장음표시 사용
261쪽
. Praeter abiblutam & communem existentiam, tres relativas in divinis admittere nihil vetat Primo, absolutam quamdam esse in Deo existentiam , probat vel ipsa- met nobis ingenita existentiae Dei notio & idea: non potest enim ab idea Dei separari entis infiniti, ac summe persecti necessitas: implicat concipere ens summe persectum , & concipere non existens , cum existentia sit prima persectio, ac coeterarum balis & fundamentum . , i Secundo , tres existentias relativas admittere nihil certe vetat , imo expedit. Probatur I. Quia sententiam hanc insinuant nonnulli veteres. S. Basselius L. q. contra Eunomium, propriam Filii existentiam admittit: Sanctus Cyrillus Alexandrinus Dial. a. de Trinitate , peculiarium existentiarum I bis. s. h. Proprietates; S. Io n, Damascenus: De duabus Christi toluntatibus , dive ει o 1 lain cujusque perlonae existentiam ; S denique Augustinus L 7. de Trinit. c. q. raudes, inquit, Deo esse, aliud Patrem esse .. Ergo alia est personae
Patris existentia ,. alia deitatis ἀ Probatur a. Apertis rationum momentis. Namque r. re lationes quatenus a natura distinctae, sunt aliquid reale , eκ dictis initio husus Tractatus ; ergo propriam habent eκistentiam : qui l enim est existentia , nisi
ipsum ens in actu, aut saltem ac ualitas ipsa rei in Sed relationes prout ab - essentia distinguuntair, sunt vere in acta; ergo dic. a. cum Pater Filium producit, necessse est aliquam produci existentiana; omnis quippe productio terminatur ad existentiam ia 3. unaquaeque res sua in habet existentiam; atqui divinae personae sunt res a se invicem distinctae. Dices i. Non datur in divinis subsistentia communis & absolutae ergo
Resp. nego consequens & paritatem. Disparitas est, quod evistentia a
soluta nec est inutilis , . nec perieulosa: econtra vero , subsistentia communis & absoluta., non tantum est inutilis, sed & periculosa, ex qua gravissimum istud sequeretur incommodum, scilicet aut naturam divinam incommunicabilem fore, aut quartam admittendam esse in Deo personam
. Dices et . Ubi est una & sinplex natura, ibi unica debet esse eκistentia, quae, naturae est appendix : atqui una est, ac simplex in Deo natura : ergo &GResp..dist. maj. Ubi est una & simplex natura , sine relati nibus, ae persω-nis a s. invicem realiter distinctis, concedo ei cum relationibus, ac personis realiter a se invicem distinctis, nego. Unaquaeque enim Mrsona, cum staliquid reale , propriam habere debet existentiam : porro est quidem in Dilo una & simplex natura, sed sunt etiam tres personae realiter distinctae. Instabis : Tres illae persimae ab essentia divina realiter non distinguumtur; ergo illis sufficit una essentiae seu naturae absoluta existentia. Resp. nego consequens. Namque cum tres iliae divinae misonae abessemita realiter non distinguantur, necessaria ipsis sub eo respectu non est existentia singularis absoluta, sed susscit communis naturae existentia: qu)λvero realiter se invicem distinguuntur de inter se opponuntur , m me est habeant existentiasses proprias& singulares,.q rae-iu lativae dicuntur. Instabis a. Absurdum est duplicem un; et denique rei existentui in tribue e οῦ
atqui sis gulae pelli,nae & narura divina sunt quid uitum & idem iniex se .
262쪽
Resp. Absurdum non eme uni eidemque rei sub divorso respectu, & pio vario existendi modo duplicem existentiam tribuere e relationibus , prout ab essentia non distinguutitur, lassicit absoluta naturae divinae existentia prout vero inter se opeonuntur, ac distinguuntur , sua unicuique necessaria est existentia propria di singularis.
