장음표시 사용
91쪽
hoe etiam modo nostram ferens ignorantiim,vcra nobis
scientiam largiretur,qua patrem ipsius, iri; pro nobis ad
salutem omnium milium agnos crem .Quo quide nunere nullum nrais optari potes .Qi aklsivi hominum genumidi cret,eni; anctos,& diuinos discoct,hanc pe regrinationcm Vcrbum luscepit,c caros actum est,nsine omnibus palam sit ea,qua sς cilcinaccepisse,quando i actu est caro,no ad ipsum Verbum,sed ad carnem, in qua enat, dum haec loquercetur, Esse referenda Huius enim carnis antea munera . itiis per ipsiam a patre tribuebantur. Sed quae petierit, videramus,& quaenam illa sint omnino, quae dicebat se accepiste, in his cognitis isti resipiscant . Gloriai 'itur petebat, licebat a: sibi omnia ce tradita.Ι t postea jrdiu Texit, data est mihi,inquit, omnis potestis. Vertim &prius quam diceret, innia mihi tradita sunt,erat omnium Dominus.omnia cnim per ipsum facta suerant. Et DominuS Vnus erat,pcr quem omnia Et gloriam habebat, cuius erat,& est Dominus, ut Paliliis ait. Si enim cognouissent,
inquit nil tu in Dominum gloriae crucifixissent. Habinat nim gloriam, am pctebat,gloria, inquicns, quam ha bui apud te prius, i mundus fieret. Et testitem, quam scpoil resurrectionem dicebat accipisse habebat &antequam ac peret,& ante resilirectionem. Ipse quidem perseitc increpabat, Abi,inquiens,post me, satana. Et Apostolis contra ipsum potestatem dedit, re cum reiicietissent, videbam, inquit,satana tam fulgur de elo cadentcni. Et rursum quod se accepisse dicebat, id & ante i acciperet, ostenditur liabuisse. Na & Daemones eiiciebat, & quae ligauerat satanas, soluebat ipse. Quemadmodum iecit in illa lilia Abraham. Et peccata redonabat Paralitico, S mulieri, quae sibi pedes unxerat,dicens, remittuntur tibi pe cata. D mortum retiarabat in vita. Et es qui iam ince ab ipso Oriu CPcus erat,donabat videndi lacu atem. Et haec privstibat, non expectans donec acciperet,sed uti iam h bens potestatem ut facile ex his constet, quae habebat ut Verbi im ea & hominem factum, ex post resurrectionem dici humanita accepisse,ut per ipsum homines, R in tara fata, natu diuinae participes desne s haberent in D in Q potestatem,&in coelis ut a corruptione liberati r marent iu stini iternum. likad enim omnino me tum est, ipsium nihil eorum quae accepisse dicitur, sic accepissi tacino haberet. Habebat enita ea Verbum ut Deus.Vt homo autem acopoe dicebatur, ut ex came,quae in ipse accipiebasili a deinceps in nos gratia manarcet.
Ex eodem loco CVr autem cognoscens dixerit, ne filium quide nosse,neni in sidclium arbitror ignorare. Id enim mque propter cam ,ut homo, dixit.ea nanq, re Vabo nihil darahitur,cum humanae natum proprium sit, scire. Alioqui cum in Evangelio delevi ce homine dicat. Pater, venit hora, clarifica filium tuum,perspicuum est, si& mundi finis horam Hi Verbum cognoscere, vilio ianem autem ignorare.Hoc enim est hominis proprium, ut ignoret, maximὸ res eiusmodi. auo tamen loco & seruatoris benignitatem agnoscimus, qis cum esset etiam limmo non erubuit,dicer se nescire.Vt declararet,se, quanuis via Deus scire ut hominem ignorare. No di i autemnestius ciuidem Dei nouit, ne Diuini as ignara videretur.
Sed simplicit π,ne filius quideri silii ex homine fata ignorantiam esse constaret. Iccirco di de Angelis asalina, non ascendit e ,,ut diceret, spiritu sanctii nescire, tacuit, Ru chio significans, primu si spiritus nouit, multo magis Verbum,ut Verbum nossi; a quo spiritus accipit: Desn,
cum de spiritusiluisset, verba illa, ne filius mdem, deministerio suo humano di dile. Nullus autem est, exceptis Arianis, qui non constratu eum,qui patrem nouit,multo mari noli e rerum procreatarumtu itatem,in qua & ipsus
bis finis eontinetur Quod si dies, hora praefinita est a patre,perspicinim est, ea per filium essepraefinitam. Quod autem per sep finitum est, id i enimirum nouit. Nihil enim est quod non per lilium fit iactu &pninnitum. Pn terra si omnia quae patris lunt, filii sunt, ut ipse ditat, Patris autem est,scire diem illam, persipicuum est, eam & filium nosse,cum id etiam propitiam habeat ex patre. Ad haec sissus in patre est, & pater in sillo,Nouit autem pater dium, re horam non est dubitandum, quin filius in patre exiit
Sstiens quae sunt in patre,nouem etiam ipse diem &h ram. Dcniq; cum vera patris imago fh silaus, norit aute patCr, patet in hoc quoq; filium patri similamus se. Ariani v ro Dei illium in rerum procreatarum numero collocant paulatim meditantur,quomodo patrem ipsi im rebus procreatis minorem dicant.Si enim qui patr- nouis diem &horam illam ignorat, x ercor, ne maic,rsit, ut insanicies illi dicerent, cognitio, itur ad res procreatas, nam 5 vero quae ad minorem carum patrem, v quae ad patrem p tinent. Caeterum non ignorans dixit,non nouit: Sed indicans , fucarnem ignaram induisse,dixit ne lilius quidem nouit. Et hominii, qui erat te ore Noe ignorantia comemorans
statim subiecit,Vigilate igitur,quia nescitis,qua hora D minus vel cr ventiis iis sit,la rvr sium, Qua hora non putatis,filius hominis veniet. Quod si vii Deus ignorasset, dicendum erat, Vigilatc igitur, quia nescio. Et qua hora non puto. Non autem ha dixit.sed, quia nescitis vos &, qua limra non putatis, ut ine teret, hominum esse propriu ignorare.Quapropter eorum &ipse carnem limitem habe , &ho saetiis dicebat,nestius quidem nouit .Nam di de Noe
non dixit,non cognouit, sed,non cognouerunt,donec clitat auium venit. Illi enim non cognoscebant, Ipse autem diluuium inducens cognoscebat. Quamobre& Noe dixit, ingrederem,&filii tui in arca. St.n. ignorassicet,non m diaxisset Noe,septimo ab hine die inducam pilauia super te ram .Quemadmodu. n.homo factus cu homillibus esurit,& sitit,& patitur, secum hoibus ut honon nouit. Diuini. tas aut in patre existens & Verbia.& sapientia nouit, re nihil ignorat.Sic & de Laetam ut homo percontatur,qui P
nerat, vi cu in vitam reuocaret,quiq; nouerat, unde aiam eius acciret. Maius aut Alscire, ubi esset anima eius quam se,ubi ea lauer iaceret. Ita discipulos etiam interrogat, cum venisset in partes sarcae, re sciret antequa Dctrus
responderet.Nam si ea, de quibus I, minus percimi ab tu pater Petro reuelauit, perspicuum est id perfitu suisse saetiim.Nemo enim filaum nouiu nili pater,ncque patrem
visu nouit,nisi filius S citi voluerit filius reues e. Quod si patris sistri; cognitio per filium sit, est dubium, quin
ipse Dominus interrosans prius patefecerit Paro, quae
patre acceperat,deinae aut interrogarit humano more, et
nicetiam ostendera se, ii ut hinno interem bativi IM scire,quae Petrus escires sit rus.Nouerat pinsecto filius, qui patrem cognoscebat, qua quide cognitione nec
ius nee piri edita cutae potes .Apostidus in secunda ad Corinthios Epistola scio, inquit, hominem in Christo
ante annos quatuordecim, laue in coriae nescio, siue extra
corpus nescio.Deus scit .Quid die si Nouit ne Apostoliis quae in ea visione illi acciderunt, quisuis dicat ncicio, an non nouit si eum n iis nosse, videte, ne discentes labi,
in Phrygum iniquitatem delibamini, qui tum Impho. ias tum alios Verbi ministros negabant scire , mee via
92쪽
facerent, ves nuntiarent. Sin nouit dicens non noui, quia Christum in se omnia sibi patefacientem habebat, nonne
stum impugnantius a cor vere motitur ,N per se condonnatur, qui cum Apostolum dicentem uon noui nosse concedant , Clarillum dicentem non noui nosse negent
Apostolus igitur patefaciente sibi filio nouit, quid sibi acciderit.Et ideo dicitscio hominem in risto. ognosces autem laominem nouit etiam, quo raptus suerit. Et Elis ssiripiciens Eliam vidit, quo raptus fuit. Attamen id sciens cum filiis Prophetarum, qui arbitrabantur, Eliam in aliquem montem a spiritu proiectum esse, persuadere non' pollet, quin illum omnino vellint inquircre, tacuit, & a quieuit eorum consilio. Num igitur quia tacuit, ideo non .Rm R. nouit 'Norat ille quidem, sed tanq non nosset, concinit, Vt quoerent, ne de raptu Eliae amplius ambigerint. Odruidem de Paulo, qui ipse raptus sirit, multo magis assurenum est. Nouit igitur,quo raptiis fuit. Nam & Elias nouit. Si quis tamen, quo raptus fuerit,Paulum interiogaret, luabus de causis, ut ego quidem existimo, Non noui, res ponderet. Primum nequis propter excesi etiam reuelationum
ducercet ipsum esse silpra id,quod videret. I nde quia seruatore negante, se nosse, decebat & ipsum dicere, nescio, ne cum taci seruus, di discipulus, Domino I pinceptore Imior riderctur. Quare qui Paula dedit, ut sciret, nati homagis ipse nouit. Cur igitur tunc nNauit, se nosse, qui ut Dominus nouit 'Nqsta nimirum utilitatis causa id fecit, si tamen licet vestigantes aliquid coniicere.Nam N eum
tuna ante mundi finem lignincauit, nec rea conting
rem, nos ut per rinos & imprudentes opprimerent, ut ex illis, quae poli etiam ibi ui a talart,ex aremus. Die autem de horam nolirat ut Deus dicere, se nosse, sed vili mo se negauit Icire, ne amplius interrogarent. Sic igiturrem tempedivit, ne si ves omnino tacercet, tristitia discipimios asiceret, v l si plane patefaceret,am ct contra, q& d-lis N nobis foret utile. Qin igitur propter nos Verbum c
