장음표시 사용
171쪽
tinetur. Si creat uia deges naturae infringere posset, nbnud- in hujus universi administratiotie divisum cum Deo im-Perium haberet pRESP. II. NEG. MIN. M raculum est quidem esseclussinitus in se, vel spectata rei, quae essicitur natura. Si
autem ad modum allenditur; quod scilicet effectus ex solo voluntatis imperio prodeat, nullo causae naturalis interventu est opus infinitum, et supremum in creaturam dominium arguit.
Asto. II. Libri sacri, ex quibus eliristiani et sudaei
miracula sua probant, multos quoque effectus memorarita Daemonibus productos, vere stupendos, et communibus naturae legibus contrariosa ex quibus colligitur magnam esse Daemonum ad patranda Prodigia polestalem. Ergo etc. PROB. ANT. Gen. 1II. Daemon Per serpentem Iocutus est. Exod VI1. legitur , magos imitatos esse 1loysis miracula. In libro Iob. plurima habentur excmpla potestatis daemonum. Libro I. Reg. c. 28. Pythonissa evocavit animam Samuelis ex inseris. Matth. 4. narratur, Christum a Daemone translatum fuisse super pinnaculum templi, Ergo Elc. RESP. AD I .in Historia, quae cap. III. Genesis nam ratur . nimis obscura est, ut ex ea aliquid in praesentiquaestione probari possit. Adamus et Eva in ea tunc erant vitae conditione, quae a nostra multum discrepabat, neque indignum erat Deo uti ministerio Daemonum ad lentandam hominum obedientiam.
AD 2.ni Quod prodigia magorum allinet, de iis di
cemus , cum de divina Moysis missione agetur. Ana Ex nulla scripturas saerae parta melius intelligimus quam ex libro Job, nullam esse Daemonis in res naturales potestatem. Nam in sanetum virum agere
non potuit, nisi saeta ipsi a Deo saeuitate. AD .in Maiorem dissicultatem parit historia Pythonissab Eudore nata. Au lolatia rem fraudolenter gratit a lula anus,
172쪽
ut Iacobus Serces asserit 3 an revera virtute magiae ovo eata fuit anima Samuelis 3 an tantum loco animae Samue lis spectrum aliquod oblatum fuit Saulo ξ an potius cum Pythonissa se ad fraudes pararet, speciali Dei vo Iuntate apparuit Samuel , ut Saulo sutura praediceret 8 Primum admittere vetat auctoritas Ecclesiastici, qui de
Samuele loquens, ait Cai'. XLVI. o. 25. Et post hoe dormi, is, et notum fecit regi, et ostendit illi finem olim
sum; et exaltavit oscem suam de terria in Prophetia delere impietatem gentis sum secundum admitti potest: quis enim credat piorum virorum , ac Prophetarum animas a Deo ita Daemonum imperio Permitti, ut voce praestigiatricis e suo domicilio evocari possint3 Tertium
textui sacro , et Siracidis testimonio non Satis convenit. Porro unde constat Daemoni hanc esse Potestatem , ut
SPectra excitare possit, eaque ad quos lubet usus adfii. here 3 Manet ergo quartum. AD 5.ni Exemplum lentationis Christi alienum est a nostra causa. Agitur enim ibi de tentaliono, quam Christus libere pali voluit, ut suo nos exemplo instruerol.
Praeterea nihil contra consuetum naturae ordinem contigisse , alio loco probabitur. ABG. III. Seriptura virtutem patrandi miracula pseu do. prophetis attribuit. Sic Ierem. XXIII. de salsis Prophetis dicitur . . . Seduxerunt populum meum in mendacio suo et in miraculis suis . . . Matth. XXIV. . . .
surgent Pseud Propheta , et dabinii Signa magna et prodigia ... II. Thess. II. de Antichristolait ApristoL . . . Cujus erit Moentus secundum operationem Satanoe in
omni Pirtute et prodigiis , et signis mendacibus ... De hestia idem asseritur Apoc. XIII. Ergo et c. BEsP. Cum de praestigiis salsorum prophetarum agitur , merito intelliguntur ea prodigia, quibus astrologi, divini, et pagani sacerdotes cultum deorum propagarunt, et quae Deus permisit ad ex Plorandam is rasilitarum fidem.
173쪽
Apud Ieretniam vox, quam viil gula veriti per Dr mira eulis, signifieat in t meritate. Paraphrastes chaldaeus , Et Septuaginta habent: in errori s suis. Textus Matth. XXIV. ad tempora excidii Ierosolymitani referri debet, ubi imposiores populum seducebant promittentes illis signa et prodigia. Exinde nou probatur , eos vera mioracula edidisse. Locus ex II. ad Thess. valde obscurus est. Quicumque autem illius Seiasus sίl 1 non probat daemonem Posse miracula Patrare, cum Apostolus signa pseudo. Prophetarum , signa mendacia appellet. Idem dicendum est de textu Apocalypsis XIII. in quo diserto dicitur v. I . . Seduxit habitantes in teres 'ter signa, qtis data sunt illi facere in convectu bestim π. Ergo id nonnisi permittente et volente Deo seri potest.
f. IV. De os et emeaeia miraculi in genere ρrobationis.
