장음표시 사용
251쪽
. ' QUAEST. VII. CAPUT H. Q3tionem, ubi non est reservatust In fraudem aliam reservationis extra dioecesim quaerit absolutionem, qui non alia r tione ad Hieram transit dioecesim . nisi ut non petat absolutionem a suo superiore. vel ab iis qui sunt ad hoc deputati: vel saltem hoc est praecipuum et principale motivum alio migrandi. Videat ergo consessarius quid credere debeat
respectu Praelatorum parochorum, consessariorum etc. II. Quamvis toto conatu debeat consessarius removere impuberes a quocumque peccato, et maxime ex reservatis inihilominus non obliviscatur tuto dici posse sub reservatione noti comprehendi, et specialiter quoad peccata luxuriae. Ηine absolvere poterit masculira impuberes sod mitice agentes. vel patientes. quamvis huiusmodi peccatum in nostra dioecesi sit quoad masculos reservatum . Videat nihilominus . ne ex nimia facilitate absolvendi animosiores fiant ad iterum peccandum i et fortasse multoties optimum erit absolutionem disserre, ut magis commissi criminis gravitatem perpendant.' Multum discrepant inter se DD. in explicandis illis verbis supracitatae bullae Summa: nisi eosdem poenirentes no-oerint in fraudem resemationis ad adimam dioecesim pro absolutione obtinenda migrassa. Alii enim eum Tambur. intelI, genda dicunt, si casus deduetus sit ad lorum contentiosum: secus vero si sit adhue oceultus. Alii cum Palao trael. 3. div. l. p. ac. g. 5. n. ι. Milant. in proposit. damnat. ab Alexandro VII. Wigandi. tr. xc n. 6o. explicant tum tantum poenitentem alio migrare in fraudem reservationis, si Peccavit considens absolutionem recipere posse, ubi peccatum
reservatum non est. Alii demum cum Ρasser. quaest. 187. an. 1. num. 56a. tune poenitentem alio migrare tradunt in
fraudem, si a propria discedat dioecesi ad solum finem o tinendi absolutionem sine alio rationabili motivo. Omnes istae rationes explicandi constitutionis verba dissicultate non carenti nam primo Pontifex loquitur de soro iseramentali. non de soro externo i secundo prohibet ariolvi non qui peccat, sed qui alio migrat in fraudem. Remanet ergo. ut pro babilior sit explicatio ab Auctore tradita . cui adhaerent Lug.
non dicet migrare in fraudem reservationis eum. qui Post Peccatum reservatum patratum. cum possit in propria dioecesi absolutionem petere, diu disseri consessionem. et tempus expectat. ut ad vicinam pergat sub praetextu indulgentiae lucrandae r Revera in praxi quam facile est, ut hoc agat non
bona fide. sed ad effugiendum superioris judicium, ad eum
252쪽
modum quo dicunt Reissi tract. a. dist. 3. n. r. Felix Potest. t. 1. ρ. 3. n. 2o9S. Sylv. in sumi. q. 5. art. 5. q. c. et alii plures apud Ferrar. v. Ieiunium art. a. n. 3o. eum in
fravdem ieiunii alio migrare . qui de loco ubi jejunii prae
ceptum viget. se transferat in locum, ubi non jejunatur nota causa negotiorum. aut honesti alterius finis. Neque valet dieere eum tali iure suo; nemo enim habet jus praecise exeundi Esuo, territorio hoc fine, ut legem fraudet. Hoc notandum a consessariis, qui non dioecesanorum consessiones excipunt. φ' Quod dicitur de eo. qui exit e dioecesi ad patrandum peccatum . dieendum pariter de eo. qui ad evadendam reservationem in locum exemptum intra dioecesim situm, aclhunc finem, ut in eo peccaret, se conferret v. g. in regul rium monasterium. Licet enim probabiliter regularium e clesiae et monasteria non tantum quoad personas, sed etiam quoad locum exemptione gaudeant. ut cum concit. Trident ses3. I . caρ. 5 de reform. Bonifacio IX. Nicolao V. et Sixto IV . apud Bordon. l. c. et det Bene de immun. t. I. c. II. secl. I. n. I . pluribus aliis relatis firmant Barbos. de ofestisc. alleg. M. n. s. Henriq. in sum. lib. 7. ωρ. 15. g. 4.