem. et in easu praesenti legem reservationisi ubi autem omnino cessat snis inlentus a legislatore. etiam cem sabii ipsius lex. Hinc quamvis censura non habeat solum modo rationem poenae . sed etiam rationem medicinaei imponitur enim ab ecclesia. ut ipsius timore homines a peccatis retrahantur, nihilominus non ligat ignorantes. IV siquis voveat velle subire aliquam poenam . ex. gr. Si sudat. non leneretur eam subire . quoties ludat, oblitus talis voti. et id praecipuae: quia ex oblivione sit tale votum non posse illum retrahere a ludendo. adeoque in tali circumstantia cum cesset omnino finis intentus a vovente, cessabit obligalio voli. Universaliter igitur verum videtur non obligare leges. quam vis non pure poenales. sed etiam medicinales. quoties cessent esse medicinae, atque ita ressare videntur. quoties ex ignorantia . seu oblivione non habeant retrahere a peccatis . a quibus voluerunt tales leges omnes cohibere. Quamvis ergo reservatio, ut Pura Poena non consideretur. sed etiam ut medicina. qua legislator intendat homines malos a quibusdam peccatis removere, ne se ilicet rogantur accedere pro absolutione ad superiorem. dicendum videtur non se exteridere ad illam ignorantesi cum respectu illorum omnino cesset
esse medicinalis Ex his rationibus hanc opinionem vere probabilem iudicavi. Ex hoc etiam animadvertat consessarius an hic locum habere possit ea doctrina . qua ν. 5. c. 1. g. s. dixi pro administrando sacramento poenitentiae sufficere iurisdictionem probabilem Caelerum ex doctrina supr, allata. ut notant iidem Saumant. sub n. non licet inferre non remanere reservatum votum alias reservatum . puta si emittatur votum perpetuae castitatis ab ignorante ipsius reservationem. Ista reservatio non imposita est . ut retrahantur homines a vovendo, qua
ratione dici posset non afficere eam ignorantes. sed quia aequum est rex magni momenti supremo Principi reservare. simulque impedire, ne ipsarum relaxatio facile inducatur. Q. V. An impuberes reservatione ligentur. B. Quidam universaliter negant impuberes reservatione innodari, ea ducti ratione, quod sicut in foro exteriori minor aetas excusat a poena ordinaria. ila et in iudicio ani
249쪽
tἰone quoad peccata carnalia, si quae sint reservata. Et ratio est . quia m cv. Pueris a. de delici. 'uerorum bene diei potest ecclesiam non imputare impuberibus peccata carnalia quoad poenas ipsis correspondentes. Praeterea pueri ante
Pubemalem ordinarie consummare non valent peceata rar- Malia , et si aliqui consummare valeant. non comprehenduntur a lege reservationis; quia leges respiciunt quae communiter, non quae raro accidunt. lv. Nam ad ea da legat Bassae iIs ν. Luavria n. I. Sanch. aliique quos sequitur P. Mansi de cas. refero. p. I. I. n. 23. et αι. Alii demum dicunt quod semper eum reservatio non habeat meram rationem poenae, sed lata sit ad absterrendos, adeoque Praeservandos Peccatores, afficit etiam impuberes: tali ei enim Praeservativo non solum putanes, sed etiam impuberes indi.
gent. Anton. a Sp. S. in direct. confessam '. I. tr. 5. dis-Put. I . secl. 3. a num. 9x9. Ego autem considerans exesu dendam esse reservationem. Semper cum est dubium vel
iuris, vel lacti an ea sit attendenda. universaliter dicerem impuberes reservatione non ligari, eo quod ex fundamento Primae opinionis consurgere videatur dubium prudens. an eos comprehendat. Saltem ex hoc motivo pm certo teneo Non comprehendi a reservatione quoad peccata carnalia. Neque quoad alia peccata teneri impuberes reservatione. ultra auctoritatem DD. superius citatorum probat Passer.
in tribunal. regulari q. 28. art. a. n. 27. multis iuribus citatis, quae etiam quoad alia praeter carnis peccata minus apti videri docent. φυ. I. An novitii incidant in reservationem episcopalem. R. Cum novitii in favorabilibus veniant nomine religiosorum , sequitur quod sicut religiosi episcopoli reservatione
non innodantur, ita nec novitii. Suar. de resis. tom. c. I. x. c. I9. aliique quos Sequuntur Salmant. tr. I 8. c. c. n. 57.
