장음표시 사용
201쪽
mis locum. Ad sensum igitur Iudaeorum dicebat Christus, doctritiam suam
non esse suam, hoc est non esse contrariam , ut isti putabant, doctrinae Patris, sed plane consentientem , imo eamdem Omnino. , Ad quintum: non venit, id, est contra voluntatem minuis ut fimi pleudoprophetae, sed ex Patre procedis . a quo missus est; quae missio originem quidem importat seu ordinem Filii a Patre , non dependentiam aut inserioritatem . Eodem plane sensu dicitur non facere voluntatem suam , nec suam gloriam quaerere; quia nihil unquam iacit contra Patris Voluntatem ; quae enim placita illi funς, Deiosemper , ait Christus
Ad seκtum: 'Expressa sunt, ae manifesta ista Christi verba Ioan. Iq. v. a.' Creditis in Deum, in me eredite . Cum igitur dicit : Oni eredit in me , non eredit in me ; sensus est eum , qui credit in me tanquam purum hominem , sicus udaei credunt, non credere in me .ut Tortet , adeoque vere in me ut Deum non credere. In his i quippe locis Christus Iudaeorum incredulitatem corripit dc increpat. ' ι' Ad septimum: Declarat ipsemet Christus , sibi datam esse omnem pote statem : Omnis potestas, inquit Matth. 28. v. t 8. data est mibi in Caelo in erra; ad mentem igitur interrogantium respondet, suum non esse eas sedes distribuere, quas m,stulabant filii Zebedaei. Petebant illi a Christo tanquam ab homine sibi amnitate sanguinis conjuncto , 3e affectu quodam carnali, ut concederet sedes illas coelestes e quibus merito respondet, suum non esse eo modo, quo illi cogitabant, sedes illas distribuere ; simulque tacite illos admonet , prius bibendum ipsis tribulationum calicem , quam sedes illas assequantur. Observa , in graeco textu non lesi vobis, sed tantum meum non est dare, nempe ambitiose petentibus, sed iis , quibus pararum est a Patre in aeterno praedestinationis decreto. 'Ad octavum denique: Christus Io. r . v. 1. dec Iarat se ab aeterno eam in sinu Patris claritatem obtinuisse . quae a divina essentia sejungi non potest: Clari a me Pater istud temetipsum , claritate, quam habui priusquam mundus fieret. Cum iritur dicitur semetipsum non glorificasse ut Pontifex fieret, sensus est, Christum Pontificis re Mediatoris officium contra Patris voluntatem non suscepisse; imo a Patre Pontificem constitutum fuisse, ratione. scilicet humanae naturae , qui, ut ait ibidem Apostolus v. 8. eum esset Filius Dei, i didicit ex his, quae passus est, obedientiam . Ex quo colligimus, claritatem illam intelligi debere respective ad munus Pontificis &Mediatoris, quod Christus sustinuit ratione humanae naturae.
, - Objectiones tertii ordinis.c Objicies 3. Multa in Scripturis de Christo affirmantur , quae de vero &summo Deo assimari non possunt. I. Christus factus &.creatus dicitur . Proverb. 8. V. 22. Dominus creadit me in initio viarum suarum . Sapientia ipsa loquitur , quam M.Patres a unt esse ipsum mei Christum , seu Sapientiam isscarnatam Ecclesiastici 2qὰ v. q. Ab initio, ante saevia creata sum. Ach. a. v. 36. Et Dominum eum is, Christum fecit Deus hune Iesum , quem vox crucifixistis . Hebr. I. I . Tanis meIior. Angetis essectus dicitur. Et Ioan. I. v. I . Ioannes ait: Qui post me venturus est; ante me factus est. Denique Coloss. v. I s. Primoge
nitus dieitur omnis creaturae.
II. Christus Deo Patre minor est j ae inferior , euius mandata Obier
Vare tenetur. Ioan. Iq. v. 28. Vado Patrem, quia Pater maior me est . I.
202쪽
or. I s. v. s. cum ratem subjecta fuerint tui omnia, tune is ipseDU Itir eripi. j n. Iq. v. 3 I. Sicut mandatum dedit mihi Pater, sic facio . bt c. I . I. i Q. Spo Patris mei praecepta semavi, maneo in ejur dilectione. . III. Christus ipse agnoscit unum Deum se superiorem , ad quem preces reupplicationes dirigit, a quo missus suit , & Omnia accepit . ia p.
