장음표시 사용
271쪽
consessionis huiusmodi personae complicis, nisi in extrema necessitate . nempe in articulo mortis. et deficiente tune tem- Poris quocumque alio sacerdote etiam simplici, ad ut illicita, et irrita sit libsolutio, utpote ab iis impertita, qui jurisdictione ac saeuitate ad absolvendum necessaria omnino e rent i addita insuper majoris excommunicationis poena. soli pontifici reservata in contra acientes . Hunc prioris rigorem temperandum duxit posteriori constitutione Apostolici muneris hiau. t. I. p. 489. ac eisdem permisit, ut personae complicis consessionem excipere, ac ahmlutionem impertiri valeant in
mortis articulo etiam praesente alio sacerdote . si casus urgeritis qualitas, aut concurrentes circumstantiae . quae vitari non
possint. huiusmodi suerint . ut sine gravi aliqua infamia aut
scandalo alius sacerdos etiam simplex vocari. aut accedere nequeat. Reos tamen adhuc gravis inobedientiae coram Deo. latisque poenis obnoxios voluit, si praedictae infamiae, aut scandali pericula confinxerint . atque ea antevertere, vel removere congruis mediis de industria neglexerint . absoluti nem vero sic impertitam, nisi aliud olutet . validam pronunciavit . quamvis illicitam. Ex supradictis igitur inserat consessarius hic peccati turpis nomine venire omne Peccatum grave externum licet sint tactus. colloquium . eaque omnia, quae superius diximus de parocho eum parochianis actus inhonestos habente tract. I a. q. unic. ωρ. I. utrubique enim
habetur verbum inhonestus. Et hoc idem sentiunt Salmant. Amen dic. de bulla cruciat. c. s. n. aM. a. Absolutionem fore invalidam etiamsi longum tempus effluxerit, ex quo P ea tum admiserint . eliam quoad alia, quae poenitentes complices ipsis confiterentur antequam de precato turpi luerint ab alio absoluit. 3. Iurisdictionem hane absolvendi illis sublatam esse, neque restitutam in vina cujuscumque iubilaei. vel bullae, quae vocatur cruciatae sanctae. aut alterius cuiu libet indutii eum pro non legittimis et non approbatis a pontifice declarenturi et solum pro articulo mortis, cum aliter sine infamia fieri non possit, eis permittatur consessionem excipere et absolvere. Sed ι. at in fraudem harum constituti num. vel fraus eveniat ex parte poenitentium. vel consessariorum. absolverentur aegroti quidem . sed non constituti in vero mortis articulo. vel periculo, nihil profecto absolutionem collatam eis prodesse. An autem incidant in P
nam excommunicationis. si tantum audiant consessionem,sod absolotionem non conserant, ex verbis supradictarum constitutionum, et Inter praeteritos bull. t. 3 ρ. 27Ο. negative satis declaratum videtur. ibi enim g. 59. ita se ex T. VIII 18
272쪽
αν TRA T. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
rnit Pontifex. Praeterea non minus sacerdoti, quἰ Mel extra mortis articulum confessionem excistit menitentis, eumque ab-sοDit. vel qui in articula mortis absoluit . . . excommunicationis maioris poena a nobis imosita fuit copulative exemmio consessionis, et absolutio: utraque ergo verificari debet,
ad hoc ut poenae loeus sit. '' Posset hic excitari quaestio an episcopi ex facultate Tridentini sera. αι. c. Liceat. 6. absolvere valeant ab excommunicatione consessarium . qui complici in peccato turpi a solutionem impertitus fuerit. Videretur ex una parte negativae sententiae adhaerendum i casus enim iste solet plerumque occultus remanere, et ita nunqam aut rato admodum
pontificiae reservationi obnoxius. Attamen probabilis etiam videtur affirmativa. nam saltem Romae, et in aliis locis. ubi Tridentinum non est receptum locum haberet pontificia reservatio.
