장음표시 사용
261쪽
uari memoria exempli, & remissionis praeteritorum peccatorum,& promissionis aeterni praemi j,in quibus gratiae adiutorium constituebat & cap. 7. ex citatis Pelagii verbis colligit eum illam gratiam confiteri, qua demonstrat & reuelat Deus quid agere debeamus , non qua donat & adiuuat ut agamus , itidem
3. In lib. de praedes. SS. cap. i. refert Massilienses agnouisse veram gratiam excitantem, in eoque a Pelagio dissensisse : ergo vult Pelagium hanc gratiam negasse,& lib. . contra duas epist. Pelag. cap. 18. Iulianum, quia dixerat hominem in bono opere a Dei gratia iuuari; in malum verb diabolicis suggestionibus incitari, sic redarguit, vos in bono operessic putatis adiuuari Lominem gratia Dei, ut in excitanda eius aur bonum voluntate nihil eum credatis operari, quod satis 'sa tua verba declarant; cur enim non dixisti hominem
' Dei gratia in bonum opus excitari, sicut dixi in malum Diaboli fugentionibus incitari Prob. E. ex epistola Pelagil ad Demetriadem, quam
solam habemus ex eius scriptis ab Augustino memoratis , quaeque ex at in a. Lomo operum August. in hac enim maxime visus est gratiam confiteri teste August. lib. i. de gratia Christi cap. 22.27. 37. seq. ad 4 o. & tamen nullus ibi locus inuenitur , ubi gratiam internam mouentem seu excitantem aperte ad mittat ; imδ cum liberi arbitri j vites depraedicet Ariripturae lectionem,praeceptorum & promissionum Dei memoriam,exemplorum considerationem, oe similia enixe commendet, interioris tamen auxilii ad bene operandum inclinantis nusquam meminit. . Ob. Pelagius admisit internam illuminationem, excitationem,& suasionem, hIs autem interioris gratiae auxilium continetur. . I
262쪽
& faciendarum reuelationem, ac propositionem intellioli, quae se tenet ex parte obiecti, Sc ad lassicien
rem eius applicationem necessaria in s non autem internas motiones intellectus de voluntatis, quibus,
supposita doctrinae fidei & diuinae legis propositione,& applicatione requisita ex parte obiecti, homo ad credenda mysteria fidei, Se implendam legem diuinam excitatur & adiuuatur. Pelagius mysteriorum fidei & diuinae legis reuelationem tum externam tum internam, ac sussicientem earum propositionem& applicationem admisit, eamque gratia , hoc est beneficium naturae indebitum esse censuit, ut reuera est, sed ad legem ac doctrinam pertinens, praeterquam necessariae sunt praemotiones intellectus & voluntatis , quibus voluntas alliciatur Zc roboretur ad
doctrinam fidei recipiendam , & diuinam legem obseruandam , quas motiones Pelagius nunquam recepit. Aiebat teste August. epist. Io 7. Deum per legem ct scripturam suam operari Pt velimus ; operari quantum in ipso en ut velimus , cum nobis nota sunt eius eloquia, hoc est, ad credendum Sc operandum quidquid credendum δe faciendum est ad supernaturalem beatitudinem obtinendam, sufficere notitiam doctrinae fidei ac diuinae legis. Ita Suar.II. IT.' Tantum abest ut Pelagius praeter notitiam diuinae legis dc doctrinae, gratiam internae Vocationis & in iaspirationis agnouerit, vel ut simpliciter velimus, vel vi facilius, promptius Sc alacrius velimus credere ac bene operati, dc re ipsa credamus & operemur quidquid credendum Sc operandum est ad ingressum regni caelestis, ut nequidem sine laesione libertatis infundi posse credideri Suar. n. II.
263쪽
An Pelagius ρ aliam diuina legis ct reuelationis ad Diutem necessariam esse voluerit 'ΡRiMA CONc Lusio. Censuit Pelagius non modo diuinam reuelationem necessaliam elie ad fidem diuinam, & notitiam diuinoe legis ad diuinam legem obseruandam , quod euidens est, sei praeterea finem Zc obseruationem diuinae logis ad se item supernaturalem , seu regni caelestis ingressum necessariam esse, de quo art. 2. Non verb ad custodiam legis naturalis, & aeternam vitam seu beatitudinem naturalem obtinendam. prob. quia ex eius mente polliet horno sine adminiculo diuinae reuelationis de doctrinae, per naturae vires Deum ac legem naturalem cognoscere, legem hanc integre seruare , adeoque Coram Deo innocens, iustus, & sanctus esse , siquidem factores legis iustificabuntur Rom. 2. & vitam aeternam consequi, cum haec naturalem legem seruantibus promisia fuerit Matth. ici. Diuina igitur reuelatio& doctrina vim sussicientem ad hos effectus non tribuit, ted supponit, neque dat ut simpliciter possimus
velle naturalem legem collective seruare sine peccaro, ac re ipsa velimus & seruemus, sed ut possimus facile, prompte, & alacriter velle illam seruare , ac re ipsa velimus & seruemus.Ita Suar. n. ZO.
