De libro concordiae quem vocant, a quibusdam theologis, nomine quorundam ordinum Augustanae Confessionis, edito, Admonitio Christiana scripta à theologis et ministris ecclesiarum in ditione illustrissimi principis Iohannis Casimiri Palatini ad Rhenum

발행: 1581년

분량: 485페이지

출처: archive.org

분류: 그리스도교

351쪽

sed Ddisssutis publicae, conscribi ct promul ari. Os Libri

Bergensis non alium e fiscopum, nisi iudium obtinendi primatarint strium in EcclestisGermanicis,a aem constituendum iam ante multos annos etiam Principes ipsos fossicitare non sunt v risi Concordiae architecti; nec aliam veriorem caussam, quam cerrimum Philippi Melanthonis odium; is ster mones, o actio- . nes Theologorum satu euidenter resantur; uicquid praeste fera aravia,e factis contrariae ipsorum protestationes. Irissim iacrant, Brentium situm, qui Lut heri commendarionibus creuit,longe mestus de Ecclesia Christi meritum esse, quam Philippum. Si idippo Egum anteponunt, multo igitur magis Bis omnibus Ecclesiarum doctoribus, qui partim suripartim a Porum iussicio,cedunt Philippo ,partim autem istorum Theologorum decreto euriuntur ex Ecclesia. Cum autem Lutherus secundum Librum Concordiae Ppraecipuus doctore aisthenticus interpres Consessionis Augustanae; manifestam si ras Brentium Lutheris autem Brenti',inposse ione autoritatisprimarias

censores haberi velli: ideo , dogmatis sui de Carna tuendi caussa, Iniquitatis simina,in libris Eripuis Lutheris fatovere

ampi scare, o de eius propagatione tanto conatu laborare,vω- ti et ideantur genuini discipuli Lutheri, columna, ct consertiatores,ct regula veritatu in omnibuι Ecclesiis. Accesserunt deinde acriores et lassimul uora, qui non obsecures aegrὸ luturassignisi cubant si dogma introduxissent,quo ab Ecclesias reformaris, sea Pontificiis oppugnatum, non posset defendi. tauia vero gloria

Philippumfugiente equebatur sos insequentes fugiebat; huc

omnes eorum conatus directisunt, ut nomini o scriptis Phili piautoritatem derogarent, eami a Ne praetextu nominu Lut rani, transferrent. Od jquidem acerbitatem saris de larat,dum PIEceum Salomoni conferunt statem rimis dubitum vocant, se Naparium, Augustanae GK ionis corruptorem, satam

is veritare, GHesui seductorem, o atrocissimis supplicis dignufaciunt

352쪽

faciunt;Libros illius tanquam impuros cst haereticos damnant, o quicquidpossunt in iis arrodunt, o carpunt; Hscipulos eius

Orceribus is exibis mulctant. Ambitionis vero tumorem nimis eo dente stentant, dum omnium Ecclesiarum Reformatores

ipsi audent constituere,omnes in verba sua poseulant adigere, o Corpori uo Canonico sine viti emeritione, censera, dissutatione,exceptione, vel conditioncsiubscribi ab omnibus iubet,autoritaleprosus Pontificia,tanquampenes quos solos omnia m

seria Deus deposeuerit, ut nihilrectumsi nimb i spetitum est dictatum. Et ne dubitandi de hacre locus si notorium es in Germania, Coryphaeo 'sorum,han rimatus a sectationem, asciis

suispraecipuis,quibus totum eius curriculum snotum, obiicii faciem,non minus aperte, quam a nobispostmeri. vltis quidem is verbispraetexunt nec itatem occurrendi calumnia rapsarum,dedissidis Aesarum reformatarum . sed aliud clamant ipsorum actiones. Non frecens obiectio Pa sica inon esse veram Ecclesiam,in qua tot schisenna. Sed faeca Paulosatis refutata est, cum dicit: Oportet o sectas inter vos a. Cor. 33.

esse,ut quiprobatisiunt,mani e linam: Eta Iohanne: iuerunt Ita ex nobustam nobis non erant. Non ergo sequitur, eum non esse' '' ' veram Ecclesiam ci qua prodeunt o discedunt haeretici. Vnde enim prodeunt haeretici,ns ex Ecclesia ' Multo autem minussequitur,disiunctas esse Ecclesas intersi, quia aliquihomines tu bulenti,aut natici,aut ambitiose variis in istis quaesitones olites mouerunt. Non enim unius aut paucorum prauitas, totucartibus exprobranda est, qui eam nonsequuntur starepressam cupiunt. Cur igiturpriuatorum rixae, quales fueruntpleraeque in Libro Bergensi repetitae, inter Ecclesiarum Schismata, ct lites seu caussas publicin recensentur' Non ex priuatorum opinioni