ΑΣeved. lib. r. n. ro . fit. 26. lib. 8. noo. recolleci. Fagri. in c. Pastoralis da his quae sunt. a praelat. Pichl. lib. I. sit. a. n. 7. Candi d. dis. 22. a. IS. dub. 3. Bonac. do cem Sur. disp. I. q. I punct. M. n. 8. Ugolin. do cens. cv. 9. g. 3. Bordom consil. rvuI. res'. 7. n. c. Avila et alii apud
Salmant. G censur. c. I. n. II . attamen quia casuum re
servatio. ut saepius dictum est. non respicit poenitentem. sed consessarium, cujus jurisdictio per eam limitatur . eodem modo sentiendum videtur de isto ae de eo, qui extra dioecesim peccatum in ea non reservatum admittit, ac absolvi postulat in sua. ubi reservatur. Adnotandum tamen . quod
Peccatum ratione sui, non censurae reservatum siti tunc enim cum non incurreret censuram, neque reservationem.
quia contentiosa iurisdictio episcopi. qualis ad serendas censuras requiritur . non egreditur extra snes subjectae dioece-sis : Ut animarum a. a. de eonstu. in G. Gon. in c. A no- his da sent. excomm. n. c. Loca autem exempla. et loca ex ira territorium aequiparantur: cap. Volentes da prioil. λ 6. Suar. de leg. lib. 3. c. 3a. n. 9. Agor. t. I. lib. S., c. 23. q. c. 'Etsi tanquam probabilem admittere velimus eam Opinionem . quae ignorantem reservationem ab eadem excusat, et Propterea a quocumque simplici consessario absolvi permittit cum tali ignorantia peccatitem, in praxi tamen Don recede
253쪽
QUAEST. VII. CAPUT II. 2SSdum a communiori et probabiliori sententia docent Sanch.
de matrim. lib. 9. HV. 3x. n. x8. Pal. tr. 2. HSP. 1. P. 19. n. I 8. La Croix lib. s. p. a. n. I 8. Reiff. tr. dist. 9. addit. c. post n. Io. Passer. de stat. hom. q. 187. an. 2. n. 47 . Propter rationem superius allatam. Neque valet dicere. quod ressante fine reservationis. cesset ipsa reservatio s neque enim in hoc casu cessat finis adaequatus reservationis, qui testib. Fagri. in cap. omnis utriusque de menit. et remiss. Sol. in c. dist. x8. q. a. a. 5. Fagund. in a. ρraec. eccl. lib. 8.cv. I. n. 6. Sylv. in sυρρl. q. a . art. a. non solum est
ut fideles a peccatis gravioribus et atrocioribus absterreantur. sed etiam ut salubrioribus poenitentiis et monilis opportunioribus per superiores adiuventur, qui peritiores et prudentiores habentur, prout tradidit concit. Trident. seM. cv. 7. Et quamvis verum sit licere quandoque poenitentiae sa- amentum administrare cum iurisdictione certo probabili. ut supra ostensum esti non videtvr tamen dicenda probabilis
ea quae adversa ur communiori theologorum sententiae. Videatur Mansi de cas. resem. p. I. q. 1. n. 58. '' Immunes esse a quacumque reservatione impuberes. et
proinde a quolibet simplici consessario absolvi posse, ultra supradicta. evincit meo iudicio altera ratio ex Tridentino de-
Sumpta. docente nempe sera. 34. do Poenit. caρ. 7. quod reservata debeant esse peccata graoiora et atrociora; quoad impuberes autem, eum omnis doli capaces non censeantura legibus, non possunt eorum peccata. quomodo requirit Tridentinum. ut atrociora et graviora reputari. Propterea ob id excusantur etiam puberes. qui ob desectum plenae advertentiae licet peceare dicantur . non tamen ip*orum peccata
inter atrociora et graviora recensentur, ut de blasphemante. qui in eo actu non advertat. et de peccante cum consanguinea.