' Societates quaedam praesertim M. Rosarii ex vi suorum privilegiorum putabant sibi licere in quibusdam anni so- Iemnitatibus consessarium eligere, a quo possent a casibus episcopis reservatis absolvi. quod privilegium novissime pia confraternitas sub invocatione B. M. de Succursu contra infideles sibi adstruere conabatur, eo quod Benedictus XIV. in suis literis in forma brevis incip. Attendentes eam dilaverat indulto. ut singuli illius confratres eligere possent consessarium ab ordinario approbatum a quo bis in vita. et in mortis articulo absolverentur a casibus apostolicae sedi reservatis. ex quo arguebant aliqui tacui talem etiam quoad reservata episcopalia. Huiusmodi interpretationes refutavit olim sacra congregatio Pluribus decretis relatis ab eodem Benedicto des nod. lib. 5. cv. 5. g. 8. et demum idem pontifex eon siit. Pias Christifidelium Huliar. t. c. ρ. x5. in qua declaratum
reperitur hoc non licere, nisi accedat ordinariorum licentia. ' Non desunt theologi . ut G vare. lib. I. Oariari cap. R. n. r6. et alii apud Lugo div. ao. n. I 29. et Leand. a. q. ι8. qui putent non se extendi lacultatem absolvendi a Servatis ad ea . quae commissa suerint in confidentiam licentiae obtinendae. Gmmunior lamen sententia tenet, quod . ubi non adsit expressa haec limitatio, quae non est Praesu menda , possit absolvi hujusmodi pectans, neque enim ex maiori facilitate peccandi quam tribuere potest facilitas remedii, ista tollenda est . . quam nec aufert Christus . ex eo quod homines facilius se rapi ianunt a concupiscentiis: quia adest remedium sacramenii poenitentiae. Poterit ergo ex hoc rapite absolvi, prout docent Passerin. l. c. n. Sst. SancheΣDiuitigoo by Gorale
273쪽
cv. 13. n. co. Verum sorte dubilarem de sinceritate doloris ac de propositi efficacia '.
De casibus Papae reseruatis; et da cusibus resematis Pro religiosis
Q. I. Qui sint casus Papae reservati.
R. Non instituo hic sermonem de casibus a iure episcopo reservatis, cum de facto nulli dentur, ut ex Passer. t. a. q. 187. ari. I. et si.qui videntur ipsi reservati, ut de abortu etc. potius dicendum est quoad eosdem casus episcopos esse delegatos . quam ipsis esse reservatos . quamvis suam saeuitatem subdelegare possint, ex dictis capite superiori . Quaesitum proinde limitatur ad casus Papae reservatos. et principaliores sunt sequentes. I. Violatio clausurae monialium ad malum finem. a. Violatio immunitatis ecclesiasticae interminis consiliuilonis Gregorii XIV. 3. Duellum. Lmonia realis. 5. Simonia confidentialis 6. Percussio clerici. 'Ilis accensendus est casus noviter summo Pontifici reservatus a Benedicto XlV. in supracilata constitutione Sacramentum, nempe si quis salso accusat sacerdotem innoxium de sollicitatione apud iudices ecclesiasticos . sive per seipsos. sive Princurando, ut per alim calumnia inseratur. Alterum quoque addit Ligor. lib. 6. n. 5 . ex opere cui litulus Iurationeyer i nooelia confessori ρ. a. cv. 15. n. 3μ. nempe si quis accipiat a regularibus utriusque εexus munera ultra decem scuta Romana, nisi prius totum restituerit, et infra decem Muta. saltem partem ad arbitrium poenitentiarii. Sed immerito: nam Clemens VIlI. cujus constitutioni incip. Religio-ε , bullari tom. 3. yag. 39. innixa est haec doctrina . non aliud decrevit, nisi accipientes contra prohibitionem dona ad restitutionem teneri. qua nondum completa absolvi non m sunt . de reservatione autem ne ullum quidem verbum. Hoc idem confirmat Benedie. XIV. in constit. Fastor Bonus g. 26. 'Q. n. An casus papales habeant semper annexam censu ram; et a solum ratione ejusdem censurae reserventur. n. I. Communior est ea opinio, qua dicitur de facto nullum peccatum Papae reservari. nisi quae habent annexam rensuram eidem reservatam. Et quamvis aliquando videatur illius mensionem non fieri . nihilominus sufficienter interpretatur eam adesse. Sanch. lib. a. sum. c. 8. n. 5. Palaus tr. Duiligod by Corale
274쪽
α16 TRACT. XIX DE SACRAM. POENITENTIAE
23. div. nnis. y. IS. g. a. MM. da iuba. Acci. I. cas. I. R. II. Casus Papae reservati non solum sunt reservati ratione censurae. sed etiam quoad ipsam culpam: cum etenim Pontifex in suis reservationibus illimitate loquatur, non est
cur dicamus solum sibi reservare annexam rensuram . non vero ipsum peccatum. Lugo de ροenit. di . xo. seci. a. n.