353쪽

Extat communis Consi io, quae es publica Ecclesiarum vox se consensius. Si qui aliquas eius partes non eodem, quo ceteri ac iapiuntsensi; id nes a Papistus attinet,ne raudi debet esse Ecclesiis. Ipse enim sintsuorum verborum interpretes, non aut era opiniones prauatae contentio orum. Non igitur tam erat terribi- .lisi a calumnia res tantopuluere digna, quam Munt Conciabatores Bergenses. Nunc autem Liber Concordiae demum colorem addit Ponti ciu, cum si egregi, calumniarum depulsores,Principum o Ordinum Consi ionis Augustanae is orio cons ment, multas interi os exortin esse controuersiaspublicas, quibus ipsi uam auri roritatem interponere cogantur. Pulcraprofecto refutatio, quis Miro calumniandi materiam ct praetextum obiicit ho ou quem prius non habebant.Praeterea pleraeque controuersiae,quam

decisionem sumunt hi Theologi ,persicue ab aliis explicatae, bdis refutationibus errorum sopitae sunt: hoc autem Libro

denuosuscitantur, o ambiguitatum alg. contradictionum ob suritate, Inuoluuntur magis, quam declarantur. Nam si qui sunt alicubi homines capitosi,qui sis illis mucidas adhuc se obί crint,non magni/m p unt Ecclesiae calumniaepericulum creare- Controuersam autem vetere de Carna Domini, senouam, quam ipsi in Ecclesin inuehunt, de ubiquitate corporis Christi, sedc reali communicatione Idiomatum, non erat se modus decidendi, quem ipse Ura insiluerunt. 3Horma doctrinae publicae, constitui debet communi consilia Ecclesiarum,non uniuspartis dissentientia,alias exclusis con-sribi per viros idoneos,no sectos udis, adeam rem vocatos; nonpaucorum arbitrio committi tot Ecclesiarum, o atra

Christianorum cyrina, virtute se pietat rae antium,exi matio onscientia edistus; ut quod omnes militer tangit, ab o-t mnibus comprobetur. Liber autem Bergensis congesius sum: Theologis biruitariasina,qui curatione binon mandata,

354쪽

Ecclesias irrepserunt, ut in illis res constabilirent suas, domictforis accipientes luculenta stipendia o munera qui aliquanto ante Melanthoni, undum Deum, uicquid habent bonise debere fatebatur,magistrum Gramicum ipsium agnoscentes se venerantes libros eiusin Scholis iuuentuti commendantes o praesta gentes; qui insiua de consensu Ecclesiarum Augustanae Conses 7ο-nis narratione anno Lxx edita,quam 'si veracem ct constan. tem vocant,carissimum Dominum, Patrem se praeceptorem,Hroem praesiantis imum, ct cum Luthero concordem, Theologum excellintem corprae multis iliaminatum, eum nominant;m cui tu libri praesertim Corpori doctrinae infertis, OMNE s articulos

Consi ionis Augustina pie ct recte declaratos esseibidem dicut

Nunc vero mutatis rebus, virum istam optime desie o,ct de tota

Ecclesia meritum, turpis ima ingratitudine conculcant o lacerant,ac tanquam Apostatam e apartum Augustanae Confessis ni celeratissimum,proditorem a sem, dr omyium in GHe-Fis malorum aut ore, omni biu conuitiis proseindunt se execrantur: quorum alymon Gu o impias opiniones Antinomorum, ct veterum haereticorum de FI*Dei tam diuina,quam humana natur etiam scriptis editis defenderunt; al factionibus Osian .drio Flaci non obscuresuerunt an pauo ante, Iniquitatemor realem communicauonem Idtomatum,publice damnarunt, adquam nunc defendendam, constrarunt cum vno I siquitatis, solo homine ophistico, vasto at I audati,qui ante Vbiquitatis afensionem longe abire ac iam de Cetna Domini irat de

Iniquitate autem nunc multo aliter, quam paulo ante ; cr nunc

etia de huc multis modis usi ecum configit qui ct scio uos veluti mancipi asa contemnit, ut qui πρute sepersuadere posse, nive essenigra, ct ab ipsis vicissi currilis leuitatis μφης locuplestestimonium accipis, ut qui sigmentis se conui-riis hoc agat ubique, ut omnibuου exclusissolus tandem PontifiVV a

