장음표시 사용
271쪽
speciale ad bene operandum , hac larua personatum
Prob. a. quia verba Pelagii, quibus in prima conclusione suasimus eum negauisse generalem Dei concursum, actualem Dei cooperationem cum causis se cundis actu operantibus prae se ferunt, non vero motionem ac o parationem earum ad opus. Notaiqeando verba Patrum & conciliorum, quibus necessitatem auxilij diuini affirmant, generalia sinat, accipi debent & de auxilio generali ad omnes& singulos actus, & de speciali ad actus supernaturales ; quando autem utuntur nominibus gratiae,inspirationis, illuminationis, & vocationis per Spiritum sanctum , aliisque similibus , de auxilio speciali sea indebito & superoaturali exponendi sunt. Suar.Π.M. ita S.Thom.lect. I. in Ioane 1 s. exponit haec Christi verba, sine me nihil potestis facere; opera, inquit, nostra aut sunt virtute natura , aut ex gratia diuina ,si
virtute naturae , cum omnes motur natura sint a verbo
Dei , nulla natura ad aliquid faciendum moueri pot/st sine ipso: si virtute gratia, chm ipse sit author gratia, nullum opus meritorium sine ipse feri potest, fateor tamen Patres nomen gratiq interdum latius usurpare,adsignificanda etiam beneficia naturalia,ut ostensum est disp. I .q. I .arr. I .sed ex materia subiecta diiudicandunt est,utrum stricte,an late accipiant.
origo erroris Semipedag. CVm August. in libris aduersus PeIagium statuis. set diuinam gratiam & necessariam esse ad piὸ sancteque vivendum, & omnino gratis dari, non veri ex mectis antecedentibus, adeoque totum salutis negotium
272쪽
negotium ad diuina praedestinationem esse reuocandum : hinc aliqui sumpserunt errandi occasonem, aientes per praedestinationem ac reprobationem listberum tolli arbitrium, se quasi fatalem necessitatem actionibus humanis imponi, solam gratiam ad salutem sufficere, nec pie viventibus prodesse opera bona si reprobati sint,nee peccantibus obesse siccata si praedestinati; cuius haeresis assertores nominati fuerunt praedestinati. Ita Sigebertus in Chronico an . I s. Quidam igitur ex Catholicis, ut media via ingrederentur, & negotium salutis partim gratiae,partim naturae committerent, aliquid libero arbitrio tribuendum censuerunt, quo praedestinatio de effectus eius tanquam fundamento niterentur . & consequenter asseruerunt gratiae initium ex libpro arbitrio peten dum esse seu quod idem est, primam iratiam ex praeuio bono usu liberi arbitri j omnem gratiam antecedente nobis concedi, adeoque gratiam ad pie sancteque vivendum , & salutem obtinendam necessariam
esse, in quo , Pelagio dissenserunt, non tamen dari gratis sed ex operibus, in quo eius d*ctrinae subscri- , pserunt, ideoque Semipelagiani, dr reliquiae Pelagi norum dicti sunt, ita Hilarius &Prosper, qui omnium primi hunc errorem propagauerunt : in epistolis ad August.& ipse August. lib. de praedest. sanctorum. . S. thona. Semipelagiano communi nomine Pelagianos appellar. 2.2.q. 6.art. I. I. p. q. 13. a. S . bi ait
Pelagianos posuisse initium bene tendi ex nobis , con-yummationem autem ex Deo, & lib. 3. contra gentes cap. I 9. ubi ait. Pclagianorum errore ille , auxilium merentis gratia esse ex nostro merito, ac proinde initium Iustimationis esse ex nobis, consum tibnem
ex nobis,itidem quodlib. I .arr. 7.
