장음표시 사용
41쪽
a CEN svRA Dv ACENSIS . detur. Testantur enim illi & docent scripturam, non modo quod diserte ab Apostolo di istum est j disi itus instratam: sed & a Spiritu Sancto prolatam, ' di Diam,' ob stam ct a Cortuo' ωnditam esse, eiusque Scripto res fuisse velut calamos, quibus Spiritus Sanctus, tan- uam primarius author & scriptor, ad eam nobis tra-endam uteretur, iuxta illud lingua mea calamus scribae velociter scribentis. Vnde Sanctus Ireneus scripturas perfectas esse pronunciat propterea quod a Verbo Dei Spiritu Sancto eius sint dictae. Et Beatus Gregorius de authore libri Iob dicit , dc scribit in hunc modum: Sed quis haec scripsierit valdesuperuacue quaeritur, cum ramen author libri Spiritus Sanctus iliter creditur. Ipse igi
tur haecfert i, qui sita scribenda dictauit ; Iae scripsi, qui ct iL
lius operis inspirator extitit .sper sicribentis vocem imitanda ad nos eius facta transmisi. Deinde rem hanc similitudine declarat: Si magni cuiusdam viri epiuom osceptis legeremus verb ,eaque quo calamo Acripta fuissent qu.ereremuet, ridiculum profecto esset in non Epistolarum, O authorem scire , sensumque cognossere,sed quali calamo earum verba impressa fiserint in a.
gare fuderemas. Cum ergo rem cognorimus, ei que rei Spiritum Sanctam authorem tenemus, quando Scriptorem qu.erimus,
qaidabud agimur nisi legentes luteras de calamo persi rarit Sic Gregorius. Iam vero id quod dictatur, id non quomodocunque, sed verba tim excipiendum scribenti sug- peritur. Ob ' quam causam, nec verbum, nec syllabam, nec apicem in scripturis otiosum aut superfluum inueniri, frequenter & grauiter Patres testantur Hinc& in singulis etiam scripturarum verbis excutiendis, diligenteric religiose inueniuntur occupati,ut mysteria inde aliqua eruat spblimi spiri tys Sacti magisterio non indigna unde huiusmodi apud eos leguntur Sentenariae, nec syllabam nec apicem esse in litteris sacris, in cuius profundo non sit grandis quispiam Thesaurus; Intolerandam prorsus&grandem blasphemiam esse s quis vel verbum asserat in scriptura inueniri otiosum νSingulos sermones, syllabas, apices puncta in diuinis
42쪽
CEN svRA Dv ACEN sis 3 scripturis plena es. sensibus; deniq; singula verba scripturarum, singula V es e Sacramenta. Ab illis porro minime diserepant hodierni Doctores, inter quos R. P. Gregorius a Valentia Societatis nominis Iesu Theolo- :gus in sua analysi fidei catholicae' testatur nihil omnino inscripturis esse quod peculiari spiritus Sancti instin.ctu scriptum non sit, idque patere ex c5muni etiam sen- i.Missu fidelium. Et paulo post, ' DuMνm esse non debes, in- Theo ψquit, quin omnes ,singuia Scripturarumparticuti sint a Diritu Sansso dictatae ct exaratae. Et R. P. Franciscus Costerus tib. . eo-- controuersiarum capite primo, eiusdem societatis Theologus in Enchiridio controuersiarum e Sacra litte' ea .is. s. re dictura a Spiritu Sancto nec ista unum , vel unum apicem
Non est necessarium , ut singulae veritates & sententiae sint immediate a Spiritu sancto ipsi scriptori inspi
Cum Scriptura Sacra sit Dei verbum, tanquam ore Dei prolatum, de spiritu Sancto dictatum, utque ea- o FHis 3s dem partium singularum , quae totius ratio , dubitarimon debet, quin singulae veritates& sententiae in ea contentae , sint a Spiritu Sancto immediate profectae , &Scriptoribus ini piratς: non illae tantum quae a ' Pro- Ihetis& Apostolis, verum etiam quae ab alii, Scriptori' Ηρ .L.us Sacris editae sunt. Sicut enim Prophetis& A postol is, ' vel per eos locutus est Dominus , ita generatim testatur δεν Augustinus Sacrae scripturae Authoribus, vel per eos ciuites .i Deum locutum esse, quodque nihil aliud intueri opontet in Scripturis Diuinis nisi quod per homines dixerit is e. is , Dei Spiritus, sed& alibi venerabilem stilum Spiritus ii Sancti vocat Scripturam sacra, dicitque ' sacris scripto-daia P cloquendi facultatem or illam texendi hermonis
43쪽