α6. aliique quos congerit Leand. do Menit. dis . II. q. 1ι. φHoc idem sentit Suar. do poenit. dia ρ. 29. n. 8. cum d. Th. Iline autem fit. quod si quis habens casum papalem accedat hona fide ad simplicem consessarium, qui putaret posse ab illo absolvere, quaerere deinde deberet absolutionem non solum a censura. sed etiam ab ipso peccato, quod verum
non esset. si et ipsum non esset reservatum; nam tunc a solutum fuisset directe, adeoque non esset necesse pro eo novam absolutionem exposcere. Sanch. cit.
Q. III. Quis possit absolvere a casibas Ponti fiet reservatis. R. I. Si quis ob aliquam causam. Puta ob ignorantiam.
gravem timorem etc. non incidat in censuram annexam ea-
sui pontificio, potest a quocumque simplici consessario absolvi. Ratio est, quia quamvis non solum censura. sed etiam ipsa culpa, ut dictum est, sit reservata, nihilominus ex praxi et consuetudine ecclesiae, amota censura, intellisitur etiam
amota reservatio quoad Culpam. Passeri t. a. e Moest. 157. art. I. num. 5 . ' Nauar. cv. 28. n. 26 I. Fagund. iv x.
Praec. lib. 8. rv. x. n. 3. Barbos. et alii apud Leandri I. c. q. 35. n. II. Consessarii regulares existentes extra Italiam possunt absolvere virtute suorum Privilegiorum ab omnibus e sibus papalibus, exceptis easibus bullae Genae . ut videre est apud Passer. t m. a. q. 187. art. a. num. 443. Etiam consessarii in Urbe existentes eamdem habebant saeuitatemiat Clemens XI. in suo decreto edito x3. Maii Irra. sancivit nullum consessarium . quamvis intra Urbem existentem. Posse etiam pro solo foro conscientiae absolvere publieos vi latores clausurae monialium ad malum. seu inhonestum finem : publicum presbytericidami publicum violatorem immunitatis ecclesiasticae interminis bullae Gregorii XIV. vel
etiam occultum . si publica auctoritate violetur. n. III. Generaliter dicendum est omnes consessarios regulares virtute suorum prigilegiorum, exceptis casibus bullae Coenae, aliisqtie supra enumeratis, posse absolvere ab omnibus casibus Papae reservatis. Passer. quaest. cit. n. Go. Nec refert Urbanum Vli I. in suo decret. sub die aS. Novembris Isa8. dixisse existentes extra Italiam posse absol-Diuitigoo by Corale
275쪽
QUAEST. VII. CAPUT IV. a rvere a casibus Papae reservatis exceptis easibus bullae Genae ex hoe enim non insertur derogasse privilegiis regularium intra Italiam exi tentium. Et ratio est . quia privilegium idem est ac privata lex. legi autem non derogatur per tacitos in. tellectus. sed per expressos. ut d et Glossa in caρ. Cupientes de inet. in 6. Solum limitatur. quod dictum est. quoad regulares consessarios in dioecesi Neapolitana, quibus ex eodem Passerino n. G . sublata suit omnis potestas absolvendi a quibuscumque casibus papalibus: at cum hujusmodi prohibitio novum ius condiderit quoad praelatos consessarios. non obstat regularibus alibi existentibus: quod ei enim speciale est pro aliquibus, non trahitur ad generale: caρ. Sana
Q. IV. Quos casus possint sibi reservare praelati regulares. n. Ex decreto Clementis VIII. die α6. Maii x593. et ex
constitutione 28. Urbani XIII. eiusdem decreti confirmatoria.