qui in aetu peccandi putavit se rem habere eum muliere ab omni consanguinitatis aut affinitatis vinculo soluta, vel etiam de eo, qui ita rudis suerit, ut in copula cum cognata nullam aliam majorem . quam simplicis fornicationis malitiam adverterit, tradit Mansi q. a. cas. I. g. a. et cas. c. g. a. quanto magis ergo excusandi impuberes. qui ob iudicii immaturitatem . Plene peccati gravitatem cognoscere non valent y ορ- Poni posset, quod cum impuberes aliquibus excommunicationibus subiiciantur, ut de ingredientibus monialium clausuram loquitur Trident. sera. 25. cap. 5. G ragulam' et de clericorum percussoribus r cv. Super ea et ev. Pueris Gsent. excom. ita etiam alicui reservationi obnoxii pronunciandi sunt. Sed cum istae excommunicationes clare expressae Sint
254쪽
αM TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
in iure. ab impuberibus incurrunturi sed non per hoc extendenda ost paritas ad alias, cum in odiosis non fiat trat alius de uno ad alium casum ex regula 15. juri in ta Neque etiam dimittendi sine absolutione ex hoc praecipue ea- Pite . eo quod peccatum amie pubertatem admissum constea tur jam puberes facti: nam superveniens aetas non inducit in actionem praeteritam illud genus gravitatis. quam voluite lesia plectere. tantin. Tourn. cv. 8. n. 223. 'CAPUT III.
De absolatione a resematis, et de habentibus facultalem ad ea absoDenda
Q. I. Quis possit absolvere a reservatis iure ordinario. R. I. Is qui peccatum reservavit. vel ipsi superior in i
risdictiope. vel ipsius suecessor po,sunt absolvere a casibus reservatis. Ipse igitur episcopus reservans potest a reservatis absolveret ejusdem etenim est solvere. cuius est ligare. Hoc tamen pati aliquando potest limitationem, maxime quando a iure censurae latae ab inferiore superiori reservantur. Hinc qui non vult parere sententiae definitivae latae a delegato Papae, et per annum in excommunicatione perseverat. Rsolo Papa potest absolvi: cap. Quaerenti de o . deleg. Idem dicendum de incendiariis ab episcopo excommunicatis et denunciatis: ev. Tua nos de sent. GEOm. Remanet pariter reservata superiori censura lata ab inferiore. quando superior eam confirmando ex persecta cognitione causae et certa scientia videtur eam sibi reservare. Coninch. da excom. div. I . num. 256. ' Navare. cap. 27. n. 4o. Laym. lib. I. tr. 5. p. I. cv. num. 2. Gibal. de censuri div. s. q. 3. Prost. I. P. a. et eruitur ex caρ. Ex frequentibus da instit.
