Cursus theologicus ad usum Tyronum elucubratus, & in quotidianis prælectionibus a R.P. Dominico Viva S.J. sacrae theologiae professore suis auditoribus traditus ... in lucem publicam editus a D. Ignatio Viva auctoris nepote. Pars prima octava De fide

발행: 1716년

분량: 404페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

341쪽

eompetat spes proprie dicta,est communis Theologorunisti ueti apud Rip. - 28. Cum enim nihil Deo sita quum, nequit Deus proprie sperare. Praeterea quod hac bitus infulus spei remaneat ut baptizati post peccatum quod non adversetur ipli spei, est etiam conuiiunis e logorum sententia: mvis enim Tridentinum ses. 6.nis. seviri doceat, quod remaneat habitus Fidei post peccatum, quod non sit infidelitatis , uti expresse , quatur de habitu Dei communiter tamen Do re pudRip. d s ras. Mente sivernaturali,n. 17. idem doctiit

is see, quandoquidem sicut per Fidem, itavi per Spem

disponitur peccator adspiritualem resurrectione atque adeo ex lege politiva,Sese divina benignitate,non ex exigenti natiuali post interitum gratiae superstes est habitus tum fidei, tum spei infusae , qui ad resurrectionem spiri tualem peccatorem disponant illud tamen est discrimen inter hos habitus, quod fides per selum peccatum infidelicatis destruatur, non veris per peccaturi contra themo habitus tamen speidestruitur tun per peccatum , quod is adversetur, tum etiam per infidelitatem ut communissime etiam Theolagi docent apud Rip. infas de Fi decide rario est, quia spes stipematuralis nititur incide, at 'que aded fide habituali ρο infidelitatem corruente, cor, ruit etiam spes habitualis. II hic nunc prim, in Maus datur tum spes habi. tuas tum actualis Iaco nurius cum Saari, Coniuch, Maerat apud Rip. lac cis contra Thomistas, valen. , Gram,& alios, & contra Wiq. s. dis. 6. c. a. p tantem, dari in Brutis verum actum spes , quo perent Horiam corporis post resurretrionena, carere tameni intui es, quia ritu post restirrectionem non sint elicituri actum spei, ne tunc priventur eo habitu , illo desacto carent, quem sinuat cum habitu id i amittunt statim ac gloriam ingrediuntur. Est demum contra Argentinam , de alios . qui putant , deatos carere

342쪽

abu spei , non tamen habiti', qui deservit adornatum. PROB.Conclusio.Dantur in Beatis plures actus spes; ergo datur etiam in iis spes habitualis infusa, atque adeo datur in beatis actualis simul , habitualis .cini,

quentlapatet,quia universim gratia habitualis exigit tanquam proprietates habitus supernaturales relate ad actus consentaneos proprio statui, ut connaturalius ex principio intrinseco tales actus promanent,ergo si in patria sunt consentanei actus spei non est negandus habitus Ant , dens itaque Probatur: Beati sperant gloriam essentia- leni aliis sibi conjunctis , quia illam sperant in quan tuin conducentem ad majore ii sui status felicitatem, idebipe antillam spe Theologica litemque dicas de glori Leat: one corporis,quam sperant de facto. Praeterea esto

non ellet vera sententia Hurtadi, aliorum putantium posse beatos sperare conservationem propriae beatitudinis essentialis in aeternuna,cum vide obitum promitum a Deo abseliate,atque adeo non arduam nisi seste ratio magnitudinis doni,quae videtur praeseserre arduitatenr,ebquia doniani magnum raro conferatur,4 quod raro fit, videtur elle dissicile, &ar illum nihilominus pollunt de gloria essentiali,quam possident , gaudere gaudio pertinet ead habituna spei.Universim enim ad illum habitum,ad, quem spem desiderare objectum quando est abiens, spectat gaudere de illo,quando est praesens 4 quai doquidem utrunque versatur circa idem objectunt br. male. Neque est verum,' iod gaudium beatorum sit so lum ex habitu charitatis:Nam quamvis gaudium de Deo ut bono inse, promanet exhalatu charmus, gaudium mnien de Deo ut bono Beatis, seu de bonitate Dei rei pestiva promaniit ab habitu spei, quae hal et pro objecto sese

mali hujus P di bonitatem. t .