rosactum est, propter nos etiam dixit, ne i lius quidem nouit.Neq; ita dicens mentitus est. Humano. n. mor Vt ho
mo,n gauit se scire, nec permisit, ut disci si se amplius urgerent,ne ando enim,se scire, secit interrogationem ipsorum conlisiere. At in eo libro, quo res ab Apostolis gestae continentur, scriptum est, Discipulos itinim interrogasi qn finis esset venturus, eum: clarius illis, adllunc ni m . res pondisse, Non es vestrum,nosse tempora,vel momem , quae pater posuit in sua potestate. Non dixit tunc, Nessus quidem nouit, ut antra dixcrat, tanu homo. Iam . n. sirrexerat caro, depostaq; morialitate diuina erat reddi ta. Nec amplius decebat, ut iam in coeliam ituriis i esponderet, ut hinsed doceret ut Deus non est vestrum, inquiens, nosse tempora, ves momenta, qtae pater positit in sua po- . Cor. . testate. aut patris potestas, nilimnstiis Clinitus enim Dei virtus,& sapientia. Sci&at vii estius,uti Ve bum.Sic. niloquens significauit,se scire, sis ad eos n5pe tinere cognoscere, ut etiam si sipeciem assii merent An larum,& conarentur mundi sinem denuntiare,quo audi Etes deciperent, ne illis crederent cum vocis I9 mini testi . monium haberent. Quaquam ne expedit quidem hominibus finem illum nosse, ne eo cognito negligetes interim. sant .Quamobrem utraq; nobis finem tum Mis,Dim silet cuiusque vitii notum sic noluit. Nam de in uniuerstatis
sne singulorum sinis compres enditur,& singulorum sine cogitur finis uniuersitatis. Vt cum incertiust, quotidie, is magis in virtutis siladio proficiamus. Et ideo Seruator ad- 'iungit,Vigilate igitur,quia nescitis, qua hora Dominus vester venturiis sit.Propter utivitem ago prouenientem Oc,
hae inlcitia ita locutus est. Iam cum in Paradiis Dominus sic Adam interroget, Adam ubi est & ex Cain quaerat,via Gen. 3. sit frater ius, Quid hie dicetis ' Eumne ignorare, atque Gen. 4. ideo sic percontari At Manictra ras hoc modo vos esse declarabitis. Eorum.n. propria haec est audacia . Quod si v rcntes, ne aperie Manichei nominemini, vobis ipsi vim aisertis, ut dicatis, cum cognoscentem percontari, qiud a, surdum, aut nouum conspicitis, quamobrem excidatis, si filius, in quo tunc lacus percontabatur, ipse nunc carnem indutus ut homo percontatur Nisi ut eum Manici ai sitis,percolationem etiam ill iiii carpatis, S calumniemini, ut solum in malis cogitationibus vestris vos audacter g ratis. At in omnibus consutati rursum tumultuamini pro pter illa verba,qusa Luca scripta sum. Et linus prosciebat Luza. . sapicntia,& aetate, I gratia apud Deum,& homines. N cessarium igitur est,ut nos iterum tanu sadducaos, S Pharisios interrogem, Iesus Christi is homo est, ut reliqui ous bomines. an i eus cit carnem gerens ' Sy homo comm Dis est, ut caeteri homine proficiat, ut homo,qu ae quidem est Samosatensis sententia, quam vos item resinuiminiatiacet hominum veriti de vobis exiissimationem, dissiliaul tis.Sin Deus est carneargerens, quandoquidem S hoc verum est,quid proscit,cum sit aquavs Deo, aut quo augetur filius, qui semper est in patre i Si enim semper in patre existens proficit,&crescit, aliquid nimirum est supra patrem, ad quod ille crescens perueniat. Deinde sit homo factus proficiebat, erat ante, si homo seret, imperfectus.
Et caro potius periectio ipsius fuit,q ipse carni.. Dcinde si Verbum existens proficit, quid maius assequi pcitust, qui sit id, quod est Verbum nimirum, & sapientia, di filius, de Deus, Cuius liquis ut radii paniceps neri potest, is inter hominis clipersectissimus, S: equalis Angelis stl Siquide&Angesi&Archangesi,di Dominationes,& omnin Pinc . stat ,&Throni, Verbi panicipes persenam eius semper contemplantur. Quo igitur qui aliis persectionem p bet,ipse post illos prosciati Angesi. n. N in ortu ipsius hi mano ministrabant. Et quod a Luca dictum est, post Angelorum ministerium fuit. Mo igitur is qui ipsa sipientia rit,sapietia proficiebat Aci qui gratiam abis elargitur c nam Paulus quid ia omnibus Epistolis suis gratiam per ipsum darisa calcagnoscit, gratia, inquiens Iani nostri IeseChristi cum omitibus vobis ipse gratia proiicicbat' ' Aut igitur Apollolum dicant, falsa scripsisse, aut sapientia esse filium negem. Aut si sapientia est, nulliam accipiebat
incrementum. Homines enim,qui arati sunt,crescere,&in rimitis madio progredi possunt. Enoch quidem hoc Heb. . amodo transatus est. Et Moses Gescens prosciebat. Et Exo. a. Isaae proficiens mayus esse s est. Et Apostolus ad ea . a i. quotidie, quae ante runt, comendebat. Horum,n.singus philip . habebant,quo progrederemur, superiores gratus intue tes. At Dci filius solus existens in solo patre est, a quo non vlienus extenditur, sed in inso sempcrmanet. Humana er ratione dictum est, pronciebat. Nam hominum est a seictio, di augmentum. Quare magna cum obseruationς aetatem adiunxit Euangelista, proficiebat inquiens sapientia, & aetate. Verblim autem & Deus nullam habet aetatis
mensuram. Actates n. ad corpus reseruntur. Itaq; corporis in haec progressio.Corpore. n.oescente Diuinitatis declaratio videlitibus maior essciebatur. amo autem magis Diuinitas eat esebat, tanto magis gratia augebatur, nempe hominis iam apud nes homines.Puctulus enim gestabatur. Puer vero mansit in templo, de cum sacerdotibus de lege disputabat. Paulatim deinceps crescente rpine, di Verbum demonstrante, Petrus primum, deinde
93쪽
resi qui di pusi inam vere Dei filium constenturiinyd si
probabile aliquid cum veritate coniunctum dicendu est, ipse in seipse proficiebat. Sapientia. n.aedificauit sibi do
mum, & in seipsa secit domum constargere. Nam gratia, qua homines ob similitudinem &cognationem carnis vcrbi peccato comiptioneq; in ipsis dcicta diuini essiciuntur, a sapientia tributa, est quaedam progressio,Vt ante dixi. Duiuitur coqri: s etate crescerct, augebatur in ipso Diuinitatis acclar.itio, qua cognoscebant omnes, ipsum esse teplum Des, S Dcum csse in corpore. Mod si periinacius obstiterint, dicentes vocatum est c Icsiam, cum factus est caro, S illud prosiciebat, ad illum dixerint esse refercndu, sciat, ne id quidem paternam lucem imminuere. Est. n. filius. Eaq; re planum sit, Verbum cssc factum hominem, v ram camem gestas sc. Et quemadmodum dicimus, Dominum carne passum esse,& carne tauriisse,& came defatigatum esse, lic etiam iure dicemus carne auctum esse,& pr secisse. Non igitur Verbi incrementum, neq; caro erat. Sapientia . Quapropter, ut antediximus,noipsa per se lapientia,quatenus sapientia est, proficiebat. Sed, quod humanuerat, in lapicntia proscicbat. Humanam. n. naturam paulati incxupcrabat, diuinumq; ciscicbatur,& Diuinitatis instrumcntum sebat ad cius actiones,& sipiendorem omnibus in rc bus citerendum. Quamobrem non dixit: Vcrbum prosciebat, sed Iesus proficicbat, quo quidem note
Dominus factus homo vocatus'. Vt progressum illum humanae natu ei disic contici, quemadmodum diximus. Sicut ergo xrescente carne dicitur ipse crescere propicet
corporis coniunctioncm, sic ina, quae temporc moriis ain
prim te dicuntur, ut turbari,&floe, coelum sensii fiant a cipienda. Si igitur ex humanis assectionibus humilia abi ctaq; cogitandi de Deo sumunt occasionem, adeo, ut ho
minem ipsum totum e terra,non autem e coelo putent, r
non etiam ex diuinis operibus in Patre crbum agnosci sit,& propriam repudiant impietatem 'Possunt. n. animaduertere cudem esse,qui diuina opera me quitur, & qui corpus assestionibus obnoxiu ostendit, dum permittit, ipsis mlugere, & taurire,& id genus alia peipeti. Ex his enim omnibus declarauit, se cum Deus sit impatibilis, carnem pati hilum siti cepisse. Ex operibus autem ostencisi, se Dci Verabum hominem esse faetiam,& si mihi, inquiens, non creditis, oporibus credite, ut cognoscatis, me esse in patiae,& patrem in me. Audientes quidem illum diccntcm, Ego &pater unum sumus, unam ex propriciate patris per essentiam perspicere t iuinitatem oponebat. Audientes aut eum fleuisse, & reliqua clusiacm Rcneris pernitisse, ea fateritae corporis maxime propria. Legitimam .n. ita cogita licausam habent. Vt ea quiciem de Deo,hF autem propter humanum ipsius corpus serii ta si ut . I Jonio autem factus est, re hac tanu ab homine dicuntur S sunt, ut hae quoq; carnis afiectiones nobis leuiores os sciantur,& nos ab illis liberi simus. Iam Dias, qui scin per in patre est, nec anteii hanc vocem mitteret, nec posteaquam illam omisit, patre dcrelinqui potuit. NAE; fas cst, dicere Diam ipsiim foramidasse, quem laserni custodes metuentes Insernum dimiserunt,propter quem & monumcta aperta stant, & multa corpora sinctorum seri rimant. Ecce. n. dicente Diro,
cur dereliquisti me,patre se & semper & tunc in ipso fuisse
declarat. Nam S terra Dominum suum loquentem agnoscens statim tremuit. Et velu scilliam cit, & sbi radios niosconimi,& petraeconi aliae sunt,&,quia admirandia est, illi ipsi, qui aderant, &cum ante negauerant, haec conspucati vere hunc esse laeis lium constentur. Iam quod pertinet ad illa verba, si fierisotest, transeat , me calix , anu
