장음표시 사용
51쪽
Ss TRACT. XIX. DE SACRAM. POEMTENTIAE
nulla, eo quod non manifestentur aliqua peccata, vel ex desectu doloris et proinuiti. non Salisfit praecepto ecclesiaereum non detur vera sacramentalis consessio. Fundamento autem illorum, qui asserebant per eonfessioriem nullam satisfieri praecepto ecclesiae. quoties nulla esset ex defeetu actus interni, quia tales aetus eadem non Possunt sub praecepto ecclesiae: huic, inquam. sundamento saepe satisfactum est: valet etenim ecclesia praecipere indirecte actus internos, quoties necessarii sunt ad valorem actus externi, quem praecipit, ut dictum est tr. 3. q. 1. c. s. a.
Remanet solum difficultas, an ex suppositione quod dari possit consessio valida, sed informis. h. e. non inducens justificationem, per hujusmodi consessionem Melesiae Praecepto satisfiat. Pro quo supponendum est, maxime ex duplici capite quam plures sustinere dari posse consessionem validam, sed insorinem. Primo quando dolor. licet sit -- pernaturalis . est tamen ineme . non excludens riciliem v luntatem peccandi. quamvis il von advertat qui eonfitetur. Et quidem dari potest verus dolor de aliquo malo, quamvis non semper asserat vos talem illud vitandi i ut eonstat in eo, cui valde displicet aliquod peccatum. maxime si im amiam asserat, et tamen ex pravo habitu, vel alia causa non habet veram voluntatem illud deserendi. Eo modo discurrunt de dolore consessionis, qui vere dari potest in aliquo. eo quod consideret suis peccatis ossendere Deum, qui tamen non pertingat ad excludendam voluntatem peccandi. quamvis id non advertat qui constetur. Ex hoc autem in-iarunt posse dari consessionem utique validami quia datve eonsessio peccatorum, et verus dolor supernaturalis, at i sormem i quia cum non pertingat ad excludendam omnimode voluntalem peccandi, non potest gratiam eausare. Alter casus. in quo dicunt dari consessionem validam. sed imsormem , est, quando quis doleret de aliquo precato ex ipsius particulari molivo, ut dum qitis doleret de adniterio, quatenus contra Dei praeceptum turpiter laedit iustitiam, quapropter talis dolor non se extenderet ad aliud peceat n. cuius poenitens oblitus est e. g. ad periurium. Et in hac hypothesi volunt validam esse consessionem, quia adest eon sessio peccati. quod memoriae occurrit, et ipsius dolor: at esse informem, quia peccatum oblitum. cujus Poeni lens non
doluit, excludit gratiam. Quidam etiam putant dari posseeonsessionem validam. sed informem . dum quis aliquam secit diligentiam in examine peccatorum . sed nihilominus multorum obliviscitur, eo quod ex ignorantia vincibili, sed Diuitiaco by Corale
52쪽
non erassa omisit debilum examen. Verum in line casu vel sacramentum erit omnino nullum. vel erit omnino validum et inducens iustificationem. Erit omnino nullum . si quis doluit de percalis ante tale culpabile examen i nam graviter
peccando in examinanda sua conscientia, omnino retractavit
praehabitum dolorem. Si vero doluit post tale examen, non advertendo ad obligationem supplendi negligentiam in examine commissam . talis dolor, si sit ex motivo universali, satis est ad dolendum, etiam peccatum commissum in examine et ita sacramentum erit validum et inducens gratiam. Redeo modo ad dissicultatem propositam. Magis communiter docent theologi, quod si detur consessio valida, sed informis. per eam fiat satis praerepto ecclesiae de annua consessione. Ratio illorum est . quia tunc poneretur actus. qui praecipitur; nempe sacramentalis confessio. obstat deesse finem praesepii. nempe gratiae exequutionem: nam quod cadit sub praecepto non est snis praecepti, sed id