장음표시 사용
241쪽
pernaturalia, sequeretur etiam , i d si poneretur Aii- gelu superior supremo,pariter accidentia illi debita eiiciat supernaturalia, quod tamen est falsum , cum tamen ea nullani habeant connexionem cum gratia , Visione Dri, quod requiritur ad si ematuralitatem. IX. Infertur secundis, non polli explicari, quid sit e supernaturale , nisi supponatur impossibilis substantia creata supernaturali, cui scilicet sit debita Visio Dei, aut gratia, vel aliud accidens supernaturale ad Dei Vilionea disponeris, si enim hujusmcidi substantia eslet possibilis sequeretur primis, qui,d homo per gratiam, ex gloriam non participaret naturam divinam specialissimo modo non enim participaret quod est propriuna totius naturae divinae, sed quod est commune Deo, & substantia creatae supernaturali. Secundo, quod gratia. gloria non superarent exigentiam totius naturae, seu substantiae possibilis; at ille adeo non essent entia simpliciter supernaturalia. Quamvis ergo non facile possit a Theologis assignari a- pelta ratio evincens impossibilitatem hujus substantiae super naturalis, satis nobis hic est, quod ea ex communiitimo Theologorum sensu reputetit impossibilis , de quod impossibilis dici debeat, ne cogamur haec absurda deglutire. Atque haec de supernaturalitate satis sit deli .
De Veritate, O certitudine actus Fidei.
C Uperest inquirendum, Utrum actus Fidei supernatu-ψ alis sit essentialiter verus, an vero ibium naturaliter, unde possit divinitus esse falsus; non quia Deus possit falsum dicere, sed quia actus Fidei nititur revelationi divinaerion verae, sed putatae Deinde, Num certitudo actu, F dei, sive subjectiva, sive objectiva major iit, quamin actu scientiae, etiam metaph sice evidentis
242쪽
, pernaturalem esse essentialite verum;atque ac deo non pollis habitum Fides italusa induere in alleluum salsiim, seunon nitentem revelationi verae, sed selum apparenti,&prudenter existimatae. Conclusio haec quamvis non possit enicaciter demonstrari, ut notant Lugo, de Amic. est tamen adeo certa ob communem Theologo. rum consensum, ut opposita , quam olim propugnavit Malor, censeatur reineraria. Ipse Rip. qui dis 19. de ente supernaturali conatus fuit ostendere, non posse dic citer probari impossibilitatem assensus supernaturalis salsi, nihilominus d sp ira de Fide,sed . 3 iterum repetit,qubdin ea disput. 9 praemonuerat negandam absolua possibilitatem' smodi assensus sita perirathia alis falli,sa, temo,scholasticorum omnium auctoritatem. PROB. Conclusio I ex Tridentino, quod fessa cap. s. haec habet: cum πιι ιβire valeat certitudine F dei, cui non potests 69falsum, dcc. quamvis haec verba interpretari possint de impotentia Vltim naturali, non essentiat nihilominus posito communi sensu Schblasticorum,&Ecclesiae, dicendum , quod Osdelitinum huic communi sensui se accommodaverit, atque adeo locutum sit de impotentia etiam essentiali. Confirm. Si actus Fidei supernaturalis posset divinitus esse fallus, Fides careret ea summa certitudine , quam illi tribuunt Pati es ubique testantes eat habere abselu na. infallibilitatem. . . PROB. a. a priori, quia aetus Fidei ratione supernaturalitatis excedit omne meritum, & exigentiam naturae, vehitque naturanirationalem ad ordinem divinum ergone divinitus quidem potest esse falsus Prisa tum conseq.