π quaecumque sunt in Deo absoluta, tribus persuis communia sint r an vero per quamdam appropriationem , etiam inter abfoLra Dei attributa
quadam sint personis propria o
Quaecumque in Deo sunt absoluta, tribus diviness personis communia sunt. Ioen. I 6.v. I . Omnia quaecumqae babet Pater, mea sunt, Rit Christus . . . Ratio est manifesta ubi enim est eadem singularis, ac numerica es. seirtia , ibi sunt omnes illius essentiae proprietates essentiales.: atyui, ex ictis hactenus, una di eadem est, singularis, ac numerica essentia in triabus divinis personis: ergo & sunt in iis omnes essentiae proprietates. Ii de vulgatum Scholae eratum : Omnia in divinis sunt unum is, idem, ubi Mn obviat relationis oppotio.
Nonnullae proprietates absolutae certis personis speciali quadam ratione tribuuntur di accommodantur: v. g. patri, omnipotentia; Filio, sapientia; spiritui Sancto, bonitas & charitas . Ita vulgo Sestolae The
im , quibu& veteres Ecclesae Doctores praeluserunt. Haec vero appropriatio non exclusive sumitur, quas quae absoluta sunt ac uni perinae accommodantur , alteri quoque non inessent ; sed, ait Sanctus Thomas I. par. 9. 39. art. 7. fit propter manifesationem fidei. Ad manifestauionem fidei , inquit , convenieηs fuit VsentiaIia attributa personis appropriari. Licet enim Trinitas personarum demonstratione probari non possit, convenit tamen , ut per arisua magis manis a declaretur. Essentialia vero attributa sunt nobis manifesta secundum ratioinem quam pronia perfoπarum squia ex creaturis, ere quibus cognitionem accip/mus , shumus per certitudinem devenire in euritionem essentiarium attributorum , non autem in cognitionem
personaLium propriexatum. Sicut igitur militudine vestigiiveI imaginas in creaturis inventa utiliter utimuν ad mani sationem divinarum personarum , ita is, essentialibus attributis. Et baee manifesatio perforarum per essentialia attribusa appropriario nominatuν. Possunι autem , pergit Angelicus Doctor, mani iestari personae divinae per essentialia aιtributa dupliciter uno modo, per viam similitu dini a scut ea,quae pertinent ad inteluctum,appropriantur Filio, qui procedit per modum inteflectus , ut verbum: aBo modo , per modum di mimudinis; scutpotentia appropriatur Patri, quia apud nos patres solent lie propter senectutem infirmi, ne tale quid sulpicemur in Deo . Haec Sanctus Thomas. Probatur Conclusio. I. Ex Scripturis. Dan. 1 q. v. ro. creatio Patri a Christo tribuitur .. creditis, quia ego in Patre , , Pater tume est ... Pater autem in me ma
263쪽
nens, 'se fri opera. Et I. r. 8.v. 6. NHis umu Desu Pater . ev saamu νn Uum inuntis Domias Ua, christus.ωνὰ - uis; ipsum. Non absimili ratione Filius, qui a Pat' per intellectum non solum nroprio nomine Hrbum nunc speciali titulinei, Proverb. 8. Bra virtus e vrentia .I. Cor. I. v. 24. Spiritui etiam sancto charitas, esusque in nos diffu Da commodatur .RL. v e Cha Piritum sanctum, oui ditis est nodis. Idem & cadia. a. ad Thessal. v. IM A I. Petri I. v. a. Probatur a. Ex Traditione Melesiae. Omnipotens, Creator coeli &terrae , Christus vero is, per quem Omnia sunt ι Spiritus .fanctus Per quem locuti sunt Prophetae. V HuS Ianctus, per
νει. 33. Pergit ἰ Sicut ergo unicum Dei Verbum se frie. - ismo
nomine Sapient , cum si universalirer Spiritus sanctus T PIεν ho; Seritus sanctus proprie nuncupatar et Oeabuia Charitatis cum fit universaliter charatas ἐν Pater is, Fitius . DTV Vzbti Is iamrenitus Dei Frrius aperte dictus es Dei Sapientia Rus. adiungimus Paschasii Romani Diaconi ordinalis ovium resium testimonium ex primo ejus Iab. de Sotritu san doni ui c. s. Quantum vero, inquit, mpreheuditur, alia Pater ipse per se , alia speeia Deo ΣSparatum sanctum , licet sub priviis io munitae eο--Imuε , ad Patrem proprie referri videris, in ψυο ει -.ε. qWmur ἐν fumus. Quod vero rationis ἐν sisibis is ' v y V
per quem, Sprrιtuι sancto νn quo . Atque ex postrema isti conscie .