seendo ad Patrem meum, Patrem vesrum, Deum meum, Deum v6trum. 1atth. 2 r. v. 46. Christus pendens in cruce exclamat : Deus meret Deus aneus ,
tuare me dereliquisti z Ephes. I. v. I7. Dcvs Domini nostr esu Christi pater Ioriae , det vobis Diritum sapientiae. Den; que I . Cor. II. V.,Deus caput dicitur. Agnoscit igitur Christus , Deum sibi superiorem , quqm,rat suppleκ toto sere capite i7. S. Ioan. Et Matth. 26. v. 39. qa. qq. 2' v. gr.&M.& ali hi refertur Christum suppliciter Deum exorasse. Sussicit hie Apostoli testimonium Hebr. 7. In diebus carnis Jude , iri-Hiit , preces supplicarione ue ad eum , qui possit illum sareum faeere a
morte, cum elamore valido is, Iacomis oferens , exauditus est pro sua re verentia. Neque mirum si Deum orat Christus , a quo accepit omnia, latth. II. v. a . mihi tradita sunt a Patre mζo. IOan. 3. U. II. Pater diligit Filium , is omnia dedit in manu ejus . IV. Denique Christus Dei Filius dicitur, hominum Mediator; Sacerdo , homo, filius hominis. Ista porro de Deo uno & summo nullatenus diri possunt. Res p. ad primum ex c. 8. Proverb. Negamus, Sapientiam Dei leu Chi istum dici posse creaturam ; verbum enim hebraeum, quod Septuaginta reddiderunt per, creavit, simpliciter significat, possedit, ut habet Vulgata nostra : c. ε Gen. Possedi hominem per Deum, ait Eva , id est, enur . Unde conjici non immerito posset, mendum irrepsisse in textum Septua-iginta, vitio exscriptoris, qui loco , vel με, possedit me ,
potuit mutando in1Ma, & fgnificat creavit . Ita observat Eusebius. L. 3. Eccesiasticae Theologiae c. a. adversus Marcellum Multum quippe interesse docet inter, creare, ac , pCsidere : quia creatio , ex recepta &eommuni notione, significat transitum ab eo, quod non est, ad id, ouod est; possessio vero rei jam existentis proprietatem in eo, qui p Taet . Eodem modo citatum textum eκ hebraeo emendat S. Hieronymus Epist. 139. &SS. Basilius, Gregorius Nyssenus, Epiphanius, communem vertionem , creavit, multum improbant . Quamquam etsi retineatur iamsi, creatit, non multum n et cauta Catholicae r apud Graecos enim creare dc gigneνe promiscue sumitur, ut constat eκ Psalm. 89. V. 2.&c. 32. V. IS I Puteronomii, ubi apud Septuaginta idem verbum graecum γινουαι ,sum, Vel, gignor, usurpatur ad generationem perinde, ac creatiotiem significandam . Qii in etiam & apud Latinos non raro ereare, ac generare promiscue ad idem fgnificandum sumitur, ut observant S. Hieronyinus in caput o Epist. ad Ephes. & Sanctus Augustinus Lib. de fide di Symbolo .
Idcirco autem Scriptura verbum creare, potius quam generare hic usurpat, reste S. Hilario Lib. de Synodis, ut ostendat divinam Verbi generationem cujuslibet mutationis & passionis expertem esse. , Eadem est responsio ad testimoni uin ex ta 23. Ecclesiastici. Capite vero a. AE . Deus dicitur secisse Christum Dolininum , ratione scilicet humanitatis, quam uberiori gratia , imo & substantialis gratiae
Ioannis i. Cnristus ante Io mem factus dicitur , ut est, ipsi Ioanni Praeposi-
homini Media tordicitur . Resp. at primum .
203쪽
ius seu praelatus ; eujus quidem praelationis causa de ratio statim ibidem retas tur, qaia prior me erat ,id est, quia aeternitate prior, idcirco dc dignitate m.
praestantior, cuius non sum dios ut solvam Vascorrigiam casteamenti, ut ait ibidem v. 27. S. Ioannes. Ita locum hunc exponit S. Ambrosiux L. de fide.
Hebraeor. I. Christus tanto melior Angelis ellachus est, id est evectus de de claratus supra omnes Angelos Hunc esse Apostoli sensum , demonstrat se pus & institutum ipsus, nempe ut excellentem , ae supremam Christi dignitatem evincat ex aeterna ipsius, ac coelesti generatione : Cui enim Angelistim , inquit, aliquanda dixit: Filius meus es tu, ego hodie genai te FColoss. r. Christus revera primogenitus appellatur Omnis creaturae , nor quidem ratione creationis de ordinis, quasi ple ereatura λret. sed rationa dignitatis & causalitatis, quia reipsa ante omnes creaturas ab aeterno condiatus fuit, quarum ipse causa est atque principium : Omnia per ipsem facta sunt-Hanc esse mentem Apostoli demonstrant verba versus I 8 infli , inquit, i.
amnibus ipse primatum tenens. Et V. I 6. Primogenitus omnis creaturae, quoniam
in ipso condita sunt universa in ea D-in terra. Et v. II. Et iue es ante omnes, is omnia in ipso constant. mare cum Apocal. I. v. I 4 principium dicitur omnis creaturae , principium ibi non passive usurpatur, quasi prima creatura sorer, sed active , quia creaturae omnes ab illo suam ducunt originem iaRεsp.. tit secundum Objectionis caput resp. Patrem Filiomamrem esse rationeseeuz humanitatis, non vero divinae essentiae z. Ego enim is Pater unum sumus ,
dum . ait ipse Christus. Solutio mani sesta fit ex scopo ipχ seu instituto Christi, loco ,
qui objicitur. Discipulos nimirum ob. proximum suum e terris dii cessum tristes conssilatur, illa potissimum motivo, quod rediturus esset ad Patrem,. de in gloriam ipsius recipiendus, unde gaudere mapis, quam tristari deberent. Ea ipsa autem ratione Patrem se majorem dicit, quaerat ad ipsum
rediturus, ratione scilicet assumptae humanitatis , non autem divinae naturae, quam semper unam numero cum Patre retinuit r Paten in me est .
