장음표시 사용
481쪽
tres cum Pelagio, de principio actitio per se proxime
concurrente ad obteruationem legis naruralis,& victoriam tentationum ei contrariarum, cuiusmodi est
auxilium sanctae cogitationis & inspirationis, non tiam habitualis gratia ; & cum Pelagius contenderet ad eam seruandam etiam toto vitae t cmpore sine graui peccato sum cere naturales vires liberi arbitrii sine ullo gratiae subsidio, Patres e conuerso asserebant eas ad hoc praestandum non sussicere sine auxilio interioris motionis, id est cogitarionum Sc inspirationum quibus 1 malo reuocamur & ad bonum impellimur ;quod non impedit quin Patres censuerint & docuerint habitualem gratiam qua iustificamur,quo modo
diximus,necessariam esse ad seruanda omnia collecti in ut naturalis legis praecepta diuturno tempore. Nola concessi Anteced. quia cum Patres eam gratia astrue -
rent quam in sejabantur Pelagiam , & hi rei icerent
omnem internam gratiam, tum habitualem , tum actualem, saltem ut necessariam ad bene operandum, Patres utriusque necessitatem asseruerunt. Ob. 2. sequitur ad superandas singulas graues tentationes naturali legi aduersantes & consequenter
ad seruanda singula praecepta difficilia necessariam csse fidem & sanctitatem ; Atqui hoc absurdum est.
Ma. Prob. quia Patres eandem gratiam ad supeian dam grauem tentationem , & ad diu vivendum sine graui peccato requirunt, cum perinde ad primum sicut ad secundum gratiam Christi necessariam esse pronunciant. Min. Prob. quia hoc posito nec infideles vllam grauem tetantionem possent vincere priusquam ad fidem venirent, nec fideles priusquam iustificarentur; at Polemon adhuc infidelis, audita Xeno-sratis oratione, , luxuriae dominam liberatus est, teste August.epist. io 3. neque tentationem hanc alteri succumbendo vicit,cum Augustinus eius victoriam non humano
482쪽
humano operi sed diuino tribuat. Idem lib. de gratia Christi cap. t .seribit Deum speciali auxilio coii rer- 'tisse voluntatem Assiieri licet infitelis in fauorem Esther & filiorum Israel; & lib. de potentia cap. 27.
Dei donum esse cum haereticus pro veritate aliqua fidei mortem siustinet; Ergo supponit haereticum seruare posse etiam supernaturale praeceptum subeundae mortis ad tuendas fidei veritates. Item fidelis adhuc peccator in martyrium consentire potest .Ergo multo magis in obseruationem ardui praecepti ad naturae be-gem pertinentis. Resp. Nego sequelam, quia diuturna vita innocens multo excellentius donum est , quam victoria unius vel alterius grauis tentationis: & quo insignius est, eo maior est indignitas in infidelibus &peccatoribus ad id percipiendum. Ad probationem,
licet Patres non modo ad diu vivendum sine graui peccato, sed etiam ad superandas singulas grauestentationes, gratiam Christi necessariam esse definiant, hinc tamen non sequitur ipsos eandem omnino gratiam ad utrumque requirere, cum expressὰ
dicant ad primum requiri gratiam qua Christiani m--r gratiam iustificationis oe baptiymi , sdem alia per
auritionem operetur, non etiam ad uecundum Ob. s. poccatores fideles & infideles,quoad potentiam implendae legis naturalis pares essent, Quo d incongruum est.
Resp. licet in hoc pares sint, qudd neutri legem naturalem uniuersam sine graui peccato per lon:un. tempus unp ere possint, in eo tamen fideles prIualent infidelibus, quod his pri9squam ad fidem venerint, regulariter & ordin rie non concedantur estica iaces gratiae ad superandas grauiores tentationes , Quae tamen hdelibus antequam iustitiam recuperauerint,
483쪽
atrocissimas excipiamus, quarum victoria iustorum p pria videtur, ut quae deterrent a martyrio, ad quod consummandum status gratiar, aut etiam perfectae charitatis actus prae requiri videtur. Ratio huius discriminis est , quod fides hominem armet ac praemuniat contrarentationes, tum quia peream & orationem ex ea prosectam impetrat auxilia gratiae, tium quia potentiores cogitationes quibus praeuenitur &adiuuatur ad tentationes superandas, ex ea t. quam armamentario depromuntur, in eaque fundantur,
iuxta haec 1. Petri 3. Cui ne ite fortes in fide, de Ephes 6. in omnibus βιωntes scutum fidei, ex quo
eriam inferendum est peccatorem fidelem posIe cum auxilio diuinae gratiae totam legem naturalem diutius seruare sine graui culpa , quam infidelem. Dixi regulariter & ordinarie,quia subinde contingit Deum . ex speciali prouidentia & misericordia , homini adhuc infideli munimentum essicacis gratiae impertiri, ad debellandam aliquam tentationem etiam vehementem & ad superandam difficilem , tum in ordine ad eius salutem , ut sit minus indisposirus ad gratiam si ei recipiendam,tum in ordine ad bonum fidelium, ut eius exemplo ad bene operandum incitentur, aut in fide confirmentur ; quod videre est in exemplis in praeced. obiectione allatis. Hi . Paulus licet iden- ridem repetat infideles multis pecc atis sordescere, nusquam tamen negat eos iuuari speciali auxilio adrentationes superandas. Suar. lib. I. caP. 27. nu. 2 V.