Si ergo habeant licentiam a praelato confitendi consessario saeculari, vel intelligantur hahere, ut dum sunt in itenere. poterit iste eos absolvere a quibuscumque peccatis, alias etiam episcopo reservatis. Idem dicendum ex iisdem Salmanticensibus de famulis commensalibus conventus..' Quoad famulos regularium vide quae dicta sunt superius tract. I 8. q. I. cv. 4. sub n. I 3. ubi de communione paschali disserentes diximus conditiones. quae requirui Itur ad hoc , ut
regularium familiares dici possint. Q. VII. An moniales sub episcopali reservatione conpreliendantur. Duiliaco by Cooste
250쪽
R. Quaestio non potest esse de monialibus episcopo subiectis. ut de se pateti unde solum difficultas est quoad nimniales ipsi non subditas. sed regularibus. Non desunt autem qui affirment comprehendi sub episcopali reservatione. et Tatio ipsorum est . quia cum ex constitutione Gregorii XV. consessarii monialium etiam regularibus subjectarum sint ab episcopo approbandi, intelliguntur ab eo approbari solum quoad peccata ab ipso non reservata, atque hanc doctrinam omnino sequendam docet Tambur. I. 5. de pomte.
tr. de cas. resem. c. 3. α n. 3. Verum allata ratio non satis convincit moniales exemptas sub reservatione episcopali comprehendi: quamvis etenim Gregorius voluerit etiam eon. Marios istarum monialium approbandos esse ab episcopis , non tamen habetur ab eis obtinere iurisdictionem, sed bene dici potest iurisdictionem, habere a suo praelato, cui ipsi et mo niales subduntur sub conditione tamen, ut ab episcopis approbentur. Ad eum modum quo quamvis necesse sit regulares pro audiendis saecularium consessionibus habere episcopi approbationem, commode tamen sustineri potest iurisdictionem immediate habere a Papa. B d. vari res. R. I. res. 34. n. c. et res. 38. n. 6. Pass. t. a. q. 187. a. r. n. 86a. Notandum hic cum Passer. l. c. cum Donat. t. 3. D. I3. q. 33. Pellitar. tr. 6. ωρ. a. n. III. et Alessandr. con . monial. v. 6. g. a. q. I a. moniales exemptas posse a episcopo coerceri
censuris et casuum reservatione, si deliquerint in iis . in quibus iurisdictioni spirituali episcopi subsunt, ut puta circa
clausuram . et ita erui docent ex Tridentino sera. 25. cv. s. de regulari et ex constitutione x8. Gregorii XV. hullari Rom. ωm. 3. pag. a. ubi circa clausuram ab episcoporum jurisdictione exemptae non habenturi quamvis probabilis etiam sit opinio contraria, quae Tridentini verba de soro externo tantum intelligenda tradit. 'Regulae in praxi Obseroandae I. Bene animadvertat eonsessarius non raro evenire Posse habentes peccata in nostra dioecesi reservata . ad vicinas dio reses migrare, uti ibi absolvantur, atque id accidere facilius Posse respectu parochorum etc. qui habuerunt actus ob Sc nos cum parochiana. et consessariorum . qui cum poenilentibus. At de istis facillime verificatur alio migrare in audem reservationis . adeoque invalide ibi absolvi. Et quidem quis negabit in fraudem reservationis. etiam occasione
alicuius solem nil alis extra dioecesim quaerere absolutionem . qui commiserunt casum reservatum animo petendi absolu-Diuitiaco by Socrate