243쪽
Quia videtur ex terminis ab num quod Deus non merEobedientialiter, sed con naturaliter concurrat ad errorem, qui est imperfectio intellectus, per habitum supernatura- lena, per quem evehit naturam rationalena ad ordinetridivinum; non secus acabisnum est , quod Deus habitu charitatis supernaturali influat in actum peccaminosum. Praeterea ablisnum ex terminis est, qub actus intrinsecEsupernaturalis disponat ad justificationem, &ad amicitiam cum Deo, simul sit falsus, aut peccaminosus; ci error,&peccatum sint marima imperfectio naturae r 'tionalis: Si enimActus naturalis, qui est persectio naturae rationalis,non potest disponere ad gratiamria fortiori non poterit eius falsus, aut peccaminosus. Confirm demum, quia actus ad quem praecise dete nainat lunaen naturale, ne divinitus quidem potest esse fausus, ut est assensus erga prima principia ergo a fortiori actus; ad quem praecise determinat lumen fidei supernatu.r te, quod est longe praestantilis. Si enim Deus, ut auctor operum naturalium nequit dare lumen compossibile cum false, a fortiori,ut est auctor operum supra nat ana.
II. Hinc sequitur imb, ubius PM ochus proponat
rustico duos articulos, alterum verum, alterum falsum rusticus eadem pia,4 stipernatu si affectione imperet unum allensium Fidei circa articulum ver una, alterutra circa falsum, ille erit supernaturalis, in il influit habrutus Fidei infusis, hic naturalis, in quem talis habitus non influit. Unde licet uterque assensus esset aeque certus, r-titudine adhaesionis firmissimae orta ex imperio voluntatis,nontamen certitudine infallibilitatis orta ex connexione essentiali actus cum oblecto. Sequitur secundo, quddsuusticus eodem in Risibilia ii Fidei vellet cr resere utrumque articulum veriani , cfalsiim hujusmodi actus non ellet supernaturalis, nec ad illum fides infusa influeret; quia bonum ex integra causa. imalii ex insulis desectibus.Qu d si rusticur nolist articu tua
244쪽
tum falsium credere,quando putat se oblis ri ad credenduin,certe peccaret peccato itifidelitatis expellendo habrutum fidei insusuna,indignus quippe est tali habitu, qui r velitionem divinam sufficienter propositam respuix, ut obnoxium tittibilitati. Sequitur tertio, quod si quis paulo ante Christi nati, talem elicuillet actumFidei supernaturalis de Christo nas cituro, non potuillet in eode actu perseverare etiam post Christi nativitatena nisi forte actus Fidei esset de Christonalcituro relate ad tela us illud praeteritum, quo prinao fuit positus talis aistus,quando re vera erat nasciturusἐnon vero relate ad tempus,quo perseveraret,quando non sup ponitur amphiis nasciturus, sed natus.
III.OBJItat. Ideo nequit habitus Fidei insus, infitiei eis actum falsum,quia Deus per habitum supernaturalem esset specialis auctor falsi, qui est imperfectio natutae ratuonalis,sed hoc non repugnat, posito quod docuerimus polle Deum infundet allium errorist,ergo potest actus mdei supernaturalis cile divinitus alius. Confir Potest victus supernaturalis voluntatis influere in actum supernaturalem,qui non participet,nisi ut xive honestatem si rinalem,v.gr. dum consertur eleemosyna pauperi putato,dum adoratur hostla,quae re vera non est consecrata;erso pariter potest virtus supernaturalis intes lectualis Fidei influere in actum fidei supernaturalein, qui non participet, nisi putative veritatem. Resp. Nego minorem; sicut potest Deus physice con curi ereia peccatum,quin possit ad illud concurrere con- naturaliter per ullum habitum lupernaturalem;ita potest
Deus direct i infundere actum falsum , quin otii ad iis
tum concurrere connaturaliter per habitum stipematur tem Ratio est, quia,quando infundit actum es roris,tunc uinquam au r naturae intendit malum physicum hominis,ut quando causat mortem;quod non repugnat Aequando concurrit comaturaliter heriliabitum superia
245쪽