Quo modo Pelagius a serit aliam necessariam ad posse, non ad velle ct operari 'O Stensium est art. 3. Pelagium admisisse aliquam
gratiam quae necessaria sit ut possimus, non autem ut velimus bene operari; nunc quaerimus de qua gratia, & quomodo id intellexerit. Thom istae recentiores qui sentiunt Pelagium Augustini, & caeterorum Patrum argumenti S Victu, gratiam internae vocationis & inspirationis recepisse, consequenteC
264쪽
consequenter docent eum censuisse gratiam hanc necessariam quidem esse ut possimus credere & bene agere, non autem ut velimus. Augustinus,inquiunt, Omne gratiae auxilium quo instructi possitimus velle dc non velle , seu quod relinquit nobis indifferentiam ad consentiendum & non consentiendum , nominat auxilium ad posse; quod autem voluntatem determinat ad consentiendum,ita ut implicet eam moueri & pullari tali auxilio quin consentiat, nominataux lium ad utille. Pelagius admisit auxilium ad posse, illiusque necessitatem ad constituendum hominem in actu primo ad volendum & consentiendum; non vero auxilium ad velle , hoc est motionem qua sic trahitur & determinatur ad consentiendum, ut ea posita non valeat consensum continere, quam pra motionem seu praedeterminationem physicam indi-gitant. Itaque tota controuersia de auxilio gratiae, inter Augustinum caeterosque Patres & Pelagium, tandem i euocata est ad qumstionem de auxilio emcaci; S quidem Pelagius suffcientem gratiam admisit, eamque ad complendam potentiam voluntatis necessariam esse voluit, non vero efficacem , hoc est nuperam illam praemotionem seu praedetei minationem , modernorum Thomistarum ingenio cusem.
Refutatur commentatio haec I.quia Pelagius nullam internar vocationis gratiam admisit siue sufficientem, siue efficacem , siue necessariam; siue utilem, nec sine laesione libertatis concedi posIe censuit Viast.4.probauimus, a. licet inter Patres δe Pelagium i controuersia fuerit de gratia essicaci, hoc est consensum voluntatis reipsa ferente , cum eam Pelagius. Negaret, imo & sussicientem, hoc est petentem con- . sensum voluntatis eam mouendo δc alliciendo ad . consentiendum, sed non impetrantem et non tameri
265쪽
de modo esscacitatis, quae disputatio inter orthodo-Xos versatur, non inter hos & haereticos. 3. quia sine fundamento dixerit Augustinus, neminem Christianum esse posse nisi gratiam quam Pelagius inficiabatur admitterer, cum maior & sanior pars Theologo- Tum orthodoxorum cum S.Thoma, physicam illam voluntatis praemotionem, ut fictu iam & improbabilem amoliatur. Dicendum igitur est Pelagium admisisse gratiam ad posse bene operari, non etiam ad velle & agere, quia solum admisit gratiam applicantem & ostendentem obiectum , puta sufficientem propositionem mysteriorum fidei & diuinae legis, non etiam gratiam ex parte naturae se tenentem ac dantem illi vim operandi, puta supernaturales habitus operati uos in inteIlectu & voluntate residentes,ut fidei,spei, charitatis &c. & auxilium gratiar actualis, hoc est actuales illuminationes 3c iinpulsiones voluntatis, quibus haec voluntas ad consentiendum inclinatur: quia ut ipse opinabatur intellectus Ela voluntas, supposta rerum credendarum S agendarum proposit Mne &applicatione,quae ex parte obiecti requiritur, possuntinuata virtute, ac sine ullo auxilio supernaturali de indebito, exercere eos actus ad quos habitus & moriones supernaturales aduocantur, & consequenter gratia legis & doctrinae non influit per modum principij activi etiam moralis, id est hortantis & impellentis, cum voluntate, dum reipsa vult & consentit quia se tenet ex parte obiecti, non Vero ex parte po
Atque hanc gratiam l gis & doctrinae caelestis,voluit quidem ex parte obiecti necessariam esse ut possimus Deo credere , ac positivam Dei legem implere, cum prius sit Deum aliquid reuelare & iubere, quam uos Deo credere & obtemperare, non verd ad seria uandam
266쪽
riandam legem naturalem , quia possumus per innatam ratiocinandi vim .eam cognoscere , sed solum utilem , quia eius subsidio legem naturalem distinctius,plenius & facilius cognoscimus, & consequenter in nobis libere excitamus internas motiones intellectus & voluntatis, quibus inflectamur & determinemur ut velimus eam seruare , ac reipsa seruemus. Suar.n. IO. & i I. lege August. lib. de gratia Christi
Itaque licet Pelagius specie verborum magis impugnauerit gratiam efficacem quam sussicientem, reipsa tamen utramque de medio sustulit .Essicacem enim, qua Deus ita interius suadet ut persuadeat, ita monet ut assensum accommodet,ut August. loquitiar, diserte negauit tanquam libertati repugnantem : Sussicientem vero, licet verbo tenus rcceperit,aiens Deum sua reuelatione , doctrina & lege suffcienter ostendere viam salutis,ut possimus eam amplecti & tenere,reipsa tamen eam negauit, cum nullam gratiam praesta doctrinam ac legem diuinam admiserit: sessiciens autem gratia non sit haec doctrina , sed interna motio diuinitus illapsa , qua voluntas excitatur ad credendum , & bene operandum , quam etiam motionem libero arbitrio aduersari censuit,adeoque reiecit.