ilucul praecipitur in ordine ad talem finem. Suar. de menit. disρ. 35. secl. 4. div. 36. seci. 7. Gabr. a s. Vinc. disp. 5. q. r. aliique. Id tamen apud me satis valide Probalum non apparuit. Ralio est . quia ex fine quem habuit ecclesia praecipiendi quotannis fidelibus consessionem. apparet ipsius Praeceptum respexisse rion consessionem utcumque . sed consessionem quae iustificaret. et removerettiomines a statu peccati, ut Pluries supra dictum est. Justificatio ergo peccatoris non solum suit finis ecclesiae praecupientis consessionem, sed materia etiam talis Praecepti, quatenus intendit praecipere consessionem quae iustificaret; unde si non ponatur huiusmodi consessio, neque ecclesiae Praeceptum adimpletur.' Contin. Tour. de ρOcnit. e. s. y. L. c.' s. n. 25 a. 'Q. VII. Quae causae excusent a Praecepto annuae confessionis: et quid si aliquis non potest confiteri, nisi perscripturam, aut Per interpretem . R. I. Cum praeceptum annuae consessionis sit humanum
adeoque non obliget cum gravi detrimento aut dispendio valetudinis, hinc est excusari ab hoc praecepto adimplendo omnes illos. qui non possunt illud adimplere sine incommodo valde gravi. vel sine detrimento . quod alias quis su
Lire non teneatur ratione ipsius consessionis. Hinc excusaretur ab adimplendo hoc praecepto, qui deberet iter valde arduum suscipere, vel valetudinis periculo se exponere. Item qui manifestando aliqua peccata consessario, dum alter non esset, rationabiliter timeret vel sibi aut aliis grave aliquod Diuitiaco by Cooste
53쪽
s4 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
incommcidunt i qi amvis . si alia haberet peccata, Heberet ea consteri . tacendo illa. ex quibus timeret propter malitiam consessarii. sibi vel aliis grave malum obventurum. Dixi tamen hujusmodi malum, seu incommodum tale debere esse, ut subeundum non sit ratione ipsius consessionis nam si e . g. quis ex consessione gravium peccatorum subire debeat magnam erubescentiam et afflictionem, vel etiam pati grave detrimentum in fama apud consessarium, non pol est ab adimplendo Praecepto conlusionis excusari. cum etenim haec annexa sint ipsi consessioni. consequeris est esse subeunda, ut illius praecepto satisfiat ' Contin. Tourn.
R. II. Si consessio iacienda per scripturam non subjaceat periculo manifestalionis. hoc modo facienda est, quando alia via satisfieri non possit praecepto: nam dum cesset tale periculum, est medium ordinarium et non valde difficile. adeoqne adimplendum, ut praecepto satisfiat. Caeterum dicere consessionem, quae fiat per scripturam. semper obnoxiam esse manifestationi. experientia constat esse salsum: nam sunt qui semper scribunt propria peccata, absque eo quod talis scriptura unquam in aliorum manus devenerit. Ita ergo mutum satisfacere debere praecepto annuae consessionis, docent non pauci: d. Thom in sent. dist. 17. q. 3. a. c. i q. 3. ad a. Fagund. lib. I. cv. 6. n. Io. Sylv. ω. Confessio r. q. I 5. Palud. aliique apud Suar. d. 36. seel. 6. n. 7. contra Nauar. Medin. et alios, quos citat idem Continuator n. 25 I. η. R. III. Nemo tenetur confiteri per interpretem, ut satisfaciat praecepto annuae consessionis: nam c. Omnis utriusque seaeus praecipitur consessio soli sacerdoti laetenda. Praeterea adhisere interpretem esset grave incommodum excusans a praecepto ecclesiastico . Denique huiusmodi consessio non esset omnino secreta i unde si quis velit eam sacerE ad maiorem sui humiliationem. qua ratione posset quis etiam publice lateri sua peccata. poterit id facere, at non cadit sub praecepto. Trid. aras. I . c. 5. ita sentiunt Caiet