ibique Gloss. et Gongal. 'Dixi etiam absolvere posse a reservatis ab episcopo sum-riorem ipsi episcopo. pro quo intellexi summum Pontificem. vel etiam archiepiscopum in solo tamen casu appellationis. vel in actu visitationis: cap. Per suo da censu. in s. et c. Pas oratis do osse. ordis. Potest etiam successor absolvere 'Servata a suo praedecessore i eum habeat eamdem ac ille
R. II. Intelligitur etiam quandoque inferior posse iure ordinario absolvere a reservatis superiori; tunc scilicet quando id perpetuo concessum est suae dignitati. Ita episcopi iura ordinario poterunt adsolvere a quibuscumque casibus P ntificiis occultis; quia id episcopali dignitati concessit Triden-
255쪽
linum. Λvera. 17. M poenit. seci. Excipiuntur tamen sus bullae coenae . ut dixi tr. c. q. ωρ. 6. q. ι. s. r. cap. 5. Idem dicendum de concessione iacia prae. Iaiis regularibus absolvendi a casibus Pontificiis. Passer. G
manti tr. I 8. de prioil. cv. 4. 53. et alii apud Viv. in ρ ρOsu. da . ab Alex. VII. num. 23. et dummodo tamen ista delegatio sit specialis et expressa, ut dicam etiam infra. Canonici poenitentiarii non absolvunt a casibus episcopo reservatis de iure ordinario. sed solum ex episcopi delegatione : neque enim competit illis saeullas absolvendi ex vi officii uniti praebendae. sis solum quia episcopus praevio examine illos eligit pro absolvendis a casibus reservatis. Baris
55. Gonetal. in caρ. Quoniam fnat. de ostio. et potest. iud. delae. Benedictus XIV. de syn. dioac. lib. S. cv. 5. g. 8. 'Quamquam autem n. 18. videatur dicere posse canonicum poenitentiarum subdelegare in easu Particulari suam auctoritatem. quia hoc de iure videtur ei convenire, utpote delegato ad universitatem causarum in foro conscientiae: nihilominus mosuetudo est in contrarium, innixa illi validae rationi. quod episcopus. dum dat lacultatem poenitentiario. intelligit eligere industriam personae, adeoque non remanet locus. ut alteri etiam pro casu particulari suam lacultatem subdeleget. Ita etiam a sacra Gangregatione decisum suisse refert P. Mansi de cas. resem. ρ. I. n. 3a. ' alia etiam declaratio S. C. C. die 6. Iul. 16 7. habetur apud Piton. da
consessari n. 88r. φQ. II. An habentes potestatem ordinariam teneantur aliquando eam delegarei quando id facere intelligantur; et quomodo talis concessio delegata sit interpretanda. n. I. Certum est superiorem non teneri concedere alteri licentiam absolvendi a casibus sibi reservatis, quoties ex facilitate absolutionis creditur poenitens non emendandus, vel alii sumpturi sitit occasionem facilius peccandi. vel communitas occasionem sumptura legem reservationis non eurandi . Si haec novi timeantur mala. debet superior concedere consessario facultatem a reservatis absolvendi, quando eam exposciti maxime si poenitens ex magno rubore impediatur per se ipsum ad superiorem accedere. Ratio est, quia dum nulla timeantur mala. lex charitatis obligat ad succuerendum poenitenti optanti se ponere in statu gratiae. Immo si aliquod ex praedictis malis timeatur, non esset deneganda licentia absolvendi, sed concedenda, praescribendo simul T. VIII. 37 Diuitiaco by Corale
256쪽
αS3 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE aliquod remedium, ne facilitas obtinendae absolutionis ad
peccandum redderet animosiores. ' Et hoc docent Lug. MρOsriit. dis. ao. seci. Io. g. c. Suar. in praesenti disput. 3o. secl. 4. 3. cum d. Thom. in c. disti I7. q. 3. rari. 3. quaest. c. 6. qui docet Posse quandoque praelatos p eare, si nimis difficiles in hac danda facultate se praebent. Advertandum tamen quod si superior requisitus sine iusta
causa nolit praelatam facultatem concedere, non Proinde potest consessarius a reservatis absolverei quia negatio iacultatis est certa, et valde incertum est, an in tali casu detur
in consessario lacultas absolvendi, quidquid aliqui dicantinam nullo iure habetur concedi sacultatem absolvendi a reservatis, quoties episcopus sine iusta causa deneget. Αvers.