I. Quae hucusque de miraculis dicta sucit, tantam in hanc quaestionem lucem effundunt, ut facillime nunc intelligi possit, nihil esse hoc criterio adprobandum essicacius; et miraculum , dummodo tale esse constet, vere Dei sigillum appellari posse, seu Dei ipsius manifestationem, tam apertam et magni sic m , ut omnes in admirationem rapiat, et quasi cogat ad assensum. Verum eum negari non
174쪽
possit, sieut veros prophetas sic et imposiores iis
hoc miraeulorum testimonio auctoritatem suum po- auisse, 'et falsas resigiones etiam miracula suae praedicare; necesse est, ut verae setamus a nisi secernere. Omnem siquidem ad probandum vim argumentum hoe amitteret, nisi certa adessent veri
miraculi signa, quibus Dei testimonium satale distingui possit a praestigiis veteratorum, aut artist diabolieae mac nationibus. . :II. In his ergo veri miractili characteribus investigandis et exponendis paululum immorandum est
quamvis res non sit adeo operosa, dummodo sinceri simus veritatiscindagatores. Scilicet cavendum est a duplici extremo; a nimia credulitate, quae exsuperstitione nascitur , et rerum naturalium ignorantia; et a nimia i incredulitate , quae vitium esti Ilorum hominum, qui se tum eredunt philosophos
esse . tum turpissime desipiunt .et summam rationem putant, absque ratione negare quidquid laevae et eorruptae menti non arridet. III. Ut in investigatione recto ordine agamus, haec sunt diligenter distinguenda. t.' Dantur
miracula, quae evidenter omnes vires erentas suis
perant, et quae soli Deo adscribi posse omnes fatentur; neque dubitari potest ad hanc miraculorum classem Pertinere omnes eventus, qui. generalibus et constantibus i naturae legibus adversantur; hi enim nonnisi per immediatum, Dei operationem produci po sunt. Dantur et in m prodigia , . quae tam eortum non habent divinae virtutis oliarae erem: quamvis enim immediate Dei operationis esseclus
175쪽
se possint; id, tamen perspicuumnoti est. Cumienim j rerum naturae in multis ignotae 'nobis vini et valde i imperfecti a sensus . nostri; cum homines singulari solertia praediti; et in veteratoriis artibus - exercitati multa .esficere possint quae nostram imitelligentiam superant; cum perspectae 'nobis non sint vires spirituum, nee eorum agendi modus icives corporeas, .non raro insterti haerere possumus, an effectus insolitus divinae virtuti; an creatae alicui causae adscribendus sit. i ta
l. Agemus ergo i I.'. de Gicacia veri miraculi adprobandum; a.' de notis et characteribus, ex quimbus vera miracula a salsis discerni possint:
Miraculum Pro rie dictum certum , est doctrinae, in cujus gratium editum est: argumentum.
PROB. . I. Mirneulum' proprie dictum a solo Deo tanquam causa efficiente proficiscitur, ergo certum
est veritatis argumentum. , . . IANTECED. ' ex I.' propos . prioris sc certum' est . CONSEsto autem necessario fuit ex antecedente;
nam si falsa esse posset doetrina, in ' cuius confirmationem verum et proprie dictum miraculum patratum 'esset; Deus ipse errorem confirmaret. ut ' quidem eo testimonio, quo nullo potest esse
majus; ita ut Deus homines ipse falleret, et quasi
176쪽
isit omnipotente manu . in errorem impelleret : quod vel- cogitare impium esset. Pa08. II. Ex consensu Omniam PsPulorum I qiii semper miracuIum habuerunt ut divini testimonii signum certissimum. is Quod ud omnes gentes unum est , non est erratum , sed traditum; et Ῥinionum commenta delet dies, naturae oem judicia confirmat is ut ait Tullius. Hinc omnium saeculorum Experieni in edocemur , nihil esse hoc medio essicacius ad frangon. dam voluntatis etiam obstinatam repugnantiam ;quod Pharaonis et magorum exemplum probat; et postmodum judaeorum et gentilium ad s1dem' christianam conversio. Nam miraculis Christi judaei convicti sunt is Scimus quia a Deo Menisti , magister ait Nicodemus Dan. III. 2.9 nemo enim Potest
haec signa facere , quae tu facis , nisi fuerit Deus
cum eo. M . . . Miraculis profligata est impia et tot saeculorum consensu inveterata gentilium superstitio. Miraculis crucis stultitia triumphavit de vana Graecorum Eapientia . . . : u Fides Mestra ait Apost. ad
Cor. I. ad Cor. c. II. 5.2 non in svientia hominiam , sed in Dirtute Dei. MDicitur is Doctrinae, in cujus gratiam editum est.