355쪽

3 o DE MODO AGENDI

caliter regnet i qui complicessivo quibus coram videri vult aniacus,absentes deformet;qui, vigratificetur ausis,probet, quae in libro Concordiae improbat; qui idem velit esse syndicus,patronu aduocatus,procurator,ctiudexin causapropria; cuius tantasi intemperies, ut apraeiudiciis i temperare non positu: Denique quorum aliqui librum Concordiae ipsi iudicant ostentur esse Centonem noua Theologia,cui quisque partem suam assuit,qui propter repugnantiam non possit consi ere, quiseminarium ιperpetuae dispensionis in Ectas, ut pse,in quo Vbi uitatis P co veterum ιarumactionu vulnera,hoces explosa sva dogmata,ctari cia detecta,negotio Cocordia admixta palssiare, o Ecclesis obtrudere deat; ac proinde in quo,non obscure quidam eorum sendunt, soptare aut multa mutua, ut nomen suun

non Osiriptum esse 2 Phil his de nosero dicimus ,sed Ugorum elogia recisamu quibus ipsi inuicem, obbrumseuum ornant. Ac multo longiorem catalogum isorum texuerunt i ,in narratione cincordia

suae,hoc est tinerari u Apsolatu Iniquitatis, ante decennio ad Caesaream Maisatem o Ordines . rasianae Consi ionis, quae non a nobis dab ipsorum ruribus profectasunt, quilam, posequam viden eos in Principum aulas irrepsi sicum ipsis c Lludunt,nec tamen magis, tuam tum temporis Hus amant, neca-

siter de ipsis iudicant. Nobis enim non conuitiis, argumenta snon depersoni quin laudare,si laudabilia facerent, quam vituperare mallimus edderebus agerepropositum, Erex o scio π μο iniunctam es. Non ergo dei Datinos mutuae ipsorum λ*ι-- Hra cumsaepe etiam quae vident homines, non satispersi

clamaut considerent , commonefacere, necesshabemus, viros

cordatos G pios in Germania, t cogitent qualis , ct qualibur fundamenturitaturi societas Vbiquitaria. tauieni ci spiconuunt, cinum Funi Concordes, quis eos iussicabit id

neos autores Concordiae tot Ecclesiarum'

356쪽

, ' Frustra vero conantur negare,se cucurrasso non vocatos Hrs missos. Testantur enim Principes erordinessu cripti,inpraes- iisne Libri,quod ab his Theologis admoniti de obrepente errore a Sacramentario, er ab ipsis vltro osserentibus sinam operam, era iamparatam formulam Concordiae, priuato Eserum conssis dri arbitrio confectam,persuasisint, ad negotium istud Concordia,' sua autoritat romouendum. Notumest,i orum artibus N ii trato esse, commendationes,ab aliis Principibus ad alios, ut ad Concordiam Ecclesiarum constituendam ipsi adhiberentur , era caussam desseratam cum autoritate agerent.Frusera igitur voc rionem siua critiam cst emendicat praedicant; frustra osten- tarunis Valentes lueras,o legationem liberam, ast ipsi ibi fabricatam se procuratam. Nes etiam de ceteris elogiis, AcasfLbi inuicemρ sumscribere, utpote quorumspecimen, inscripti

i dinis, e actis,satis His resectandum proposuere: praesertim quod besium inicunt sine caussa, non hosfibus sed fratribus, clesiae visceribus ei iras accusatore testis,legislatores, eris Lia res in sit ua constituunt; ac Principes o Magistratus Christianos,sῖorum decretorum,sicut Romanus Pontifex , Tridentiniones*, exmuutores esse volunt

Aesonaebunt suas nobis,st Potires esse gregu Dominici; nos vera esse Apos sui igitur ossicis escinos ab ovilibus arcere.Sed Medicebant Chri L cst Apostili Pontifices cst Sacerdotes Pharisi er Sadducaeiudem orthodoxi emper dixerut haeret ita idem Hodie nobis er i is disit regna Pontificium. Ressondeant his ali- mirisipossunt, quod non aeque nos ipsis p imm ressondere . Adegant contra istis testimonium verbi Dei cst veteris Ecclesiae: Idem alligamus nos contra i s.Hoc testimonium a se stare con-rendunt Pontificis Contendunt dripsi. Postulara effinde ab intario reformationis,fibera Synodus a Ponti ciis, in qua lis decide retur; non potuit impetrari: Postulatur er ab istis Inec potes impetrari. Uinquiescunt ergo aduersin Papylas, testimonio bonae