uterque Solo, Ledesm . Victoria, et alii apud ipsum n. 25o 'Quod si aliquis existens in peccato gravi deberet diu disserre consessionem . et iuxta meam opinionem ultra annum . et aliunde credere non posset se esse contritum. tunc puto
debere etiam per interpretem confiteri. Ratio est . quia iure divino naturali se ponere debet in fialu non reincidendi in nova peccata mortalia, in quo statu est quoties diu perseveret in aliquo peccato mortali, ut dixi q. r. c. I. quaest. 3. Si Diuiligis by Cooste
54쪽
vero aliquis sit in periculo mortis, puto debere eonfiteri per interpretem, etsi credat se esse contritum , nam saltem ex praecepto charitatis erga seipsum debet vitare pericu Ium damnationis. quod non satis vitat, si omittat confiteri Per interpretem. eo quod se credat contritumi quia satile Potest errare: Luga δε ρο . d. x 5. a n. 6 r. ad 75. Et cum eo consentiunt multi, moti forsan auctoritale d. Thom. I. c. ubi huic opinioni favet, nisi velimus etiam plus doceret postquam enim dixerat: in eo qui usum linguae non habet sicut mutus, s εἰ qui est alterius linguae susticit quod
per sc tum, nutum . G ut intemrerem consteratur: subdit: quando non ρossumus uno modo . debemus secundum quod possumus consteri. Verum ait Suar. d. 36. secl. 6. n. 5. ρ sel autem in hujusmodi casu confieri eata, quae cum minori infamiae licara ρosset nec teneretur ad confessionem materialiter integram: est enim haec causa susscires ad excusandum iliam. Si autem per interpretem significaret se vehementer dolere quidquid peccavit non audet redarguere Peccati. Contici. Tourn. l. c. n. 25 I.
Regulae in praxi obseroandae I. Valde cautus esse debet consessarius in absolvendis iis, qui parvi pendentes intra annum accedere ad sacramenta poenitentiae et eucharistiae. peccatis onusti accedunt ad consessarium tempore paschali. Si consessarius istorum dispo. sitionem consideret, videbit, quod si tempus paschale per unum vel plures annos disseres potuisset. ipsi certe distulissent consessionem. Prudenterne ergo credi potest ex eo de peccata detestari, et ad consessionem accedere animovere se cum Deo reconciliandi 8 Bene se geret ille consessarius. qui iudicabit ultra pascha disserendum praeceptum
annuae communionis, ut habetur ex concilio Latera ensi ρ. Omnis utriusqua sexus atque ita disserendo etiam annuam consessionem, poterit examinare voluntatem sui poenitentis. Muti aliquibus iniunctis operibus experiri, an ex vero peccatorum dolore ad consessionem accedat. Fateor semper me poenituisse huiusmodi petratoribus non distulisse absolutionem. eosque nunquam adimplesse promissa redeundi adinveni. II. Quamvis praeceptum annuae consessionis comprehendat etiam publicos percatores. ut meretricet. usurarios et . . nihilominus quoad has personas magna necessaria est prudentia in parocho. seu consessario. Si hae personae cogantur ad annuam consessionem et communionem, comminan-Diuiliaco by Corale
55쪽
56 TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
do illis pnenas ecclesiasticas, certe duplici sacrilegio propriam inquinabunt conscientiam. Videant ergo. si conceiadendo illis tempus possint exhortationibus etc. ad bonam fmgem reduci; et si hoc tineri non potat, de consensu ordinarii melius est qu-d hujusmodi personas dissimvlare. IV. Dum consessarius audit confessionem generalem alicujus, qui diu vixit in peccato. non obliviscatur illum in terrogare de sacrilegis consessionibus et communionibus sactis in paschalei nam ii ira peccatum sacrilegii graviter etiam peccavit . si ad hoc advertit, se secisse contra praeceptum
cIesiae de antrua consessione et Communiorie.