264쪽
etione fit , ut externa Trinitatis opera sint, ut vulgo dicitur, indivisa. adruplicem illum modum , quo considerari Deus potest, fuse, ac reis gie ina, toto articulo, qui legendus est, exponit Angelicus Doctor . .
De eires-UUFμε, Im ἐν mutua inexistantia μνsonarum in invisem. N Ulla Me occurrit specialis dissicultas enodanda a soli termini exponendi. Circuminsessio est mutua personarum in invicem inexistentia, im- meantia, & inhabitatio, qua fit ut Pater sit in Filio, Filius in Patre, spiritus
sanctus in utroque, ita ut nulla prorsus ratione divelli unquam aut separari possint. Inde Christus Dan. x q. probat se unum esse cum Patre, de eadem facere cum Patre, quia in Patre est: 2 onereditis inquit m II. quia ego in P Dre , si Pateν in me es . Et v. Io. dixeratiPater in me manens, irae facit opera.: Haec porro circuminsessio divinarum personarum necessario tequitur ex unitate naturae seu substantiae , quae est in tribus personis. Neque obstat Οppositio relativa personarum ad invicem: non enim in se invicem esse dicuntur, ratione relationum, in quibus opponuntur. 3 adeoque paternitas sor-
maliter non est in Filio . nec vice versa filiatio in Patre; sed cum Paternitas sit in essentia divina sevi & filiatio, dici potest raternitatem identiee dc quasi materialiter esse in Filio, dc Filiationem in Patre, ratione nimirum essentiae divinae, quae una di eadem est numero in utro ue :-tque inde fit. ut quidquid paternitas persectionis habet, si etiam in Filio , in quo est divina essentia, quae est omnis persectio. Nulla hic prois imus in confirmationem Articuli nostri, SS. Patrum t stimonia, tum quia nulla hic occurrit, ut jam moauimus, cialis diserum quia ea testimonia collegit doctissimus Petavius L. q. de
Triniinis cap. 16. quae consulet. qui πο--is . .
Da divinis notioni M. is, quot sint admittendae in
Notio in Mystem SS. Trinitatis, idem est , ac character Ze forma
quaedam peculiaris , qua Mrinas divinas dignoscimus, dc ab invicem diltinguimus. Necessarias illas esse probat Sanctus Thomas I. par. q. 32. art. a. ubi statim observat Praepositiuum negasse illas in divinis proprietates Ec notiones admittendas esse, ne sorte Dei limplicitas laedatur sis Hubi inveniantur, axmnit, ait Sanctus Doctor , abstractam pro cφη- ero. Sicut ectim ransuevimus dicere: Rogo benignitatem ιuam, ides, te aenignum ita eum dicitur in divinis taternitas , intel liuiae Dedia Pater. Deinde ostendit Sanctus Thomas, divinae simplicitati non nocere, quot
utamur nominibus concretis dc abstractis.
pia notiones divinae non differunt a proprietatibus personalibus , sed ramum modo sgnificandi; latius enim patet proprietas per2nali , quRMnotio : Omnis quippe personalis proprietas est notio , ita omnis nati. non est personalis proprietas.. Esus
265쪽
Ejusmodi notiones seu sormas & characteres , quibus per irae dignoscuntur, admisit se Veteres erudite more suo probat Petavius Lib. de Trinitate, in prooemio e consulatur. Ad veram autem notionem conditiones aliquas postulant Scholae Magistri, quibus semel observatis facillimum erit, innumeris sere Occurrere
circa rem praesentem argumentis.