ω ego in Patre. Probari nobis non potest nonnullorum sententia, qui Patrem Filio majorem dici posse arbitrantur , ratione originis; eo quod nimirum Pater principium est sine principio, sons & origo totius divinitatis ,. seu Deus a se .. Namque in Deo, in qno summa eli unitas, ae sim inplicitas, gradus illi majoris vel minoris persectionis admittendἡ non sunt: neque vero aliquid in Patre persectius est non habere principium, aut sinerare . quam in Filio habere originem a Patre & ab ipQ generari. oc ipso sensu , ratione scilicet humanitatis assumptae, Christus Patri subditus est ejusque praecepta ex vera obedientia exequitur : sic autem ea exequitur, ut significet liberum sibi esse, si vellet , ea non observare , τε 'quae nonnisi volens, ae lubens acceptavit. Nemo totAt animam meam a 7 D me inquit Ioan. ro. v. I 8. sed ego pono eam a me ipso ;'potestatem habeo ponendi eam, ἐν potestatem habeo iterum sumendi eam .. me mandatum
accepi a Patre meo . Aperte duplex in Christo natura hie distinguitur ;quae distinctio prae oculis haberi semper debet, ut ea diluantur & exponantur, quae in speciem divinae Christi naturae adversari videntur. Pia mens , . ait S. Ambrosius Lib. s. de fide c. 8. n. II s. quae legumur secundum carnem divinitatemque distinguit : facriora eonfundit , im ad divinitatis detorquet injuriam quidquid seeundum hamilitatem earnis est dictum. Ad tertium caput Objectionis dico, Rε p. ad Ad primum , cum Christus verus homo esset, mirum videri non debet tum . tertium . quod Patrem Deumfrum invocaret; tum quod Pater Christi caput appelle
204쪽
tur, a quo propter humanitatem inunctus dicitur : sic tamen Christus Patrem orat, ut simul declaret omnia, quae Patris sunt. sua esse. Iaap. I 6.v. I s. Αd secundum, Christus ut homo Medi tor qst nomines inter & Deum, ae sub ea conditione Patrem supplex et xorat , non ex indigρntia , . aeum simul Deus esset, sed ea oeconomica dispensatione , ad mus redemptionis nostrae perficiendum plane necesseria. Ad tertium : Omnia quidem Christus accepit a Patre , non dono gratiae , sed proprietate naturae per aeternam generationem . Unde Io n. s. v. 26. ait. Si Patre habet mitam in semetipse, H dedit is, Fiδεε ba- here vitam in semetipso. Unde re te insertur ordinem esse orisinis inter Patrem di Filium ; at nullam plane dependentiam. Ad quartum Objectionis caput , solutio patet ex ante dictis. Recte Christus Rilius Dei dieitur di est, ex utero ante Iuciferum renitus: generatio quippe in personam ipsam seu suppositum cadit, non in naturam. Cum ergo 'una sit in Christo persona, recte Christus Dei Filius dicitur; mpter humanam autem naturam, dicitur Sacerdos, Mediator, filius hominis , nec in his omnibus ulla occurrit contradictio vel imperfectio. Paulo fusius immorati hactenus sumus in evolvendis Scripturae testimoniis, quibus tam turpiter Sociniani abutuntur ab eonvellendam ChrisΗ Domini nostii divinitatem , quae fidei, ac totius Religionis nostrae caput
est, ae sundamentum- Recte omnino dc ad vivuM in persona Veterum Hae- P. yr. a. reticorum Socinianos depinxit auctor perantiquus apud Eusebium L. 3.Hist. c. 28. Saeras, inquiebat ille, Scripturas adulteraucrunt et inrimitime autem fidei νuuiam ressererent, Chrisum ipsum denique isυν erunt, non isqvrrentes , quid saerae doceant Scripturae , sed cujusmodiffstussimorum figura ad eonfirmandam impietatem suam repematur, visave meditantes. Quia fi quis Miquem divinae Seriptuνae Iocum eis objietat, examinant uitrum connexum au dis,uctum seiugi migenurax ea coa ei possit. Deinde veterum Scriptorum Ecclesiasticorum auctoritatem iisdem .Haereticis opponit auctor ille , O quo Eusebius. Huic methodo nos inhaerentes, Scripturae testimoniis di constantem Ecclesiae, ac SL Patrum traditionem alicimus.