Dieium fuit superius urgere aliquando non solum ecclesiasticum. sed divinum consessionis praeceptum. Quando quis ergo versatur non Solum in articulo mortis, sed et inprobabili illius periculo. consiteri teneturi sic qui arduos actus aggrederetur, ea quibus mors evenire solet. longam et periculosam navigationem . pugnam etc. sic saemina primo paritura. vel quae alias in partu maximam difficultatem perpessa est, et alii similes. si conscii sibi sint pec
ii mortalis , ad consessionem divino praecepto tenentur. praecipue cum non tam facilis semper evadat verae contritionis actus. Et ob hanc rationem c . cum infirmitas de poenit. vi remus. praecipitur ine licis. ut ad infirmos graviter decumbentes cura dos moli, antequam eorum curationem
aggrediantur. de consessione facienda eos moneant. Quod praeceptum innovavit s. Pius V. in sua constit. Suer gregem bul. t. a. p. 177 reddens inhibitionem eos tertia vice visitandi. nisi conlassos. Et hoc sub poena excommuni aiionis a Benedicto XlII. comminata in Lateranensi synodo an . a 7a5. tit. 3a. ωρ. 1. lia seri oportere in nostra Lucensidioecesi sancitum sapienter est in postrema synodo Fabii
Quoad puerorum consessionem advertenda sunt quae tradit Contio. Tooro. do praec. eccl. tom. 3. c. έω q. a. nempe consuetudinem esse honestam puerulos etsi quintum aut sextum aetatis annum necdum excesserint ad consessarium adducere, ut sic incipiant Paulatim ac manu quasi in e gnitionem atque usum huius sacramenti tramile . sed plerumque ab absolutione abstinendum, nisi idonea materia. Et rationis plenitudo reperiatur. Proinde an actus fidei, spei,
et charitalis noverint . et ea quae sunt necessaria neeessi-raxe medii probe sciant. anterrogandi sunt. Insuper parentes. et qui puerorum curam habent. si animadvertunt ipsos conscios saetos alicuius mortalis peceati saltem dubii. cura-.re debent, ut hoc peccatum infra annum confiteantur. φDiqitigod by Cooste
56쪽
QUAEST. m. CAPUT II. Ir' Quamvis non ilesint qui domant per unicam consessionem posse satisfieri eiusdem praecepto pro anno praeterito et pro currenti: consultius tamen est in praxi, et ecclesiae menti consormius, ut limum eodem anno currente confiteatur . si Prima facta sit sub initium anni: quia lune censetur facta pro anno praeterito, cuius necdum sublata erat obligatio .
Q. I. Quoiuplex sit integritas consessionis, et quomodo sit
R. I. Integritas consessionis duplex est . alia materialis . alias malis. Prima consistit in eo. quod quis confiteatur omnia mortalia. quae post baptismum commisit, et nondum consessus suit, ut magis explicabitur in sequentibus. Formalis consistit in eo. quod quis confiteatur peccata. quae hie et nune potest et debet: unde examinandae erunt legitimae excusationes , quarum ratione Possint peccata taeeri. R. H. ordinarie loquendo, ad validitatem consessionis necessaria est integritas materialis . Hane veritatem explieat Tridentinum sess. c. 5. et diversimode suadetur. Cum igitur confessarius ex institutione Christi gerat officium iudicis et medici. ex utroque capite sunt illi manifestanda omnia peccata mortaliai neque etenim judicare potest . quae ignorat, sit ut nec applicare remedia morbis sibi ignotis. Praeterea, ut expendit s. Th. q. 9. 