Prima est, ut notio non sit persectio communis tribus divinis personis , sed ad originem pertineat unius personae ab alia. Hujus conditionis desectu , attributum absolutum non dicitur notio . Ratio est, quia perlbnae dignoscunturdi distinguuntur per notiones non distinguuntur autem per attributa absoluta Secunda est, ut notio sit forma Fealis, quae personis conveniat independenter a praecisione mentis nostrae . Hujus conditionis desectu . ratio
principii producti vi , in qua Pater & Filius ; dc ratio termini producibilis, in qua Filius & Spiritus sanctus conveniunt , notio non est, quia
ratio illa eκ una mentis praecisione constat. Tertia est, ut notio si formalitas aut ratio quasi partialis & inadaequata unius ejusdemque completae proprietatis, sed adaequata & totalis. Desecta hujus conditionis, ratio sormalis principii locutionis de radicis totius foecunditatis divinae, non est distincta notio in Patre divino , sicut nec ratio Verbi, imaginis die. in Filio, aut doni & amoris in Spiritu sancto . Ratio est , quia illae inadaequatae de quasi partiales formalitates sufficienter cognoscuntur, cognita proprietate totali & adaequata personae : sic cognita paternitate, cognoscitur Pater fons totius divinitatis. Quarta, ut notio persectionem dc dignitatem personae importet. Hujus conditionis desectu, improductivitas de ingenerabilitas in Spiritu sancto , ratione cujus aliam personam non potest producere, non est notio, quia ad persectionem dc dignitatem non pertinet , quod non possit personam producere. Ratio est, quia persona nomen est dignitatis & honoris; ergo notio alicujus personae ad dignitatem pertinere debet. Quinta denique est, ut proprietas per notionem expressa non sgnificetur per modum viae , ac tendentiae ad aliud , sed per modum formae permanentis . Desectu hujus conditionis , actus notionales seu originis non sunt notiones, quia exprimuntur per modum viae & tendentiae ad terminum. Ratio autem haec est, quia notio est personae character , quo illa eonstituitur, ac dignoscitur; ergo exprimi debet nomine significante formam permanentem, ac stabilem. Duo erso hic in quaestionem veniunt e primum est, sintne admittendae aiotiones in Deo : alterum, quot sint admittendae . Circa primum , concors, ac unanimis est Scholae disrina contra Praepositivum, admittendas
esse notiones quasdam in divinis. Circa secundum nihil praetcribit fides , sed unicuique suam permittit sentendi libertatem , qua usus est Scotus, qui non quinque tantum , sicut seri communis opinio , sed sex admittit notiones, addita sei licet innascibilitati , paternitati, filiationi, spirationi
Vivae, Ac spirationi passivae, inspirabilitate in Filio. CONCLUSIO.
Admittendae sunt in Deo notiones, & quidem numero quinque; non plures, nec Pauciores s nempe, innascibilitas, paternitas, si latio , spiratio activa, & spiratio passiva.
266쪽
Probatur prima pars, quia sunt in Deo plures personae distinctae, quae proprias habent peribnales proprietates, quibus in se constitu uiuur , a se invicem distinguuntur , & a nobis cognoscuntur , ut constat ex dictis initio, ubi de divinis relationibus: atqui proprietates illae sunt, & vocantur a Theologis notiones: ergo &c.' Probatur secunda pars , quia notiones duplici de causa admittuntur a Theologis : I. ut per eas personae ab invicem distinguamur. 2. ut certus earum numerus contra Haereticos definiatur. i. Ad primum quatuor notiones sunt necessariae, nempo paternitas, qua
Pater a Filio; filiatio , qua Filius a Patre; spiratio aliiva , qua Pater , ct Filius a Spiritu ianta; &spiratio passiva, qua victi sim Spiritus Sanctus ab utroque distinguitur. Ad secundum, addi necessario debet innascibilitas. Namque ne plures iit
Deo cogitentur processiones quam duae, ae proinde plures personae quam tres, necesse est intelligere unam e tribus personis divinis esse improductam, deprimum aliarum principium. Cum vero id non satis declaretur per paternitatem , quia qui pater est , non eo praecise est improductusu sed alium patrem habere potest ; idcirco necesse eth aliam specialem supponere noti nem, nimirum innascibilitatem , per quam Pater a nullo esse intelligitur.