De eonflanti Sy. Patrem Antenisanorum T ditione ei ea Personarum Trinitatem, Verbi divini aeteraeam generationem, im consubsantiaritatem. Tria hare simul Proponimus ex Traditione demonstranda, quaeἘactenus ex Scriptura sacra prodata sunt, personarum in Deo trinitatem , Verbi divini aeternam senerationem, dc cum Patre consubstantialitatem , quae omnia cum ex iisdem SS. Patrum Ioeis elleiantur, simul visa nobis iunt in unum locum congerenda; ac ne lectoris distrahatur animus, ad unum quoque SS. Patrum testimonium ea subnectemus , quae ab adversariis ex eodem S. Patre objiei Catholieis istent rita simul di probationes & objectones ex Traditione depromptas habebis. Observa , consentire inter se omnes Socinianos in reeusanda Traditionum auctoritate ; dissentire vero ab invicem, in ejusdem agnoscenda veritate ei a praesens SS. Trinitatis agumentum. Aliqui enim eum Matthaeo Ralecio junt, post ipsos Apostolos plenam desectionem in Ecclesia statim contigisse ἔablatumque ex eo tempore fundamentum, eum videlices 'cit licuin Tri
205쪽
nitatis dogma quod ipse erroneum impie credit) iam tum universim o
tinxerit : alii econtra cum Socino in sua a. ad Rad tum Epistola, quae extat Tom. r. Operum ipsius, volunt Trinitatis dogma ignotum fuisse 373' Concilium Nicaenum, a quo in fide fuit innovatum: Iiquet , 4nquit ille , lax omnium, qui tune extiterunt, Scriptis'. Quamquam ident iocinus, parum sibi, ut solet, constans, in Epistola ad eumdem R deci uin, fatetur ab ipso serme nascentis Ecclesiae exordio tot viros non minus pietate, quam doctrina clarissinios, tot Christi sanctiissimos Martyres errorem illum gravissimum secutos futile, Christum nempe unum illum
esse, ac summum Deum , qui omnia creavit. Auctor anonymus Libri, cui titulus: Dericum Irenicorum, audacterm λ . nuntiat Nicaenos Patres novae fidei conditores fuisse, quod ex coacervatis A , i SS. Patrum testimoniis Nicaeno Concilio antiquiorum, probare nititur.
Christophorus Sanditis in Libro , cui titulus: Nucleus Historiae Ecelasi.rsicae, elim dem lapidem movendum sibi suscepit. Immane quantum ille Nicaeni Concilii Historiam deformet, uni Philostorgio Ariano Historico fidem habens. Veterumque testimonia aut mutilans aut oblique detorquens.
Iurius verbi divini pseudoeadminister Rotherodami, scribere aulus est in sexta Pastorali Epistola an. 1689.SS. Trinitatis fidem ad Concilium usio que Nicaenum , imo & Constantinopolitanum , informem fuisse, ac planei impersectam. Hunc pari eloquentia & eruditione invicte premit Illuurissimus Bassuetius Episcopus Meldensis, in sexta ad Protestantes Admonitione. Ante illos omnes, Artemon sub finem secundi saeculi affirmare ausus es; priscos omnes tuosque Apostoses docuisse christum esse purum hominem , O,. praedicationis veritatem me cinoditam usque ad tempora Victoris , qai te rius derimus a Petro Romani e urbis Episcopus fuit: a Zepbirini auum temporibus , qui Victori successit, adulteratam fuisse veritatem. Ita refert Eusebius ex antiquo Scriptore, qui Artemonem confutaverat. Fortasse, inquie-H, Le. 2 i. batilla, id, quod dicunt, credibile videretur, nisi eis refragaremur primum D ip 3. quidem divin. e Scripturae : deinde fratrum quorumdam Scripta , Victoris .eminici . D. te antiquiora , quae illi adet ersus Gentes Ore contra fui temporis haereticos proteritatis defensione scri crunt. Iustinum intelIsto , is Miltiadem OH Tatianum , ac Clementem, aBUque qua furimos, in quorum omnium Libris Christi diviuitas adseruitur. Nam Irenaei quidem VH Meritonis O reliquorum Scripta , quis est, qui ignoret, in quibus Chrisum Deum uI atque hominem prae- diearunt ami quoqree U' Cantica fratrum Jam pridem a Fidetibus conscripta , Christum Verbum Dei concelebrant, divinitatem ei tribuendo . Cum igitur tot abhinc annis Ecclesiastica doctrina praedicata fit, qui fera potest ut omnes usque ad Victoris temstora eam quam si dicunt,doctrinam promulgaverint auomo do eos non pudet hujusmodi calumniam adversus Victorem concinnare , cum cert.
