장음표시 사용
171쪽
uid sit pura natura satus, ct quid in eo
dubium sis cI. T Vrar naturae status importat aliquid positiuum, L & aliquid negativum: positiuum in eo est,quδd habeat humana natura quicquid est ei connaturale seu debitum ex essentiae suae piincipiis, puta suas omnes facultates naturales & copiam seu praeparationem diuinae prouidentiae ipsi conuenientis,adeoque generalis cocursus;negativum in eo est, quod nihil habeat indebitum, hoc est quod ab rntrinseco non postulet,
siue bonum,ut dona gratiae, siue malum, Ut peccatum& reatus poenae status purae naturae dicit naturam de eius puritatem, natura includit essentiam,& quae debentur ratione essentiae, puritas excludit omnia indebita ratione essentiae.
a. Quoad positiva; mn est dubium quin possit homo creari eum omni persectione suae naturae debita , & 'quia reipsa cum ea creetur,nisi per accidens ob desectum oeusarum secundarum aliter contingat,sed cum possit homo procreari vel a Deo immediare , vel ab alio homine, si primo modo producatur,debentur 1lli a generante iusta magnitudo, Organa perfecta, &c. si secundo modo, solum ipsi debentur potentiae quibus ad ea perducatur.3. Quo ad negatiua; constat hominem posse creari purum a peccato, auia potest immediatὲ 1 Deo creari,& in instati suae creationis no peccare,quibus duobus suppositis
172쪽
luppositis crearetur expers omnis peccati tum origiis natis,cum actualis,quia nec id haberet a Deo qui pec cati author esse non potest,nec ab alio homine,cum nullo per naturalem generationem, qua sola peccatum ab uno homine in alium traduci aptum est, descenderet; nec a se, hoc est a prauo usu suae liberae voluntatis,quia ut supponimus,in instanti suς creationis non peccaret. Hinc primi nostri parentes,quia imme diate a Deo conditi sunt, de in momento suae conditionis pravo usu suae voluntatis non peccauerunt, .
reipsa labis omnis expertes creati fuerunt. .Vnicum igitur dubium est, videliceti an postri homo creari vacuus omnibus donis ipsius naturae itide-hitis,& expers ordinationis ad illa, sitie intrinsece Oxtum habentis ex ipsa natura,sive e Irinsece ortum habentis ex voluntate diuina ; qua; ordinatio extrinseca Connotat potentiam proximam, sep media *fMientia ad dona illa comparanda. Monet Sua .non qS. sermonem de absoluta Dei potentia, clim absolute liberum Deo sit haec dona homini conferte , vel non conferre, sed de ordinata, hoc est operante iuxIa naturalem rerum creatarum inclinationem & exigentiam ; sed quaestionem de utraque potentia institui,
s. Donorum homini indebitorum put, debito proportionis & connaturalitatis j alja solum perficiunt
hominem relativo ad finem ipsi connaturale, ω ope- rationes ordinis naturai s ut dona quibus naturae infitegrae status continetur; alia vero relative ad finem sa-i pernaturalem & operationes ordinis supernaturalis
ut dona gratiae stricte suptae;de prioribus in quaestione sequente,de posterioribus in hac dicendum est. 6. Quastis haec videtur otiosa , quia nec videtur posse institui de potentia Dei absoluta,nec de ordiqet stra; non primum quia cum Deus absolute possit n/t
173쪽
xam priuare perfectionibus ipsi debitis, multo magis potest indebitis; nec secundum, quia cum Dei potentia ordinata ea sit, qua id operatur quod rebus creatis
connaturale est, non vero contra, vel supra natura
earum; frustra quaeritur an per potentiam Ordinatam id negare naturae possit, quod non est ei debitum, dc. Connaturale. Quod si dicas ideo quaestionem hanc institui quia non costat utrum dona quae Vulgo creduntur supernaturalia & indebita, reipsa talia sint, subii- Cietur praesentem quaestionem id supponere, nec elle huius loci difficultatem hanc examinare.Vemutamen quaestio haec utilis & examine digna est, quia non immerito dubitari potest, an aliqua sit inter naturam de gratiam, caeteraque dona indebita connexio , ita vecxtra suas causas non possit poni, quin ad. ea vel intrinsecus ex essentiae suae principiis , vel extrinsecdsper actum diuinae voluntatis ordinetur.