273쪽
e rorem impugnasse , priusquam Semipelagiani exoti es lent, nempe in libro I. ad Simplicianum M. 2. epist. 7.quae praefigitur lib. de correptioue & gratia;
Quandonam Semipelagianibi i coeperit Pi. Vgust.lib. 2 in duas epist. Pelagian. cap. 28. 1 &seq. indicat Iulianum & Caelestium , earum authores, sensisse gratiam dari adperfectionem boni operis, ct dari propter initium boni propositi , quodeLt a Deo ct libero arbitrio , perficiendi gratiam consequi ad meritum bene incipiendi. & lib. 4. contra Iulianum cap. eum reprehendit, quia dixerat hominem
per se incipere sine gratia, quod perficit gratia , &epist. io s. de quibusdam pelagianis, ita fatentur ad habendam vel factendam iustitiam Huintius hominem iuuari, ut seni praecedat aliqrid meriti, suo putantes pra- ire merito illum de quo audiunt, quis prior dedit illi ct retribuetur et 'At licet hi helagiani sententiam selagii vel reipsa , vel saltem in modo loquendi temperauerint, aposterioribus tamen Semipelagianis longo interuallo dissiti fuerunt a. enim institerunt praecipuis Pelagi terroribus , & cum eo censuerunt posteros Adaminasci expertes orig.culpae , aeque paratos ac potentes
esse ad teruandam legem ac ipse fuit ante peccatum.&c.quae refutat Augustin. in libris contra Iulianum.& duas epist. pelag.& libro de perfecta iustitia r quibus tamen Semipelagiani non se implicuerunt. 2. δε- bitabat Augustin. qualem gratiam ad persectionem operum requirerent, & an ni cessariam esse vellent, an solum utilem , ut declarat lib. I. in duas epistolas relag. a. Vitalis, contra quem scripsit August.epist. Io .videtur
274쪽
detur semipelagianismum inchoasse , siquidem aiebat fidem ex libero arbiti io esse , non ex motione gratiae, neque esse donum Dei, sed esse in nobis a nobis.
At I. non constat quandonam Vitalis errorem hunc seminauerit, & an August. epistolam ad eum scripserit ante librum de praedest. SS. quem in S emi pelag. edidit. i. hi proripio libri de praed. SS. expresse dicit Semipelagianos a Pelagio discessisse , id autem non ait de Vitali in epist. ad ipsum . talis in Afri-
ea errare coepit, nec eius error Semipelagianorum
3. Massilienses presbyteri creduntur huic sectie ini'tium dedisse , quo tempore in Gallia turbari, & aduersus Augustini doctrinam insurgere coeperunt, quemadmodum referunt Hilarius Arelatensis Episcopus , & Prosper Aquitanus, Epit pus Regiensis, qui floruerunt an. 4 s. in suis ad August. epistolis. Prosper dicit claros,egregios , & omnium virtutum studiosos suisse, ad authoritatem talia sentiendum se imparem esse ; sed quia nec Hilarius , nec Prospereorum nomina referunt, ideo hic error aliis iure, aliis immerito tribuitur
ARTI CNLVS III. Depracipuis Semipelagianimi assertionibus. PARS PRIMA.. De Cassanos Fausto. Ioannei Cassianus, Chrysostomi primum diaconus, deinde apud Massiliam in Gallia presbyter , qui
floruit anno 4 o. & tempore memoratae pertur. bationis Massiliae degebat, doctrinam hanc tradit& tuetur, ut constat ex eius libro i a. de Institutis ra- manciantium . cap. LI. & seq. & collat . I 3. cap. 8.&seq. & in praefationiblis ad decem primas collatio-nos,ia ad septςm sequentas. Ideoque Prosper liberum
275쪽
edidit contra Collatorem, id est Cassianum collatri num scriptorem ; & Eucherius Victor, & Cassiodorus Cassiani libros expurgauerunt; non fuit tamen haereticus , quia doctrina Semipelag. nondum erar damnata, ut in fine libri citati monet Prosper , lege
Male ergo Gennadius lib. de vitis illustribus ait doctrinam Cassiani de gratia & libero arbitrio , licet