maduereant, quo is,qui haec dixit, Petrum increpuerit, nocapis, inquiens, quae Dei sunt. Volebat sitscipere id, quod Mari rideprecabatur, & iccirco venerat. Increpavit igitur Petruvi Deus,d recatus est mort ut homo. Habebat. n.carnem pauidam, propter quam cum humana imbecillitate voluntatem suam colunxit, ut hanc item affectionem aboleret, hominemq; ad oppetendam mortem strcnuum, &
lem. Quia timide loqui putat illi Christi hostes, is ea ipsa
affectione quam ipsi formidinem existimant,homines audentcs, & impavides constituit. NamBeati post illum Apostoli, & alii Sancti Mart 'res propter has voces adeo ino 'tem contempserunt, ut per cam se magis ad vitam trasire, i mortem sit birccxistimaret. Quam absurdum igitur es, climVerbi ministrorum sortinidinem ad inii cris, Verbum ipsiim timidum dicere, propter quod illi mortem non timuerunti Ex sortissimo igitur Sanctorum Mart3Tum proposito, virtuteq; costat l, uinitatem minime formidaste, jed formidinem nostram seria atorem abstulisse.Quemadmodum enim morte sita moriem destruxit, ct humanitate sua reliquas humanas affectiones, sic & hoc, qui metus dξ, nicium nostrum sustulit, est ecitq;,nc homines zamplisis mortem extimesceremt. Dixit ille quid , fecit haec. Nasicut hominis ibit,diccto, Transeat calix, & cur,dcresquisti me, sic Dei suit, esiicere, ut si ii ipse deliceret, & mortui redirent in ritam. Et qui dixit, ut homo, Anima m a tu bata est, idem vii Dcus dixit, potinalcm habeo ponendi animam meam, & potestat in habeo itcrum assumendi eam. Turbari enim est proprium carnis. Habere aut , qa vult, poncndi, sumendiq; animam potestatem, non est
amplius hominis proprium, sed ad Voebi potentiam pertinet. Homo. n. no potestate sua ,sta naturae necessitate etianoles moritur. DOininus autem,qui immortalis est,& ca nem mortalem in deit, ut Deus potestatem habcbat,ut se, cum v cilci, & a corpore separaret, & corpus iterum sim ra. Decebat enim, ut caro mortalis, & intcritui obnoxia non iam ex natura sila maneret mortalis, sed propter Verbum, quod illam assumpserat, immortalis cilecta nullum amplius interitum sentiret.&ciit. n.corporc nostro quς nostra sunt imitabatur, sic nos ipsum suscipientes ab eo sumi mus immortalitatem. Itaq; frustra se dicunt offendi, cum audiunt de Verbo illa dici. Anima turbata est, ficuit. Videtur enim humano sensu carere, & naturam hominum, & ' 'assectiones eorum ignorarc. Magis cos admirari opori bat, Vcrbuin came, qu. ae talia patitur, in ce, nec insidias stritentes cohibuisse,neq; interse torcs vltum esse,cum tamen posset,quippe quod alios a moltc libcraret, & ia montuos in vitam recluceret, sed proprium corpus pati permi sisse. Ob id enim,ut ante diximus, Venit, Vt carne patera,& carnem redderet immortalem, &, quod sirpe iam a nobis dictum est, ut ignominia, & reliquis humanis ais ictionibus in se trani latis, homines ab illis per ipsit m d ictis non vexarentur amplius, scd Des templum inperps
IV proba prosccto sesemq; res ut videriir, est homo
Haercticus, & instar illius sene, qua in fabulis suis Gn ci hydram appestant, qtae prioribus serpentibus exessis, serpentes alios parit, & corii obiectu citin illis pugnat,
qui priores obmmcauerunt. Sic hostes Dei confutatis a gumentis, quibus se tanquam scrpentibus defendebant, iudaicas, &stultas alias qua stiones inuoeriunt, & esto, inquiunt, quando haec spinterpretamini, di ratiocinationi
94쪽
bus,demonstrationibusq; stiperatis,dicite, utrum consisso& voluntate genitus si patre. Hoc si quis eorum, qui de resigione Christiana recte sentiant, quaereret, nil id esset suspicandum, recta enim mens, S sententia simpliciorem verboru expositionem silcraret. Nunc autem , cum
ab Hsreticis haec quinio proficiscatur.Omnia autem Haereticorum verba suspecta sint, metuendum est, ne suam ipsbrum impiciatem ita disseminent. Idem enim dicit, qui quaerit, consilione genitus sit filius, ac si quaereret, utrumnierit aliquando,cum no esset, aut utrum ex nihilo factus, di creatii sit. Undenam enim, quoue ex scriptum loco h promunt nisi sorte omissa scriptura Valentini malitiam imitant urit Voloninis enim Valentimis duas, inquit quod non est genitum,lances habet, cogitaticanem, di voluntatem.Et primo cogitauit, dcinde voltiit .Et quae cogitauit, efficere non potuit, nisi cum votistatis potestas facta sitit. Ab hoc discentes Ariani voluntatem, ex consilium V crbo volunt anteirc. Isti igitur aemulentur doctrinamValentini, nos aute secras vos antes scripturas inuenimus de illo dici, ipsim esse, A solum esse, &elle in patre, & esse patris imagin .De solis autem rebus procreatis,quae quondam noerant sed factae sunt,consilium, & voluntatem praecessisse lcgimus, cum in centesimo tertiodecimo Psalino Dauid ita canat, lacus noster in coelo S in terra,omnia,quaecuq voluit fecit,& in Psalmo centesimo decimo, Magna op a Domini exquisita in omnes voluntat esus, dirursum in Psalmo centesimo trigesimo quarto, omnia, quaecunque voluit Dominus sedit in coelo & in terra,in mars,& in omnibus Abyssis.Quare fi Verbii in opus,& res facta,& unum ex omnibus, dicatur di ipsum conlilio factu Sic enim ostedii scriptura, res omnes esse iactas. Melius item ad haeresim confirmandam adiutor accedit, Si indignum est, inquiens, opifice Ded, ut volens faciat, . omnibus pariter rebus voluntas tollatur, quo dignitas eius firma & integra conseruetur. Quod si voluntas in Deo non est indecora, in primo etiam germine adhibeatur. Neque enim seri po- teu,ri in uno eia q: Deo in rebus faciendis, & velle simul deceat, & nolle. Quam p Mest maximam impietatem Sophista verbis suis componit. Idemq; vult esse quod genitum est, & quod iactum est, & unam ex rc bus, quae factae sunt, vult esse filium.Verum ab omnibus diuersiis est, que- admodum insuperioribus demonstrauimus, de omnia per ipsum facta sunt Quare nec dicatur consilio, ne ipse suoq; ita factias ostendatur,ut illa,quae per ipsum facta sunt,constiterunt.Nam Paulus quid , qui prius non erat, postea per voluntatem Dei Apostoliis Lusis cst. Et vocatio nostra,vt quae olim & ipse non erat,nunc aut est, Dei consilium est consecuta &, ut ipse Apostoliis rursum ait,secundum propositum volutatis suae. Et illud, quod a Mose scriptu est, Ι iat hix. Et Producat terra, &, Faciamus homine, artatror, ut ante dictum est, significare facientis voluntatem. a cnim antea non erant,scit extrinse s facta sunt, ea vult facere procreator Deus. In Verbo aut a proprio, quod ex senatura gignit,n Wcedit voluntas. In hocenim Pater alia Omnia, quae vis, tacit,& creat,Vt Apostoliis Ia--. a. Cobus docet,Genuit,inquiens,vos volens V veritatis sua . Prae pudore igitur confiis , nec audentes dicere, Des Verbum factum, de creatum esse, & aliquando non sitisse, aliam rationem inueniunt,qua creatum esse dicant. Voluntatem enim poponunt. Et nisi voluntate, inquiunt, genitus se, necelsitate ergo, &inuitus habet filium Deus.Ecquis illi, homines stelastissimi, qui adhaeresim vestram omnia trahitis, necinitatem attulit Quid enim voluntati contrarium sit, viderimi. d aut ea sit maius, &prius no
animaduerterunt. Sicut enim opponitur voluntati id, quod praeter sententiam volentis est. Sic id, quod natura est, voluntatem antecedit. Voluntate aliquis domum aedificat. natura filium gignit. Et quod voluntate fit, coepits eri, Sexara facientem est. Filius autem ess zntiae patris proprium est germen, S: non est extra ipsum. Qua obrem de ipso non contulit, sicut nec de se quidem ridetur consulere. Quato igitur re procreata filius luperior est, tanto id ,quod natura cst,voluntatem anteit .Isti autem Obliti, se loqui de filio Des,audent humanas illas oppositiones de
Deo dicere necessitatem,& praeter sentcntiam eri negentesse verum filium Des. Nam ed ipsi nobis mdcant, utrum Deci adsit ex voluntate ut sit bonus, de misericors, nec ne. Si cx voluntate, sicquitur, cum coepisse bonum esse, atque ita continget,ipsirmesse bonum.CMulcre enim, eQ cligere licet in v tranque parte, & naturae cogitantis,& ratiocinantis proprium n. sta aute, ne absurduin hoc consequatur, non ex voluntate bonus in, audiantiriquod ipsi dixerunt, ergo necessitate, & inuitus in bonus. Ecquis autem illi necessitatem iniecit Q ijd li absurdissimum est, in Deo esse
necessitatem dicere, α propter a confitcndum cst, esse natura bonum,multo magis Ze vcrius diccndum cst,cum n tura nosi voluntate tae iiiij patr . Illud pratcrea nobis rospondeant, voti enim eos pro audacia ipsorimi intcoo-gare, quae quidem interrogatio licet liberior sit, ad pictate tamen spectabit. Propitius esto Deus. Resipondeant igit, utrum pater ipse prius consuluerit,dcinde volucrit poli autem sucrit,an priusquam consuluint, sit.Oportet enim, et cum de Verbo talia audeant loqui, similia item de patre audiant,ut sciant,istam ipsorum paulantiam ad patrem Quoque peruenire. Si lixerint,&iplum patrem in consultatione & voluntate esse, quid erat ante, si consuluit, aut qd