turalem ad achim falsum, tune concurrit ad hujusmodi malina per id, per qliod homo evehitur ad statum stiperiorem, & reponitur in ordin divino; quod estMidonum: non secus, ac si per hibitum supernatiaralem connaturalia ter cauiaretur peccatum. Praeterum,quia dum Deus eat:- sate rorem pei habitum si pernaturalem , ausit illuni non ut causa extrinseca sed per modum causae quasi intrinsecte, seu permodum naturae divinae homilii communicatae exigentis errorem, quod est absenum. Praeterquam quod, si nequit ad justificationem disponere actus naturalis licet persectissimus,a sortioritatam falsus . de non potest hic esse supernaturalis. Ad conssim Argumentum probat , qubd etiam natu. raliter,es in praesenti providentia possit id evenire, quod est contra Tridentinum ue eis.Quare,smetuo antece- insessi actus participet honestatem putatam ex judicio speculativo; sicut quando consertureleemosyna pauperi putato, actus supernaturalis misericordiae participat honestatem misericordia objudicium spe lativum falsiim. qubd hielsit pauper, oueri; si illam participet ex judicio fida practico nego πι-edo es consequentiam. Illud est discrimen inter actus voluntatis, Mintellectus , ubdissi non hauriunt honestatem, persectionem suam ab obje brotat est a parte rei, sed ab obiecto prout appa rex per judicium prudens practicum, quod est regula im- mediata, cui consormari debet voluntas, ut sit honesta rA bis vero intellectus hauriunt suam persectionem, seu veritatem ab objecto, prout inin se; illiminiconformari
Hinc fit, quod si veritas sit solam puxata, achys est sausus, Mimperfectus; unde nequit in illum influere virtus supernaturalis, qua homo reponitur in ordine divino
contra vero si honestas in actu voluntatis orta ex judicio speculativo sit putata, quatenus v. gr. putatur hicesse pauper, clari revera non sit, adhuc in, habetur ua
246쪽
moralis bonita ., honestas orta ex judicio praetico quod sit honestum hic. nunc date huiuHeemosynam:&ideo potest talis actus esse supernaturalis profluetis a virtute infusa. Hinc etiam fit, adium prudendae insusae non posse esse falsum,quia prudentia infusa, quae dictat , honestum cile hic, & nunc dare cleemosynam huic pauperi, none it iudicium speculativum, quod hic revera id pauper , in quo potest decipi sed elicitdumtaxat judicium pr-- cum, quod holiestum sit dare huic eleemosynam , in quo decipi non potest. IV. OBJIc. a. In syllogisino, in quo altera praemilla est falsa,altera deside, conclusio est falsa re supernatur iis, quippe auae necellario causatair ab utraque praemissi, atque adeo a comprincipio supernaturali ergo potest Mous esse simul si maturalis, falsus, te aens V batur a Rip., Suar. Lug dis A. iio. In hoc syllogismo, gr. Omnis homo est Angelus, Christus est homo ergo est Angelus, conclusio falsa non solum causρtur a majore falsa, sed etiam a minore de Fide clim non
sit major ratio,cur una, non altera praenaiisa conclusi
nem causet, ergo conclusio falsa nocessario causatura comprincipio superiraturaliid consequenter est superia
Neque dici potest primo cum Gonet dis . ara. quod praemissa de Fide relate ad conclusionem solum se habeat, ut conditio, de praemita falsa se habeat, utcaiis sive efficiens, sive formalis alliciendo, illunainando , cpersitatione sua illuminando intellectum ad assensum comclusionis filiae. Nam ad conclusionem utraque prae saxequiritur, de non est major rati, cuirum tantii influ-
Neque dici potest secundo cum Victuria, quod sicut Deus est eauatiaturalis, per se tibiae claudicantis, de saliunperam qn est causi claudicationis, collariim
247쪽
viseetinim natiiralium, sta praenailla de Fice silpersica sa conclusioni , per accidens sit causa falsitatis,quaesolum libuenda eli praemisia falsis, non vero pra illis de 'de, sicut laudicatio tribuitur tibiaecurvae, Deo. Nam contra est, quia conclusio eodem modo causatur ab inraque praemissa erin non est major ratio, cur uni, non alteri tribuatur falsitas.
