장음표시 사용
261쪽
Theologi: sidereare nos nonprobant ines unqua in vigo Ecclesiae legitimo Gublico iudicio,caussa nostra audita,examinata,His dicatu sedecisa est. Pertinacia oschismatis culpa, nobis nultis' ciepotestobiici . quia osserimus nos ad veritati cedendus error nobis in docDina nostra mo elur,quod hactentu no e actum erimus nos ad raternitatem colendam,etiamstante in doctrina dissidio Aqua Theologi isti nos excis uni, nisicontra cres Gliam tacitisi orum subscribamus. Ne quidem,s nostra doctrina alicubi dissentiret a Scriptura, nedum ab Augustina Confessione,essemuspropterea res haereseos, ante legitimam Ecclesiae cognitionem es examen caussae, erronia refutationem. Nampos unam ars alteram demum admonitionem,autoritate se consensu pullico Ecclesia factam, iubet Apo-Tit. . o. solus errantem vitari tanquam haereticum, o Dianto mitur minus,cum dissentimus a libra Meten si 'Sed hic illi nobis rem iudicatam obiiciui: Iam dudum nos esse condemnatos: non igitur si denuὸ nos condemnare inediam olim facta condemnatione repetere, oratam habere,feu approbare. Sane condemnati iam olim ex verbo Dei, legitimo or consen-Henti Ecclesiae Christiana iudicio ct testimonio, recte pro co dem natis o haereticis censentur,tam ab Ecclesiis, quam a priuatis. Ideo qui veteres haereses, ius imo Ecclesiae iudicis olim co-
demnatas, reuocant ex inferas, ut, Samosatenicam, Arianam, Guacedonianam,Nemraanam, tychianam, anichaeam, Pe
lagianam, aus miles,meritosine noui iudici, interuentu, dummodo illos hoc facere,certum o manifesumsit, non iniuria pro
haereticis censentur, accedentibus praesertim ceteras haeretici con ditionibus. At maximum discrimen es, inter hos errores veteres, olim damnaros ab Ecclesia quaestiones recens exortas,de
quibus nondum aliqua legitima o certa cognitio ac decisio inE cosi acues. Vulga es neque vetus, nequenoua Synodus legia rima or liberon qua vel cognitumveldecisumsit, eos esse haere-
262쪽
ricos, ct pugnare cum fundamento, qui corpus Chrisi negant in pane aut ubis esse. N c igitur Theologi, nec ali possunt nosii in hoc crimine notare, ante diiudicationem. Nam quod Lu-rberus,dri u equentes,nos condemnarunt, id nobis tam non praeiudicat,quam Vsis Papaesententia, qua condemnat eos nobiscum, quod non tra substantiemin panem: Imo etiam tanto minus nos Lutheri quam Papae iudicium in hac caussapores rem re, quanto recentim commentum es Christi latentis sub pane, qua ubpanissecie.Pars partem condemnauit ct condemnat;
nullus viris queiudex.Petunt igitur principium, dum rem nos iam a se damnari volunt, quia iam olim ab ipsis damnati
m. n magis enim uiuo Luthero,quam mortuo ,vlla caussa legitima cognitio insitata est. Contra verbum Dei a nobis oppo- Atum ne ulla no a docZrina refutatione, arbitrio priuato, tam a Luthero,quam ab iras damnamur. Ergo non rem iudicatam, iudicandam agimuΥ.