doctrinae Prosperi contrariam , tanquam salutarem ab Ecclesia probatam fuisse , a Prospero autem infa- a tam , bene contra Gelasius Papa Gennadii coi teporaneus,in suo decreto de libris authenticis Cassiis ani opuscula libris apocryphis annumerat ob errores de gratia& libero arbitrio a Prospero detectos & reprehensos; ut notat Trithemius in Cassiano. Hemisus cui jus annotar. ad cap. i . lib. I 2. de Iustit. tenunt. ,hi Ca manus ait nostram esse bonae voluntatis occasionIn Deo praebere, ut sua munera largiatur,excusat eum i uasi loquatur de hominibus iam fidelibus , qui fide & auxilio gratiar adiuti Deo exhibent occasionem ulteriorum donorum; sed contrarium paret ex contextu cap. a. & seq. Et annot. ad
collat. 13 cap. 8. & seq. fatetur quidem his capitibus haereticam dominam contineri, sed Cassianum purgat quasi eam non asseruerit, sed solum ex L haeremone Abbate retulerit. At I. repμgnat prosper contra collat. cap. 2. ubi air Cassianum induxisse quendam sacerdotalis ordinis Abbatem , de gratia Dei & Iibero arbitrio disserentem , cuius se ostendit per omnia probasse ac suscepisse sententiam. 2 consonat haec doctrina cum ea quam tradidit lib. ia.de Instit. renunt. cap.ij. & seq.& in citatis praefationibus Tetrus Cise
conius. annot. ad eandem collar. I . Cassianum purgat, quasi loquatur de remota dispositione ad gratia non de proxima, nec PeItineat ad errorem semipe
276쪽
lag. dispositionem remotam ad gratiam naturae viribus concedere. At praeterquam quod erroneum &Semipelag. est. liberi arbitrii viribus tribuere dispositionem remotam ad gratiam, ex contextu Cassiani liquet, eum liberi arbitrii viribus ascribere disposi- 'tionem proximam ad gratiam. Quinimo Cassianus, prae aliis Semipelagianis liberi arbitrii vires extuli Lia videtur, & errori, qui communiter illis tribuitur, Iatissimum campum aperuisse ; siquidem collat. I 3. cap. I I de Zachaeo,& latrone in cruce pendente dicit, qui desiderio Iko vim quandam regnis caelestibus inferentes ; sperialia vocationis monita praeuenerami ; &cap. I 2. Nndo libero arbitrio, per solius naturae vires operanti, tribuit matutinam orationem, de qua Psal. I . mane oratio mea praueriet te , & piam Dauidis voluntatem de templo in Dei honorem aedificando , de qua 3. Reg.8.& cap. I 3. eidem tribuit Dauidis poenitentiam ex sola prophetae monitione ; &Cap. I . Centurionis fidem de qua Christus Matth: 8,
Non ι eni tantam Mem in I rael, fidem Abrahὰ quam Deus praecepto sacrificandi filii probare voluit, imodi victoriam Iobi, quem ait non Dei , sed syis νι- ribus Damonem vicisse. Itaque liberi arbitri, viribus affingit persectam fidem, qualis fuit in Abrahamo& Centurione ; perfectam poenitentiam , & quae sit proxima dispositio ad iustificationem,qualis fuit poe- , Ditentia Dalfidis, & latronis ; persectam multarum
grauissimarum & diuturnarum tentationum victo viam, qualem reportauit Iobus in Daemonem. Ob. Cassianus collat. 13.capit. 3. scribit non solum virmonum, sed etiam cogitationum bonarum ex Deo esse principiam, qui nobis s initia sanctae voluntatis inspirat, s vis tutem atque opportunitatem eorum qua recte cupimui tribuit peragendi; & capit. 6.fragilitatem
277쪽
id est e adiutorio Dei posse perficere, & lib. I 2. de
Insti . renunt. cap. Io. negat. nos ad bonum conariposse e Lai protectionis auxilio , inspirationi ue e us T cogat onis atq/,e exhortationis grastia, quam cordibus no ris rei per alium solet, vel per semetipse sem nos vis hin clem: uter infundere. Resp. Suar. eum loqui de gratiis ex emis, quas etiam Pelagius simittebat, putii legem, doctrinam , admonitiones, exhortationes, protectionem a tentation thus, Sc. idque probat ex cap. I 6. Psosper autem cap. 4 S seq.dscit eum definitἱonis seu oblithm cito a sententia δε- fecisse , aut certe quod prius generaliter dixerat ad par