dc seqv. i ta I. licet temporis interuallum , intra quod peccator fidelis totam legem naturalem sine grauidelicto seruare potest, absolute ac in se spectatum, breue sit & insuffieiens ad eum denominandum factorem legis , longum tamen est si comparetur Cum
empore quo infidelis id praestare potest , quia longius
484쪽
gitis eo est. 1 Iicet temporis spatium intra quod homo lanctific. gratiam adeptus cum ordinariis iustitiae sta tui gratiae auxiliis , omnia naturalis legis praecepta occurrentia si me graui delicto implere potest, si longum si absolute , in se spectetur, ut pote notabile ac iussiciens ad eum denominandum faborem legis ; de
si comparetur cum eo tempore quo peccator , etiam
fidelis, id praestare potest; quia uberiora sunt ordinaria auxilia fidei vivae quism mortuae: breue tamen est
si conferatur cum tota vita, vel cum eo temporis interuallo , intra quod homo non potest consequenter de essicaciter perseuerare sine maioribus & specialio-ἔibus gratiae auxiliis , quae Deus non negat facientiquod in se est cum generalibus & ordinariis, Suar. I. cap.'27. n. 3 o. & 3i Ob. 4. si ex citatis Scripturae, Conciliorum & Patrum locis tecth concluditur, ad seruanda omnia collective naturalis legis praecepta per longum tempus, requiri auxilium ex fide Theologica & per se infusa , di ex gratia formaliter sanctificante ; pariter concluditur requiri auxilium eiusdem cum hac gratia & fide ordinis , adeoque intrinsece supernaturale: atquii ec ex rei natura,nec ex diuina ordinatione auxilium hoc ad obseruationem legis naturalis , quae actibus naturalis ordinis tota continetur, necessarium est.
: Resip. I. Nego sequelam, solum enim sequitur fidem Theologi am dc gratiam adoptionis esse medium necessarium ad obtinenda gratiae actualis au xilia, sine quibus lex naturalis non impleretur ; ex quo non bene concluditur eiusdem esse cum illis ordinis, adeoque entitatiue supernaturalis ; Si quidem propter fidem, & orationem ex fide conceptam , &sanctificantis gratiae statum , multa naturalia benefi cia homini conseruntur , ut pluuia, sanitas, scientia&c. Non vidi iustum derelictum semen eius
485쪽
rans pariem, Psam. 36. Nihil ergo vetat fidem &orationem Christianam , gratiamque adoptionis, licet quoad substantiam lupernaturales. sint. ex diuina ordinatione media esse ad obtinendum gratiae auxilium quoad substantiam naturale ; cum praesertim homini conferatur relative ad finem substanti liter & intrinsece supernaturalein , puta gratiam adoptionis , & aeternam gloriam. Irioque August.
utriusque generis motionibus tentationum naturalis legis obseruationi repugnantium impetus frangi significat ; libris enim contra Pelagianos praeci pue loquitur de auxiliis intrinsece stupet naturalibus , aliis vero locis ut lib. s. cap. 8. 9. IO. memorat etiam specialia auxilia , intrinsece seu quoad substantiam naturalia , & solum quoad modum Q
pernaturalia, puta quia Aantur vltra naturalem hominis & aliarum omnium causarum naturalium actiuitatem , adeoque supra naturae debitum ; item quia sunt effectus fidei & orationis Christianae, gratiaeque adoptionis, & quia tribuuntur relative ad finem seu
beatitudinem supernaturalem. Suar. lib. I. cap. 27.