a n rei a conditus sis homo in statu
Pura naturae 'I. T RIMA CONCtus io. Nulla creatura intellectua- 1 lis unquam extitit in puris naturalibus , respectu finis & mediorum supernaturalium,iaeque in hoc statu esse potest stando in Dei lege ac potentia ordinaria. Ita omnes Theologi. C siue confundas potentiam Dei ordinatam , qua operatur id quod est debitum,& consentaneum naturae rerum,cum potentia Dei ordinaria, qua ordinarie utitur & operatur , iuxta legem quam ordinarie seruare statuit. Prima pars prob. Inductione. I .enim Angeli simul cunatura gratiam formaliter sanctificantem adepti sunt, iuxta communem Patrum doctrinam e Sacris literis deductam,ut prob.trach. de Angelis,2. Primis quoquo nostris parentibus adoptionis gratia concreata est,ex his Ecclesiastae 7. Fecit hominem rentum, tu ta expositionem
174쪽
tionem August. de Corre p. & gratia, cap. IO.& aliorum Patrum ; id i te Triden r. seis s. indicauit alens, Adamum peccando am Esse iunctitatem 2 lanitiam in qua constitutus fueras; licet ad veritatem horum Verborum sussiciat Adamum priti squa peccaret, sanctum fuisse. Neque deest congrua ratio, quia cum haec gratia in instanti producibilis sit,non opus fuit eius infusonem post creationis instans differri; nesicis tarda -- limina Spiritus fructi gratia, inquit Ambrosius. 3. licet caeteri homines sidempta Virgine, quae gratiam simul
Cum natura obtinuisse creditur animam accipiat originali labe inquinatam, procreantur tamen in ordine ad finem supernaturalem , cum prouidentia mediorum ad eius consecutionem susscientium. Ceterum multo certius est Angelos & primos parentes in ordine ad finem se pernaturalem conditos fuisse, adeoque cum potentia proxima seu mediis su D ficientibus ad consequendam habitualem gratiam, quam in momento suae creationis gratiam hanc obtinuisse ; primum enim fide constat ; ut prob. trach. de
Beatitudine,non autem secundum. Seciliaparsprob. I. Deus omnes creaturas rationales,
quas hactenus condidit, ad supernaturalem beatitudinem ordinauit,igitur stando in via potentiae ac legis Ordinariae, nulla creatura rationalis in puris naturalibus existere p ucst; si qui de eo ipso quo est directa &eleuata ad finem supernaturale, in purae naturae statu non consistit. Trob. 2. nulla creatura rationalis stando
in Dei loge ordinaria existere potest extra statum gratiae & peccati,ergo nulla stando in eadem lege potest in puris naturalibus consistere : Conseq. paret. An P. . prob.quia omnes Angeli,primi parentes, is B. Virgo in statu gratiae conditi sunt,caeteri homines procreati,& deinceps procreadi sunt in statu peccati originalis; aliunde autem, secundum legem ordinariam, non fit transitus
175쪽
transitus , gratia nisi ad peccatum, nec a pecca o nisi ad gratiam,quia Deus nullum Angelum , vel hominem priuat gratia,nisi ob mortale tieccatum,iuxta huc Rom. I I. Sine poenitentia selint doua Dei ; neque peccatum hoc remittit sine gratiar sanctificantis iij sione, iuxta haec Rom. 3. Dorsicat gratis pergratiam 'stas,dc definitionem Trid. ital .6. p. T.
Au possit homo in pinna narinae statu creari quoad dona sepernaturalis ordinis.
DIstinguenda est in homine duplex potentia d
capacitas aldona ordinis sapernaturalis, remota scilicet, quae obedientialis dicitur , & haec secundum August.lib.de Praedest. SS. cap. s. inseparabilis est ab humana natura;& proxima quae includit media sussi dientia ad eorum consecutionem,& de hac quaestio est. Conclusio. Potest Deus creare hominem, adeoque Ange um, in puris naturalibus , respectu donorum supernaturalis ordinis,seu quod idem est ntrita, sece & entitatiuo supernaturalium, etiam secundum potentiam ordinatam ; hoc est, creare hominem expertem donorum omnium entitatiue supernaturalium,& omnis ordinationis supernaturalis ad illa,neque tamen aliquid connaturaliter debitum ei negare, Ι 'communiter Theologi. Prob. quia potest Deus creare hominem propter solam naturalem beatitudinem utendo potentia Ordinata,seu nihil ipsi denegando con naturaliter debitum:ergo potest utendo eadem potentia creare hominem in puris natu alibus respectu donorum ordinis supernaturalis. Conse l. valet. ant. I, Pars prob. quia nihil est quod imponat Deo necessitatem elevandi hominem ad finem supernaturalem,iuxta haec Cyrili. Alex .lib. I .in Ioan.cap. I 3.creatura cum serua sit, nu-