quaest. 17. 3ecl. 7. Passer. t. a. q. 187. art. x. num. 558. Gym. lib. 5. tr. 6. cv. 13. n. 3. Lugo disp. 2 . n. llo
Salmant. cv. x3. n. 6a. ' Quid vero dicendum . si praelaius regularis deneget lacultatem absolvendi a reservatis . videndum est capite sequenti. R. II. Pro absolvendo a reservatis requiritur licentia ex- Pressa, cum ex praxi non praesumi possit concedi, nisi petatur, et nul expresse concedatur: atque ita docent communiter theologi , unde non sufficit tacita. Hinc non intelligitur concessa licentia obtinendae absolutionis a reservatis
ex hoc, quod alicui concessum suerit sibi eligere quemlibet
consessarium: Suar. de ρο-ι d. 3o. sμι. I. num. S. nec per hoc quod superior dixisset consessario: concedo tibi omnem meam auctoritatem; nam in his formulis, si aliud non su deant antecedentia et consequentia, non venit expresse Ἀ- cultas absolvendi a reservatisi et aliunde quae sunt speciali nota digna . vel superior non esset verosimiliter concessurus. non veniunt in generali concessione: cap. Si viscopus domenit. et remiss. in 6. ' Palaus tract. 23. disp. unic. p. 15. num. Io. M Cmix lib. 6. ρ. a. n. x63o. Item si concedatur ab episcopis potestas absolvendi a casibus reservatis . non intelligitur extendi ad censuras reservatas . et e contra et quia sunt Potestates diversae, ac una ab altera non dependet. Secus dicendum. cum concederetur potestas absolvendi a casibus papae reservatis, ut explicabitur capite sequenti. R. III. Primo certum est quantitatem et qualitatem licentiae absolvendi a reservatis mensurandam esse iuxta formam petitionis et tenorem concessionisi ex his etenim constare potest de intentione concedentis. Si nihilominus ex his constare non Possit quousque se extendat. tunc omnino large interPretanda est, semper cum conceditur ob bonum publi-Diuitigod by Corale
257쪽
eum: ut evenit . quando deputatur consessarius ad absolvendum a casibus reservatis sine respectu ad particulares Personas, vel dum conceditur ratione alicujus solemnitatis
vel indulgentiae. Quae vero delegatur in gratiam particularium personarum: eum respiciat bonum particulare, et eximat ab oblitatione legis, est striete interpretanda . Palaus ad Ieg. disp. c. p. a n. a.' Cum Palao sentit Molin. tract. 3. dis. x73. Suarea lib. 8. de leg. cv. 17. n. 11. Varruv. in c. decret. p. a. cap. 8. g. 8. n. 6. ' Sunt qui Putant esse distinguendum. et volunt facultatem absolvendi Particulares personas a reservatis esse latae interpretationis. si concedatur consessario in gratiam ipsius; strictae vero, si concedatur in gratiam poenitentis. Saneheg Iib. 8. de matrim. div. a. n. 6. eum, alii qui nituntur cv. Si evi δε ρω hend. in 6. Verum non videtur recedendum a superiori opinione Palai, neque magnam vim habet supradictum caput inam ibi non deciditur. an gratia et facultas concessa cum expressione personae sit latae vel strictae interpretationis, sed solum si aluit expirare morte concedentis. videantur quae
dixi de interpretatione legum. et privilegiorum. Q. III. An aliqui intelligantur delegati a jure pro absolvendis peccatis reservatis superiori. R. Quoad censuras reservatas. vide quae dixi tr. ι. q. 1 .c. 6. quaesit. c. et seq. Hic solum moneo in iure bene sundatam eam sententiam, quae asserit temporaliter impeditum adire Papam. posse a simplici consessario absolvi, nec necesse habere episcopum adire pro absolutione a casu Papae reservato. Id primo constat ex cap. Quod do his de sent.
comm.; interrogatus etenim Pontifex, an excommunicatus
nolens pergere ad sedem apostolicam pro absolutione posset a simplici ρresbytero absolvi, respondit negative. ni sorte sit in mortis articulo. vel alio impedimento prohibeatur Romam adire. Impropria autem et valde diminuta suisset Pontificis responsio, si dum fuit interrogatus, an praedictus excommunicatus absolvi posset a simplici presbytero, noti declarasset recurrendum esse ad episcopum, quando hic et non simplex consessarius haberet potestatem absolvendi ratione impedimenti petendi Romam . Praeterea caρ. Quamois eod. it. dicitur impeditos adire Papam posse absolvi ab aliis inserioribus . non determinando episcopum . vel alium . Eodem
modo dicitur caρ. Eos qui adi. de sent. excom. in 6. Hinc sententiam istam omnino tenendam esse docet Passer. Getici. cv. a 6. n. I 9. Quare autem in casu Praefato concessa suerit simplici consessario iaculias absolvendi a casu Diuitigoo by Corale
258쪽
Papae reservato. ea videtur esse ratio, quia agitur de impedimento. quod non eximit absolutum ab obligatione se Papae praesentandii ac interim bene erat, ut a nulla reta daretur a sacramentis recipiendis . Semper agi r meminisse debet consessarius, ut dixi l. c. et ha tur ex praelatis textibus, in mortis articulo absolutos a censuris reservatis.