modum yrio sunt. Nam ut in sacris litteris multa occur runt quae suis scriptoribus per humanam scientiam, vel experientiam cognita esse potuerunt, quoniam tamen 1 sella est, aut certe lovgissime infra certitudinem ver bi Dei subsistit omnis scientia & experientia humana,
quoque sententias seu Veritates, 1... H. Vt ad Dei Verbum pertinerent, non perhumanum tan-
sum Uriam tum modo Spiritum , sed plane per diuinam Spiritus sancti motionem atque instinctum ab iisdem Scriptoribus proferri. Sicut Christus Dominus quamuis homo, sciens ec experiens, nihilominusi spiritu quoque diuino dixit exempli cauta, non est Prophera lae sonore nisi in patria sua tenus sicaeco ducatumpraeseat ambo in foveam cadunt, & nomne duo pageres age Coeum, de alia eiusmodi seos bus C. mul&vulgo desumpta. Quocirca idem generatim de
Spiritu sancto Apostolis suis promissis legitur : In
vas docebit omnia se mobis omnia quaecumque dixi vobis: si omnia, ergo & ea, quae post Ascensionem magistri in cςlum memoria forte retinebant ab eo audita, dc quae aliquo modo poterant eis humano a c. - io. modo esse nota.bVnde Gabrieli scribit: multas r. i. . i. esse naturales veritates Apostolis a Spiritu sancto siug-
gestas. Nec pugnat cum diuina Spiritus sancti sugge-L M.AEM. stione, quod liber aliquis canonicus non sine labore, ac meditatione, humana quadam sit conscriptus industria, suandoquidem non solum ubi, sed&quomo- .do vult soleat spirare Spiritus sanctus. Atque hinc veChristus ipse vere Deus omnipotens in quibusdam pem agendis operibus suis plane diuinis & supernaturalibus nonnullam tame molitionem interdum adhibebat humanam & tardam, ita & in verbis ac librorum compositione, si scribere voluisset, laborem nonnunquam de meditationem, simulque industriam aliquam adhibere potuit humanam, quamuis interim Spiritus eius humanus , itemque os, lingua, manus, digiti, perpetua qu dam essent instrumenta diuini Spiritus. Et sane si non 'necessarium,3t singulae veritates& sententix, quaa
44쪽
scriptori inspiratae , non modo sequetur indeterminabilis altercatio super sententiis immediate vel non immediate inspiratis , verumetiam de integris euangeliis quorum historia potuit humanitus esse nota imo A de omnibus scripturis non Protheticis dubitabitur,an immediate Spiritus sanctus eas cripto ribus inspirauerit. I.
AssERTIO III. Liber aliquisqualis forte est secundus Machab.
humana industria, sine assistentia Spiritus Sancti scri- 'ptus, si Spiritus Sanctus posteatestetur ibi nihil esse labium dicitur Scriptura Sacra.
Multo magis haec quam duae suPeriores, improba da est assertio, tanquam maniferii erroris periculum
continens. Constat enim inter omnes omnem Scri- a Gret. apturam sacram iuxta Apostolum esse diuinitus inspiratam, diuinam esse doctrinam, quam spiritu Sancto inspirante atque dictante authores Sacri litteris mandauerunt. Vnde nec summorum Pontificum aut Conciliorum de rebus fidei decreta, ac definitiones scripto mandatae, quamuis spiritus Sanctus per Ecclesiam nobis testetur ibi nihil esse falsum , scripturae Sacrae nomine umquam fuerunt compraehensae: adeb. ut nec Symbolum Athana' , quod tota decantat Ecclesia, nec illa Leonis ad Fauianum Epistola cuius textum via me ad unum iota in omnibus venerabiliter suscipi G. co. . M Iasus Papa sub Anathemate praecipit, scripturis Sa eris, vel ab ipso Gelasio vel a posterioribus fuere annumerata cin quibus tamen pariter humanam industriam, Et spiritus Sancti assistentiam agnoscimus. Quare' lto nunus si quislibe sola mana industria, que
45쪽
CaΜsvRA I VI crNsis Spiritus Sancti assistemia, scriptus fuerit, etiamsi postea testetur Spiritus Sanctus ibi nihil esse falsum, eniceretur Scriptura sacra. od qui dixerit prςter alia fateri cogetur singularem quampiam yeluti Thucidi dis aut Liuist historiam, si Spiritus sanctus testetur nihil esse
falsi in ea, Scripturam Sacram ide6que & scripturam diuinitus inspiratam esse, tum iri: eadem enim sunt Apbstolo Scriptura Sacra seu Sacrae Literae, & Scriptura diuinitus inspirata. propter quum liber Machab.