fciantTheodotum eoriarium,qui defectionis illius Deum abnegantis parens tr aucto uir , prim que Christum nudam esse hominem asserunt,per Victorem a communione Ecclesiae eiectum fuisse ligamsi,ut Hunt Victor eadem sentiebat,quae it rum docet impretas cur Theodotum opinionis illius auctorem ab Ecclesia removit Nonnulli etiam e nostris in quam plures Anteni camos Patres minus aequi, ac propensi, ut Petavius, Huetius , existimarunt Trulitatis dogmati adversatos illos fuisse.' Ornu Li mr- , ait Petavius L I. s. n. J.Fitium a supremo Deo , ae Patre productum esse dixerunt,cum hane rerum uniTer-fitatem moliri statuit , ut i dum vetat admini rum adbiberet. Quam sententians
206쪽
Theopb lus , Tertia nus , is Lactantius. Tam ii vero , quam reliqui, aevo, ruignitate, ae potentiasuperiorem esse Verbo Patrem arbitrati sunt ... nee mi- ' 'nus, e m creaturas , initium babuisse, Me est minime ex aeterno desinctam post m fuisse putarunt. Idem sere repetit e ueni Libro cap. 8. n. a. In eum indem fere eum Peruvio sensum conspirat Illustrissimus Huetius , Origenianoorum L. a. cap. 2. quaestione a. n. Io. Inter christianos Doctores, ait, qui ante Nyeaenam foruerunt SIMdum , multi de Trinitatis Masterio parum caute meuti sent eum Origene, quos inter recenset Tatianum o Tariano vetustio emfustinum, Psudo-CIementem a beopbitam Antiochenum , Tertuaianum, Laetant imis , clementem Auxandrinum, Dionesum iridem Alexandrinum , me-gorium Thaumatur3um. Ibidem Bellarminum carpit, vi fidem Origenis .cκ fide praeceptoris ipsus Clementis, te discipulorum Dionysii Alexandrimi & Gregorii Thaumaturgi , purgare aggreditur 1 quoniam , si audiatur Illustrissimus Huetius, tum praeceptor , tum discipuli hac in parte a fide dc doctrina Catholica deviarum- Sententiae suae asperitatem subinde temperavit, ac emollivit doctissimus Petavius in Praefatione Tomi secundia Primer manifeste Haereticos inquit
cap. I. n. I a. atios docui, qui communem, rectamque fidem, is , ut saepturales , substantiam issam dogmatis tenentes , in confectariis quibusdam non nihiI ab regula defectum: arios , qui in omnibus re consentientes , Ioquendi ,
dumtareat modo di dant ab usitata praescriptione . quae non sium recte θη- tire, s. rectis etiam verbis explicare. quid Datias, Iubet. Si quae igitur apud Patres Anteni nos paulo duriora aut mitrus castigata Occursant , benigna interpretatione donanda simi, ne sorte abscindatur Traditionis filus, qui sine nova revelatione, ut jam observavimus, coalescere iterum , ac resumi non posset- De tuis Patribus Anienicaenis dicendum, quod dicebat S. Augustinus de iis, qui ante exortam haeresim Pelagianam
floruere, ac liberius ininusque accurate de mysterio gratiae dc praeaestinationis locuti sunt: Vobis, inquiebat Sanctus Didor L ia conisa Iulian. cap. Tom. It s. nondum litigantibus, fecurius sequebatur. Et . ut dicit alio in lom, A. securi Ioquebantur, Eia nultas aderat hostis. Certum quippe est, quod o s ervat idem Sanctus Doctor L. r6. de Civitate Dei c. a. n. r. miata ad fidem Carbuteam pertinentia , dum mereticorum ea ira inquietudine exagitantur, τε . p.
ut adversur eos defendi moni, , eonfiderari dirigentius, o, insemel eI
rius . infantius praealcari. .
Nec praetermittenda hic Theodoreti observatio . Patres nimirum cum disputant contentiosius, in alteram oppositam partem videri inest rer πι-
hemens enim cum adversareis eontentio, ait The oretias Dial.3. Impatibilis, fecis ut modum excederent. me iis, qui a--es eosint . evenire sol. Cum enim incurvam plantam viderint, non stam ad rectam normam eriguut, sed in alteram quoque partem ultra directum infectunt, ut Per nimiam in coη- tro. a trarium inetinatioaem ad rectumstatum perducatur. Nobis autem nec animus nec consilium est universos SS. Patres hie recensere, sed eos dumtaxat, sui ante Nicaenum Concilium floruere, ut palam sit Patres Nicaenos nihil innovasse, sed quam ex constanti majorum suorum Traditione fidem aeceperant, hanc declarasse, ae strenue propugnasse . Momentum istud si e , ac erudite prosecutus est Bullus Praesbyter An glicanus in Libro cui titulus e Defensa fidei Vieaenae, qui tamen caute I gendus est; nonnunquam enim, quasi aliud agens, nonnulla Ecclesiae suae . . terronea inretierit.
Tourneo de Trinitate. Tom. H. N sum'
207쪽
Summa dexteritate , eruditione , ac eloquentia abstrusissimum istud de S s. Trinitate Mysterium sanctosque Patres evolvit, a nobis non semel laudatus nec satis laudandus 4llustrissimus Boisuetius Meldensis Episcopus , in sexta ad Protestantes Admonitione. Itaque sit.
Constans, ae perpetua ab Apostolis & a SS. Patribus usque ad Nicaelium Conciliam defluit, quae ad hane usque die.ra perducta est, Traditici de tribus in Deo uno distinctis personis , de aeterna Filii generatione, ac consubstantialitate. Probatur I. ex Ss. Patribus Graecis.
