장음표시 사용
51쪽
de heres, non id tonfitetur testificandi, aut aliquid pro-handi caussa, sed aut bonae fidei agnoscendae , aut vitandae iudicii inolestiae gratia , et eius poenae , quae constituta est adversus temere litigantes ij. Hinc non inscio consessionem in iudicis civilibus, etsi revera probatio non sit, vi in tamen probationi ha herer hoc enim disertis verbis indicavit Paullus Ictust Confessus in jure ro judicato et habetur; nempe connsessio rei iudicatae ita aeqni paratur , ut nulla advi suseonfitentem sententia serenda sit, qui non actione iudicati, sed consessoria pulsabatur, sicuti docuit Ulpianus: Si Procurator, inquit, aut Tutor , aut Curiator, aut qui-Mis alius constemur absentem ulnerasse, in eos utilis iactio danda est Notandum, quod in hac actione , quae ad ersus confitentem datur, Iudex non rei judicandae, sed aestimandae uetur niam mulae sunt Partes ju licantis
in eonflentes 3ὶ Porro laudata P i ulli verba ad civilia judicia pertinentia non esse temere porrigenda ad iudicia criminalia demonstrari potest. Et sane inscriptio egis sumpta
est ex Paulli libris ad Edictum , in quo de rebus quidem
pecuniariis, uti vidimus, at non de criminalibus sermo erut Preterea hae consessio, ut supra adnotatum est, ita
rei judicatae comparatur , ut nulla deinceps sententia opus sit, quod de publicis iudiciis nemo auserit affirmare. Denique adest simile rescriptui Divi Marci ad civile, gotium spectans, cuius haec sunt verba r Confessos in jure pro uilicatis habere lacet Quam sine caussa desideras recedi a cOufessione tua, cum et solseere cogeris 4J. Quae quidem omnia ipsi etiam juri duodecim tabularum
apprime consonant; nam Lex , quae de consessis loquitur, de aere, i. e. de pecunia tantum cavit. Igitur in rebus pria
52쪽
Vatis, et caussis pecuniam hoc proditum ius est: at in re criminali diverso iure utendum , scilicet eorum confessione, uti rescripsit Severus Liverator, Pr e ἰο- ratis facinoribus haberi non oportet, si nulla Probatio religionem cognoscentium instruat I .
Neque , uti animadvertit Donellus , difficile est hujus
discri ininis rationem explicare . Gravius enim occurrit periculum in iudiciis criminalibus, ac proinde gravior etiam cura, et diligentia si acthibenda , ut illud vitemus; namque in iis raro quidem de pecunia , frequentius de honore, de libertate, de vita civium agitur. Immo, si paullo attentius res pcrpcndatur, facile constabit non tam aequitate inniti hoc jus , quam necessaria quadam ratione sumpta ex persona confitcntis , et ex iuribus , obligationibusque, quas ille a natura habuit, adeout quamvis id humanitas non sun derct, ita nihilominus constituendum esset. Quid enim ogitur in caussa civili, et pecuniariat ut reus pecuniam praestet, rem videlicet iuris sui, et propriam
qua et uti, et abuti potest. Quid autem in criminibus 7
Ut quis corpor crucietur, ut honum no incn, ut libe talein , ut vitum etia in amittat. IIaec vero non sunt in iure , et potestate rci cum nemo dominus sit membrorum suorum , ut vero a Veterilius est usurpuluin Aliud oportet
esse id, quod habet, et aliud , quod habi tur. Sic sit ut de
pecunia, et de re sua quivis damnatione sua constituere Prolubitu possit, de poena corporis , vel de suma, vel de alia qualibet hujus generis ani inadversione non possit, nec de ea statuens omnino sit audiendus, ne si volit quidem a). Ex quibus omnibus haec fluunt, quae sedulo adnotanda sunt. Reus jure semper postulat ut probatione intentionem suam actor confirmet, cui iuri cspondet in actore probandi obligatio. Reus confitendo renuntiat huici ruri et remittit actori onus probandi sed eatenus huic iuri