Duplici via impugnari haec Conclusio potest , minuendo scilicet , vel
augendo notionum numerum . . . i
Quibus augetur numerus notionum.
Objicies 1. Tam ingenerabilitas activa , & inspirabilitas passiva , qua Filius
nec alium generare potest , nec ab alio spirari, distincta in eo est notio , quam innascibilitas in Patre , in Spiritu vero Sancto ingenerabilitas tum activa tum passiva, & inspirabilitas activa ; unde fit ut Spiritus S. nee principium , nec terminus esse possit divinae generationis, nec otiam primcipium alterius processionis. Paritas probatur: quia ideo admittitur innascibilitas, lair quam notio distincta a paternitate, quia paternitas susiicietue non explicat Patrem ab alio non este, ut dictum est: atqui pariter filiaiio in Filio sussicienter non declarat eum alium filium non producero; spiratio quoque palliva in Spiritu Sancto, etiam tussicienter non excludit alium , quem l ple spiret; ergo ram ingenerabilitas activa in Filio, & improductivitas in Spiritu Sancto distinctae notiones sunt, quam in hascibilitas in Patre. - Resp. nego niaj. & paritatem . Disparitas est I. quia per filiationem , qua Filius, per spirationem passivam , qua Spiritus Sanctus dignoscuntur, lassicienter declaratur, nec Filium alium generare, nec Spiritum Sanctum producere. Namque eo ipso, quo Filius divinus appellatur, procedere concipitur per intellectum divinum, sicut & Spiritus Sanctus per voluntatem ;ac consequenter nec a Fritio alium generari filium , nec a Spiritu S. alium spirari spiritum e quia & Filius exhaurit in Patre vim totam generandi , dc Spiritus Sanct. vim totam spirandi, cum uterque infinitus sit, atque ejusdem facultatis infinitae multiplex esse non possit terminus infinitus, quia to a ab unius productione facultas exhauriatur. a. Dii paritas est, quia, ex dictis,N 'tra dignitatem ac persectionem exprimit: ita in Patre eite innascibilem, esse sontem ac principium aliarum personarum , seu esse Deum a se , honorifi
267쪽
eum quid ac persectissimum auribus nostris insonat . At noli ita est de ingenerabilitate activa in Filio , & inspirabilitate in Spiritu Sancto : neque enim, secundum nostrum concipiendi modum, perfectioni deputamus hoc vel illo speciali modo produci aut alium noa producere ; alias eo plures in homine eersectiones agnoscendae larent , quo plures modi sunt, quibus non producitur : ita persectio in ipso soret , non creari ut Angeli; non e limo fingi, ut Adamus; non e radice surgere, ut plantae &c. I'. rro non generari , & non spirari , idem est ac non certo quodammodo non. prodlici; ergo neutrum dignitatem aut persectionem significat.
Instabis i. Sicut Diratio activa in Patre , & Filio respectu Spiritus Sancti , est notio distincta, qua Pater, & Filius intelliguntur spirare Spiritum Sanctum , ita in Filio , & Spiritu Sancto specialis esse debet notio,
qua dignoscantur ut a Patre producti seu procedentes. Resp. nego paritatem . Disparitas est,. quia Filius . dc Spiritus Sanctus diveria ratione a Patre procedunt , Filius ab intellectu , Spiritus Sanctus a voluntate , diversa autem illa ratio procedendi , iussicienter exprimitur per filiationem , dc spirationem passivam: at Pater , & Filius producunt Spiritum Sanctum per unam, & communem spiratione in activam . Instabis a. Esse sontem seu principium totius divinitatis, nonne persectionem ac dignitatem in Deo. significat Ergo. distincta est in Patre notio , & innascibilitati addenda. Res p. dist. ant. Ei Te sontem seu principium totius divinitatis , est persectio, & dignitas, ab innascibilit te , paternitate, & spiratione activa indistincta, concedo : distincta , nego.