S. Ignatius vir Apostolicus de Martyr, in Antiochena Sede Sancti Petri successor, Epistola ad Ephesios, trium SS. Trinitatis personaru in meminit, suibus iustificationis nostrae Uus ex aequo adscribit; oc Epistola ad Magne
ios, Studete, inquit, ut confirmemini in dogmatibus Domini Usurum , ut omnia, quae facitis, prospere vobis succedant, carne-spiritu , ide-e-ritate, in FiLo- Patre-virrtu Sancto .... Subjecti est ote Epi pose vobis mutuo , utJesus Chri ius Patri, fecundum carnem, Uοδε Cbriso tyratri Spiritui Sancto. Expressa hic fit trium divinarum perionarum mentio .
Christi divinitatem saepius adstruit idem Ignatius: Epistolam ad Smyrnaeos se orditur. 'Glorifico Iesum Christum Doum , qui tanta vos fvientia uoxavit. Epistola ad Ephesios : Ubi latet , inquit, Dominum , sed is arcao nostra prope ipsum sunt. Omnia ititur faciamus , sicut ipso in nobis habitanre , ut ιι δεπι μκι tempta, imi est in nobis Deus noster. In eadem Epistola sic Christum describit: μιι me teus est, par ulis. pirituans, genitus ἐν xvenitus , in carne sectus De I, san' morte vita vera , lis Maria-ex Dos primo pasDitis huje dibilis; quem ignarii locum citat Theodoretus Dialogo primo , de S. Athanasius Lib. de Synodis. Denique Epistola ad Liagnesios verbi divini aeternam generationem eπpresse docet: Deus unus es, inquit, qui . manifes it se sum per Icsum Christum filium ipsius, qui est ipsius Verbum reflnum nim u silentios urediem. Neque audiendi sunt Salmasius, Blondellus, Dallaeus, Albertinus m. qui hane lignatii Epistolam eκ eo capite ut supposititiam repudiant, quod Verbum dieatur non proeedere ex Gre, seu tilentios quibus, inquiunt, verbis ad Valentini commentum de fige tanquam Deo parente alluditur: qui error Ignatio prorsus inerinlius fuit, utpote ejus aetate nondum exortus. Namque dici merito potest, S. Ignatium nullo pacto reisicere ad Haereti- eorum errorem 'eirca Verbi divini productionem , sed simpliciter asserere Verbum Dei ex silentio non esse, sicut nostrum , suod in tempore incipit, aedesinit, hoc est, post silentium oritur & in silentium desinit. Hoc ipso senta dixit Sanctus Augustinus Sermone 369. alias de tempore 3.& in Natali Dominiet. Verbum Dei illud esse, quod dicturu Deus 3 ante non Hebat ; quo dicto non uit, qtii dicebH ; quod est Verbum fine tempore, per quod1 actassent υν-pora. amquam etsi Haereticos hac loquendi ratione perstringeret S.Igmtius; non certe Valentinianos nondum tunc exortos, sed Gnosticos, Ceri hianos,
208쪽
qui putidum de Sige eommentum adinvenerunt , a quibus Valentinus illud post excerpsit, ut optime probat Bullus in sua defensione fidei Nicaenae p. 28 . & sit luentibus, ubi Gnosticos Arianorum primos parentes inducit o Ratio autem est, quia Haereticos, quos hac in Epistola perstringit S. Ignatius, v cat Iudaizantes ; tales autem fuisse Gnosticos&Cerinthianos, nemo nescito
Sanctus Polyearpus Ignatii discipulus & Episcopus Smyrnensis, & eum
illo tota Smyrnensia Ecclesia , in ea celebri Epistola, quam de martyrio Ob. arris S. Warpi scripsit ad Ecelasias Ponti, apud Euseb. Lo q. Hist. cap. I s. 367. communis fidei circa Mysterium SS. Trinitatis de Filii divinitatem testis est egregiusa Sic enim paulo ante mortem inducitur Deum n ans Polyis carpus: Pater unireniti in benedicti Filii tuiJesu Christi, per quem tui notiatiam accepimus .. beneflico te , qui me in hunc diem perducere dignatus es , -- partem caperem in consortiσ martyrum in cauere cbrsi tui . in resurrectionem vitae aeternae animae simuI On corporis, in laeorruptione Spiritus Sancti
Quamobrem de omnibus te lodo , te benedico, te glorifico per sempitex in Pori rem Jesum Christum unigenitum Fitium tuam, peν quem tibi sua cum im so in Spiritu Sancto gloria nube , in saecula saecuIorum . Quo in testimonio habes I. tres divinas perlonas eadem gloria honoran das, adeoque inter te plane coaequales . a. Iesum Christum esse Filium Dei unigenitum, ae sempiternum Pontificem , adeoque vere Deum , ab aeterno eκ substantia patiis genitum. Nonnulla aliaeκ S. Polycarpo adducere promptum foret , tum ex Epistola ipsius ad Philippentes , tum ex fragmen iis quibusdam, quae extant Tom. I. Biblioth. Patrum p. Io6.in quibus Christus Deus agnoscitur , δά praedicatur .