3'H. uri. a. sacerdos consessionem audiendo gerit Dei visem. unde sicut dum sit Deo consessio mediante contritione. haec debet esse de omnibus peccatis: ita sacerdoti in consessione manifestanda sunt omnia peceala. Addi potest quod cum Christus in lege gratiae praecepto contritionis substituerit praceptum consessionis. sicut ' antea. non delebantur peccata. nisi omnia per contritionem detestando. ita diui debet. quod non deleantur per consessionem . nisi omnia manifestando. Dixi, ordinarie loquendo, necessariam esse integritatem materialem: per accidens elenim sufficit. integritas formalis. dum nempe adest impotentia. vel physica . vel moralis ad omnia peccata manifestanda. In his igitur circumstantiis salis est. si poenitens explicet ea pecca a. quae Potest, cum voto inanilasiandi quae ex iusta causa tacet. dum aderit eummoditas. Ita sentiunt omnes theologia neque enim credere est Deum voluisse manifestari peccata, dum gravissima adsit causa ea tacendi. Diuiti Corale
57쪽
Q. II. Quale debeat esse examen conscientiae, ut servetur integritas consessionis. ' R. Cum ex iure divino manifestanda sint in consessione
omnia peccata mortalia commissa post baptismum, elare constat necessarium esse examen conscientiae: neque etenim sine eo posset Poenitens sua peccata in consessione aperiret unde et ipsius necessitatem exponit Tridentinum sera. I . e. 5. et can. ' Si quis dixerit in sacramento poenitentiae ad remissionem peccatorum necessarium non esse iure dioino confieri Omnia et singula Peccata mortalia, quorum memoria cum a
lita et diligenti praemeditatione habeatur anathema sit. ' Difficultas ergo reducitur ad determinandum quale examen sit necessarium . Hac autem in re non potest pro omnibus eadem regula assignari. sed iuxta diversas conditiones et statum poenitentium diversimode discurrendum est. Certum igitur primo est hoc examen faciendum non esse pedi functorie et superficialiter, sed sedulo et diligenter, ut dicit Tridentinum Ioe. eil. Communior vero theologorum opinio
non exposcit pro hoc examine summam diligentiam. sed gravem : qualem in aliis gravibus negociis solent viri prudentes adhibere. Ralio est, quia putandum est non ita Christum
consessionem instituisse, ut res esset sere semper multis scrupulis et anxietatibus obnoxia. qualiter se haberet consessio. si summa diligentia examen faciendum esset: et constat experientia i nam qui ita putant conscientiam examinandam . et se ei consessarios quam maxime torquent, immo et in
amentiam , vel desperationem incidunt. Lugo da poenit. disp. I 6. n. 5M. Canus do poenit. ρ. 5. g. Tertia propositio, et quamplures, quos sequitur Leand. div. 7. q. 73. Ex hac autem doctrina inserunt. quod licet qui adhibuit aliquam diligentiam, debeat ulteriorem adhibere . si credat aliqua
mortalia scire in memoriam revocanda . non tamen teneri ad novam ingentem diligentiam, etsi putaret hoc modo ali una peccatorum recordaturum. Bonae . de poenit. disρ. 5. q. 5. et ita docent bonae notae theologi, ait Cont. Tour. I. c. n. 3oo. 'Verum tamen est eam, quae in aliquo exit sufficiens diligentia pro conscientia examinanda . talem non suturam rein
spectu alterius. Ita quae sufficiens erit in rudi et ignaro . talis non erit respectu viri docii. Quae sufficiens est respectu hominis a negotiis et contractibus alieni, insufficiens est respectu illius, qui varia exercuit negocia. Quae sufficiens est respectu illius. qui frequenter confitetur sua peccata, insufficiens est respectu illius, qui raro. Hinc, ut dixi, non potest respectu Di iliaco by Corale
58쪽
omnium eadem regula assignari, sed res est iuxta pria dentis consessarii arbitrium regulanda fi . . III. An ad integritatem consessionis necesse sit consiteri speciem. circumstantias et numerum Peccatorum. R. Concilium Lateranen se in caρ. Omnis utriusque sexus,