Μiraculum enim id probare non potest, ad quod Orohandum non fuit editum. Sicut sigillum regium
quod certum est regiae voluntatis testimonium, Buctoritatem tamen conciliare non potest, nisi illis
litteris, quibus imprimitur. Sic et miraculum, quod Dei quasi sigillum est, non potest divinam auctoritatem alicui doctrinae conciliare, nisi applicetur,
177쪽
et quodammodo imprimatur; quod certe non sieret , nisi constaret illud ad confirmationem hujus
Huc pertinet illa S. August. regula, qui inter veri miraculi characteres etiam hunc nominat; quod debeat fieri invocato Dei nomine.
Quando incertum est, an miraculum νel in seMel ratione modi totius naturae creatae Vires suPeret, tunc Mim miraculi proprie dicti non habet: sed ut probet docminae, in e us gratiam factum est, Meritatem, indagandum est, an disinum sit, nec ne. Paos. r. PΑas. Vis urgumenti non potest esse certior, quam ipsum argumentum : seu consequentinnon potest majorem habere certitudinem, quam praemissae. Ergo vim miraculi proprie dicti habere non potest everitus , de quo incertum est, an sit miraculum proprie dictum.
Paoa. II. Ράas. Ejusmodi esshctus ad probandum valere nihil potest, nisi constet eum esse divinum; ergo cum id ex ipso effectu probari non possit, ut supponitur; necesse est, ut ex aliis rationibus disjudicetur. Cum autem probatum fuerit, Deum esse auctorem alicujus prodigii, anxie inquirendum non est, an sit miraculi m proprie dictum , an uorti In utraque enim hypothesi vim habet probandi,
178쪽
cum Deus nunquam possit errori patrocinari, et suam auctoritatem interponere ad sallendos ho
Mama I. Bllonia I. Miracula, quae Iove, antea praedicta sunt, ut Mera et diuina haberi debente quae vero praedicta sunt ut falsa, reficienda sunt. Paos. Prophetiae vim habent probandi maximam, ut sequenti g. probabitur; ergo si circa miracula dubium oritur, illud melius tolli non potest, quam auctoritate praedictionis. REcuLA II. Quando Prodigium in confirmationem
doctrinae Patratur, quae in morum corruPtelam tendit, aut religioni naturali, Mel Meritati iam certo reoelatae contradicit, Deum auctorem habere non Potest. REouLA III. Facta , quae oel in se ridicula sunt, et Deo indigna; Mel saltem in modo, quo contigerunt, aliquid obscoenum , ridiculum, atit bonis moribus inimicum habent, inter miracula disiana con utari non Possunt.
179쪽
RxavLA IV. Prodigia , quibus homines inutiliter ω xantiιr, quin mavus aliquod mirituale bonum ex-srιrgiri, Deo altribui non Possunt. PROB. II. III. et Iv. REGUL. Deus est ens persectissimum, neque dii quid agere potest sua majestate sanctitate, et bonitate indignum. Ergo illi adseribi non potest, quidquid veritati, aut morum principiis contradicit, aut perversam indolem, et malam Posius mentem proderet, quam thmitam sanctitatem. Verum quidquid ejusmodi est, illud conve, nil hominum deceptoribus, qui proprio commodo servientes, in omnibus sallendi artibus se exercent, aut malis spiritibus, qui in hominum perniciem semper intenti, nonnisi quod malum et noxium est, sibi proponunt, omnis impuritatis, et obscoe,
nitatis amantes. σBκουLA V. Quando miraculum in hominum utilitatem producitur; i rimis, quando homini auxilitim impenditur in iis rerum angustiis , quae auxiliatricena Dei manum Ulagitant; merito Praesumitur, illud Deum auctorem habere; nihil enim
Paternae naturae magis convenit, quam memferre miseris, et Omn*otentiam suam bene ciendo manifestare.
OBSERVAT. Haec regi da non excludit prodigia in malarum vindictam 'patrata , quorum maxima est ad ostendendam solius veri et summi Dei majestatem , sari- Diqitigod by Cooste
180쪽
ei talem , et iustitiam , atque ad commovendos improborum liominum animos utilitas. BetouLA VI. Quando doctrina, in cujus confirmationem miraculum Patratur, aliis certis et jam coguitis veritatibus conformis est nihilque continet nisi rectum ac laudabile, nihil quod non acuat uim tutis studium, Pietatem foveat et animos excitet sublimiores, sicque moralem hominis statum Per- feetiorem reddat; Deus interseenisse censendus est. REOLLA VII. Quando Prodigium aliquod a malis ho. minibus Patratur, aut scelesti homines tanquam socii et adjutores adhibentur; gravissima adeat buspicio non esse divinum.
Pllos. Quamvis Deus etiam malis hominibus miraculorum donum communicare possit; scimus tamen id ordinarie non contingere: imprimis si id vergeret in veritatis detrimentum: econtra mali homines jam suspicionem movent occultae si audis , aut diabolicae artis; diemon enim mulis libentissime utitur tamquam aptissimis sallaciae suae instrumentis.
Betonis VIII. Nulla est probandi auctoritas miraculo quod aliis plurimis, et splendidioribus eliditur.
Paos. Deus non potest doctrinam simul auctoritate sua confirmare et infirmare; eam veram simul