amplius habuit postea, i consuli illinia si esus modi interrogatio absurda est,& ncquit cosistere,& lux dicere omnino nefas est, cum satis sit, id nos audire,& scite, intelligere de Deo, nempe ipsum es dum, qui est, nonne a surdum est etia de Verbo Des se rogitare,& consilium es, ac voluntatem anteponere Satis enim est item de Verbo illud scire,& intelligere, nempe ipsum non ex consultati ne,& volirmate iacum esse,sed natura yrotrium esse Verbum patris. od quid m Verbum cum sit consilium,&voluntas patris ipsius, quo potest consilio & volutate eius signi l nisi, ut ante dixi, Veri uni gigni per ipsum aut per
ait crum Verbum asscrant hc,mines insani. Quod si confinxerint,' incrum illud gigni rursum per aliquod aliud Verbum nectae erit. Atq; ita multiceps impiorum iuretis deprehendetur stulte in immensam Deorum multitudin incidere,dum situm creatum,& ex nihilo sectum esse n uis utentes vocibus, eiq; consilium, & voluntatem praeponcntcs conamur Ostcndere. Nonne impium cst, ea, quae rerum proastitarum sunt, in procrcator transscrici
Nonne detestabile,&γecrandum est, dicere, consilium, di voluntatem esse ante Verbum in patre Si.mvoluntas in patre procedit, haud vera loquitur filius ego,inquiens, in Patre , aut etiam sit ipse quoq; in patre est, 'isterior tamen existimabitur, eum volutas in qua omnia saeta sunt, antecedat, & ipse post, queadmodum nos etiam, existat. Licet.n. gloria pnxsta, in unum erit ex iis, quae vollantatefacta sunt.At homines nesa ij nollant Verbum,& consiliu vivens esse filium,sed 'rudentiam,& consilium,& sapie
tiam, ut habitus quossim, qui inesse, abesses; possint l,
mano more Deo inhaerae comminiscuntur,de Omnia mouent, de Valentini notionem de voluntatem idco praeponunt fitam a Patre diuidam,eum; non proprium P
95쪽
tris Verbum, sed creatum esse dicant, Apollotus autem non voluntatis, scd essentiae paternae proprium splendore& figuram Dominum esse praedicat, Qui ctim sit, inquies splendor gloriae,& figura subitantiae eius.Quod si paterna inentia atque Bbstantia,ut ante diximus,non est a voluntate, constat, ne id quidem,quoa est paternae substantiaepta rium, a voluntate tae. Qualis enim est beata illa suta stantia,tale esse oportet & proprium ipsius germen. Qua-obrem & ipse Pater non dixit: ilic est voluntate genitus filius, nec quem ex beneplacito filiu habui, sed simpliciter, filius meus, S in quo benc placui. Quibus verbis ostedit,
eum esse natura filium, in quo voluntas eorum, quae sibi probantur, sita lit. Num igitur quia natura filius est, non aut x voluntato, ideo patri non cita oluntarius' aut nolentis patris cst filius' Minime vero, sed volunti patri filius cli, S: pater, ut ipse quidem ait, diligit filium omnia
Ostendit ei. Qi admodum. n. vi bonus sit lacus non in Voluntate coeliit , ncc tamen inuitus N pra ter Voluntatem
est bonus, Pu . n. illi est, voluntarium est, sicut ut filiussit, quaquam a voluntatcnon est, non tamen contra v liliat Ptem S lcntcntiam eius cst. Ut enim propriam cssentiam habcet volens,l ic & filius,qui cst cius essentiae Oprius, ipsi volenti non autem inuito cit . 'clit igitur ac diligat fi lium patcr, ita tamen, ut pic ipsium velle, de non inuitum intcaprct cris. Nana qua vciluntatcp.iter filium v lt, eadem voluntate lilius vult, , diligit, ct colit patrem. Et una citvoluntas ex patre in filio. t in hac item perspicuum sit, silium in pati e esse, S patrem in filio. Catac tamen, ne ex
Valentini scintcntia voluntat in puto antcccdcre. In lanitenim quisquis intcr patrona A: filium Voluntatem, S consilitim, S conliderationum intcrponit. Miud cnim cst, di-ccre, voluntate gcnitus citi ex aliud paloe filium proprium suum natura cxistentem clitigit,& vult. Nam illud quidem voluntate di col illo genitum esse primum significat, cum aliquando non extitisse. Dcinde,quemadmodum di etiamin, in utra lite partem propensionem ostendit, ut aliquis dicere queat, patrem potui sic filium ctiam nolle. v quidem impia audacia cum filium potuisse non essc dicat, ad patris citcntiam poeitcnit,& idem de patre constituit, non aliter,ac si dicat, I atrona potuisse non esse bonum. Quemadmodum crgo temper & naturi bonus est Pater, ita semper S natura illiu gignit. Quod autem Pater filium vesit,
ct Verbum velit patrem, hoc non antecedens consilium, aut uciluntatem ostendit, sed vcram natunae rationem, deessentiar proprietatem simil tudinemq; lignificat.
Ex epistola,s a res in conciliis ti7 Arimini quod est Italiae oppidum um Seleuci. quod est oppidum Is /riae, celebratisgestae continentur . Posteaquam ipsi S intei se, de cum illis, qui ante se sue
rant,ita constituerunt, age deinceps, inquiunt, exploremus,& ab ipsis intclligamus,quidnam absurdi perspexerint, aut quae nim Verba ex iis, tuae scripta sunt,reprehcndenda r crerint, quantobrem a parcntibus sitis clescete,& consilium c ccumcnicum oppugnare dcbuerint. Veria illa,inquiunt, οὐ nae &-hoc est, esciatia, &eiusdem ellcntie, vel vi communi iam nacologorum viii receptis Vocibus utamur substantia, Sconsubstantialis,
nobis non probantur. Haec. n. verba inultos Oflcndurunt,
S pcrturbarunt. lili quidem ita scribcntes dixerunt. Quibus merito potcst ad hunc modum respondin. Si verba haec natura sua talia sunt, ut istos oncndant, atque pori μ
bent,non aliquos, aut multos,sed nos etiam simul cum illis offendi oportebat, & perturbari. Sin omnes haec verba probant,& complostantur,& qui hec scriPsenant,no quiuis homines fuerunt, sed ex omni Ecclesia Oecumenica conuenerunt, & qui nunc Arimini congregati stini Epis
copi numero amplius quadringenti, o testimonio sito coprobarunt, nonne perspicuum cst, eos, qui concilio contradicunt, non horum Verboru natura, sed praua mente, qu illa perperam interpretantur, adductos id agere,&malo consito scripturas versantes, & in sentcntias contrarias torquentes accusare, & reprehendere sanistos viros Tales & suerunt olim Iudaei Dominum non accipientes,& in praesentia sit ni Manichaei,quilinem detestantur. Nocnim scriptum sta mala mens cos in errore induxit. arusi verba h. Dc esse improba potcstis demonstrare id agite, de ne vclitis eorum, qui Ostendutur, exemplum adducere.
Ne idem nobis contingat,quod Pharis,is illis olim, qui se
I omini doctrina sim tilabant ostendi. Sic. n. eos Dias ali qucbatur, omnis, inquiens, plantatio, quam non plantavit Mae. in pater meus, cradicabitur. Sic aulcm loqucns ostendinat,
cos non vcrbis patris per se plantatis offendi, sed ipses sibi esse ostendiculo, pinica se ea, quae dicebantur interprotant . Et qui Pauli Epistolas in perniciem suam conuertebat, non Paulum, sed si iam ipsbrum stultitiam, de mentis per- Ucrlatat merito poterat accusarc. Sed, qn vobis ista placet dessensio dicite,qu. 1 lb, quinain liriat illi, quos vobis his ostendi,pci turbariq; dicitis' Eorum profecto qui pie credunt in Clirithim, neminem ostendetis. Haec. n. 1 viris eiusmodi prol antur, S defenduntur. Quod si ex Arianorum numero sunt, quibus hoc crba displicent, quid mirum est, si abhorrcnt ab his, a quibus Haeretis ipfbrum tollitur,& ertitur' Non ossendiculum illis haec verba ,sed molestia, de dolorcm asscrunt,quippe qua impletatem ipsorii in tras figunt, atque confodiunt. Desinite igitur aduersiis Patres naui murare, Z vos istiusmodi caeculationibus tegere. Alioquin S Domini crucem insectamini, quandoquidem, ut inquit Dostolus, ct Iudaeis ostendiculo cli, dc Graecis Vi- Cor. t. detur cile stultitia. Vcriamotu . admodum crux non in mala, nobis cnim crodentibus Christus Dei virtus cst, &Dcis apicntia, licet Iudaei insaniant, licvreba Patrum non istant mala,s utilia illis, qui ea animos, nccro,& candido lsiticipiunt. Ab his enim impietas omnis euertitur,&Ariani conuicti prolligantur,& cociduntur. Qia igitur inane e cusationis istius,quod multi offend antur,praesidium dei cimus, dicito, cur vobis hoc Sentiae nome displiceat. Hoc enim prius respondendum cst. At qui vos etiam scripsistis filium e patre genitum. Si patrem,aut Deum nominantes, estentiam,& cum quiter essentiam est,non int igitis,sed aliud quippia circa ipsum, aut detinus aliquid, quod a me dicendum non est,his vocibus significatis, scribendii erat a vobis,non ex patro, sed in iis,quae circa patrem, aut qu. uin ipso sitiat patre, stium genitum, Ut dum Vcre patrem Deum non vultis dicere, & eum, qui simplo est, ratione
corporcae compositum este cogitatis, magis nouae execra tionis inuentores videremini.Sic autem sonti cntes necellario& Verbum, de filium, non essentiam, sed nomen si tum existimatis,& nominum tenus de illis opinamini, & ea
quae dicitis, non esse creditis. Hae c autem in t adduccos, de Graecorunt Deos magis cadit audacia.Ouare ne mundus
quidem per vos erit opus Dei illius, qui est. Siquidem pater & Deus non essentiam eius,qui est,sed aliud, quos vos ipsi confingitis, significat. Hoc autem vel cogitare in ptu Exo. 3.
in. & vehementer absurdum. Nos autem cum audimuS
illa verba, o sum,quilam, Et, In Principio secit Deus Gen. r.