Faustus ex Abbate monasterii Lirinensis, Regii, quae Galliae urbs est, Episcopus factus, floruit ad an . ASO .medio tempore inter Prosperum& Fulgentium,& praeter libros de Spiritu sancto, & contra Arianos& Macedonianos qui perierunt, duos scripsit de gratia libros, qui adhuc extant,& in patrum Bibliotheca tomo 4. reperiuntur ; in quibus ad eumdem erro. rem multoties impingit, & nominatim lib. I .cap. T. 9. IO.ij. & I 2. & lib. L. cap. 3. . 6. 7. dc 26. nec be-nagnae inter prer 3tioni locus vllus es aenre Suar.cap. f.u 3 I. ideoque Gelasius Papa in decreto de libris authenticis, Viennensis in chronico an. 92.eos tanquam Semipelag. errore inquinatos rei jciunt,uuia inquit Ado, Pelagium destri ere conatus in errorem tib
fur , s ita liberam arbitrium Christianorion docet , Deilluminatio, virtus ct salus non a Christo sed a rura sit: in eosque multi Orthodoxi scripserunt ut S. Auitis Vienn. Episc.& Ioannes presbyter Antiochenus , teste Adone loco cit. Fulgenti as per septem libros, teste Isidoro lib. de viris illustribus in Eulgentio,vbi ait: Faustum miram calliditate Catholicum videri volasse, cum Pelagianus esset ue idemque S lib. de Incam. Magratia
278쪽
graria a cap. I 2. ad iliacm ; veram de initio gratiar doctrinam tradit, tacito Fausti nomine, illius sententiam & argumenta clare proponit, & conuellit. Petrus Diaconus lib. de Incam. & gratia , qui extat inter operi Fulgentii, cap. vlt. anathematizat libros Fausti
Galliarum Episcopi, quia humano laborisubiungit gratiae adiutorium, prae aliis vero Ioannes Maxentius Scythiae monachus qui vixit ad annum. s2O. tempore sancti Hormisdae Papae, & cuius opera extant tomo
A. bibliothecae patrum, Fausti libros de gratia insectatur, in responsione ad epistolam dicti Hormisdae ad Possesserem Africanum Episcopum, adue sus quam scripsit, subdole negans esse Hormisdae, ne male audiret, quod summi pontificis sententiae suam
Opponeret, de quo Baron. anno IZo. n. 22. verun-
tamen licet Fausti errorem ex August. libris docte refutet, in dialogo tamen contra Nestorianos, de incitata responsione, ad Eutychi anorum errorem declinat , ideoque Hormisdas acriter eum reprehendit, ut videre est in Epist. Hormisda, quae inter opera Maxenti j reperitur.
Ob. Fastus libros de gratia scripsit, non in Augustinu,quem honorifice citat & beatissimum appellat, sed in Lucidum presbyterum Gallum, qui ex Augustini doctrina perperam intellecta varios errores imbiberat ; nempe hominem sola gratia saluari , & vi solius praedestinationis, sine voluntaria Obedientia, peccatores damnari vi praescientiae & reprobationis,&.cetera quae libris Fausti anteponuntur ; item diserte profitetur tum in his libris , tum in epistola ad LEcidum se media via inter Pelagium & Lucidum
incedere ; & reuera in utroque libro gratiae necessitatem praedicat, ut lib. I. cap. I. in quo differt a Pelagia. nis ,&initium praedestinationis ei tribuit ut lib. r. cap.J. 6. ij. I , IS. II. & lib. 2. cap. a. s. & 8. in quo a
279쪽
Resp.cum ait initium bonae voluntatisa gratiares se , inchoationem & conse mmationem a Deo esse, gratiae vocationem , impulsum, attractionem prae cedere voluntatis obedientiam , & aliis id genus locutionibus videtur initium salutis ad diuinae gratiae auxilium referre, intelligit legem scriptam, doctrinam , praedicationem externam , ac legis naturalis dictamen ,& similia , quibus obiectum applicaturre proponitur, non verδ interius auxilium ex parte iubiecti seu operantis, quo consortetur & adiuuetur.