Instabis s. Persectio distincta esse debet in Filio, adeoque , & specialis
notio, quod sui productione totam exhauriat intellectus divini foecunditatem, sicut Spiritus Sanctus totam μcunditatem voluntatis. Resp. persectionem quidem esse exhaurire totam iscunditatem intellectus, dc voluntatis, verum persectio illa non distinguitur a filiatione, &spiratione passiva: eo enim ipsis, quo Filius concipitur tanquam terminus intellectionis , & Spiritus Sanctus volitionis, concipitur uterque tanquam terminus infinitus intellectionis , & volitionis ; ac consequenter uterque in ordine suo infinitus, & unicus. Instabis A. Quod Filius spirari non possit, ex eo habet,. quod procedat ser intellectum : atqui procedere per intellectum ,. nonne persectio est initio specialis, ac consequenter distincta notio Resp. Hanc quidem persectionem. esse, sed inclusiam & indistinctam a filiatione . Instabis s. Filius divinus est etiam . verbum ac imago Patris: ergo , dc. haec quoque notio, esse verbum, & esse imaginem addenda . . Rei p. neso consequens . Ratio quippe verbi , & imaginis sincienter exprimitur in filiatione , quia omnis filius sui patris imago est ac cha-
Instabis 6. Spiritu; Sancti propria' quaedam ratio est , quod st. Dei do
Rei p. rationem hanc doni , amoris , lassicienter includi ae exprimi inspiratione passiva. Instabis I. Innascibilitas aeque competid Spiritui Sancto, ac Patri. Resp. dist. Innascibilitas sumpta pro negatione generationis , concedo ἰοῦ sumpta pro omnimodae improducibilitate , neso. Indi
268쪽
Insubis 8. 3Simi spirare commune est Patri , & Filio , ita Filio, AeSpiritui Sancto commune est produci ; ergo utrumque pari jure in notio.
Resp. nego consequens. Discrimen est , quod spirare , quod commune est Patri, & Filio, sit aliquid reipsa unum ipsis conveniens : at produci commune non est Filio, & Spiritui Sancto, nisi per mentem ; reipsa enim
diversa ratione producuntur .' at quod per mentem essingitur, id notionibus accenseri non potest, quia mens non efformat notiones, sed eas supponit. Instabis s. Innascibilitas etiam divinae naturae propria est ; ergo non soli patri accommodatur, Rei p. nos hic loqui de personis , non de essentia ; unde inter condi riones ad veram notionem requisitas , una est, ut nempe notio ad originem pertineat Objic. u. Omnipotentia est notio peculiatis Patris, scut sapientia Filii . Reip. nego ant. Haec quippe absoluta , nec pertinent ad Originem pertinarum: ex dictis vero paulo ante , aliqua sunt abi tuta Dei attributa , quae speciali modo personis tribuuntur, & accommodantur. Objicies 3. Origines, v. g. generatio activa, & passiva , inter notiones Computati debent, si quidem pellonas ipsas distinguunt. Res p. nego ant. Origines enim concipiuntur velut actiones fluentes, ac quasi riae, & tendentiae unius personae ad aliam: porro ex dictis, una ex conditionibus ad notionem requisitis est , ut non significetur per modum actionis ac tendentiae , sed sormae cujusdam permanentis.
Quibus minuitur numerus notionum Objicies x. Non plures sunt notiones, quam relationes; notIOnes enim sunt proprietates relativae: atqui sunt tantum quatuor relationes : ergo dc quatuor notiones .