96쪽
tudi c. Mesum,& terram, Et audi Israel.Dominiis Deus tuus D minus vi ius est, Et, Haec dicit Dominus omnipotens, non
Gud, nisi simplicem ipsam, & beatam, & incomprehensam esus, qui eli, essentiam intestigimus. Non enim poti sumus comprehendere, quid sit, s l audientes pater, &Deus. A omnipotens, nihil aliud, qu)m cssentiam illius,
Cui est,sigi ut cara cogitamus I t vos cum ex Dcohiniminx itis, ni inirilm ex patris essentia ipsum dixistis. Quando igitur, 3: ante vos scriptiam clicunt filium patris,& ante scripturas p.rier ipse dixit, hic est tilius minari dilactus,Filius autem nitul aliud es nili germen in spatre, olr non vidcarirer Patres rcctu dixili cithum ex patris essentia, cum id tac centuerint, dicere recite ex Deo. &o listris olyentia tNam omnos quidem in I procitato sunt in Iacii, sed ium in do, quo stas. Non enim gelaitae nata fra fiunt, sed
lacte. Quapropter in principio Deus non 'enuit, sed i
cit c lum& t crvam, re omnia, quae in eis sunt, ut ilictum e. r. s. faciens Angelos tuos spiritus,&ministros sui νς ibaminam ignis dicatur Deus. Iam Ap Cor. s. sto las, Vnu inquiens, Deus o quo Omnia non ita kκutus citi ut cum omnibus lilium nunt rarit. sed quoniam ex Gnuci, alii mundum fortuna, & ex indiui lii Im corpusculorum quas atomos dictan complicati Inri&cas I, constatute, re nullani habere causam illim mi, a cat
sim quidem habree concedunt, sed non per Verbum, Hrictici aut cm quod cuique libet contingunt, re de mundi cons Litatione migantur, et volunt, Iccirco rein Ap stoliis neccssirio contus monet aloes cx Dco, vi&ι nundi csseriorem Deum, Si ceraui omnium procreationcm ab eius consilio prosect m: ndi arcet. Statim aut si1biecit, Et unus Dominus Iesus Girimis, per quem omnia. Vt omnium mim Oicilium cximeret. cnim ex Iaco dicuntur omnia haec pcrii inim facta sunt. Et quae facta limr, eundem cum ιllo, quo facta sUnt, orium lia Tt non possunt. Verutri ut assa verba, ex Dco, alii o de filio, quam de rebus procrcatis dici constarct, filii re enim genitus est,autcni saetae sunt, filius est pn prium est Phliae Sumam,is.r, oluntatis sunt opera, concilium ccniuit claruis cilcicimbcndhim, filuam ex citer. ita, et amis it trem MVer rum similitud; nc proficiscemem, adim rct, ne Uus posset susilicari, filicin eadem ratione dici, qua res procvtatae di
tris germairunt 2 proi rium illium gignentis naturam d cIarant : lj Ir autem, ex De 1, res procreanta, consiliuin it dicant S. voli incium. At ha voc inquiunt, scriptis nota sunt in fibris sacris, S nos eas, uti iacua s riptas repudiamus. Hac it cra incusatione ii tam impia sentiam tegunt Si enim ut adulterina ccnsent e sic repullianda, qυ P in scrimptura n Gn rcycnum,cur vere bis ulis, quae Ar fautor non exscriptura, scd aliunde tanquam scicini ausciunt, qualia suntliac, ex nihilo, Et, inua crati illus ante, quam gi cretur, Et, fuit aliquando, cum non crat, Et muta bilis cis, Et, filio pater in uiuisibilis, Et filius ne suam quidem nouit cisi sentiam, Et quae itini diculo,& impio conuiuio suos uspmd ns euomuit, cur istis inquam verbis no Uugna nant,sed contra potius illa tuentur, atquc dc i dii ni,de ad
uersus patres pro illis pugiranti Aut cur Acapit, subit': Dinores in iis. quae dicuntur Encania, vercis quae non in-Mniuntur in s riptura,vientes, inccntoq;, emcntiae, di vi tutis, de consilii, S gloriae nulla re disserentem imaginem
primogenitam creatum, Patribus succcnssent, quod vocibus in scriptura non usitatu Hannali vcsi cntiae mcntionem sic iam l Oportebat autem eos, vel sibi ipsis indignari, vespatres non accusare. Nam quidam vi, qui verba
e cliij esuriati sunt, vel ignorantus vel impositam exr stimari. Ac de Georgio quidem Capadoce Almandria opulta, ut qui nec antea ce vice testimonio probatus sit, nec omnino Christianus existit, sed temporis gratia simi
let, nomenq; , S lucrum arbitretur tac pietatem, ne ver bum quidem faciendum est Quis enim merito illum in crimen vocet, quod uoci in iis, qui ad fidei sigioncm , pcretinent, cum nec quid loquatur, nec quid aini mei, sciat sed tanqilam auis,ut scriptii incit, passiim huc illuc volitet Αt Acacius, S Eudoxius, & Patrophilus cum hac ab ant, nonnesunt omni condclamati me digni, qui cum ea scripsserint, qu. P non fiunt inscriptura, dici senti EnOmcn, vetbonum, maxime propter Eusebii epit totam stape si cepcrint, nunc eos, qui ante se iucrunt, accusant, quod eiusmodi viantur vocibus Quinctiani in ipsi dixerint Deum ex Deo, & Verbum uiuens , & csi erua e patris omnino simillam imagineant, sum, reprehendunt cos, qui Ni cae dixinint, ex patris essentia genuum, & ciuidem citcnti .e lilium esse cram patre. tauid mirum, quod iis, qui luet mi amel e , propriisse; patribus aduersentur, cum si cum ipsi pugnent,&de reta abrogent sitias Expc ncni cnim Antic clici in iis qu v v antur Encaenia, talium c la patris essentiae sit millimam imagincm, uir iurando s e ita sentire dixerunt,& eos, qui aliter sentirem, anath ma cpumelados censuerunt. tu aeterea sic in Isauria sicipierunt. Alithenticam iidem in Encaeniis Amihi Rhici politam non impri binius . in apia autem scriptum est essentie vocabulum. Paulo poli in Isauria tanquam hi frum liti c intraria seripicnant dicentes, όιμίλτον , 5 o Icla κτον, hoc est, eiuldem, seu similis es lentiae, siue cordubstant alem, ut verba ascripturis abhoreuntiarcpudiamus. Et essentiae nonacn quod in i cripturis non inLEniatur,abucimiis. Qius I Ornines uitul modi Chri sanos amplius putet i Aut quae fides, ac resigio apud istos sit, qui nec ea, clυ.P L uumilr, nec ea, quae scribunt, rata esse volunt, sed omnia pro impore immutant, atque pervcrtunt Si
enim vos o Acaci, Eudoxa nunc appello fidem in
ramiis positam no implobatis, in ea autem L iptum est, Mi uines et . tri, egentiae iuriissimam,di' expressam imaginem, cur in Isauria dicitis, ciuidem essentiae verba rei'
dissi ius y Si enim illius non in patri per euentiam similis, quo δεν citcisonti Passius inagri similliinat Quod ii Gnituit vos scripsisse, lilium esse imaginem patris Essentivii tirallimam, quoa odo eos, qui filium patri linii Icra n sani, anathemate plecterulcri iudicatis Si cnim non est per essentiam similis, omnino d: iis mali scit, quod autem clidis .imile, imago nunquam eiit. Hoc aut in si Per Vos 1 chabo, non iis, qui illium vidit , parem vidit, cum in Crcos, quanta maxima possit, disicrcntia intercedat, atque ad cum sit omnino hic assidii simi is, quod autem dissimilla est, simile daci non potest, is, inam ruitur pacto, i ldissimila est, s mille dicitis ille, eu quod simile est fingitis esse disrimile . dicentes fisum cse patris imagine mi Si enim inlius patri non est Hesentia similis, aliquid imagini deest,&non in imago plana, nec splendor persccius .Quomodo inlata intelligitis illa verba, in ipso inliabitat omnis planim Diuinitatis corporaliter, S ex planitudine esus canos Omnes acceptinus ins modo Aetium Arianum ut is a Haeretici reiicitis, cum radom vos quoque dicatis Is
enim, Acaci , s ius est tuus, & ab Eudoxio institutus in hanc inculit impierat ,proptor quam di Leontius ipsi amLpiscopus Diaconum constituit, ut tanquam ouis vestimento indutus, eius muneris nomine protectus impunti Verba ecranda possct euomere. Ecquid nam suit tanti
97쪽
quo potuest Is adduci,ut in contrarias sesas in restes vobis ipsis aduersareminin tantu dedecus admitteretis Nullam probabilem causim asserctis,qua persuadere valeatis, vos non ola propter Constanti j mandatum, de lucrum ab illo propositum,fingere, & simulare. Iccirco propesi estis
ad accusandum. Iccirco Patrum dicta,u, non reperiamur in scriptura, caluniamini, &, quemadmodum scriptu est, crura ad oem viam extenditis.Vt toties parati sitis mutare sententiam,quoties voluerint illi, qui vobis mercedem, Npnimia summi nil rant. Nihil profecto rescit, verba, q inscriptiira non sint, usurpare,dum recte pieq; sentias.Nam qui Hyeticus est, licet utatur verbis e scriptura depr5ptis, in suspectus erit, & cum mentem insediam, & corruptam Psia 4 s. habeat audiet a spiritu. Qirare tu enarras iustitias meas,&assumis testamentum meum p os tuum: Sic & Diabolus, sicet a scripturis sumeret,quod loquebat, a Seruatore in iucsus est obtumescere. At B.Paulus, 'auis memorum seria
Aa ij prorum dicti Proscrat Cretens inquims,semper meda
Christi mentem habet,& gentium doctor est in fide,& veritate, & quicquid dicit, cum pictate loquit. Quid ergo in
Arianorum voculis probabile est,quibus anteponituruatora Bruchus,&locusta, di ipse seruator assicitur contumelia ab ipsis loquentibus ad nunc modum auasqn non eras,& cretatus es, & peregrinus es, no aut ex Des essentia.