superiores regulares solummodo possunt sibi sequentes casus reservare. g. Apostasia a religione sive habitu dimisso, sive retento. a. Veneficia, ineantationes et sacrilegia. 3. Nocturna ac furtiva a conventu egressio. c. Proprietas contra volum Paupertalis. quae sit peccatum mortale. S. Iuramentum salsum in iudicio legitimo. 6. Procuratio, auxilium . seu conis silium ad abortum faciendum post animatum laelum. eliam non secuto essectu. 7. Falsificatio manuum, aut sigilli conventus. 8. Furium de rebus monasterii. quod sit mortale. s. Lapsus carnis voluntarius opere consummatus. Io. Occi- is, seu vulneratio. seu gravis percussio cujuscumque per
sonae. ix. Malitiosum impedimentum. vel retardatio. vel aperitio literarum a superioribus ad inferiores, vel ab interioribus ad superiores. Nullum easum, exceptis praelatis. Possunt sibi reservare superiores regulares: et quamvis aliqui dixerint posse ultra praedictos casus aliquid praecipere sub excommunicatione sibi reservata. id nihilominus quamplures neganti' hoc firmat Benedictus X l V. de synodo dioeces. lib. S. cv. 5. g. 5. ex quodam decret. sacrae congreg. visc. et regul. dio 7. Iul. ari. I 6r7. ' Ratio est, quia cum Pontifices apposuerint praedictam limitationem auctoritali superiorum regularium. ne ipsorum subditi ex nimia reservaticine in periculum damnationis ducantur, consequens est voluisse nec per censuras aliquid sibi reservare; ita enim conira mentem summorum Pontificum possent ad sui libitum reservationem ampliare; quia absolutio censurae ab homine latae, de iure superiori, aut iudici serenti reservatur: ev. Aver de sentent. excommunicat. Adde causam finalem legis ampliare, vel m. Duiliam by Cooste
276쪽
TRACT. XIX DE SACRAM. POENITENTIAE stringere legem ad sui limites: Ieg. cum ρater I. Dulcissimis
f de legat. a. unde eum causa finalis Pontificiorum decretorum fuerit. ne quocumque modo a superioribus regularibus ampliel M reservatio ultra casus Praedictos. sequitur nec ampliari posse mediante censura. Favet huic opinioni declaratio saer. Gmgregationis apud Donat. t. a. tr. I . quaeat. α . et I ambit r. lib. 5. cap. 7. g. a. n. 11. Verum tamen est . quod si regulares putent expedire alium casum reservare . possunt ex dictis decretis id facere in rapitulo generali pro toto ordine, ae in provinciali pro tota provincia. Quod si id faciani particulares superiores. nulliter faciunt.
Passer. tom. a. quaeat. 187. art. I. n. 585. ' Quoad multa. quae insurgere possunt dubia circa casus a praelatis regularibus reservatos . videndus est Suar. tom. c. derella. lib. a. cv. 18. n. c. φ .
Q. V. An regulares possint aliquando absolvi a casibus superiori reservatis ab inferioribus consessariis i et quid dicendum de novitiis.