III OByc. i. In patria non potest dari actus praecipvus spei, quo speretur'essetitialis beatitudo, cum haec possideatur; ergo nec datur habitus spes

A Ucquid sit, an gaudium debeatit

343쪽

posses' sit achiis spei etiam praecipuus quod nonnulli

autumatat, praesertim si beatitudo sermalis consistat in tali gaudio Icette iatis est, quod beati possint elicere aliquos actus, saltein iecundacios, spectantes ad spem , ut non debeant spoliati habitu spei consentaneor det,conn turalius a principio intrinseco quam ab auxilio extrinseco actus vipernaturales promanent. Deinde tiam si non esset admittenda prima productio alicuius habitus infusi , ouando primarius aestus illi est impossibilis; at ad eoi servandum hujus modi habitum non requiritur, quod sit

possibilis actus primarius, sed sumit, quod possit dari Q

liquis alius actus secundarius, ne dicatur talis habitus otiosus,quod constat, quia de factae ab omnibus Theologis admittuntur in beatis virtutes morales insuis, e tamen in eo statu non sunt possibiles praecipui actus alicuius virtutis moralis; ex gr. Non est possibile in patria OLserre Sacrificium, qui est praecipuus actus, eligionis, nec moderari passiones, quod pracipue spectat ad temperan

tiain, nec siil,levare alienam miseriam, Icc.vi tamen vi

tutes istis infuse non negantur beatis , quamvis loluui possint gaudere de objecto formali illarum ergo nec est deneganda spes habitualis, quamvis praecipuus ejus actu esset in eo statu impossibili Pariter in beatis,cpiram iii consensu Theologorum, admittitur habitus insusus poenitantiae, dotamen, ut nota suar. dio. x δείρε, ροῖ.uo solum deservit ad elicien ain detestationem dc fu gam de peccato ut sic, gradarum actionem de peccato remisso,aut quid similes; non tamen ad dolendum depeccato, qui est actus primarius Poenitentiae: vi Martinus perea dis s. de Paenitentia se l. a. admittit etiam in Christo Dornino virtutem infusam Poenitenti*,quia p0s,

Rintelle in Christo Domino actas miniis principales a lis virtutis, hempe odium divinae offensae, detritatio Peccati alieni gaudium de carentia Peccati v immo cum Clixistini donainua in alio ordine potuisset meminitis

344쪽

peccati propria humanitate ante assumptionem commissi, potest Christiis Dominus de se capax detesta di hujusmodi peccatum proprium suae humanitatis Unde est disparites, quare ui Angelis non sit admittenda virtus v. g. Callitatis, quamvis gaudere possint decastitate aliena; quia scilicet nullatenus capaces lunt castitatis pro priae; potest vero Christus Dominus detestati peccatum propriae humanitatis ante assumptionem commissum. Habitus vero Fidei nec Christo Domino competit , nec Beatis,tum quia Fidei actus de se sertimperiectionem, stivamratione sive obscuritatis, tum etiam,quia fidei habituali succectit in patria scientia infusa, illo beata in ordineadactus non obscuros, qui possent ab habitu fidei elici. Hinc curia non detur in Patria revelatio obscura

quae partialiter spectat ad objectum formale Fidei , nequit dari aetiis fidei, de idcirco deficit fides habitualis Contra vero obiectum formale Speii nempe fidelitas, ac liberalitas Divina disposita ad concedendum bonum concupitum,&ad conservandam beatitudinem in aeternum)d tur in Patri , ac proinde dari potest actus Spei relao ad huiusmodi bonum arduum,quamvis certo suturum,cum susticiat ad arduitatem ipsa boni imagnitudo, eu superia turalitas, ut nati titerum dicemus : ac proinde datu in

Patriaspes habituali praesertim quia gaudium ipsum de Deo polleaeo, quod est obje, bimarduum, ab ipse spei habitu promanat;cum ad eundem habitum spectet elicere spem de botio arduo possidendo, ga*dium de eodeui, huando jam possidetur. IV. nyc. a. illud Apost. i. ad Cor i 3. Nunc ma-άι,, Fusis, θοι Charesari tria haι πια -- ει

es Charitas de de hac tantummodo dixerat Chariis nanquam exciais; unde num apud Gran. videntur cete, quod spes etiam habitualis desinat in pauia simul eum fide.