Resp. a. licet ad seruandam legem naturalem quoad substantiam , & ita ut eius obligationi satisfiat, vitando etiam peccata leuia & venialia contra ipsam, motiones ordinis supernaturalis ex rei natura necessariae non sint, cum tota haec lex ita seruari 3e perfici possit per solos actus naturales, ad quos exeT-cendos eiusdem ordinis auxilium sufficit; nec excutatis scrip t. Conciliorum & Patrum locis praecise sequatur, aliquas huius generis motiones ad omnia ejus praecepta sine graui laptu per diuturnum tempus implenda, ex diuino beneplacito necessarias esse; spectata nihilominus eorum mente, hominisque a Hupernaturalem aeternae gloria finem deputatione, verisimilius
486쪽
tisimilius est nunquam ab homine diu custodiri praecepta omnia naturalis legis occurrentia sine grauidelicto, quin motionibus lupernaturalibus ad ea teruanda praeueniatur & adiuuetur , stando in lege Dei ordinaria. Ita Suar. loco cit. nu. 24. ct prob. I. quia magis proportionatae sunt mediis per quae obtinentur,puta fidei Christianete , orationi ex ea conceptae ,& gratiae adoptionis ; & fini ob quem conceduntur , puta aeternae vitae, a. quia sunt magis efficaces & fructuosae, cum naturaim ad aeternam gloriam solum conducant negative, procurando fugam peC- Cati,quod est obex gratiae,& consequenter gloriae,cu- . ius gratia semen & pignus est ; supernaturales autem ad eam conducant positive, procurando actus intrinsece supernaturales,quibus homo gratiam & gloriam condigne vel congrue mereatur , aut ad gratiam se disponat. Qui ergo per longum temporis interuallum naturalia praecepta omnia sine Traui peccato exequitur, licet subinde operetur ex consideratione solius naturalis honestatis , & affectu illi proportio. nato , adeoque ex auxilio gratiae quoad substantiam naturali; saepius tamen operatur & resistit tentationibus , apprehendendo scutum fidei, & induendo ar maturam Christi sanguine purpuratam , hoc est ex altioribus& aeternis motivis,affectuque illis proportionato , adeoque ex auxilio gratiar quoad substantiam supernaturali; quae dona sicut ad nostram salutem per se conserunt, ita & sub merita Christi per se
Ob. s. infideles ante conuersionem, & peccatores fideles ante iustificatiqnem, impotentes essent ad seruandam legem naturalem.
i Dist. Impotentia physica & antecedente, Nego. impotentia morali & consequente , concedo : homOPenim etiam distituitu omni auxilio giatiae tum effica-
487쪽
cis dum sissesentis seu inefficacis,manet physice potens ad seruanda omnia naturalis legis praecepta toto vitae tempore sine ullo delicto etiam veniati,ita ut illi liberum sit ea sic seruare , & quod ita non seruet alprauum liberi arbitrii usum referendum sit. Si enim homo ellet colitus in puris nMuralibus,ade 4que ca- .reret omni gratiae subsidio,adhuc lex naturalis eadein
illi praeciperet & prohiberet quae modo iubet & proinhibet , nec tamen iuberet impossibilia physice & antecendenter; & homo naturalis legis praecepta transgrediens adhuc peccaret, nec tamen peccaret etiam
leuiter & venialiter, omittendo actum ad quem ponendum , vel ponendo astum ad quem omittendum physice impotens existeret. Ob. 6. homo in statu purae naturae careret fide Theologica,& oratione in ea fundata,& adoptionis gratia, de tamen habes et specialia auxilia cum quibus posset moraliter & consequenter naturalia omnia praecepta sine graui peccato per longum tempus, imo tota vita seruare: Ei go nec infideles licet his omnibus careant, nec peccatores fideles licet careant adoptionis gratia, destit inintur iisdein auxiliis, aleoque similiter posisunt naturalem legem seruare. Resp. dato antecedente , quia id consentaneum est diuinae prouidentiae circa hominem in eo statu constiturum, nego Conseq. quia non sequitur si Deus sta- ruit negare homini naturam lapsam obtinenti, &ad aeternam gloriam deputato, auxilia gratiae efficacis ad omnia naturalis legis praecepta diu obseruanda, statu i lle pariter eadem negare homini in pura natura consistenti, &nonnisi ad finem ei proportionatum ordinato,ut constat ex dictis concivi. 3 . Caeterum qua-do dicitur hominem in purae naturae statu conditum, habiturum fuisse gratiae congeneris & proportionatu
auxilia ad seruandam legem naturalem, id non est ita accipiendum
488쪽