R. I. Ex decreto Clementis V II. . et Urbani VIII. habetur a superioribus regularibus deputandos esse in quoumque monasterio duos, tres, aut plures cimsessarios doctos. prudentes, ac charitato praeditos. qui absolvant a non rese vatis. ει quibus etiam reseruatorum absolutio committatur. quando casus occurrerit, in quo eam diaere committi ipse in
primis oonfessarius judicaoerit. Item habetur. nolentibus superioribus dare facultatem absolvendi a reservatis . posse praedictos consessarios illa vice poenitentes regulares, etiam non obtenta facultato, absoloere. Insurgit modo duplex dinsculias . Prima est. an alius consessarius. qui non sit ex sit pradietis duobus, vel tribus deputatis. sed qui nihilominus haheat a superiore facultatem excipiendi consessiones aliquorum regularium, possit eos absolvere a reservatis, petita et non oblenta licentia. Secunda. an consessarii. ut supra depulati. ivissint absolvere petita et non obtenta licentia, toties quoties, vel solum Pro una vire. Ad primam autem respondeo negative: nam in decretis Pontificiis solum conceditur facultas absolvendi regulares a reservatis . pellia et non obtenta licentia. illis duobus. vestribus consessariis. qui designandi sunt a superioribus proandiendis consessionibus religiosorum . et id. si iudicaverint sibi esse eoiscedendum: quia nempe non officiat Proximo. hono publico religionis. vel ipsi poenitenti. Pulo tamen Pram satos consessarios absolvere posse regularem a reservatis. Petila et non oblenia licentia. quamvis ipsi non sint depu-Diuitigod by Corale
277쪽
QUAEST. VII. CAPUT IV. a stati ad absoruendum a reservatis, sed solum ad absolvendos religiosos monasterii a non reservatis. Ratio est . quia hu--smodi facultas conceditur a Pontifice consessariis a superiore deputandis, quibus subdit committendam lacultatem absolvendi a reservatis. En ergo facultatem absolvendi. p. ita et non obtenta licentia. dari consessariis a superiore de- ,
putatis, nec necesse esse suisse deputatos ad casus reservatos: ita plures apud Dianam lom. 7. D. I. res I. Ο9. Quoad seeundam difficultatem puto consessarios deputatos. non obtenta saeuitate, non posse absolvere regulares a reservatis toties quoties, sed una vIce tantum. Ratio est, quia si in decreto non posita esset ea clausula illa vica, consessarii
praedicti. petita et non obtenta licentia, absolvere potuissent toties quoties: dicendum proinde est illa verba apposita suisse ad limitandam facultatem iuxta sensum talium verborum .
adeoque solummodo pro ea vice consessarios pro regularibus deputatos habere facultatem absolvendi a reservatis, ea pe- ila et non oblenta. Et quidem frustranea esset reservatio apud regulares, si toties quoties absolvi poSsent a suis consessariis, etiam facultate a superiore non obtenta. Peyrin.
3. aliique contra Tambur. lib. 5. de cas. reβοω. c. 7. g.
R. II. Quamvis novitii absolvi non possint a consessariis regularibus quoad reservata in religione, utpote quia quoad ea non habent iurisdictionem. bene tamen absolvi possunt
a consessariis saecularibus. si eadem peccata non sint etiam ab episcopo reservata. Huic sententiae refragatur Passerinus e. 3. quaest. 189. artia. Io. num. ι3. aliique. Ratio horum Potissima est: quia novitii in ordine ad sacramenta subduntur potestati praelati regularis, unde et casibus ab ipsis reservatis possunt ligari. aderaque ab ipso solum ut proprio
ipsorum sacerdote absolvi. Verum haec ratio non satis con-
.vincit intentum; etenim cum novitii exempti sint a iurisdictione episcopi propter religionis privilegia, nil obstat ea posse acceptare pro ea parte . qua sibi sunt favorabilia. et respuere quatenus ipsis nocenti et ita dicitur in odiosis non venire nomine religiosorum. Poterunt ergo velle absolvi ab episcopo. veI consessariis ab eo approbatis. quando sibi reputent odiosum non posse ab illis absolvi: et ita a quocumque consessario ab episcopo approbato absolvi a reservatis in religione. si non desit illi facultas, quatenus etiam sint inter reservata episcopalia. Tambur. do jur. abb. tom. a. d. 13. quaest. 5. Avera quaest. 16. secl. 7. Bossius de jubii. seet. 3. cap. c.
278쪽
α TRACT XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE' Supradietam Passerini sententiam tuetur et sequitur Mym. lib. 5. cv. c. nnm. c. Suar. de relig. tom. c. tr. 8.