An Pelagius necessitatem diuini concursus generalis ad humaras actiones nega rerit 'r. Α Ffirmant Bellarm.lib. . de gratia & lib. arbi- Lxtrio, cap. 4. Abul. Matth. I9H. IT 8. &q.I79. Suareet incertum hoc de indefinitum relinquit. quasi argumentorum utrinsque partis aequilibrium, partis alterius decisionem prohibeat. Didaeus Aluareet, &ali j i uniores T horni stae dicunt Pelagium admisisse, quidem generalem Dei concursum concomitantem, quo Deus actu cooperaretur cum causs secundis
267쪽
Operantibus,non vero antecedentem, quo praeoperatur ut operentur , applicando eas ad agendum prius ordine naturae quam agant,quem concursum nomine
praemotionis & praedeterminationis physicae appellanta' Psti MA Co Nc Lus I o .Pelagius negauit generalem Dei concursum esse homini necessarium ad operandum , siue bene, siue male, siue indifferenter
Prob. l .ex patribus,Hieron.in epist.ad Ctesiphontem, Pelagium sic loquentem facit, libero arbitris contenti sumus , neque ultra Dei indigemus auxilis, nes indiguerimus, liberum frangatur abitrium I recede a me et non habeo te necessarium , dedisti enim mihi semet arbitris libertatem ut faciam quid voluero , quid r- n te ingeris, ut nihi possim facere , nisi tum metua dona compleueris : nunquid si voluero mouere digitum mouere manum , α uline G. semper mihi αμιlium Dei eris necessarium ἱ & libro i .contra Pelag.qui dialogismum continet' inter Atticum, id est Hieronymum, & Critobulum, id est, Pelagium, Critobulus ait, si in hominibus cooperetur Deus, non est meumsedelas qui adiuuat ;s absque Deo , ct nisiper singula ille
iuuerit, nihil possum agere , nec pro bonis me operibus iuste coronabit, neque a stet pro malis , c defectu libertatis 3 sedis utroquesisum vel recipiet, vel damnabit auxilium , b c agitur de auxilio diuino ad bona &mala opera, quod aliud esse non potest quam generalis concursus, cum Deus speciali auxilio ad mala non concurrat ; Affirmat Atticus auxilium hoc aA tomnia& singula opera, siue bona siue mala necessarium esse ; negat Critobulus ad ullum opus, siue bonum , siue malum interuenire , quia lisertatem tolia
August. lib. 4. contra Iulianum cap. 3. sub finem
268쪽
ait, etiam 'sa opera qua faciunt infideles, non ipsorum esse, sed illius qui bene utitur magis, 'sorum autem esse peccata , qui bona malefaciunt; quibus significat peccata infidelium es se a Deo, non ut a causa particulari
per speciale auxilium , sed ut a causatvniuersiali per
generalem concursum ; & cum id concludat contra Iulianum & alios Pelagianos, sequitur eos id negauisse, & libro de gratia Christi cap.de Pelagio dicit, voluntatem ct actiones , nostras esse alseris , atque ita nobis tribuit, ut nonnisi a nobis esse contendat. Paulus Orosius lib. de arbitrii libertate, quem aduersus Pelagium, August.& Hieron. temporibus scripsit, circa medium ait, Pelagium constituisse gratiam insolo libero arbitrio generaliuer tinninibus concesse , ct uega se non solum illam gratiam quam Deus largitur Ecclesia sua , sed etiam generalem cooperantem gratiam quam Deus per dies re momenta cinistis rangulis ministrae ;Per quam generalem gratiam non aliud quam Dei concursum generalem intelligit.