53쪽
reus potest renuntiare, quatenus agatur in judicio de rebus, quae in ipsius arbitrio sunt , quas cuin et donare , et perdore possit id cm prorsus agit consitendo. Si quidem confiteri, uti laudatus Donellus observat, est caussa cadere, eamque tradere adversario, i. e. donare. Et que in ad inodum
Per transactiones, per arbitri , per iusiurandum finiri lis Potest, et sisti cursus judiciarii ordinis ita licet idem Praestare per propriam consessionem. Cum vero agitur de criminibus, quae publica unimadversion coerceri debent, nulla transactio, nullum jusjurandum , nullum arbitrium in iis locum habet , proindeqne nulla etiam consessio, quae scilicet probationis onus tollat, qnod necessarie adeo iura exegerunt, ut nunquam ex privatorum voluntate remittatur i).Λ plura sunt , quae huic sententia objici solenta Viris doctissimis Cautum enim videtur Imperatorum constitutionibus, quae passim in Codice extant , ut ad sententiam in reum dicendam sufficiat ipsum vel convictum fuisse Testimoniis, aut indiciis, vel propria voce scelus esse consessum Plures istis videntur recensero
i Vid. Donet ad tu digest de eo es. Hi se animadversia
patet, quid sentiendum sit de eo quod alibi proposuimus et an scilicet per solam rei consessionem indiei probata censeri debeant 7 Siquidem
si reus ea eonfiteatur, quae nihil relevant, et secure veritati convenienter
allegari possunt, uti loquitii Bohemerus, hae in specieri generatim
loquendo satis ea probata censerem. Si vero confessio circa ea ver getur, qnae nexum aliquem inter crimen, et personam ostendunt, Per
solam eonsessionem nequaquam probata dieerem. Eadem enim rustitias ratio, nae de eonfitente ipsum crimen tradita est, valet quoque daeo, qui non quidem ipsum erimen, sed ea confitetur, quibus probatio eriminis sit quodam uiodo manifesta. Quod si consessio implex non fuerit, sed addita etiam sit a constente caussa ejus indieii, quod eo n- seMus est, qua eontendat nihil ex illo posse de quaestione eoneludi tune dixerim indieiuni ex hae eonsessione probari diamque eum allatam indiet eaussam ille ipse, qui eonsessus est, probare teneatur, non inmPer eonfessionem, quam per argumenta , quae ad illam caussam Pro tandam adduxerit, de ipsa indicii existentia constabiti
54쪽
Imperatores probationum modos , inter quos et ipsa consessio adnumeratur Venuleius ainrninus ait reum consessum , done de eo pronuntietur, in vincula publica esse conjicienduin a). Pariter Asconius aedianus inquit: Retim fieri est Pud Praetorem legibus interrogari cum in jus entum esset dicebat Accusator apud Praetorem: Aio te Siculos moliasse. Si tacuisset , iis ei aestimabaturus Micio, si negasset Petebatur a Magistrat dies inquirendorum ejus criminum, et institurbatur accusatio Silentium momorat sconius, qu i consessioni quandoque equiparatur. Rescriptum porro Divi Severi cum Antonio Mattheo interpretatur issem buchius vel de consessione per vim extortu, vel de extra judiciali, vel de ea, quae corpore delicti destituta sit 3J. Ex quibus omnibus deduci posse ipsis videtur consessione in judicialern etsi proprie et vere probatio non sit, vim tamen probationis ubere.