re s

357쪽

consentiae ct veritatis apertae omnibus, qui eam cognsere semidere volunt: Acquiescimus , nos in eodem. Petitura Pongi sciis, ut conserientiarum dr Confessionis libertatera concessa,a ianeant a suilia opersequutione, dum pars vir senon errare persuas est, ct nos neque, a veteri Ecclesia damnatam haeresinu am renouamm,nes alicuius nouaesumus conuicti. Suid hactenus impetratumst,est ante oculos Petitur idem ab his no rurErgo quod accusent in Ponti nisis, cauere, debebant, ne in i spossit accusari,praesertim cum de paucioribus docIrinae capitibus. dissentiaminab iras,quam utrinissentimus a Papisiis , ct nos ad raternitatem Christianam cum illis colendam emper fueriamus parati; quod forta se quidam eorum nosient cere erga Ponti cios. Dubitamus enim dei is, qui palam fatentur in masse

a Papsas redire,quam ad nos accedere. Hocissi non con Grant,dum nos lupos esse nondum di mons runt; viderint,ne

quam de Pontificia tyrannide sientcntiam ferunt, eadem si os

Dicent nobis: Non est ex Theologrum Libre,cui tot Inseris oram Principum, o aliorum ordinum Consi ionis Augustanae, cui tot millia in Ecclegis o Scholis docentium nomina subscriptasunt. Nulti et qua uis Synodus Oecumenica n qua Is tm Patrum inueniatur numerus. Ita sine. Et fra is nes his Uu is isti iam multissi adhibitis entiali, quibus erat opus. Ucriptionum eiusmodi congeriem, velli obtrudere pro legitia mo Ecclesia iussicis, si panem petentibus lapidem obiicere. Cognitis o diiudicatio legitima caussaepetitur: illi edestis Principum, is fragiorum multitudine conantur inauditos obruere . Sed facile vident,non tantum pas, verum o prudentes omnes, iam qui cum ipsis,quam qui non cum ipsissentiunt, his minime dec di litem, cum intuentur modum, quo Agasus agi uni ab Iniquitatu assertoribis collicta. In judicio Gue publico legitimo, causse a mnes vel

358쪽

aliquas GHesias pertinetes, a viris i arum praecipuis,ctad hoc publico consensu delectis , sine praeiudiciis, primum cognsciderebent,auditu ct diligenter expensis virins Hodentium sentcntiis,argumentis o reoonsionibus Votorum debet esse vera liberiaras, nulli ni verbo Desubiecta; ct communi consensiusseri quae pionum propositarum decim. ni id autem est ictum a Theologis Bergensebus in Libri Concordiae conscriptione u fragiorum cosiectione o edition Philippum M anthonem viventem adoriri tanquam Sacramentarium non audebant: videbant enim

suas stipulas aduersus ignem veritatis novossico Vere . Id igitur vivo,quodnec tentare audebant,ne escere poterant,id morae Ebuse consequuturos arbitrabantur. Sed etiam hac eseos fefellit. Adhuc enim autoritas ct libri Melanthonis ob abati orum conatibus. Passim prodibantscripta ex reformatis Ec-Hesiis, ct a Pontificiis,quibus asea isiorum se ab urda dogmata solide refutabantur. Hic isti cum contra dissutando se scribendo viderent se non posse consistere; de Veritate per Fufragiorum

autoritatem o multitudinem opprimeri cogitari carptum est. Blande initio ct molliter tentati animi docentium in Academias cst Ecclesiispraecipuis, ct exploratum, an colligi suffragiorutantus numeruspossit, qui cum oe a victo ianobis opponeretur. Susceptuu ad eam rem primus Vbiquitatis Apostolatus,per totam Germaniam. Exaggeratae pasiim querelae de calumnus Papi rum,dicritantium,non reperiri duos Cori ionis Augustinae con-rionatores,qui intersi constentiant ue de Ecclesiarum deformatione,de infirmorum Usensione ,quae ex illis calumnias existerent: Ampli cata neces itas, is fudium, illis occurrenduer consensimpublicam testi cationem: Sani Iepromissum, nihil cogita. ri,nihil institui,nisi quod ad Phil pi honorem, Ecessarum σScholarum alute 'ectet: Dictum denique, normamillim consensu ore Corpus docisina Saxonicum: in eius Confessione Vprobatione se morituros.'opstisen rimam articuliPauci,