Consem. Deficiente fid habituali in via per peccatuni

345쪽

infimitaris,deficit etiam spes liabitualis tin fides si sperandarum rerum e Mos . ergo iram inpa itin, ubi deest fidei deerit spes e Reo spem actualem non manere in patria resath ad

manere vero resate ad alios fcibus enumeratos; de consequenterhabitus Spei nec rema quatenus elicitiv j ei debeatitudine ellentiali , sed remulet inordine ad aliosaebis;&in hoc sensu interpret litur Apostolum,& patres Suari, Ovies . , Ripalda: immo Suarvis ostendit,dedam Gregorium is alios P ues stare pro sua sententia. Ad confirm in via deficit habitus spei, laien es de qui deficit landamentum spei, videlicet cognitio si pernaturalis divinae fidelitatis; at in patrii, Quia lumini sicis succedulumen gloriae,quodet miserarentato in supernaturalia dc Dei promissiones, hanetur fundamen-

tuni spes ideo eu me petitabitualia, saltem relinea gaudium de objecto olim arduo dc sperato. V. Dico a Etiam in Christo Donaino admittendus est habitus spes hi Suar. , Becim , Rip., Ovied.contra eos, qui negant habitum spei in beatis. Dicitiamen Suar.qubdChristus Domnus non habeat habitum spei sub ratione spei, eo quod non habeat spem in ordine ad objectum,&a bim primarium, sed quod habe i eo quoad substantiam, ει relath ad eius secundarios, quod etiam viedus Meex deleatis, ut concilientur Patres, qui communius videntiu Meere; in patria non rite pern PROB. conclusio, quia in Christo Domino dantur a. ebas spei, ergo etiam habitus: tam consequenda , quam antecedrias constant ex dictis in prima conclusione de

Beatis; iidem enim actas spei, qui a Beatis ψquntur,pos sent seria elici a Christo Domino. Adde , Christum

abis, vere spem habuisse Ar corporis sui glorificatione, Ac quamvis eam certo sciret futuram , non deerat tamen Ys ratio

346쪽

3 1 Pars ἐφ . Disp.κ Θ. . . . ratio ataui sufficiens, ut pollet sperari , tum quia multis cruciatibus erat obtinenda juxta illud soporruit cir . . sumpat in ita intrare ingloriam suam tum etiam quia ex Suario ad arduitatem boni satis est si magnit do, Se supernaturalitas, ratio cujus apparet aliqua ar duitas in eo obtinendo; quia bonum ingens raro conis: inc, dcquod raro contingit, videturcum dissicultate o Mire. Putant nonnulli, actui Spei proprie dictae debere timorem anneiri,&idcirco Christum Dominum nihil sperare spe presie dicta, sed potius considere, quod sit futurum bonum arduum promissum; ut proinde ad Hebr. x dieatura Christo Dolusino : Ego ero fidens in eum. Caeteriina Sesachus fiduciae spectat ad habitum Dei, set sum est,qtiba spei debeat semper animeti timor , ne ex nostrae vobilitatis culpa uoniit futurum bonum , quod speratur, timsatis sit ad spen, arduitas ipsa objecti suturi, ut possit cum animi erectione adversus talen ardiniatem deliderari, de sic spe presse dicta sperari,ut diximus in peti m Conclusione ex Hiirtado, loquendo de Bearis. VI. D pique , quod in 3 natis nisa detur habitus spei, docent communissinae, in eo enim miserrimo statu carent quovis dono supernaturali. Hinc Prov.44.dicit uri Mortuo homine impio unera stis spes, Nexspecta. rios citorum peribit. Quod vero in animabus Purgatorii detur Dei habitus, est etiam communi sim contra Castillum apud vixdum. erant enim de facto beatitudinem essentialeni, tanquam objectum arduum quippe quod per magnos cruciatus est obtinendum, quamvis certe obtinendum iit: sicut diximus de Spe Christi Do mini relate ad latificationem sui Corporis,quamvis certa obtinendam,

