장음표시 사용
61쪽
ι, CENsvRA Dv Ac ENfrs. pra ostensum est. Vnde patet, etiamsi quod sumitur verum esset, essicaciter ramen non inde colligi quod intenditur. At neque hoc verum est. Certum enim est, non omnes obligari prςcepto de baptismo suscipiendo, sed eos tantum, quibus est promulgatum. Quod autem ad hanc attinet assertionem , Deus quantum in se est vult omnibus dare gratiam baptismi, ea primum manifestam in paruulis exceptionem habet. Vnde ait Augustinus , quod plerumque festinantibus parentibus , dc paratis ministris ut baptismus paruulo detur, Deo tamen nolente non ritur. Et in f p. ad Vitalem io . 'tulti, inquit, salui nangunt , non quia i , sed quia Deus non vult: quod sine in caligine mans statur in paruulis. Quare dici non potest Deus, quantum in ipso est, ipsis voluisse dare gratiam baptismi. Deinde nec de adultis verum est. si significe tur, uti vult assertor , omnibus adesse suffciens auxilium , sic ut ex parte Dei nihil amplius requiratur ad gratiam baptismi consequendam. Eam enim nemo adultus consequitur absque fide & poenitentia , rarien prima datur, ex qua impetrasturcaetera, ait A ugu stinus. Constat autem non omnibus dari fidem & poenitentia . Non enim omnium es es&de quibusdam dic tur, nequando det illis paenitentiam.
Hunc locum Deus vult omnes homines saluo eri)vult omnes saluos fieri qui salui fiunt, non videtur exponere Augustinus secundum intentionem Apostoli 3 dc sex ampliusque argumentis dicta interpretatio oppugna
Sic ille,cum n gnulla,ut videtur,trepidatione de bona sanctissimi doctissimique Ecclesiae doctoris expositione
pronuntiat. Catharinusverb,eande quam assertor secin
tus doctrinam, audet & dicit, ratibin , is lacerari O δε-
62쪽
ctoris sensum, quem in allegandis, pro Gefensione gratiae Christi, scripturarum testimoni js producere sole oat contra Pelagianos. Estque ubi generalius pronuntiare
ausus fuerit, Nus m a veteribuspeccatum esse mams, quamis veris atque germanis diuinarum secripturarum proferendis intelligentys, quando contra haemeticos veritatem propugnabant
Catholici. Quae quidem licentia quid aliud quam petulantibus inge hs auribusque prurientibus fenestram, ne dicamus patentissimam portam, ac viam aperit, per quam damnatae olim & subinde exterminatae haereses iterum reuocentur in orbem amuis igitur huius Apostoli sententiae reperiantur&aliae probabiles expo- stiones, tum apud alios Authores, tum apud Augusti- P p D. num, probari tamen non potest quod haec una exposi---tio, quaeron modo Augustino,ised&Prospero,&Fungentio, alijsque doctis visa est scopo & contextui Apostolico bene congruere, studiose ad hoc impugnetur, ut illi interpretationi locus fiat , quae habet, Deum om- ν' Chri nibus hominibus sufficiens ad salutem auxilium dedisse: Vt videliset intelligamin Meo non omnes saluos eri in
Unitionem veritatis venire ait contra Iulianu Augustinus, o quia i nolunt peiere, cum Dem velit dare r nolunt quaerere, Him Dein vetit senire: nolunt Mare, cum Deus velit aperire. iuba.
Quasi non & ipsum petere, quςrere, tui sare diuinς gratiae virtus in homine operetur. Qui sensus &Massiliensium olim fuit, & a Prospero, Fulgentio, atque ab Augustino reiectus, ac ex professo oppugnatus. .
Deus voluit dare Christum'in redemptionem pro 'omnibus , nullo, excepto : Ergo omnibus praeparauid lassicientia media per Christum. Probatur consequen- tia, quia eatenus, est Christus omnium Redemptor, . , quatenus per ipsum donantur omnibus lassicientia me- -
63쪽
64 CEN svRA DUACENs Is .dia, quibus resurgant a peccatis. Si enim non darentur susscientia , verus non esset eorum Rede tor: quia neque quoad sussicientiam, neque quoad emcaciam.