secundus hoc enim exemplum et u dubitanter inasse tione interponitur iuxta Conciliorum desinitiones scriptura sit vere canonica , diuina , & sancta, fatendum quoque est: quod sit Scriptura diuinitus inspirata, quodq; Spiritu Sancto inspirante a suo auxit ore sit editus; qualis dici nullo pacto potest,si humana tantum industria sine assistentia Spiritus Sancti conscriptus fuerit, quantumlibet postea testatus dicatur Spiritus Sanctus nihil in eo falsi contineri. Quod si autem tale quid vel
de uno Sacrae Scripturae libro concesserimus, eadem ratione & de mul tis aliis idem sentire licebit, ac nominatim de Euangelio Marci, de quo Hieronymus commemorat eum iuxta quod petrum referentem audierat
Euangelium scripsisse , idque Petrum cum audisset probasse,&Ecclesiae legendum sua authoritate edidisse. Verum cum id non sit ita accipiendum, quas Euangelij illius historia a Marco fuerit humano Spiritu conscripta, & postea diuino spiritu per Petrum approbata; sed sic potius ut Petrus intellexerit, diuina inspiratione scriptum esse illud opus, ide6que sua authoritate com-l robauit ,& Ecclesiis legendum tradidit, cur non simie quid agnoscimus in libro secundo Machab. A quouis alio Sacrae Scripturae libro, cui Apostolus aliquis vel
Ecclesia authoritatem dederit: non enim ideo inspiratum aliquid diuinitus est, quia postea sit approbatum, sed ideo est approbatum, quia fuerat diuinitus inspira- . tum . Neque enim'rpprobatio seu testificatio Spiritus sancti facit ipsum esse diuinum, quale prius non erat.
46쪽
C gN s v K A I Q A c et N s i s Denique manifesta est Augustini sentistia Deum illis m. is is authoribus, vel per eos tunc quando scriberent locu tum fuisse, idque uniuersos credere fideles.
DE PRAEDEsTINATIONE ET REPR*2ATIONE.
Augustinus definit quod praedestinatio est praescientia&praeparatio beneficiorum Dei, quibus certissime liberantur quicunque liberantur. Quae definitio valde bona est, si intelligatur de praedestinatione hominum, quae susponit seruitutem & peccatum & de certitudine ex praescientia, non ex mera praeordinatione . . i
Praedestinatio hominum lapsorum comolem: tiar in primis salutem ternam, deinde omnia praesidia quibus t Leorum salus procuratur. Primum ἡnim proposuit Deus ab aeterno, quibus ga atuito amore sui regni consortium 'itribueret: lchosa reliquis adeuna hono rem noti assum- ptis consilio suae voluntatis separauit. Deinde modum& uniuersum ordine n arua se disposuit : secundum quem electorum salutem procuraret. Hunc ordinem assertor in uertit, faciens prae lentiam &praeordinatio. nem mediorum priorem illa Dei praeordinatione, qua certos praeordinauit ad finem suum ultimum , vitam aeternam; cum de fine primum disponatur. Secundo loco peccatur ea re in assertibne , quod certitudinem praedestinationis pendere velit ex praescientia,& eo tranat verba Beati Augustini: cum si ex absolura Dei vo-337luntate, diligentis, eligentis, ac praeordinatis ad vitam aeternam': ipseque contra Augustinus apertissime ad idem obiectum reserat praescientiam de qua loquitur, P a d. quod praedestinationem i ut Prosper ex Augustini sententia, in bonis prorsus eaθem esse vult praescita &
47쪽
13 2o. & 3o, potest intelligi: imb ex hac ipsa satis imtelligitur : Gasi scilicet primum Deus consideras set qivd li rui a cuiusque arbitrium cum tali aut tali gratia , si staretur et , facturum esset: deinde autem proposuisset ei dare talem gratiam, & denique gloriam. Ex quibus incidit in aliud maius absurdum, quod praedestimatio sit ex praeuisione boni usus liberi arbitrii is dolarina repugnat scit turis sacris A ex pressae dotatives Hi ' Augustini,h Prosperi,Fulgct. dcalionam qui contra & eorum reliquias catholicam de gratia Christidoctrinam erudite & laudabiliter defenderunt. Repugnat Ec definitionibus Caelestim Papae in Epistola ad Episcopos Galliae, & Leonis in A