Nullum deniq; genus ignominis ab istis pretermittitur. Oibus ergo patefaciut, ic non alia de causa magnum illud concilium improbare, nisi u, Arianam Hoelim dinauit. Ob id enim & vocem hanc Homousion caluniannir, q4 At ipsi de illa praue sentiunt.Nam si recte crederent,& patrem vere patrem esse faterentur,& filium vere situ, de natura verum Verbum, & sapientiam patris esse sentirent, &voco illas,ex Deo, non,qusi admodum de rebus procre
iis di euntiar de filio dicerent, sed ipsum essentiae patris propitum esse germen crederent, nullus eorum verba Patrum
carperet, &reprchenderet, sed octa concilio rectὸ filisse scriptum, de hanc esse rectam de Diio nostro Iesi Christosdem assi arent. At obscurus est, inquiunt, nobis sensus
horum verborum. Sic.n. cxcusant se,& quoniam,inquitat,
non possumus intelligere, quid sibi vesint haec verba iccirco illa repudiamus.Si vere loquerentur,cur illa repudiaret, ac non potius signiscationem illorum'peritis oescerenti Alioquin ta ea, quae in scripturis distinis non intellexerint, repust abunt, &scriptorcs ipsorum reprendent. quidem facinus Haereticorum inhesum, non Christianoris. Nos. n.quae in libris sacris non intestigimus, ea non abiici, mus,sed nobis ut declarcturi petimus ab iis, quibusὶ Diio patefacta sunt. Verum qia horum veri, rum prstexunt Obstiaritatem saltem ea,quae statim sequuntur,confiteantur,
N anathemate puniendos iudice eos, qui filium ex nihilo factum esse,& non idisse prius, usi cret, ercistimant, de Des
Verbum creatum,& factum,& natura mutabile,& ex asa
esse hypostasi arbitrantur,di damnandam,execrandam censeant Haresim Arianam talis impietatis in uentricem. Deniq; ne dicant, se haec verba abiicere& repudiare, sed nondum intelligere, ut probabilem aliqua habeant excusationem.Equidem mihi persuadeo, de ipsi non ignorant, si hic sateantur,& Arianam Haeresim detinctu for Vt nesb illis quidem concilii verbis abhorreat. Et propterea patres, cum ditassent, filium ex essentia genitum, ut eiusdem essentiae cu patre,ves patri conlibbstantialem statim adiecerunt, Eos aut,qui illa,quς ante dicta sunt ex Ariana Haresideprompta probant,anathemate condemnamus.
IN eos, qui tera oia quae Nicare scita decretaq; sunt,
approbant, de hac autem voce dutaxat, hoe est, Husdem essentita, em consubstantialis ambigunt, non vi in hostes affecti esse debemus. aobrem no ut Ariana insania laborant ,& peibus adulantes eos oppugnam', sed tanqfratres,& idem senticiates de s bla verbi controuersia discr*antes alloquimur. Confitentes.n.filium ex piis essentia,& non ex alia esse hypostas, nec tac creatum,nee factum sed germania,& naturale germen, S ab omni aeternitate simul oleo patre, cu Verbu esse,& sapientiam,non multum absunt, quin & vocem hanc Homousion amplectantur.Na quod essentia simile dr, id quod ea vox ci significare, non iano est ex essentia, qua quidem rone, ut ipsi etiam dixi runt,germana filii cu patre proprietas magis exprimitur Etenim itannum etia argento simile est,& lupus est similis cani,&ari inauratu auro vero est simile.Attamsi nec stannia ex argeto existit, nec lupus dicetur filius canis. Qin vero de ex essentia ipsum est edixerunt, deo θωυmeri nihil aliud ex hac voce nisi οὐιαον signant. Sicutin qui dicit, o A iωυσον non Oino significat ex essentia, sic qui dicito κρεισον significat Vtriiq;, nempe & οὶκFudii ν, de Gessentia.Et ipsi quidem eos, qui Verbum esse creatum asserunt, nec germanum essessu volunt impugnantes ex '
plo patris&ssjabbominibus sumpto sic utuntur , ut cmmones aciant,hoiem non esse Deum,nec hesum more giagnere,scis rone ipsi Deo couenienti .Et fontem enim sapietix, de vive dixerunt esse piem, &filium splendorem lucis aeternae,& ex fonte germen, de in pse filium, vesasquis congrueiata ratione notabit. Num igitur qm homi num fixi sunto κλειοι verendum est, ne Dei filius,si dicatur Oiqvi sua , ipsciton riscissus humanus existimentit minimi vero. Facile enim soluitur haec dubitatio. Nam
Dei filius est Verbum & patris sapientia. Quare sine ulla poturbatione aut diuisione filium ex patre gigni perspicuum est. Quandoquidem ne hominis quidem Verbum pars ipsus hominis est, neq; cu Perturbatione ab ipso proficiscitur. tm abest, ut Dei Verbum quod filium en sinim pater Ondit,st eius pars, aut a Deo cum perturbatione tinueniat. Nullus in cum audit solum Verbii, existimet, illudes e,quale est hominis Verbum,sine hypostasi .Sed dii audit, esse filium, Verbum vivens intelliPt, de sapientiam in
Sentia exstem. Pmerea germen dicentes no humano modo intestigimus, & patrem Deum agnoscentes nullam circa ipsum notionem corpoream animo cocipimus, Sed dum exempla his atq; Vocibus utimur, rationem is Deo congruetem cogitamus. neq;.n.Deus est,queadmodum homines sunt,) sic cum dicimus o oem debemus sensum transilire,&, ut diuinum prouerbium monet,rsinementi, non corpori conueniente int agere, q nobis pro ponuntur, et cognoscamus, ipsum non voltimate,sed verὰ
germanum essesbum patris, tam ex fonte vitam, de hicis splendorem Asoquin cur povus σπν,q germen,& silium, modo corporeo intelligamus, cu haec Oia non do diauersi sed de uno eodedi dicanturi deceatq; idE ex verbis Eusmodi deseruatore cogitare,& docere, non ala germε rectὸ interpretari, ο κ ουον aut contra. Alicum cur nGida agimus cum Verbu, & sapiam patris filium dicimus,ut diuersam notione ex his vocibus suscipiamus, alius; si Verbum,&ilud p sapiam intelligamus t At absurdu est Qua
Verbum,& sapia patris fisus est,&vnum est ex patre se
men,& propriues cntis ipsus. Absurdum is em est ud p voc hac semen, si per vocem illa, μουσων, im m
98쪽
svre. Nam qui germen filiu intelligit, ipsum recte etiam
intelligit ολ είσον.atque cx his quidem satis constat,amicorum,& fratrum mentem non esse a nobis alienam,nec procul abesse,quin vocem hanc, suscipiant .Verum, quoniam, ut ipsi aiunt, na ego quidem epistolam nod legi, Episcopi, qui Samosatensem damnarunt, dixerunt, filium
non Sco. 13ουσον patri,kd caute tamen,& Obsouantes,ac venerantes eos,quio κρουσον affirmauerant, squum est, Vt nos item caute rem exploremus. Hos enim cum illis committere, ut congrediantur, & pugnent, iniquum est. Sunt enim omnes patres.Deccmere ite & iudicare, hos recte,illas male dixisse,aut contra,non est admoda pium.Omnes
enim in Ciristo dormierunt. Non oportet autem serere, dissensiones, nec conuenientium numerum comparare,
ne qui plures sunt, multitudine videatur pauciores opprimem,nec tempora dimetiri,ne qui antccesseriant, videantur tempore posteriores euertere. Onanct enim, Ut ante
dirimus, patres sunt. Illud tamen demonstra tum vidcetur, trecentos illos nihil noui scripsisse, neque nimia adductos confidentia verbis nonustatis fuisse usos, sed a patribus, profectos verba patrum adhibuisse. Duo multo ante su runt Dion usit, unus lRomae, aliter Alexandriae Eps. Cum autem quidam apud Romae Episcopum accusassent Epis copum Alexandriae, quod situ creatum & patri non,ο-ουσον, diceret, concilium Romae coaruim indignatum est, Et Romanus Episcopus omniu selitentiam scripsit ad eu, qui codem, quo ipse nomine, nempe Dionsius vocabatur. At ille respondens librum inscripsit, Eleuchum, sue
Apologiam,idest, consutationcm,seu desensionem.In eo igitur libro rescribit ad hunc modum: In alia item epistola temonstraui, quod in me conserunt, crimon esse falsum: . Licet enim dicam,mu nomen hoc no inuenisse,nec legisse in sanctis scripturis, argumenta tri deinceps allata, quae illi tacuerunt, ab hac sententia no abhorrent. Nam di humaniscetus,ut genero similis,exemplum adduxit, dicens Oino genitores ea una re a filiis diueribs,esse,quod filii non sint aut neque genitores necessario, nec filios esse. Et cpistola quidem, ut ante dixi, propter calamitates proferre non possit. Nioquin ipsa tibi verba, ves exeplar potius mitteic, quod . quid ,si facultas dabitur, faciam.M ini autem me plures cognatorum similitudines attulisse.Nam & plantam dii rite semine, radiccue prosciscente ab eo, unde prouenit, diuersam esse ,&tamen illi esse similem, atque coniuncti a. Et omnem θ sente defluere,&aliud tamen nomen,&figuram obtincro, neque mim sentem esse flumen,ncque flumen Sc sentcm, & ambo tamen unum csse. Ac ibntem
quidem esse veluti parent , unde flumen tanquam filiusvmanat. Sic Episcopus ille locutus cst. Si quis igitur Patribus Nicaeae congresatis vitio vertendum cristimat, quod ea dixerint, quae ab illis qui precesserant, nosti crant appro. hata , idem S septuaginta patribus merito staccensicbit, quod instituta ab illis,qui ante se fuerant, non obseruarint.