Aiunt nos in contionibus o libris no ris, etiam quibusdam congrestibus doctorum, satis iam ab annu fere sexaginta auditos esse .Duo sunt quae resondemus .PRiΜvM in no a
rentia prosi is sitis sadnos audiendos etiam ad nos absolvemdos, ct illos condemnando alueris,quod multipis docti ct coradati ex omnibus ordinibus hominum, ct ex omnibus gentibus Europae, approbarunt ct probant nostram sententiam; plurimi etiam deserta ipsera opinione ad nos accessirunt o accedunt. At
haec scausea, quare tantopere in hoc incumbant, ut ne et quam
exaudiamur,neipublice ; quia Synodum tibera dissuadent,nes priuatim ; quia homines lectioneno Ora librorum, o nobisis suseipienda collatione prohibent.Ab sto quide condemnamur, se ertinaciter o Ventibusveritati,cocusemossuosperpetuo iterantibus, ad obierin no restondentibus,de ambitione seprimatu suo certantibuου. Illorum igitur approbatio ct absolutio,secundum Dei verbum facta, horum condemnationi,contra vcris
263쪽
243 Nos TRAE DOCTRINAE.Deifcrae,meritopraeponderabit. DEINDE, quaVraerendumst auditiones,nonfuerat iudicia Ecclesiae ordinaria opublica. Scrimus, Dei beneficio, exaudiri nostram Consi ionem longe lates, o ferre sectas minime parnitendos: sed alitides audiri in tu ricio,ad examen o diiudicationem causae: ubi coram coliatu sententiis se argumentis, communi iudicio ct autoritate publica, pronuntiatur, utra pars istigantium,cum verbo Dei consentiat. Libri etiamsi unt partis utriri confessio se defensio, coram Ecclesia: tamen non seunt dissutatio in conuentu eorum, quipoffunt o debentproent praesentibm,suas rationes o reson nes opponere , ct ho cum verbo Dei cottit quid tenendum, communi consensu pronuntiare . Etiam congressus a Principibus in itura fueruntpriuattonon autem publici Ecclesiarum conuentέ nequefuerunt iudicia EGcle sica Non enim hoc isymserunt Principes, qui conuocarunt Hiquos utri que partu Theologos, ut i praeiudicarent uniuersae Ecclesiae, veltanquam iudices litem deciderent si is consilio remarunt di identium conciliationem. Ideos nec ira Principes alterutram,nec partesse inuicem ibi condemnarunt:
se acifice disicession promissa virins fraternitate Christiana,quam Lutheruspostea non siruauit:Vbiquitatis autem defensores adactisunt admanifestaου contradictiones, o principi' pe' titiones. Inpublicis denique conuentibus Principum non fuerunt di urationes de dogmatibus, neque iudicia clesiae deliberationes habitae, o decreta facta ripateRe0.er Ecclesiae, quae liquid ime refutant,praetextum Theologoru deno i condenarione. Sico deretur hisoria horum temporum; er Pontificis era- Δ aepe magno conatu moliti sunt condemnationem no rorum, o exclusionem a pace religionis: Seor uapietate e apientia, nunquam hanc a extorqueri Principes unimo. In conuent Spirensianno xxv m propositum de nobis excludendis de Gium,grauis a d ius ima resonsione aboleverunt. Idem fe
264쪽
D E IN I V sT A CONDEMNATION 1. 2 seerunt anno x x x in conuentu Augustano: Idem anno xxx et
in conuentu Sumuissuriens, ct Norimbergen actum est. In Loquio mormatim anno v v II rursusproposita est haec condemnatiosed non potuit obtineri apud viros pietatis opacis amantes. Eadem recusatio condemnationis confirmata sannota L v III in conuentu Francosertensi Anno L x Lenenses cum nosorum condemnationem in S=nodo exsuis tantum coactassetGreni a Principibus,tustam repulsempasi unt. Eadem codemn tio anno L x a in conuentu Mumburgensi se anno Lxv I in conuentu Augusano, vehementerflagitata sed nunquam es imprat ta; hispotissimum deca i quodin caeteris capitibus doctrinae nulti set Hs sio: De Coena autem Domininusia adhuc legi-1ima Ecclesiae cognitio intercessisset. Cum ergo nemauditi, neque conuicti, neque damnati simus, eo, quo in Ecclesia controuersae dogmatum dirimi dum modo;nulti esti-bri Berzensis ad nos damnandos