rausicano Concilio,vtalia praetereamus,qui dum nul-tiom bonum ad Ialutem vitae aeternae pertinens in nobis esse definiunt' . rq ad Wn in nobis , siue in cordibus nostris, atque in ip libero arbitrio Deu operGari ita ut omnis mo- eois tib ε. tus bonae voluntatis sit ex Deo , quietis in nobis τι quia θ - volt veli , O a amm, nec nostram expectat τoluntauem taed. in .. i quique , q*otus bona Simm, in nobu atque nobi cum ut operemur ope Mur, sic ut nulla faciat homo bona, quae non
Dempruinetvtfaciat homo: manifeste ostendunt, subprς destinatione diuina comprehendi praeparationent sea praeordinationem omnis boni nostri , quo in vitam aeternam tendimus, iuxta Scripturas potestu facere , Deus es qui operatur in nota O velle o pers ei, iatur in Domino glorietur: inis re discernis' Quid habes quod non accepissi Z Creati in Chri Iesu in operibus bonu , qua
: ε .ι- m Memm: &alia huiusmodi, quibus ad defendendam Christi gratiam Sanctus Augu- 'a' si inus & alii copiose usi sunt. Qub peculiariter faciunt
quae electi unem seu praedestinationem non ex ope- Wil AE. ribus, sed ex vocante secundum propositum voluntatis
48쪽
CEN svRAtDv ACENfrs 'diuinae, asserunt : &ad occulta Dei iudicia reserunt, cur alius prae alio eligatur. Item promissiones illae noui testamenti. Esech. II.&36. Non ropter vos e faciam, sedi. 5:
friter nomen sanctum meum : ct dabo vobis cor nouum, sepona 'iritum nouum in medio vestri: cor auferam cor lapideum de carne vesta, or dabo vobu cor carneῶ:-Spiritum meum ponam in medio vestri : O faciam ut in praeceptu meo ambabiis , o iudicia mea custodiatis operemini. Et Hierem. 3r. Dabo lo gemmeam in viscerum eorum , ct in corde coram scribam eam. Et Deuter. 3o. Circumcidet Dominus tum cor tuum es cors minu tar, ut diligas Dominum Deum tuum in toto corde tuo or in tota anima tua. Cum enim per legem non esset iustitia: nec δε- - sal. i.
tafuisset lex, quapoinei vivificare, promisit Deus, deinde dc misit silium siuam, per quem iussicatio legu impleretur in nobis. Deus enitii facit quod praedestinauit, &complet quod
promisit. Praede Mione lurippe eo Dempraesciuit, qua e-
, ut ipsi acturin, ait Augustinus in libro depraedesti. cap.rs. item, Dem non de nos voluntatis potestate , sed desis '' praede Bination romisit .promisit enim quod ips acturinfuerat, non homines: quia eis aciunt homines bona , quae pertinent ad Viri 6. υἱ- colendum Deum, ipse facit vi illi faciant quae praecipit, non issi 0, faciunt uti e faciat quod promisit Alioquin vi Dei promissa im- 'pleautor , non in Dei , sed hominum es potestate. Sic ille. In eiusdem rei typum etiam illa veteris testamenti de terra Chanaam populo lsrael danda promissio flex enim R- - ν. 'spiritalium eu rerum figura , & noui testamenti allegorias continet non nitebatur vllis populi illius prae- uisis meritis , sed mera liberalitate voluntatis diuinae.
Neque eoim, inquiet, propteriustitiad tuas ct aequitatim eorris Demer'.
tui ingredieris , ut possideas terram gentium illarum , d in compleri r verbum Aum Dominω, quo ub iuramentopollicitus ea patrabvi tuis Abraham, Isaacor Iacob. Vnde & terra illa nomen accepit, ut vocaretur terra promissionis usque in hodiernum diem. Praeterea manifeste nobis commendat hanc praedestinationis gratiam oratio Dominica , qua Deum oramus ut a nobis sanctificetur nomen . eius, & fiat a nobis voluntas eius, & intentationem non
49쪽
CEN svRAtDv ACENSI s. inducamur; adeo visi alia documenta non essent cait Augustinus de dono perseuerantiae cap. 7. 1 haec oratio Dominica nobis ad causam gratia quam defendimus , sua suffieret. Quanquam gratiam commendant &euidenter asserunt
ν I. - preces Ecclesiae, de quibus eodem loco Augu-
ω, .in Di- stinus : attendat Ecclesia quotidianas orationes suas. Orat et tmis μή increrili credant: se Deus ergo eos couenit ad fidem. Orat utcredentes perseuerent; Deus ereo donatperseueraηtiam urique in f, ct 0- nem. Haec Deu actutast esse promisit. Ipsa est praede inatis sn-
Et Celestinus Papa ad Episcopos Galliae ca. io.