Objicies cum sandi : S. Polycarpus in Epistola ad Philippenses, Christum a Deo saepius distinguit, re Deum nostrum Deum Christi appellat Resp. Deum a Christo distingui persona & hymstasi, non natura de ementia : Pater etiam dieitur Deus Christi, tum ratione naturae humanae Deo subditae , tum ratione naturae divinae , quam a Deo per aeternam generati nem accepit . Hi ne apud . teres Pater simpliciter Deus appellatur, quia
fons est & origo totius deitatis, principium sine principio. Porro in ipsa ad Philippenses Epistola, S. Polycarpus Christum verum Deum esse profiteturr lacoram ociais , inquit, Domini , Dei sumus , omnes oportet suro os φ iooν. E. tribunia Chri
Sanctus Iustinus. S. Iustinus philosophus & Martyr r. pluribus in locis tres SS. Trinit M ob. tis personas distincte appellat. ApD . a. pro Christianis ad Antoninum Im- isii. peratorem, quaeretpla prima est , docet Christianos salsos Gentilium deos non agnoscere,, sed unum Deum Patrem Ju titiae is, castitatis, Filium, qui ab
eo venit, SpiνD- 'opheticam ab Uris eoli adorari . Et inserius ait , 36. S. Christianos omnes balitizari in nomine rerum eun om parentis ἐν Domini G
Dei ,-Servatoris Iesu Cissi , ibi Spiritus Sancti .Et in Dialogo cum Tryph ne, plures esse in Deo per nas probat ex istis verbis: Faetamus bominem ad P 94. imaginem' miIitudine, nostram fi dc ex istis : Ecce Adam ρομ -πι ex
nobur factur est: quibus verbir ,, inquit , tum numeram eorum, qui u a essent, tum misimum duos indicavit. I
209쪽
R. t. G. Iri. 6 F. Graece Graece
Ttyphone aliud, inquit, vobis , o amici, ex sacrio Litteris produeam i
simonium , primitus ante creaturas omnes Deum genuisse en se virtutem quan dam rasionaism, quae quidem gloria Domini a Spisitu Sancto vaeatur, nominunquam Filius , aliquando Sapientia , quandoque Angelus se interdum Deus ,
Miquando Dominus On Verbum. od ibidem explicat Sanctus Doctor, exen plotum humanae cognitionis , in qua Verbum proterimus & gignimus, tu in ignis alium ignem accendentis absque ulIasui inminutione ; quod quidem ev-emplum satis aptum est, saepiusque ab antiquis usurpatur. Et Apolog. I. ad Senatum , postquam probavit Deo Patri nullum ideo impositum esse nomen ,. quod qui nomen habet ab aliquo sibi impositum, se vetustiorem agnoscit, eum scilicet, qui nomen impinuit, de Verbo divino sie loquitur r Parma qui solus proprie dicitur Filius, Verbum, simul cum iEo ante creaturo ἐν exiis flens , is niscens , quoniam primitin ρer eum cuncta condidit-ornavit. His in locis vides Dei Filium Verbum primitus ante creaturas omnes genitum iaci proprie Filium esse, ac dici . D. Eumdem Filium seu Christum vere Deum esse Patri coaequalem de ejusdem plane naturae, probat Dialogo cum Tryphone, . ubi prolixe oste dit, Christum in veteris Testamenti Scripturis Deum-mminxm,. Domi num vinutum, Israelis Deum appellari; illum esse, qui Abrahamo, Moli& Patriarchis apparuit quem ill tanquam Deum tuum adorarunt , quique nomine tetragmato a Spiritis Santio nuncupatur. Quin & ea Scripturae testimonia ,.maxime Psalmorum, quae de Deo summo & vero di. cuntur, Christo convenire ostendit, quale istud est Davidis: Thronus tuus , α Deus, in saeculam saeculi. Et postea sla Iudaeos perstrinxit : Si dicta Pr . Metarum inreluxissetis , .non inficiati estis ipsum esse Deum , singularas
vendit ineffabilisque Dei Fitium . Et paulo pia : Dominus isseus Dei Fimitus est. Et Apologia a. pro Christianis: Qui, quod Verbam primogenio rus Dei fit , Deus etiam s. Superius dixerat: Iesus Christus, unus So-
Ius proprie Filius Deo. genitus est, qud nimirum ratio verbum effusprimogenitus virtus est. Plura omitto'.