Neque dici potest tertio cum serra, quod praemissa de Fide sit causa conclusionis filia solum quoad substantiani actus, non quoad modum, si ilicet quoad falsitatem , secut bonos riptoti formanti mala calamo malos char eheres tribuitur substantia seripturae deformitas vero charaeterini malocalamo. Nam eo modo,qiis praemicta naturales causant conclusionem, causant etiam prinmissaesupernariarales sed praemissae naturalesnon solam causant substantiam actu . sed etiain modum falsitatis vel veritatis;ergo eo uri sue rnaturales. ' reo ti juxta doctrinam Gonet , negando, conclusionem illam fallainesse supernaturalem atque adeo
causari necessario ab altera praemula deside,selum enim causatur a praemula falsa naturali, non a praemula de Frude, quae est silum conditio. Ad rationem in contrarium duco, ideo praemillam de Fide esse conditionem, non ca sana conclusionis, qui nullus effectus potest oriri a causa, qua non praecontin tur, sed conclusio falsi non prae continetur in praera ulla de fide, utpote supernaturali;ergo ista praemissa non potest esse causi conclusionis falis. Hoc autem dici nequit, quando utraquς praemissa est naturalis, quia tunc non est major ratio, eur una, non autera conclusionein causet, cum ab utraqueintellectus,c g ut bonitate illationis, moveatur ad conclusionem. expedititis, negando, conclusionem falsam
essesupernaturalem, de ad probationem dico, huiusu odiccnclusionem causari quidem ab utraque praemissa, ssedam unasiis de fide iussin sellam per accidens, tanquam a
248쪽
caui. itfficient: noli vero per se, necessatio . seu tam quam a causa praecis Midcirco non esse supernaturalem, . Explico:ad conclusionem hanc causandana Ergo cir sui est Averus,in quidem necessaria utraque illa pret milia adducta in arguarento,sed non est necelle,qubii nu-nor sit actus Fidei supernaturalis,ut ea conclusio causetur, Unde conclusio non indiget comprincipio superia iturali, tanquam causa pr*osa,ire tanquam susticienti ;potest γnim ea causari etiam a minore, quaest actus naturalis, ut
patet;Nam illaec propositioChrurus est homo it inlae-mico. atqueadeo si raturalis, adli potest conchili nem illam causare, quatenus repraesentat Christum ut hominet Hinc quando minor illa in Christi fideli est elus Fidei supernaturalis , tu 3phon causa conclusionem filiam qualemus est supernaturalis sed quatenus supplet vices praemissae naturalis Sie juxta communiorem sententiam , ut dicenam insputatione sequenti qu, a. ab acu bus supernaturalibus causantui habitus asciuisiti natura les,quia ad hos habitus concurrunt actus .upernaturales, non qua supernaturales, sesqua suppletam vicem , de continentes onmem pesseimonem auum Raturali iun: Sic etiam actus nostri si pernaturales cognoscuntur a n bis experimentaliter, Si hujusnodi cognitio experinaen t causatur ab iis actibus si pernaturalibus , non tanquam a causa praecisa,sed tanquam a sufficienti, ksop plenae vicesinitiun naturalium,a quibus eadem cognitio experimentalis causari posset aliter discerneremus ana rem Dei supernaturalem a naturali. Q Hre sicutamori pernaturalis concurrit ad cognitionem experimentalem per praedicatum commune ipsi, amori naturali citaprarinus supernaturalis concurrit . ad conclusionem sal
sam per praedicatum commune ipsi,d praemissae natura
249쪽