CENSURA. Huic argumento Massiliensium quod idem & Fau- .
sti fuit) responsum est iam olim a Prospero in hunc modum: magnitudinem est potestatem prej, or quos adunampertιnet causam teneris humani , Samis rara' redemptio est totius mundi. Sed qui hocseculum c De Christi, Osine
regenerationis sacramento pertranseunt , redemptionis alieni funt. Cum itaque stropter unam omnium naturam, unam omnium causam, in veritate a Domino nostro susceptam, recte dicantur omnes redempti, or tamen non omnes a carinitate sint
eruti: Redemptionis propn tas haud dubiepenes illos est , de qui-biu princeps mundi mi ira est foras, ct iam non vasa Diaboli sed membra sunt Christi. Et mox, Pocutam quippe immortalitatu, quod confectum est de in /mitate mina ct virtute diuina, habet quidem in se ut omnibus prosit: seed si non bibitur , non medetur, sic ille. Suffcientia ergo, quam postulat generalis redemptio , in precio sanguinis Christi est, non autem in auxilio omnibus collato , ut praetendit obiectio. Nam alioquin etiam paruulis quibus per baptismum succurri non potuit. tale auxilium tribuendum erit: aut certe dicere oportebit, non pro illis Christum se dedisse in redemptionem , N ita non pro omnibus. Disserens item hac de re R. P. Theodorus Pelianus Societatis Iesu Theologus, Certo fatuendum eis, inquit, Christum Dominum uno quidem mora Seruatorem O Ri demptorem es omnium, alio autem modo non omniam, sid horum tantum, velati quorum : hoc quidem secundum e cientiam: prius vero Iecundum pres magnituinem o si ficientiam. Confirmat utrumque modum ex scripturis : posteriorem quidem his inter caeterast uic eissanguis noui testamenti , qαι pro mastis uua detur: ε lim hominis venit animam suam dare redemptionem pro multis. Priorem vero his, Geraria Dei pro omnibus -
64쪽
CEN sua.. Du ACEN sic sani morte, item, unwpro omnibui mortu- es. Quamquam non male fortasse hae posteriores scripturae ita accipiantur, ut sensu congruant cum illis ubi pro multis Christus diciturse redemptionem dedisse , cum insolens non sit in sacris litteris uniuersalitatis nota ad eum modum acciei. Potest autem & alio probabili sensu, quod de omnium redemptione dicitur, accipi, quem indicat vGnerabilis Beda scribens in illud primae Epistolae Ioan. cap. 2. Ipse est propitiatio 'o peccaui nos is, non pro nostris aurem tantum , sed etiam protot mundi, quem locum sic interpretatur : Non pro ita solum propitiatio est Dominin, obus tunc in carne viaenti incribebasIoannes,seMyρυ --ns Ecclesia per totammundi latitudinem di usa ess, a primσnimiru- eoAD vsique ad ultimum, qui in Inre mundi nascit-sporrecta. Quam expositionem venerabilis Beda I sancto Augustino sumpsit,apud quem ea in enitur inEpist
Vt peccator possit conuerti, non est necessarium ut recipiat utrumque auxilium praeueniens scilicet&con- comitans in actu secundo, sed satis est ut accipiat auxilium praeueniens in adhu secundo,&tuncvere habetauxilium sufficiens ad actualem conuersionem. CENS VRΑ. sententia haec, quatenus dicit, per auxilium prime: I mens acceptum in adhu secundo, id est gratiam excitan tem, possie peccatorem conuerti, ita ut ad actualem eius unuersionem non si necessaria singularis ill a gratiae Dei cooperatio, quam nolentevolens, exauerso conuersus, bd ex malo bonus efiiciatur,tam saripturis quant gustini doctrinae repugnat: Ea enim proprie est gra- noui testamenti, quae aufert cor δε- 368 Mum, σι bustor νοι-: quo rurini un viae opem --
65쪽
cs CEN svRA Dv ACENSI s.ficer . per quam Arabitur lex Deli corribis. nostris: qa e ficit etificiamus , non tantum ut possimus facere , si velimus. quam humiliter petimus in oratione quotidiana dicen tes Deo, Hat voluntas tua . quam fideliter agnoscimus, quoties pro omni bona voluntate, pro omni bono opere, Deo, tanquam vero & proprio authori, gratias agimus. Non enim tantum oramus Deum, ut possimus facere eius voluntatem quamquam quid vel hoc opus est, si omnes temper habent auxilium sussiciens ut posssnt λὶ sed ut faciamus: neque gratias agimus pro eo tantum , quia dedit posse conuerti, ac bene operari posse alioqui nihilo plus gratiarum deberet Deo conuersus quam non conuersus , bene Operans quam non bene operans sed quia dedit ipsum cotauerti, ac bene operarii: ut sic is omnibus Deus honorificetur , & qui furiatur in Dominoglorietur, a quo est omne ritum optimum,momne donum perfectum : cui nullum bonum. nostrum a nobis