Denique eadem Apol. refert a Gentilibus pro infanis habi hos fuisse Chri stianos, quod hominem crucifixum adorarent : cui calumniae nullus locus fuisset, eamque facillime diluissent Christant, si Christum ut purum homisnem Deo inferiorem coluissent. Adde quod S. Iustinus, qeiriolus est ut contra Paganos Dei unitatem demonstret, . dum plures in Deo personas esse ostendit, haud dubie eas in natura plane coaequatis & consubstantiales eo se credit; alias nec intentum haberet, nee sibi satis constaret: quam inrconstantiam & contradictionem haud dubie non siluissent Pagani. Objicies: Multa sunt apud S. Iustinum, quae Verbi divinitatem im gnant. I. Dialogo cum Tryphone p. 33'. ait, Patrem esse causam Filii, seu au ctorem ut sic. Et ibidem ipsum Hlium arium numero vocata Patre: uidi de Apolog. a. p. m. ait, Christianos Filium Dei in secundo. Deo habentes, cum ratione venerari , dc. ipsi secundas post incommutabilem & sempiternum Deum , ac parentem Omnium deserre. Et p. 93. Filium vocat Hoximam post. primum itum Deum potesalem. Non orgo Filium Dei verum esse se, ac summum Deum Patri coaequalem agnoscit S. Iustinus. II. Idem S.Martyr Dialogo cum Tryphone ,. docet, eum qui Mo appa
ruit, non esse Deum rerum omnium conditorem: Hom conditor, inqui univer
fitatis hujus Deus is fuit,qui Mosae dixit se Deum esse Abrahae Remo enim, ut ait ibidem, aucto emstparentem aniver ver caelesta omnia reluxisse. ,. ἐν
210쪽
n pusula terris parte sese exhibuisse , dicere ausit . Hoc ipsum in eodem
Dialogo p. V . rurius diaerte a stirmat , neminem mortalium vidisse Patrem & ineffabilem Dominum rerum Omnium . Rationem affert, Quia putare non debemus, ipsum ingenitum Deum vel ascendisse , veI descendisie quopiam : nam ineffabilis IM Pater is, Dominus universitatis huius ,
non venit in locum ahquem neque deambulat ..... neque loco uiis , atque
rideo neque mundo universo comprebensibitis . Porro idem S. Iustinus ibid. probat eum , qui antiquis vitus est , & Deus a Scriptura dicitur , esse FiIium Dei. Ergo ille hilius non est Deus rerum omnium parens re creator invisibilis, qualis est Pater, adeoque ipsi non conlubitantialis . III. In eodem Dialogo cum Tryphone, Christum exi Patris. consilio onmotantatis admivisti ratione voluntaraa generatione Filium Dei ai tranat is Idem repetit p. 337. ubi Filium vocat Iemlevtrae Patris administrum ; si autem administer est, ergo non auctor, adeoque solum Patris. instrume tum , quod Ariani contendebant . iIV. denique, comparatio deducta tum ex humano verbo , tum ab igne alterum iguem accendente, qua utitur S. Iustinus Dialogo cum Tryphone Pag. 28q. minus arua videtur exponendo Trinitatis Mysterio . Namque licet ignis ignem alterum accedant sine ulla sui jactura di imminutione, potest tamen unus ignis extingui, alio non exti iusto. Similiter vectum hujmanum non est quid personale ac uibsistens, quale Verbum cst divinum comparationes ergo illae a b. Justino adductae , fidem ejus Iulpectam meriaito reddunt.
Denique ibid. pag. 267. ait , nonnullos e se ex genere suo Cisistianos . cur assismant, Christi m hominem esse ex hominibus ; igitur, tempore S. Iustini , dogma divinitatis Christi commutae uon erat , nec omnibus Chri- ,
Rei p. ad singula Ad primum: Pater dieitur Filii causari non creatione ,.sed generatione ἰnon prioritate naturae aut temporis , sed originis . Idem est apud veteres, Patrem Filii esse cautam ., ac esse principium g quia Filius reipsa est a Patre genitus, licet factus nec creatus. Unde Filius ab illis dicitur habere principium, aliquando etiam dicitur non habere: principium habet originis & processionis, quia est a Patre ; principium non habet durationis oc temporis , quia est simul
cum Patre & ei coaeternus: Tam autem apud veteres Anienicae nos Patres omnis erroris suspicione caret voκ illa , caiisa, ut etiam ab iplis Patribus Nicaeno Concilio posterioribus usurpetur, ut a S. Isafilio L. i. contra Eunomium , Κέ reg. Naetaneeno Oratione 29. quae est de dogmate, S.Ioan. Damasceno L. 3. Orthodoxae fidei c. s. Unde quando Filium numero alium a Patre docet Iu- sinus, alium intelligit persona & hypostali heu numero, quia Pater Filius duo sunt, non natura dieitentia, quam totam haut a Patre , non Vero per recisionem, seu partem substantiae , ut ibidem ait. Patet haec solutio
ex scopo S. Iustini, qui ex professo ibi probat plures esse in Deo perionas, notatinam multiplici virtute & nomine instrueham, ut nonnulli dicebant Haeretici, quos retellit. Denique Filio secundas partes a Deo aescribit S. Iustinus, ratione ordinis & originis, non ratione dignitatis & naturae divinae. Filius R-cunda est SS. Trinitatis persona, quia esseκtiam suam totam habet a Patri, qui a nullo est: dici etiam . potest Filium a Deo eisse secuaedum , ratione humatua, ratis, quam assumpsit , iuxta quam Christus ipse dixit: Pater major me ol. Ad lacundum: Veterum hinc tu it opinio, Patrem invisibilam ese , FLTourneo de Triaitate . . osui. II. N 3