lecrevit consilenda esse peccata integre et fdeliter; et Triden linum sess. I . c. 5. et can. 7. explicanda esse omnia Peccata morialia. et circumstantias mulantes speciem: unde constat in consessione explicandam esse speciem, circumstantias mutantes speciem et numerum peecalorum. Neque refert
Tridentinum non dixisse explicite explicandas esse species Peccatorum : nam eo ipso quod dixerit manifestanda omnia Peccata, etiam species manifestandas asseruit: neque elenim Per peccatum larii manifestatur odium. quod est diversae speciei. De itide si desinivit manifestandas circumstantias mu-tyntes speciem . a sortiori manifestandas intellexit ipsas species substantiales peccatorum. Praedicta etiam ratione supra allacla demonstrantur: neque etenim consessarius potest gerere munus iudicis, nisi eatisa plene cognita: nec plene eam Cognoscere potest, nisi praesala omnia manifestentur. Item necesse est ea Omnia manifestare, ut possit heiae obire munus medici, qui non valet, ut convenit, curare, nisi cognoscat et qualitatem morbi, simulque omnes morbos, quibus infirmus gravatur, ut observat etiam S. Th. in furet. 9. a. a. Id etiam demonstrat tui alias rationes omittam 3 eidem sacerdoti omnia peccata. et eorum species manifestandas: si
etenim uni aliqua, alteri alia peccata poenitens aperiret. nemo illorum perfecte posset esse iudex et medicus illius,
ut considerat idem s. Doctor in resp. a. ad a. Caelerum quoad dignoscendas species, circumstantias mutantes speciem et numerum peccatorum , vide quae dixi tr. I. q. 3. cv. I. 'Tunc autem solum manifestandae circumstantiae . quae spe ciem mulant, cum aliunde conses,ario non innotescunt. Hinc
Valile gravis suspieio praetermissi legitimi examinia in eos radit, qtti
annuatim tantummodo confiteri solent. Quomodo enim se diligeutius, ut praeseribunt Tridenti ui PP. sess. 44. c. 5. de Poenil. , excutere et eo scientiae suae sinua omnes , et latebras expIOrare poterit, qui per integrum annum nunquam forsan vias suas cogitavit, ut pedes suos converteret in testim
via Dei pQuod hodie saeimus , eras obliviscimur et eorum quae fecimua integro anni deeursu, sae ite erit ut illieo recordemur Itaque qui ad annum disse
runt conseisionem vix , decimam filiorum peccatorum Partem recordantur. Inde ergo Limor et serupulus non modicus remanet in conscientia conse aio
riem disserentia qiii in iis, quibus sacramentalis eonsessionis usus frequentior est , Iocum non liabet , ae propterea non est ita securus de venia qui eo n-se,siouem disse i sie ut qui frequentat. Di sti f h. COOsi
59쪽
ω TRACT. XIX. DE SACRAM. POENITENTIAE
si sacerdos . uxoratus ele. corisessario Dolus contra sextum decalogi praeceptum defecerint . satis suum crimen manifestant. non explicando voti aut matrimonii statum. 'Q. lV. Quid agendum sit. dum poenitens non Potest a
sequi numerum certum Peccatorum , vel ipsorum species. R. Magis communiter asserunt theologi , quod dum poenitens habere non potest numerum certum peccatorum . susscii. si dicat numerum probabilem dicendo e. g. peieravi decies, plus minusve . Quod si postea adinveniat undecies,
vel duodecies peierasse. non telintur undecimum, vel dum decimum peccatum confiteri de plus: nam unum, aut duo peccata sufficienter videntur significata ab eo. qui dicit γλι- rasse decies plus minusve . Hic autem advertendum quod .