accipiendum quasi homo ille in puris naturalibus omnino maneret i, quandoquidem pura natura omne donum gratuitum,& naturae indebitum excludit, sed hoc sensu, quod nec esset integritatis dono rectificatus,nec ad supernaturalem aeternae gloriae finem ordinatus , sed solum quibusdam auxiliis specialibus, &fimpliciter indebitis,ad seruandam naturae legem , &consequendam naturalem beatitudinem proaunitus. Vide supra art. 6.p. I. Ob. .homo in mortale peccatum lapsus, si non statim,saltem paulo post teneretur,& quidem sub mortali, ad agendam poenitentiam & consequendam iustificationem, ne alioqui versaretur in periculo gra- uiter peccandi aduersiis legem naturalem. Neque re fert quod,nonobstate peccati macula, remaneret physice potens ad 'omnia naturalis legis praecepta sine graui lapsu toto vitae cursu implenda, quia ut iudicetis reipsa id non prae stiturum satis est quod careat em-cacis gratiae auxiliis. adeoque potentia consequente, qua ita id possit,ut reipsa id praestiturus sit. Resp. nego sequelam , quia soli Deo notum est quantum sit temporis interuallum, post quod elapsu non potest homo consequenter & essicaciter seruare legem naturalemisine graui culpa , nisi Deo reconcilietur. Arbitror tamen essicaciter hinc concludi, hominem qui lethali peccato se obstrinxit,teneri ex natura rei, & quandiu habet conscientiam conformem rebus,nec ignorantia probabili excusatur, salutarem,&qua mediante iustificetur poenitentiam agere, non quidem paulo post,sed elapso illo temporis spatio de quo prudenter dubitari non possit an longum & notabile sit. Di ex natura rei, &c. quia excusari potest insistendo probabili sententiae quae contrarium tue
Ob, luna homo scite poterit se esse in gratia re
489쪽
clamante spiritu sancto Eccle .9. Nesit homo Otrum amore an odio dignus sis. Potest enim scire se per longum rempus naturalem legem graui peccato non
Resp. nego sequelam,1.quin non potest esse certus se longo temporis interuallo nunquam grauiter deliquisse, saltem per consensum& culpabilem negligentiam in legem naturalem, 2.quia doctrina haec de nocessitate gratiae sanctificantis ad seruandam per lone gum tempus legem naturalem sine graui lapsu, no est
omnino certa & explorata, cum graues aliqui docto Ies conclus. I.citati eam non sequantur, quorum opinio nec haeretica,nec .erronea est;& scripturae, conciliorum ac Patrum loci ad eam statuendam adducti solationem patianrur.
sita duo de cogitationepraestica. in rei i. ana cogitatio quae voluntatis consensum in actum virtutis acquisitae,vel in victoriam tentationis naturali legi repugnantis impetrat, sem' per eum impetret mediante praeuia eius motione; puta excitadotin eo motu alique repenti tu suauitatis, timoris,&c.quo impellatur ad actu virtutistexercenduvel ad tentatione superandam. meo l. id saltem ur plurimum contingere ; quia omnis cogiIario moraliter practica per se vim sufficientem habet ad in generandum voluntatis motum quo inflectatur ad consentiendum; de etiamsi supponeremur motum huiusimodi per cognitionem praecia se non excitari ,vel defectu utitutis, vel occursu im- , pedimenti, crodendum nihilominus esset eum , supinposta cog uatione tanquam conditione praeuia,diui
Dico 1. Probabile est cogitationem congruam interdum consensum obtinere per se praecisὶ , sine ullo intermedio
490쪽
sntermedio motu quem in voluntate procreet; & quo illam trahat ad consentiendum , quia hic modus fnferendi consensum possibilis est,nec eo admisso quicquam sequitur vel rationi, vel conciliorum aut Patrum doctrinae repugnans. Ita Meratius tract. de gratia disp.r,secta I .n. 6.& par ratio est cogitationis qua homo vocatur & allicitur ad actus virtutum per se infusarum, & ad victoriam tentationum aduersus praecepta supernaturalia ut idem moner. Quaeres 2. an detur aliqua cogitatio dictans hoe
aut illud agendum esse, quia praeceptum vel saltem honestum est , hoc aut illud omittendum esse , quia
vetitum aut saltem indecens & imperfectum est,quaest omnino speculativa moraliter,id est quae nec moueat voluntatem ad id iaciendum vel omittendum, nec sit apta mouere.ΑArmat Meratius disp. I.se 2'I6.nu. .Ekaicit I. cogitationem quae mouet aut mouere
potest voluntatem ad bene operandum , ut pote practicam , ad gratiam Christi referendam esse: cogitaintionem vero quae nec mouet; nec mouere apta est ad
bene opeiandum, ut pote speculativam , ad gratiam non pertinere, nisi detur vltra sussicientiam, ut mox explicabitur. Dicit. 1. cogitationem hanc pure i pecul aliuam moraliter , nihilominus ad potentiam physicam & antecedentem, proindeque ad libertatem sufficere,ita vi ea posita homo si plene & complete potens ad operandum,& per eum stet, si non consev-tiat in boni prosequutionem& mali fugam,quia cO-gatio haec bonum ut prosequendum , marum ut fugiendum sussicienter repraesentat. Dicit 3. Si dator cogitatio minima, speculativam minimam necessariam esse ac sufficere ad consensum&libertatis usum
circ a boni prosecutionem & mali fugam ; si autem nulla datur minima cogitatio, sed quaelibet magis icmagis in insinitum decrescere ac remitti potest, nul