te significat Pelagium reiecillia generalem Dei con
Prob. 2. ex his pelagi j art. Io. non es liberum arbitriumsi Dei indiet auxilio, quoniam in propria volvu-tate habet unusquisique facere ct non facere , quibus Vniuersaliter & absolute statuit diuini auxilii cuiuscunque necessitatem libertati obstare, & causam a fert , quod libera voluntas plenum ae perfectum suae actionis dominium habeat,addeoque in eius exercitio a nullo pendeat,& in epist. ad Demetriadem, scribit, homines sine Deo operando , virtute Vendere quales αDe actis t. Prob. 3.quia eadem fere dissicultas est in conciliando perfecto usu libertatis eum necessitate generalis Loncursus ad quascunque actiones, & in eo conci-
269쪽
itandis cum nacinitate gratiae ad actiones supernatuis rates,ut docet Suar. proleg. s.cap . n. q. ergo si pelta. gius hac dissicultate superatur negauit gratiae necessitatem, eadem quoque fractus negauit g eralis con eursus indigentiam. ': ' Infer, Pelagium non modo agentibus liberis, sed etiam necessariis seu libertate carentibus independentiam a generali concursu ascripsisse, siquidem causae necessiviae tam sunt completae ad operandum in ordine suo id est in ratione causae secundae, quam liberae: ergo si virtus causae liberat per se sussicit ad operandum sine immediato concursu causae primae, per sp quoque ad id sussicit virtus cauta necessariae. Neque refert quod causa libera, quatenus libera Marbi- uaria est , magis videatur independens ac sibi sussim ciens s non enim propterea magis potens S com pleta est ad operandum in suo ordine quam causa nais t0ralis , nec proinde magis operari potest sine immediato concursu causae primae in eius actionem in
Ob. i. Patres consutant Pelagium ostendendo necessitatem , non generalis concursus causis secundis
proportionati, & ex naturali Dei prouidentia ipsis Obiti, sed grati e seu auxilii indebiti, & ex supernaturali Dei prouidentia miserico idite concessi , ergo pelagius generalem Dei concursum non impu-
. Rei p. nego Ant. cuius salsitas ex eorum testimoniis pro hac conclusione allatis, & pro sequenti affe-rpndis .in apertum prodit ; cum ex iis constet patres M generalis concursus ad omnia opera , & gratiae ad opera supernaturalia necessitatem contra Pelagium
Ob. Σ. August. lib. s. Genes ad lit. cap. 2o. reserthunc errorem , nec tamen inόr eius fautores Pela-
270쪽
gium numerat.Re .satis est quod haeres. 88.eum P lagio tribuat. i y Ob. 3. potuit Pelagius, admissa generalis concursus indigentia, negare dependentiam bonorum Ope rum , sp eciali De i regimine ac prouidentia per auxi lium gratiae , sicut Duranius in z. d 3. 4. 1. gratiam recipit,& tamen concursum generalem epudiar. Resis'. id quidem potuisse led non prae tritisse, ut excit iis eius verbis liquet. dob. .si Pelagianum S haereticum est, diuini concursis generalis necessi talem ad omnes causarum secundarum operationes inficiari, Dulandus Pelagianus & haereticus fuit. Resp. in hoc fuisse Pelagianum & haereticum non qui gem sermaliter defectu pertinaciae , sed materialiter &i obiective : quia non tantum gratiae ad opera supernaturalia, sed diuini concursus genoralis ad omnes & singulas causarunt seeundarum operationes necessitas, in concit.Palaest. definita est,cum ibi damnatae sint Pelagi j propositiones, quibus utriusque neces
SECUNDA CONCLVs Io. Commonium est Theotericorum Thom istarum, quod Pelagius admi serit concursum concomitantem, id est actualem Dei influxum in omnes & singulas operationes causarum se .uniarum, & colum negauerit concursum antecedentem, id est physicam praedeterminationem , qua
diuinuus appliccntur ad operandum. . sPsob. I . Pelagius praemotionem hanc non agnouit, ergo per ditimum concursum quem reiecit, praemo
tionem hanc non intellexit. Ant. prob. quia milum eius vestigium extat siue in scriptis patrum & Conciliorum aduersus pelagium, siue in scriptis: ipsius Pelagis quae suρersunt,necdum pristis illis temporibus. diuinum auxilium siue generale ad .perandum, suet