176쪽
to Blum At volutare patris ad supernaturalia eleuatur. νCum Deus sit perfecte prouidus , & perfecto mod , operetur quicquid facit,necessario dirigit ad aliquem finem ultimum , sed non ad finem supernaturalem, cum directio ad naturalem finem sufficiat ordinatio creaturae ad finem supernaturalem respicit potentiam
eius obedientialem non naturalem, Deus autem non tenetur ad ea creaturam ordinare ad quae no niu obedientialiter , seu per capacitatem obedientialem perducibilis est. r. Parsprob. gratia nota est naturae debita, seu connariualis & proportionat alatqui hominis ordinatiosad finem supernaturalem in gratia ergo licet homini denegetur, nihil ipsi debitum denegabituri, Ma .c6stat ex notione gratiae. Min. prob. vita aeterna seu beatitudo supernaturalis est gratia Dei , Rom. 6. Gratia Dei vita aeterna in Christo Iesu domino no ro. Igitur ' ot linatio ad litam.Conseq.prob. i quia haec ordinatio aliud non est quam aeterna Dei voluntas qua vult omnes homines saluos fieri, & cosequenter illis prouid cre in dia luiae idi,tia ad salutem , quam Patres omnes diuinis gratiis annumerant, imb fonte
ella in digitaint onamum, gratiarum quibus aeterna salus',& media at piam csenlinentur. 2. quia ordinatio
ad finem spccificatura fine, ergo si finis est gratia, etiaordinatio ad illum gratia est, si fitiis non est debitus, neque ordinatio ad i tum est debita. Si ordinatio ad arismam gloriam ess t debita,media quoque ad illam
deberentur, I; D ex ea tanqua effectus ex causa sequatur,n n pollunt autem deberi media ad fine indebitu. Carteiu in non est limitanda conclusio ad solum rem pus creationis, seu inceptionis hominis,sed ad totum vitae tempus amplianda est, ut ex argumentis allatis constat.
177쪽
est se pernaturalis, ergo no potest eum creare nisi proster ultimum finem supernaturalem, ergo nec creare in puris naturalibus respectu finis & medioru supernaturalium. Min. prob. quia ultimus finis hominis est eius beatitudo, haec autem est intuitiua Dei visio,quae supernaturalis ordinis est. Resp. Concedo Ma. nego Min .ad cuius probationem dico duplicem eme hominis beatitudinem scilicet naturale in cognitione Dei abstractiva, & supernaturalem in cognitione Dei intuitiua positam, ac Posse homine creari propter solam beatitudinem na
Ob. 2. Habet homo appetitum innatum ad intuiti- Dei visionem , ergo creari non potest in puris naturalibus respectu beatitudinis supernaturalis, & medioru ad illam. Ant. est Scoti, Durandi ,Paludant, Maioris & Soti quibus fauere videtur S. Thm. I.p. 12.art. 8. Sc q.3.art 3. & prob. Quia humana volutas solo summo bono perfecte possesso, seu quod idem est
Deo clare viso explebilis est, cum obteio quocunque alio bono adhuc sit vacua & ad summi boni perfecta fruitione inquieto conatu aspiret, iuxta haec August. I. Confessi cap. i . Fecisti nos Domine ad te, re inquietieest cor nostrum donec pemeniamus ad te, & hic appetitus toti naturae humanae conuenit, ac omnibus eius
indiuiduis per se inexistit,appetitus autem elicitus rointi speciei conueniens ex appetitu innato proficiscitur. Conseq.prob. quia non potest Deus c5naturaliter,de secundum potentiam ordinatam negare ulli creaturae Potentiam proximam,seu vim sufficientem ad conse- qu ndum illud bonum ad quod appetitu innato propendet ; igitur si homo appetitu innato propendet ad intuitiuam Dei visionem , non potest Deus ordinata potetia utens negare illi vim iamciente ad eam c5se quendam, nec proinde illum creare in puris naturali-
178쪽
bus respectu donorum supernatura ium. ROR. Nego ant. quo admisso intuitiua Dei viso enisu pei naturalis homini,& non esset ; esset quia id fide constat, non elici quia innatus appetitus in solis bonis
naturalibus acquiescit, neque ad lupernaturalis orditiis bona se extendit. Dices evappetitu innato ad intuitiuam Dei visionem concludi eam esse naturalem quoad appetitionem, non vero quoad consecutione, nec fidem Christianam aliud docere quam eam esse supernaturalen quoad consecutionem, hoc est naturae vitibus acquiri non posse. Contra I. quod bonum est naturale quoad appetitum innatum,est quoque naturale quoad consecutionem, ii quidem appetitus innatus ad aliquod bonuirisipponit potentiam naturalem sufficientem ad id co- parandam, supponit inquam, pCtentiam passiuam in tuo subiecto , activam autem vi cuius passiua reducatur ad actum in suo subiecto vel in alio eiusde ordinis; vico rit tum inductione, tum ex prouidentia natur. e quς sicut non abundat insuperfluis, ita non defi-or m nece gariis, tum quia innatus appetitus frustra esset, si per naturς vices ad cium obiectum perduci noposset. 2 con milio Dei abstractiva est ultimus finis ho-