Eo. n. s. La Croix lib. c. n. 6 . ex harum rationum non spernendis sundamentis minii nempe quod Pontifex eximens ordines regulares ab episcoporum iurisdictione in savorem et gratiam religionum, ab ea etiam novitios exemit, quare non possunt isti se episcopis, aliisque saecularibus pastoribus sine sui praelati licentia subiiceret cum talis subjectio in o dinis praejudicium cederet. Ulterius regulares praelati exempti respectu etiam novitiorum . quasi episcopali gaudent iurisdictione . ut docuit Less. lib. a. cv. o. Io7. unde dum sub eis manent, non possunt alterius iurisdictioni subjici sine eorum licentia. et quamvis subiectio haec aliquo modo n vilio praeiudicare videatur , absolute tamen favorabilis est: cum secum asserat innumera alia privilegia illis propter odidinem regularem communia . ' . Regulae in ρmaei obseruandae I. Bene sciat consessarius. ut alibi etiam notavi ex praxi
et consuetudine ecclesiae, non remanere reservatos casus Pontificios, quoties peccans excusari potest a censura. et tune absolvi posse a quocumque simplici consessario. Hinc potest accidere rudes aliquo peccato ex reservatis in bulla Coenae innodari, et tamen absolvi posse a simplici consessario: quia propter ignorantiam non inciderint in censuram illi annexam. Ut tamen absolvi possit a simplici consessario. Oportet non esse etiam ab episcopo reservatumi nam uno iure remisso . nempe Pontificis, aliud remissum non intelligitur. nempe episcopi, ac uno impedimento sublato, non est necesse et aliud tolli: cv. Tuarum de auctor. et usu pallii. I. Si domus f de seruit. Hinc in nostra dioecesi si quis propter ignorantiam non incurreret censuram annexam abortui. ut suo loco dictum est, non proinde absolvi posset a simplici consessario Propter specialem reservationem nostrae dioece . II. Quamvis communis opinio et eonsuetudo serant. ut casus papales nullatenus reservati remaneant, si peccans immunis sit a censura, non tamen ita loquuntur theologi de rasibus. quibus episeopi adnectunt excommunicationem sibi reserva tam . Μagis communiter docent, quod etsi peccantes ob ignorantiam etc. non incurrant censuram reservatam. remaneat episcopis reservatus casus illi adnexus i cum non detur eo suetudo . ut Cessante censura non amplius reservatus reputetur. Praeterea videntur episcopi aeque immediate sibi case Diuitigod by Gorale
279쪽
sum et tensuram reservare: unde una reservatione ablata, altera posset remanere. Suar. de Poenit. d. 3. seci. 3. num. 3. Iaaym. lib. I. tract. S. P. I. cv. 6. Num. Io. Boss. de iubil. seci. r. cv. 28. n. a. Secus dicendum . si ex litora reservationis appareret reservationem cadere tantum supra
Contra immane solicitationis flagitium plura M. Pontifices ediderunt decreta, at quia Gregorius XV. in sua constit. Uniuersi dominici gre sis. bullam mm. f. 3. ρ. 432. praeredentes confirmat et ampliat, ideo juxta eam in hac materia
est discurrendum. CAPUT I. Maminantur omnis ea, ex quibus oritur obligatio denunciandi
Q. I. Quid sit solicitatio i et qualis solicitatio inducat obli
gationem denuntiandi solicitantes. R. l. In praesenti solicitare idem significat ae provoeare ad aetus illicitos et inhonestos. quod cum fieri possit verbis. precibus, tactibus . nutibus amatoriis etc. hinc est in praesedili significari provocationem ad inhonesta . quoeumque modosar. Bord. t. I. c. 23. a n. II. et communiter.