359쪽

3 4 is Mono AGENDI

quorum facilior*erabatur impetratis: Et quidem Hybiscua cdum Corpus doctrinae,alibi aliter formatio ut i nicuique Acoapti fore videbantur. Horum concesione obtentagratulationes,

ct fraternitatis testificatione uerunt magnificae, etiam concionibus, umtione Caena Domini confirmatae. Atis consequuta es appendix de Carna Domini,astersa leniter Iniquitate . Hoc repudiantibus restonsum est,ea de parte cum nemine pugnatu is

iri: modo τὸ ρητον verbora Carnae retineatur. Sed cariositas a que vocatione aduolas,inquirens in sibi non comi se, dogmatis no-nitas monuis actionum inconstantia, endis multos, etiam

intersalioqui disiuncios, fra pleri utri partis,primum satis austeracsrepulsa cut edita aduersus quesscripta testatur,

stanno sex Henricopoli ab imis publicata narratio Germanica de Concordissociora Augustanaeon Gonis in qua scribunt haec verba de Corpore docmnae, quod nunc tanquam haereticum ex autorant OMNE s articuli sepius dictae Consessionis Ai

gustanae in scriptis D. Lutheri, D. Philippi Melanthonis, praesertimin illis libris,qui titulo Corporis doctrinae coniunctim sunt editi, sicut & in ceteris compluribus ipsius utilibus&egregiis scriptis,D Breniij,& aliorum praestan tium Theologorum, secundum uniuscuiusque ipsi a Deo concessa dona & iudicium eximium, Christiane&recte sunt declarati. His autem idecebris se blandis captationibus, cum nondum possent,quos volebant, in nassi uam pellicere; ad alteram parrem, oralem sumsine Iniquitate defendentem,facta es applicatio, se cogitatum de occupandis Principum animis, vi cum disputando nonpost ni, viperrumperent, ct magnatum autoritat muniti, approbatores inuenirentsiui dogmatis: qua in re aliquotanni consumtisunt. Paulatim infuserratum Agis, discedi a Lu-ibera, ct ab Augustana Consi ione ; Corpus doctrinae esse corru -ptum; aboleri prer ud libros Lutheri doctrina autem eorum,

360쪽

quipetebantur,partim dissonlataeartim calumniosὸ depraucta: Concordia Lutheri cum Helveticis o Germaniae superioris Leti is inita, ct fundamenta totius caussae Sacramentariae Alenti epulta: Autoritas Lutheri, critia Melania onis eoaliorum ab gustana Confessone. defectis,amplificata: Scripta Polemica Luiheri publice estpriuatim laudata, se inculcata, o

horumpraetextu dogma Vbiquitarium animiae instigatum. Initium huius per siuasioni actam a Principibus, autoritate es potentia antecesientibus,quorum exemplum se ducIum ceteri facilesequuturi videbantur. Habito conuentuscripta es ormula consensis qua vicit verit, rementibin aduersariis, u-s Luthera me Scriptura alligantibus. Acrius ergo urgeri carptum. Eur caput malisin diu per cuniculos, ct per alios egerunt , Tu endo ct obtundendo , o Sinoniis artibus,tandem persuasea Principibus pericula, quae imminerent, nis maturi o eurreretur: perfectam, ut 'si adisu inuento audirentur. 1 His machinationibus, Giseptimo demum anno parta serui Principumpatrocinia,non iam vetus isti modestia o mansieta

in Unoua considentia, o diu occustatum virus non obscure se exeruit. quindecim Theologis, exclusistis, qui eranis 'ecti, conscripti aniculi de corporali praesentia CDristi. Etiam

non placuerunt; quia in illis coniungebatur adhuc Philippus cum Luthero,non damnabatur Corpus doctrinae, non satu expressa erat Vbiquitas corporis Christi. Itaque his repudiatis,andi con*ω- tus habiti, nouum docmnae Corpus conditum, noua consensionis formulascripta,paucorum arbitrio,in qua dogmaIniquitarium

exprinesse positum, se in Canonem doctrinae Ecclesiasticae relatu. His cetera i subscribere sine vita dissutatione, aut exceptione.

Adversantes sere sente ubscribere, tanquam res nouo molientes,non tantum in Ecclesia sed etiam in Repub. calumniis oppressi,non audit non refutati, n- colgatu sententiis, indicita

caussa, a suis accusatoribus condemnati adproscriptiones o car-

SEARCH

MENU NAVIGATION