Res p. nego maj. quia relationes necessario dicunt ad se invicem oppo-stionem: cum ergo qnatuor dumtaxat sint in Deo , quae invicem opponuntur, nempe paternitas, filiatio, spiratio activa , & passiva , consequenter sunt quatuor dumtaxat relationes: notiones autem nullam diculit ad se invicem oppositionem, nec consequenter necesse est ut sint relativae; ita innascibilitas relativa non est. Objic. a. Notio debet dignitatem, & persectionem aliquam dicere; atqui non talis est innascibilitas, quae meram sonat ,& exprimit negationem. Resp. innascibilitatem quoad nomen aliquid negativum significare , sed quoad rem ipsam significat summam , & positivam persectionem , per quam Pater cognoscitur tanquam fons seu principium, & origo divinarum processionum : esse autem in Deo attributa quaedam quoad nomen quidem negativa, sed quoad rem positiva, omnes Theologi agnoscunt, eujusmodi sunt independentia , jnfinitas, immensitas &C. Instabis r. Innascibilitas est etiam propria Spiritui Sancto, qui nec genitus est, nec factus, sed procedens; ergo innascibilitas non est Patri singularis ; nec consequenter vera ipsius notio. Res p. dist. antecedens . Innascibilitas sumpta pro negatione generationis Propria est Spiritus Sancti, qui non generatur, concedo: sumpta pro nega
269쪽
Hone cujuscumque processionis, quo sensu hic a nobis usurpatur , & soli Patri convenit , qui est principium sine principio, nego. Instabis a. Si innat cibilitas persectionem sonat, & exprimit; ergo imperfectionem sonat, esse seu proce tere ab alio ; ac consequenter Filius, &Spiritus Sanctus, qur a Patre procedunt , imperfecti dicendi sunt. Res p. nego sequelam. Utrumque enim in Deo aequaliter est persectum, esse principium , vel terminum processionis ; quia utrumque unam , &eamdem numero essentiam divinam participat, quae omnis est pellectio. Instabis 3. Saltem inde sequitur, esse in Patre aliquod, quod persecti nem sonat, quot non est in aliis personis . Resp. idem de qualibet relatione dici posse, quae est in una persona, &non in alia; V.g. de paternitate, quae non est in Filio, de filiatione, quae non est in Patre , cui objectioni jam non semel satisfecimus: ad summum inde seqttitur, esse aliquid, quod persectionem sonat, quod non est in aliqua peribita formaliter, licet sit identice, & ratione communis naturae. Objicies 3. Notio debet esse singularis ac propria uni personae : atqui talis non est v. g. spiratio activa, quae Patri simul, & Filio competit. Res p. nego ant. sufficit enim ut notio discernat seu distinguat personas,
Instabis. Si spiratio activa si notio, quia notio est aliqua positiva persectio , sequitur Patrem , & Filium persectiores esse Spiritu Sancto, cum uterque duplici gaudeat notione , Pater scilicet paternitate , & spiratione activa, Filius autem filiatione, di spiratione activa; econtra Spiritus Sanctus unam dumtaxat habet, nempe passivam spirationem . Resp. eidem dissicultati eamdem sufficere mox adductam solutionem ridentice quippe , & ratione essentiae , unde omnis persectio; Spiritus Laeque perfectus est ac Pater, & Filius. - ARTICULUS VI.
De missione in divinis . CVm in Scripturis Filius a Patre , & Spiritus sanctas a Patre, Filio mitti dicatur, de illa missone tractant Theologi.
Quaeres igitur I. an aliquae personae divinae mittantur, re quae . Rei p. duas esse S. Trinitatis personas, Filium , & Spiritum sanctum , quae mittuntur. Filius a Patre, Spiritus a Patre, & Filio. Ioan. 3. V. I 6. Sre Deus dilexit mundum , ut Filium suum unigenitum daret ... Non enim ruisit Deus FiLum suum in mundum, ut Pudicet mundum, sed ut DIvetur
mundus per ipsum. Et cap. 6. V. 18. Sicut misit me vivens Pater, on ego Vivo propter Patrem . De missione vero Spiritus sancti , Ioan. i q. v. 26. ILee Iocutus sum vobis, ait Christus, apud vos manent. taraclitus autem Spiritus Sanctus , quem mittet Pater in nomine meo , ille vos docebit omnia.