Ita Suar. n. 29. & 3 i. post Maxentium, imis post ipsum Faustum, qui permultis locis hanc suam esse
mentem declarat, ut lib. I. cap. . Quid est autem a trahere nisipraedicare , nisi scripturarum consolationibus excitare , increpationibus deterrere , desideranda proponere , intentame metuenda , iussicium comminari, praemiumpolliceri 3 & lib. 1. cap.7. dicit legem natu
esse primam gratiam , per quam multi vectibula Plutia intrauerunt , per Chriseum ad vita penetralia perducendi. Hunc inter gratiam & liberi arbitrii bonum usum ordinem constituit, ut 1 .fiat obiecti propositio de
applicatio, per externam praedicationem , aut naturalis legis dictamem. 1 sequatur bonus usus liberi arbitrii, sine ullo interiori gratiae auxilio , ad roborandam naturam diuinitus illapso. 3. in praemium boni usus liberae voluntatis , id est, boni actus per solius naturae vires libere producti puta credendi affectum, fidem imperfectam, desiderium , peritionem , &C. concedatur praedictum auxilium. Itaque licet iisdem
vocibus utatur, quibus orthodoxi Doctores, nimirum gratiae vocantis, attrahentis, praeuenientis& ad
iuuantis, iis tamen diuerso sensu abutitur ; siquidem per vocationem gratiae, solam obiecti propositione, per externam praedicationem, aut naturalis legis dictam eri
280쪽
ctamen intelligit , quam de attractionem, & primam gratiam interdum nominat; per gratiam vero adiuuantem intelligit auxilium gratiae , quod humanum meritum tanquam effectus causam sequatur, & adultetiorem perfectionem promoueat. Item agnoscit gratiam & operantem & cooperantem lib. 2. cap. 1 C. sed operantem vult. este ipsum hominem seu liberam arbitrium, cooperantem vero vult esse Deum , se a Dei gratiam post praeuium hominis meritum ; Usum adiutorti vocabulum inquit , indicat operantem ct cooperantem ; petentem 2 promittentem ; pulsantem Oaperientem ; quaerentem ct retribuentem.
Ob. 2. Trithemius lib. de scriptoribus Ecclesiasti- Cis , refert Faustum primo quidem Pelagiano errore implicatum fuiste, deinde vero a Fulgentio conuersum, scripsisse volumen egregium de gratia, quod inter eius opera circunfertur. Resp. nescitur unde conuersionem hanc Trithemius sumpserit, & quidquid sit de eonuersione, si loquitur de Fausti libris qui nunc extant,fallitur. Itaque perperam Gennadius,lib. de viris illustribus: Fausti libros de gratia iactat & commendat, si de ita qui modo supersunt loquitur, frustra conatur Drie- do benigne illos interpretari, &ad Augustini de gratia doctri iram nolentes torquere ; Male Faustus scriptoribus Catholicis annumeratur & inseritur, quia licet iii libri non pauca utilia eleganti stylo proserat, Mas. siliensis tamen erroris nubibus infuscantur.
De Gennadis S Seuero Sulpitio. GEnnadius Massiliensis presbyter& postea episcopus, qui floruit tempore Gel alii Papae ad an. 9 o. videtur Semipelagianis adhaesiste, siquidem lib. de viris illustribus Cassianum & Faustum depraedicat, eorumque de gratia sententiam Prosperi doctri