347쪽

DISPUTATIO i

PLurima essent hic e taminanda, de quib*s non pauca . diximus inde talia justificantri, plura dicentur , ehim de virtutibus infusisvide Iustitia,&Jure. Hicsolami inquirimus objectum materiale, ac sormale charitatis, e selectiora quaedam ad eiusdem actum , di habitum spe, .

I. 1 Extum est Objectum materiale cliaritatis pri- .

. marium elle Deum. In eoaenim maxime resum

, det objectum formale talis virtutis,nempe divina bonitas, quae cum hoc objecti, materiali etiam identificatur. bjectum materiale secundarium est proximus, cui bonum volumus propter obiectum formale charitatis, hoc est . propter divinam bonitatem, undeillud Jo. . Si dilig .m Uinvicem, cha ιμι Dei in bus Tripliciter tu . tem diligi potest proximus propter Deum, primo quat nus conducit ad doliam trinsecam Dei dilectici Secun , O, quia participat divinaspersectioires, unde iugo relin, cet divina bonitas, quae amatur: Tertio , quia proximus. amatui ad eiuylacto omineautem proximi venit quain libet creatura rationalis, etiam Angelica, etiam Christus ut homo,quam id ipse, qui amat, potest enim ho nosibimet amare beatitudinem propter Deum sumis dilectum, nec selum beatitud inem animae, sed etiam corporis, ut docet D. Thom in.. . is artis. Quare illud interest ex Suar disci ..de Grati sector inter amicixiam

348쪽

-- propter ipsum non porest promi amicum amare seipsum, em bonitas propria non ut talis ex bominae amici: muta vero potest homo'px Deum sumnEdilectum amare seipsuna ta ut amicitia primo tendat in Deum, deinde restatuat in seipsum. quia nostrum esse, ac bomim a Deo est, propter vim illuc fit, quod amox Dei appretiativ summus, hoc est supra

seipsum, dc sum omnes liat ea naturae inclinationem, an violentus, ut notat Angelieas P . 26 s. Peccatores etiam tenemur propter Deum G

ligere , amando illis poenitentiam. remissionem. D mones. η quaatas nina p0ssumus per charitatem dilis re amore benevoletitiae, amicitiae, & ut sinem Cui volendo ipsis beatitudineua,' lixas respiciti potiri,

mus tamen ex D tata. a. sis. r. ii nauaramua: monum ex charitate diligere, in quantum volumus Spiritus illos consi vari in gloriam Dei, possimus etiam ina .ritate eos dilis e Gectu inessicaci , quo vellemiis non fuisse damnatos.

R Certum euam est apud Theologos, Objectum λει male charitatis esse bonitatenim absoluta hoc est pr ut ipsi Deo convenient rem dehomini in quo dictit cum ritas a spei quae respicit bonitatem Dei respectivam, seu ut utilem nobis Ratio doctrinae est, quia interroganti Cur Deam amamus Respondemus, quia est sumis bomis. Hinc fit, quod quando quis diligit Dςum 's' pi 'prei adficiamiua si Deum amet propter bonit uinlim, dc miramininiuncta est persectae charitati,

vero Deum amet propter beneficia accepta, quia bone

stum est benefactori et ibunis amoreuno obsequium mne aruis est gratiuiclinis. III. Dubitaxuri ibtiliter inter Neotericos apud Ovied. o. - . . . i. . nam Dei ait sit obiectivi si malecitarit thim umbonit si quatiuum nautii η-