vel absolutos ob aliud temporale impedimentum. cessante impedimento, onus habere accedendi ad sedem Apostolicam ad exhibendam ecclesiae satisfactionem . ad suscipienda remedia ete. ' De hac re videndi sunL Reissensi. in S. decret. de haereticis tit. 7. g. 8. n. 396. Barbosa p. a. de illic. et
tandi superiori non habet . qui in articulo mortis. vel impedimenti perpetui fuit absolutus a casibus episcopo reservatis: nam in praedictis circumstantiis simplex consessarius habet potestatem ea directe absolvendi. et aliunde poenitens ratione casus reservati non debet ecclesiae. vel alteri satisfacere. Hic etiam monitum velim colassarium ea iacultatem,
quam cuicumque consessario concedit Tridentinum sess. 13. c.
7. pro absolvendis constitutis in articulo mortis: iis nempe, quibus mors certo imminet, vel sere est inevitabilis , extendunt communiter theologi pro constitutis in periculo mortis, pro iis scilicet, qui habent mortis prudentem et probabilem lim rem. Reputantur autem versari in tali periculo mulieres prima vice parientes, vel quae alias expertae sunt partus difficiles; inituri navigationem plenam discriminis, vel si immineat gravis tempestasi inituri conflictumi probabiliter timentes se in amentiam lapsuros etc. His theologi accensent hannitos, qui ubique possunt impune occidi: quod tamen puto verum esse, si in tali loco sint, ut prudenter mortem Possint timere, non vero si sint in regione valde distante a priri. Lipe . qui eos proscripsiti maxime si tale non fuerit delictum rui principem valde illorum moriis intersit. ' Videantur ReiR sensi. Dc. cit. n. co7. et ceto. Barbosa de potest. Ῥiacvi P.
Q. IV. An habentes facultatem absolvendi ab Omnibus casibus. et censuris Papae reservatis, possint absolvere etiam ab episcopalibus. R. Plura suot decreta inhibentia regularibus habentibus
privilegium in reservata pontificia. absolvere a casibus reservatis ordinariis locorum , ita nempe decrevit s. tangreg. a. Januar. 16I7. mandante Paulo V. quod deinde confirmavit Diuitiam by Corale
259쪽
QUAEST. VII. CAPUT III. ast Urbanus VIII. et Clem. X. Alexander vero VII. sub num.1α. hanc damnavit propositionem: mn dicantes possunt absoluero a casibus viscVis resematis . non obtenta ad id epi. acvorum facultate. Verum tamen est, quod litet modo omnes concedant non vigere privilegia absolvendi a casibus.
quos ipsi episcopi sibi reservant. adhuc est dissidium inter theologos. an sublata sit regularibus facultas absolvendi a casibus, quos ius reservat episcopis, qualis est levis clerici
Percussio. excommunicatio. ProcuraDtium abortum. casus
papales occulti est. In hac autem quaestione quamvis plures theologi. quos sequitur Viva in Propositionem supra cit. n. I . velint sublatam esse regularibus facultatem in casus quocumque modo episcopis reservatos, nihilominus alii apud ipsum volunt decreta potitificia respicere solummodo casus. quos epiκopi sibi specialiter reservant. Ratio ipsorum est. qui prima . decreta auferentia talem Diestatem respiciunt casus, quos episcopi sibi specialiter reservanti et cum posteriora pontificia decreta sint antecedentium confirmatoria. videntur et ipsa continere solummodo eamdem prohibitionem.