265쪽
Monstratio falsarum assertionum in
D quintam rationem pergimus. Oscnsium est Ur librum Bergensm condemnare in nobis doctrina Scripturae ct Symbolorum, ais adco etiam Augustina Consi sonis. Iam vero etiam demonstrare of cile,quod noua c=falsa dogmata, Scripturae,Symbolis se Coin soni Augustanae repugnantia, obtrudere concrur Ecclesiae, se qui dem pro norma do binae, o discretionis Orthodoxorum ab haereticis. Liber autem, bonum malum, o malam bonum dicens, , mala erat regula fidei: mala formula Concordiae.1. In articulo depersona Christi,contendunt Theologi, Propristates duarum naturarum in persona Christi essentiales reaciter utrique natura esse communes cal. - . Falsum dogma es. Euia Scri tura docet, Altam Dei coaeterinum esse natum ex muliere, Deum esita passum est mortuum, a Cor. 1s. ascendisseis coelum: non autem 'sim Deitatem . Secundum Ada-- mum,id es,hominem Christum ron autem ipsius humanitatem, esse Dominum de caro, descendisse de coelo, per quom omnia facta iant: qui dat Spiritu anctum.Et tamen de uno es eodem ChrisO A lis Dei se hominis, vere ct robur Acuntur haec utraque, ne siti contradictione: quia diuina dicuntur de ipse secundum Deisa em, humanasecundum humanitatem. Ergo Dem pes πώ mortum es realiter, quatenus homo es , nominetenus,quatenus Deus es: Et homo realiter aeternin,omnipotens,imp ibisi ει--. v ss' 'semifre sire Pate siseehomo Demos, οὐ- is et i, i Net mur,quaten d homo est,hoc es, communicatio Id malum UT diuuiatu. rcalu releciversonasue a Deitate eab humaruitat ua d
266쪽
asi nominatae; quia unus ct idem Christus Deus es o homo sed lVVritu, verbalis,resbectu naturarum; quia hae non siunt una natura. sita 'l'
E ,quarum utraque tantum sitas, non autem alterius natura verbalis
proprietates realiter in se habet: Persona atitem una est, habens si insuasub alia et transnaturam deci se proprietates viri ab
naturae. Huius autem commvnupraedicationi diuinorum ct humanorum,de homine sede Deo,caussas unio naturarum in eadem persona Chrsi, quae minime verbali sed magis realis est, . quam unis animae ct corporis in homine. Das etiam respectu na id,' 'turarum communitati proprietatum verbasi, caussa subes, o sed mis aper eam gnificatur maxime re aliae, videlicet, naturarum mnio. I ς-iis Sacramentarium illis e quod unio communia facit nomina. At verba non nostrased Theodoreti t,in tertio dialogo. Erit igitur o hic talis Sacramentanus, ct omnes veteres. Omnes enim idem docent: quod homo sit creator, non qua homo, qua Demessicut Deus es creatura se caro,non qua Deus essed qua homo es. Sacramentarsin etiam erit Lutherus, qui eandem facit communicationem Idiomatum in hispropositionibus: Dem esipassus, cst homo es Deus aeternus,creator o conseruator mundi. Sed age,quomodo probant hocsuum nouum dogma' rtu personaliter unitae necessario comunicant i inui- r remsiuasproprie ares. Duae naturae in Christo sunt unitae personatum Ergo inter eas es reatu commulcario proprietatum. Falsas maiorpropositio Nam humanitas Chrsi personaliter
unita es Deitati, Crtamen non realiter competunt Deitati proprietates humanae: Corpus humanum personalyter est unitum anim.m, cst tamen proprietates unius non realiter communicanatur alteri. Vniri ergo alteri natu personaliter, non sei commu uniri pernicare, vel ab ipse accipere realiter i ius essentiales proprietates; sed est, arcano se ineffabili nexu, cum alter eri unius persona' sub antram. N querealis communicatio Idiomatum in natura ex unione consequitur,t aquam essec se uacaussa; id quod
267쪽