Fuerunt autem ante ip s Dionysij, & Episcopi illi, qui
Romae coacti erant.Si nequc hos, neque illos reprehen-- dere fas est, cum Omnes ea, quae ad Christum pertinent,
confirmarint, & omnes studiu suum ad cxpugnandos reticos adhibuerint.Et hi quidem Samolatensem, illi vero Arianam Haeresim condemnarint. Et recte Vmq;,S appositu adqonem propositam scripserint.At quemadmodum Beatus Apost ad Rom.scribens,Lex,inquit, spualis est, SRoui. 2. Lex sancta,S madatum sanctu,& iulbi,& bonii, DPaulo
post,Nam ut impossibile erat legis,in quo infirmabat, Ad
Heb. . Halreos autem scribens, Lex,inquit neminead persectio GaI. a. nein adduxit,la ad Galatas,in liue,inquit,nemo laetifica-
tur, Ad Timotheum vero, Bona,inquit, est L ex, si quis ea ι.Tim. a legitime utatur, Nec tamen quisquam vim sinetiam accu- sat, quod contriaria, dc pugnantia seripselit, sed potius euadmiramur, quod orationem singulis, ad quos scribebat, accommodarit.ut & Romani & ahj a litera ad spiritum diascerent sese couertere,& HcbWi,dc Galais cognosterent, non in lege, sed inDomino, qui lesem tulerat omnem esse spem collocandam,sic cum utriusq; concilijPatres diuersa
ratione vocem hanc,omουσον,adhibuerint non debemus
nos ab illis omnino dissidere, sed mentem, & sentcntiam ipserum indagare. Atque ita comperiemus utrunque concilium consentire. Na quis Samosatensem impugnabant, dixerunt,Christum non taco Uουσον,neque enim filius sic est omουσοσpatri, Samosatensis intelligebat,Qui autem Arianam h aeresim damnabant malitia Pauli Samosatensis animaduersa, non ita de rebus incorporeis ,& pnecipuis de Deo, ut de aliis rebus o κρουσον dici,scientesq; Verbum, non esse creatum, sed ex patris essentia genitum esse, ' inae
quidem patris essentia sit principium, & radix & sons filii, S habentes exempla Dionysj, sontem,& defensione pro hae voce susteptam in primim, dictu illud Seruatdris idesignificans, Ego&p. iter unum sumus, Et illud, Qui vidit me, vidit patrem, his de causis illi merito filium dixerunt Io. 3 4.
ob θουσον, Et quemadmodum,ut ante dixi, nemo reprehenderit Apostolum aliter ad Romanos,aliter ad Hel vos de lege scribentem,sic hi, qui nunc sunt, stiperioribus non seccensebunt,eorum interpretationem perspicientes, nec ipsi superiores hos accusabunt, sententiam eorum, &neces.statem,qua addueti sunt,ut ita scriberent,animaduertentes. Rationem enim habet utrunque concilium probabituatque legitimam,quamobrem tum hoc,tum illo modo diactum sit.Etenim quia Samosatensis ante Maria sitisse nega
bat filium, sed ab ipsa existendi stirpsisse principium ast
rebat, iccirco Patres illi congregati damnadum et I freticiam censuerunt. De filii autem Diuinitate simplicius scri- 4bentes verbu hoc, accuratius non expenderunt. In eam enim curam omni studio inciambebant, ut quod Samosatensis excogitauerat, euerterent, & consularent, ostenderentii; filitiae ante res omnes, ut non ex hominibus factusti Me Deum, sed cum Deus esset, se am fimminis induisse, & cum esset Verbum ,ut Danes inquir, faetium esse carnem. Atque ita de execranda Samosatensis doctrina ac iam est. Verum quoniam & illi, qui Eusebium ae Arium sequebantur, filium quidem fuisse ante tempora
concedebant, factum tamen esse docebat, atquc unum in illis esse,quae creata stant, atque illa verba, Ex Deo, non aliter de filio dici,quar de rebus proci eatis sentiebant, Et situ
patri non essentia, & nativa, sed institutorum doctrinaeq; consensu similem asirmabant, Elias enim essentiam a patris essentia alicnam, ac seiunctam esse contendentes aliud illi principium existedi praeter patrem cxcogitabant, cumque in rerima procrinarum numero ponebant.Iccirco patres', qui Nicane coacti erant, istoriam sentientium malitia considerantcs, explorato sensu, di intelligemia scripturarum, clarius vocem hanc, OA assuri, pronuntiarunt, Vt ex
illa verus, gemnanusq; filius, de nihil cum rebus procreatis commune habens cognosceretur. Exquisita enim huius.ce verbi vis simulationcm ipserum subissis verbis, cx Deo, latitantem deprchedit, & Clacia argumcnta, quibus simpliciores animos decipiunt, prost ita anuis igitur omnia fingere stimulareque valeant homines callidi, hanc tamen vocom viliaresim ipserum euertentem resemidant, quam patres ut propugnaculum aduersiam omnem illorum impietaIem construxerunt. Omnis ergo cesila contentio,
99쪽
& controue Ha, nec quod concilia vocabulum hoe diuer. si ratione adhibuerint, offendamur, cum & causis legit,
mi quas commemorauimus, adducta id seciniit, & haeum,quam nunc asteremus. Quauis voco ranc,ingen tum,e scripturis diuinis non accUcrimus, nusquam.n .ille Dciim ingeni tum dixerunt, in cum multi eorum, qui aliquid esse existimantur,de illa sciscitantes mentionem secerint, varias habere significationes animaduertimiis, adco, ut dii quidem id,quod ita est,ut genitum non sit, nec Omnino causam liabeat, ingenitum dicant alij vero id, quod creatum non est, ingenitum appcllent. Vt cisosi quis priorem spectans ligniticationem filium esse ingenitum negaret,alius autem posterior signiscationem aspiciens,&Volens eum non creatum, nec iactum, sed proprium esse silium in dere, ingenitum dicerct, neuter eorum iure posset reprehendi ,Vterque enim rectum animi siti propositum cscpscauit,sic nos quiluis patres tum hac, tum illa tignificatione verbum hocinii inor, vssertarint,quando id recte, S: ratione ab illis factum est, ne digladiemur internos,i xl sne sententias eorum ad putatem tendentes complectamur. I natius quid ille, qui post Apostoliis Antiochia constitutus est, quiq; mar0ris palinam obtinuit, cum de Domi tua scriberct, unus, inquit, medicus est camni 'S sipiritus, genitus,& ingenitus, in homine Deus, filius Verus, Verbum, & sapietia patris. Quidam vero post Ignatium& ipsi doctores ita scripserunt . unus est ingenitus pater,&mus ex iplb proprius filius, vere genitus. Si ab his Patribus dissentimus, & concilia impuanemus. Sin fidem eorum in Christum agnoscentes non cubitamus, quin S Natus ignatius recte scripserit,penitum, id cit, factum itilum diccs propter camem , Christius cnim caro factus est, I t rursus evndem ingenitum hoc est, non iactusenquiens, quoniam, ut Deus, non est in rerum, quae genii ,id cst,s ctae sunt, numera, sed i ius ex patre, Et qui unum ingenitum esse dixerunt patrem, non quod obum creatum de factum esse sentirem, sed uod pater non habet causam,
sed ipse potius pater est sapientiae,& omnia, quae facta
sunt, in lapientia siccit, cur non & Patres tum eos qui S Mensem profligarunt, tum illos qui Arianam Atre- sim confoderunt, pie conciliamus cur eos disiungimus,
cur non potius de utrisque rectessentimus, quod & illi, quemadmodum dixi, pci pecta Samosatensis calliditate,&versista illius interpretatione, dixerint fidum non esse ομέ-ν. Ia hi recte & ipsi senti es esse ομαί imν dixerint. Equidem haec ita cie piis illis viris sentiens Ercuitcr
seripsi. Quod si epistolam, quam illos dicunt scripsisse,
mihi lcgere contigisset,pllares ut arbitror, causas inuenissem, quibus beati illi coacti sint, ita scribere. Aequum .n. est Hyeneti Patribus illis sentiamus, a qbus recte vitidis instinita,&pietatis doctrina accepimus,nisi volumus, nos esse filios asulterinos declarare. Talis ciso Patrum sma dicatur,& credatur fuisse Nos autem narsiis humane,& conscientia bona rem exploremus,&repctamus ea, quae dicta sunt, nisi iam vere constat, Episcopos Niceae congregatos recte sciasisse. Si Verbum est sactum, absentia patris asinum, adeo, ut a patre naturae diuersitates aretur,
diei non potest ομοουαον patri, hoc est, Eusdem essentiae, siue e subluntiate, sed potius esusdem generis naturam habere, quam res habent, omnes, quae factae si int,scet illis gratia pistri, Santecestit. Sin confitcmur, ipsim non esse factum, sed proprie ex patris esciitia genitum, sequiatur, ut , patre n eat sWarari, cum illi natura coniiuactu sit, quoniam ex illo genitum est. Mini si tale existit, me dicitur ομήσον. Praeterea si essentia, non autem communiono filius est, & Verbum, & sapientia patris, me autem essentia est essentiae paternu germen, A similitudo ipsius, ut sipiendor est lucis, cum ilhus dicat, Ego & pater
unum simus,la qui vidit me, patrem vidit,quomodoli a i. verba oportet intelligere, aut quomodo ipla suseipientesseritabimus illud , , num este patrem, de filium s Nam si ea
ad institutorum, de voluntatis cum patre consensum rei ierimus, et Ariani volunt, male interpretabimur. Qua
doquidem est homines sancti, ει mulio etiam magis A gesi, de Archangeli ita cum Deo consentiunt, ut ab eo nulla re discrepent. Nam Diabolus, ut Dominus ait, visius est e coelis excidisse, quia dissentiebat. Quare si propter
consensum hunc pater silius unum siliat, de ro procreatae quae cum Do consentium, sic unum crunt, & vnaquae'; illarum, Ego, inquit, Δ pator virum sumus. dsi absurdum est, in cnim vere absurdum, lite verba ad unam patris S si vj essentiam rcsserenda sunt. Rcs cnim procreate sic in motu, de communione, S mente cum procreatore suo consentum hunc habint, riquit sumno seruatiit, e coelo desectus sit .l illus autem ex clisentia ge- . . nitus unum est essentia cum gignente se patrc. Qua propter & similibus verbis dicitur Milesis patri. Et quae depat rc loquuntur scripturae,cadem de filio quoque pronuntiant, prae ter id, quod cum non appellant patrem. Nam
ipse quidem filius, omnia, inquit, quo pater lubri, mosunt. Et patrem alloquitur,omnia,inqui S,mea,ma sunt, Io. indo tua mea .Ut ista, Deus. si quidem S Dcus erat Verbu. Io. I.