absolvendi scilicet a casibus, quos ipsi episcopi sibi specialiter reservant. Hae aliaeque rationes saltem incertum reddunt. an sublata sint privilegia absolvendi a casibus a iure. vel consuetudine episcopis reservatisi incerta autem ablatio non tollit privilegium terium bullatum, toncessum regularibus quoad haec a Paulo III. sicuti ratiocinatur p. Mansi decas. resera. P. I. q. 1. n. 3ι. Caeterum monent theologi, quod
etiamsi in bulla jubilaei non exprimerentur reservata episcopalia. sed solum papalia, esset facultas etiam ad priora absolvendat cum intelligatur tunc Papa concedere quidquid Potest. si non sit exceptum. Viva do jubii. q. I x. art. a. '
meque obstat textus in ev. Licet de constit. in s. tibi sicut Bonitae ius VIII. statuit per legem generalem non derogari consuetudinibus particularibus, nisi exprimantur, ita per sa- cultatem generalem absolvendi a casibus Pontifici reservatis moti derogabitur reservationi particulari episcoporum; nam textus intelligendus est de illis consuetudinibus . quarum cognitio non praesumitur in principe, at cum in Pontifice non adsit ignorantia episcopalium reservationum. etiam has tol-Iere dicendus est.
Q. V. Quid facere debeat simplex consessarius, dum ad
illum accedit poenitens eum peccatis reservatis . et non po- est omittere communionem sine scaud lo, aut infamia . Diuitigoo by Corale
260쪽
Ma TRACT. XIX. DE sACRAM. POENITENTIAE R. Si sorte iste poenitens laboret impedimento perpetuo adeundi superiorem, potest directe absolvi a quocumque simplici consessario. ut dixi tr. c. cost. 6. q. c. rev. 3. si vero impedimanto temporali laboret. huiusmodi poenitens
deberet aperire consessario peccata tum reservata, tum non
reservata. ut dixi q. 3. cv. 3. qucuat. c. et deinde a simplici consessario absolvi. si sit convenienter dispositus cum onere se praesentandi superiori, ut ab eo directe absolvatur.
vel obtineat facultatem. ut possit ab alio directe absolvi quoad
reservata. D. Thom. in c. d. 17. q. a. a. ad 3. et magis communiter theologi ' Suare2 disput. 31. secl. 3. niun. 8. ym. cap. 12. num. 1 . cum Nauar. Soto et aliis. Dixi absolvendum esse. si sit dispositusi neque etenim credi potest , ut dum e. g. Puella non Posset sine scandalo a communione abstinere, ut eveniret in circumstantiis. in quibus non leuiter mater de ea suspicaretur, non Potest, inquam. eredi ecclesiam velle nullatenus absolvi. et se committere
periculo eucharistiam suscipiendi sine debita dispositionei eum non tam facile sit elicere actum verae contritionis. Ex alia vero parte cum impedimentum sit temporale. bene i dicatur velle ecclesiam vel per se, vel γῆ consessarium comparere coram superiore, ut possit directe absolvi. et ita lex reservationis non infringatur eum praeiudicio animarum. Ideo autem dicitur a simplici consessario indirecte absolvi quoad reservata. quia non habet in ea iurisdictionem i attum ex alia parte , quia supponitur disposita, ut recipiat vi tute sacramenti gratiam justificantem. consequenter deleta
remanent etiam Peccata reservata.
Idem onus se praesentaridi superiori, quod dixi habere absolutum in praefatis circumstantiis a reservatis . habet ille. qui postea novit ex ignorantia propria. vel consessarii abs
lutum esse a reservatis a non habente facultatem .. Quarti
Q. VI. An poenitens oblitus peccati reservati, dum con lassus est habenti facultatem in reservata, possit deinde a solvi a quocumque simplici consessario i et quid si habens reservata secit consessionem invalidam. R. I. Praefatus poenitens potest a quocumque consessario absolvi a reservatis oblitis. statio est, quia non potest Praesumi superiorem vel per se. vel per suum delegatum nolle quoad hune poenitentem rite dispositum sacere quantum p test i adeoque eum dicendum sit velle quoad eum sacere quidquid potest, reservationem oblitorum auferet. et ita a quocumque consessario poterit deinde absolvi. Lugo iam. a .