ob. . dono ObsecraIionum quoque sacerdotalium sacramenta re Iciamus, Apostosis tradita , in toto mundo atque in omni Ecclesian, uωρ - cathotica uniformiter librantur, ut legem credendi lex statisat
υς. - iit. senticandi. Ac demum enumeratis iis quae in die Parasceves pro omni hominum genere orat Ecclesia, concludit: Totum diuinι operis esse sentitur, ut haec e cienti Deo semper gratiarum actio , laudi que cons is pro illuminationeratium velcorrectio ne redieratur. Vnde rursum Augustinus,
i. contra duas Epistolas Pelagii testatur, nihil ho-
m Mira mini in Scripturis Sacris iuberi a Deo propter probant iis c liberum arbitriunm, quod non inueniatur vel arra, eius bonitate , vel pasci propter adiutorium gratiae demonstraarim.
1 o. iis .f. Hinc est illud ab Augustino frequentatum, fremente .iνιbis licet ac inclignante Pelagjio: Domine da quod iubes , or iube Et illud eiusdem a Prospero repetitum : dena κων - in ipse quod mandas. -d idem Ecclesia orat in Sabba to Sancto dicens; da nobis vesie O posse qued praecipis. Cuncta igitur bona nostra ad praedestinationem Dei sunt referenda, ut praedicare praedestinationis beneficium non sit aliud quam praedicare Deum omnia bona in electis suis operari, uti docet Augustinus lib. de dono perseuerantiqcap. 37. Declarat praeterea hanc prςdestinationis doctrinam ipsum primarium gratiae ac praedestinationis nostrae exemplar Christus homo Deus , qui cum ad eam dignitate ob nullam praeuisum liberi arbi- motum fuerit praedestinatus , satis ostendit nihil M. d. δε- amplius tribuendu esse homini lapso in sua ad gloriam
50쪽
CEN svRA,Dv ACEN s I s. yri praedestinatione, uti multis locis ratiocinatur Augustinus. His accedit, quod negari non potest, paruulos saltem qui percepto regenerationis sacramento ante ii. l. 1.vsium rationis decedunt, ex sola Dei praeordinatione, non ex ulla praeuisone liberi arbitrij praedestinatos esse, ut ad inscrutabilia Dei iudicia referendum sit, cur illi praedestinati sint, non alij. argumento saepissime utuntur veteres : quo dc inter neotericos utitur R. P. taloi Theod. Pelianus ex Societate nominis Iesu Theologus in libr. de satisfactione nostra, sectione Io. ita inquiens, rid3 ρεν . Secreta aeternipatris electione I ut areonomiae Christi fractos f- se seque quibusaeam clementer conferatur, abis is iudicioμό- trahatur , quemadmodum id varas infantium casta minime ob--sure nobis sendunt.. n& ipse harum assertionum author nonnullos adultos , sola Dei praeordinatione ele- t δει-Mctos non videtur abnuere , quandoquidem dicatinas I 'ι sertione Io. fortem Paulo , Magdalena , aliisque nonnulus, cum conuerterentur , e scaci gratiae excisatione voluntatem
Disse DoLibiliter determinatam. Confirmatur denique doctrina haec illa praedestinationis apud Augustinum Lib. δε dono definitione , quam assertor in alium sensum diuertere conatur , quandoquidem & scopus Authoris ,& totus loci contextus , atque adeo verba proxime praecedentia , ubi dicitur , Deum praeuid e sena bene Dia, iquibus nos tiberare , hunc sensum postulent. Eundem Augustini locum olim a quibusdam excerptum & M. Eis inter dubia relatum tractans Proseer, quando negasset verbis illis absque graui errore resista posse, subiungit: ' ognoscamus itaque Iap euter, 'eque Dieamur, praescisse incommutabilem Deum, diibus esset daturus vι crederent, aut quos daturus essi ovo, ut ex 's non perderet quemquam:'si hae praesinuit, beneficia sua, illum , quilus nos dignatur liberare, rasitauis. Et hanc esse praetinnationem sanctorum, praescien-
riam sic BGtpraeparatione ratiae Dei, qua certissime tiberantur quicumquc tiber/ntur. Ieros autem quicunque non liberantur quos a gene ab perditione humani generis, gratia non exemit,
. iusti nouerimus iudicio non exemptos: O quid nobis remissis