V. v plicata veritate, quae est consormitas eunt objecto, progredintur ad certit hami actus Fidei, qua duplex est, Subiectiva, Objectiva Cer titu- do subiectiva, quae dicitur etiam firmitas adhaesonis, est illi, qua intellectus ita adhaeret uni parti , ut non solum excludat alteram, sed etiam excludar omne dubium se midinem, absispicionem de altera. oeatur etiam haec certitudo Respectiva, quippe qua habet sormaliter certificare intellectum;&aliquando oritur ex ipsa natura se eius,&motius,ut accidit in assensiti prii Dorim pri/ὶcipio . runa, dein conclusionibus demonstratis; Aliquando oritur ex imperio voluntatis, ut in allensibus obscuri, potestque hujusnodi imperium aliquando esse vitiosuin, ut
ιia haereucis contumaciter amplebentibus proprios error 's , aliquando virtuosum , ut in fidelibus. Certitudo oojectiva idem est, ae infallibilitas assensus, seu estentialis connexio actus cum objecto verificativo. De utroque certitudine quaerendum Num sit major in ictu Fidei, quisi scientiae, in hoc articulo solam quaerimus de subiectiva. VI. Dico equidem cum S ar. , Aesici, Tan e tra Arr apud Platelium, lati Certitudinem subjectivam seu firmitatem adhaesionis majorem ella in actu Fidei supernaturalis, quam in actu scientiae nauiralis etiam nastaphysice certo.
PROB. Nisi voluntas imperaret assensim magis firmum, quam sit firmitas scientiae non imperaret assensiim firmissimum super omnia,seu paratum potius dubitare deveritate primorum principiorum,' itam de veritate mysterii revelati;sed actus Fidei supernaturalis esse debet firmissimus seper omnia, prout exigit ejusmotis sergo m. habet
250쪽
Parim. Dio mi Acta Eden habet certitudinem subiectivam, seu firmitatem majorem quam actus scientiae Hinc Augustinus 7 confess. Lo ducebat, Euribus Δια---sa visera, quam vera esse qua redebat Rich de Sancto Victores: uotquot
wraciter Ad sumas, ni certiui tenemus , iam quod e credimus, uri Petri T. Harimm firmiorem p vheticum sermonem. . . Confirm Posita evidentia credibilitatis voluntas prudenter imperatfirmitatem adhaesioni proportionatam
objecto motivo, quod est Deus revelans atqui firmitas adhaesionis proportionata tali objecto formali non est,nisi firmitas adhaerens objecto materiali super omniMadeo ut potiustinat voluntas te divelli ab adhaetione primis principiis evidentibus,quiam abadhaesione mysterio revelito, quod credit ob divivam revelationem. ergo firmitas Fidei est uiajoriquam scientiae. Prob. minor,qui proprium est actuum viritu a Theologalium attingere objectum divinum luper Omnia ergo firmitas proportionata obpeta Fidei debet esse adhaesiva super omnia. Neque dicas, aeque impossibile esse, falsificari priuia prilis a. falsificatiae tum fidei, set Deum filiare, aut satu;ergo aequalis est firmitas in actu scientiae, Scfides.Νana rea misso anteead de quo dicemus articula sequenti irinpico seq. potest enim intellectus ex inapetio voluntatisῖr usassentiri objecto propter motivum Fides, quam propter motivum scientiae sicut enim potest intellectus eidem obiectx necessario adhaerere assensu firmoic scientia fico,quando apparet evidenter.& assensa trepido,quando apparet obscure,ita potest per imperium voluntatis firmi- iis adhaerere mysterio revelato ob motivum Fidei , quam
adhaereat primis principiis , determinatus ab eorum ev dentia. Et ratis en ,quia ut constat ex propositione dansemita, voluntas potest imperare assensun firmiorem,quam mereratur ponclis rationum adassensum impellentium,ergo potest imperare assensum firmiorem, quam si firmi