Et Omnipotens. Hic dicit, qui est, de qui erat,& qui ven- turus est, orian Olens. Et lux. Ego,inquit, ii im lux. I tesse l' ctrix causa omnia enim per ipsum facta si ini,d quae video io
patrem facientem , luc 5 ego facio. Et sempit cmus S Ro. r. sempiterna eius virtus, 5 Idiuinitas, S in principio erat Io. r. Verbum,de erat lux vera,que illuminat omnem hominem velitentem in hune mυndum. Et Dominus .Pluit enim Do Gen. ιμminus si alphur, de ignem a Domino, Et ipse quidem patu dicit, Ego Dominus,&, haec dicit Dominus Deus omnia
potens, De filio autem Paulus, Vnus, inquit, Dominus Exo. E.
noster Iesus Christus, per quem omnia. Et patri quidem i. Corsiritiunt Anguli, filius autem ab eis Icm adoratur. Et ad rent cum, inquit, omnes Angia DE. Dicitur etiam Do- Heb. r. minus Angelorum. S An li enim ministrabant es,& init Mat. a. trifili hominis Angitos tuos. Et honoratur,ripata.Vt Matia ι. honorificent, inquit, filium, sicut honorificant patrem. Et aequalis inra: non rapinam arbitrariis est, tacie aequa- misp. tilem Deo. Et in vero veritas, ex viventerita, tan*ram in Ioartia
patre sonte cristente. Et filius ut scriptum est in Euam jio,vivificat,&suscitat morium icut di Pater. Ac de P tre quidem scriptum legimus, Dominus Deus tuus, Do- .uminus unus es S Deus Deorum Dominus locutus est, &vocavit terram, Desilio autem, Deus Dominus, di illuxit 3 . nobis, de Deus morum in Sion. Ac de filio rursum Esaias, Psil 1 s. Quis Deus inquit, sicut tu,tollens iniustitias, & delens in ciuitato' Filius autem dixit, libus voluit,l emitti tur tibi peccata tua, cibis de Iuae sis murmurantibus re ipsa admis sionem ostendit,inquiens, res co, surge tolle grabatu Diuum,& vade in domum tuam. Ac de Deo Paulus loquem Regi, inquis, seculorum: Desilio autem. David, Tollite, ε. Tima. inquit,portas principes vestras,& es a mini portae aet alas, de introibit Rex gloriae.Et Daniel audiuit ea verba: Re 3'
rumpetur Deniqlineola posequar,quicquid de patre diactum inueneri idem de filio sci comites, laocvno ine
Pio, queadmodum dixi,' dictus est esse pater. Siquis
autem propter eorum, quae commemorauimus,m aequa intionem
100쪽
tionem aerum cogitat esse principium, infamis est.Sin classus ex patre est, nia,quae patris sunt,tanq in imagine,&figura,sunt etiam in filio,benevole, &aequis animis perpencamus,num cssentia a patris essentia aliena possit ea siuscipere,& qui talia possidet sterius essentiae, natum; sit,& dissimilis patri.Guendum enim est, nequa patris sunt propria,in alium ei dissimilem transferentes, & in eo, qui dissimili genere diuinaq; sit essentia,patris diuinitatem exprimentes, es sint iam per Urinam proprietatum essentia primae sesceptricemi ucamus,ab ipsin; Dco puniamur dicente, oriani meam alteri non dabo,note alienu adorare deprehendamur,& tales esse existimemur,quales erat olim illi Iudaei,qui dicebant, cur tu,homo cum sis, iacis teipsum Deum Et qui ea quis spiritus fiunt,alio transferentes LM. li. ignominia spiritum afficiebant, dicentes, In Beelgebubeiicit Daemonia.Quae si ab arda si uit,filius utiq; non dissim Iis,sed eiusdem est essentiae cum patre. Quamobrem si ea, quae patris sunt, filii sunt naturaliter, & filius ipse ex patre est,& propter diuinitatis,& essenti unitatem filius, & pa ter unum sunt,& qui filium vidit,patrem vidit, merito diactus est a patribus ομο ιον,& eiusdem essentiae. Na qui diuersae ellentia: cst,haec habere non potest. Res enim quae faetie sunt, gratiae participes fiunt.Ipse vcro, qui ex esse tia est, non gratiae particeps sit a Deo, sed est patris sapientia,& Verbu,quod omnibus imparet itur Ipse ex patre exustens diuinos facit,&illustrat. In eo enim omnia ciliciuntur diuina,& vitam accipiunt. Itaq; non alterius, tal eius. dem inessentiae cum patre. Nos ipsum accipientes patris
participes eis timur suia proprium ei patris Verbu. Ire si communione elis,& non ex ipse patre per esentiam Deus,&imago patris, alios diuinitate donare non posset, cum eam ipse per gratiam haberet. Quod si causam vere perpenderimus, propterquam isti repudiant vocem h1 ea ipsa de causa filium patri potius ομασσιον inveniemus, q- con L Dicunt igitur,quemadmodum vos scripsistis,eani vocem non esse admittendam, quoniam qui dicit οἱ Ginoi tria constituir, nempe essentiam aliquam, & eos , qui propter illam dicuntur Uos ι.Deinde sic argumentantur, si Patri filius est ομοσχο ,necesse est, ut essentia priccset, qua geniti sunt,& non esse unum patrem, alicium filium,' sed ambos fratres. Haec tametsi sunt Graecorum inuenta, ut ea nobis non sint neee o consutanda,dispiciamus tamen,quantum valeant. Rex proposita,inquiunt, esse tia gignuntur,sratres sunt,sunt ne hi inter se ομασιοι an es.sentiae illi,ex qua senilisens Si enim interlesimi ο-ο iωi,h est, ejentia similes,dissimiles erunt illi essentiae, ex qua sint geniti.esse enim smilis essentiae,& esse diuersae essen tiae sunt opposita.sin essentiae gignentis similes fiant, ciamei,ex quo quisq; gignitur, similis sit,non est necesse,ires essentias quaerere, sed illud tantum inutis gare, utrum hoc ex illo sit.Etenim potest contingere,vino duo fratres, sed . unus tantum ex ea sit essentia,& cum alior non adsit, is qui genitus est,n5aherius dicetur essentia scit cum unus dumtaxat sit, gignenti se dicetur . Nam quid dicemus. de s lia Iephthae,quq ut scriptum est,erat unica, alii enim illi non eram liberi, Et destio viduae,quem Dominus desinetiam in vitam reuocauit,qiu & ipse fratrem non habebat, stiterat unicus, Mnne erant genitoribus ὁμοκσin Quidni erant enim filii. Et hoc est filiorum proprium, ut sint parentibus similes Et patres ergo,qui Dei filium ex patris es.sentia dixeriant,merito illi imομίσιον appellariit. Attamen illud animaduertendum est,quemadmodum Deus noe dem modo sedit,quo homines,nam si eodemodo, seu retur,eum non ex nihilo mundum secisie, cum homines,
ri aliquid faciant,subiecta materia indigeat, mul ominus eodem modo,quo homines gigne e. Illi enim cum peieturbatione spgnunt,Deus vcio sine ulla perturbatione. Itaq; verbum hoc Trior, in Deo non ratione corporea rebus procreatis conuenienti accipiendum est, sed longe sublimiori, de excellentiori ut terrenis,& humanis imaginibus,
ct exemplis depositis,&omnibus sensibus post habitis ad
patrem ilham ascendamus,ne imprudenter patri filium adimentes illum internes procreatas collocemus. Pra loca, si patrona, filium duo quadam esse principia costeremur aut duos Deo ut 'larcion,& Valentinus dicebant, aut silium habcre alium quendam Diuinitatis modum, non a tem patris, quod ex eo genitus sit, imaginem & sigurameae diceremus,nihil pronaberet,quominus dissimilam esse concederemus. nes enim eiusmodi essentiae inter se peregrinae diuersim; sunt.Nunc autem cum unam S sola patris Diuinitatem agnoscamus,huius autem patris Vcrbum di sapientiam ita credamus esse filium, ut non duos tamen Deos intelligamus, filii cum patre coniunctioncm non
doctrins similitudine,sed essentia,& veritate sic esse Mutamus,ut non duo sint,sed unus Deus clim una sit species diuinitatis,ut est lux,& splendor, quae quidem apparuit Patriarchae Iacob,ut scriptura testatur, ortus cst, inquiens, iuli sol quando preteriit Beci Dei. Hanc contemiplantes isancti Prophetae,& imorigentes cuius silius, & imago sit, incubat, factum cst Verbum Domini ad me. Et agnoscentri in ipse patrem sese ipsoru oculis patefaciente, de os cndentem audebant dicere, Apparuit mihi Dominus patrii
nostrorum,Deus Abraham,&Isaac,S Iacob. Hac,in illa
cum ita se habeant,cur eum, qui cum patre in unum, , similitudine atq; una Diuinitate cernitur, ut pater, VCr
mur,ὸ μου u1ν appillare si enim ssus, ut sepe iam dictum .
est, non habet cum cssentia paterna proprictaton, nec similitudine,id vere vereamur. in est illustrans, & tacetrix, atq; si missima patris proprietas, sine qua nec agit, nec Unoscitur pater, mnia enim pcr Verbu,& in Verbo constit tit,cur, cum r ipsam intellipimus, nolumus voce qua res exprimitur,admitto. Quia enim patri tam cst natura coniunctum, ι id,quod in eiusdem citcntiael Non .n. Deus, et ministrum,cuius indigerct opera, filium accepit, neq; res procreatae procreatori sunt aequales, et, quemadmodum ille,cos det, eant,aut unum siccum patre existimari. Ad haec sinutias audeat dicere, plicem Sellacem,
solem,& splendorem,aut diuetiam cssentia, aut sipiendorsi ad solem accedere, sed potius ut simplicem, S purii partu
sic sese dequere, ut duo quidem sint sol, lendor, sed
una lux,quoniam istae spledoriri filius nascitur, cur cum talis natura sit filius cum patre, ac mulio etiam magis coniunctus, Alanq; Diuinitas sillo non accedat, ut peregrina,
sed paterna Diuinitas in filio sit, et qui filium videt, & patrem videat,aliquis audeat hunc non osse dicendum ομοι- affirmare His quidem rationibus fatis demonstratum arbitror,em,qui filium patri dixerunt,o μουσιρν,non esse reprehendendos,attamen vocem ipsam per se hibet expendere,ut cognostamus, utrem illa uti oporteat, &vmam
propria sit, & apte in stium cadat. Et vos nostis, At nutilus ambigit,uerbum hoc; mur,qiud simile significat, node essentiis,sed de figuris, Sc quastatibus dici. cntias.m non similes, ted easdem dicimus.Homo enim homini simiss dicitur,non propter essentiam,sed propter formam, &sguram.Nam propter essentiam dicitur eiusdem naturae. ni vero non dissimilis esu dicitur homo, sed alterius nariam.Homo igitur inas dein est naturae,atque essentiae cum homine, diuerse aut natura&essentia canis naturu&