ostendunt eadem exempla. Et animaduersione dignum es in iraeologis, o argumentum trepidantis conscientiae,quod conamor hanc restonsionem eludere dum gunt humanitati quidem Deitatu, ed non et Uci sim Deitati humanitatis proprietates esse tiales esse communicatas; quia Deitas humanitatem exultauiser auxit, humanitas autem Deitatem non humiliarit rec dimianuit. Satis est enim hoc ad osendendum, quod uniri alteri pe senaliterino teroprietura illius accipere, vel suas illi communicare; nessi haec communicatio cum vnione necessario cohaereat. Sicut ergo nonsequitur ex unione, Deitati communicari realyter humanassc etiam ex ea no equitur, humanitati realiter communicari diuinasproprietates essentiales. Praeterea ne humanitati quidem Theologi possunt reasiter communicare omnes proprietates diuini, ut esse aeternam, dare Spiritum sanctum, esse incorpoream, non habere partem extra partem. Cur igitur magis quam i , humanitati realitera De Liate communicabuntur immensitas ct omnipotentia ' Si miscum natura omnipotente se immensa facit naturam humanam omnipotentem ct immensam cur unio cum natura incorporea non faceret eam incorpoream' Et si is cum natura omnificia facit animam Christi omnisciam, cur non etiam corpuπ ct ossa ct carnes oneruos' An non tam corpus quam anima Mγs est et Lium ' Asiam igitur probationem, o caussam quaerant reo, communicationis quam ubi libet ponunt, ubi non tibet, nonponurat,
a. Inuntur o idibus: Sed quae ipses partim non iuuant, a
De simit i- tim etiam laedunt. Ferro candenti, inquiunt,ignis proprietates A 14 0, rcsso communicantur, ut uratfulgeat: Sic raram naturae homanae realiter communicantur proprietates diuinae natura, cui unita est. Sed non viden aut di imulant se videre, non omnes proprietates ignis, sideas duntaxat ferro comunicari,qua nat
ram errinon deseruant i ut calorem, molliciem fulgorem; no
268쪽
autem raritatem o leuitatem ignis,motionem Frsum. His enim in materia erri transfusi non iam amplius ferrum ignitum, ignis esset. Sic multa ineffabilia dona communicantur humanitati a Deliare sed non ipsam de uentia, ct in aliam naturam
commutantia. Alsis des ornare, aliud destruere naturam hum nam: sicus aliud ' ferrum candefacere,altu comburere, aut in ignem mutare. Praeterea, cumferrum candeat, non per sub an-
nam ignis, ore calorem,contactu ignis sibi inditum volunt sic ratam realiter carnem per Deitatem fieri omnipotetem om- nitam mon essugiunt eam,quam olim defendero, CREATAM
DE ITA TE M,o creatae virtutu cum increata Deitate E x As-RI A T I o N E M . His illi quidem, iam tirent, quam in δε- romscopulum impegissent=Uituerunt aliud commentum, videlicet, humanam naturam non per creatam ct accidentalem, perincreatam ossentialem omnipoteriam,hoc est,peri amDeitatem, esse omnipotentem. Verum id mul o etiam est ab umos, ct magis impium,quam EDdprius. Per hanc enim omnipotentiam nihilpotestesse omnipotens, nisiquod seat a omnipotentia,hoc es,irae Deus. proinde homo etiam Christus,per hanc omnipotentiam novo et esse omnipotens, nseum haberet
instanquam parumsubvantialem siua personae. duersatur ergo i s similitudo, iuea personam,sive ad
carnem Christi accommodata. Ferram enim candens urendiporens est,non quia inusit dei insub antiased quia calor ab igne ipsis inditus: Sed homo Chrsus est omnipotens, non quia
omnipotentia creata V ta Deo odio, d quia omnipotentia es dei insub antia: Caro autem non es omnipotens , quia nec omnipotentia est de ipsius si antia, nec accidentalas aliqua omnipotentia i a Deitate,cui unitae infunditur. Et Putpropriὸ loquendo, non ipsim ferrum, casir, qui inest ferro, urit corpora admota sic non caro dat Spiritu anctum, o operaturnutam uernam sed qui in carne illa habitis: istame caro
269쪽