Η.ae tamen non ea sunt, quRe nos a proposita sen
tentia removere se Leant. Quod nemo inficiabitur, qui animadvertat eam fuisse pud Romanos criminalium judiciorum Ormam, ut nccusatores neutiquam admitterentur nisi puruli essent ad probandum , quod in publicam n tionem desereboni id siquidem luculenter probat vetus illa in crimet insta ibendi necessitas, qua accusator Profitebatur se liquem cum desurre, eumque uti reum a se peractum iri, detout se ad talioni poenam obstringeret si calumniae convictus esset. Hinc ad Floriannm Praesectum Urbi rescripsit Valens Imperator Nullus secundum juris PraescriPtum crimen , quc intendere ρ Posuerit , exequatur , nisi subeat inscriρtionis inculum etenim qui altorius famam ' fortunas, 'ut , denique, et sanguinem in judicium de oca erit sciat sibi in endere
55쪽
congruam poenam , si quod intenderit non Probaverit et Alιti namque est, inquit Cicero, maledicere, aliis a
cusare; accusatio crimen desiderat, rem, ut desiniat, hominem, ut tet, argumento Probet, teste confirmet maledictio
autem nihil h et propositi Praeter contumeliam τὶ Quapropter non videntur novum jus introduceres, sed vetus potius confirmare dum Gratianus, Valentinianus , et Theodosius Augusti inquiunt Sciant cancti, remeditentse,
a D oriat Pro Coelio. Praeelare idem ieero de aeeusatoribu Ioquitur in Orat pro sext. Rosc. Accusatores multos, inquit, esse in eiMitata utile , est ut metu contineatur audaciae Meruntamen hoc ita est utile , ut ne plane illudamur ab aecusatoribus Innoeens est quis iam: eruntamen quamquam abest a culpa, a Picione tamen Oriciaret tametsi miserum est . tamen ei, qui hunc iacetiset possιm aliquomodo ignoscere. Cum enim aliquid habeat, quod masi crimi se, ac suspiciose diceιe, aperte itidiscari, et ealumniari sciens non Midetur Quare facile omnes Patιmur esse qua tarimos accusatores, quod unocens, si accusatus sit, absolMi mres nocens nisi accusatus Itie iecondemnari non potest. Utilius est autem δsOlυ innocentem, quam nocentem caussam non dicere. Anseribus cibaria publice locantur se eanes aluntur in evitolio, ut signis cena si bres eneritit Aefures internoscere non possum Siguiscant tamen , si qui oetu inevitolium enerit et quia id est ausρι eiosum, tametsi bestiae stine, tamen in eam artem potius peccant, quae est cautior Quod si luce quoque canes latrent, eum Deos salutatum aliqui enerintla vinor, iis crura sus ingentur, quod acres sint etiam tum, iam nulla suspicio sit. Simillima est accusatorum ratio Atii e/ιι iam anaeres sunt , qui tantumodo iamiant noeere non Possunt alii canea, qui et latrare , et mordere possunt. Cibaria obis praebere idemus M autem maxime debetis in eos impetum facere , qui merentur mopa uti gratissimum est. Deinde , si, Moletis , etiam tum, cum er aimilιler erit atiquem commisisse , in suspicione latratote. Id quoque eoncedi potest. Sin autem aio agetis, ut arguatis aliquem Patrem occidisse , neque dicere possitis aut quare , quomodo , ac tantummodo sine a Pleione latrabitis, crura quidem Mobis nemo sus/i/ιcet; sed
ti etiam eas omnes oderitis, ita Nehementer ad capti os en , Me
56쪽
ante Praecaveant eam se rem deferre debere in publieam notionem, quae munita sit testibus, instructa documentis, signis ad Probationem luee elarioribus expedita si . Ex hac autem probandi obligatione, qua necessario tenebatur accusator facile eruitur, qui sit verus sensus imperialium constitutionum. Nimirum non do simplici reorum consessione, quae ad sententiam dicendam sussiciat, eae intelligendae sunt, sed de consessione, quam praecedunt argumenta ab a cusatore proluta n quibus proserendis nunquam, uti victi in mus , exi in poterat. Quod sano praeclare confirmatur auctoritate Catonis gravissimi Viri, qui ad Senatum verba faciens de coniuratis . qui scelera consei;si erant postquam
indiei ni Vc urit , et Legatorum Allobrogum iam
suerant eo , icti de confessis , ait, sicuti de manifestis, rrran ovis cliter mor maiorum sumticium sumendum a Consi matu praecerea eta poena, quam Leges imposuere iis, qui deeriminibus publici rarasigebant: siquidem,si reus ante inchoatum iudicium tres Intionem curia accusatore fecisset, nulla erat transactio, quod si iam coepto iudicio trans gisset, et nulla erat transactio, et insupcr habebatur gen Talltc pro victo, et conlessor recte equidem , cum tuno iam argumo; , is urgeretur , et sacta praesumeretur transactio non quidcm ad incertum judicii exitum, sed potius ad dubitam poenam fugiendam. Cum igitur transactio post factas legitimas probationes consessioni aequiparetur, quae vim quodammodo probationis halica , pertum est, et ipsam veram consessionem vim probationis non habere nisi cum nitatis argumentis concurrat. Et quamvis id inficietur Antonius Mattheus aiens cum transigentem tam ante, quam post inchoatum iudicium haberi pro convicto, et consesso 3 , eum tamen erroris arguit
si Leg. 3 Cod Theod de abolit., quam paulisper ilretulit Triboniatius in Cou. Iustinian leg uti. Int. Ie prob. et Salusti de eonjurial Cacilin. 3 Ani. Mat. De eit GP. .