offerri potest quod non ab illo acceperimus: dicente
miti tibi. QMd autem ad B. Augustini doistrinam attinet, quod ini haec sententia repugnet,& his& similibus, quae prope sunt infinita, locis patere potest : Ceraum. est,
s viale cum volumus ,sedi efacit vivetimi, de quod cium est, Dem es iveritur in vobu se veste, dcc. Certum est nos i facere, quando facimus sedisiescit ut sciamus , raebenda vixit efficacissimn volantati, qui dixit actum ut in iussitationi, umeis ambutiis. De natura&gratia capite 32. Nullas videtur attendis , Him dixit ipse faciet, nisi eos qui dicunt, nos facimuι, id est, nos ipsi nosipsos iustificamus. Vbi quidem operamur es nos ,sed isto operore cooperamur. Enchiridij a 3. Praecessit bona voluxtas hominis multa Dei ὰona, Γed non omnit.
autem non praecedit, indisesct ipsa. De gratia Christi
cap i . Si omnis qui didicit, menit .profecto ι'isquis non venis, non didicit. Et eodem lib. cap. 24. Luant-inuri-eani: iutueanturatque fateantur, interna atque occulta, mirabili acine ibilipotestate operari Deum in cordibus hominum non sol nucro reuciationes,sed O bonas voluntates. Eodemru
66쪽
CEN svRA Dv ACENfrs. 6 sus cap. o utim Deusposse nostru donauit,atque a Uuat: Iedesveste se operarioperatur in nobis. Et omnisi apertissime c. 7. ubi dist inguens haec tria posse, velle, agere, id est possibilitatem,voluntatem, a stionem, id tanquam com ponendae controuersiae necessarium exigit a linelagio, ut
consentiat, non solum possibilitatem in homine , etsi nec velit, nec agat bene, sed ipsam quoque voluntatem& actionem, id est, ut bene velimus, & bene agamus quae non sunt in homine, nisi cum bene vult, &bene agit in diuinitus adiuuari, ut sine illo adiutorio bene nihil velimus & agamus : eamque esse gratiam Dei per Iesum Christum Dominum nostrum. Et sane totus ille liber hanc B. Augustini doctrinam singulis prope pagi nis exprimit 6c declarat. Iam si ex libro de correp. lcgratia, de praedest. SS. & de dono perseuerantiae, dc ex Epistolis io s. ios. Io7. alijsque eiusdem contra Pelagi nos editis opusculis producere voluerimus in hanc causam testimonia, nullus erit citandi finis. Caeterum ad ij-ciendus videtur unus ex D. Bernardo locus item aptiuimus : Cavendum, inquit, ne cum haec inuisibiliter intra nos ἀυων. ac nobiscum actitari sentimus , ea nota voluntati attribuamus , quae infirma est , aut Dei nec itati, quae nulla es: sed solitratia , qua pleηiu sum tiberum excitat arbitrium , c.m seminat cogitatum, canat , cum commutat assectum roborat, ut perducat ad actum, seruat, ne futiat defritam , c autem ista cum libero arbiti io comparatur, ut tantum illud in primo praeue niat , in caeteris comitetur ita tamen quod a sola gratia carptum
es , pariter ab utroque perficiatur , ut missim, non Agintimmni, non vicissim , persingulos proferim operetur , non partim gratia, partim tiberam arbitrium, sed totum gula opere indiuiduo peragant , totum quidem hoc , se totum illa , sed torum in illo sc Bernard. Eandem hanc gratiam ipsum velle tribuentem humiliter & veraciter agnoscit illa laudatissima,&a multis piis &religiosis, in iisque nominatim Patribus societatis nominis Iesu, frequentata precatio Sancti Thomae Aquinatis in
qua Deo dicitur , quod a me reDiris ut faciam, τοῦ '
67쪽
inbue Usciam, posm, o velim ιο da ex equi, vi opus sis. Item clarissime idem sanctus Doctor scribens in cap. 1 Ioan.&ad illud , Nisi Pater traxerit eum ; & lib3. contra Gentiles capite 79. nec non in Summa I. 2.quςst. II . ara. 3. Cui d octori suo atque ipsi veritati consentanea cum scripssset Cardinalis C eranus in illud Math. . Venite ost me, dc in iliud Luc. cap. hsurram secutus es eum, virgam iniqui censoris sui Catharini subterfugere non potuit, viri doctorum iudicio audentioris quam doctioris.