Et cap. I . v. 26. Cum autem venerit Paraclitus , quem ego mittam Σοbis
a Patre , Spiritum veritatis, qui a Patre procedit. Atque his Scripturae testimoniis Veteres demonstrabant adversus Sabellianos , realem in Deo perldnarum distinctionem: nemo quippe seipsum mittit ; unde necesse est eum , qui mittit , distinctum esse ab eo , qui mittitur. Missio porro illa dependentiam, & inferioritatem non arguit in eo, qui mittitur, sicuti objiciebant Ariani, sed tantum originem , & emallat:Onera
270쪽
Iesus personae ab aliar missio quippe illa non ex imperio fit, sed ex coma
Quaeres a. quid sit inissio in IV. .
Resp. veteres milli mem reposuisse modo in aeterna productione unius personae ab altera; modo in externa personae essicientia quadam, & sensi-rali erga homines apparitione; modo in utraque simul. Testimonia Uet tum dabit Petavius II 8. de Trinitate cap. I. Communis, ac receptissima Theologorum sententia est, missionem in Deo duo ineludere e L productionem seu originem unius personae ab alia. Hujus conditionis deiectu , Pater vere, ac proprie dici non potest mi Ds, quia nullum habet principium, a quo sit , sed est omnino improductus& innascibilis, ut paulo ante dictum fuit. a. ut personae, quae mittitur, fit exterior quidam effectus vel sensibilis & apparens, vel internus & latens. Sic Pater , cujus vox in Baptismo Christi audita est de Coelo , utcumque improprie missus dici posset, quia exterius apparuit sicut ιχ Spiritus Sanctus, qui in forma sensitatis columbae praesentem se in eodem Christi Baptismo exhibuit r quo sensu nonnunquam taristus a Spiritu Sancto missus dicitur, quia Spiritus Sanctus auctor est , & effector humanitatis Christi. Verum effectus exterior , qui potissimum ad rationem missionis proprie dictae attenditur, est illa intima pellanae divinae quoad substantiam praetentia, ex qua certus quidam exsurgit effectus , qui personam substantialiter praesentem constitueret, si aliunde per suam immen fitatem praesens non esset. Ratio est, quia persona, quae mitti dicitur, debet vel de novo fieri praesens quoad substantiam in loco, vel quoad novum effectum dc modum praesentiae: sed non potest persona divina de novo fieri praesens per substantiam im loco, quas ab illo absens esse posset, cum sit immensa, eoque nomine rebus omnibus intime praesens sit; debet igitur praesens fieri per novum aliquem effectum . Sic v. g. quando justificatur homo, persona Spiritua Sancti fit ipsi' intime praesens, non quidem simpliciter dc quoad substantiam, quasi antea fuisset abiens, sed quoad gratia' & charitatem; uno verbo, uantum ad moadum specialem, quo justum assicit di in eo inhabitat, juxta istud Ioan. rq. v.
23. Si quis ditigit me, sermonem meum servabit, is Fater meus diliget eum , is, ad eum veniemus , is apud eum mansionem faciemus. Et Rom. s. V. s.charitas Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum Sanctum, qui datus est nobιι: ubi distincte exprimitur & persona Spiritus Sancti, quae data est , , charitas seu gratia, quae ipsius singularis praesentiae effectus est.
De persenis divinis fiuiuatim sumptis .
De persona Patris AN Ullae in Scholis ei rea personam Patris controversiae moventur . De nomine dumtaxat & proprietatibus Patris hic paucis dicemus. Quaeres quot nominibus prima SS. Trinitatis persona soleat designari . Resp. vocari patrem, in enitum, erincipium: aliquando, licet rarius , causam cc auctorem Filii: solum Patris nomen in Scripturis exprimitur,ac maxime proprium est. Duplici autem sensu intelligitur, lato, dc stricto: priori Totirneo de Trinitate. Tom. Il. R modo,