57쪽
Constantini ad Ianuarium Praesectum Urbi, quod paullo
immutatum retulit Tribonianus in Codicem Iustinianeum Si post trePitum accusationis exortam, inquit, abolitio POStuletur, caussa no a miserationis debet inquiri , ut si citra depectionem id fiat, postulata humanitas Prae beatur sin aliquid sumicionis extiterit, quod manifestus reus . Pectione celebrata legibus subtrahatur, reden tacmiserationis Mox minime audiatur, sed ad ersus nocentem reum , inquisitione facta, oena competens exeratur I).
Ad quam legem haec habet acobus Gothosi educ atrio item abolitio datur, si cum reus manifestis roba tionibus urgeretur, is accusatorem pecuniis corruPit, atque ita depectione habita accusator abolitionem Petat. a .
Quod spectat ad Venulejum Saturninum, qui ait reum
consessum , donec de eo pronuntietur, in vincula publica esse conjiciendum , Ictus, nisi me animus fallit, magis nostram sententiam confirmat. Namque, si vim legitimae probationis haberet simplex consessio , illico ad sententiam dicendam diveniendum esset mos siquidem veterum hic fuerat, reserente Asconio, ut, si absolvendus quis esset, statim absolvoretur, si damnandus, statim damnaretur, Si caussa non esset idonea ad damnationem, absolvi tamen non posset, an lius pronuntiaretur. Cur ergo de consessis disserenda sententia erudi Ut nempe alia conquirerentur Drgumenta, quae ipsam consessionem ita confirmarent, ut haec loco vorae probationis haberi posset, et quia propria consessione se a miscus oneraverat, conjicebatur in vincula publica iuxta vetera in Romanorum consuetudinem. Ipsis enim duplex erat reorum custodia carcer, et privata domus. Ante consessionem in liberas custodias accusatos tradere ConSueverunt, post consessionem in vincula publica conjiciebantur, ut ipse testatus est Venuleius Saturninus, et de
i Leg. i. Cod Theod de abolit leg. 2. Od. Iustinian.
58쪽
conjuriitis scripsit Salliistius ih Hinc Dyonisius Goth
laedus colligit roum post suam consessionein in iri posse re merito, inquit , id additum est: siquidem confessio Miam Perit Iudici ad majorem inquisitionem a
Nilii quoque allatum Asconii cstimonium urgere potest. Loquitur Asconius de crimine repetundarum cujuηVereos a Cicer ne arguebatur. Porro duae res , teste ipso AsCOnio, damnati mei soquebantur , ultera redditio pecuniae iis , ad quos portinebat, in qua vel simpli, vel dupli vel quadrupli ratio habebatur, altera exilii Litis aestimatio in ea pecuniae redditione consistebat. Hanc autem inter civilia negotia esse accensendam ex eo patet, quod vera criminis poena ab exilio repeterunt. De hac litis aestimatione facienda , si resus, tacuisse loquitur Asconius , exilii, quod veram criminis coercitionem efficiebat, nullam iacit mentionem. Igitnr, sicuti in pecuniariis iudiciis consessio , vel silentium , quod consessioni aequi- Paretur, rem iudicatam suciebat; ita etiam in criminalibus, in quibus non de vera poena infligenda , sed de sola litis aestimatione, de caussa scilicet pecuniaria age
Quod attinet ad interpretationem, quam rescripto Divi Severi dedisse vidi inus cum Antonio Matthaeo Vissem hachium , animadvertit ei neccius merito potioreua nobis esse Ulpiani auctoritate in , qui speciem reluturus ubi Primitivus Servus homicidium in se metu ad Dominum revertondi confixorat, inquit Si quis utro de malineio fateatur , non sen or ei files habenda est: nonnunquam enim aut metu , aut qua alia de caussa in se consiletur 3J. Sed haec ei neccii responsio non omnino arridet, cum relata Ulpiani verba eam utique consessionem significare
59쪽
videantnr, quae sponte , et in iure fiat, ut etiam ex toto
legis contextu apparet, non eam vero, quae cum corpore