Concomitans concursus specialis, seu sis pereamin, lis, ira praeparatus est peccatori, sicut concursus natu ratis & generalis praeparatus est potentiae Uniuersali, verbi gratia potentiae videndi. Erinfra , Deus non dat ipsa opera bona, nisi quatenus per gratiam praeuenientem dat nobis auxilium sussiciens paratus est dare concursum gratiae concomitantis in actu secundo, si velimus.
Concursus ille concomitans specialis, siue supernaturalis quem ad instar concursus generalis , tanquam ab eo distinctum, ponit, & peccatori praeparatam esse vult ista assertio, neque necetiario ponitur, neque vere sussicit. Qirare in eo quod addit, Deum non aliter dare ipsa bona opera , nisi quatenus per gratiam praeuenientem dat nobis auxilium sussiciens, & paratus est dare concursum gratiae concomitantis in actu secundo, si velimus, rursum tollit illam 'ecialem &μroprie dicta-zaeib. ιέ. Iratiam rasti, quae secundum Prophetam facit ut operemur, & de qua scribens Apostolus , cieatos nos dicit in operibus bonis , qua raeparauit Deus, ut in istu ambulemus: quia secundum alium Prophetam ipse in nobis amnia ope-γμιαε ratur, non quocunque modo, sed proprie & per se, ut
non Tridentinus testatur. Quae proinde gratia, non
68쪽
CEN svrLA DUACEN sis. 69 operatur, quomodo clare dicitur in Arausicano Concilio. Alioquin, quod absit, δε- tendum erit, voluntatem bonam & opera bona magis proprie esse nostra, quam Dei; & hominem peccatorem magis a se ipso conuerti, quam a Deo; & suo arbitrio discerni, non d ono Dei; ideoque in se ipso non minus , imo vero & magis, quam in Deo, de sua conuer sone posse gloriari, & quod B. Celestini Pontificis ver bis dicunt Tridentini Concith Patres , Taniam esse evanos Dei bonitatem, et i nostra velit esse merita , qu.eseunt ipsius dina, o pro his quae largitus est aeterna praemia sit donaturus, hactenus tantum Verum esse , quia praeter auxilium sussiciens, Quod vocant, dat concursum gratiae concomirantis, ii velimus i non autem quia dat essicaciter ipsum velle cum in ipso voluntatis actu proprie sit ratio me
riti. Qiud autem de ea conditione , fl melimas, senserit
Augustinus, etiam ante exortam haeresim Pelagii, rno strant haec eius verba lib. i. ad simplicianum quaesti Σ. Illudnelcio Demodo uocatur , fraura Deum miserin, nisi vos melimus. Si enim Deus miseretur, eIiam volumus: adhaestantis
quippe miseerisor iam p/rtinet ut velimus , D .s him est 1isi operatur in nobis velle o operari. Idem verb postea multo clarius hanc doctrinam asseruit, ut supra ostendimus. Vnde&in libro de praedestos scita ratiocinatur: mare
non eosdo. et*dixeramus, quia nolunt diseere , restondeturn/bis, o ubi ea quod ei dicitur. Dominὸ ra trinaeruos missabis nos pol si non facis volentes ex nι sentitas Deas , quid omi Fc clesia, h cundum praeceptum Dei, pr pe=βωυ ibassis Z Fu l tib. δε -- gentius quoque ad istam quaestionem , Cur n6n faciat Deus omnes velle, non aliud respondet quam illud Α- 'postoli, An non habetpotestatemfigulus siti Igitu ro
funditas illius quaestum, ait P-, qaamsera indam admiram Lib. id τὸ
tionem a Bois impenetrabilem confitemur,pis Meria biis vel- zocs n.ue non solaifar: quia licet insit homini bonum ηιδε tam is nisi donarum non habu bonis ortu. Pored secundum euitiintellectum , qui hac assertione estponitus, fatendini,
quod Deus omnibus dat pessimis hornaei
69쪽
o CZNs VRA Dv ACEN s I s. i bus.& in malitia persilientibus, opera bona, iisque omnibus dat velle & perficere, & omnes omnino ad se attrahit, quia videlicet dat omnibus auxilium sufficiens,& paratus est omnibus dare concursiam concomitantis gratiae in actu secundo, si velint: quomodo Faustus olim Pelagiani Zans huiusmodi scripturas peruertendo interpretabatur, ut apud eundem videre est lib. a. de gratia& lib. arb. cap. 17. sed haec quam sint absurda dc ascripturae sensu aliena, quis non videt
Augustinus , ubicumque dicit nos non tantum gratia egere qua possimus, sed etiam qua faciamus, intelligendus est de supradicto concomitante concursu,quod scilicet non possimus facere sine auxilio gratiae concomitantis. Alioquin dictum eius non esset uniuersaliter verum. Nam ut faciamus non requiritur emcax excitatio , quae voluntatem infallibiliter determinet, qualis forte fuit in Paulo, Magdalena, aliisque nonnullis, dum conuerterentur, sed sussicit multo minor,quae ple
nissimam relinquit libertatem.