etiamsuo modo vivificat cum tangitur,ides, Me apprehenditus es nobis unitur. Sic enim Spiritus in ilia habitos nos vivificat, cui calor ferri uris,cumferrum tangitur. Vrit autem non ferrum sed ferrum candens,per calorem, quem habet ses unis subiectivescnon humanitas, sed homo Christas es omnipotes per Deitatem,quam in se habet, unitam carni suae personaliter. Sic etiam animae ct corporis smilitudo i os refutat magis,
quam tuetur. Nam proprietates essentiales duincia manent realiter,silua interea re ab Urpersonali unione animae ct corporis. I iuniporrὸ, proprietates diuinae non realiter communia centur humanitati ,hominem rastum non fore Deum vere orealite edduntaxatnominetenu eu titulotenus. At quis tandem docuit illis hanc Theologiam aut Logicen, τιμ ratiocinetur'Christi humanitas no somnipotes Ergo Chrisus non es homo omnipotes: Perinde ac si dicas Hominis animaxon est mortalis. Ergo nec homo esmortalis: vel: Hominis corpus no intelligiti Ergo homo no intes t. Atqui realiter homo es mortalu es intelligens,resneque anima eius moriatur,neque corpus
intestat. Sic ct homo CDristi realiter es Deus, res humanita i mnosit Deus: Et Deus realiter es homo, es morisus uera etatn i us neque homo,neque mortua sit. Similis est vanitas alterius absurdi: In humanitate Christio in alii unctis, o ct in omnibus rebus ic ades Deitas, v
non faciat eas omnipotentes: Ergo inhumanitate Chrisei,ctinabispersonu er rebus eos modo es diuinit in , oper consequens, Christus non magis est Deus, quam Paulus ct omnes creaturae.
Ful imum est, monserosa blasphemia, ex Eutychiani σὐ Nestoriant obtanquam Chimaera quaedam confata; videlicet,nullam esse discrimenpraesentiae Dei in creaturu, quas non facit omnipotentes. Etsi enim natura humana nonsit omnipotens: tamen manet ingens discrimen interpresentiam Deitatu in hac massa nuura humanae, in altis rebus,virilicet, uni cu copulis io
270쪽
cutis arcana ct instabilis huius naturae cum persona H γ , iis nullum est exemplum in rebus alys. Sicut Deitas etinisa humanitati,non humanitatem,sedhominemDeumfacit c omnipotentia,quae nihil aliud est,nisi ipsa Deitas, unita humanitati, non humanitatem, sed homine acit omnipotentem. Humanam et Gro naturam omnipotentem,omnsciam, immensa acere, nihiles aliud, nisi eam D E i sic ARE; Cum idemsit omnipotentem esse, ct Deum cse. Non ergo iam Filius Dei es caro no a seos no rum sed vel aliam naturam assumsit, velassumtam natura no ram in aliam transformauit. Haec autem est ira ima Eu
rychis se Sch uenus se impietas. Eis haec Dei catio sola sit
Escrimen interpraesentiam Dei in Chrso, ct in alys rum, ea sub Biuratollitur vera es inessabilis opersonalis naturarum vnis; quae est Nestiry blab hemia. Hae epe illis obiecZa sut,ex quibus,quo magis extricare se conati sunt, talo magisse intricarat. Sic etiampartim Ary,partim Eutychis haeresibus aditus pa- fit, cumdicitur: niaria esse Filius Dei es mortuus; Ergo proprietates humanae, G,nasci ct mori ,realiter communicantur misati.
Sentiunt sibi Vc aquam haerere, cum obiscitur eis, quod res
lem communicationem proprietatum duntaxat diuinarum cum 'humanitate, non autem humanarum cum Deitate faciant; ais
ita deseruantsuam h postilicae unionis definitionem eu dissere' tiam essentialem esse sicam, quam votiunt esserealem communicationem Idiomatum Das se iampraecipitant, ut etiam Chrsum ex Marianatum, o mortuum secundum DEiTATEM esse, non erubescant dicere , cui ante abquot annos quidam ex illis exprofesso sicribere non sium veriti Et tamen, quia verbis disertis hoc exprimere/ropter absurditatem manifestim subm ruunt,idem notantibus vo bis P cant,tanquam calidam pulticu lim ei, cere ex ore non audentes, nec intus valentes continere.