delicti sit coniuncta, quemud modum reapse demonstrat Pei initivi Servi species , de qua loquebatur Ictus , quaeque ad fictum homicidium pertinet alia igitur ratione Vissem bachii sententia refelli, et illud ostendi debet, rescriptum nempe Divi Severi ad consessiones quoque cum corpore delicti conjunctus reserendum esse. Quod nemo infi-eias ibit, qui animadvertat criminis certitudinem nece
sario non cohaerere cum certitudine auctoris , cum unius
cognitio alterius cognitionem statim non eliciat. Namque consessio, uti bene observat Ohemerus , personam confitentem potissimum assicit, et parum est nosse delicti existentiam, de auctore autem non ita verosi militer persuasum esse, quod posterius sola argumenta, quae reum
Onerant, supplent i). Que cum ita sunt libentur dicerem ex spontanea rei consessione etsi in judicio prolata, et cum delicti corpore conjucta legitimam probationem non oriri, sed potius, uti Paullus Risi sapienter animadvertit, eandem pro pleniori probationum cumulo habendam esse, quo reus magis magisque urgeatur αὶ Scilicet per hanc ea probabilitas, quae vel ex indiciis , vel ex testium auctoritate, vel ex instrumentis deducitur, novam quodammodo vim consequituri sicuti vicissim et ipsa ab hisce omnibus su
a lautius Risi in avis animadverti ioni has ad jus erimitiales peti tibus seeutua Domat in hae est opinione , ut reornm eonsessiones in piralibus criminibus tantum veram non stetant probationem Atrinod
viri doeiissimi in hiae affirmare non dubitarunt, illud paullo generη-lius aeeipiendum esse satebitur qui vel leviter animaduertit in tere a sententia ratione in primis habenda esse ejus, quod rei veritas, et indullti exigit, non autem videndam an id , de quo agitur majoris minori ut sit momentici quamvis noti invitus eoneedam, quod inquit Ulpianus magis consulendum sin iis quibus gravius perieulum inten
60쪽
stinetur, et confirmatiir. Quocirca recte Cicoro Verrem reum declaravit, qui scelerum suorum nullam sibi neque
inficiandi rationem, neque defcndendi reliquisset, sed omnibus in rebus coargueretur tib accusatore con inceretuΠ
testibus urgeretur confessione sua, ur manifestis indiciis teneretur si . Quapropter nemo non videt plurimum interesse, ut reus Postqua in argumentis convictus sit, sponte etiam critiae lateatur. Velim tamen, ut Iudex ipsum interrogaturus summa utatur prudentia, et omnia justitiae, aequitatisque monita sequatur. Quaerent enim de crimine cavendum est a captiosis interrog;itionibus, quae animum accusati sullere possunt, nec ulla impunitatis spe , aut tormentorum metu nil confitendum alius urgere debet, cuti haec quandam vim antino inserant, quae incertas, et vacillantes corum consessiones tacit. Simplices csso debent interrogationes , nulloque verborum apparatu in- Structae, quas curandum est, ut sequatur responsio non quidem obscura , vaga, et indefinita, sed clara , distincta, et convenieris iis circumstantiis, atque adjunctis, quae crimini inhaerere videntur Quod inter Pragmaticos sapienter docuit Ambrosinusci licet millies, ait, essent ratificatae confessioncs semρc tamen eriscandae sunt cum Omnibus suis circumstantiis a . Atque haec de judiciali consession animadvertisso sufficiat. Sequitur consessa cxtra iudicialisci ex qua indicium proximum . et violentu in oriri communis est ra-gnauticorur sententia , et, si Loyserio des liabenda est.
consessio extra iudiciali saepe ro petita delicta plene probat,
non quidem omnia , sed quae leviora sunt, quorum nempe poena aut ad ullirnum supplicium, aut ad virgarum ictum extendi nequit Sod nec Pragmaticorum doctrina ipsi indiciorum notione diroclo adversatur. Sicut enim nullum indicium, uti vidimus, si quod necessario cx constanti