Haec glossa prorsus repugnat sententiae authoris eis. ii. py xςς lj loca declarat apertissime in libro disco ep.& gratia, 'bidistinguens inter gratiam ante de post lapsum homini datam : Prima , inquit qua si vi homo habeat i lium, sivetit oecunda vero plus p cis . ii. us, qμa etiam Ist ut velit. Et infra , Nee de insanis uerantia boni voluit Deus sanctos suos in viribus Dis ,sed in ipsgloriari,qui iii nonsulum dat adiutorium quale primo homini dedi: sine qua nonponi perseuerare , si velint, sed in iis opera- vesicut quoniam nonperseuerabunt, nselia, int, O velint, perseveranssi iis possibilitas o volonias diuinae gratia Drgitate donetur, Et iterum : Subuentum eviratur infirmitati
70쪽
rabiliter ageretur , ct ideo, quamuis insema , non tamen desceret, neque aduersitate aliqua vinceretur. Et mox ,
quippe dimisit atque permisi facere quod υesiet: in mis fruauit, ut, ipso donante , inuicti ime qucd bonum eis vesient, O hoc desierere inutissime nollent. Ex quibus aliisque Augustini locis patet ita essicacem esse gratiam Christi, vevoluntatem hominis infallibiliter, nullam tamen inferendo necessitate, ad bonsi determinet. A qua quidem
necessitate, nimi immetuit assertor, quamquam nihil metuerit B: Augustinus, tametsi ei obi j ciente Pelagio, uod libertatem tolleret. At neque metuit S. Thomas,um parte prima quaest. Ios. art. 6. docet, Deum in nos voluntate operara fundamento illius doctrinae collocans illud Apostoli, Dein operatur in nobis es veste se pescere. At neque metuendum ab ea necessitate putat inter recentiores R. P. Societatis Iesu Theologus Benedictus Pererius, qui libro 8. de naturalium rerum principijs Rassertionibus cap. 8.&9 in summa, postvam sibi obiecisset, si Deus semper actu concurrit effective ac determinatiue ad quamlibet operationem nostrae voluntatis, videri labefactari, imo funditus tolli libertatem voluntatis r ita restondet, ut primum doceat, hunc
Dei concursum esse omnino verum, certum, &Indubitatum, de quo fas non sit Christiano Philosopho du- οῦ
bitare deinde dicat, licit voluntas nihil ope Gur, nisi mota P. Franciso determinata a Deo Graia tamen mouetur a Deo conuenienter
natura fluae, γ ut suapte natura apta est mouera, idest non necessu- -V. d. tibi νῶν ,sedlibere: ideo vere aeritur ,vereque est libera Si enim voluntas ita moueretur a Deo, ut ipsa se nullo modo moueret, o ad agendum determinaret, omnisprosecto meriti ac demeriti, or libertatis ratio fundisus tolleretur. Sed quia Deus eam A mouet , ut ipsa nihilominu mutetia et om moueat, ac per Jam δε- Bberationem se determinet ad agendum hoc vel istud quippiam , ob eam causam merito appellator se vere est tibera. Non enim intelligentim ea voluntatem esse liberam omnino, ιta ut a nullo