349쪽

. D. Objecta Charitara 34s

tiani a reliquis distinctum, importans iummam persectionem in operando,iu tenet si Mim disp. r. isto. a Num bonitas setius naturae divinae, ut distinctae ab attributis, de personalitatibus,ut docet Castillo, alii ZNum bonitas Dei realiter sumpta,prout est his , identificam: eum omnibus attributis,d personalitatibus absque ulu praecisione ut tenet AB. Hi indomum demum boni

ras Dei criaecunque,sive identificataeum nariara, sive cuiri quocunque divino attributo , vespersonalitate seorsim veniente, praeesse a reliqui. quod docent communius elim Ovied., Arr. Puente, Hurta lidio Ἀβ.& aliis cim haerenter ad ea,quae diatinius inde Beatitudine ubi ostendimus, visionem cujustitiaque praedicati divini live essentialis, sive personalis, sive attributalis, dummodo attingatur ut divinum, consituere beatitudinem formaleiri

Histialiter quia Halibet visio attingens iu dcun livi praedicatum divinum est pollessio semini boni persecta saltem ellentialiter, metaphrsic , si milius integraliter, diphysich.

IV. Supponendum hic ex prima parte, posse naturam inam . v. gr. praedic tum Afri*tia, cognosci praescindendo ab Attributis,&personalitatibus, i posse vice. versa quodvis attributum iungi praescindendo a reliquis attribtilis,de abessentia Praeter attributum v.gresapientiae,attingi posse tum sub conceptu genericolinquo eo venit analogich cum S planxi in , tun, sub eon ceptu proelio Supponendum exi-m , quia si Sapienti. v. g. divita attingatur ut divin i non e tenus explieithsormaliter attingatur essentia divino V. g. praedicatum A seitatis:idq; vexum est,sive Deu λixingatur inmitiv isiva abstractiv cum utraq;cognitio possit se praecisiva.Da. nique suppoliendum, bonix-Nm d in o polle eone u ut praedicatum stanscend st quodvis pracitatuni

divinum .eum enim quodvis divinum i ea catum sten ,δ quodvis misit Uuum Vς - , nun)ὶ de bonitase'NHieatum transiendens pq omne praedicatim divi.

350쪽

num praeserum quia quodvis praedicatum divinum est persectis,qua confunditur cum bono:Potest eum,divi tribanitas attingi sub praedicato speciali Mnon transcendente,quod importalia,quod est conveniens subjecto, dc appetibile a voluntate, sub quo conceptu ita concipitiar bonitas,ut non concipiatur sornaaliter Omnipotentia,Sapientia,&αSi praeelicatum Aseritis, illimitationis est.

praedicatum transcendens peromnia divina attributa,qui'. quodvis est infinitum,& nullam habet causam , atque adeo est a se nihilominus quamvis Asellas,&illimitatio sint. praedicata transcendentia , datur tamen in Deo praedic tum speciale Aseitatis,qtiod in communiori sententia est. constitntivum divinae ellentiae, datur praedicatum speciale illimitationis significans plicite excursumad om--.nem pertemonem,sub quo conceptu non Venit sermν-.liter Onanipotentia apienti c. qiuesbium sunt,siui,

ta transcendaliter.

. V.Di nunc cum ultimasnitentia: Objectum formale charitatis ita est eumulus omnium persecti Maum divitiarum,&quaevis Dei perseebo,sivei lius essentiae sive cujiisvis Attributi,aut Persenalitatis, seorsim sumpta, ut. praetcindendo ab aliis posse esse formale motivumchari, iatis Theologieae. PROB. Tam ellentia divina,praescindens ab attributis

persisnalitatibus,quam singula praedicata, sive absistita

D,iive respe iuva,si concipiantur ut divina, concipiuntur ut dicentia in suo genere persecti emac bonitatem ita, nitam;ergo reddunt Deum amabilem propter se super.oninia; Rui objectum,quod ex merito suo intrinseco, propter bonitatem stram est amabile super omnia, est obi di in Armalech ritatis,ergo objectum Armale charint, is non est sol ora cumulus omnium persectionum, se finiim singulae persectiones divinae,concepti quatenus dia inae.praescindendo ab aliis.

Vt sic. i. Eo ipsoa persectio aliqua concipitur ut divina

SEARCH

MENU NAVIGATION