intuitiua non pol ste lesia1s vltimus hominis quoad eundem appetitur . Ant. constat. conseq. probi quia repugnant duo fines vltimi respcctu eiusdem appetitionis, si quidern finis ultimus includit lac gationem v lterioris finis, de appetitio alicuius boni tanquam finis vltimi dicit negationem appetitionis seu tendentiae in ulterius bonu. nar ara humana per seipsam, seu per innatum appetitum non tend e vita a sutura ultimum rerminum naturalem, ergo cum Dei cognitio abstractiva dit,ultimus eius terminus naturalis,per innatum
179쪽
podus ultra eam non inclinabitur.Itaque unicus esset finis ultimus hominis , nempe intuitiua Dei visio, Se consequenter, cum Deus absolute non possit homine creare quin peractum suae voluntatis eum ordinet ad aliquem ultimum finem , absolute non posset illum crearc qu in ordinet ad intuitiuam Dei visionem , de media ad eam sum cientia prouideret,quot est contra si dem. Dixi, quoad innatum appetitu , quia finis vitina iis hominis quoad appetitum elicitu etiam naturalem, non est abstractiva Dei cognitio, siquidem homo per actum suae voluntatis naturaliter elicitum cupit claram Dei visionem, nec proinde per cum in sola cognitione abstractiva Dei conquiescit. 3. id omne ad quod aliqua res appetitia innato propendet, ipsi con- naturale,proportionatum ac Ecbitum est,igitur si homo ad intuititiam Dei visionem appetitu innato inclinatur, vi sio haec est homini connaturalis ac debita, nec proinde gratia. quod etiam fides dedocet. Ad probationem: , falsum est omnem appetitum elicitum . seu omnem ac una appetitus elicitivi per se conuenientem toti speciei, hoc est omni bos indiuiduis sub ea cotentis,ex appetitu innato derivari, alioqui homo polleret appetitu innato ad immortalita- tem, impeccabilitatem, volatum , Sc. S. Thom. cum ubique doceat in tuitium Dei visionem esse homini supernaturalem, sentire non potuit inesse homini appetitum innatum ad illam, cum hic appetitus sola bona naturalia respiciat. c. ' iob . Habet homo potentiam obedientialem acti-uam & passiuam ad intuitiuam Dei visionem; Sc cuna Omnis potentia per se ipsam propendeat ad surim ob - .iectum, habet quoque appetitum innatum obedientialem ad eandem visionem ; dc cum huiusmodi po
180쪽
sentiale ordine ad suum obiectum, quod est intuitiuάDei visio , repugnat hominem sine ordine ad illam
creari,ergo repugnat homnem creari expertem omnis
ordinis ad fine supernaturale,seu in puris naturalibus respectu finis & mediorum supernaturalium. Resp. Concedo totum, sed nego aduersari conclusioni,qua statuimus hominem posse in puris naturalibu respectu donorum supennaturalium etiam ordinata Dei potetia procreari , sensus enim est posse creari expertem omnium donorum supernaturalium , de omnis ordinis ad illa qui sit supernaturalis, adeoque distinctus & extrinsecus aduenies;ordo autem ad intuitiuam Dei visionem conueniens homini rationtipotentiae appetitusque obedientialis ad illam est ab homine indistinctus , adeoque homini maxime naturalis. Hominem in puris natutalibus creari non est homine creari s ne omni penitus ordine ad dona si- pernaturalia aut indebita,sed est creari sine omni dono supernaturali, ac idebito , siue intrinseco, siue
Caeterum cum duplex homini competat innatus appetitus,sciliaet naturalis, cosequens potentiam naturalem, & ad suum obiectum naturaliter perducibilis;& obedientialis , consequens potentiam obedientialem. nec nisi obedientialiter ad obiectum suum deducibilis : solus prior absolute ac sine addito dicitur appetitus innatus , de quo procedebat secunda obiectio. Ite, licet homo ratione potentiae,appetitusque obedientialis vere ordinetur ad intuitiuam Dei visionem , proindeque ad finem ac media superna tutalia, ratione tame huius ordinis nec dicitur,nec dici absolute potest ad ea ordinatus,sed solum secundum quid dc cum addito,quia solum ordinat hominem ad illam ut absoluta Dei potentia communicabilem,qui ordo ost valde imperfectus.