quo maior est numerus expressus. eo magis augetur numerus inclusus. et significatus illis vocibus . circiter. aut plus miniui adeoque qui dicit peccata triginta commisisse circitV. seu plus minusve . satis explicat triginta quatuor. Quae solent contra haec urgeri ex partiate obligationis iterum manifestandi peccata dubia. si ut eerta postea cognoscantur . seu iterum confitendi invincibiliter oblita . expendemus infra e . 8. et s. 'et consentit tantinuat. Toum. l. c. n. 317. 'Casu autem. quo poenitens nec possit explicare numerum certum, aut probabilem, dicendo quoties circiter consueverit peccare singulis diebus. hebdomadibus. aut mensibus . explicet saltem tempus, quo perseveravit in peccato. simulque species peccatorum, quibus consuevit peccare. ut si fuerint blasphemiae. periuria. adulteria. pollutiones etc. Ita pariter meretrix explicet tempus, quo permansit in Pe eaio . et simul particulares species peccatorum; ut si peccavit contra naturam, si admisit etiam coniugatos . si obstrictos voto castitatis, si consanguineos intra gradus prohibitos. MPersonas inter se proxime coniunctas. ut patrem et filium. duos fratres etc. ' Si quis autem recoritetur se lethaliter morasse. Dec. speciem assequi possit, debet in consessione illud in genere confiteri. prout de illo meminiti et si postea in mentem venerit species. debet illam denuo confiteri. sicut de oblitis peccatis dicetur infra, et nolat Sanch. lib. I. in decaI.
Q. V. An in consessione aperiendum sit idem numero Peccatum . quod patratum est: vel liceat unum obiectum loco alterius substituere. quando sunt ejusdem rationis. n. Quaesitum procedit in casu , quo species peccati plene manifestatur, sed eius obiectum variatur . Ita qui occidit Diqiliroes by Cooste
60쪽
sprum . si confiteatur occidisse Ioannem. latetur homici- ilium, at variat obiectum homicidii. Qui fornicatus est cum Berta. plene fatetur peccatum fornicationis, dicendo fornicatum esse eum Caia. at variat objectum sui peccati. quamvis sit ejusdem rationis cum eo. cum quo peccavit. Id autem puto omnino fieri non posse; quamvis etenim non varietur judicium consessarii in ordine ad peccatum, attamen non servatur modus rite confitendi. Ratio est . quia ita facienda est consessio. ut per eam fiat sensibilis dolor peccatorum: quia consessio debet esse desorosa eulparum accusatio. Id autem non verisieatur, dum qui Metilii Ρε- 'trum. confitetur se occidisse Joannem . nam quomodo potest demonstrare dolorem de homicidio Joannis . cum illud non secerit, et consequenter nec consessio talis homicidii potest aliquo paeis dici dolorosa r Salmant. schoI. D. a . de poenit. di . 8. dub. c. a n. 1Ο3. Q. VI. An circumstantiae notabiliter aggravantes, dum speciem peccati non mutent, sint in consessione exprimendae.
n. Quamvis olim opinioni affirmanti adhaeserim, nihil
minus modo pulo in praxi non rejiciendam sententiam, qua affirmatur non esse necessario exprimendas, ex eo praecise quod sint notabilitet aggravantesi ut si e. g. peccatum com missum fuerit cum magna delectatione, si diu in eodem quis perduraverit etc. Ratio autem est . quia ubi innotescunt species peccatorum. et imorum numerus. constat satis eoaessario gravitas culparum et status poenitentis. ita
ut judieare possit quam satisfacitonem illi imponere debeat
haec etenim praecipue regulanda est iuxta culpae gravitatem; et numerum peccatorum . Quamvis autem persectius innotesceret status poenitentis, si etiam circumstantias nota. biliter aggravantes aperiret . nihilominus non constat ex institutione Crisii hujusmodi dari obligationem: tum quia si
omnimode manifestandus esset status poenitentis, teneretur etiam manifestare circumstantias notabiliter minuenies. quod tamen nemo dicit. nisi quando peccatum ita minuunt, ut de mortali fiat veniale : tum quia cum putandum sit Christum non ita instituisse sacramentum poenitentiae, ut Poenitentes semper debeant esse inter scrupulos et angu Stias.
videtur dicendum non dari obligationem hujusmodi circumsta
tias notabiliter aggravantes manifestandi: nam semper irrequietus esset animus et fluctuaret in determinando. an haec vel illa circumstantia esset notabiliter . vel mediocriter aggravans: cum maxime nulla certa regula pro ingeniorum varietate in hac materia reperiatur. Huic sententiae magnum Diqili do by Cooste