R. H. Ut ex solicitatione oriatur obligatio denuneiandi,
oportet eam intervenire in actu sacramentalis confessionis , stoeante. νει post immediate. stoa occasione. νel praetextu comfessionis; etiam ima non sqquuta, vel etiam si saν extra occasionam eo essionis in confessionario. aut in loco quocumque. ubi sonfessiones sacramentales audiuntur, soti ad confessionem audiendam electo. simulantes ibidem confessiones audire. Ita
ex constitutione Gregorii .. Haec tamen omnia in sequentibus magis explicabuntur. Q. II. An omnes solicitantes sint denunciandi. R. I. Certe verus consessarius comprehenditur in bullis ediiis contra soliolantes, ut cuicumque ipsas legenti constare potest. Immo ipsi episcopi i quod Deus semper avertat i si poenitentes scilicitarent. dum commode denuntiari non γῆ-sent summo Pontifici. imis inquisitoribus essent denuntiandi. Ratio est, quia quamvis inquisitores non possint contra ipsos Diuitiam by Coos e
280쪽
iuilicialiter procedere extravag. cum Matthaeus de haeres. possunt lamen quoad hoc delictum excipere testimonia. ut moneant summum Pontificem. Huria d. triaci. c. c. 7. resol. I 8. Anton. a Sp. S. tract. S. de poenit. div. x8. n. x 53. 'c . Inquisitores de haeret. in s. Barbos. de ρOt. visc. ρ. 3. alleg. 5o. n. Io. et allegat. Illa. n. I . Castropai. tract. HU. 9. ρ. 9. num. a. Nomine autem episcoporum veniunt episcopi litulares. Molin. de just. tom. 6. tr. 5. div. x8. n. I9. et etiam non consecrati, modo confimnati . nuntii, legali. et abbates iurisdictionem quasi episcopalem habentes. Barbos. lib. I. iur. eccI. cv. 27. n. 29. Tam bur. de iuri abb. ωm. I. ῶν. I. g. 3. et c. Salmant. tr. 21. de ρraec. decal. cv. c. ρ. 3. g. a. n. 33. 'R. II. Etiam sacerdotes non habentes iurisdictionem comprehenduntur in constitutionibus editis contra solicitantes. natio est, quia Gregorius vult quod denuntientur Omnes, et singuli sacerdoles tam saeculares. quam regulares Cuiuscumque dignitatiis et praeminentiae etc. Cum igitur Pontifex uia
tur verbo sacerdos non confessarius. dicendum est suam eonstitutionem extendere voluisse etiam ad simplices sacerdotes. qua ratione Bordonius is man. secl. 25. n. 5. retractat cori-trariam . quam docuerat sententiam. Hic tamen obiter advertas, quod dum Pontifex subdit inquisitorum iurisdictioni
sacerdotes cuiuscumque dignitatis etc. illis non subdit . ut paulo ante dixi, epifici s. et notat etiam Barbosa in caρ. 5. sera. x . Trident. ' Quoad sacerdotes iurisdictione carentes clare nunc constat ex constit. Sacramentum Benedicti XIV. denuci. tiandos esse: nam Ponti sex ait g. a. etiamsi sacerdos sit, qui jurisaectione ad absolutionem νalido i ertiendam ca-al. R. III. Clerici non sacerdotes . vel laici fingentes se consessarios, et in consessionario solicitantes non sunt de nuneiandi ex vi constitutionum Pontra solicitantes. Ratio es . quia bullae
adimadvertere volunt contra sacerdotes abutentes sacramen tali consessione. ut patet ex verbis paulo ante relatis. prae- sali autem non sunt sacerdotes: et ulterius non intervenit abusus sacramentalis consessionis: quia tunc nulla intervenit sacramentalis consessio. Sanctarei l. de haeres. c. 6. num. 9.Bordon. in trib. ca'. 23. q. II. n. M. et in manust. Sec t. 25. n. 6. Boss. de confess. solicit. diab. Io. Nec refert quandoque leges in criminibus atrocibus velle puniendum ipsum
conatum . quamvis essectu non obtento: nam quando id vult lex, non desinit exprimere . quod non saeit in casu nostro. Caeterum quamvis praelati non essent denuntiandi ex vi constitutionum editarum contra consessarios solici lanies, essent Diuitig Corale